czy była to wizja czy sen na jawie (pdf)
wersja pdf

zakładki

szukaj na psilosophy:  
   



Czy była to wizja czy sen na jawie

(Was it a vision or a waking dream?)
by

Robin Carhart-Harris i David Nutt

Division of Brain Sciences, Department of Medicine, Centre for Neuropsychopharmacology, Imperial College London, London, UK

Wydział Nauk o Mózgu, Dział Medycyny, Centrum Neuropsychofarmakologii, Imperial College London, London, Uk
korespondencja: r.carhart-harris@imperial.ac.uk

© 2014 Carhart-Harris and Nut

[ tłumaczenie: cjuchu ]

Redakcja: Adam B. Barrett, Uniwersytet Sussex, UK

Zrecenzowane: Alexis Georges Hervais-Adelman, Uniwersytet Genewy, Szwajcaria.

Słowa kluczowe: świadomość, sen REM, śnienie, halucynogeny, kora zakrętu obręczy, sieć trybu domyślnego

Komentarz do: Zakłócenie łączności kory zakrętu obręczy odłącza świadomość od środowiska zewnętrznego (Disrupting posterior cingulate connectivity disconnects consciousness from the external environment) według Herbet, G., Lafargue, G., de Champfleur, N. M., Moritz-Gasser, S., le Bars, E., Bonnetblanc, F., et al. (2014). Neuropsychologia 56C, 239-244. doi: 10.1016/j.neuropsychologia.2014.01.020

Przypominając słynne eksperymenty Wildera Penfielda, neurolodzy we Francji sprawozdali niezwykły przypadek, w którym śródoperacyjne elektryczne stymulacje kory tylnego zakrętu obręczy (PCC - posterior cingulate cortex) u świadomego pacjenta wywołały chwilowe stany podobne do snu z barwnymi wyobrażeniami wzrokowymi (Herbert et al., 2014). Zaangażowane obwody i natura doświadczeń przywołały porównania z wnioskami z naszych własnych badań neuroobrazowania z halucynogenem i domniemanym "oneirogenem" (wywoływaczem snu) psilocybiną, wzmacniającą, z czego można wywnioskować, ważność PCC przy pośredniczeniu jakości świadomości.

Byliśmy zafascynowani przeczytaniem opisu przypadku doznania podobnego do snu wywołanego przez bezpośrednią stymulację elektryczną kory tylnego zakrętu obręczy (PCC) u pacjenta z epilepsją według Herbert et al., (2014). W ostatnich latach PCC przyciągnął duże zainteresowanie w związku z rozpoznaniem jego wysokiego zapotrzebowania metabolicznego i naczyniowego (Raichle et al., 2001) oraz ważności jako korowego ośrodka łącznikowego (cortical connector hub) (Hagmann et al., 2008) i ośrodka integracji (Leech et al., 2012). Być może ze względu na buforowaną lokalizację i bogate unerwienie naczyń, brak przypadków ogniskowych zmian PCC (Leech i Sharp, 2014) i według naszej wiedzy nie ma raportów o wpływie stymulacji PCC u ludzi. Istnieje kilka opisów przypadków zaburzonej nawigacji przestrzennej i objawów związanych z zespołem Bálinta u pacjentów z uszkodzeniem kory retrosplenialnej (Leech i Sharp, 2014), lecz stymulowana była tu grzbietowa strona kory retrosplenialnej w substancji białej pęczku zakrętu obręczy, głównym trakcie łączącym PCC z przyśrodkową korą przedczołową (mPFC). Obwód ten stanowi kręgosłup sieci trybu domyślnego (DMN), systemu, który został powiązany z poznawaniem spontanicznym, które jest zawieszone lub przerwane podczas okresów uwagi skierowanej na zewnątrz (Raichle et al., 2001).

Po przeczytaniu raportu Herbet et al., uderzyły nas podobieństwa między subiektywnymi raportami zdanymi po stymulacji PCC i zaobserwowanymi po kontrolowanym podaniu klasycznego halucynogenu, psilocybiny (Carhart-Harris et al., 2012; Muthukumaraswamy et al., 2013). Jak omawia Herbert et al., stymulacja wiązki PCC/zakrętu obręczy prawdopodobnie zahamowała aktywność w tym regionie i przerwała komunikację między mPFC a PCC. Co ważne, odmieniona aktywność PCC (tj. zmniejszony przepływ krwi i moc oscylacyjna oraz łączność funkcjonalna mPFC-PCC) były najbardziej wyraźnym i wiarygodnym wnioskiem naszych badań obrazowania psilocybiny a ochotnicy sprawozdali doświadczanie stanu podobnego do snu i barwnych wyobrażeń wzrokowych (Carhart-Harris et al., 2012, 2014; Muthukumaraswamy et al., 2013). Ponadto, po psilocybinie sprawozdane zostały trwałe poprawy dobrego samopoczucia (Griffiths et al., 2006) oraz długotrwałe spadki w objawach depresyjnych (Grob et al., 2011) i niezwykłym było przeczytanie opisu pacjenta Herberta et al. opisującego brak rozmyślania i "absolutne szczęście" przez dłuższy okres po resekcji PCC. Czy możliwe, że psilocybina wytwarza długotrwałe zmiany w aktywności PCC i/lub DMN, co mogłoby wyjaśniać jej domniemany potencjał terapeutyczny (Carhart-Harris et al., 2014)? Jest to coś, co zamierzamy sprawdzić w zbliżającym się badaniu psilocybiny w leczeniu poważnej depresji (Roiser i Rees, 2012).

Ostatecznie, teoretyczne implikacje raportu Herberta et al., są gruntowne. Autorzy zauważają, że mózgowy przepływ krwi PCC jest zmniejszony we śnie z szybkimi ruchami gałek ocznych (REM) w stosunku do jawy (Braun et al., 1997) i snu nie-REM (Maquet et al., 1996). Od dawna intrygującą dla nas kwestią było to, że LSD podane tuż przed rozpoczęciem snu (Muzio et al., 1996) lub dożylnie podczas snu (Torda, 1968) wyraźnie pobudza sen REM. Klasyczne halucynogeny serotonergiczne, LSD, psilocybina i dimetylotryptamina znane są z wytwarzania barwnej i złożonej wyobrażeniowości, zwłaszcza przy zamkniętych oczach, które są często opisywane jako podobne do snu (Grinspoon i Bakalar, 1979). Kolejną wspólną cechą snu REM i lekowych stanów halucynogennych jest zmiana w aktywności przyśrodkowych płatów skroniowych (MTLs - Medial Temporal Lobes). Na przykład, MTLs są hiperaktywne we śnie REM (Maquet et al., 1996; Braun et al., 1997; Miyauchi et al., 2009) i wykazują po psilocybinie zwiększoną amplitudę fluktuacji sygnału (Carhart-Harris et al., 2014), co koreluje ze sprawozdaniami zjawiska podobnego do snu (Rycina 1). MTLs są kolejnym obszarem gdzie stymulacja elektryczna może wytworzyć barwne wizje podobne do snu w rodzaju sprawozdanym przez pacjenta Herbert et al., (Vignal et al., 2007). Stwierdzono, że stymulacje MTL wytwarzające stany podobne do snu wywołują rozprzestrzeniającą się aktywację od miejsca stymulacji do kory skroniowej i wzrokowej (Barbeau et al., 2005; Bartolomei et al., 2012). Jednakże, w niniejszym przypadku stymulacje były w istocie białej a zatem miały prawdopodobnie raczej hamujący niż pobudzający wpływ (Holtzheimer et al., 2012).

Ryc. 1 - Wykres punktowy wzrostu wariancji/amplitudy sygnału zależności poziomu utlenienia krwi w lewym i prawym hipokampie (po wlewie psilocybiny) vs. oceny subiektywne pozycji "doznanie miało jakość podobną do snu". Oba pomiary są wyrażone jako procent wzrostu od bazowego. Nie było zmian wariancji sygnału BOLD po wlewie placebo (n=15) (Carhart-Harris et al., 2014).

Więc w jaki sposób, zakłócająca aktywność DMN może być przyczyną wizji podobnych do snu? Jednym ze sposobów nakierowania na to pytanie jest spojrzenie na wskazówki z badań nad snem REM i innymi stanami podobnymi do snu. Po pierwsze, warto zauważyć, że MTLs są głównymi podkorowymi węzłami DMN (Supekar et al., 2010) lecz po psilocybinie, połączenie MTL-DMN jest zmniejszone (Carhart-Harris et al., 2014). Podobnie, aktywność PCC jest zmniejszona we śnie REM (Maquet et al., 1996) i po psilocybinie (Carhart-Harris et al., 2014) lecz zwiększona jest aktywność MTL (Maquet et al., 1996; Carhart-Harris et al., 2014). Jako że aktywność MTL jest połączona z wydarzeniami fazowymi we śnie REM, wliczając REMs (Bodizs et al., 2001; Karashima et al., 2007), powiązanie między aktywnością MTL a śnieniem zdaje się być szczególnie bliskie. Zatem, zakłócająca aktywność DMN może mieć odhamowujący wpływ na aktywność MTL (Carhart-Harris et al., 2014) i może być to przyczyną wynikających wizji podobnych do snu (Carhart-Harris, 2007; Carhart-Harris i Friston, 2010; Carhart-Harris et al., 2014). Przyszła neuroobrazująca praca nad śnieniem i stanami podobnymi do snu pomoże uświadomić te spekulacje.

Podsumowując, uderzyły nas podobieństwa między wnioskami Herbert et al., o elektrycznej stymulacji PCC z naszymi własnymi z psilocybiną i neuroobrazowaniem. Ich przypadek dostarcza pewnego wsparcia przyczynowego dla twierdzenia, że PCC jest centralnie zaangażowany w pośredniczeniu jakości świadomości (Carhart-Harris et al., 2014), a dokładniej, że inhibicja PCC/zakłócania aktywności DMN może wywołać stany podobne do snu. Ponadto, jesteśmy zaintrygowani możliwością, że lek i wywołane stymulacją stany podobne do snu są w rzeczywistości naprawdę podobne do snu, tj. w sensie neurofizjologicznym, jak również fenomenologicznym.

Podziękowania

Chcielibyśmy uhonorować pracę Enzo Tagliazucchi i Dante Chialvo przy tworzeniu wyników i wykresów pokazanych na Rycinie 1.

Oświadczenie o konflikcie interesów: Autorzy oznajmiają, że badania zostały przeprowadzone przy braku jakichkolwiek komercyjnych lub finansowych powiązań, które mogłyby być rozumiane jako potencjalny konflikt interesów.

Otrzymano: 18 luty 2014; zaakceptowano: 10 marzec 2014; opublikowano online: 4 kwiecień 2014.
Cytat: Carhart-Harris R and Nutt D (2014) Was it a vision or a waking dream? Front. Psychol. 5:255. doi:10.3389/fpsyg.2014.00255. Jest to artykuł o otwartym dostępnie rozpowszechniany na warunkach Creative Commons Attribution License (CC BY). Stosowanie, rozpowszechnianie lub powielanie na innych forach jest dozwolone, pod warunkiem, że wymienieni są pierwotni autorzy lub licencjonodawcy, i że przytaczana jest pierwotna publikacja z tego czasopisma, zgodnie z przyjętą praktyką akademicką. Nie zezwala się na żadne stosowanie, rozpowszechnianie i powielanie, które nie spełnia tych warunków.

Odnośniki

  1. Barbeau, E., Wendling, F., Regis, J., Duncan, R., Poncet, M., Chauvel, P., et al. (2005). Recollection of vivid memories after perirhinal region stimulations: synchronization in the theta range of spatially distributed brain areas. Neuropsychologia 43, 1329-1337. doi: 10.1016/j.neuropsychologia.2004.11.025
  2. Bartolomei, F., Barbeau, E. J., Nguyen, T., McGonigal, A., Regis, J., Chauvel, P., et al. (2012). Rhinal-hippocampal interactions during deja vu. Clin. Neurophysiol. 123, 489-495. doi: 10.1016/j.clinph.2011.08.012
  3. Bodizs, R., Kantor, S., Szabo, G., Szucs, A., Eross, L., and Halasz, P. (2001). Rhythmic hippocampal slow oscillation characterizes REM sleep in humans. Hippocampus 11, 747-753. doi: 10.1002/hipo.1090
  4. Braun, A. R., Balkin, T. J., Wesenten, N. J., Carson, R. E., Varga, M., Baldwin, P., et al. (1997). Regional cerebral blood flow throughout the sleep-wake cycle. An H2O PET study. Brain 120(Pt 7), 1173-1197. doi: 10.1093/brain/120.7.1173
  5. Carhart-Harris, R. (2007). Waves of the unconscious: the neurophysiology of dreamlike phenomena and its implications for the psychodynamic model of the mind. Neuro-Psychoanalysis 9, 183-211. doi: 10.1080/15294145.2007.10773557
  6. Carhart-Harris, R. L., Erritzoe, D., Williams, T., Stone, J. M., Reed, L. J., Colasanti, A., et al. (2012). Neural correlates of the psychedelic state as determined by fMRI studies with psilocybin. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 109, 2138-2143. doi: 10.1073/pnas.1119598109
  7. Carhart-Harris, R. L., and Friston, K. J. (2010). The default-mode, ego-functions and free-energy: a neurobiological account of Freudian ideas. Brain 133, 1265-1283. doi: 10.1093/brain/awq010
  8. Carhart-Harris, R. L., Leech, R., Tagliazucchi, E., Hellyer, P. J., Chialvo, D. R., Feilding, A., et al. (2014). The entropic brain: a theory of conscious states informed by neuroimaging research with psychedelic drugs. Front. Hum. Neurosci. 8:20. doi: 10.3389/fnhum.2014.00020
  9. Griffiths, R. R., Richards, W. A., McCann, U., and Jesse, R. (2006). Psilocybin can occasion mystical-type experiences having substantial and sustained personal meaning and spiritual significance. Psychopharmacology 187, 268-283. discussion: 284-292. doi: 10.1007/s00213-006-0457-5
  10. Grinspoon, L., and Bakalar, J. B. (1979). Psychedelic Drugs Reconsidered. New York, NY: Basic Books.
  11. Grob, C. S., Danforth, A. L., Chopra, G. S., Hagerty, M., McKay, C. R., Halberstadt, A. L., et al. (2011). Pilot study of psilocybin treatment for anxiety in patients with advanced-stage cancer. Arch. Gen. Psychiatry 68, 71-78. doi: 10.1001/archgenpsychiatry.2010.116
  12. Hagmann, P., Cammoun, L., Gigandet, X., Meuli, R., Honey, C. J., Wedeen, V. J., et al. (2008). Mapping the structural core of human cerebral cortex. PLoS Biol. 6:e159. doi: 10.1371/journal.pbio.0060159
  13. Herbet, G., Lafargue, G., de Champfleur, N. M., Moritz-Gasser, S., le Bars, E., Bonnetblanc, F., et al. (2014). Disrupting posterior cingulate connectivity disconnects consciousness from the external environment. Neuropsychologia 56C, 239-244. doi: 10.1016/j.neuropsychologia.2014.01.020
  14. Holtzheimer, P. E., Kelley, M. E., Gross, R. E., Filkowski, M. M., Garlow, S. J., Barrocas, A., et al. (2012). Subcallosal cingulate deep brain stimulation for treatment-resistant unipolar and bipolar depression. Arch. Gen. Psychiatry 69, 150-158. doi: 10.1001/archgenpsychiatry. 2011.1456
  15. Karashima, A., Katayama, N., and Nakao, M. (2007). Phase-locking of spontaneous and tone-elicited pontine waves to hippocampal theta waves during REM sleep in rats. Brain Res. 1182, 73-81. doi:10.1016/j.brainres.2007.08.060
  16. Leech, R., Braga, R., and Sharp, D. J. (2012). Echoes of the brain within the posterior cingulate cortex. J. Neurosci. 32, 215-222. doi:10.1523/JNEUROSCI.3689-11.2012
  17. Leech, R., and Sharp, D. J. (2014). The role of the posterior cingulate cortex in cognition and disease. Brain 137, 12-32. doi: 10.1093/brain/awt162
  18. Maquet, P., Peters, J., Aerts, J., Delfiore, G., Degueldre, C., Luxen, A., et al. (1996). Functional neuroanatomy of human rapid-eye-movement sleep and dreaming. Nature 383, 163-166. doi:10.1038/383163a0
  19. Miyauchi, S., Misaki, M., Kan, S., Fukunaga, T., and Koike, T. (2009). Human brain activity time-locked to rapid eye movements during REM sleep. Exp. Brain Res. 192, 657-667. doi: 10.1007/s00221-008-1579-2
  20. Muthukumaraswamy, S. D., Carhart-Harris, R. L., Moran, R. J., Brookes, M. J., Williams, T. M., Errtizoe, D., et al. (2013). Broadband cortical desynchronization underlies the human psychedelic state. J. Neurosci. 33, 15171-15183. doi: 10.1523/JNEUROSCI.2063-13.2013
  21. Muzio, J. N., Roffwarg, H. P., and Kaufman, E. (1966). Alterations in the nocturnal sleep cycle resulting from LSD. Electroencephalogr. Clin. Neurophysiol. 21, 313-324. doi: 10.1016/0013-4694(66) 90037-X
  22. Raichle, M. E., MacLeod, A. M., Snyder, A. Z., Powers, W. J., Gusnard, D. A., and Shulman, G. L. (2001). A default mode of brain function. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 98, 676-682. doi: 10.1073/pnas. 98.2.676
  23. Roiser, J. P., and Rees, G. (2012). Neuroimaging: scanner, a, colourfully. Curr. Biol. 22, R231-R233. doi:10.1016/j.cub.2012.02.033
  24. Supekar, K., Uddin, L. Q., Prater, K., Amin, H., Greicius, M. D., and Menon, V. (2010). Development of functional and structural connectivity within the default mode network in young children. Neuroimage 52, 290-301. doi:10.1016/j.neuroimage.2010.04.009
  25. Torda, C. (1968). Contribution to serotonin theory of dreaming (LSD infusion). N.Y. State J. Med. 68, 1135-1138.
  26. Vignal, J. P., Maillard, L., McGonigal, A., and Chauvel, P. (2007). The dreamy state: hallucinations of autobiographic memory evoked by temporal lobe stimulations and seizures. Brain 130, 88-99. doi: 10.1093/brain/awl329
[ tłumaczenie: cjuchu ]



szukaj na psilosophy:  
 
Odsłon
od 16.12.2015



komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze

. .twój komentarz :

nick / ksywa :



komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze



PoradnikI ]   [ GatunkI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

© psilosophy 2001-2024