amanita muscaria - ziele nieśmiertelności (pdf)
wersja pdf

zakładki

szukaj na psilosophy:  
   

Amanita muscaria - ziele nieśmiertelności

(Amanita muscaria - herb of immortality)
by

Donald E. Teeter

Udostępnione przez The Ambrosia Society we współpracy z autorem


[ tłumaczenie: cjuchu ]
Donald E. Teeter, właściciel praw autorskich udziela zgody Ambrosia Society na rozpowszechnianie tej E-book'owej wersji "Amanita muscaria - Herb of Immortality". Pozwolenie udzielane jest także czytelnikowi na osobiste, nie dla zysku, elektroniczne przekazywanie lub przesyłanie, kopiowanie na urządzenia do przechowywania informacji lub dyski, oraz drukowanie osobistej kopii papierowej, w całości, bez zmian, tej Kopii pisemnej pracy "Amanita muscaria - Herb of Immortality". Pozostałe prawa chronione prawem autorskim są zastrzeżone przez posiadacza tych praw.

The Ambrosia Society
Jest edukacyjnym, naukowym, religijnym oraz braterskim stowarzyszeniem osób oddanych zrozumieniu starożytnego Sakramentu. Pomóż wspierać te ważne, trwające Badania
Dotuj Ambrosia Society.
Na www.ambrosiasociety.org
Lub Ambrosia Society
4800 Yager Lane Manor, Texas 78653

Gdzie zacząć?
Opowieść wielu historii
O Cudownym
Tak bardzo starym
Kto spośród was dziś
Uwierzy w Żywą Tajemnicę
Jaką wciąż posiadają
Te Starożytne opowieści?
Opowieści o Jednym Owocu
O Dwunastu Drzewach Życia
Zielu Nieśmiertelności
Ambrozji
Złotym Eliksirze Nieśmiertelności
Nektarze Bogów
Miodowo słodkim
Smaku Boskości
Wielkim Podarunku Stwórcy,
Że chromy może chodzić
A ślepy widzieć
W Cudowne opowieści
O Żywym Bogu z ciała
Zrodzonym z Gromu
Złotym embrionie
Potężnym dziecku Niebios
Źródle wody życia
Starożytnym Sakramencie
I Ofierze

Spis Tresci:
1. Początek
2. Indo-Europejczycy
3. Świat Starożytny
4. Amanita muscaria - Legendarne Ziele Nieśmiertelności
5. Amanita muscaria - Owoc Drzewa Życia
6. Amanita muscaria - Soma wytłoczona i Święty Graal
7. Amanita muscaria - Żywy Chleb
8. Amanita muscaria - Uzdrawiające Ziele
 Choroby; maleńkie demony
9. Nauka Naturalna
10. Nauka Naturalna - Farmakologia
 Pewne reguły ziołowe
11. Magia Naturalna
 Zbieranie
 Przygotowanie Rośliny Życia
 Magiczny pokarm
 Ambrozja; eliksir życia
 Święte wino
 Przygotowanie Mleka Jasnowidza
 Przygotowanie Świętego Oleju
 Przygotowanie Żywej Wody
 Przygotowanie Eucharystii
 Krople Miodowe
 Nastawienie i otoczenie
 Obserwacje wskrzeszenia Amanita muscaria
12. Kwestia wskrzeszenia
13. Kwestia Wina
14. Magia Naturalna: Odtworzenie Graala
 Graal
 Soma, źródło Legend
 Celtyckie kociołki i magiczne puchary
 Dowodzenie teorii
 Tworzenie własnego Graala
 Używanie Graala
 Wnioski
15. Hodowla Eucharystycznego Chleba i Wina w dużych ilościach
 Robienie Chleba Żywego
 Robienie Wina Sakramentalnego
16. Bogowie, Książki, Mity i Opowieści ludowe
17. Rigweda
 Soma i Święty Graal
 Soma i uzdrawianie
 Soma i Graal
18. Zoroaster, Prorok i Religia Mazdy
19. Mitrowie
20. Biblia
 Cytaty ze Starego Testamentu
21. Cytaty z Biblii Nowego Testamentu
22. Dionizos
23. Odyn - Bóg Mądrości
 Jaś i magiczna fasola
 Święty Mikołaj a Boże Narodzenie
24. Amanita muscaria i alchemia filozoficzna, hermetyzm, okultyzm i mistycyzm judeochrześcijański
 Drugi Klucz Basiliusa Valentinusa
 Z Ziemskiej Astronomii Kelley'ego
25. Pewne Myśli
26. Imiona Boga - część 1
27. Imiona Boga - część 2
28. Materiały i informacje
29. Sugerowana lektura

1. Początek

Gdzie zacząć opowiadać historię o legendarnym Zielu Nieśmiertelności, wszak nie ma żywych świadków naocznych tego doniosłego, starożytnego odkrycia? Cała wiedza jaką posiadamy, dotycząca starożytnego, mistycznego Ziela Nieśmiertelności znajduje się w starożytnych historiach, niektóre z tych historii traktowane są dziś przez aktywne religie jako prawdy religijne. Innymi historiami są starożytne mity religii uważanych dziś za wymarłe. Jeszcze inne historie są dziś uważane za opowieści ludowe i bajki, którymi bawimy nasze dzieci; a robiąc to, historie te przekazujemy niezliczonym pokoleniom.

Współcześni ludzie zamieszczają swą wiedzę w książkach; z drugiej strony ludzie starożytni umieszczali swą wiedzę w opowieściach. Niektóre starożytne historie są w rzeczywistości bardzo szczegółowymi książkami o wiedzy dotyczącej Ziela Nieśmiertelności, gdy historia zostanie właściwie odkodowana, współczesna osoba może ponownie odkryć bogactwo praktycznych informacji dotyczących tej wyjątkowej formy życia.

Choć nie mogę podać dokładnej informacji o starożytnym odkryciu Ziela Nieśmiertelności, mogę podać pewną przyczynę tego, jak doszedłem do zrozumienia wiedzy zawartej w tych starożytnych historiach.

Jako małe amerykańskie dziecko, byłem wystawiony na wiele tych samych opowieści co wy, jako dzieci. Teraz niektóre z tych historii były dla mnie całkowicie zaskakujące tym, że nie miały żadnego logicznego sensu. Nie były to bajkowe opowieści na dobranoc, które były nielogiczne, bo przecież nikt, nawet dziecko, nie oczekiwało by historie te miały sens. To była inna klasa historii, Święty Mikołaj, a szczególnie historie o Jezusie, z którymi miałem najwięcej problemów przy próbie logicznego zrozumienia.

Historia o Świętym Mikołaju była po prostu zaskakująca z logicznego punktu widzenia, wykonywania a następnie dostarczania Prezentów, wiecie, na całym świecie robiąc wszystkie te miliony przystanków w jedną noc. Dlaczego, te renifery musiałyby podróżować z szybkością światła. Opowieść o Świętym Mikołaju była jednakże niczym w porównaniu do zupełnie zaskakującej historii biblijnej o człowieku bogu zwanym Jezus Chrystus, ponieważ opowieść o Świętym Mikołaju była opowiadana zawsze z przymrużeniem oka, natomiast historia Chrystusa była mi przedstawiana jako nie tylko prawdziwa lecz jako prawda ostateczna.

Ta opowieść o Jezusie Chrystusie była dla mnie tak kompletnie nieprawdopodobna, że po prostu nie mogłem tego ogarnąć moim sceptycznym małym umysłem. Ostatecznie, opowieść zaczyna się narodzinami człowieka rzekomo stworzonego bez pożycia płciowego i narodzonego z dziewicy. Obecnie jako młody chłopak, poznałem matematykę zwierzęcej i ludzkiej reprodukcji w młodym wieku i dowiedziałem się, że żadna osoba nie mogłaby być niepokalanie poczęta, więc historia zaczyna się dla mnie kompletnie nieprawdopodobnie. Następnie w pierwszym z wielu cudów, przemienia on zwykłą wodę w przednie wino, później cudownie leczy choroby, ślepy widzi a chromy chodzi, choć nauczyciel szkółki niedzielnej nie potrafił mi wyjaśnić, jak tego dokonał, był to cud i jako taki nie może być wyjaśniony. Później w opowieści jest prorokiem i może opowiadać lub przewidywać przyszłość, ponownie przy braku wyjaśnienia jak tego dokonał. Następnie jest jego śmierć i zmartwychwstanie w ciele po trzech dniach; ponownie coś, co jest całkowicie sprzeczne z logiką i z naturą, gdyż żaden człowiek, który naprawdę jest martwy nigdy ponownie nie wstał. Po jego zmartwychwstaniu jest nieśmiertelny w ciele i na powrót wstąpił do nieba, z którego przyszedł, kończąc tym samym opowieść.

Ta historia o Chrystusie jest bardzo dziwna lecz w szkółce niedzielnej uczono innych dziwnych rzeczy, które po prostu nie miały sensu; jak mój nauczyciel ze szkółki niedzielnej mówiący, że Chrystus Chrześcijan był starożytnym Bogiem Hebrajczyków ze Starego Testamentu. Całymi tygodniami próbowałem to pojąć. Komunia była kolejną dziwną sprawą, ponieważ mieliśmy jeść ciało i pić krew Jezusa, jak banda kanibali; na szczęście wszystko, co tak naprawdę jedliśmy, było małą kostką białego chleba i łykiem soku winogronowego.

Myślę, że miałem około dziesięciu lat gdy po prostu całkowicie zrezygnowałem z próby racjonalnego zrozumienia historii Chrystusa i przestałem wierzyć zarówno w historię jak i w wiarę Chrześcijan, jako zawierającą jakąkolwiek realną prawdę.

Przez następne kilka lat doświadczyłem rosnącego głodu duchowego i zdecydowałem się zbadać jakieś inne religie by sprawdzić, czy mają cokolwiek realnego do zaoferowania, lub czy były tak szalone jak Chrześcijaństwo. Moja matka kupiła w księgarni naszej miejscowej biblioteki pełne wydanie Encyklopedii Britannica. W 1969 gdy miałem trzynaście lat, zdarzyło mi się otworzyć encyklopedię na artykule o Hinduizmie i natknąłem się na cytat o starożytnym bogu roślinnym o nazwie Soma z Rigwedy; najstarszego zbioru ksiąg w literaturze hinduskiej.

Rigweda "Księga 8, hymn LXVIII"
"1. To tutaj to Soma, nie powstrzymany, aktywny, wszystko pokonujący przedzierający się, Jasnowidz i Mędrzec w mądrości.
2. Wszystko co nagie okrywa; wszystkich chorych leczy, człowiek ślepy widzi, kaleki chodzi."

Cytat ten całkowicie "rozsadził mój umysł" jak rzekłoby się w 1969; była to prawdziwa roślina czczona jako bóg, wykonujący dokładnie te same uzdrowienia, co przypisywane Chrystusowi. Czy to możliwe, że opowieść o Chrystusie była o prawdziwym bogu roślinie a nie o bogu człowieku?

Następny akapit twierdził, że Soma była identyczna ze starożytną perską Haomą, że jest Ambrozją i Nektarem starożytnych Greków i że roślina ta była starożytnym i legendarnym Zielem Nieśmiertelności. Mówiono, że Soma był hinduską wersją greckiego boga upojenia, Dionizosa. Jednakże w 1898 nie wiedziano, która dokładnie roślina była prawdziwą Somą.

Jako że roślina była realna, istniał przynajmniej solidny punkt startowy dla próby zrozumienia tych bardzo skomplikowanych opowieści religijnych. Pewne sprawdzenie potwierdziło, że Rigweda była o wiele starsza niż Chrześcijaństwo; więc Chrześcijaństwo nie mogło wpłynąć na Rigwedę; przeciwnie, o wiele starsza Rigweda mogła z łatwością wpłynąć na Chrześcijaństwo.

Badania kilku słowników ukazały, że wszystkie nazwy wspomniane w drugim paragrafie; Soma, Haoma, Ambrozja, Nektar oraz Dionizos są słowami indoeuropejskimi. Indywidualne znaczenia tych nazw są wyjątkowe; Soma/Haoma oznacza wyciśnięty, od rozgniatania lub naciskania w Ceremonii Somy choć po grecku Soma oznacza "ciało". Ambrozja lub Ambroza oznacza "nie śmiertelny", Nektar oznacza "zwycięzca Śmierci", są to bardzo dziwne nazwy jak dla rośliny.

W badaniach nad faktyczną tożsamością botaniczną wedyjskiej Somy, szybko okazało się, że nikt nie wiedział jaką naprawdę rośliną była faktyczna Soma z Wed. Na faktyczną Somę proponowano bardzo wiele roślin, takich jak Mak (opium), Cannabis (konopie, marihuana), Efedra (amfetaminy), oraz kilka roślin stosowanych w Indiach jako współczesne substytuty Somy, które nie są znane z posiadania jakichkolwiek efektów psychicznych lub leczniczych i zdają się być wybierane przez mały rozmiar, brak liści oraz mleczny sok.

Niektórymi z najdziwniejszych roślin uważanymi za prawdziwą Somę są Rabarbar i Ambrozja trójdzielna, Rabarbar został zaproponowany ponieważ ma czerwone lub złote łodygi a mówiono, że Soma była albo czerwona albo złota, Ambrozja była rozpatrywana po prostu dlatego, że jej naukowa (łacińska) nazwa to Ambrosia.

Proponowano także, że prawdziwą Somą była faktycznie mieszanka kilku roślin, lecz to zdaje się nie pasować do opisu Somy z Wed, gdyż wyciskano jedną (l. poj.), a nie wiele (l. mn.).

Proponowano także trunki alkoholowe, takie jak miód i piwo, ponieważ Soma nazywana jest w Wedach miodem i wspomina się, że w ceremonii Somy wykorzystywane jest ziarno jęczmienia używane we współczesnym piwowarstwie. Jednakże mimo wszystko alkohol nie wydaje się pasować do opisów psychicznych lub uzdrawiających efektów Somy, nikt dzisiaj nie oczekuje, że od picia piwa niewidomy zacznie widzieć a chromy chodzić. Ceremonia Somy trwała najwyżej trzy dni; czas ledwo wystarczający by zaszła fermentacja alkoholowa. Soma z Wed była rośliną, która rosła w górach i była zbierana i suszona, proces zupełnie niepotrzebny przy fermentacji drożdżowej.

Przy badaniu perskiej wersji Somy zwanej Haoma natknąłem się we wcześniejszym wydaniu Encyklopedii Britannica na ten mały klejnot, który ukazał, że byłem prawdopodobnie na właściwym tropie, jeśli chodzi o związek Somy i Chrystusa. Dokładnie ten sam cytat znalazłem na początku lat 1970, lecz przytoczyłem tu z późniejszej edycji.

Poniższe pochodzi z Encyklopedii Britanica (1991, tom 26, str. 789, Rytuały i Ceremonie):

"W Zoroastrianiźmie, haoma (sanskrycka soma, od korzenia su lub bu, 'wyciskać' lub 'rozgniatać') jest nazwą żółtej rośliny, z której wydobywany był sok i spożywany w ceremonii Yasny, ogólnej ofiary i czczenia wszystkich bóstw. Liturgia Yasny była niezwykłym uprzedzeniem mszy w Chrześcijaństwie". "Haoma był uznawany przez Zoroastra za syna Mądrego Boga i Stwórcy (Ahura Mazdy) i za najwyższego kapłana kultu Yasny. Wierzono, że wcielił się on w świętą roślinę, która była rozgniatana na śmierć w celu ekstrakcji jej soku dającego życie, by tym, którzy ją spożyją dać nieśmiertelność. Był on uważany zarówno za ofiarę jak i kapłana w ofiarno-sakramentalnej ofierze tego kultu. Jako pośrednik między Bogiem a człowiekiem, Haoma zyskał miejsce i znaczenie sakramentalne w kulcie Mitry (Indoirańskiego boga światła) działając w charakterze nieskazitelnego kapłana Ahura Mazdy, z którym był współrówny. Mitraistyczna uczta sakramentalna pochodziła z ceremonii Yasny, wino zajęło miejsce haomy a Mitra miejsce Ahura Mazdy. W mitraistycznych obrzędach inicjacyjnych, dopiero gdy zdobyło się stopień inicjacyjny znany jako 'Lew', neofita mógł uczestniczyć w ofierze chleba, wina, i wody, będącej ziemskim odpowiednikiem niebiańskiej mistycznej uczty sakramentalnej. Święte wino dawało ciału wigoru, pomyślności, mądrości, i siły do zwalczenia złośliwych duchów i do otrzymania nieśmiertelności".

Należy podkreślić, że Zoroaster musiałby być wyjątkowym prorokiem by przewidzieć mszę chrześcijańską, gdyż zmarł w przybliżeniu 600 lat, lub więcej, przed odbyciem się najwcześniejszej mszy chrześcijańskiej. Ponownie mamy sytuację, w której o wiele starsza Yasna nie mogła być pod wpływem Chrześcijaństwa, lecz wczesne Chrześcijaństwo mogło z łatwością być pod wpływem Zoroastrianizmu. Można zauważyć, że także Haomę, jak i Chrystusa, uważa się za Syna Boga, najwyższego Kapłana religii i jest zarówno ofiarą jak i sakramentem, centralnymi dla tej religii.

Dobrze wiadomo, że Mitraizm, który był bardzo rozpowszechniony w całym późnym Imperium Rzymskim, miał gruntowny wpływ na wczesne Chrześcijaństwo wraz z narodzinami Mitry 25 grudnia jako Bożym Narodzeniem lub narodzinami Chrystusa, oraz z przyjęciem dnia tygodnia Mitry, Niedzieli jako dnia czci i odpoczynku, zamiast hebrajskiego Szabatu, Soboty. Święte wino Mitry było rodzajem Haomy, bezalkoholowego wina, gdyż mówiono, że posiada wyjątkowe właściwości w porównaniu ze zwykłym winem. Uzasadnione jest sądzenie, że pierwotne wino eucharystyczne wczesnego Chrześcijaństwa było identyczne z winem mitraickim.

Jednakże, badanie Haomy tak naprawdę nie rzuciło żadnego światła na tożsamość prawdziwej rośliny Somy/Haomy gdyż wiele z tych samych roślin było proponowanych na Haomę jak i na Somę.

Badanie Ambrozji i Nektaru dało mało praktyczne informacje o faktycznej roślinie, oprócz tego, ży była uważana za pokarm Bogów, nadający ludziom nieśmiertelności a zgodnie z Homerem w Iliadzie, roślina Ambrozji/Nektaru mogła wyrastać nagle na komendę bogów.

W 1974 przeczytałem książkę zatytułowaną "Soma: Boski Grzyb Nieśmiertelności" ("Soma: Divine Mushroom of Immortality") według Pana Wassona, który zaproponował, że pierwotną Somą był grzyb zwany Amanita muscaria lub popularnie Muchomor czerwony. Jest to duży czerwono lub złoto kapeluszowo biały grzyb z małymi białymi brodawkami rozrzuconymi na barwnej powierzchni kapelusza. Jego argument dotyczący tożsamości pierwotnej rośliny Somy był najbardziej przekonujący i szybko zacząłem uważać, że ta identyfikacja była faktycznie poprawna. Amanita muscaria była nawet znana z wytwarzania psychoaktywnej uryny u użytkowników, tak jak wedyjska Soma, własność, z której wytwarzania nie jest znana żadna inna eurazjatycka roślina narkotyczna.

Przekonany, że Pan Wasson miał rację, postanowiłem zebrać jak najwięcej wiadomości na trzech odmiennych obszarach badań. Po pierwsze, bardzo mylące było rozrzucenie części układanki od Grecji poprzez Persję do Indii, więc zdecydowałem, że potrzebne zaplecze może zapewnić zrozumienie najwcześniejszych migracji i historii tych ludów. Jako że Soma/Haoma, Ambrozja i Nektar były bardzo starymi słowami indoeuropejskimi, zacząłem badać języki indoeuropejskie i historię starając się spróbować zrozumieć dlaczego ta magiczna roślina zdawała się być wszędzie. Po drugie postanowiłem zbadać stare religie Rigwedy, religię Zoroastra, Biblię oraz starożytną mitologię starając się lepiej zrozumieć wzajemny związek tych religii. Po trzecie medyczne korzyści tej rośliny dla współczesnej ludzkości mogły mieć olbrzymie znaczenie więc zrozumienie faktycznej historii naturalnej tej rośliny i przeeksperymentowanie jej prędzej czy później będzie musiało być zrobione.

Pamiętaj, że miałem tylko 18 lat gdy postanowiłem zacząć tę gałąź badań i życie bardzo szybko zainterweniowało, więc przez wiele lat badanie to było przeprowadzane jako bardzo niepełnoetatowe hobby.

Po około dziesięciu latach badań zacząłem rozumieć, że najważniejsze części historii Chrystusa były całkowicie niemożliwe dla człowieka, gdyż te niemożliwe elementy historii opisywały w rzeczywistości roślinę Soma.

Przebudzenie nastąpiło dla mnie mniej więcej w tym samym czasie gdy poszedłem do dużej biblioteki i zauważyłem, że prawdziwe książki w rodzaju jak to zrobić, słowniki, encyklopedie, książki techniczne, naukowe i matematyczne, itp. przewyższały liczebnie beletrystykę przynajmniej 5 do 1. W tym momencie zacząłem rozumieć, że istniały bardzo duże, a nawet przytłaczające szanse, że cały Nowy Testament był historią sfabrykowaną, a nie jak wielu Chrześcijan uważa prawdziwym i historycznym dokumentem. Innymi słowy Nowy Testament był najprawdopodobniej dziełem "fantastyki historycznej" z celowo w nim zakodowaną prawdziwą wiedzą o roślinie Soma.

Na przestrzeni lat odkryłem, że większość starożytnej mitologii indoeuropejskiej jest skonstruowana dokładnie w ten sam sposób i zawiera bogactwo ukrytej lecz praktycznej wiedzy, która ujawnia się tylko wtedy, gdy zrozumiesz, że opowieść jest tak naprawdę o Amanita muscaria.

2. Indo-Europejczycy

Celem tego rozdziału nie jest wchodzenie w dogłębne badanie ludów indoeuropejskich, lecz przedstawienie po prostu jakiegoś zarysu pomagającego zrozumieć dlaczego religie oparte na Zielu Nieśmiertelności są tak szeroko rozpowszechnione w Eurazji. Zachęcam czytelnika do przestudiowania ludów indoeuropejskich o euroazjatyckim dziedzictwie; są twymi antycznymi przodkami.

Termin indoeuropejski właściwie opisuje bardzo dużą rodzinę językową, która obejmuje angielski, francuski, łacinę, grecki, celtycki, irański, hinduski, oraz sanskryt, by wymienić jedynie kilka. Historycznie ta językowa rodzina została stwierdzona od Indii po Irlandię, stąd indoeuropejska.

Wszystkie z indoeuropejskich języków są potomkami wspólnego starożytnego języka ojczystego, obecnie wymarłego, zwanego protoindoeuropejskim. Jako że wszystkie języki indoeuropejskie posiadają wspólnego przodka i wciąż są na wiele sposobów bardzo do siebie podobne, eksperci językowi powszechnie uważają, że około 7000 lat temu wszyscy mówiący po indoeuropejsku na świecie żyli na względnie małym obszarze geograficznym, za który uchodzi północny lub północno wschodni obszar Morza Czarnego.

(Mapa: biały owalny obszar jest jedną z proponowanych ojczyzn, podczas gdy druga jest trochę na zachód od pierwszej, na północy Morza Czarnego, strzałki pokazują szlaki ekspansji na całe otaczające terytorium.

Uważa się, że w okresie tym Protoindoeuropejczycy byli pierwszymi ludźmi, którzy oswoili konia do jazdy. Istnieją również dowody archeologiczne, że ludzie ci zaczęli się intensywnie rozwijać i stosować koła do wozów i furgonów, uważa się, że ta bardzo zwiększająca mobilność technologia była częściowym powodem ekspansji Indoeuropejczyków.

Poczynając od około 6000 lat temu, nastąpiła ekspansja ludzi mówiących po Indoeuropejsku z tej ojczyzny na wschód na Stepy Azji środkowej oraz na zachód do Europy środkowej.

Około 5000 lat temu następuje kolejna ekspansja do Mezopotamii, Persji, Europy oraz dalej na wschód na Stepy.

Około 4000 lat temu następuje główna ekspansja, z której pochodzi większość współczesnych języków indoeuropejskich; ekspansja ta rozprzestrzenia języki indoeuropejskie na rozległym obszarze Europy, Środkowego Wschodu, Azji środkowej, Północnych Indii, oraz na syberyjskie Stepy do Mandżurii.

Mniej niż 1400 lat temu początek Islamu rozpowszechnił nieindoeuropejski język arabski na większości obszarów Środkowego Wschodu i Afryki Północnej, mówiących uprzednio po grecku i persku.

Począwszy od około 900 lat temu przemieszczenie plemion mongolskich i tureckich znacznie zredukowało na stepach ilość plemion mówiących po indoeuropejsku poprzez wojny, ludobójstwa oraz asymilację, i ostatecznie podzieliło ciągłość języka indoeuropejskiego poprzez inwazję tego, co zwane jest obecnie Turcją, gdzie język turecki zastąpił grecki.

W ciągu ostatnich 500 lat wraz z Epoką Odkryć nastąpiła ekspansja ludności mówiącej po indoeuropejsku na Stepy Azjatyckie, Syberię, Amerykę Północną i Południową, do Indii oraz do Azji Wschodniej, Australii oraz Afryki.

Około 200 lat temu europejscy odkrywcy sprowadzili do Europy starożytne pisma z Indii, takie jak Rigweda, oraz Yasnę z Persji, z których obie były w tym czasie nieznane w Europie.

Badacze językowi szybko odkryli, że Sanskryt i starożytny Perski były blisko spokrewnione z Łaciną i Greką i narodziło się badanie rodziny języka indoeuropejskiego.

Obecnie, połowa światowej populacji mówi językiem indoeuropejskim jako pierwszym, lub drugim językiem.

3. Świat Starożytny

W celu zrozumienia starożytnych opowieści o Zielu Nieśmiertelności trzeba najpierw zrozumieć różnice między współczesnym światem, w którym żyjemy a starożytnym światem Eurazji. Te starożytne historie były tworzone w społeczeństwach, w których pogląd na świat był całkowicie odmienny niż współczesny światopogląd, więc ważne by zacząć od zrozumienia światopoglądu starożytnego, z którego pochodzą te opowieści.

Pierwszą główną różnicą jest to, że współcześni ludzie idą do sklepu po rzeczy, których potrzebują, w rzeczywistości obecnie większość ludzi na zachodzie jest całkowicie zależna od sklepów. W wyraźnym kontraście, nasi przodkowie żyli w sklepie, z lasów, pól i strumieni pochodziło wszystko, co wykorzystywali i była to Natura, od której zależało jedzenie, ubranie, mieszkanie, lekarstwa i wszystkie potrzeby ludzkiego życia. Prymitywni ludzie znali w zasadzie każdą roślinę i zwierzę ze swego otoczenia, i wiedzieli jak z nich skorzystać jeśli było dla nich zastosowanie. Wiele starożytnych społeczeństw eurazjatyckich posiadało uzdrowicieli, którzy byli mistrzami w stosowaniu leków roślinnych w medycynie. Robili to bez wiedzy chemicznej, jaką obecnie posiadamy, gdyż dopiero w 1806 roku, genialny chemik wyizolował z opium morfinę i na zawsze odmienił nasze postrzeganie tego, w jaki sposób faktycznie działają te magiczne rośliny.

Spojrzenie na cały świat współczesnej osoby kompletnie różni się od starożytnego poglądu na wszechświat. Stosunkowo niedawny wynalazek teleskopu i mikroskopu w latach 1600 zmienił światopogląd, który istniał praktycznie niezmieniony od tysięcy lat, i poszerzył współczesny wszechświat miliony razy od starego światopoglądu. Gdy spoglądasz na rozgwieżdżone, nocne niebo wiesz, że niektóre z tych gwiazd oddalone są o tryliony kilometrów, dla starożytnych, Słońce, Księżyc, Planety oraz Gwiazdy były oddalone tylko o kilka kilometrów, a rzeczy w rodzaju Komet ich przerażały, ponieważ wierzyli, że są bardzo blisko.

Mikroskop poszerzył postrzeganie świata w przeciwnym kierunku i radykalnie odmienił nasze pojmowanie Natury i naszego własnego ciała. Ujawnił przyczyny wielu chorób oraz komórkowy cud całego żywego Stworzenia. Dla starożytnych wszystko to było całkowicie nieznane, gdzie rzeczom w rodzaju chorób nadawano przyczyny nadnaturalne, tj. demony, czary, itp. lub niejasne przyczyny naturalne jak zatrucie, kiepska woda, jedzenie lub powietrze. Podstawowa tajemnica tego, w jaki sposób rozmnażały się rośliny, zwierzęta i ludzie była również wielką zagadką dla starożytnych, których własna egzystencja zależała od tajemniczej płodności roślin, zwierząt, oraz siebie samych.

Kolejną podstawową różnicą między starożytnym a współczesnym światem jest to, w jaki sposób postrzegane są Bóstwa lub Bóg (Bogowie), w świecie starożytnym tylko te rzeczy, które były widziane ludzkim okiem, które były fizycznie "nieśmiertelne", i były użyteczne, lub przerażały ludzkość, jak Słońce, Księżyc, Ziemia, Niebo i Ogień, były uważane za "Bogów".

W starożytnej teologii indoeuropejskiej Bóg "niebios" był Ojcem Niebem; z Łaciny Ju-piter (Jupiter); z Greki Zeu-pater (Zeus); z Sanskrytu Dyaus-pita; z Protoindoeuropejskiego Dyeus-pater; i po Germańsku Bóg Tues, jak w Tuesday (wtorek). Ojciec Niebo starożytnych jest tym samym Niebem, które widzimy co dzień, niebem dającym światło słoneczne, deszcz, wiatr, tornada, grad, grzmoty, błyskawice, powódź lub suszę, a od czasu do czasu solidną skałę zwaną meteorytem. Ojciec niebo był życzliwym bóstwem przez większość czasu lecz mógł także być bardzo destrukcyjny, a nawet masowym zabójcą ludzi. Starożytni byli bardzo świadomi tej destrukcyjnej strony Ojca Nieba i zawsze chcieli być po dobrej stronie Ojca Nieba. W przeciwieństwie do świata współczesnego nie było starożytnych ateistów gdyż każdy mógł wyraźnie zobaczyć Ojca Niebo, i tylko idiota mógł twierdzić, że Niebo nie istnieje.

W przeciwieństwie do tego, współczesny światopogląd zniszczył starożytnych Bogów Słońca, Księżyca, Ziemi i Nieba. Jako że widzialny lub realny "Bóg" nie znajduje się już w naszym fizykalnym wszechświecie, współcześni ludzie mają jedynie Bogów "nadnaturalnych". Te współczesne koncepcje niewidzialnego Boga są oczywiście naszym sposobem na utrzymanie przy życiu w naszych umysłach i społeczeństwach starożytnego Ojca Nieba, na długo po tym, jak naszą nauką, zdetronizowaliśmy i zniszczyliśmy jego niebo.

Współcześni ludzie muszą zawsze pamiętać, że Bogowie starożytnych ludzi zawsze są prawdziwymi sprawami; i że historie o tych prawdziwych Bogach opisywane są jako coś prawdziwego.

Teraz jeśli ślepo założymy, że starożytna koncepcja Boga była taka sama jak nasza współczesna koncepcja nadnaturalnego boga, wówczas wszystko co starożytne historie mówią o tych realnych Bogach, zawsze będzie przez nas mylnie interpretowane, w rezultacie czego nie uda nam się zrozumieć prawdziwej mądrości zawartej w tych starożytnych historiach o tych prawdziwych sprawach.

Kolejną bardzo ważną sprawą do zapamiętania jest to, że starożytni w swych historiach zawsze uosabiali tych prawdziwych Bogów; więc jeśli naiwnie wierzysz, że historia jest o "osobie" i nie wiesz, że jest o uosobionej realnej rzeczy/Bogu, możesz omyłkowo wyjść na nadnaturalne pustkowia gdzie absolutnie nic nie jest realne. Pustkowia były pomieszaniem, iluzją i wszelkimi zasadami zdezorientowania, a powodu nie można znaleźć.

4. Amanita muscaria - Legendarne Ziele Nieśmiertelności

Starożytni Indoeuropejczycy nazywali grzyba Amanita muscaria "Maga" (Wielki Dar) i tak wielki był ten Dar, że jego sława i nazwa odbiły się echem na wieki jako korzeń naszego współczesnego słowa Magia. "Magus" (Mag) lub "Magi" (Magowie, Mędrcy) (nosiciele Wielkiego Daru) stosowali ten naprawdę cudowny wielki Dar Natury; który uleczał ich ciała z chorób i inspirował ich umysł mądrością i poezją, a oni wychwalali go w pieśniach i opowieściach, wielbiąc nawet ten Dar jak Boga, był on jedynym źródłem niesamowitej magii.

Wielki Dar posiada setki różnych starożytnych nazw; Grecy nazywali go "Ambrozją" (Nie Śmiertelny), "Nektarem" (Zwycięzca śmierci) Bogów. Jako starożytne legendarne "Ziele Nieśmiertelności" sam Wielki Dar dzierży Sekret tego, co nazywamy "Świętym Graalem" oraz magicznym pomnażanym "Żywym Chlebem" Biblii Nowego Testamentu.

Wielki Dar jest niezwykle stary, o wiele, wiele starszy niż ludzkość i w jego pierwotnym odkryciu, przez starożytnego człowieka zachodu, tkwią korzenie naszej zachodniej magii, religii, nauki i medycyny.

Wielki Dar nosi wiele nazw Bogów, takich jak indo-arjański "Soma" z ponad stoma nazwami pitnego Nieśmiertelnego Boga Żywego, który sprawił, że "ślepy widzi, a chromy chodzi" tysiące lat nim człowiek o imieniu Jezus chodził po ziemi. Soma był tak czczony, że "Prorocy i Mędrcy" z Epoki Brązu skomponowali ponad 100 Hymnów na jego cześć; Hymny te pobrzmiewają ekstatycznym wysławianiem tego boskiego Boga Żywego, i zostały zawarte w jednym z najstarszych tekstów religijnych świata, w Rigwedzie.

"Haoma" z ponad 50 nazwami, perska wymowa Somy, była świętym napojem robionym ze świętej nieśmiertelnej rośliny, która zainspirowała perskiego proroka Zoroastra do stworzenia nowej religii, która w około 550 r p.n.e. stała się państwową religią starożytnego Imperium perskiego, które rozciągało się od Nilu w Egipcie do rzeki Indus w Indach.

Religia Zoroastra wywarła ogromny wpływ na to, co moglibyśmy nazwać Starym Testamentem Hebrajczyków, którzy byli częścią starożytnego Imperium perskiego i których prorok, tak jak perscy prorocy (Magi) nawadniali suszonego grzyba i wyciskali magiczny Eliksir lub stosowali go do stworzenia Chleba Żywego i dzięki jego mocy leczyli choroby, znajdowali zgubione przedmioty i przepowiadali przyszłość.

Hebrajscy prorocy zwali tę cudowną formę życia ponad dwudziestoma nazwami, wliczając "Pomazaniec", co po grecku jest "Christos", po łacinie "Chrestus", po angielsku "Christ".

Historia z Nowego Testamentu o Bogu Nieba, "narodzinach z dziewicy" boskiego noworodka, który "zamienia wodę w wino", następnie "leczy wszystkich chorych", który jest "źródłem wszystkich proroctw", który poniósł śmierć z rąk ludzi jedynie by "zmartwychwstać po trzech dniach" i stać się "Nieśmiertelny", historia, która jest zupełnie niemożliwa dla żadnego człowieka, lecz to dokładnie te niemożliwe elementy historii Chrystusa są dokładnym opisem narodzin, stosowania, oraz zdolności do przeciwstawienia się śmierci starożytnego sakramentalnego "Ziela Nieśmiertelności".

Legendarne "Ziele Nieśmiertelności" źródło złotej, miodowej słodyczy, "Eliksir Życia", cel zarówno filozofów, alchemików jak i mistyków, którzy poszukiwali go w nadziei życia wiecznego. Temat ludzkiej nieśmiertelności po zjedzeniu wyjątkowego Ziela Nieśmiertelności można znaleźć w całej mitologii euroazjatyckiej i w tekstach starożytnych, które są podstawą kilku współczesnych religii, "Soma" w Rigwedzie (Hinduizm), "Owoc Drzewa Życia" w Starym Testamencie (Judaizm i Chrześcijaństwo) oraz "Eucharystia" lub "Chrystus" w Nowym Testamencie (Chrześcijaństwo). Wszystkie te starożytne teksty wspominają także ten sam podstawowy "Cud" leczący "ślepego by widział, głuchego by słyszał, chromego by chodził, oraz leczący wszystkich chorych" i znacznie przedłużający długość życia tych, którzy regularnie jedzą to magiczne ziele.

Jednakże bliższe zbadanie nazwy lub wyrażenia "Ziele Nieśmiertelności" i słów pokrewnych w kontekście tekstów starożytnych, które do niego nawiązują, ujawnia, że starożytni, którzy faktycznie stosowali i znali tę "roślinę", mieli na uwadze znacznie większe znaczenie dosłowne nieśmiertelności, gdy stosowali go do faktycznej "rośliny".

Przedrostek im - stosowany w angielskim oznacza "nie" jak w niemożliwy (impossible) = nie możliwy (not possible), lub nieprawdopodobny (improbable) = nie prawdopodobny. Śmiertelny po angielsku znaczy "śmierć", więc słowo nieśmiertelny (immortal) oznacza dosłownie "nie-śmierć" jest to to samo pojęcie, które widzimy w oryginalnych starożytnych słowach indoeuropejskich, gdzie A = nie, jak w grece, Ambrose = nie-śmierć, starożytnym perskim, Amarta = nie-śmierć, i w sanskrycie, Amrita = nie-śmierć, lub bezśmiertelność (deathlessness). Wszystkie te starożytne słowa są nazwami "nieśmiertelnej rośliny", która wytwarza żywy magiczny napój o tej samej nazwie; tj. Ambrozja, Amryta i Amarta, wszystkie są nazwami rośliny i robionego z niej napoju. Za "ziele" w angielskim, tradycyjnie uważa się jakikolwiek gatunek niezdrewniałej rośliny zbieranej do zastosowania medycznego, kulinarnego lub aromatycznego. Pamiętajmy, że od czasów starożytnych aż do bardzo niedawna grzyby były zawsze uważane za "rośliny", gdyż nie są oczywiście zwierzętami ani minerałami. Gdy połączysz ze sobą te dwie koncepcje otrzymasz "ziele nie śmierci" lub "ziele, które nie jest śmiercią", więc jest to "ziele", które jest "nieśmiertelne". Realna fizyczna Nieśmiertelność tego Ziela jest prawdziwym Sekretem Świętego Graala i biblijnego Chleba Żywego.

Dziś znamy tę formę życia według jej naukowej nazwy Amanita muscaria lub nazwy powszechnej, Muchomor czerwony, jest to duży złoto lub czerwonokapeluszowy biały grzyb z małymi białymi płatkami na kapeluszu, który powszechnie występuje w umiarkowanych lasach całego świata. Obie nazwy Amanita muscaria oraz Muchomor czerwony nawiązują do zdolności tych grzybów do przyciągania, odurzania i zupełnego otępiania much domowych i innych gatunków much, wraz ze ślimakami oraz chrząszczami, proszę zauważyć; zdjęcie tych uśpionych owadów i ślimaków z grzyba skutkuje zazwyczaj ich całkowitym ozdrowieniem w ciągu godziny.

Amanita muscaria jest powszechnie uważany za trujący dla ludzi, choć miarodajnie odnotowane zgony są niezwykle rzadkie, nawet gdy jest jedzony na świeżo w dużych ilościach przez ludzi poszukujących upojenia lub nawet usiłujących samobójstwa, jednakże wynikłego doznania wielu ludzi zazwyczaj by nie powtórzyło.

Wysuszenie świeżego grzyba Amanita muscaria w niskiej temperaturze 38-48°C do całkowitej suchości radykalnie zmienia chemię grzybów prowadząc do aromatycznej, słodkiej postaci, która jest stosowalna, magazynowalna, oraz wskrzeszalna. Zjedzenie tej suchej postaci jest w stanie wytworzyć u niektórych osób głębokie, fundamentalne doznanie duchowe.

Podczas badań polowych, które doprowadziły do mojej pierwszej książki "Święty Sekret; Powrót Chrystusa" ("The Sacred Secret; The Return of the Christ"), odkryłem, że Amanita muscaria zmartwychwstaje po trzech dniach i jest Nieśmiertelny, dokładnie tak jak mówili starożytni, bardzo ważny fakt, który zdaje się został przeoczony przez zarówno współczesną Biologię jak i uczonych religijnych. Dalsze badania nad tą naturalną nieśmiertelnością doprowadziły do mojej drugiej książki "Magia naturalna; odtwarzanie Graala" ("Natural Magic; Recreating the Grail"), w której ukazuję, że Amanita muscaria jest jedynym logicznym źródłem Świętego Graala i innych legend Eurazji o magicznych naczyniach (statkach - z ang. vessel). W tej pracy wykażę, że Amanita muscaria jest źródłem biblijnego chleba Żywego i jedynym logicznym wyjaśnieniem cudu pomnażania bochenków.

By zrozumieć jak grzyb, który dziś jest tu a jutro odchodzi może być naprawdę "Nieśmiertelny" trzeba wiedzieć czym tak naprawdę jest Amanita muscaria.

5. Amanita muscaria - Owoc Drzewa Życia

Wszystkie grzyby są owocem fungusa i zawierają mikroskopijne nasiona zwane zarodnikami. Tak jak jabłko nie jest podobne do drzewa na którym wyrosło, tak grzyb nie jest podobny do fungusa z którego wyrósł.

Grzyby są odrębną gałęzią na biologicznym drzewie życia, nie będąc ani roślinami ani zwierzętami lecz własnym, wyjątkowym rodzajem formy życia. Grzyby przypominają nieco życie zwierzęce tym, że zarówno zwierzęta jak i grzyby muszą znajdować i spalać pokarm (węglowodany) dla energii życiowej, stosując tlen i wytwarzając dwutlenek węgla, odmiennie niż rośliny zielone, które poprzez fotosyntezę mogą wytwarzać własny pokarm z wody, dwutlenku węgla i światła.

Grzyby podzielone są na dwie główne kategorie, "Grzyby Niedoskonałe" proste grzyby; drożdże, śniedzie, rdze, oraz pleśnie w rodzaju pleśni chlebowej, pleśni penicyliny, itd. oraz "Grzybów Doskonałych", grzybów kapeluszowych itd. Podział ten oparty jest na tym, jak grzyby wytwarzają i rozrzucają zarodniki. Niedoskonałe grzyby rozmnażają się poprzez pączkowanie (drożdże), lub poprzez wykorzystanie prostych struktur dźwigających zarodniki do ich wytworzenia, a ich reprodukcja nie obejmuje zazwyczaj mieszania genetycznego.

Natomiast grzyby doskonałe tworzą owocniki lub raczej zaawansowane struktury do wytwarzania i rozrzucania swych zarodników, które są częścią dość skomplikowanego bezpłciowego typu rozmnażania, obejmującego mieszanie genetyczne, w które nie będziemy tu wchodzić. Jednakże wiele wyższych grzybów może wytwarzać i wytwarza struktury rodzące zarodniki podobne do prostych grzybów i uwalnia je również tą metodą.

Wszystkie grzyby doskonałe składają się z komórek podobnych do nici (grzybni) połączonych końcami i zazwyczaj mogą być widoczne gołym okiem tylko masowo. Najmniejszy kawałek grzybowego fungusa, nawet pojedyncza komórka grzybni, może wyrosnąć w kompletny pełnowymiarowy grzyb.

Wiele grzybów jest mikoryzowych, co dosłownie oznacza grzyb + korzeń; i żyje w symbiotycznym związku z rośliną zieloną; współczesne badania wykazały, że przetrwanie średnio 95% wszystkich gatunków roślin zielonych na ziemi zależy od jednego, lub większej ilości, grzybów mikoryzowych! Grzyby mikoryzowe dostarczają swym roślinnym partnerom wodę, związki odżywcze i bardzo ważne antybiotyki, gdyż rośliny zielone nie posiadają własnego układu odpornościowego; w zamian rośliny zasilają grzyby węglowodanami.

Wiele grzybów wytwarza i wydziela związki chemiczne, które są bardzo silnymi antybiotykami; w rzeczywistości prawie wszystkie ze współczesnych antybiotyków medycznych były wpierw odkryte w grzybach.

Grzyby doskonałe mają wyjątkową zdolność do dziennego przetransportowania przez swą grzybnię wody w ilości kilkukrotnie większej od ich wagi, a wysuszona grzybnia grzyba i wysuszone grzyby mogą wchłonąć wodę i powrócić do życia po całkowitym zasuszeniu przez długi okres czasu.

Ponieważ żywy grzyb musi jeść; a żeby uzyskać pokarm musi rosnąć, grzybnia wielu grzybów jest zdolna do ekstremalnie szybkiego rozwoju. Oszacowano, że zdrowa kultura grzybowa rosnąca na zbożu w litrowym słoiku może rozwinąć nową grzybnię w tempie 1 kilometra na 24 godziny.

W przypadku grzybów, owocnik jest zdolny do prawie wybuchowego rozwoju, na przykład grzyb Amanita muscaria może wyrosnąć z małego jajeczka, mniejszego od piłki golfowej do okazu o wysokości 25 cm i szerokości 20 cm w ciągu zaledwie kilku dni.

Zarodniki wielu grzybów niedoskonałych i doskonałych są w stanie okrążyć glob z wiatrem i odporne są na bardzo duże wysokości, promieniowanie, zimno, gorąco, i wiele żrących związków chemicznych. Jako klasa, grzyby są jedną z najodporniejszych form życia na planecie i w pełnym tego słowa znaczeniu są Nieśmiertelne w porównaniu do życia wyższych roślin i zwierząt.

Pojedynczy grzyb Amanita muscaria może być olbrzymim organizmem, który przenika akry gruntu, żyje w symbiozie z setkami drzew, waży wiele ton, a jego prawdopodobną żywotność mierzy się w tysiącach lat.

Amanita muscaria jest grzybem mikoryzowym, żyjącym w symbiotycznym związku z pewnymi rodzinami drzew, w rodzaju Sosny, Świerku, Choiny, Jodły, Modrzewia, Brzozy, Buku, Klonu, Topoli, Olchy, Olszy, Oliwki, i innych. Amanita muscaria zaopatruje swe drzewa w wodę, składniki odżywcze oraz antybiotyki, w zamian grzyb karmiony jest przez drzewo węglowodanami i opadłymi szczątkami, takimi jak liście, igły, gałązki, itp...

Grzyb Amanita muscaria zaowocnikuje i wyda swe grzyby tylko z odpowiednimi drzewami symbiotycznymi. Ten bardzo szczególny związek Amanita muscaria z tymi konkretnymi drzewami został zauważony w starożytności i doprowadził do idei Drzewa lub Drzew Życia, które wytwarzały magiczny Owoc Drzewa Życia. Ta starożytna koncepcja Owocu z Drzewa Życia jest rozprzestrzeniona w całej Eurazji i występuje także w Księdze Rodzaju z Biblii Starego Testamentu.

To interesujące, że wiele Drzew Życia wymienionych w rzeczywistości w mitologii eurazjatyckiej jest gatunkami, nie wytwarzającymi samemu żadnych jadalnych owoców, lecz są symbiotyczne z Amanita muscaria, co pokazuje, że Amanita muscaria jest w tych starożytnych legendach prawdziwym "Owocem Drzewa Życia".

6. Amanita muscaria - Soma wytłoczona i Święty Graal

Rigweda; Księga IX, Hymn LXII 4-8
4. "Silna, zrodzona w górach, łodyga została wyciśnięta w strumieniach ku błogiej radości: Podobny jastrzębiowi osiada w swym domu.
5. Godziwy to sok ukochany przez Boga; roślina jest płukana w wodach, wyciskana przez ludzi: mleczne krowy dosładzają ją mlekiem.
6. Jak woźnice dekorują konie wyścigowe, tak okraszają miodny sok na Ambrozję, na festiwal.
7. Tyś kroplą Somy, ze swymi strumieniami kapiącymi słodkimi soki, które wlano ażeby pomóc, osiadłeś w czyszczącym przetaku.
8. Więc płyńże naprzód przez runo, dla Indry płyń, by być jego napojem, znajdźże swój dom w kadziach z drewna."

Wszystkie starożytne religie indoeuropejskie zawierają wariant ceremonii Somy, który nawet tysiąc lat temu był uważany za posiadający pochodzenie starożytne, niektóre religie przypisują stworzenie ceremonii Somy pierwszemu człowiekowi, w innych to Bogowie wstępnie uformowali ofiarę Somy. Ceremonia Somy jest najstarszym zapiskiem, jaki posiadamy o interakcji między Amanita muscaria i ludźmi, bo bez ceremonii Somy ludzie nigdy nie odkryliby że Amanita muscaria było Zielem Nieśmiertelności.

W ceremonii Somy, suszony grzyb Amanita muscaria miał nazwę Soma "tłoczony", dzięki ponownemu nawodnieniu i po wchłonięciu tyle ile pomieści, wyciskano sok, że tak powiem, poprzez tłoczenie lub rozgniatanie między dwoma kamieniami by uwolnić żółtokolorową Amrytę; legendarny Nektar Bogów.

Aby go przefiltrować, sok wylewano na górnym końcu zestawu drewnianych koryt pod niskim kątem, wyłożonym "wiecznym runem", na drugim końcu koryta przefiltrowany już płyn wpadał do dużej, drewnianej, rzeźbionej kadzi zwanej "Drona" (dronakalasa), która miała być "domem" Somy, do której był dodawany, ugotowany wcześniej rzadki kleik wodny ze zmielonego lub popękanego jęczmienia, mleka i miodu, kleik ten był następnie czerpany z Drony drewnianymi lub terakotowymi dzbanami, nalewany do osobnych drewnianych lub terakotowych pucharów lub kubków, a następnie spożywany, wytwarzając u uczestników ceremonii Boską ekstatyczną radość.

Gdy Amanita muscaria jest stosowany w ceremonii Somy, kończy w żywym, wełniście wyglądającym, drewnianym korytem i w żywych magicznych pucharach, dzbanach, i Dronie lub kadzi, które stają się "domem Somy". W istocie te żywe puchary, są tym samym, co nazywamy Świętym Graalem lub biblijnym "Kielichem Pana".

Te same grzyby Amanita muscaria są nawadniane i wyciskane lub rozgniatane trzy razy w Ceremonii Somy i są rozbijane na kawałki, grzyby w zasadzie znikają, jednakże uwolniwszy do płynu miliardy zarodników i niezliczone mikroskopijne fragmenty grzybów, z których zarówno jedne jak i drugie mogą powrócić do życia jako grzybnia Amanita muscaria, każda kropla tego płynu żyje Amanita muscaria.

Gdy płyn ten wnika w porowate ścianki nowego drewnianego lub terakotowego naczynia przenosi ze sobą mikroskopijne zarodniki i fragmenty. Dodanie do tego płynu pożywienia daje grzybowi źródło energii do wzrostu; w ciągu średnio trzech dni grzybnia będzie wyraźnie widoczna dla ludzkiego oka, i będzie bardzo przypominać białą lub szarą wełnę owczą lub brodę starego człowieka.

Gdy grzybnia Amanita muscaria ulokuje się w naczyniu jest to w istocie żywe naczynie, Ziele Nieśmiertelności ma teraz nowy dom i nową relację symbiotyczną; z człowiekiem, w którego pucharze teraz mieszka. Symbioza, w której grzyb Amanita muscaria żyje w naczyniu otrzymując pokarm i wodę, a w zamian człowiek otrzymuje dawkę skutecznych antybiotyków i bardzo wyjątkowe, gruntowne doświadczenie duchowe, dzięki spożyciu tego samego pokarmu i wody, które podziela z grzybem.

To ta symbioza czyni Święty Graal naprawdę "Świętym", Żywe naczynie, które przekształca prosty powszechny pokarm i wodę w posiłek-Komunię z Żywym Bogiem.

Wpływ tej bardzo starej Ceremonii Komunii na znacznie nowsze religie w rodzaju Chrześcijaństwa, nie może być zignorowany, ponieważ Komunia Chrześcijańska, w której uczestnicy mają spożywać ciało, i pić krew ofiarowanego, lecz żywego nieśmiertelnego boga, jest tak naprawdę oparta nie na ostatniej wieczerzy w Jerozolimie, lecz na starożytnej ceremonii Ofiary Somy.

"Chrystus" lub dokładniej Eucharystia w Nowym Testamencie posiada więcej jak trzydzieści nazw. Jest to zarazem "Baranek Boży", "Żywy Chleb", "Żywy Kamień", "Żywy Bóg", "Woda Życia", "Zmartwychwstanie i Życie", "Syn Boga", oraz "Drzewo Życia".

Jedne z najbardziej dziwacznych stwierdzeń kiedykolwiek napisanych, są w Biblii Nowego Testamentu, większość tych dziwnych stwierdzeń jest bezpośrednio przypisywana mitologicznemu założycielowi, i te dziwaczne stwierdzenia myliły od tej pory zarówno prawdziwego wierzącego jak i niewierzącego. Zamieszanie to jest naturalnym wynikiem zastosowania tych stwierdzeń do "prawdziwego człowieka", gdyż dokładnie te same dziwaczne stwierdzenia mają doskonale logiczny sens gdy zostaną zastosowane do starożytnego Sakramentalnego Ziela Nieśmiertelności.

7. Amanita muscaria - Żywy Chleb

Ewangelia Jana 6:48-51
48. "Jam jest chleb życia.
49. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli.
50. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze.
51. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata."
Przekład za: Biblia tysiąclecia - Pallottinum.

Mamy tu wyraźnie starożytne odniesienie do jedzenia magicznego "chleba", który zstąpił z nieba, i że jedzenie tego zesłanego z Nieba "ciała" (ang. flesh to też miąższ) pozwoli człowiekowi żyć wiecznie. Oczywiście może to być nawiązanie tylko do starożytnego Ziela Nieśmiertelności w jego roli jako wczesnej chrześcijańskiej Eucharystii.

Starożytni zawsze kojarzyli Ziele Nieśmiertelności z Bogiem Ojcem Nieba, gdyż tylko wtedy gdy niebo rozbłyskiwało błyskawicami, ryczało gromami i dawało deszcz w sezonie, te bardzo szczególne, Święte Magiczne Grzyby pojawiały się na ziemi. To ten związek Boga Ojca Nieba i grzyba Amanita muscaria doprowadził do koncepcji "Syna Boga", dla Ziela Nieśmiertelności i do starożytnej idei, że żywe Ziele Nieśmiertelności dosłownie zstępuje z Nieba.

Jako że grzyb Amanita muscaria zdaje się pojawiać przez noc i nie ma korzeni lub nasion widocznych gołym okiem, w starożytności myślano, że był on "poczynany nieskazitelnie", "rodzony z dziewicy" lub jak elokwentnie i prosto stwierdza Rigweda, Soma jest "Zrodzony z Pioruna".

Prawie każdy, kto spróbował ususzonego grzyba Amanita muscaria komentuje jak dobrze on smakuje, większość ludzi przyrównuje ten smak do miodu, słodu, lub słodkiego chleba, o dziwo nikt nie mówi, że smakuje jak grzyb. Stwierdziłem, że to bardzo interesujące, że kilkoro rzymskokatolickich ludzi, z którymi dzieliłem się suszonym Amanita muscaria, przy wielu różnych okazjach na przestrzeni lat stwierdzało, że smakuje dokładnie jak "Hostia" lub "Eucharystia", mały sakramentalny opłatek, który uważany jest za "Ciało Chrystusa", stosowany w rzymskokatolickiej mszy.

Na pierwszy rzut oka zdawałoby się to całą informacją zawartą w tej wypowiedzi Jana, lecz nazwa "żywy chleb" jest kluczem do jeszcze głębszego zrozumienia Nowo Testamentowego Sakramentalnego zastosowania Amanita muscaria. Ten "żywy chleb" z Nowego Testamentu jest naprawdę żywy a główną cechą całego życia jest to, że się rozmnaża; ta zdolność do rozmnażania ukazuje, że "cud" rozmnożenia bochenków w Nowym Testamencie ma całkowicie naturalne źródło, starożytne Ziele Nieśmiertelności.

Nazwa "Baranek Boży" daje nam wskazówkę odnośnie wyglądu tego "żywego chleba"; grzybnia Amanita muscaria może mieć kilka cali długości i przypominać białą lub szarą wełnę owczą lub białą lub szarą brodę starego człowieka. (przyp. tłum. - tutaj pewna gra słów, chleb po angielsku = bread, natomiast broda = beard)

W tej części dowiesz się jak starożytni robili Sakramentalny Żywy Chleb Nowego Testamentu, i jak powielić "Cud" pomnożenia bochenków Duchowego pokarmu.

Do zrobienia "żywego chleba" może zostać zastosowana starożytna technologia żywego naczynia lub Świętego Graala, co znacznie zwiększa zapas tego bardzo szczególnego Sakramentu. W legendach graalowych, Święty Graal, mógł wytworzyć zarówno magiczny pokarm oraz napój, na początku myślałem, że było to nawiązanie do kleiku jęczmiennego z ceremonii Somy, który jest zarówno pokarmem jak i napojem, lecz dalsze rozmyślanie nad nazwą "Żywy Chleb" wraz z wieloma faktycznymi eksperymentami przekonały mnie, by zmienić po prostu kształt żywego naczynia z Graalowej kadzi, dzbanu lub kielicha na płytką miskę lub rondel by zwiększyć zaopatrzenie w tlen i uwolnić nadmiar ciepła, oraz zmienić proporcję pokarmu do wody z głównie wodnistej, Graala, na przepis na "żywy chleb" z gotowanego zboża, zawierającego wiele stałego pokarmu i minimalny nadmiar wody.

Gdy to ugotowane zboże zostanie umieszczone w odpowiednio płytkim żywym naczyniu, szybko zostaje skolonizowane przez grzyba Amanita muscaria, który wyrasta na solidny mięsisty bochenek z odsłoniętą powierzchnią, pokrytą długą, wyglądającą jak wełna, grzybnią. W ciągu zazwyczaj czterech do siedmiu dni, ten bochenek grzyba może zostać usunięty z żywego naczynia, wysuszony na małym ogniu i wykorzystany jakby był ususzonym grzybem Amanita muscaria. Jak tylko stary bochenek zostanie wyjęty, żywe naczynie można ponownie napełnić nowym, ugotowanym zbożem, by rozpocząć cykl od nowa. Jeśli grzybowe ciasto jest odpowiednio traktowane może być wykorzystane do stworzenia o wiele większej ilości żywego chleba i w tym samym czasie wytworzyć jeszcze więcej magicznych, żywych naczyń, które mogą wytworzyć jeszcze więcej żywego chleba. Pewne proste obliczenia oparte na eksperymentach ukazują, że stosując odpowiednie techniki, starożytna osoba mogła rozpocząć z pojedynczym, właściwie ususzonym kapeluszem grzyba Amanita muscaria średniej wielkości i w mniej niż miesiąc wytworzyć kilka funtów suszonego żywego chleba i przynajmniej tuzin małych żywych naczyń, ten "Żywy Chleb" mnoży się bardzo szybko i może z łatwością wykarmić sporą liczbę osób Eucharystycznym Sakramentem w ilościach na tyle dużych by uzewnętrznić swój dramatyczny uzdrawiający wpływ i spowodować w uczestnikach głębokie duchowe przebudzenie.

Znasz już starożytny Żywy Sekret Eurazjatyckiej Magii i Religii; prawdziwy Sekret Świętego Graala i Chleba Żywego; teraz możesz zacząć rozumieć prawdziwe znaczenie starożytnego "Maga", Wielkiego Nieśmiertelnego Daru Natury, który po prostu wciąż daje swe własne ciało i krew, a robiąc to, uzdrawia choroby i inspiruje ludzkie umysły swą wyjątkową Mądrością. Historie starożytnych mówią, że Maga może być Sekretem dla Największego Daru z nich wszystkich, tego o wyjątkowo długim, zdrowym, i szczęśliwym życiu.

Po więcej informacji o uprawie Żywego Chleba we współczesnych warunkach, przejdź proszę do rozdziału "Uprawa Eucharystycznego Chleba i Wina".

8. Amanita muscaria - Uzdrawiające Ziele

Rigweda "Księga 8, hymn LXVIII"
"1. To tutaj to Soma, nigdy nie powstrzymany, aktywny, wszystko podbijający, przedzierający się, Jasnowidz i Mędrzec przez mądrość.
2. Wszystko, co nagie, okrywa; wszelką chorobę ulecza, ślepiec widzi, chromy chodzi."

Natknąłem się na ten cytat z Rigwedy w 1969 w starej encyklopedii z 1898 gdy miałem trzynaście lat i stworzyło to pytania, które zupełnie zmieniły moje życie, prowadząc mnie na całożyciowe poszukiwanie w celu zrozumienia starożytnego i legendarnego Ziela Nieśmiertelności.

Więc rozpocząłem moje poszukiwanie skarbu dla tego cudownego Ziela Nieśmiertelności, poszukiwanie we wszystkich starożytnych tekstach religijnych i w mitologii Eurazji, jakie mogłem znaleźć; oraz przeglądając wszystkich pozostałych kandydatów roślinnych, które były proponowane jako oryginalna Soma. Poszukiwanie tej jednej prawdziwej rzeczy, którą wszystkie te mity zdawały się mieć wspólną, "Magiczne Ziele", które jako że jest prawdziwe, może zostać zrozumiane naukowo, stało się dla mnie poszukiwaniem prawdziwej wiedzy o tej starożytnej, cudownej, uzdrawiającej roślinie; która może być pojedynczym, największym, uzdrawiającym Zielem na ziemi.

Wszystkie te lata z rękoma włożonymi w badania Amanita muscaria przekonały mnie, że jest on jedyną formą życia, która mogłaby być Somą, Haomą, Ambrozją, Nektarem oraz Eucharystią starożytnych religii. Amanita muscaria nie tylko naprawdę jest nieśmiertelny; posiada także bardzo silne właściwości antybiotyczne i antywirusowe, które zbadamy później w tym rozdziale. Najpierw porównamy uzdrowienia w trzech starożytnych tekstach religijnych; następnie przebadamy najnowsze, współczesne analizy biochemiczne Amanita muscaria, i wreszcie zbadamy dowody od współczesnych ludzi, którzy zostali wyleczeni z różnych chorób poprzez spożywanie suszonego Amanita muscaria.

Poniższe pochodzi ze Świętej Tajemnicy
Działania po spożyciu Somy, Haomy, Chrystusa.

Działanie leku w ludzkim organizmie jest dość stałe, niezależnie od różnic kulturowych. Na przykład, Penicylina wyleczy pewne infekcje u Eskimosa, Hotentota lub u ciebie. Działa tak samo, niezależnie od kultury; zadziała nawet na kogoś, kto nie wierzy, że zadziała, z powodu tego faktu; jest to jeszcze poprawniejsze porównanie niż dwa poprzednie. Nazwy związane są z kulturą, a tym samym podlegają zmianom; działanie leku lub leku roślinnego nie.

Działanie rozważanego leku roślinnego ma właściwe sobie cechy. Żaden inny lek roślinny w Eurazji nie posiada wszystkich efektów tego, który rozpatrujemy; ta wyjątkowość oznacza, że nie możemy go pomylić z innym lekiem roślinnym.

Czytelnika ostrzega się, że roślina ta jest psychoaktywna. Starożytne odniesienia do widzącego niewidomego i do chodzącego chromego mogą nie być dosłowne, jako niewidomy widzący (wizje) i chromy chodzący (fizycznie), lecz w trzech różnych religiach istnieją dokładnie te same odniesienia odnośnie uzdrawiania. Uważam, że jeśli roślina ta zostałaby przebadana, ujawniłaby bardzo silne antybiotyczne i antywirusowe właściwości a starożytni z pewnością wiedzieli o jej uzdrawianiu gdy ją widzieli. Będzie trzeba jednakże kogoś bardziej wykwalifikowanego ode mnie by to zbadać i odkryć prawdę.

To co mamy nadzieję odkryć to słynne działanie rośliny w tych trzech różnych religiach. Jeśli istnieją zgodności pomiędzy działaniem Somy, Haomy, oraz Chrystusa/Eucharystii, ujawni to prosty wykres.

 SOMAHAOMAEUCHARYSTIA
1. Ogólne uleczenieXXX
2. GłuchotaXVX
3. ŚlepotaXXX
4. ChromośćXVX
5. TrądVVX
6. Fizyczne odmłodzenieXXX
7. Choroby psychiczneIXX
8. PrzepowiadanieXXX
9. ProroctwoXXX
10. IntoksykacjaXXX
11. WizjeXXX
12. GłosyXIX
13. NieśmiertelnośćXXX
14. Psychoaktywny moczXXX
X = Wyraźnie stwierdzone w Tekstach.
V = Objęte ogólnym stwierdzeniem, tak jak twierdzenie Rigwedy, że Soma leczy wszelkie choroby.
I = Sugerowane w Tekstach.

  1. Ogólne uleczenie, wszelkie stwierdzenia o uleczeniu.
  2. Zarówno głuchota jak i ślepota w tekstach mogą być koncepcją duchową, tj. wszyscy jesteśmy ślepi i głusi dopóki ziele nie otworzy naszych oczu i uszu, jednakże większość utrat słuchu obecnie następuje w wyniku infekcji bakteryjnych, lub komplikacji po poważnych chorobach.
  3. Główną przyczyną ślepoty, nawet dziś, są infekcje bakteryjne. Pewien rodzaj ślepoty bakteryjnej, "ślepoty ocznej", przenoszony jest przez muchy i był bardzo powszechny na Środkowym Wschodzie; obecnie leczony jest antybiotykami.
  4. Główną przyczyną chromości w starożytności bywał wirus polio. Efektywnym środkiem leczniczym może być roślina z właściwościami antywirusowymi.
  5. Trąd jest powodowany bakterią; współcześnie leczony jest antybiotykami.
  6. Odmładza starego (Yasna).
  7. W Nowym Testamencie opisane jest kilka różnych typów chorób psychicznych wraz z czymś, co wygląda na epilepsję; wszystkie zostają ponoć wyleczone lub wspomożone; mówi się, w odpowiadających im tekstach, że Chrystus/Eucharystia i Soma/Haoma, wypędzają demony.
  8. i 9. Przepowiadanie i proroctwo zdają się być powszechne dla każdego wariantu Kultu Ziela Nieśmiertelności, fakt, że ziele jest jedynym sposobem by naprawdę prorokować jest zawsze podkreślany.
  9. Wszystkie trzy zgadzają się, że jednym z efektów jest Boskie upojenie.
  10. Wizje, czy to jako część proroctwa, czy nie, są jednym z efektów. Ślepy, który widzi, może również być odniesieniem do wizji.
  11. Głos Boga podkreślony jest w "Mistrz poeta nigdy niedościgniony" z Rigwedy oraz w "Słowie Boga" Nowego Testamentu.
  12. Ciężko określić, co dokładnie rozumiano w tekstach poprzez nieśmiertelność i stanie się nieśmiertelnym. Wszystkie trzy religie podkreślają to jako najważniejszy efekt sakramentalnego ziela. "Wypiliśmy Somę, staliśmy się nieśmiertelni" Rigweda.
  13. Psychoaktywny mocz znajduje się we wszystkich trzech tekstach, i był rozstrzygającym dowodem, że Amanita muscaria jest Somą, Haomą, nowotestamentowym odniesieniem do psychoaktywnego moczu jest Jana 7: 37-38 i jest dowodem, że Chrystus/Eucharystia to także Amanita muscaria.

Proszę zauważyć: Uważam, że jedynym powodem, z którego kolumna Haoma nie jest idealnie dopasowana, jest roztrzaskanie tekstów Yasny w czasie inwazji Aleksandra Wielkiego na Persję, plus moją niemożność zdobycia wszystkich pozostałych tekstów Yasny by porównać pozostałe dwa.

Gdy zrozumiesz, że Amanita muscaria jest przedmiotem najstarszej czci i prawdziwym "Żywym Bogiem" eurazjatyckich tekstów religijnych zachowanych od starożytności, wówczas tajemnica "Cudownych uzdrowień" zostanie odkryta.

Choroby; maleńkie demony

Bakterie są jednokomórkowymi formami życia z klasy Schizomycetes, które z łatwością można zobaczyć pod dobrym mikroskopem optycznym, większość bakterii jest zupełnie nieszkodliwa, a niektóre są bardzo użyteczne dla człowieka przy wyrobie sera, octu, jogurtu, etc. Jednakże wiele bakterii wywołuje choroby zarażając rośliny zielone oraz zwierzęta, w tym człowieka. Niektóre z najokropniejszych chorób trapiących ludzkość są powodowane przez bakterie, takie jak trądu, gruźlicy, czarnej śmierci (epidemia dżumy), cholery i tyfusu.

Ostatnio zostały odkryte całe nowe klasy bakterii, które są do dwustu razy mniejsze niż bakterie normalnej wielkości, i niektóre z tych mikro bakterii biorą udział w powstawaniu ludzkich chorób wliczając niereumatoidalne zapalenie stawów.

Antybiotyki są związkami chemicznymi, które wybiórczo zabijają bakterie, a wiele grzybów produkuje i wydziela związki antybiotykowe by eliminować lub kontrolować bakterie w swoim środowisku. Współczesna nauka odkryła setki związków antybiotykowych, większość w Grzybach Niedoskonałych; takich jak Penicylina, pierwszy antybiotyk wyizolowany z grzybów. Odkrycie to zrewolucjonizowało Medycynę; ponieważ powszechne infekcje bakteryjne, które 70 lat temu były wyrokami śmierci, są teraz z powodzeniem leczone antybiotykami. Niestety bakterie mają wysoki współczynnik mutacji i wiele bakterii chorobotwórczych wystawionych na działanie antybiotyków szybko wykształca odporność na te związki, czyniąc ostatecznie te antybiotyki nieaktualnymi przy leczeniu z tych bakterii.

Kolejna główna klasa chorób roślin, zwierząt i człowieka jest pochodzenia wirusowego. Wirusy można zobaczyć jedynie przy użyciu elektronowego mikroskopu skaningowego i są o rzędy wielkości mniejsze od bakterii. Bardzo dobry przykład na to, o ile wirus jest mniejszy od bakterii; wyobraź sobie, jak pojedyncza komórka bakteryjna zostaje rozciągnięta do rozmiaru kadłuba samolotu 747, w tej samej skali pojedynczy wirus byłby wielkości szczura! Wirusy składają się z jądra DNA/RNA otoczonego otoczką białkową, i mogą rozmnażać się tylko wewnątrz żywych komórek bakterii, grzybów, roślin, lub zwierząt. Wirusy przyczepiają się do zewnętrznej strony błony komórkowej a następnie wstrzykują swoje DNA/RNA do komórki gospodarza, wewnątrz odpowiedniej komórki wirusowe DNA/RNA przejmuje surowce i siły komórki do wytwarzania białkowych otoczek wirusa, natomiast wirusowe DNA/RNA rozmnaża się bardzo szybko kosztem komórki. Pojedynczy wirus może stać się kilkuset wirusami, które następnie ładują się (wirusowe DNA/RNA) w białkowe otoczki i opuszczają komórkę w poszukiwaniu większej ilości komórkowych ofiar, komórka gospodarza przerwana i wyczerpana z materiałów potrzebnych do uleczenia siebie, zamiera. Wirusy są finalnymi użytkownikami, najmniejszymi znanymi drapieżnikami, i najbardziej wydajną formą życia pod tym względem, że nie jest ona tak naprawdę żywa, dopóki nie splądruje komórki by się rozmnożyć. Wirusy mają dość wysokie tempo mutacji, więc relatywnie nieszkodliwy wirus może zmutować i nagle stać się śmiertelnym.

Choroby wirusowe obejmują zwykłe przeziębienie, grypę, ospę prawdziwą, ospę wietrzną, opryszczkę, wściekliznę, oraz polio. Reumatoidalne zapalenie stawów jest obecnie uważane za chorobę wirusową; a wirusy uwzględniono jako przyczynę wielu nowotworów. Ostatnie badania ukazały, że ten sam wirus, który powoduje mononukleozę jest również przyczyną stwardnienia rozsianego, degeneracyjnej choroby nerwów. Wiele infekcji wirusowych bytuje w nerwach zwierząt, których układ odpornościowy nie funkcjonuje; wliczając polio; co prowadzi do paraliżu zakażonych nerwów i ewentualnej atrofii dotkniętych kończyn; a jeśli nerwy niezbędne dla serca lub płuc zakażone są polio mogą szybko spowodować zgon. Według archeologów, którzy badali choroby u starożytnych ludów eurazjatyckich, polio było główną przyczyną kulawizny a zapalenie stawów było drugą główną przyczyną.

W przeciwieństwie do antybiotyków, antywirusowe substancje chemiczne zdają się być rzadkie w przyrodzie, a wiele związków przeciwwirusowych stosowanych we współczesnej medycynie jest bardzo droga i ma poważne, a nawet toksyczne, efekty uboczne. Ten pozorny niedostatek środków przeciwwirusowych w przyrodzie może mieć więcej wspólnego z tym, w jaki sposób ich poszukujemy niż z jakimkolwiek faktycznym niedoborem. Większość antybiotyków pochodzi z grzybów prostych, które wytwarzają je by eliminować bakteryjną rywalizację o ograniczone zasoby pokarmowe, znajdowanie i testowanie tych grzybów dla zastosowań antybiotykowych jest dość tanie w porównaniu z badaniem związków antywirusowych.

Zwierzęta posiadają układ odpornościowy i mogą sobie poradzić z większością infekcji wirusowych; z drugiej strony, rośliny zielone nie posiadają własnego układu odpornościowego, nie ma sposobu by roślina zielona poradziła sobie z atakiem bakteryjnym lub wirusowym. To jeden z powodów, dla których grzyby mikoryzowe są takie ważne; zaopatrują one partnerów roślinnych w antybiotyki i związki przeciwwirusowe, a związki te utrzymują roślinę zieloną w zdrowiu.

W poszukiwaniu efektywnych związków przeciwwirusowych, grzyby mikoryzowe byłyby logicznym miejscem startowym. Amanita muscaria jest grzybem mikoryzowym mogącym utrzymać swe symbiotyczne drzewa przy zdrowiu przez tysiące lat. Na szczęście dla nas, starożytni wykonali większość z faktycznych badań polowych; w Świętych pismach starożytnych religii eurazjatyckich istnieją wskazówki potrzebne do ponownego odkrycia efektywnego środka przeciwwirusowego; Amanita muscaria. Uzdrowienia chromości w Rigwedzie, w Yasna, w Starym i Nowym Testamencie są oczywistymi odniesieniami do wyleczenia ze znanego wirusa polio.

Trzecią główną przyczyną chorób są pasożyty, które są zwierzętami jednokomórkowymi do wielokomórkowych, których wielkość może się wahać od organizmów mikroskopijnych do robaków jelitowych o długości kilku stóp. Malaria jest pasożytem przenoszonym przez komary, które wpływają na ludzi na dużych obszarach świata. Wiele epidemii pasożytniczych jest niezwykle trudna do zabicia, ponieważ związki chemiczne, które mogą zabić małe zwierzę pasożytnicze są często bardzo toksyczne dla dużego zwierzęcia, które jest zainfekowane.

W przyrodzie grzyb Amanita muscaria często znajdowany jest ze sparaliżowanymi lub uśpionymi owadami i ślimakami w, lub na grzybie, co może być oznaką, że Amanita muscaria mógłby wyleczyć pewne choroby pasożytnicze, lecz nie zostało to udowodnione.

Czwartą główną przyczyną chorób są infekcje grzybowe, z których najpowszechniejszymi są liszaj, grzybica stóp, i infekcje drożdżowe, jednakże pewne pleśnie, mączniaki, i inne grzyby mogą powodować poważne choroby lub śmierć, jeśli ich zarodniki zostaną wdechnięte w dużych ilościach lub jeśli zjedzone zostaną pokarmy zakażone pleśnią. Wielu pracowników służby zdrowia uważa, że infekcję drożdżową Candida obwinia się obecnie za bezmiar problemów medycznych udających oddzielne choroby.

Niektóre infekcje grzybowe mogą być bardzo trudne do zwalczenia standardowymi środkami przeciwgrzybowymi stosowanymi obecnie. Dziwne może się wydawać, że niektóre grzyby wytwarzają i wydzielają silne związki przeciwgrzybowe by zmniejszyć konkurencję ze strony innych grzybów w swym środowisku.

Istnieje kilka związków w Amanita muscaria, które wykazują działanie antybiotyczne oraz inne efekty medyczne, które znane są nauce.

Poniższe krótkie fragmenty pochodzą z:
Mycol. Res. 107 (2): 131-146 (February 2003)
© The British Mycological Society
DOI: 10.1017/8095376203007305

Przegląd
Amanita muscaria: Chemia, Biologia, Toksykologia, i Etnomikologia.
Według Didier Michelot i Leda Maria Melendez-Howell

"Kwas ibotenowy, a zwłaszcza muscymol, należy traktować jako substancje odpowiedzialne za psychotropowe działanie Amanita muscaria. Skutki obu substancji są podobne, lecz nie identyczne z efektami grzyba w całości."


Kwas ibotenowy

"Kwas ibotenowy (panteryna, agaryna), tj. kwas a-amino-3-hydroksy-5-izoksazolooctowy, jest bezbarwny (kryształy, C5H6N2O4, masa mol. 158,11, temp. topn. 150-152°C dekompozycja), łatwo rozpuszczalny w zimnej wodzie. Każda próba odwodnienia prowadzi do dekarboksylacji dającej ilościowo muscymol."

"Muscymol, tj. 5-(aminometylo)-3-hydroksyizoksazol, wyizolowany z Amanita muscaria, jest bezbarwny (kryształki C4H6N2O2, masa mol. 114,10, temp. topn. 175°C dekompozycja) łatwo rozpuszczalny w zimnej wodzie."

"Co ciekawe, cykloseryna (mykomycyna, seromycyna, D-4-amino-3-izoksazolidon) jest przeciwbakteryjnym środkiem tuberkulostatycznym, ukazującym podobny szkielet węglowy, co muscymol."


(-)-R-4-hydroksy-pirolidon-(2).

"(-)-R-4-hydroksy-pirolidon-(2), którego struktura jest blisko spokrewniona z kwasem ibotenowym i muscymolem został stwierdzony w Amanita muscaria (Matsumoto et al. 1969a). Ten szkielet chemiczny powszechny jest u niektórych micromycete; generalnie ujawniają one silną aktywność biologiczną wobec bakterii i innych grzybów (np. aureotrycyna, ekwisetyna)."

"A; B-(1->6) rozgałęziony (1->3)-beta-D-glukan (AM-ASN) został wyizolowany z Amanita muscaria. AM-ASN wykazał przeciwnowotworową aktywność wobec Sarcoma 180 u myszy (Kiho et al. 1992)."
(Przepraszam; nie mam obecnie dostępu do żadnego rysunku chemicznego AM-ASN.)

Jak widać, dwa główne związki chemiczne, kwas ibotenowy i muscymol występujące w Amanita muscaria, są ściśle związane ze znanymi antybiotykami. Także, chemicznie związana pochodna hydroksy-pirolidonu występująca w Amanita muscaria, jest znanym antybiotykiem i środkiem przeciwgrzybiczym; występującym także u micromycete.

Substancja chemiczna AM-ASN Betaglukan jest niezwykle interesująca przez swą aktywność przeciwnowotworową; Sarcoma 180 jest standardową linią komórek rakowych, które stosowane są w badaniach nad rakiem na całym świecie. AM-ASN może być w rzeczywistości antywirusowym związkiem, którego szukamy, lecz badanie to nie zostało jeszcze przeprowadzone.

W pracy tej nie znajdzie się swoistych związków antywirusowych; co nie oznacza, że nie istnieją w grzybie; oznacza to po prostu, że nie zostały przeprowadzone żadne badania na tym obszarze.

Oto podstawowe badanie o antybiotycznych właściwościach Amanita muscaria, jednakże pracy w tej znajdują się inne, bardzo interesujące własności medyczne, odnośnie kwasu ibotenowego i muscymolu.

"Kwas ibotenowy i muscymol przedstawiają odpowiednio konformacyjnie ograniczone pochodne kwasu glutaminowego i gamma-aminomasłowego (GABA)."

"Kwas glutaminowy jest głównym pobudzającym neuroprzekaźnikiem w ssaczym centralnym układzie nerwowym a jego receptory odgrywają rolę w zaburzeniach neurologicznych, takich jak epilepsja i choroba Huntingtona. Hamujące receptory glutaminianowe (IGluRs) stanowią klasę białek kanałów jonowych równoważnych receptorom glicynowym i GABA. Kwas ibotenowy działa na IGluRs (Cleland 1996)."

"AMPA, syntetyczny analog kwasu ibotenowego, przejawia tę samą typową resztę i stwierdzono, że jest skuteczniejszym i specyficzniejszym agonistą glutaminianu niż związek macierzysty (Watkins, Krogsgaard-Larsen & Honore 1990)."

"Istnieją dowody, że uszkodzona funkcja synaps inhibicyjnych pośredniczonych GABA implikowana jest w eksperymentalnych i klinicznych zaburzeniach napadowych. Zmniejszone stężenie, a zatem aktywność GABA, może odgrywać rolę w epilepsji człowieka. Muscymol jest silnym konformacyjnym analogiem i biologicznie aktywnym bioizosterem (Krogsgaard et. el. 2000)."

"Toksyna ta wiąże się ściśle z receptorem gamma-aminomasłowym (de Feudis 1980). Ponadto, jest również inhibitorem neuronowego i glejowego wychwytu GABA oraz substratem dla enzymu metabolizującego GABA: transaminazy GABA. Następnie, niektóre zespoły badawcze próbowały ulepszyć moc leków. Duże znaczenie ma lipofilowość w przewidywaniu transportu, adsorpcji oraz właściwości dystrybucyjnych cząsteczek, a więc jest ważnym czynnikiem w projektowaniu leków. Zsyntetyzowano bardziej lipofilowe bioizostery muscymolu i GABA, takie jak Tiagabina. Lek ten został wprowadzony do obrotu jako środek leczniczy do leczenia epilepsji, Gabatril ® (Krogsgaard-Larsen 1977, Krogsgaard-Larsen et al. 1994, Krogsgaard-Larsen, Frolund & Frydenvang 2000)."

Mamy tu kwas ibotenowy i muscymol, oba posiadające korzystny wpływ na epilepsję człowieka i być może chorobę Huntingtona lub inne zaburzenia neurologiczne. Odniesienia się do muscymolu jako do "toksyny" należy się spodziewać po pracy zajmującej się chemią "trującego grzyba".

W świecie starożytnym, epilepsja była dowodem, iż pewnych ludzi opętały demony, przekonanie, które z każdą drgawką było jedynie wzmacniane, co może być bardzo przerażające dla jakiegokolwiek obserwatora, i niszczycielskie dla ofiary. Każda substancja, która mogłaby wyleczyć lub złagodzić tę chorobę byłaby traktowana z najwyższym szacunkiem w świecie starożytnym. Większość ludzi w Nowym Testamencie, o których mówi się, że zostali opętani przez demony, ze szczegółowym opisem ich objawów; zdaje się być epileptykami, o których mówi się, że zostali wyleczeni dzięki Chrystusowi/Eucharystii.

Uważam, że wiele medycznych korzyści Amanita muscaria wyjaśnia dlaczego Chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w Imperium Rzymskim najpierw wśród chorych.

Zaświadczenia
Pacjent Zero; Donald E. Teeter
Fragment kursywą opublikowany został pierwotnie w 2001 w The Sacred Secret.

Okazy Amanita muscaria zamówiłem pocztą. Po otwarciu torby, zostałem zaskoczony bardzo przyjemnym zapachem. Gdzieś w moim ciele kliknął stary przełącznik, było tak, jakby w jakiś sposób moje ciało posiadało wcześniejszą wiedzę o tym, co trzymałem teraz w rękach. Mała próba smaku potwierdziła, że smakowało to tak jak pachniało. W ogóle nie było gorzkie lub nieprzyjemne, lecz słodkie, naprawdę smaczne.

Spożyłem wagowo około 1/16 uncji. Efekty były bardzo łagodne; lekka euforia; nieznaczny wzrost światła otoczenia, te przyjemne efekty trwały około 3 godziny.

Tydzień później spożyłem 1/8 uncji (3,5 grama). Bardziej wyraźne efekty: ogólny spokój wewnętrzny, bardzo kojący; wzrokowe iluzje koloru, niebieski był szczególnie efektowny; falowanie pola widzenia; nieznaczne osłabienie chodzenia; rozświetlone wzory zmieniających się kolorów przy zamkniętych oczach. Po około 2 godzinach: nadciągnęła senność, położyłem się z zamkniętymi oczyma, niezwykłe iluzje wzrokowe, wewnętrzne poczucie spokoju. 4,5 godziny po zjedzeniu czułem się wypoczęty i wróciłem do normalności.

Tydzień później spożyłem 1/4 uncji. O wiele wyraźniejsze efekty z szybszym początkiem; pokój w półmroku lśni światłem, chodzę jak pijany i położenie się jest obowiązkowe. Po około 2 godzinach: intensywne wzory z perskiego dywanu przy zamkniętych oczach, znakomite poczucie wewnętrznego spokoju, pewne efekty słuchowe.

Tydzień po tym, spożyłem 1/2 uncji (około 3 okazów), bardzo szybki początek, zaledwie kilka minut. Położyłem się obowiązkowo po około 1 do 1,5 godziny: niezwykły spokój wewnętrzny; nieopisywalne rozświetlone wizje; niezwykle złożone efekty słuchowe, począwszy od narracji o wizjach do złożonych "wypowiedzi lub nauk", brak mi lepszego słowa. Doznanie nie było wyłącznie jednokierunkowe, jak przy przemawianiu do kogoś; na pytania, dawało odpowiedzi; czasem wizje zobrazowywały odpowiedzi! W pewnym momencie, duchowo odbyłem podróż do miejsca, które mogę jedynie nazwać królestwem światła. Wszystko co widziałem było rozświetlone Wewnętrznym Światłem. Wizja ta była spoistą całością, z początkiem, środkiem i końcem. Efekty wzrokowe i słuchowe ustąpiły po około 4,5 godziny. 6 godzin po spożyciu, czułem się wypoczęty i fizycznie odmłodzony, to fizyczne dobre samopoczucie trwało przez około 14 dni po spożyciu.

Podczas doznania po 1/8 uncji, zauważyłem uczucie pieczenia w miejscu opryszczki; miałem opryszki (2 lub jakoś tak rocznie) od wczesnych lat wieku dojrzewania. Miałem wrażenie jakby zbliżała się opryszczka. Kilka brodawek na moim ręku również swędziało. Opryszczka nigdy nie pękała. Kurzajki swędziały bardziej przy większych dawkach, po 1/2 uncji, kurzajki zniknęły w ciągu nocy. Minęło 10 lat od kiedy pierwszy raz spróbowałem Somy; od tej pory nie miałem opryszki lub kurzajek!* Kurzajki i opryszczka to dwa różne rodzaje wirusa opryszczki. Ten grzyb wydaje mi się być środkiem antywirusowym.

* Minęło już 14 lat, gdy nie miałem opryszczki lub kurzajki; kilku lekarzy i innych pracowników opieki zdrowia powiedziało mi, że współczesna medycyna może jedynie stłumić objawy wirusa opryszczki; że nie ma znanego lekarstwa, i że całkowita remisja objawów opryszczki przez dłużej niż dekadę jest bardzo niezwykła.

Powody dla których uważam, że Amanita muscaria zawiera jeden lub więcej antybiotycznych środków antywirusowych.

  1. Starożytne odniesienia do leczenia, obejmujące 2000 lat.
  2. Obecność ziela w mleku może opóźnić jego psucie o ponad 24 godziny w temperaturze pokojowej 15-18°C.
  3. Penicylinopodobne właściwości bycia wydalanym (oddawanym z moczem) w stanie niezmienionym, bardzo użyteczna właściwość dla antybiotyku.
  4. Mocz zawierający ten lek również wykazuje się opóźnionym psuciem.
  5. Informuje się, że grzyb mikoryzowy, jako symbiont z drzewami, wytwarza antybiotyki dla swego drzewa gospodarza. Takie związki chemiczne mogą być tak samo przydatne w zwalczaniu infekcji u ssaka jak i u drzewa.
  6. Osobiste doświadczenie uzdrowienia, oraz obserwacja uleczenia innych ludzi przez Amanita muscaria.

#1
Wiosną 2002 byłem w Austin, w Teksasie; i pewnego ranka obudziłem się z palącym bólem głęboko w lewym biodrze i bardzo trudno było mi chodzić. Przez kilka kolejnych tygodni piekący ból rozprzestrzenił się na dolną część pleców i na prawe biodro, teraz chodzenie było bardzo bolesne. Około miesiąc po pojawieniu się pierwszych objawów zostałem zdiagnozowany jako mający artretyzm, ból był rozdzierający i nie mogłem przejść więcej niż kilku kroków bez laski. Nie miałem żadnych grzybów Amanita muscaria, poprzednie lato w północnej części stanu Nowy Jork było bardzo suche i nie znalazłem zbyt wielu a tych kilku już nie miałem.

Wówczas spotkałem Davida w Ogrodach Starożytnych; w Manor w Teksasie, był on bardzo zainteresowany grzybami Amanita muscaria i zamówił funt od dostawcy. Przyszły około dziesięciu dni później, a David zaprosił mnie bym pokazał mu jak stosowałem te grzyby. Zrobiłem trochę Ambrozji; prostego ekstraktu w zimnej wodzie, i tego samego wieczoru spożyliśmy kilka małych kawałków kapelusza grzyba popijając Ambrozją.

Następnego ranka palący ból znacznie zmalał i miałem o wiele lepszą mobilność. Kilka dni później zamówiłem 1/4 uncji i zjadłem wszystko. Następnego ranka palący ból całkowicie zniknął z moich pleców i obu bioder a ja mogłem już chodzić wyprostowany i bez pomocy laski.

Nie dostaję już przeziębienia lub grypy; przy pierwszej oznace przeziębienia lub grypy, jem po prostu mały kawałek grzyba (1-2 gramy) i wszystkie objawy znikają; zazwyczaj w ciągu kilku godzin. Pewnego razu byłem z dala od domu, w odwiedzinach u krewnych, złapałem paskudną grypę, która tam panowała; nie miałem ze sobą grzybów Amanita muscaria, i bardzo szybko, bardzo się rozchorowałem. Po powrocie następnego dnia do domu zjadłem około 1/8 uncji kapeluszy i trzonów i poszedłem do łóżka, około 8 godzin później obudziłem się czując się dobrze, bez objawów grypy.

Mały kawałek kapelusza grzyba Amanita muscaria umieszczony na zakażonym zębie i pozostawiony na kilka godzin zabije infekcję bardzo szybko; ból zazwyczaj ustaje w mniej niż godzinę; przy infekcji wyleczonej zazwyczaj jednym lub dwoma małymi kawałkami kapelusza.

Widziałem, jak mój syn, Neil, leczy kaszel kenelowy (zakaźna psia infekcja płuc) u trzech psów przy pomocy małej miski ambrozji danej każdemu z nich, którą szybko zjadły, z zupełnym ustąpieniem wszelkich objawów tylko po jednej dawce. Kilkoro ludzi powiedziało mi, że kaszel kenelowy może być bardzo trudny do wyleczenia standardowymi antybiotykami i często trwa to miesiącami. Fakt, że psy zjadły ambrozję tak chętnie, pokazał mi, że instynktownie wiedziały że będzie dla nich dobra.
Donald E. Teeter

#2
Przez około cztery lata cierpiałem na chroniczny ból pleców, biodra i nogi. Ostatnio, chirurg ortopeda powiedział mi, że miałem w biodrze zapalenie torebki stawowej oraz zapalenie ścięgna w plecach. Ledwo mogłem chodzić i powłóczyłem nogami jak osoby starsze, ból był wyczerpujący.

Zostałem zachęcony by spróbować Amanita muscaria. Pierwszego dnia possałem przez chwilę kapelusz a następnie go zjadłem. Tego wieczoru zrobiłem z niego herbatę. Następnego ranka, odzyskałem ruchliwość w biodrze; mogłem teraz robić normalne kroki. Kontynuowałem przyjmowanie grzyba w jakiejś formie dwa razy każdego dnia przez dwa tygodnie.
Wciąż doznaję pewnego bólu, lecz teraz o wiele łatwiej mi się chodzi.

Dwa razy stosowałem grzyba w trosce o zęby. Kiedyś po dużej ilości pracy dentystycznej moje dziąsła były obolałe, a niedawno przez zakażenie dziąseł. Umieściłem kawałek kapelusza na urażonym miejscu jak plaster i go ssałem. Za każdym razem wyciągał on zakażenie.
6/8/04
K. Lee
Wiek 35

#3
Spożywam niewielkie ilości suszonego grzyba Amanita muscaria jak trzeba ilekroć czuję się smutny lub niespokojny. Nigdy nie czułem "haju" na Amanita muscaria, jedynie co uważam za normalne, to wciąż czuję moje emocje lecz po Amanita muscaria nie czuję się przez nie kontrolowany.

Stosując ten Grzyb zauważyłem, że moja zawsze obecna bezsenność zniknęła i śpię lepiej niż spałem przez lata. Zauważyłem również, iż przeziębienia i grypy są teraz tak łagodne, że nie biorę leków by kontrolować objawy. Jednakże gdy zaczynam źle się czuć, jem więcej suszonego grzyba Amanita muscaria.

Jedna mała dawka z 1 do 2 gramów suszonego grzyba Amanita muscaria na noc to wszystko, co potrzebuję wziąć na podtrzymanie; śpię bardzo dobrze i nie mam tylu boleści i strzykania. Przez lata używałem leków na receptę a także nielegalnych do leczenia mojej bezsenności i wydobycia się z emocji, których nie chciałem odczuwać. Często efekty uboczne i rosnąca tolerancja na te leki przynosiły pogłębiającą się zależność i depresję, gdyż medykamenty te pozostawiały mnie albo odurzonym albo śpiącym.

Teraz z Amanita muscaria jestem zarówno spokojny oraz mam kontrolę nad ciałem i umysłem.
5/5/05
L. L. Garner

#4
Wielokrotnie zauważyliśmy, że Amanita muscaria ma wiele właściwości leczniczych; obejmują one artretyzm oraz łagodzenie bólu stawów, bólów brzucha lub nudności, biegunkę, łagodzenie niepokoju, bezsenność, oraz ogólne zmniejszenie infekcji. We wszystkich tych przypadkach widzieliśmy wyraźny powtarzalny wzór pomagania Amanita muscaria w powyższych dolegliwościach.

Artretyzm i bóle stawów.
Odnotowałem kilka osób, które uzyskały niemal cudowną poprawę przy bólach biodra lub kolana po przyjmowaniu dawek Amanita muscaria. Badacze odnotowali w ostatnich 5 latach, że najczęstsze formy zapalenia stawów spowodowane są nanobakteriami. Podczas okresu doświadczenia aktywnego, ból zdaje się znikać, a ciało czuje się prawie wolne od bólu, sam zauważyłem ten dramatyczny efekt i odczucie to skomentowało także wielu innych ludzi. Jestem pewien, że jest to częściowo spowodowane efektem psychicznym muscymolu, lecz podejrzewam także, iż istnieje antybakteryjny, antywirusowy oraz przeciwgrzybiczny wpływ Amanita muscaria. To zmniejszenie aktywności tych wewnętrznych populacji nanobakterii może również stanowić istotne zmniejszenie bólu w wyniku spożywania grzyba lub innych jego produktów.

[przyp. tłum. - Badania stwierdzające efekty antybakteryjne i antygrzybiczne: Antibacterial and antifungal activities of selected wild mushrooms from Southern Highlands of Tanzania. Badania stwierdzające efekty immunomodulacyjne: Immunomodulating activities of carboxymethylated derivatives of linear (1-->3)-alpha-D-glucans extracted from the fruiting bodies of Agrocybe cylindracea and Amanita muscaria, oraz antyrakowe: Medicinal mushrooms as a source of antitumor and immunomodulating polysaccharides, te drugie potwierdzają, że Amanita muscaria posiada niewielkie lub żadne efekty antyrakowe natomiast jego produkty karboksymetylowania wykazały silną aktywność przeciwrakową. Badania stwierdzające efekty przeciwzapalne: Mushrooms: A Potential Natural Source of Anti-Inflammatory Compounds for Medical Applications. W Tradycyjnej Chińskiej Medycynie ludowej, Amanita muscaria wykorzystywany jest przy leczeniu bezsenności oraz raka. Dodatkowo tutaj i tutaj opisy stosowania w przypadku boreliozy.]

Nanobakterie a serce
W pracach naukowych, które przestudiowaliśmy, zauważyliśmy, że Amanita muscaria jest bezspornie antybiotyczny i przeciwgrzybiczy. Lecz niezwykła jest zdolność Amanita muscaria do niszczenia lub redukowania populacji nanobakterii. Efekt nie jest stały lecz zdaje się być dodatni z biegiem czasu. Nanobakterie odgrywają również główną rolę w atakach serca, chorobach zębów i dziąseł, oraz w chorobach sercowonaczyniowych zwłaszcza w nawarstwianiu blaszki miażdżycowej.

Choć nie przebadaliśmy bezpośrednio wpływu na serce i układ sercowonaczyniowy, podejrzewam, że odstresowujące aspekty Amanita muscaria oraz zdolność kontrolowania nanobakterii może czynić go bardzo potężnym lekiem na serce. Innymi znanymi lekami na serce są grzyby takie jak Reishi, Shiitake, Cordyceps oraz inne. Nie byłbym wcale zdziwiony, gdyby zdolność tych gatunków do niszczenia nanobakterii była główną korzyścią dla serca i układu sercowonaczyniowego.

Bóle zębów
Odnotowaliśmy wyraźną poprawę przy bólu zębów oraz infekcji poprzez umieszczenie kawałka Amanita muscaria na bolącym zębie lub dziąśle. Choć efekt nie jest tak silny jak przy pejotlu, jest on zauważalny i powtarzalny. Amanita muscaria łagodzi ból, stan zapalny i obrzęk tkanek a także jest dobry na odstresowanie osoby gdyż ból zęba jest bardzo stresujący i męczący.

Środek przeciwlękowy
Amanita muscaria jest znakomitym środkiem odstresowującym, podczas aktywnego okresu dawkowania Amanita muscaria jest bardzo uspokajający dla nerwów i większość zestresowanych osób szybko znajdzie się w krainie marzeń. Efekt jest tak niezwykły, że wiele średniowiecznych obrazów ukazuje ludzi, którzy zjedli Amanita muscaria, zemdlonych w polu przy potoku lub w lesie. Jedną z najbardziej oczywistych i pewnych właściwości Amanita muscaria jest taki efekt, że zmęczona, wyczerpana osoba znajdzie się prędko w głębokim śnie jeśli przyjmie dawkę powyżej 7 do 10 gram. Inne efekty obejmują ustabilizowanie nerwów i systemu nerwowego gdyż system nerwowy zdaje się robić sobie przerwę i się uspokajać, co pozwala na potrzebny odpoczynek, który uniemożliwiony był stanem niepokoju. Amanita muscaria jest naprawdę wybawieniem gdy zestresowana osoba potrzebuje przerwać cykl stresu, zdający się spadkową spiralą ku bezsenności i niepokojowi. Zazwyczaj dzień po dawkowaniu, osoba czuje się dobrze, w przeciwieństwie do alkoholu, który obciąża system nerwowy i daje odczucie kaca. Amanita muscaria sprawia, że człowiek czuje się odświeżony, zrewitalizowany i odprężony.

David Schanzle; Właściciel Gardens of the Ancients Herb Emporium and Nursery.
Manor, Teksas.

9. Nauka Naturalna

Amanita muscaria, powszechna nazwa Muchomor czerwony.

Kapelusz; od 4 do 20 cm średnicy, czasem o wiele większy (do 30 cm).
Kolor kapelusza; waha się od słomkowo żółtego, żółto pomarańczowego, pomarańczowego, pomarańczowo czerwonego, do jasnego krwisto czerwonego.
Powierzchnia kapelusza; gładka z białymi lub białawymi brodawkami.
Krawędź kapelusza; może mieć prążkowaną powierzchnię, dopasowaną do blaszek pod spodem, zwłaszcza starsze okazy.
Blaszki; ciasne, białe, szerokie i nieprzyczepione do trzonu z niezmiernie drobno włoskowymi krawędziami.
Zarodniki; 8-11 × 6-8 µ, elipsoidalne, cienkościenne.
Odcisk zarodników; biały.
Trzon; 4 do 25 cm długości, walcowaty, śnieżnobiały do białawego.
Wnętrze trzonu; zwięzłe w środku gdy młody, starsze są puste.
Zasnówka trzonu; pełna i w kształcie spódnicy, biała, trwała, czasem ma aksamitnie żółtą krawędź.
Podstawa; bulwiasta, pokryta w koncentrycznych okręgach łuseczkowymi łatami pochwy.
Miąższ; biały do białawego, jędrny.
Pora roku; w większości Ameryki Północnej; czerwiec do jesiennych przymrozków, w niektórych obszarach, jak przybrzeżna Kalifornia i Floryda owocnikuje grudzień-styczeń, na innych terenach jest to grzyb wiosenny.
Siedlisko; występuje tylko w połączeniu z pewnymi gatunkami drzew, z sosną, świerkiem, modrzewiem, jodłą, cykutą, brzozą, bukiem, klonem, leszczyną, oliwką, i rzadziej, z dębem.
Występowanie; na całym świecie, wszędzie tam, gdzie występuje odpowiednie siedlisko leśne i warunki glebowe.

Mam szczerą nadzieję, że każdy rozważający zbieranie tego grzyba zakupi dobry przewodnik polowy. Oglądałem ich wiele; najlepszym przewodnikiem polowym, który do dzisiaj znalazłem jest Audubon Society Field Guide to North American Mushrooms; prawdziwe fotografie są wielką pomocą. Istnieje kilka innych gatunków grzybów, które mogą zmylić amatora, niektóre mają nieznaną toksyczność, niektóre są jadalne, lecz nie są zielem Życia. Dobry przewodnik polowy pomoże określić dokładnie to czego szukasz.

Cała literatura grzybowa będzie twierdzić, że Amanita muscaria jest trujący! Świeże grzyby są nieco toksyczne, jednakże prawidłowe suszenie, radykalnie zmienia chemię grzyba. Część literatury wymienia również tę roślinę jako halucynogen, nie wspominając o fakcie, że musi zostać wysuszona by była psychoaktywna, jest to nieodpowiedzialne, stanowiąc reklamę nieszczęścia. Inna literatura wspomina o syberyjskim zastosowaniu jako halucynogenu, a następnie utrzymuje, że syberyjski Amanita muscaria jest inny niż północnoamerykański Amanita muscaria. Nie jest to różnicą, różnicą jest suszenie! Syberyjczycy dokładnie suszą swoje przed konsumpcją, podczas gdy ludzie z zachodu rozchorowują się po surowych!

Zarodniki tego grzyba są na tyle małe by poszybować z wiatrem gdziekolwiek na planetę! Syberyjskie zarodniki lądują w Ameryce Północnej podczas gdy zarodniki północnoamerykańskie lądują na Syberii.

Mogą istnieć lokalne odmiany na tych obszarach lecz gatunek ten mnoży się po całej planecie a niektóre z odmian mogą być tylko różnicami w warunkach wzrostu: obszar od Nowego Jorku do Nowej Anglii i przybrzeżnej Kalifornii stanowi dom dla odmiany złoto żółtej ze sporadycznym pojawianiem się odmiany pomarańczowej lub jasnoczerwonej; teren zachodniego wybrzeża i Góry Skaliste wytwarzają odmianę krwistoczerwoną ze sporadycznym występowaniem pomarańczowej lub żółtej, pomarańczowa występuje na większości pozostałej części kraju, ze sporadyczną żółtą lub czerwoną. Od żółtego poprzez pomarańczowy do czerwonego, wszystkie zdają się mieć ten sam wpływ oraz identyczny smak, jeśli zostaną identycznie wysuszone. W porównaniu niezależnych analiz chemicznych egzemplarzy Amanita muscaria z Włoch, Holandii, Afryki Południowej, Japonii, Ameryki Północnej oraz Syberii, nie stwierdzono żadnych istotnych różnic w chemii tego grzyba.

Warto zauważyć, że czerwone, pomarańczowe, oraz żółte okazy są czasem po wyschnięciu od siebie nieodróżnialne, zmieniając kolor kapelusza na bladozłoty. Jakaś literatura twierdzi, że istnieje kilka różnych odmian kolorystycznych Amanita muscaria, z których każda posiada własną nazwę odmiany: jak np Amanita muscaria var. muscaria, Muchomor czerwony; Amanita muscaria var. formosa, Muchomor żółto pomarańczowy. Muchomor czerwony ma nawet odmianę białą. Eksperci jeszcze tego wszystkiego nie przedyskutowali. Jednakże ja zbieram tylko żółte, pomarańczowe i czerwone.

Drzewa gospodarze zdają się przyczyniać do nieznacznej różnicy w mocy; według osobistego doświadczenia, te które rosną z pewnym gatunkiem sosny są nieco lepsze niż inne gatunki drzew gospodarzy. Na twoim terenie może to inne drzewo gospodarz daje najlepsze ziele Życia. Amanita muscaria jest grzybem mikoryzowym i rośnie w symbiotycznym związku z pewnymi gatunkami drzew. Organizm grzyba w rzeczywistości powleka korzenie drzewa. Grzyb zaopatruje drzewo w wodę, w związki odżywcze i w antybiotyki; w zamian grzyb otrzymuje pokarm.

Żywy Amanita muscaria często jest znajdowany ze sparaliżowanymi owadami i ślimakami, które próbowały go zjeść. Jeśli usuniesz uśpioną ofiarę odzyska swe zmysły w ciągu około 20 minut. Grzyb osłaniający korzenie drzew prawdopodobnie chroni przed atakiem owadów i nicieni. Grzyb może, tak naprawdę, być drapieżnikiem małych form życia, paraliżując swe ofiary a następnie po ich wchłonięciu, ta mała zdobycz staje się łatwym źródłem azotu i innych substancji odżywczych potrzebnych grzybowi i jego drzewnemu gospodarzowi.

Powszechna nazwa Muchomor opiera się na ludowym przekonaniu, że zabija on muchy. Nie okazało się to prawdą; jeśli zostaną one wystawione na działanie świeżego muchomora zapadną po prostu w stan śpiączki. Suszony muchomor w mleku jest bardzo atrakcyjny dla much; nieodparcie do niego ściągają, upajając się na wesoło po jego spożyciu. Muchy oprzytamniają w ciągu 12 do 24 godzin, nie ucierpiawszy najwyraźniej po tym doznaniu.

10. Nauka Naturalna - Farmakologia

Żywy Amanita muscaria zawiera głównie kwas ibotenowy; na zewnętrznej powierzchni grzyba mogą znajdować się śladowe ilości muscymolu. Obecne są również bardzo małe ilości śladowe około 15 innych związków chemicznych. Nigdy nie powinno się jeść świeżego Amanita muscaria! Choć nie jest śmiertelnie trujący nie posiada pożądanych właściwości; wszystkie odniesienia do ludzkich zatruć są po świeżym muchomorze. Do stosowania jako Sakramentalne Ziele Życia; grzyby Amanita muscaria muszą zostać dokładnie wysuszone!

Wszystkie gatunki grzybów na świeżo, wliczając Amanita muscaria zawierają pewną postać hydrazyny, która była stosowana przez NASA jako paliwo rakietowe; ilość tej hydrazyny różni się znacznie w zależności od gatunku, oraz u poszczególnych grzybów tego samego gatunku. Nikt nie zorientował się dlaczego wszystkie grzyby wytwarzają tę hydrazynę gdyż grzyby zdają się mieć niewielkie zapotrzebowanie na paliwo rakietowe. Hydrazyna ta nie jest dobra po zjedzeniu; hydrazynę tę usunie całkowite wysuszenie Amanita muscaria a następnie kilkumiesięczne podstarzenie go.

Przy suszeniu Amanita muscaria, kwas ibotenowy zostaje przekształcony w muscymol. Muscymol jest obecny w wysuszonych okazach w bardzo małych ilościach, średnio jednego miligrama na gram (1000 miligramów). Obecne są również śladowe ilości nieprzekształconego kwasu ibotenowego. Suszenie ziela na słońcu wytwarza śladową ilość odmiany kwasu ibotenowego zwaną muskazon; jest on znacznie słabszy niż muscymol i ma inne działanie.

Efekty ziela pochodzą z połączenia tych związków; różne proporcje tych substancji prowadzą do różnicy między pojedynczymi roślinami. W aktualnej praktyce, różnica ta nie jest wielkim problemem; niektóre pojedyncze rośliny mogą być silniejsze lub słabsze, praktyka uśredniania partii z wielu egzemplarzy daje zwykle średnią.

Przetwarzanie także ma wpływ na skład chemiczny. Suszenie w cieniu na chłodno wytwarza więcej muscymolu niż suszenie na słońcu. Efekty suszenia na ciepło zależą od temperatury i powyżej 54°C grzyb się gotuje i ciepło w zasadzie zaczyna rozbijać te związki chemiczne. Z mojego doświadczenia najlepsza zdaje się być temperatura pokojowa do około 48°C. Nie suszę na słońcu lecz możesz się na to zdecydować. Jeśli masz zwykły odwadniacz żywności z nastawianą temperaturą, zastosuj go. Jak długo twoje praktyki suszenia będą takie same dla każdego grzyba, rezultat będzie dość stały.

Badania naukowe nad efektami wyizolowanych czystych próbek nie mają zastosowania do grzyba. Są jednakże bardzo użyteczne przy określeniu wpływu każdego ze związków.

Efektem kwasu ibotenowego na oczy jest rozszerzenie źrenicy. Jedynym efektem psychicznym zdaje się być uspokojenie. Uzasadnia to prawdopodobnie sen podobny do śpiączki i odrętwienie sprawozdawane po spożyciu świeżego Amanita muscaria. Przy suszeniu, kwas ibotenowy traci CO2 i staje się muscymolem.

Muscymol jest głównym związkiem chemicznym odpowiedzialnym za działanie suszonego ziela. Muscymol rozszerza źrenice; i jest głównym składnikiem powodującym efekty psychiczne. Muscymol jest względnie stabilny jako związek chemiczny; zarówno on, jak i kwas ibotenowy dobrze rozpuszczają się w wodzie. Muscymol jest 4 do 10 razy aktywniejszy od kwasu ibotenowego. Muscymol jest cząsteczką bardzo spolaryzowaną, o silnym - i + po przeciwnych stronach cząsteczki. Efekty czystego muscymolu uważane są za podobne do suszonego Amanita muscaria.

Kwas ibotenowy po wystawieniu na światło ultrafioletowe tworzy muskazon. Muskazon ma mniejszą moc niż muscymol, lecz większą niż kwas ibotenowy. W zielu obecny jest tylko w śladowych ilościach.

Nie ma praktycznie powodu by próbować izolować i stężać te związki. Natura wytworzyła już idealną mieszankę, a siła naturalna jest w sam raz do praktycznego użytku. Wszelkie wyciągi wodne robione z ziela do spożycia (tj. Ambrozja) będą jednak słabsze. Z powodu niskiej mocy suszonego ziela (1 mg muscymolu na 1 gram ziela), przypadkowe przedawkowanie jest prawie niemożliwe. Przedawkowanie przez niepowodzenie to inna historia. Wszystkie dawki powinny być ważone, wynosząc maksymalnie 14 gram, czyli około 3 okazów, jako górny limit dla osoby o wadze 90 kg. Lżejsi ludzie powinni oczywiście stosować mniej (maksymalnie 3,5 g na 20 kg masy ciała). Pamiętaj, że wszystkie zioła medyczne powinny być trzymane poza zasięgiem dzieci!

Najprzyjemniejszy zakres dla większości ludzi wynosi od 3,5 grama do 10 gram, równałoby się to 3 do 10 mg muscymolu. Ludzie zaznajomieni z suszonym Amanita muscaria mogą dostrzec nikłe efekty po mniej niż 0,5 grama.

Pewne reguły ziołowe

Wpływ rośliny leczniczej podlega kilku zmiennym. Po pierwsze, tempo wchłaniania związków aktywnych przez ciało, po drugie, fizyczny rozmiar kawałków rośliny, które uwalniają związki aktywne.

Ta druga zmienna podlega manipulacji. Jako przykład, jeśli zjesz daną ilość suszonego Amanita muscaria w jednym kawałku, powiedzmy 1/16 uncji kapelusza, zrolowanego i połkniętego w całości, doznanie będzie lżejsze i dłuższe niż dokładnie ten sam kawałek przerobiony przed zjedzeniem na drobny proszek, gdzie aktywne składniki uwalniane są szybciej z mniejszych kawałków, szybciej wchłaniane i szybciej wydalane, prowadząc do intensywniejszego efektu w krótszym czasie.

Kolejną zmienną napotykaną przy każdym zielu roślinnym jest zmienność mocy między poszczególnymi osobnikami tego samego gatunku. Zmienność ta jest poza ludzką kontrolą. Możemy jednakże zmniejszyć ten efekt, jeśli podczas przygotowywania zastosujemy kawałki z wielu egzemplarzy uzyskując średnią ogólnej ilości. Średnia ta będzie bardziej przewidywalna pod względem efektu niż okazy indywidualne, ponieważ dzięki tej metodzie bardzo mocne lub słabe poszczególne ziela zostają uśrednione, próbka partii odpowiada całej partii.

Jest wreszcie utrzymanie zdolności; moc wszystkich ziół z czasem maleje. Takie rzeczy jak tlen, wilgoć, światło oraz gorąco, wszystkie zmieniają chemię każdego ziela. Zmiany fizyczne mogą przyspieszyć te zmiany; zmielenie ziela na proszek, umożliwia na przykład wydostanie się związków chemicznych, a także inne rzeczy, jak tlen, itp.

Ziele Życia nie jest wyjątkiem od tej reguły. Amanita muscaria musi zostać wysuszony przed użyciem! Duże kawałki po takim suszeniu, jeśli będą przechowywane w szczelnych foliowych torebkach, które zostaną następnie umieszczone w szczelnych plastikowych lub szklanych pojemnikach, przechowają się dość dobrze. Ziele rozkłada się szybko przy nadmiernym wystawieniu na środowisko lub po sproszkowaniu lub innym przerobieniu z jego formy przechowalniowej. Najlepiej przygotowywać tylko tyle ziela Życia ile zostanie natychmiast zużyte.

11. Magia Naturalna

Poniższy materiał wyszczególnia jak znaleźć i przygotować Amanita muscaria do użycia jako sakrament.

W gestii czytelnika leży zachowanie ostrożności i umiaru przy pierwszym próbowaniu grzyba Amanita muscaria; osoby różnią się między sobą pod kątem swych reakcji na różne substancje. O wiele lepiej mieć lżejszy, przyjemny efekt niż zostać obezwładnionym. Choć osobiście nigdy nie widziałem nikogo doświadczającego złego wpływu, zawsze istnieje taka możliwość.

Nasi starożytni ojcowie zwali go zielem Życia; zachowajmy to w ten sposób. Amanita muscaria jest Święty; traktuj go i siebie z szacunkiem. Znajdowanie i jedzenie grzyba Amanita muscaria to rozpoczęcie duchowego poszukiwania.

Wiedza ta została podana, więc możesz mieć prawo wyboru. Jeśli chcesz możesz użyć ziela do wyleczenia, jeśli chcesz możesz odkrywać Świętość. Ziele Życia jest twoim prawem przyrodzonym! Żaden człowiek, lub grupa ludzi, nie mają prawa odmawiać ci kontaktu z boskością.

Zbieranie

Szukanie ziela Życia to święte polowanie, grzyb Amanita muscaria, jak wspomniano w Natural Science, jest grzybem mikoryzowym. Żyje w symbiotycznym związku z różnymi gatunkami drzew, takimi jak Sosna, Świerk, Modrzew, Brzoza, Buk, Klon, Cykuta, Jodła, Leszczyna, Oliwka, i sporadycznie Dąb. Więc nie poluję na grzyba tak bardzo jak drzewa, które go wspierają. Grzyby Amanita muscaria zawsze będą znajdowane w połączeniu z tymi drzewami, na obszarze objętym korzeniami tych drzew. Ziele potrzebuje również drenażu; preferowana zdaje się być gleba piaszczysta lub teren pochyły.

Na większej części Ameryki Północnej grzyb ten owocnikuje od czerwca do listopada. W Kalifornii i na Florydzie owocnikuje na niektórych obszarach w zimę, jedynym pewnym sposobem na odkrycie gdzie występuje ziele jest spędzenie takiej ilości czasu na zbieranie na jaką można sobie pozwolić podczas sezonu.

Gdy znajdziesz w jakimś miejscu grzyby Amanita muscaria, dobrym pomysłem jest zazwyczaj powracanie tam każdego sezonu. Ostatecznie opracujesz listę znanych obszarów gdzie rośnie to ziele. Wówczas pozostaje sprawa uchwycenia owocnikowania. Nie bądź zachłanny, roślina ta jest niezbędna dla życia lasu; zawsze pozostawiam starsze, zjedzone przez robaki i bardzo młode. Stare nie smakują dobrze, lecz nadal uwalniają zarodniki, podczas gdy bardzo młode można z łatwością pomylić z innym grzybem. Jeśli znajdujesz tylko młode; spróbuj wrócić za dzień lub dwa; do tego czasu powinny być w sile wieku.

Pierwszorzędny okaz ma w zasadzie płaski kapelusz i ma prawie pełen rozmiar. Powinien wyglądać świeżo i być nieuszkodzony przez owady, ślimaki lub zwietrzenie. Zaokrąglone kapelusze oznaczają, że zostało 1 do 3 dni do dojrzałości. Wywinięte krawędzie kapelusza oznaczają, że jest to starszy egzemplarz; jak tylko wyglądają na świeże, można zbierać wszystkie trzy poziomy dojrzałości.

Kilka prostych przedmiotów ułatwia zbieranie. Koszyk do ich noszenia, wyłożony czystą tkaniną, para małych, czystych, miękkich pędzli do usuwania szczątków z okazów oraz płaski śrubokręt lub stary sztywny nóż kuchenny. Wetknij po prostu śrubokręt lub nóż w ziemię obok trzonu okazu i go podważ, powinien wyskoczyć w całości.

O wiele łatwiej usunąć brud i szczątki z okazu nim zacznie schnąć i im mniej brudu w koszyku tym lepiej, więc staram się je dokładnie czyścić pędzlami i palcami podczas zbierania. Odjęcie trzonu od kapelusza w tym czasie zdaje się skutkować mniejszymi uszkodzeniami ogólnymi, tak jak oddzielenie kapeluszy od trzonów w koszyku, ponieważ kapelusze są nieco kruche.

Amanita muscaria powinien zostać wysuszony jak najszybciej po zebraniu. Końcowe czyszczenie ziela powinno być przeprowadzone przed suszeniem. Czasem w skórce podstawy trzonu uwięziona jest właściwie cienka warstwa gleby. Usunie ją delikatne skrobanie nożem; końcowe czyszczenie tego miejsca można przeprowadzić po suszeniu.


Koszyk z grzybami Amanita muscaria.

Przygotowanie Rośliny Życia

Po uzyskaniu świeżych okazów, muszą zostać wysuszone przed użyciem! Oddzielam kapelusz od trzonu (jeśli nie zostało to już zrobione) i przecinam trzon wzdłuż na ćwiartki, kapelusz wyschnie w całości. Umieszczone na kratce lub ekranie z dobrym prądem powietrza powinny wyschnąć w ciągu jednego lub dwóch dni. Po umieszczeniu na wylocie grzewczym lub przy suszeniu w piekarniku, nie przekraczaj 50°C. Bardzo dobrze działa konwencjonalny odwadniacz żywności z kontrolą temperatury. Susz grzyby Amanita muscaria aż będą całkowicie suche; powinny być suche jak krakersy, kawałki powinny pękać przy wyginaniu. Po wysuszeniu powinno się go umieścić w uszczelnianych torebkach foliowych, szczelne zamykanie ziela Życia w torebkach tworzy najmilszy aromat, nie dziwne, że starożytni Ariowie zwali go również "Andhas", w Rigwedzie, dosłownie "kwiat". Torby te mogą być wówczas przechowywane w szklanych lub plastikowych pojemnikach; przechowuj je w ciemnym chłodnym miejscu.

Te suszone grzyby Amanita muscaria powinny się podstarzeć przez 2 lub 3 miesiące przed zastosowaniem, co umożliwia dobre podkurowanie (curing) okazów. Odpowiednie suszenie i kurowanie jest niezbędne dla zarówno dobrego smaku jak i mocy. Chleb Niebios może być po prostu jedzony tak jak jest, lub stosowany w następujących preparatach.


Wyjmowanie ususzonych kawałków Amanita muscaria z suszarki.

OSTRZEŻENIE: Nie pij żadnego napoju gazowanego, (piwo, woda sodowa, itp.) przed lub po spożyciu suszonego Amanita muscaria. Wygląda na to, że muscymol może się ponownie przekształcić w kwas ibotenowy w obecności wody gazowanej. Odwraca to wpływ suszenia, w którym kwas ibotenowy traci CO2 i staje się muscymolem. Powstały efekt będzie podobny do spożycia świeżego Amanita muscaria, z nudnościami, wymiotowaniem, skurczami żołądka, otępieniem, śpiączkopodobnym snem, nadmiernym ślinieniem i małym lub żadnym efektem halucynogennym!

Magiczny pokarm

W "Soma: Boski grzyb Nieśmiertelności" (Soma: Divine mushroom of Immortality) wspomniano, że syberyjskie plemiona stosując Amanita muscaria często umieszczały suszonego grzyba w zupach i gulaszach tworząc w ten sposób magiczny pokarm i jest to jeden z najprzyjemniejszych sposobów jedzenia Amanita muscaria. Pokruszony lub sproszkowany suchy muchomor można z łatwością dodać do miski gulaszu, zupy lub owsianki i w rzeczywistości sprawić, że jedzenie smakuje lepiej. Jest to prawdopodobnie najlepszy sposób na rozpoczęcie stosowania Ziela Życia.

Ambrozja; eliksir życia

Łatwo zmienić wodę w wino jeśli ma się odpowiednio wysuszone okazy. Odważ po prostu wymaganą ilość wysuszonych kawałków Amanita muscaria. Włóż kawałki kapelusza do góry nogami na dno małego słoika. Połam kawałki trzonów na długość 1-2 cm i połóż je na kawałkach kapelusza. Delikatnie potrząśnij by kawałki zajmowały jak najmniejszą objętość. Wlej tylko tyle chłodnej, wody do picia aby zakryć zielę i niech nasiąka przez przynajmniej 3 godziny w temperaturze pokojowej. Woda powinna mieć kolor ciemnobursztynowy.

Przelej ambrozję do drugiej szklanki lub do słoika (stosując sitko), zakryj drugi słoik i odstaw. Wlej do kawałków Amanita muscaria w pierwszym słoiku tę samą ilość świeżej wody pitnej, niech postoi przynajmniej 2 godziny. Woda ta powinna nabrać prawie takiego koloru co pierwsza. Odsącz płyn jak poprzednio do drugiego słoika, w którym już jest pierwszy. Jeśli chcesz można zrobić trzecie płukanie, lecz będzie ono znacznie słabsze niż pierwsze dwie ekstrakcje. Ja zazwyczaj sprasowuję kawałki widelcem by wycisnąć więcej ambrozji, a następnie przepłukuję kawałki i pierwszy słoik niewielką ilością wody, odcedzam i dodaję do drugiego słoika.

Procedura ta daje ambrozję, która jest zarówno smaczna jak i mocna. Początkowe kawałki stały się nieco większe ponieważ grzyb jest w rzeczywistości pompą. Po nawodnieniu wodą powraca do przepompowywania wody przez swe ciało, co prowadzi do całkiem wydajnej ekstrakcji wodnej związków chemicznych rozpuszczalnych w wodzie.

Potrzeba nieco więcej suszonego Amanita muscaria na dawkę, przy robieniu ambrozji niż przy spożywaniu grzyba suszonego, lecz wynikające doznanie wydaje się jaśniejsze i czystsze przy ambrozji, ponieważ w ambrozji pozostają tylko najbardziej rozpuszczalne związki chemiczne i cukry. Ta skoncentrowana ambrozja jest słodka w smaku. Aromat dobrze przygotowanej ambrozji jest wyjątkowy, smakuje dla mnie jak słaby miód, słód i roztwór wodny. Tak jak przy robieniu kawy, herbaty czy piwa, jakość zastosowanej wody ma wpływ na smak. Najlepszy smak daje odwrócona osmoza lub woda destylowana.

Podobieństwo między słowem ambrozja i ambrowy, wiąże się prawdopodobnie z kolorem ambrozji, która zawsze ma odcień ambrowego (bursztynowego). Ambrozja jest żółto bursztynowa w świetle przechodzącym i czerwonawo bursztynowa w świetle odbitym.

Ambrozja jest najlepsza gdy jest popijana powoli i może poleżeć na języku przez kilka sekund przed połknięciem.

Święte wino

Odmianą standardowej Ambrozji jest zastąpienie wody sokiem z winogron. Możesz bardzo łatwo przygotować to Święte wino stosując około 28 gram suszonego Amanita muscaria na litr soku winogronowego, mocz go przez 8-12 godzin, a następnie odcedź sok i wyciśnij kawałki grzyba by ponownie zalać je sokiem, który zostanie dodany do soku odcedzonego. Wydaje mi się, że nieco kwaskowy sok winogronowy działa najlepiej a kilka kropli octu dodane na szklankę soku na początku zdaje się czynić go mocniejszym.

Wino to posiada wyjątkową właściwość stawania się mocniejszym (do pewnego stopnia) dzięki rozcieńczaniu wodą! Dla najlepszych rezultatów, powinno się je przed wypiciem rozcieńczyć 2-4 szklankami wody na każdą szklankę wina. Przy właściwym rozcieńczeniu wodą będzie zmniejszało twoje pragnienie, jeśli nie jest wystarczająco rozcieńczone zaschnie ci w ustach w kilka minut.

Przygotowanie Mleka Jasnowidza

Mieszanie mleka z zielem lub wyciśniętym sokiem jest bardzo starą praktyką datowaną przynajmniej na 4000 lat temu; i sprawozdawaną z Syberii począwszy od raportu z roku 1900 o fermentowaniu suszonego Amanita muscaria z mlekiem renifera. W Rigwedzie, wyciśnięty sok mieszany jest przed zjedzeniem z zsiadłym mlekiem i z twarogiem, wygląda na to, że nie dawano czasu na fermentację. Kwas mlekowy obecny w zsiadłym mleku prawdopodobnie szybko reaguje z muscymolem, przekształcając go w postać mocniejszą.

Osobiście nie mogę pić zsiadłego mleka więc stosuję inną metodę. Wkładam małe kawałki ziela do miski lub słoika i dodaję pełnego świeżego mleka homogenizowanego: 0,75 - 1 szklanki mleka na średniej wielkości (5-7 gram) rozdrobniony ususzony okaz. Umieszczam w chłodnym pomieszczeniu w temperaturze 15-21°C; nakrywam miskę czystą tkaniną lub papierowym ręcznikiem.

Jeśli w pokoju są jakieś muchy, wskażą kiedy jest gotowe, zostaną przyciągnięte jak żelazo do magnesu. Jeśli na talerzu umieści się kroplę, gdy muchy ją znajdą zostaną odurzone. Sam jego zapach zdaje się dla nich zarówno zniewalający jak i odurzający. Właściwość ta wyjaśnia starożytną nazwę biblijną Belzebub, Pan Much.

Jeśli nie ma much, pobierz jedną kroplę co godzinę (zakraplaczem) i spróbuj. Przy 15°C fermentacja może zająć 12 godzin lub więcej. Mleko nie psuje się łatwo i wciąż smakuje słodko po 24 godzinach. Po około 30 godzinach zamienia się w niepsychoaktywny jogurt, który następnie się psuje. Fakt, że mleko niełatwo się psuje ukazuje antybiotyczne właściwości Amanita muscaria.

Poprawnie sfermentowane mleko jest o wiele mocniejsze niż ziele lub ambrozja. Poznasz kiedy jest gotowe dzięki próbie smaku jednej kropli. Gdy jesteś pewien, że osiągnęło szczyt, odcedź mleko do szklanki lub do kubka. Sprasuj kawałki w misce przy pomocy łyżki lub widelca by spróbować odzyskać jak najwięcej mleka; popijaj bardzo powoli i smacznego.

Przygotowanie Świętego Oleju

Zarówno oliwa z oliwek jak i tłuszcz zwierzęcy wchłaniane są przez skórę. Jeśli chodzi o trwałość, oliwa z oliwek ma przewagę nad tłuszczem zwierzęcym, zwłaszcza w ciepłych i gorących warunkach. Substancja czynna ziela może także być wchłonięta przez skórę; jeśli delikatnie potrzymasz trzon świeżego Amanita muscaria w ręku przez około 5 minut, zaczniesz odczuwać lekkie zawroty głowy, im dłuższy kontakt, tym intensywniejszy efekt.

By zrobić święty olej, sproszkuj trochę suchych okazów i przesiej proszek przez płótno. Kawałki, które nie przeleciały, przerzuć do ponownego sproszkowania. Gdy masz pożądaną ilość drobnego proszku z ziela, umieść go w czystej suchej małej zamykanej fiolce lub butelce. Powoli dodaj tylko tyle oliwy by zakryć proszek. Delikatnie wymieszaj ze sobą proszek i oliwę przy pomocy kawałka drutu. Jeśli trzeba dodaj więcej oliwy by stworzyć rzadką pastę. Zamknij pojemnik i pozwól zielu nasiąknąć oliwą przez godzinę lub dwie. Stosując go, umieść koniuszek palca na powierzchni oleju i nałóż go na środek czoła, jakoś około 2 cm, nad brwiami. Efekty powinny rozpocząć się po kilku minutach i trwać aż zostanie wchłonięty cały olej. Jest to najbardziej kontrolowalna metoda stosowania suszonego Amanita muscaria i prawdopodobnie jest to najbardziej skuteczny sposób na stosowanie ograniczonej ilości suszonego grzyba dla wielu ludzi. Efekty nigdy nie są zbyt intensywne, chyba że naniesie się zbyt dużo oleju.

Olej ten jest także bardzo skutecznym miejscowym antybiotykiem i może być stosowany na wiele różnych infekcji skóry; takich jak zapalenie po ukąszeniu owadów lub inne zakażone rany.

Przygotowanie Żywej Wody

Jeśli zjesz suszone ziele Życia, wypijesz ambrozję lub spożyjesz mleko proroctwa, będziesz chciał wytworzyć Żywą Wodę. Dawkowanie będzie zależeć od mocy tego co wyjdzie. Około 7/8 aktywnych składników jest wydalanych w moczu. Reszta jest prawdopodobnie wypacana. Recykling aktywnych składników jest sposobem na znaczne przedłużenie trwania doznania przy danej ilości ziela.

Wielu ludzi będzie zdegustowanych myślą o piciu własnego moczu. Jednakże świeży mocz jest bardziej sterylny niż woda z kranu jeśli nie ma się infekcji nerek. Mocz psuje się bardzo szybko po wystawieniu na mikroby z powietrza; szybko namnażają się w tym bogatym w związki odżywcze roztworze. Obecność esencji ziela w moczu spowolnia takie psucie, kolejna oznaka działania antybiotyków. Osobiście nigdy nie próbowałem Żywej Wody; jesteś przy tym zdany na siebie.

Przygotowanie Eucharystii

Współczesny sakrament stosowany przez starsze kościoły chrześcijańskie z czegoś się oczywiście wywodzi; opłatek uważa się obecnie za zrobiony z mąki pszennej. Lecz czym był pierwotnie? Jeśli wierzysz, że ziele Życia jest Chrystusem, wówczas źródłem mąki sakramentalnej byłoby ziele jako Chleb Życia.

Amanita muscaria, gdy jest chrupiąco suchy, łatwo sproszkować lub rozetrzeć. Dobrze nadaje się dziś moździerz i tłuczek, tak jak w starożytności, tylko jest powolny, a mały młynek do kawy rozkruszy go z łatwością. Mączkę z ziela robi się przesiewając zmielony proszek przez płótno lub sito by usunąć większe kawałki. Te większe kawałki są następnie ponownie mielone i przesiewane. Jest to dokładnie ta sama technika, której używa się przy wytwarzaniu drobnoziarnistej mąki zbożowej. Ostatecznie przesiejesz większość ususzonego grzyba na mączkę z ziela. Gram po gramie, mączka z ziela jest najmocniejszym preparatem, który łatwo przygotować.

Mączka ta posiada wiele korzyści przy rozdzielaniu między wiele osób. Po pierwsze, uśredniony wpływ ze stosowania wielu roślin, po drugie, przy ustalaniu dokładnej dawki dla każdego opłatka z partii mąki. Po sprasowaniu w opłatki łatwo jej używać; opłatek położony na języku szybko się rozpuszcza i zostaje całkowicie wchłonięty, opłatek łatwo rozpuszcza się również w winie, soku winogronowym lub w wodzie.

Zrobienie opłatków jest bardziej złożone niż inne procesy i będzie wymagało skonstruowania prostego wyposażenia. Będziesz potrzebować przesiewacza i prasy. Najlepszy przesiewacz można zrobić z dwóch pokrywek pierścieniowych od szerokowlotowych słoików do weków. Złóż pokrywki górnymi stronami, wyrównaj i oklej obie na zewnątrz taśmą klejącą. Masz teraz pokrywkę z dwiema gwintowanymi końcówkami i otworem po środku. Na słoiku zawierającym gruboziarnisty proszek z ziela kładzie się kawałek płótna. Na materiał położony na słoiku nakręca się podwójną pokrywkę. Teraz do drugiej strony pokrywki przykręca się czysty, suchy, pusty słoik. By przesiać, ustawiasz słoik z "gruboziarnistym proszkiem" u góry i potrząsasz. Drobny proszek zbierze się w pustym słoiku, który jest na dole. Zaletą tego sitka jest to, że nie tracisz dużo drobnego pyłu.

Tkanina powinna być czysta i o drobnym splocie. Włókna powinny być gładkie, nie puszyste. Idealny materiał, trzymany pod światło, wygląda jak drobne sito. Tkanina musi być idealnie sucha inaczej nie przesieje.

Sito w stylu starożytnym można łatwo odtworzyć przy pomocy obręczy hafciarskiej i kawałka tkaniny. Przesiewaj w dużą płytką miskę. Delikatne ruchy są wszystkim, czego potrzeba. Zaletą tego sita jest to, że może mieć o wiele większą powierzchnię tkaniny niż pokrywka od słoika z szerokim wlotem. Przesiewa szybciej lecz musi być stosowane w miejscu wolnym od przeciągów, a nie stracisz drobnego pyłu.

By zmienić mączkę z ziela w opłatek, potrzebujesz prasy. W Świętym Sekrecie I podałem instrukcje jak zbudować prostą lecz zgrzebną prasę. Później odkryłem, że prasy można zamówić z domów dostawy dla Kościoła, które są specjalnie zrobione do wytwarzania opłatka Eucharystii; prasy te mogą zrobić lepszą robotę niż skonstruowana w domu.

Wyregulowanie tej operacji może wymagać trochę doświadczenia oraz prób i błędów. Opłatki powinny być sprasowane na tyle mocno by wytrzymać pewne obchodzenie się z nimi i wciąż rozpuszczać się na języku lub w płynie.

Przy pomocy zestawu łyżeczek do mierzenia, określ ilość mączki z ziela do wykorzystania na każdy opłatek. Następnie dla każdego opłatka wytwarzanego z określonej partii mąki stosuj łyżeczkę wybraną do ustalenia objętości. Zapewnia to jednorodność każdego opłatka, zwłaszcza jeśli łyżeczka zostanie przepełniona i poziom zostanie wyrównany nożem.

Części matrycy, gdy nie używane, powinny być przechowywane w czystym, suchym miejscu. Wszystko co dotyka mączki z ziela powinno być suche!

Jak widać, technologia potrzebna do zrobienia ziołowego sakramentu w rodzaju opłatka była łatwo dostępna dla wczesnych Chrześcijan. Wszystko z tym związane było już w użycia w starożytnych praktykach zielarskich Środkowego Wschodu. Wcześni Chrześcijanie mieli dobre powody farmakologiczne na opracowanie i stosowanie opłatków z mączki ziołowej jako sakramentu. Stosowanie tej techniki poszerza zasoby ziela do maksimum dzięki otrzymaniu maksymalnego efektu z minimalnych ilości. Istnieją inne powody dla których ta forma sakramentu została zaadaptowana. Po pierwsze, ludzie, którzy nigdy nie zjedliby muchomora nie mieli problemu ze zjedzeniem go jako opłatka. Ukrywając prawdziwą tożsamość sakramentu przed zarówno zwolennikami jak i wrogami, kapłaństwo utrzymało kontrolę i władzę oraz odmawiało informacji wrogom. Sakrament mógł być łatwo zastąpiony mąką zbożową jeśli wyczerpały się zapasy ziela, lub jeśli myśleli, że władze zamierzały dokonać nalotu.

Jak we wszystkich innych przyrządzaniach ziela Życia, zmiel nie większą ilość mąki niż będzie natychmiast zużyte.

Krople Miodowe

Gdy opanowałeś technikę wytwarzania mączki z ziela, możesz chcieć zrobić krople miodowe zamiast opłatków. Nie potrzeba prasy. Przygotuj po prostu pożądaną ilość mąki, a następnie powoli i starannie dodaj niewielką ilość czystego miodu. Wymieszaj do gęstej kitowatej konsystencji. Zroluj w kulki o średnicy 2 cm lub rozpłaszcz w opłatek.

Dodatek miodu tworzy bardzo smaczny cukierek. Miód zdaje się również poprawiać absorpcję esencji z ziela. Jak wszystkie inne przygotowania ziela Życia, powinno być ono wykonywane i stosowane natychmiast.

Nastawienie i otoczenie

Gdy Amanita muscaria jest stosowany Sakramentalnie, bardzo ważne jest nastawienie i otoczenie. Doznanie wywołane jakimkolwiek lekiem psychoaktywnym zależy od nastawienia i otoczenia, w którym przyjmowany jest lek. Nastawienie oznacza oczekiwania osoby odnośnie nadchodzącego doznania, otoczenie jest środowiskiem fizycznym, w którym doznanie ma miejsce.

Ziele to nie będzie prawdopodobnie popularne jak dragi imprezowe. Zwiększona wrażliwość na światło i dźwięk może być zbyt duża na scenę imprezową. Wykorzystanie światła dziennego też nie jest chyba dobrym pomysłem, gdyż słoneczny dzień może być w zasadzie bolesny. Niektórzy szamani z Syberii, którzy stosują ziele, praktykują swą magię w kompletnej ciemności. Wcześni Chrześcijanie także zdawali się woleć ciemne pokoje lub miejsca, katakumby, etc. (Patrz Mateusza 10:27). Efekty słuchowe są najlepiej słyszalne w cichym otoczeniu; i oczywiście, rozproszenia powinny być ograniczone do minimum.

Nikt nie powinien spożywać więcej niż 3,5 g ziela Życia będąc samemu. Wyższe dawki mogą wytwarzać efekt dysocjacyjny, prowadząc do krótkotrwałego lecz zupełnego zerwania z rzeczywistością. Wielu ludzi straci również równowagę, zatoczy się i przewróci. Oba te efekty mogą spowodować uszkodzenie fizyczne przez upadnięcie lub inne wypadki. W takich przypadkach zawsze powinien być obserwator (osoba nieupojona) by chronił przed takimi wydarzeniami. I oczywiście, tylko idiota prowadziłby pojazd pod wpływem ziela Życia!

Nie mieszaj suszonego Amanita muscaria z innymi lekami, na receptę, bez recepty, czy nielegalnymi.

OSTRZEŻENIE: Nie pij żadnego napoju gazowanego, (piwo, woda sodowa, itp.) przed lub po spożyciu suszonego Amanita muscaria. Wygląda na to, że muscymol może się ponownie przekształcić w kwas ibotenowy w obecności wody gazowanej. Odwraca to wpływ suszenia, w którym kwas ibotenowy traci CO2 i staje się muscymolem. Powstały efekt będzie podobny do spożycia świeżego Amanita muscaria, z nudnościami, wymiotowaniem, skurczami żołądka, otępieniem, śpiączkopodobnym snem, nadmiernym ślinieniem i małym lub żadnym efektem halucynogennym!

12. Kwestia wskrzeszenia

Dotarło do mnie późno przy tworzeniu tej książki (The Sacred Secret), że nie nawiązałem do fundamentalnej wiary chrześcijańskiej, tj. idei wskrzeszenia Chrystusa.

W celu podtrzymania mojej teorii, ziele Życia (Amanita muscaria) musi być w stanie zmartwychwstać. Najpierw, uwierzyłem w zdolność suchego okazu do wchłonięcia wody, nawodnienia się i dalej do uwolnienia zarodników; odpowiedzią była zdolność, którą mikolog nazywa wskrzeszeniem. Lecz nawodnienie to miało miejsce nim roślina została rytualnie zabita (sprasowana i wytłoczona). Prawdziwe wskrzeszenie rośliny musiałoby zajść po tym jak została w ten sposób zabita.

Po ponownym przeczytaniu twierdzeń z Nowego Testamentu, pomysł, że czytałem przepis lub recepturę zakodowaną w micie się utrzymał. Stałe nawiązywanie do trzech dni zdawało się istotną częścią receptury. Ponieważ nawodnienie wodą może zająć kilka minut do kilku godzin, ponownie nie pasuje to do trzydniowych odniesień.

Wróciwszy do Rigwedy, po więcej informacji, odkryłem, że w wodzie stosowanej do namoczenia gotowano zboże (jęczmień), przed użyciem jej w Somach. Skutkowało to bardzo odżywczym źródłem pokarmu dla grzyba. Znalezione zostało również zaskakujące stwierdzenie, nawiązujące do "tych Som starożytnych i tych nowych". Nowe Somy były oczywiście tymi zebranymi i suszonymi. Lecz czym mogły być te Somy starożytne?

W Somie Wassona, plemiona syberyjskie, stosujące Amanita muscaria jako intoksykant, wolały starsze egzemplarze, które suszono na ziemi; grzyby te wyróżniał puszysty w dotyku trzon i ciemny kolor. Latem 2000 roku, podczas zbierania okazów, natrafiłem na kilka starych egzemplarzy, które zmieniły kolor na czarny. Każdy był pokryty srebrzysto szarą, długą włochatą grzybnią; niektóre z tych włochatych włókien miały ponad 15 cm długości. Bliższe zbadanie podręczną soczewką tych starszych, czarnych okazów, ujawniło, że meszek wychodził z korpusu grzyba i wrastał w glebę; wszędzie gdzie meszek ten dotykał runa leśnego zjadał igły i liściastą ściółkę tworząc w niej zagłębienie podobne do ptasiego gniazda. Czy ten meszek był teraz faktyczną rośliną Amanita muscaria; ostatecznie, okaz jest tylko owocnikiem? Widziałem już tę włochatą pleśń wielokrotnie; pojawiała się na egzemplarzach, które zostały wyekstraktowane wodą a następnie pozostawione w słoiku na parę dni. Czy faktycznie wskrzesiłem ziele Życie nie wiedząc o tym?

Jak z wszystkim innym traktującym bezpośrednio o zielu Życia w tej książce, nadszedł czas na eksperyment; czas by zobaczyć czy Amanita muscaria sprostywała swej starożytnej nazwie Ambrozja, "nie śmiertelna".

Suszone okazy były ekstraktowane sokiem winogronowym, wodą jęczmienną lub wodą miodową. We wszystkich przypadkach, kawałki pozostałe po ekstrakcji, eruptowały srebrzystą, niebieskawo szarą grzybnią w ciągu trzech dni w normalnej temperaturze pokojowej. Pozostawiano je do wyrośnięcia na czas do trzech tygodni po ekstrakcji. Następnie były suszone i ponownie ekstraktowane. We wszystkich przypadkach, płynny ekstrakt ponownie był psychoaktywny. Cykl ten powtarzany był trzy razy bez żadnej faktycznej zmiany psychoaktywności; wygląda na to, że jak długo ziele Życia jest właściwie karmione, cykl można powtarzać bez końca!

Trzeba zadać sobie pytanie, jak ta roślina mogła zyskać reputację i kilka nazw bazujących na jej nieśmiertelności jeżeli starożytni nie znali jej zdolności do wskrzeszenia? Jak inaczej wyjaśnić to niezwykłe starożytne przekonanie? (Ambrozja = Nie Śmiertelny, Nek-Tar = Zwycięzca Śmierci, Zrodzony Nieśmiertelny, etc, etc.)

Zawsze w badaniu tym, starałem się utrzymać zasady naukowego i zdrowego rozsądku w tym poszukiwaniu wiedzy. Nie powinno więc być zaskoczeniem, że badanie naukowe może odzyskać utraconą naukę, i jest to dokładnie tym, z czym mamy tu do czynienia. Jest to starożytna nauka o duchowości, nie religia, jak my współcześni postrzegamy religię.

Nowy Testament jest starożytną wiedzą naukową (empiryczną) osadzoną w fabule. Niektórzy starożytni ludzie byli gorliwymi obserwatorami, nawet jeśli ich obserwacje są wyjaśnione słowami i koncepcjami obcymi dla naszego myślenia. To w żaden sposób nie unieważnia ich obserwacji lub ich wniosków.

Istnieją tylko dwa sposoby na utrzymanie złożonej wiedzy bez pisania, obie metody znane są studentom wkuwającym do sprawdzianu.

Pierwszy, uczynić to poezją lub pieśnią gdzie rym pomaga zapamiętać informację, najlepszym tego przykładem jest Rigweda, w której poetyckość Hymnów nadaje się do zastosowania jako takie narzędzie wiedzy.

Drugi, uczynić to częścią opowieści. Zapamiętując opowieść, zapamiętywana jest wiedza, lecz sama opowieść musi być niezapomniana. Nowy Testament jest przykładem tej drugiej metody. O ile wiesz, historia ta faktycznie zawiera ukrytą wiedzę, nie ma tam nieporozumień; jednak jeśli tego nie wiesz, tak naprawdę jest on narzędziem do przekazywania ukrytej wiedzy; a więc wierząc w dosłowność, metoda ta może stworzyć nieporozumienie.

Wszystkie główne punkty w Nowym Testamencie takie jak "narodziny z dziewicy", "woda w wino", "uzdrawianie", "prorokowanie" oraz "wskrzeszenie", pasują dokładnie do Amanita muscaria. Nie pasują do człowieka lub jakiejkolwiek innej formy życia na planecie.

Ponowne odkrycie zdolności zmartwychwstawania tej rośliny jest ostatnim elementem układanki. Jest to ostatni główny punkt w identyfikacji Grzyba jako Chrystusa w ewangeliach Nowego Testamentu. Grzyb ten zmartwychwstaje tak prosto i naturalnie, że każdy świadomy człowiek, ekstraktując raczej grzyby w płynie niż po prostu je jedząc mógł dość łatwo to odkryć.

Czy jakakolwiek roślina mogła być bardziej magiczna w oczach starożytnych ludzi? Spożywanie wyciągu z halucynogennej rośliny, która nie umrze, było dla starożytnych najwyższym aktem magii. Nic innego nie mogło się nawet zbliżyć do mocy tego aktu. Fakt, że Fungus ten przejawia działanie antybiotyczne mógł jedynie wzmacniać to przekonanie, tym bardziej jeśli faktycznie przedłuża długość życia człowieka!

Doszliśmy teraz do właściwej podstawy wiary religijnej na zachodzie, tej ludzkiej nieśmiertelności. "Wypiliśmy Somę, staliśmy się nieśmiertelni" stwierdzają Jasnowidze w Rigwedzie. Oczywiście, stali się nieśmiertelni, poniewż wypili nieśmiertelną Somę. Czy stwierdzenia Nowego Testamentu o spożywaniu Chrystusa i nieśmiertelności mogą być rozumiane w jakiś inny sposób? Nie, ma to sens tylko w tym kontekście, że jeśli spożyjesz nieśmiertelne, staniesz się nieśmiertelny. To czyste magiczne myślenie, dokładnie ten rodzaj myślenia, jakie oczekiwałoby się znaleźć u samego zarania religii.

Wszystkie religie pochodzą od szamanizmu; a pracą szamana jest nawiązanie kontaktu z boskością; czy może być jakakolwiek bardziej boska forma życia dostępna do nawiązania tego kontaktu niż ta nieśmiertelna roślina?

To cudowne ziele głosi swą własną boskość. Przezwyciężając własną śmierć, demonstruje swą moc. W olśniewających wizjach pokazuje swą boskość. W fantastycznych wypowiedziach lub niebiańskich pieśniach, uczy siłą moralną. Odciągając kurtynę czasu i ujawniając przyszłość, ukazuje się jako bóg. Przepędzając chorobę z chorych ciał, ujawnia boskie moce lecznicze. W swej radości, serce jest rozradowane. Było to bóstwo, które człowiek mógł poznać. Bóg, mający być czczonym poprzez zostanie zabitym i zastosowanym, lecz nie błędnie zrobionym. Zabijesz boga lecz on znowu żyje! Niesamowity bóg, który oddaje swe życie, za tych, którzy go kochają, i bierze je ponownie, bóg, który próbuje śmierci, lecz sam jest bezśmierciowy, całkowicie wolny od winy dar, wprost od stwórcy wszystkich rzeczy.

Zostawmy teraz to, co starożytni myśleli o tym zielu nieśmiertelności, i powróćmy do eksperymentów i tego, co ziele to może nas nauczyć.

Ekstrakcja płynami pochodzenia pokarmowego w celu wytworzenia nadzwyczaj przyjemnego napoju, niezmiennie prowadzi do wskrzeszenia. Tak jak wszystkie grzyby, ziele jest wrażliwe na temperaturę i preferuje ciepło by ożyć we wspomniane 3 dni.

Amanita muscaria musi być bardzo skutecznym wytwórcą antybiotykowym. Wszystkie eksperymenty zostały przeprowadzone w niesterylnym środowisku, próbując powtórzyć warunki starożytnych. Więc eksperymenty te musiały być narażone na ogromne ilości zarodników i bakterii. Jednak ani jeden nie okazał się zakażony jakąkolwiek inną formą życia. Przeprowadziłem nawet cały proces, od ekstrakcji sokiem winogronowym poprzez wskrzeszenie, po znakomity rozwój, na zewnątrz pod koniec lata, w słoiku przykrytym jedynie tkaniną chroniącą przed robakami. Nie tylko starożytni mogli przeprowadzić ożywienie, uważam, że każdy może! Ten prosty eksperyment powinien być dowodem dla każdego, że Amanita muscaria wytwarza jeden lub więcej wyjątkowych antybiotyków.

Wszystkie wskrzeszone kultury zostały ususzone by przekształcić Kwas Ibotenowy w Muscymol, zdając się posiadać tę samą potencję, gram w gram, jaką posiadały pierwotnie.

Użytymi pokarmami był sok winogronowy, woda z gotowanego jęczmienia oraz woda miodowa. Sok winogronowy wybrano, ponieważ był łatwo dostępny dla starożytnych ludzi na Środkowym Wschodzie i w Basenie Morza Śródziemnego.

Gotowanie jęczmienia w nadmiarze wody, odcedzanie wody a następnie jej wykorzystywanie, zostało wybrane, ponieważ wspomniano o tym w Rigwedzie. Jęczmień był także jednym z najwcześniej uprawianych zbóż, więc, był dostępny bardzo wcześnie w historii.

Miód był dostępny dla ludzi na długo przed rolnictwem. Miód jest najpowszechniej dostępnym słodzikiem w Eurazji. Był oczywiście używany do słodzenia wszelkiego napitku. Miód był rozcieńczany z wodą by utworzyć przed zastosowanie nieco słodki roztwór.

Gdy kultury ożywają, i podczas wzrostu, wygląd jest podobny do pleśni. Agresywna, włochata, niebieskawo szara do białej grzybnia, całkowicie pokrywa kawałki okazu. Wygląda tak jakby powinien bardzo źle pachnąć; jednakże tak nie jest! Ożywiony sokiem winogronowym, ma nieznaczny zapach octu, który przekształca się w jeden z najwspanialszych kwiatowych aromatów, jaki wąchałem. Woda jęczmienna wytwarza o wiele cięższy zapach, który choć mocny, nie jest niemiły. Wskrzeszony miodem, zapach jest kwiatowy, łagodny i przyjemny. Ważne jest pokazanie, że ożywiony Amanita muscaria nie gorszy człowieka. Nie ma powodu by osoba, obeznana z zielem, nie spróbowała wskrzeszonego okazu z ekstrakcji.

Oczywiste jest, że źródła pokarmowe, które wybrałem, są także płynnymi źródłami pokarmu stosowanymi przy hodowli kolejnego grzyba, drożdży, dającymi wino, piwo i miód. Wszystkie trzy były znane od starożytności do czasów współczesnych. Lecz w świetle nowej wiedzy o wskrzeszeniu ziela Życia, czy możemy być pewni, że wszystkie starożytne wina, itd. były tak naprawdę alkoholowe? Porównanie współczesnego wina, starożytnego wina i soku winogronowego, ekstraktu z Amanita muscaria znajduje się w kolejnym rozdziałe, Kwestia Wina.

Obserwacje wskrzeszenia Amanita muscaria

Grzyb ten potrzebuje tlenu, zamknięcie go w szczelnym pojemniku skutkuje wolnym lub żadnym rozwojem, przy wytwarzaniu bardzo śmierdzących chemikaliów. Wszystkie eksperymenty były przykryte tkaniną lub papierowym ręcznikiem. Zdawało się to dostarczać wystarczającej ilości tlenu i utrzymywać wystarczająco wysoki poziom wilgotności.

W ciemności, grzybnia jest w rzeczywistości czysto śnieżnobiała; po wystawieniu na światło szybko zmienia się na srebrzysty, niebieskawo szary kolor. Sporadycznie występuje odcień brązowawy. Kawałki pierwotnego okazu niezmiennie ciemnieją, od ciemnobrązowego do prawie czarnego; zrastają się również z powrotem w jeden kawałek. Gdy grzybnię tę poobserwuje się kilka minut jest łatwa do rozpoznania, ma bardzo charakterystyczny wygląd a zmiana koloru od światła jest kolejnym znakiem rozpoznawczym.

Roślina ta lubi ciepło, rosnąc w temperaturze 15°C do 27°C. Wskrzeszenie w trzy dni wymaga 18-21°C. Gdy grzybnia zacznie rosnąć będzie kontynuować aż skończy się pokarm i/lub woda; może to potrwać kilka tygodni, ja pozwalam po prostu rosnąć aż przestanie. Nie potrząsaj ani nie przenoś zbyt gwałtownie podczas wzrostu i nie stawiaj słoika na bezpośrednim słońcu, bo może spalić.

Amanita muscaria jest bardzo wytrzymałą formą życia; wskrzesiłem suche okazy, które zostały sproszkowane przed ekstrakcją, plus te faktycznie pokruszone, chociaż pełne soku winogronowego, te zostały zredukowane do zawiesiny, i wciąż ożywały! Choć w obu przypadkach ożywienie tych zmaltretowanych zajęło trochę dłużej.

Po wskrzeszeniu, suszony grzyb wraca do ożywionego stanu o wiele szybciej niż w przypadku samego okazu grzyba. Kolejne wskrzeszenia łatwo następują w ciągu trzech dni. Aby uniknąć obciążenia ekstraktu żywymi związkami chemicznymi, suche wskrzeszonki ekstraktuję tylko połowę tego czasu co okazy. (Maksymalnie 12 godzin!).

Wysuszenie wskrzeszonek jest konieczne by przekształcić kwas ibotenowy w muscymol. Susz tak samo jak egzemplarz grzyba. Można również suszyć w słoiku lub butelce w której rosło. Po prostu usuń papierową lub materiałową pokrywkę i umieść słoik w ciepłym piekarniku w 48°C (120°F) aż wyschnie. Znacznie zmniejsza to uszkodzenia grzybni przy obchodzeniu się z nią.

Uważam, że naturalna zdolność Amanita muscaria to ożywania pozwala mu na; po pierwsze, korzystanie z pokarmu na powierzchni ściółki lasu i po drugie, bycie zjadanym przez zwierzęta i rozprzestrzenianym na dużym obszarze.

Ponieważ prawie każda materia organiczna na powierzchni, taka jak liście itd. może być strawiona przez Amanita muscaria, zdolność grzybów do faktycznego docierania grzybnią i zjadania ponad gruntowym otoczeniem w pewnych warunkach pogodowych musi dawać im pewną przewagę.

Grzyby Amanita muscaria są rutynowo zjadane przez dużą liczbę gatunków zwierząt, takich jak ślimaki, wiewiórki i inne gryzonie, oposa, szopa, jelenia i sporadycznie człowieka. Gdy grzyb jest trawiony a następnie wydalany z kałem, zarodniki kiełkują a grzybnia wykorzystuje go jako skoncentrowane źródło pokarmu. Gdy Amanita muscaria owocnikuje nie jest rzadkością znalezienie świeżych odchodów jelenia z czymś co z pewnością wygląda na grzybnię Amanita muscaria kiełkującą na długość kilku cali. Ponieważ zwierzęta mogą przemierzać znaczne odległości a zarodniki grzyba Amanita muscaria zyskują skoncentrowane źródło pokarmu na starcie, zdolność ta ma znaczną wartość dla przeżycia. Pod tym względem grzyb działa prawie jak większość roślin owocowych, dających zwierzętom pokarm w zamian za rozrzucenie ich nasion na dużym obszarze.

W przypadku gdy grzybnia Amanita muscaria jest wystawiona na otoczenie wykształca zarodniki podobne do wytwarzanych przez grzyby prostsze. Pod mikroskopem są one małymi kuleczkami wzdłuż długości wyeksponowanej grzybni, zmieniając się na czarne po dojrzeniu. Każda z tych kuleczek zawiera kilkaset czystych zarodników, i nawet w maleńkiej kulturze Amanita muscaria może być tysiące tych kuleczek.

Pojedynczy trzon ususzonego Amanita muscaria na trzeci dzień po nawodnieniu, właśnie zaczyna ożywać długą białą grzybnią wyraźnie widoczną gołym okiem. Poniżej ten sam trzon kilka dni później.

Zobacz zdjęcia na ostatnich dwóch stronach, z video w czasie przyśpieszonym, "Wskrzeszenie Amanita muscaria".

13. Kwestia Wina

Odpowiadając na pytanie zmartwychwstania, można być może rozwiązać kolejną tajemnicę świata starożytnego. Tak zaczyna się pytanie, "Co było na ziemi, co pili i nazywali winem"? Starożytne wino radykalnie różniło się od wina współczesnego na wiele sposobów; więc jest to naprawdę interesujące pytanie.

Po pierwsze, należy ustalić, że starożytne wino było intoksykujące. Starożytne źródła oznajmiają, że cztery kielichy wina powodowały intoksykację. Te kielichy zostały wydobyte w wielkiej liczbie ze stanowisk archeologicznych całego starożytnego świata. Te które widziałem mają pojemność około 4-8 uncji (113 do 227 gram). Zazwyczaj nie są znacznie większe lecz są oczywiście wyjątki. Spożycie 16 do 32 uncji (453 - 907 g) współczesnego wina spowodowałoby oczywiście intoksykację. Jednakże to współczesne wino jest spożywane bezpośrednio, i jest to główna różnica między współczesnymi a starożytnymi winami. Starożytni zawsze rozcieńczali wino wodą i to nie odrobiną. Do jednej części wina dodawano dwie do dziesięciu części wody. Wyjątkowo mocne wino mogło być rozcieńczone nawet dwadzieścia do jednego. Najpopularniejszą wzmiankowaną proporcją były trzy do czterech części wody na jedną część wina. W żaden sposób nie ma mowy by wino alkoholowe mogło być osłabiane wodą w tych proporcja i wciąż było aktywne! Więc jeśli starożytne wino nie mogło być alkoholowe, czym było?

Dodanie wody uważano za niezbędne dla procesu. Picie nierozcieńczonego wina miało rzekomo powodować śmierć, zdecydowanie kolejna główna różnica między współczesnym a starożytnym winem. Najpowszechniejsza teoria na wyjaśnienie tego jest przedstawiona poniżej.

Technologia starożytnego robienia wina (otwarta fermentacja w garnkach glinianych lub stągwiach) dawała jedynie sześcioprocentową zawartość alkoholu. Była ona szybko redukowana przez kwas octowy (ocet). Starożytne wino było wytwarzane dokładnie tak samo jak współczesny ocet. Tak więc podstawą starożytnego wina był prawdopodobnie stabilny roztwór octu. Jednak ocet nie jest intoksykacyjny. Jedno wyjaśnienie to, że ocet był stosowany jako środek przenoszący inne dragi. Suche rośliny narkotyczne takie jak mak (opium), bieluń, lulek, itp. ekstraktowano octem. (Z możliwym wyjątkiem opium i efedryny, żadna z tych pozostałych roślin nie była rzeczywiście przyjemna w swych efektach.) Ocet mógł więc utrzymywać te dragi w roztworze. Pozwalało to na butelkowanie, transportowanie i stosowanie kilka miesięcy lub lat później. Narkotyczne rośliny, zioła i przyprawy były także dodawane do wina w misce do mieszania gdy dodawana była woda. Takie znarkotyzowane wino było prawdopodobnie stosowane w świecie starożytnym i przed tym ponownym odkryciem wskrzeszenia Amanita muscaria, bardzo logiczny wniosek.

Wskrzeszenie jednakże sugeruje odmienny scenariusz; dodaj po prostu daną ilość suszonego Amanita muscaria do soku winogronowego, etc. w otwartym garnku. Antybiotyczne działanie ziela powstrzymuje rywalizowanie o sok. Po pewnym czasie, sok jest pełen związków chemicznych z Amanita muscaria. Potem może być możliwe zabutelkowanie go i transportowanie bez psucia. Obecność w soku niewielkiej ilości żywej kultury Amanita muscaria również przyczyni się do powstrzymywania psucia.

Egzemplarze można zostawić w pustym garnku by odżyły i wówczas hodować. Po wysuszeniu tej wskrzeszonki, można użyć jej ponownie. Po jednym lub dwóch cyklach wzrostu kultura będzie zupełnie nierozpoznawalna jako Amanita muscaria. Kultura ta może być zdolna do przeżycia wielu pokoleń ludzi; na tyle długo, że faktyczne źródło kultury może zostać utracone.

Uważam, że jest to jeden z głównych powodów dla tych świętych historii o dziewicy rodzącej bohatera, który czyni cuda; umiera jako ofiara; ożywa i staje się nieśmiertelny; są to historie zarówno święte jak i szeroko rozpowszechnione i zawierają opis jedynej formy życia na planecie, która by to robiła! Wiedza ta pozwoliłaby zacząć nową produkującą wino kulturę z dzikiego źródła.

Nie było nic bardziej świętego w świecie starożytnym niż ich wino. Wino było jednym i jedynym czczonym bogiem w całym świecie starożytnym; spożywanym przez Greków, Rzymian, Żydów, Ormian, Celtów, Persów, Babilończyków, itd. itd., pocieszyciel króla i niewolnika. Czy mogła być bardziej Święta wiedza do dochowania dla przyszłości niż ta?

Jeśli Amanita muscaria był naprawdę źródłem starożytnego wina, ekstrakt musiałby móc być rozcieńczany wodą w dużej proporcji. By to przetestować, 14 gram suszonych egzemplarzy Amanita muscaria zostało wyekstraktowanych 450 gramami soku winogronowego; ekstrakcja trwała 8 godzin. Bezpośredni ekstrakt został wysączony i wytworzył zwyczajowe efekty; spożyta ilość wynosiła około 110 gram.

Następnie około 30 gram ekstraktu rozcieńczono w około 90 gramach wody; faktycznie smakowało to lepiej niż sam ekstrakt. Spożyto kilkadziesiąt gramów ekstraktu rozcieńczonych różnymi proporcjami wody, od 2 do 6 na 1 ekstrakt. Ku memu wielkiemu zaskoczeniu, dodanie wody faktycznie zrobiło wielką różnicę w działaniu. Zwyczajowe efekty Amanita muscaria stały się zamiast tego czysto psychedeliczne, bardzo podobne do psilocybiny lub LSD!

Upojenie to było o wiele przyjemniejsze, niż upojenie wytworzone przez sam ekstrakt; rozcieńczenie zdawało się również zwiększać moc, dokładnie odwrotnie od każdego innego wyciągu dragowego na planecie, gdzie rozcieńczenie niezmiennie prowadzi do słabszego roztworu. Nic w ciągu wielu lat mojego badania Amanita muscaria nie było dla mnie tak zaskakujące jak ta transformacja! Stało się to zupełnie nieoczekiwanie i było bardzo pouczającym doświadczeniem. Eksperyment ten został powtórzony kilka razy z dokładnie takim samym wynikiem. Starożytny nacisk na rozcieńczenie był naprawdę praktycznym zastosowaniem chemii. Czuję się dość pewnie stwierdzając, że Amanita muscaria naprawdę był źródłem przynajmniej niektórych starożytnych win.

Próbując zrozumieć tę przemianę, opracowałem teorię; muscymol jest bardzo spolaryzowaną cząsteczką, uważam, że przeciwnie naładowane końce łączą się i tworzą długie łańcuchy lub inne struktury, uważam także, iż łańcuchy te uwalniane są do roztworu z suchego egzemplarza. Woda również jest cząsteczką spolaryzowaną i nagłe dodanie dużej ilości wody rozrywa te łańcuchy na indywidualne jednostki muscymolu rozpuszczone w wodzie. Długie łańcuchy działają jak Amanita muscaria i ekstrakt podstawowy; natomiast rozpuszczone jednostki muscymolu zamiast tego mają efekt psychedeliczny. Wyjaśniałoby to widoczny wzrost mocy rozcieńczonego roztworu. To tylko teoria; lecz jest to najlepsze na co mogłem wpaść, przy użyciu wyłącznie zaobserwowanych efektów, chemicznego schematu struktury muscymolu i rozumowania.

Wino amanitowe, po dodaniu wody, było dla mnie o wiele przyjemniejsze niż cokolwiek alkoholowego. W świecie starożytnym ta możliwość rozcieńczenia i stania się jeszcze silniejszym, byłaby kolejną oznaką boskości.

Po szczegóły odnośnie tworzenia kultury winnej z Amanita muscaria w nowoczesnych warunkach, patrz rozdział 15.

Wkrótce po wydaniu Świętego Sekretu, badałem mitologię celtycką i Magiczne kociołki w tych Mitach oraz ich związek ze Świętym Graalem. Wkrótce zdałem sobie sprawę, że Wskrzeszenie Amanita muscaria rozwiązuje tajemnicę Świętego Graala, i po dwóch latach badań wydana została oddzielna książeczka pod tytułem "Magia naturalna; Odtworzenie Graala", która jest tu podana w całości; proszę zauważyć, że ponieważ była oddzielną broszurą, niektóre informacje się powtarzają.

14. Magia Naturalna: Odtworzenie Graala

Karta tarota Ridera-Waite'a, As pucharów, tajemnica Graala na jednym obrazku, dla tych, którzy mają oczy by patrzeć.

Graal

O Graalu napisano setki książek, choć do tej pory ani jedna książka nie udowodniła czym Graal jest naprawdę, co robi, lub nie ukazała jak zrobić własny Graal.

Graal, najcenniejszy, wysoce pożądany obiekt Zadań Rycerskich, Święty kielich, który zawierał Krew Chrystusa, i stał się w efekcie magicznym, cudownym, tajemniczym pojemnikiem Boskości.

Legendy i Opowieści o Graalu przekazywane na przestrzeni wieków, szepcą nam o Mocy i Mądrości żyjącej w Pucharze! Historie o Cudownych Kociołkach i Magicznych Misach których napój Uzdrowienia, Poezji, oraz Inspiracji nigdy się nie kończy! O tym właśnie jest ta książka.

Sekret Graala jest starożytny, starszy niż Król Artur, starszy niż Chrześcijaństwo, o wiele starszy niż sama cywilizacja. Musiałem podążyć za Graalem do starożytnej prehistorii by na nowo odkryć jego utracone sekrety.

Graal jest tajemniczy, ale że jest realny, może być zrozumiany. Graal jest magiczny, choć tak jak cała magia, gdy sekret zostaje zrozumiany, jest bardzo prosta. Graal jest prawdopodobnie jedną z najstarszych sztuczek magicznych znanych człowiekowi, lecz była całkowicie zaskakująca dla wczesnego człowieka gdy ją wykonywał. Ta niewytłumaczalna Magia Naturalna zdumiewała nawet Najmądrzejszych Magów.

Stworzenie Graala obejmowało praktykę najwyższej Magii znanej wczesnej ludzkości. Święta, nieśmiertelna, halucynogenna roślina była kruszona i spożywana jako napitek. Ponieważ Roślina jest nieśmiertelna powraca do Życia i żyje w odpowiednim pojemniku, w rodzaju twojego pucharu, być może na zawsze. Jest to techniczna magia Graala, zwykła i prosta. Realna Magia Naturalna jest wynikową symbiozą pomiędzy zbyt śmiertelnym człowiekiem a nieśmiertelną rośliną.

Soma, źródło Legend

Soma jest jedną z wielu nazw dla Świętej Nieśmiertelnej rośliny stosowanej przy wytwarzaniu Graala, innymi starożytnymi nazwami są Ambrozja (nie-śmiertelny) oraz Nek-tar (śmierci-zwycięzca), nazwy oparte oczywiście o wskrzeszenie rośliny i nieśmiertelność. Sama soma oznacza wyciśnięty, z pokruszonej rośliny w przygotowywaniu magicznego napoju, w ceremonii Somy. Jedną z innych starożytnych nazw dla tej świętej rośliny, która zasługuje na wzmiankę jest Maga (Wielki Dar). Maga jest korzeniem współczesnych słów magiczny, magi, oraz magik.

Dwie współczesne nazwy dla tego grzyba w angielskim to naukowa Amanita muscaria oraz powszechna Fly Agaric; obie nazwy charakteryzują jego władzę nad muchami. Amanita muscaria, jest dużym, białym grzybem o czerwonym lub złotym kapeluszu z białymi plamkami. Ten urodziwy grzyb jest powszechnie stosowany dekoracyjnie, i stale występuje na ilustracjach książek z bajkami.

Amanita muscaria występuje powszechnie w lasach umiarkowanych zawierających Sosnę, Świerk, Brzozę, Klon, oraz inne gatunki drzew. Amanita muscaria jest rozpowszechniony na całym świecie i występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy.

Rozmiar średnicy kapelusza Amanita muscaria waha się od 7 do 20 cm; wysokość od 7 do 25 cm, z aż do 5 cm trzonu poniżej poziomu gruntu. Kolor kapelusza może wahać się od połyskująco złoto żółtego do mocno krwisto czerwonego. Kapelusz pokryty jest małymi białymi lub białawymi brodawkami ułożonymi w kolisty wzór, są to resztki jego uniwersalnej zasnówki. Spód kapelusza jest biały lub białawy i ma blaszki ułożone w promienisty wzór, jak szprychy koła. Jeśli usuniesz trzon, spód kapelusza będzie przypominał gigantyczne oko, wiodąc do starożytnych nazw w stylu, Jednooki. Górna część trzonu posiada pozostałości częściowej zasnówki przylegające do niego jak mały kołnierz; zasnówka ta chroniła początkowo blaszki. Sam dół trzonu jest bulwiasty i ma zazwyczaj koncentryczne pierścienie lub stopnie owinięte wokół niego na poziomie gruntu; są to pozostałości po punktach przyczepienia uniwersalnej i częściowej zasnówki do podstawy.

Jak wszystkie grzyby wyższe Amanita muscaria występuje w dwóch formach, grzybie (owocniku) oraz faktycznej roślinie (formie pierwotnej), ta pierwotna forma przypomina powszechną pleśń, w rodzaju pleśni chleba. Pierwotna forma Amanita muscaria może być olbrzymia; pojedyncza roślina może pokrywać wiele akrów i ważyć wiele ton. Gdy roślina była stosowana w ceremonii Somy, suszony grzyb był kruszony i niszczony, lecz fragmenty roślinne, zarodniki, i magiczny napój, który wytwarzały są w stanie ożywać i rosnąć w formie pierwotnej.

Moje badania z tą rośliną doprowadziły mnie do przekonania, że byłoby niemożliwym przeprowadzenie ceremonii Somy z drewnianymi lub glinianymi naczyniami bez ożycia rośliny i jej dalszego życia w nich. Magię Graala można teraz łatwo zrozumieć jako naturalny rezultat przeprowadzania ceremonii Somy. Jest to naprawdę Magia Naturalna.

Celtyckie kociołki i magiczne puchary

Opowieści graalowe uważane są obecnie przez wielu ludzi za opowieści chrześcijańskie, z Graalem będącym kielichem, w którym było wino Ostatniej Wieczerzy (kielich komunijny) lub kielichem, który mieścił krew Chrystusa. Prawda jest taka, że starożytne historie graalowe poprzedzają Chrześcijaństwo, i są starymi mitami celtyckimi, które zostały zaadaptowane przez Kościół. Słowo Graal pochodzi z celtyckiego "Greal", oznaczającego napar inspiracji.

Celtyckie pochodzenie mitów Graala oznacza, że odkrycie celtyckich początków może prowadzić nas do początków Graala.

Ludzie znani współczesnemu światu jako Celtowie to Irlandczycy, Walijczycy, Szkoci, i Bretończycy, wszyscy żyją obecnie na, lub w pobliżu Wysp Brytyjskich. Przed powstaniem Imperium Rzymskiego, Celtowie zajmowali dużą część Europy Północnej, od Węgier poprzez Niemcy i Francje po Irlandię, Hiszpanię i Włochy.

Ci Celtowie z Epoki Żelaza pochodzą od dużej grupy kultur z Epok od Kamiennej do Brązu, znanych pod wspólną nazwą Ludów Ceramiki Sznurowej lub Ludów Pucharowych. Nazwa ta została im nadana z powodu glinianych pucharów i amfor znajdowanych w męskich pochówkach. Puchary te są dość duże (1,1 litra) i były przed wypaleniem odciskane sznurami. W pochówkach, puchar był albo w dłoni albo w jej pobliżu. Amfory są dużymi naczyniami glinianymi, związanymi z pucharami. Inne pochówkowe znaleziska obejmowały krzemienne i miedziane noże, kamienne groty strzał, oraz osłony nadgarstka. Pozostałymi elementami stale znajdowanymi w tych pochówkach Wojowników są dziurkowane kamienne głowice buzdyganów, młotów, oraz głowice toporów bitewnych. Doprowadzając niektórych badaczy do oznakowania ich jako ludy topora bitewnego.

Kultura pucharowa sięga 6000 lat wstecz lub 4000 lat p.n.e. Ludy Pucharowe miały konie, bydło, owce oraz kozy i praktykowały rolnictwo, posiadały koło, pług i wczesną metalurgię. 2000 lat p.n.e. zajmowały całe terytorium, na którym 1500 lat później znajdowali się Celtowie. Uważam, że Ludy Pucharowe są źródłem mitu Graala i przodkami celtyckich oraz innych europejskich narodów.

Obszar starszej kultury Ceramiki Sznurowej.

Obszar Ludów Pucharów Dzwonowatych.

Nigdy nie dowiemy się w jakim języku mówiły Ludy Pucharów, są one po prostu zbyt odległe w czasie, i nie pozostawiły nam żadnego piśmiennictwa. Języki celtyckie są częścią dużej rodziny językowej zwanej indoeuropejską. Wszystkie języki w rodzinie indoeuropejskiej są ze sobą powiązane i mają wspólny punkt pochodzenia. Współczesne języki indoeuropejskie obejmują irlandzki, angielski, niemiecki, francuski, włoski, grecki, kurdyjski, armeński, rosyjski, irański oraz hinduski. To jedynie niewielki przykład języków indoeuropejskich. Językami indoeuropejskimi mówi się w szerokim zakresie Eurazji od Europy po Indie. Dalsze rozprzestrzenianie się mówiących po indoeuropejsku rozrzuciło go na większości globu.

Ponieważ indoeuropejski posiada punkt pochodzenia, można przypuścić, że w jakimś wczesnym momencie, wszyscy na świecie mówiący w indoeuropejskim znajdowali się na jednym małym obszarze. Jeśli znajdziesz pewne wspólne cechy kulturowe i Legendy u różnych potomków najwcześniejszych ludów indoeuropejskich, cechy te i Legendy pochodzą od mówiących pierwotnie po indoeuropejsku.

Jedną z tych cech kulturowych i mitem powszechnym dla wczesnych ludów indoeuropejskich są Legendy o Boskiej Roślinie Nieśmiertelności, która była przetwarzana w Święty Napój Inspiracji. Napój ten i roślina, która go wytwarzała są znane jako Ambrozja, Nektar, i Soma. Słowa występujące zarówno w greckim jak i wczesnym sanskrycie (Indie). Nasza wiedza o ceremonii Somy opiera się na Rigwedzie (Pochwała-Mądrość), księdze Hymnów skomponowanych przez Proroków i Mędrców. Rigweda jest jednym z największych i najstarszych tekstów w jakimkolwiek języku indoeuropejskim; niektóre z Hymnów mogą sięgać 2000 lat p.n.e. lub dalej. Rigwedę skomponowały ludy indoeuropejskie, które rozprzestrzeniły się na Północne Indie w Epoce Brązu.

Rigweda posiada jeden motyw nadrzędny: Somę; cała jedna księga 9 poświęcona jest całkowicie Somie, i Soma wymieniana jest w prawie każdym Hymnie w innych księgach. Soma jest oczywiście źródłem Mądrości, którą wychwalali starożytni Prorocy i Mędrcy. Księga 9 Hymnów była śpiewana podczas przygotowywania Somy i była integralną częścią ceremonii Somy.

Po przygotowaniu Somy, była ona nalewana do drewnianych kielichów w celu spożycia, kielichy te były własnością osób, które zabierały je ze sobą do grobu. Drewniany kielich do Somy danego człowieka był umieszczany w jego pochówku w pobliżu gdyby martwy człowiek kiedykolwiek go potrzebował. Jest to uderzająco podobne do pochówków Pucharowych. Gdy pochówek odbywał się przez kremację, drewniany kielich Somy kładziony był na stosie pogrzebowym, by towarzyszyć w życiu pozagrobowym. Duże drewniane i gliniane misy były używane przy przetwarzaniu Somy; w nich również żyła Nieśmiertelna Roślina, tak jak w mniejszych kielichach lub pucharach. Amfory w pochówkach pucharowych odpowiadają tym dużym misom Somy; obie są reprezentacjami Magicznych Kotłów, Garnków i Mis, znajdowanych we wszelkich Mitach Indoeuropejskich.

Puchary Dzwonowe wydobyte z pochówków pucharowych.

Typowy pochówek Pucharowy, ten pochodzi z Anglii, 2000 lat p.n.e., podobne pochówki istnieją w całej Europie od Moskwy do Afryki Północnej, wszystkie mają elementy wspólne, bronie, (w tym przypadku miedziany sztylet) męski pochówek i Magiczny Puchar odciskany sznurem.

Dowodzenie teorii

Starożytne legendy i archeologia dały nam punkt wyjścia, do próby odtworzenia Graala. W Nauce, teoria niedowiedziona jest jedynie przypuszczeniem. By udowodnić, że jakakolwiek teoria jest prawdziwa, dowody muszą pochodzić z eksperymentów. By eksperymenty były prawdziwe muszą być powtarzalne przez każdego i dawać te same wyniki, w tych samych warunkach.

W Kwestii Zmartwychwstania (rozdział 17) Świętego Sekretu, wyszczególniam moje ponowne odkrycie fantastycznej zdolności Amanita muscaria do wskrzeszenia. To fundamentalne ponowne odkrycie, zupełnie zmienia nasze rozumienie starożytnej Religii i Magii, i dostarczyło podstawy by naprawdę zrozumieć Mity Graala.

Moje eksperymenty w Kwestii Zmartwychwstania zostały przeprowadzone w szklanych słoikach wekowych lub szklanych butelkach. Amanita muscaria ożył i żył w szkle bez problemu, lecz nie wydawał się tam szczęśliwy. Szkło jest zimnym materiałem; małe zwierzęta mogą umrzeć z powodu hipotermii jeśli trzymane są w szklanym słoiku nawet w ciepłym pomieszczeniu, jest ono również bardzo gładkie, grzyb nie mógł przyczepić się do szkła. Szkło nie dostarczało grzybowi związków odżywczych; wszystkie szklane wskrzeszenia były karmione płynnym źródłem pokarmu w rodzaju soku winogronowego lub wody z miodem.

Rozpocząłem pewne wstępne eksperymenty nad wyrobami garncarskimi stosując jakieś małe terakotowe doniczki zwane doniczkami mufinkowymi dostępnymi w lokalnym sklepie rzemieślniczym. Doniczki te są zrobione z tej samej gliny i w kształcie co popularne doniczki kwiatowe oprócz otworu drenażowego i mają 7,5 cm średnicy. Terakota jest źródłem mineralnych związków pokarmowych, przez co zielone rośliny doniczkowe rosną zazwyczaj o wiele lepiej w terakocie niż w donicach plastikowych, porcelanowych lub kamionkowych. Terakota jest także porowata i może zatrzymać w sobie płynny pokarm aż Amanita muscaria go wykorzysta.

W tych małych doniczkach grzyb rósł dość dobrze. Kubki te były stosowane dziesiątki razy i zdawały się stawać coraz silniejsze z każdym cyklem zastosowania. Miały jednakże kilka większych wad; po pierwsze są maleńkie, mieszcząc jedynie około 90 ml płynu, po drugie szerokie wloty i płytka głębokość pozwalały na szybkie wysychanie, umieszczenie jednego na drugim, wlotem we wlot, pomogło to skompensować. Po trzecie były cienkie i kruche, i bardzo łatwo się tłukły. W końcu, maszynowo robiona wewnętrzna powierzchnia była bardzo gładka, wygląda na to, że bardziej teksturowana i porowata powierzchnia, jaką posiadały starożytne wyroby gliniane, byłaby o wiele lepszą powierzchnią dla porastania przez grzyba.

Testy na próbkach kamionkowych i nieszkliwionej porcelanie dowiodły, że grzyb nie rósł dobrze na tych substancjach, wyższa temperatura wypalania prowadzi do częściowego lub całkowitego zeszklenia, co pod względem właściwości fizycznych przypomina szkło.

Podsumowując, jeśli umieścisz Amanita muscaria w odpowiedniej terakotowej doniczce ze źródłem pokarmu, to odżyje i będzie kontynuować rozwój na ściankach doniczki być może wiecznie!

Tworzenie własnego Graala

Stworzenie własnego magicznego Graala jest łatwiejsze niż pieczenie chleba lub konserwowanie owoców, wystarczy postępować zgodnie z poniższymi wskazówkami by stworzyć własnego Graala. Lecz najpierw musisz zrozumieć trochę podstawowej chemii dotyczącej Amanita muscaria. Amanita muscaria musi być ususzony by stał się psychoaktywny; przekształca to związek chemiczny zwany kwasem ibotenowym do muscymolu, który jest pożądanym środkiem. Gdy kwas ibotenowy jest suszony, związek ten traci cząsteczkę dwutlenku węgla i cząsteczkę wody by wytworzyć muscymol. Ta zmiana chemiczna może być odwrócona wodą gazowaną, więc nie spożywaj suszonego Amanita muscaria lub produktów Graala z wodą gazowaną (piwo, woda sodowa, lub wino musujące w rodzaju szampana). Zrobienie tego zniweluje w najlepszym razie efekty psychiczne a w najgorszym spowoduje objawy podobne do zatrucia świeżym (nieususzonym) Amanita muscaria. Objawy te obejmują nudności, wymiotowanie, skurcze żołądka oraz niezwykłe uspokojenie skutkujące śpiączkopodobnym snem bez efektów halucynogennych!

Gdy masz już działającego Graala będzie on używany w podstawowym cyklu napełniania płynnym źródłem pokarmu (sokiem winogronowym, wodą z miodem, itp.), który nakarmi grzyba i będzie tym co sam spożyjesz. Płyn ten zostanie nastawiony w Graalu na 4 do 12 godzin; następnie zostanie odlany i wypity. Graal będzie mógł następnie stać pusty przez tydzień lub więcej, by rósł i sechł, a następnie będzie go można użyć ponownie, cykl ten może być powtarzany w nieskończoność.


By stworzyć swego Graala będziesz najpierw potrzebować odpowiedniej terakotowej doniczki lub miski, starożytne Puchary wahały się kształtem od wysokich waz do płytkich misek, więc kształt zdaje się nie mieć znaczenia, lecz naczynie, do którego możesz zajrzeć i sięgnąć jest bardzo wygodne. Terakotowe naczynie powinno mieć przynajmniej 500 ml objętości by było warte użycia. Dobrymi miejscami do poszukania odpowiedniego garnka są sklepy z ceramiką lub ze sprzętem ogrodowym, pamiętaj, że musi być terakotowy tak jak gliniana doniczka. Nie można używać garnka porcelanowego, kamiennego lub jakiegoś szkliwionego wewnątrz czy na zewnątrz. Jeśli chcesz możesz spróbować zrobić własny garnek terakotowy, tylko pamiętaj by go wypalić w najniższej temperaturze (700 do 800 stopni Celsjusza) wyższe temperatury powodują zeszklenie i sprawiają, że garnek nie nadaje się na Graala (przyp. tłum. - naczynie wypalane w stosunkowo niskiej temperaturze może robić się wilgotne na zewnątrz od przesiąkania - trzeba mieć to na uwadze przy jego umiejscawianiu - i najlepiej wybrać do tego celu glinę o najniższej temperaturze spieku). Niektóre Wydziały, Sklepy modelarskie, lub sklepy z zaopatrzeniem garncarskim oferują zajęcia z ceramiki, dla większości ludzi jest to łatwiejsze niż robienie tego wszystkiego samemu. Garnek musi mieć również wystarczającą obręcz by przymocować zakrycie z tkaniny opisane poniżej.

Będzie potrzebna odpowiednio cienka tkanina by przykryć Graal gdy nie wlewasz lub nie wylewasz z niego płynu. W legendach graalowych, Graal był zawsze przykryty tkaniną. W praktyce można użyć każdego materiału, który jest wystarczająco gruby by powstrzymał przed dostaniem się muszek owocówek. Dobrze działa bawełna lub len lecz można użyć nawet poliestru. Główne wymagania są takie, by powstrzymywała muszki owocówki, łatwo przepuszczała tlen i pomagała utrzymać wysoki poziom wilgotności przez parę dni co pozwoli grzybowi na rozwój. Tkanina ta powinna być przymocowana sznurkiem lub gumką recepturką wokół góry twojego Graala by utrzymać ją na miejscu. Pomocne jest również posiadanie dwóch nakryć z tkaniny dla każdego Graala, dzięki temu jedną można wyprać i wysuszyć podczas gdy druga przykrywa Graala.

Kolejną rzeczą jakiej potrzeba jest suszony Amanita muscaria; można go znaleźć w lasach lub zamówić od dostawców wymienionych w Dostawy i Źródła w ostatnim rozdziale. Większość ludzi stwierdzi, że łatwiej zamówić tę roślinę niż zbierać ją samemu, i to zalecam. Jeśli chcesz znaleźć tę roślinę będziesz potrzebować dobrego grzybowego przewodnika polowego a także powinieneś przeczytać moją książkę "The Sacred Secret" po instrukcje jak obchodzić się z Amanita muscaria po zebraniu.

Ostatnią rzeczą, której potrzeba jest grzybowy pokarm, to może być po prostu kupiona w sklepie butelka pasteryzowanego soku winogronowego, miód rozpuszczony we wrzątku, lub każda receptura na piwo bez drożdży i chmielu. Dla większości ludzi sok winogronowy będzie najdogodniejszym pokarmem do użycia gdyż jest pasteryzowany przed zabutelkowaniem i prawdopodobnie nie wprowadzi zakażenia do twojego Graala. Inne soki butelkowane, w rodzaju jabłkowego, zawsze zdają się mieć jakieś dodatki (syrop kukurydziany lub związki chemiczne) i ja ich nie używam. Jeśli chcesz użyć świeżego soku powinien być doprowadzony do temperatury 88°C w podwójnym garnku, celem wypasteryzowania, a przed użyciem powinno się go przefiltrować i ostudzić. Jeśli chcesz użyć miodu, lub receptury piwnej, trzeba je doprowadzić do wrzenia a następnie ostudzić pod przykryciem, niech ostygną do temperatury pokojowej przed zastosowaniem ich w Graalu, dodanie gorącego płynu może ugotować Amanita muscaria żyjącego w Graalu. Roztwór miodu lub piwa powinien być także przefiltrowany przez filtr do kawy by usunąć części stałe, lub w przypadku miodu, wszelkie nierozpuszczone granulki, które jeśli pozostaną na grzybie gdy ten schnie, zabiją go cukrem. Cały pokarm, który grzyb otrzymuje powinien być rozpuszczony w roztworze lub w mikroskopijnych kawałkach. W ten sposób rośnie on szybko, szybko wyczerpuje pokarm i wchodzi w stan uśpienia. Gdy roślina jest w swej fazie żywej, wydziela kwas ibotenowy, który wysycha do muscymolu na powierzchni grzyba, to ten muscymol jest wydobywany przy następnym karmieniu.

Gdy już masz 4 pozycje wymienione powyżej możesz zacząć tworzyć swój GRAAL. Istnieją 2 proste sposoby na stworzenie Graala.

#1 Napełnij swój terakotowy garnek czystą wodą do picia i określ jego objętość przelewając wodę do kubka z miarką. Obmyj wnętrze garnka i postaw go do góry dnem by odciekł; krok ten jest wspólny dla obu metod.

Najprostszym sposobem jest umieszczenie w twoim wypłukanym garnku 14 do 28 gram suszonych kawałków Amanita muscaria na litr objętości garnka. Do tego dodaj wybrany płynny pokarm o temperaturze pokojowej, nałóż przykrycie z tkaniny, i pozostaw w spokoju na 6 do 12 godzin w ciepłym miejscu. Teraz zlewasz cały płyn pozostawiając w garnku kawałki grzyba. Porozkładaj kawałki na ściankach garnka w otwarty wzór by uchronić je od zagęszczenia (w wysokim naczyniu możesz położyć je na boku by to zrobić), ponownie nakryj tkaniną. Zobacz następny rozdział o stosowaniu Ambrozji, którą właśnie zlałeś. Umieść w ciepłym suchym miejscu, w którym jest ruch powietrza. W ciągu 3 dni kawałki grzyba i ścianki garnka powinny zacząć być puszyste kiedy Amanita muscaria powraca do swej pierwotnej postaci. Grzybnia ta będzie biała lub szara i będzie kontynuować rozwój aż skończy się pokarm i/lub woda, co może potrwać kilka tygodni. Gdy grzybnia przestanie rosnąć, wyschnie i się obkurczy, Graal będzie gotowy do ponownego użycia gdy zewnętrze garnka jest ciepłe i suche w dotyku, kawałki grzyba są twarde, a grzybnia się podkurczyła. Jest to zasadniczo cykl dwutygodniowy do miesięcznego, zwłaszcza w dużym garnku.

Drugą metodą jest użycie tej samej ilości Amanita muscaria, 14 do 28 gram na 1 litr objętości garnka. Jest mielony na proszek i wsypywany do garnka, następnie dodaje się płyn o temperaturze pokojowej, przykrywa, i pozwala postać przez 6 do 12 godzin. Odcedź Ambrozję pozostawiając fusy i niewielką ilość płynu, zwróć cały przefiltrowany proszek do garnka. Obróć garnkiem by równo pokryć jego wnętrze obecnie rozmoczonym proszkiem. Proszek ten odżyje i stworzy cienką warstwę żywego Amanita muscaria na wewnętrznej części garnka. Ponieważ jest w cienkiej warstwie może przejść pełen cykl w 7 do 14 dni i działa bardzo dobrze w małych litrowych garnkach lub mniejszych.

Nie ważne, którą metodę zdecydujesz się wybrać; sporadyczne dodanie małego kawałka grzyba lub trochę zmielonego proszku do Graala z płynnym pokarmem zdaje się zwiększać rozwój kultury i utrzymywać ją w zdrowiu.

Wysuszenie Graala jest łatwe, umieść go przed małym wentylatorem w suchym miejscu o temperaturze pokojowej przynajmniej na 3 dni przed użyciem. Wentylator nie może przesuszyć Graala, więc jest to najbezpieczniejszy sposób na jego wysuszenie. Bardzo ważne by Graal był suchy przed użyciem go do wyprodukowania pożądanych efektów.

Używanie Graala

Użycie twojego Graala to teraz bardzo prosta procedura, którą każdy może wykonać! Umieść wyschnięty Graal na talerzu lub innej wodoodpornej podstawie, zdejmij tkaninę, i napełnij wybranym płynnym pokarmem. Ponownie nakryj Graal tkaniną i niech postoi przez 6 do 12 godzin, po tym czasie odkrywasz go i zlewasz Ambrozję, którą wytworzył. Nakryj Graal ponownie i odstaw w ciepłej temperaturze pokojowej na następne 7 do 28 dni po którym to czasie będzie ponownie gotowy do użycia.

Ambrozja, którą zlałeś powinna zostać rozcieńczona przynajmniej 2 częściami wody do 1 części Ambrozji przed spożyciem. W miarę stosowania Graala będzie on obrastał coraz grubiej i grubiej i stawał się mocniejszy z każdym cyklem użycia, rozcieńczaj większą ilością wody gdy stanie się silniejszy. Ostatecznie może zostać rozcieńczona w proporcji 3 lub 4 części wody na 1 część Ambrozji. Rozcieńczenie to jest bardzo ważne by powstały pożądane efekty; nierozcieńczona Ambrozja jest w rzeczywistości słabsza niż odpowiednio rozcieńczona. Pamiętaj by nie spożywać żadnych napojów GAZOWANYCH (wody sodowej, piwa, lub wina musującego) podczas spożywania Ambrozji z Graala, lub nie pozwalać na to nikomu!

Upojenie wytwarzane przez wypicie rozcieńczonej Ambrozji jest bardzo przyjemne dla większości ludzi; w małych dawkach jest podobne do alkoholowego podczas gdy w dużych wytwarza efekt psychedeliczny. Nierozcieńczona Ambrozja w dużych dawkach może wytworzyć zdezorientowany stan psychiczny, który większość ludzi nie uważa za taki przyjemny jak właściwie rozcieńczona Ambrozja. (Najlepszym antidotum na ten stan jest picie wody.)

W miarę starzenia się Graala powinien w końcu stracić swój biały lub szary puszysty wygląd i zacząć wyglądać podobnie do porostu (twardego skórzastego grzyba występującego na skałach i drzewach) zazwyczaj będzie biały, szary lub czarny, czasem wszystkie te trzy kolory wystąpią jednocześnie. Również w miarę starzenia się Graala powinien wykształcić on niepowtarzalną woń w zależności od jego własnej genetyki i pokarmów, którymi był karmiony, woń ta jest również wzmiankowana w legendach Graala, w których Graal ma korzenny aromat. Wszystkie te, które wykonałem mają zapach podobny do mięty lub kwiatów, gdy osiągną ten etap.

Ambrozja wytwarzana przez twój Graal lub suszone okazy Amanita muscaria jest żywą kulturą i ożyje do formy Pierwotnej w ciągu 3 do 5 dni. Z tego powodu, Magiczny Graal można mnożyć i stworzyć kolejny Graal, stosując po prostu naczynie terakotowe, gdyż puchar do picia Ambrozji stanie się ostatecznie Graalem zdolnym do wytwarzania własnej Ambrozji; jest to naprawdę magiczne.

Teraz posiadasz Magicznego Graala; możliwe, że Graal ten może przeżyć o wiele więcej lat; właściwa nad nim opieka może trwać przez resztę twego życia! Twój Graal jest wszak Żywym organizmem i musi być jako taki traktowany. Nie wystawiaj swojego Graala na wysokie temperatury, lub nie pozwól mu zamarznąć gdy jest w stanie żywym. Zawsze sprawdzaj stan Graala przed użyciem, jeśli źle pachnie to go nie używaj. Sprawdź, czy są na nim inne kolory; żółty, zielony, czerwony lub niebieski, mogą być oznakami zakażenia zwłaszcza jeśli również źle pachnie. Pamiętaj by zawsze trzymać Graala przykrytego materiałem i w miejscu gdzie nie dosięgną go gryzonie. Nie zostawiaj Graala napełnionego płynnym pokarmem na dłużej niż 12 godzin bo zacznie tonąć, potrzebuje on powietrza tak jak ty.

Receptury

Uwagi odnośnie Wody:
Tak jak przy robieniu piwa, kawy i herbaty, jakość wody, od której się zaczyna, ma duży wpływ na końcowy smak. Zastosuj najlepszą wodę, jaką możesz znaleźć. Nie stosuj wody chlorowanej do swojego Graala; chlor jest trucizną dla grzybów. Nie stosuj w Graalu "ciężkiej wody"; zawarte w niej osady chemiczne mogą być szkodliwe dla Amanita muscaria żyjącego w Graalu. We wszystkich przepisach używaj świeżej wody po odwróconej osmozie lub wody destylowanej. (Pamiętaj, nie wszystka woda butelkowana jest po odwróconej osmozie, niektóre wody butelkowane są bardzo twarde i nie powinny być stosowane.) Jeśli nie jest możliwe zdobycie takiej wody, można pogotować wodę ze studni lub miejską przez 20 minut by ją wysterylizować, usunąć chlor, a osady z twardej wody pozostawić raczej w garnku niż w Graalu. Przykryć garnek, ostudzić do temperatury pokojowej i przed użyciem przefiltrować przez filtr do kawy.

  1. Butelkowany, pasteryzowany sok winogronowy powinno nabywać się w ilości potrzebnej do napełnienia Graala, zawsze otwieraj nową butelkę do każdego użycia by uniknąć zakażenia. Przed użyciem można do niego dodać aż 10% wody. Stosuj w temperaturze pokojowej. Utworzy to Wino Dionizosa.
  2. Można użyć mrożonego skoncentrowanego soku winogronowego jeśli wymieszany zostanie z dobrą wodą. Mieszaj według wskazówek na pojemniku.
  3. Miód w proporcji do 90 ml na litr wody jest rozpuszczany we wrzącej wodzie, zdejmowany z gazu, przykrywany i pozostawiany do ostygnięcia do temperatury pokojowej. Zamieszaj przed użyciem by upewnić się, że miód jest całkowicie rozpuszczony, jeśli nie jest, powinien zostać przefiltrowany przez filtr do kawy by usunąć wszelkie drobiny miodu. Miód ma najszerszy zakres smaków z wszelkich pojedynczych pokarmów, których można użyć. Starożytny miód zawierał o wiele więcej pyłku niż zazwyczaj zawiera współczesny; gotowany pyłek z pewnych roślin mógł być bardzo pożywnym pokarmem.
  4. Jęczmień, ten organiczny pokarm ludzki jest dodawany do wody w stosunku 1/2 szklanki na 5 szklanek (1,25 litra) w garnku do gotowania. Doprowadź do wrzenia, zmniejsz gaz na wolny ogień, przykryj i gotuj przez 45 do 60 minut, dodaj wodę by uzupełnić objętość, doprowadź do wrzenia. Zdejmij z gazu, pozostaw przykryte aż ostygnie, i przefiltruj przez filtr do kawy by otrzymać przejrzysty płyn. Przepis ten może być również połączony z przepisem miodowym na stworzenie lepiej smakującej Ambrozji.
  5. Można użyć każdej receptury na domowe ważenie piwa w twoim Graalu, pamiętaj by usunąć z niej drożdże i chmiel, i by przefiltrować przed użyciem w temperaturze pokojowej.

Receptury te są oparte na recepturach znalezionych w tekstach starożytnych, takich jak Rigweda; jeśli chcesz można poeksperymentować z innymi pokarmami.

Najwygodniejszym pokarmem jest pasteryzowany sok winogronowy w butelkach, nie musisz używać kuchenki i garnków do gotowania, jedynie otwierasz butelkę i starannie przelewasz ją do Graala. Jednakże dobrym pomysłem jest różnicowanie pokarmów, którymi karmisz Graala, tak by Amanita muscaria miał szeroką gamę związków odżywczych. Zauważ proszę: każda ekstrakcja przejrzystego płynu po ekstrakcji soku winogronowego może wydawać się ciemnokolorowa z powodu poprzedniego soku winogronowego; jest on jednakże nieszkodliwy a ambrozja jest dobra jak zawsze.

Wnioski

Ceramika sznurowa, kultura pucharowa i religia Graala trwały ponad 2500 lat, rozprzestrzeniając się ostatecznie od wschodu Moskwy na Skandynawię, Szkocję, Irlandię, Anglię, Niemcy, Francję, Włochy, Hiszpanię, Portugalię oraz Afrykę Północną, na rodową kulturę całej Europy i poza.

Motyw pochówków pucharowych odbija się echem w mitach Graala, połączenie wojowników i magicznych naczyń jest dwoma głównymi elementami wspólnymi dla obu. Legendy o magicznych garnkach i kielichach wytwarzających magiczny napój są rejestrowane na piśmie jak tylko pismo pojawiło się w Europie, ogólnokontynentalne starożytne legendy, które trwają do dziś.

Istnieją dwa starożytne twierdzenia o Graalu z Legendy, które powinny być szczególnie interesujące dla współczesnych ludzi. Pierwsze, że Graal może rzekomo zagoić każdą ranę nie powodującą śmierci i wyleczyć każdą chorobę! Drugie, ci którzy posiadali starożytnego Graala mieli bardzo długie życie. Cechy, które Graal podziela z Amanita muscaria w starożytnych legendach. Jak pokazano w The Sacred Secret, aby mógł się wskrzeszać, Amanita muscaria musi wytwarzać wyjątkowe antybiotyki.

Amanita muscaria jako Ambrozja, Amarta, Amryta, Nek-tar Bogów jest indoeuropejskim dziedzictwem zakodowanym w naszych językach, religiach, mitach, oraz folklorze. Ta nieśmiertelna roślina i towarzyszące jej magiczne naczynie są źródłem starożytnej legendy i Mitu. Była ona zwana Maga, "Wielki Dar", sam rdzeń naszego współczesnego słowa magiczny! Ci, którzy przynosili Wielki Dar byli zwani "nosicielami Daru", rdzeń współczesnych słów Magowie, Mag, i Magik. Graal jest jednym z największych Darów Amanita muscaria dla ludzkości, magiczne, nigdy niekończące się źródło inspiracji, oświecenia, uzdrowienia, komfortu, radości, i przez samo swe istnienie, zadziwienia!

Po odtworzeniu Graala dzięki Amanita muscaria pasuje on doskonale do Graala ze starożytnych legend. Od bycia niekończącym się źródłem mądrości i inspiracji po posiadanie ostrego zapachu Graala z legend. Uważam, że fantastyczna zdolność Amanita muscaria do ożywania i życia w drewnianym lub terakotowym kubku lub misie jest źródłem Graalowych legend, i wszystkich euroazjatyckich historii o magicznych pucharach lub misach. Jest bardzo mało prawdopodobne, że istnieje jakieś inne wyjaśnienie dla tych starożytnych legend oprócz Amanita muscaria i jego naturalnej zdolności do robienia pozornie niemożliwego. Amanita muscaria jest NATURALNIE MAGICZNY.

Zdjęcie jednego z Graalów Autora zawierającego ożywionego Amanita muscaria. Teraz widzisz, dlaczego Graal z legendy nie mógł służyć tchórzowi.

15. Hodowla Eucharystycznego Chleba i Wina w dużych ilościach

Rozdział ten mówi jak stworzyć zarówno Żywy Chleb jak i Wino Sakramentalne; które są świętymi sakramentami Chrześcijaństwa. Każdy, kto rozumie znaczenie Sakramentów w Biblii Nowego Testamentu, rozumie, że spożywanie Żywego Chleba i Świętego Wina jest podstawą Chrześcijaństwa.

Choć terakota była stosowana w starożytności do hodowli Amanita muscaria, ma ona kilka poważnych wad w porównaniu do szkła. Terakota może się zakazić innymi grzybami lub bakteriami i jedynym rozwiązaniem jest wyrzucenie naczynia. Co może wyjaśniać olbrzymią ilość wyrzuconej ceramiki na niektórych euroazjatyckich stanowiskach archeologicznych, w wielu przypadkach ceramika była celowo tłuczona przed wyrzuceniem. Praktyka, która miałaby powstrzymać kogokolwiek przed użyciem zakażonego naczynia przez pomyłkę.

Jednakże szkło można wysterylizować zarówno gorącem jak i metodami chemicznymi aby zapewnić minimalne zakażenie.

Robienie Chleba Żywego

Ewangelia Jana 6:48-51
48. "Ja jestem chlebem żywota.
49. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i poumierali.
50. Tu natomiast jest chleb, który zstępuje z nieba, aby nie umarł ten, kto go spożywa.
51. Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata."
(tłum. za Biblią Warszawską)

Żywy chleb jest być może największym z magicznych trików Amanita muscaria i może zwiększyć zapas Sakramentu kilkaset razy w bardzo krótkim okresie czasu.

Dzięki Graalowi, w dowolnym momencie wytwarzana jest tylko niewielka ilość grzyba Amanita muscaria, dzięki żywemu chlebowi, na ugotowanym jęczmieniu wyrasta w ciągu trzech dni lub mniej, duża ilość grzybni grzyba, a po jej wysuszeniu, może być wykorzystana jakby to był suszony grzyb Amanita muscaria.

Wybrane zboże ma duży wpływ na produkt końcowy; pszenica, żyto, i owies nie zadziałają tak dobrze jak jęczmień; który zawiera większą ilość białek w porównaniu do innych zbóż. Nigdy nie powinno się stosować ryżu z powodu zawsze obecnego zakażenia pleśnią zieloną, która ciągle rozwija się na ugotowanym ryżu. Wszystkie zboża są ogólnie zakażone wszelkiego rodzaju bakteriami, drożdżami, śnieciami, oraz innymi grzybami, są one zazwyczaj obecne w czasie żniw lecz poziomy kontaminacji mogą wzrosnąć dramatycznie z powodu nieprawidłowego przechowywania.

Wielu ludzi robi wiele zamieszania wokół tak zwanego zboża "organicznego", które jest w rzeczywistości nie tak dobre do przygotowania żywego chleba jak bardziej rafinowany jęczmień, sprzedawany do ludzkiego spożycia. W procesie zwanym polerowanie usuwana jest po prostu zewnętrzna łuska ziaren jęczmienia, co odsłania wewnętrzną skrobię dla grzyba Amanita muscaria i znacznie przyspiesza wzrost; podczas polerowania usuwana jest również duża ilość zakażających zarodników grzybów, bakterii i drożdży wraz z łuską nasienną, więc dzięki tej operacji wytwarzane jest o wiele czystsze ziarno.

Jęczmień, który wciąż posiada łuskę będzie potrzebował więcej czasu na skolonizowanie przez grzyba Amanita muscaria i może w rzeczywistości podwoić czas potrzebny na rozrost w porównaniu z bardziej rafinowanym jęczmieniem, ten dodatkowy czas potrzebny na wzrost i duża ilość zakażeń na tego typu jęczmieniu, znacznie zwiększają prawdopodobieństwo zakażenia.

Powinieneś być świadom, że czasem jęczmień "organiczny" jest uważany za "polerowany", nie jest to jednak prawdziwe stwierdzenie chyba, że usunięta jest łuska nasienna; w którym to momencie nie może być on legalnie sprzedawany jako "organiczny pełnoziarnisty" jęczmień!

Stosowany jęczmień powinien przypominać kolorem biały ryż, o matowej startej powierzchni, i mieć tylko niewielką żółtą linię przebiegającą wzdłuż ziarna, jeśli ziarno jęczmienia jest gładkie, lśniące i żółte, wciąż ma swą łuskę nasienną i nie powinno być stosowane.

Pożądany rafinowany jęczmień polerowany o suchych ziarnach jest w rzeczywistości łatwy do znalezienia w prawie każdym supermarkecie, i jest zazwyczaj sprzedawany w jednofuntowych torbach, które są bardzo wygodne w użyciu, wszystkie instrukcje i wspomniane tu czasy zakładają stosowanie tego jęczmienia polerowanego.

Gotowanie jęczmienia jest następnym krokiem i jest bardzo ważnym czynnikiem w powodzeniu operacji. Gotowane ziarna jęczmienia powinny być nieco gumowate i mogą być rozkruszone na pojedyncze ziarna, by zapewnić lekką przewiewną strukturę w ziarnie dla przerastania grzyba Amanita muscaria.

Najlepiej gotować tylko 1 funt (ok. 0,5kg) suchego jęczmienia na raz, gotowanie większych ilości sprawi, że ziarno na dnie stanie się prawie jak klej z powodu ciężaru ziarna nad nim. Garnek do gotowania powinien mieć przynajmniej 6 litrów objętości i mieć szczelnie dopasowaną pokrywkę; garnek z szerokim dnem jest lepszy niż wąski o tej samej objętości.

Ponieważ współczynnik wagi do objętości różnych partii jęczmienia może się znacznie różnić, zawsze stosuję współczynnik 1 do 2, jęczmienia do wody, wagowo, więc na 1 funtową torbę jęczmienia stosuję 2 funty wody = 1 kwartę (~ 1 litr), dla przykładu 1 pinta wody waży 1 funt, dla tych w systemie metrycznym, użyjcie 500 gram jęczmienia i 1 litr wody.

Wlej do garnka 1 litr wody, przykryj i zagotuj, otwórz pokrywkę i wsyp pół kilo białego polerowanego jęczmienia, zamieszaj, nakryj pokrywką i zmniejsz gaz by gotowało się na wolnym ogniu, gotuj 45 minut, wyłącz gaz i pozostaw przykryte do ostygnięcia, około 2 godziny; nie mieszaj lub nie grzeb aż ostygnie.

Zdejmij pokrywkę i przy pomocy widelca lekko zdrapuj powierzchnię zboża by uwalniać pojedyncze ziarna, kontynuuj by oddrapać całe ziarno od masy, gdy dojdziesz do dna garnka będzie tam zazwyczaj trochę ziaren tkwiących w warstwie klejopodobnego osadu, starannie pokrusz to na bardzo małe kawałki wielkości 1 do 3 ziaren i wymieszaj z resztą ziarna.

W tym momencie powinieneś dodawać do ziarna zaszczepiacz w małych dawkach w garnku, wmieszowując go w puszyste ziarno bardzo dokładnie. Po jego zaszczepieniu, załaduj ziarno dużą łyżką do serwowania do wybranych słoików na głębokość około 5 cm, na wlot słoika nałóż filtr do kawy i zabezpiecz gumką recepturką.

Zaszczepiacz jest robiony przy użyciu 30 ml butelki z korkiem, w której umieszczane jest 8 ml (napełnij butelkę 8 ml) suszonego sproszkowanego kapelusza Amanita muscaria, wlewana jest woda o temperaturze pokojowej, która została zagotowana, i postała przez 3 godziny, dobrze tym wstrząśnij przed wlaniem w ziarno. Ja zazwyczaj przygotowuję zaszczepiacz zanim zacznę gotować jęczmień. Ta mała ilość zaszczepiacza jest idealna na pół litra suchego jęczmienia po ugotowaniu, użycie większej ilości zaszczepiacza może zadać zbyt dużo wody do ugotowanego ziarna i powodować problemy.

Słoiki powinny być słoikami wekowymi lub do przechowywania z szerokim wlotem, w rozmiarze od 1 litra do 3,5 litrów, moim osobistym wyborem są 3,5 litrowe słoiki z szerokim wlotem, których 3 do 4 może pomieścić ugotowane zboże z pół kilograma suchego jęczmienia, mniejsze słoiki pomieszczą 3/4 do 1 szklanki ugotowanego zboża każdy i potrzeba około 9 do 12 słoików by pomieścić całe ziarno. Bardzo ważne jest praktykowanie dobrych warunków sanitarnych i dokładne wyczyszczenie słoików detergentem, dokładne wypłukanie, a jeśli trzeba namaczanie w roztworze wybielacza.

Umieść załadowane, zaszczepione słoiki w miejscu wybranym do hodowli, powinno mieć temperaturę pokojową (18-22°C) z niewielkim ruchem powietrza i bez bezpośredniego światła słonecznego padającego na słoiki, preferowane jest miejsce ciemne lecz nie kosztem ruchu powietrza. Miejsce hodowli musi być łatwe do czyszczenia i utrzymania czystości, musi być również wolne od innych pleśni, wykorzystanie, na przykład, piwnicy o zapachu pleśni na miejsce hodowli, jest proszeniem się o zakażenie.

Jeśli wszystko pójdzie dobrze w ciągu 36-48 godzin powinny być wyraźnie widoczne gołym okiem, małe obszary białego przyrostu, rozproszone po zbożu. W idealnych warunkach, grzyb skolonizuje całkowicie ziarno między 60 do 72 godzin po umieszczeniu w słoikach. Gdy ziarno jest całkowicie skolonizowane, fungus Amanita muscaria wyrośnie nad powierzchnię zboża na jakieś 3-5 cm, i będzie miał kolor śnieżnobiały do jasnoszarego. Bardzo ważne jest zebranie żywego chleba we właściwym czasie, jeśli kulturze pozwoli się wyrosnąć poza ten punkt, wierzch szybko zmieni się na czarny z olbrzymią ilością zarodników.

Bardzo ważne jest bardzo staranne sprawdzanie tych kultur pod kątem zakażeń innymi formami życia, w rodzaju bakterii, stosując zarówno wzrok jak i węch, inne grzyby mogą być zazwyczaj zauważone jako różnica koloru lub struktury grzybni, podczas gdy bakterie można wykryć po silnym kwaśnym zapachu. Zakażone kultury nie powinny być stosowane do spożycia przez ludzi a słoiki, które je zawierały powinny być przed ponownym użyciem albo wyczyszczone i wygotowane w wodzie przez 20 minut albo namoczone w silnym roztworze wybielacza.

Ponieważ grzyb Amanita muscaria może skolonizować gotowany jęczmień w krótkim okresie czasu, zakażenie nie jest zazwyczaj problemem, jednakże temperatury powyżej 25°C w miejscu hodowli mogą przyśpieszyć rozwój bakterii przy jednoczesnym spowolnieniu rozwoju grzybni Amanita muscaria i prowadzić do zakażenia.

Gdy kultury zostaną zebrane, muszą zostać wysuszone nim będą mogły być użyte, ja stosuję ten sam odwadniacz pożywienia z wbudowaną kontrolą temperatury, który używam do suszenia grzybów Amanita muscaria. Kultury mogą być również wysuszone w piekarniku nastawionym na ciepłe ustawienie z uchylonymi nieco drzwiczkami.

Kultury powinny być całkowicie wysuszone i lepiej suszyć je za długo niż niewystarczająco, pokruszenie kutlur na kawałki znacznie przyspiesza proces suszenia. Gdy kultury są zupełnie suche umieść je w zamykanych torbach foliowych lub szklanych słoikach, w bardzo krótkim czasie wytworzą bardzo przyjemny aromat, i zaczną pachnieć. Żywy Chleb smakuje znacznie lepiej niż jęczmień, z którego został zrobiony z bardzo wyraźnym posmakiem słodowym.

Amanita muscaria rosnący na gotowanym jęczmieniu.

Żywy Chleb może być zmielony na mąkę, przesiany przez sitko o drobnych oczkach i wykorzystany w szerokiej gamie receptur, takich jak, ciasteczka, ciastka, ciasta, chleb bananowy i inne słodkie pieczywa. Szklanka mąki na Żywy Chleb może być użyta zamiast szklanki mąki zwykłej w twoich ulubionych przepisach, jedyną realną różnicą w recepturach na Chleb Żywy jest pominięcie wszelkiej soli, nie dodaję soli stołowej, proszku do pieczenia, lub sody do pieczenia, i wszystko co robię, gotuję w temperaturze 150-160°C gdyż muscymol rozpada się przy 176 lub wyższej.

Jeśli ususzony Żywy Chleb zostanie pokruszony na kawałki lub zmielony na grubą mąkę, może być gotowany we wrzątku jak zwykłe gorące śniadanie zbożowe w rodzaju owsianki lub kaszek, i tworzyć, coś co nazywam prawdziwym Śniadaniem Mistrzów, z dodanym mlekiem i miodem jest niezwykle smaczne i naprawdę rozjaśnia dzień.

Z Chleba Żywego można zrobić bardzo smaczną Ambrozję, namaczając po prostu grubą mąkę w chłodnej wodzie pitnej i dodając miodu lub cukru do osłodzenia, można ją również przygotować jako gorący napój, podgrzewając po prostu wodę zawierającą mąkę na Chleb Żywy, ja stosuję około 1/2 szklanki mąki w 1 litrze wody, lecz dokładna proporcja nie jest tak naprawdę ważna. Możesz również dodać mąkę na Chleb Żywy do soku winogronowego lub do innych soków owocowych i zrobić w kilka minut Wino Chleba Żywego.

Robienie Wina Sakramentalnego

Jana 15:1
Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest winogrodnikiem.

Celem poniższego jest poinstruowanie cię o prostej i taniej hodowli własnego, bezalkoholowego, wolnego od siarczanów, Wina Ambrozjowego w domu, przy użyciu soków owocowych, jakiegoś prostego sprzętu i rośliny ambrozjowej (Amanita muscaria).

Amanita muscaria jest nieśmiertelny, wszystkie techniki hodowli stosowane przez starożytnych i przez nas dzisiaj bazują na fakcie, że grzyby Amanita muscaria można wysuszyć, przechowywać ususzone przez długi czas, a po ponownym nawodnieniu magicznie powracają w trzy dni do życia jako grzybnia.

Pojedynczy trzon suszonego Amanita muscaria na trzeci dzień po nawodnieniu, a teraz porastający grzybnią, tak powinna wyglądać grzybnia Amanita muscaria.

W Soma: Divine Mushroom of Immortality, Wasson przytacza raporty o Plemionach Syberyjskich, które fermentowały Amanita muscaria z różnymi sokami jagodowymi lub owocowymi, z rozcieńczonym miodem lub z sokiem z pewnego rodzaju słodkiej trawy. Wiele plemion stosowało te sfermentowane soki do leczenia rozstroju żołądka i do innych zastosowań medycznych wraz z używaniem ich jako intoksykantu.

Wina starożytnych Greków i Rzymian mogły być także stosowane medycznie; Homer w Iliadzie, stwierdza, że nierozcieńczone Wino było stosowane na rany bitewne, (jak antyseptyk), coś, do czego współczesne wino nigdy nie jest stosowane.

W przeciwieństwie do współczesnych win alkoholowych, wina starożytne zachodniej Eurazji musiały być rozcieńczane dużą ilością wody przed spożyciem; w rzeczywistości, starożytne źródła podają, że spożywanie dużej ilości nierozcieńczonego, starożytnego wina, mogło spowodować śmierć. Wino to było rozcieńczane wodą w dużych proporcjach; wahających się od jednej części wina z dwiema do pięciu części wody.

Te mocne wina są wspominane w literaturze starożytnej w rodzaju Iliady Homera (800 p.n.e.) i były wytwarzane od czasów starożytnych do epoki późnoromańskiej (500 n.e.). W tym czasie, produkcja zdaje się ustała, wraz z jakimikolwiek dalszymi wzmiankami o tych bardzo specjalnych winach w literaturze tych dni.

Aby podać czytelnikowi krótkie podłoże o technikach hodowli, które tu zastosujemy, spojrzymy na początki naukowej hodowli drobnoustrojów. Stosuje się w nich szklane butelki, prosty filtr mikroporowy, oraz sterylizację przy użyciu ciepła. Stosując te proste techniki naukowe opracowane przez ostatnie sto lat, przeciętny czytelnik może z łatwością wyhodować wino Ambrozjowe. Istnieją znaczne korzyści tego współczesnego podejścia nad metody starożytne, takie jak stosowanie jedynie najmniejszych ilości suszonego grzyba do rozpoczęcia kultury i wysokiej produktywności przy bardzo niskim współczynniku zakażeń.

Louis Pasteur (1822-1895) został uznany za ważne odkrycie, że powietrze jest pełne mikroorganizmów i ich zarodników, które powodują psucie się jedzenia i mogą powodować choroby roślin, zwierząt i człowieka. Użył on bardzo prostego eksperymentu by udowodnić swoją teorię i ta technika eksperymentalna jest podstawą współczesnych technik czystej kultury w hodowli grzybów, bakterii, drożdży, nawet komórek roślinnych i zwierzęcych w sterylnym środowisku jako czystej kultury.

W eksperymentach Pasteura, przygotowane zostały szklane butelki częściowo wypełnione rosołem wołowym; mlekiem lub innymi pokarmami, które szybko się psują na otwartym powietrzu. Wloty butelek zostały zatkane ciasnym zwitkiem wodoodpornej bawełny, butelki zostały umieszczone pionowo w kąpieli gorącej wody i gotowane do temperatury, która zabiła wszystkie mikroby wewnątrz butelki, gorące powietrze i para wytwarzane w butelce przechodziły przez bawełniany zwitek. Poprzez poprawne gotowanie butelek, zawartości się nie psuły, nawet jeśli trzymane były kilka miesięcy. Bawełniana zatyczka nie uszczelniała przed wlotem powietrza więc różniło się to zasadniczo od konserwowania w puszkach, które wymagało hermetycznego uszczelnienia.

Pasteur wykazał ponadto, że jeśli wyjęło się bawełnianą zatyczkę ze sterylnej butelki wystawiając sterylną zawartość pokarmową na działanie zewnętrznego powietrza pełnego mikrobów i zarodników nawet na kilka sekund, następnie ponownie zatknięto bawełnianą zatyczkę, zawartości zawsze się psuły w krótkim czasie. Badanie mikroskopowe zawartości zepsutych butelek zawsze pokazywało mikroorganizmy, które nie były obecne w zawartości wciąż sterylnych butelek.

Sekretem Pasterura w stworzeniu sterylnego środowiska z pokarmem i tlenem wewnątrz butelki jest bawełniana zatyczka, która jest sterylizowana podczas procesu gotowania przez wylatujący strumień gorącego powietrza. Teraz sterylna zatyczka staje się filtrem mikroporowym będącym w stanie odfiltrować wszystkie mikroorganizmy i ich zarodniki z powietrza zewnętrznego, które ponownie wlatuje do butelki przy stygnięciu.

Powinno być oczywiste, że jeśli w ten sposób przygotowane zostały odpowiednie pokarmy dla pewnego mikroorganizmu a następnie zaszczepione zostały jeszcze mniejszą ilością kultury tego mikroorganizmu, kultura ta rozkwitłaby w tym sztucznym środowisku bez żadnej konkurencji ze strony innych mikroorganizmów. Jeśli zaszczepiona kultura jest całkowicie wolna od innych zakażających mikroorganizmów rozrośnie się w butelce w czystą kulturę. Bawełniana zatyczka pozwala kulturom wykorzystującym tlen, takim jak grzyby, na uzyskiwanie go z powietrza na zewnątrz bez wpuszczania zakażających mikrobów do czystej kultury.

Robienie Świętego Ambrozjowego Wina jest procesem prostym, który wymaga jedynie trochę łatwo dostępnych zasobów i trochę powszechnie dostępnego wyposażenia.

  1. Wysuszone kapelusze grzyba Amanita muscaria. Potrzebujesz wysuszone w niskiej temperaturze kapelusze grzyba Amanita muscaria, które będą użyte jako zaszczepiacz. Jeśli zamawiasz ususzone grzyby Amanita muscaria, wyższe klasy są zazwyczaj warte dodatkowych pieniędzy. Jeśli zebrałeś i wysuszyłeś w niskiej temperaturze (50°C lub mniej) własne grzyby Amanita muscaria, kapelusze najlepszych egzemplarzy powinny być zachowane oddzielnie do wykorzystania jako zaszczepiacz. Te suche kapelusze powinny być starannie sprawdzone pod kątem brudu, igieł sosny, etc., które powinny być usunięte nim zostaną zmielone na proszek. Małe młynki do kawy działają bardzo dobrze i są na tyle niedrogie, że jeden można poświęcić tylko do mielenia Amanita muscaria. Zaszczepiacz powinien być drobno zmielony (jak mąka), by unosił się na powierzchni soku.
  2. Szklane butelki lub dzbanki. Następnie potrzebujesz szklanych butelek od 1 litra do 4 litrów objętości, takich jak butelki po soku wszelkich rozmiarów, butelki po piwie, po winie, etc. jednakże, butelki ze zwężającą się szyjką są lepsze niż butelki z krótką szyjką do zatkania polyfilem. Wielkość butelek, które możesz użyć jest zdeterminowana wielkością posiadanego garnka do gotowania. Do hodowli lepsze są butelki przeźroczyste niż brązowe, zielone lub niebieskie, gdyż w nich możesz z łatwością zobaczyć kulturę wewnątrz. Ja wolę przeźroczyste dzbanki jednogalonowe (ok. 3,7 litra), mogą one pomieścić do trzech litrów soku do hodowli, są to największe butle, które można powszechnie spotkać, a mimo to są na tyle małe by łatwo je przenosić gdy są gorące. Nowe butelki muszą być przed użyciem wyczyszczone detergentem i gorącą wodą, oraz wielokrotnie wypłukane by usunąć wszelkie ślady detergentu. Butelki po soku przetworzonym a zwłaszcza po piwie i winie powinny być napełnione gorącym roztworem wybielacza w ilości 30 gram wybielacza na 1 litr wody, napełnione po samą górę, zamknięte odpowiednim korkiem i pozostawione na kilka dni, przed użyciem dobrze wypłucz wyblichowane butelki. Zawsze starannie sprawdź butelki pod kątem pęknięć i odprysków, które mogą spowodować pęknięcie butelki podczas pasteryzacyjnego cyklu podgrzewania i studzenia.
  3. Polyfil. Pan L. Pasteur używał specjalnie przygotowanej wodoodpornej bawełny, która nie wchłaniała wody lub pary wytworzonej przez proces gotowania by zatkać butelki i zrobić mikroporowy filtr. Obecnie wodoodporna bawełna jest bardzo droga, ostatnim razem wyceniłem trochę ze sklepu z zaopatrzeniem naukowym na ponad 35$ za funt.
    Istnieje jednak lepszy zamiennik, zwany Polyfil, którym jest włókno poliestrowe, które przypomina luźną bawełnę, dostępne w sklepach z tkaninami i rzemieślniczych, jako wypełnienie poduszki. Włókno poliestrowe jest wodoodporne, niebiodegradowalne, i jest łatwo sterylizowane ciepłem pasteryzacji. Za kilka dolarów kupi się dużą torbę polyfilu, który wystarczy na wiele upraw.
    W celu użycia jako filtru mikroporowego, zwitek polyfilowy jest rolowany w kulkę około 3 lub 4 razy większą od wlotu butelki i wpychany ruchem okrężnym. Zatyczka musi być ciasno dopasowana, a gdy polyfilowa kulka jest wkręcana w butelkę, zatyczka powinna się wydłużać. Dobrym pomysłem jest poćwiczenie zatykania pustej, suchej butelki z rodzaju, jaki zamierzasz zastosować, by dobrze to wyczuć przed faktycznym rozpoczęciem hodowli.
  4. Garnki. Będziesz potrzebować dwa garnki, mały nierdzewny garnek około 2,5 litra do przereagowania gotowego wina i duży do pasteryzacji.
    By wypasteryzować sok w butelkach potrzebujesz pojemnik na gorącą wodę z koszykiem lub odpowiedniej wielkości garnek i metalową płytkę z otworami lub stojakiem do utrzymania butelek nad dnem garnka, ja stosuję metalowy stojak, który przyszedł z szybkowarem. Garnek musi mieć na tyle dużą średnicę by pomieścić butelki, i być na tyle głęboki by pasował lub zakrywał poziom soku wewnątrz butelki. Idealnie, garnek powinien być na tyle głęboki by nakryć go pokrywką, bez dotykania polyfilu zatkanych butelek wewnątrz. Do wypasteryzowania butelek napełnionych sokiem możesz użyć garnka aluminiowego, lecz nigdy nie pozwól sokowi winogronowemu lub winu dotknąć aluminiowego garnka, naczynia lub folii. Płyny zawierające kwas, w rodzaju soku winogronowego, szybko rozpuszczą aluminium w roztwór i stworzą trujący produkt. Zawsze stosuj stal nierdzewną lub nowe garnki ze szkła hartowanego do przereagowania gotowego wina.
  5. Oto pasteryzacyjne wyposażenia autora, duży szybkowar, z metalową podstawką utrzymującą butelki nad dnem garnka. Nie ma potrzeby do stosowania ciśnienia, ja stosuję po prostu sałatkową miskę ze stali nierdzewnej jako pokrywkę, która jest na tyle wysoka by nie dotykać polyfilowych zatyczek od butelek.

  6. Dokładny wodoszczelny termometr, który jest łatwy do odczytania w zakresie temperatur 65-90°C, zrobiony ze szkła lub stali nierdzewnej, ja preferuję stal nierdzewną, gdyż jest nietłukąca. Będzie trzeba prawdopodobnie okręcić go drutem by utrzymać termometr na właściwej głębokości w wodzie.
  7. Obszar uprawy. Potrzebujesz miejsca na uboczu by umieścić butelki w czasie wzrostu. Temperatura musi wynosić od 17-23°C i musi być stabilna bez szybkich lub dużych wahań temperatury. Szafka lub szafa zadziała, jak również stara lodówka, która ma drzwi lekko uchylane na podkładkę. Obszar hodowli powinien być łatwy do czyszczenia i dokładnie wyczyszczony przed pierwszym użyciem.
  8. Jest to miejsce hodowli autora, w starej lodówce z nieznacznie uchylonymi drzwiami by zapewnić cyrkulację powietrza.

  9. Sok owocowy. Możesz zamówić winogronowy lub inny sok owocowy w formie zamrożonego koncentratu, w każdym sklepie spożywczym. Dla najlepszych wyników, sok ten musi zostać wypasteryzowany przed zastosowaniem do hodowli wina Ambrozji. Wolę mrożony koncentrat z kilku powodów, po pierwsze, jest o wiele tańszy niż sok w butelce, po drugie, pasteryzując sok w butelce zatkanej polyfilem, która ma być komorą wzrostu, wytwarzane są sterylniejsze warunki niż wlanie po prostu butelkowanego soku do czystej butelki. Wymieszaj roztopiony mrożony koncentrat soku z wodą według wskazówek na opakowaniu z sokiem. Jeśli stosujesz małe butelki, wymieszaj sok w dzbanku lub w dużej butelce i wlej go do małych butelek.

Weź wyczyszczone butelki lub dzbanki, które wybrałeś, i napełnij je do początku uchwytu dzbanka lub do około 3/4 objętości, tj. litrowa butelka pomieści 3 szklanki soku a jednogalonowa pomieści 3 litry. Ważne jest pozostawienie odpowiedniej przestrzeni powietrznej w butelce i możliwie największej powierzchni na wierzchu soku dla podtrzymywania grzyba Amanita muscaria; który rośnie na powierzchni soku.

Starannie przetrzyj wnętrze wlotu i szyjki napełnionych butelek przy pomocy czystego kawałka ręcznika papierowego by usunąć jakikolwiek sok, który może wejść w kontakt z polyfilową zatyczką. Sok pozostawiony na szyjce butelki lub wlocie może stać się źródłem zakażenia i zrobi się na tyle lepki po pasteryzacji, że wyciągnie włókna z polyfilowej zatyczki gdy będzie wyjmowana w celu zaszczepienia. Teraz zatkaj każdą napełnioną butelkę ciasno dopasowanym zwitkiem polyfilu.

Polyfil wetknięty w 1 galonową butelkę zawierającą 3 litry soku winogronowego gotowego do pasteryzacji.

Umieść zatkane polyfilem butelki zawierające sok w garnku na metalowej podstawce lub w koszyku do wekowania, i wlej do garnka chłodną wodę aż będzie sięgała około 2 cm nad poziom soku w butelkach. Postaw garnek na palniku i powoli podgrzej wodę na średnim lub średnio dużym ogniu aż woda w garnku osiągnie 80°C (użyj termometru), przykręć gaz i utrzymuj 80-85°C przez 30 minut.

Ostrożnie wyjmij gorące butelki z łaźni wodnej i postaw na złożonym ręczniku lub grubej warstwie gazet by uchronić dno butelek przed pęknięciem w wyniku szoku termicznego. Jeśli zamierzasz pasteryzować więcej butelek, wylej gorącą wodę z garnka i zamień ją na chłodną, gdyż włożenie chłodnych butelek do gorącej wody może również spowodować pękanie od szoku termicznego.

Butelka ostudzona do temperatury pokojowej jest gotowa do zaszczepienia.

Gdy wypasteryzowane butelki ostygną do temperatury pokojowej, są gotowe do zaszczepienia; krok ten musi być wykonany szybko by uniknąć zakażenia wypasteryzowanego soku, cała operacja zaszczepiania powinna trwać mniej niż 1/2 sekundy na butelkę. Wyjmij polyfilową zatyczkę prosto w górę i potrzymaj ją około 2 cm nad wlotem butelki i zaszczep butelkę sproszkowanym inokulantem o wielkości około 1/2 tabletki aspiryny na 4 litrowy dzban lub 1/4 tej ilości na litrową butelkę. Czubek noża dobrze nadaje się do nabrania i przeniesienia małej ilości potrzebnego zaszczepiacza. Zaszczepiacz powinien być wrzucony na powierzchnię soku, szybko włóż polyfilową zatyczkę we wlot butelki. Ostrożnie postaw butelki w miejscu przeznaczonym do rozwoju bez chlupotania płynem wewnątrz.

Zaszczepianie soku winogronowego sproszkowanym Amanita muscaria.

Teraz sok jest zaszczepiany zmielonymi kapeluszami Amanita muscaria i wkładana jest z powrotem zatyczka polyfilowa.

W ciągu 1,5 do 3 dni, grzybnia Amanita muscaria powinna zacząć rosnąć na tyle by była widoczna gołym okiem, a w ciągu kilku następnych dni stanie się grubą matą długiej białej grzybni unoszącej się na powierzchni soku z drobnymi włóknami zapuszczającymi się w sok.

Długa, biała, do ciemno szarej, grzybnia Amanita muscaria rosnąca na pasteryzowanym soku winogronowym, przekształcając go w Święte Wino Ambrozjowe.

Wino powinno być gotowe w ciągu 3 do 4 tygodni dla butelek litrowych lub 1 do 2 miesięcy dla butelek galonowych, w zależności od temperatury i ilości cukru w soku. Młoda grzybnia Amanita muscaria jest biała, gdy kultura się starzeje, grzybnia zacznie robić się szara i ostatecznie bardzo ciemnoszara, wyglądając prawie jak czarna. Ta zmiana koloru zdaje się być związana z ilością cukru w soku. Jeśli chcesz by wino smakowało bardziej słodko owocowo zbierz je gdy grzybnia zmienia się jednolicie na kolor jasnoszary. Gdy grzybnia jest ciemno szara, większość cukru została spożyta i grzybnia Amanita muscaria zacznie konsumować smak owocowy z soku. Trzeba trochę czasu na wyrobienie wyczucia kiedy zlać wino by uzyskać pożądaną jakość. Początkujący mogą zastosować prostą zasadę; dać tydzień na wystartowanie, a następnie dodać jeden tydzień na każde 2,5 cm (cal) głębokości soku w butelce. Startując z równą ilością soku, wąskiej, wysokiej butelce zawsze zajmie dłużej niż szerokiej butelce wypełnionej na kilka centymetrów głębokości.

Gdy myślisz, że Wino jest gotowe, zlej sok przez lejek zatkany niewielką ilością czystego polyfilu wsadzony do drugiej butelki o odpowiedniej objętości. Jeśli grzyb Amanita muscaria spożył cały cukier i inny pokarm z soku, surowe wino wytrzyma w butelce w temperaturze pokojowej długi czas bez zepsucia, będąc podobnym do octu, gdyż kwas ibotenowy jest chemiczną postacią kwasu octowego.

Wino ma dwie fazy, surową i przereagowaną. Surowe wino po zlaniu z kultury grzybowej zawiera głównie kwas ibotenowy i ma kwaśny smak. Spożycie surowego wina w każdej dużej ilości powoduje niestrawność u większości ludzi i nie jest tak mocne jak to samo wino po przereagowaniu. Niewielkie ilości nierozcieńczonego wina (30-120 gram) można spożywać medycznie na bóle brzucha, gorączkę, przeziębienie, lub grypę a także można stosować jako środek antyseptyczny na rany, lecz piecze jak alkohol.

Aby przereagować surowe wino, kwas ibotenowy przekształca się w muscymol; przez podgrzanie na otwartej patelni ze stali nierdzewnej, lub jeszcze lepiej, w podwójnym bojlerze ze stali nierdzewnej, do ponad 90°C, nieustannie mieszając. Proces ten odpędza cząsteczkę CO2, która jest chemicznie związana z cząsteczką kwasu ibotenowego, przekształcając go w muscymol i tworząc wino smakujące bardziej słodko, które jest 4 do 10 razy mocniejsze pod względem mocy niż forma kwaśna. Uwolnione CO2 tworzy bardzo małe bąbelki, które można łatwo zauważyć w winie gdy jest podgrzewane do właściwej temperatury. Gdy wino zacznie się gotować i uwalniać parę, w temperaturze powyżej 90°C, większość CO2 już nie ma i reakcja jest zakończona. To zalecenie temperaturowe obowiązuje od poziomu morza do 900 metrów, na większych wysokościach, górna temperatura potrzebna do uwolnienia cząsteczek CO2 będzie niższa.

Przereagowane wino powinno być przed wypiciem rozcieńczone wodą, w starożytnych proporcjach 2-20 części wody na każdą część wina. Poprawnie rozcieńczone wino jest przyjemniejsze do wypicia i jest mocniejsze niż wino nierozcieńczone.

Alternatywną metodą przereagowania i rozcieńczenia surowego wina w jednej operacji jest napełnienie garnka ze stali nierdzewnej wodą w ilości trzy lub czterokrotnej na każdą ilość surowego wina. Przykryj garnek i podgrzej tę wodę do wrzenia, następnie wlej surowe wino i mieszaj, kontynuuj podgrzewanie na mniejszym gazie, mieszając regularnie, aż temperatura osiągnie ponad 90°C. Wyłącz gaz, przykryj, i jeśli ma być użyte tego samego dnia, niech postoi aż ostygnie.

Jeśli chcesz zabutelkować to przereagowane i rozcieńczone wino na późniejszy użytek; wlej wciąż gorące (80+°C) wino do czystych butelek po soku owocowym lub do dzbanów; wlej do pełna a następnie zakorkuj je odpowiednią zakrętką. Podczas stygnięcia, wewnątrz butelki tworzy się próżnia i jeśli uszczelka między butelką a zakrętką jest szczelna, zakrętka powinna się wgłębić przez powietrze zewnętrzne. Jeśli zakrętka nie zrobi się wklęsła po ostygnięciu, wówczas nie utworzyło się szczelne zapieczętowanie i wino w tej butelce powinno być użyte natychmiast. Przechowuj tylko butelki, których zakrętki zrobiły się wklęsłe, a jeśli stwierdzi się później, że przechowywana butelka ma uniesioną zakrętkę, nie stosuj jej zawartości.

Do przechowywania ukończonego wina używam tylko butelek z recyklingu, które mają nakręcane kapsle, nakręcany kapsel jest o wiele prostszy i tańszy niż inne sposoby zamykania wypasteryzowanej butelki.

Jeśli do przechowywania i pasteryzacji przereagowanego wina chcesz użyć butelek po piwie, musisz mieć kapslownicę ręczną i kapsle dostępne w sklepach z zaopatrzeniem dla piwowarstwa domowego.

Do przechowywania tego przereagowanego i pasteryzowanego wina można również użyć butelek od wina, w których stosowane są korki, a wyposażenie potrzebne do zakorkowania butelek jest również dostępne w sklepach z zaopatrzeniem dla piwowarstwa domowego i winiarstwa. Jednakże naturalne korki sprawiają wiele problemów wliczając specyficzne bakterie występujące na około 1 z 5 korków, które choć są nieszkodliwe dla ludzi, mogą zniszczyć smak przechowywanego produktu. Naturalne korki mogą nie być szczelne i korek i szyjka butelki muszą być zanurzone w roztopiony wosk uszczelniający gdy butelka wciąż jest gorąca, by zapewnić szczelne zapieczętowanie.

Sztuczne korki plastikowe są dostępne w tych samych sklepach z artykułami browarniczymi i winiarskimi. Korki plastikowe zostały specjalnie opracowane by przezwyciężyć braki korków naturalnych i są lepsze od korków naturalnych pod każdym względem oprócz wyglądu.

Do długoterminowego przechowywania, zabutelkowane wino powinno być trzymane w chłodnym ciemnym miejscu by zapobiec uszkodzeniu wina przez światło, które może zmienić smak i kolor. Ciemnozielone lub brązowe butelki są odporniejsze na światło i pomogą lepiej zachować smak niż butelki z przezroczystego szkła.

By zaserwować zabutelkowane, rozcieńczone przereagowane wino, po prostu otwórz butelkę i podawaj w temperaturze pokojowej lub schłódź przed podaniem. Surowe wino musi być przereagowane przed podaniem, po szczegóły patrz instrukcje powyżej. Przereagowane nierozcieńczone wino musi być przed podaniem rozcieńczone wodą, starożytne proporcje 3 lub 4 części wody na jedną część wina są zazwyczaj odpowiednie dla większości win ambrozjowych.

Wino ambrozjowe pobudza apetyt i kubki smakowe i stanowi doskonałe wino obiadowe. Jedzenie zawsze powinno być podawane z tym winem, nawet jeśli to tylko przekąska jak ser czy krakersy.


Stosowałem inne soki by wyhodować kulturę Amanita muscaria w tym sok z białych winogron, sok jabłkowy, ananasowy, i pomarańczowy. Te trzy ostatnie soki nie zawierają tyle cukru co sok winogronowy, i jeśli nie doda się go przy mieszaniu, nie są tak silne jak wino winogronowe. Borówki są związane z czarnymi jagodami, które odnotowano jako stosowane na Syberii do hodowli Amanita muscaria, lecz nie znalazłem jeszcze dobrego źródła soku borówkowego. Myślę, że każdy sok owocowy, który jest zarówno słodki jak i kwaśny może być użyty do uprawy Amanita muscaria.

Jeśli masz bardzo czyste miejsce do pracy, możesz wyciągnąć małe kępki grzybni ze swoich kultur winowych, które zostają zebrane, przy pomocy kawałka drutu wygiętego w haczyk, wypal drut przed użyciem. Te kępki grzybni mogą następnie zostać użyte do zaszczepienia świeżo wypasteryzowanego soku by zacząć cykl od nowa.

Starożytni Chrześcijanie serwowali swoją wersję Wina Sakramentalnego gdy celebrowali Agape, lub "ucztę miłości", oraz Komunię. Wino Eucharystyczne i Chleb Żywy to kamienie węgielne wierzeń najwcześniejszych Chrześcijan. Dzięki tym Sakramentom zrobionym z "Chleba z Niebios", uzdrawiali chorych, wypowiadali proroctwa, mówili językami, i sami byli duchowo odrodzeni spożywając "Ciało i Krew Boga".

16. Bogowie, Książki, Mity i Opowieści ludowe

Ten mały rozdział opisuje starożytnych Bogów, którzy są oczywiście Amanita muscaria, oraz ich towarzyszące teksty. Czytając te starożytne teksty, czytelnik może zacząć robić własne badania nad tą fascynującą starożytną interakcją między ludzkością a Amanita muscaria. Zawarłem kilka moich ulubionych cytatów z kilku z tych tekstów, a w niektórych przypadkach własny komentarz do konkretnego fragmentu.

Zachęcam czytelnika do przestudiowania tej starożytnej wiedzy tak dogłębnie jak chce, gdyż była to najwspanialsza wiedza jaką posiadał starożytny świat Eurazjatycki. Te starożytne ludy były naszymi przodkami a Stara Święta Wiedza jaką posiadali jest naszym dziedzictwem i naszym prawem przysługującym od urodzenia.

17. Rigweda

Soma i Święty Graal

Rigweda jest najstarszymi i największymi tekstami religijnymi na świecie, składającymi się z nieco ponad tysiąc Hymnów, zawierających ponad dziesięć tysięcy wersów podzielonych na dziesięć ksiąg. Te Święte Hymny są zazwyczaj datowane na późną Epokę Brązu, lecz wiele z nich może być tak właściwie znacznie starsze. Nazwa Rigweda oznacza Pochwalna (Rig) Wiedza (Veda), Weda jest starożytnym indoeuropejskim słowem rdzeniem, które w wielu nowoczesnych językach indoeuropejskich wciąż oznacza wiedzę o świętej naturze. Rigweda jest spisana w archaicznej formie Sanskrytu i jest podstawowym dokumentem w badaniach starożytnych języków indoeuropejskich.

Tradycyjnie Rigweda została ręcznie napisana atramentem, na arkuszach kory brzozowej, które były następnie oprawione w drewniane okładki pomalowane na czerwono. Brzoza nie występuje na równinach Indii a kora brzozowa jest importowana z Kaszmiru i Himalajów. Dobrze wiadomo, że brzozy żyją w symbiozie z Amanita muscaria i wyjaśnia to powiązanie tej Świętej Księgi wykonanej z kory brzozy i Amanita muscaria jako Bogiem Somą.

Pitny, Nieśmiertelny, żywy Bóg, Soma, jest wspominany w prawie każdym z tysięcy Hymnów jako preferowany napój zarówno Bogów jak i ludzi. Istnieje sto czternaście Hymnów konkretnie o Somie w księdze dziewiątej Rigwedy plus kilka hymnów Somy rozrzuconych po innych księgach Rigwedy.

Te Święte Hymny były skomponowane przez upojonych Somą "Widzących i Mędrców" żyjących bardzo blisko natury i są one bogate w naturalistyczne poetyckie wyobrażenia i metafory zwierzęce, a także zawierają wiele nazw, które konkretnie odnoszą się do Boga Somy. Wiele z tych hymnów Somy dźwięczy z ekstatycznym uwielbieniem rośliny/boga/napoju Somy. Niektóre z tych Hymnów poetycko opisują górzyste naturalne siedlisko i olśniewający Czerwony lub Złoty wygląd rośliny Soma. Inne Hymny opisują sekwencję przetwarzania rośliny Soma w napój Soma w ceremonii ofiarnej Somy. Kilka Hymnów zawiera również wyraźne odniesienia do uzdrowień i zwiększonej długości życia użytkowników Somy.

Sekret Magicznych pucharów lub tego, co możemy nazwać Świętym Graalem jest rozsiany w Hymnach księgi dziewiątej. Widzący i Mędrcy, którzy skomponowali tę księgę byli specjalistami od Somy rośliny/napoju/boga i głośno proklamowali sekret nieśmiertelności Somy, lecz aby zrozumieć co mówią, musisz wiedzieć, że Amanita muscaria jest prawdziwą rośliną Somą, i że może być ona całkowicie wysuszona, odwodniona, starta między kamieniami, i zmieniona we własny, ukochany sok bogów, każda kropla tej Ambrozji może wskrzesić, a stworzenie magicznego pucharu lub większego magicznego naczynia zwyczajnie z terakoty lub z drewna było stosowane do trzymania somy. Tylko dzięki tej wiedzy, możesz zacząć rozumieć, co te Święte Hymny mówią naprawdę odnośnie Somy, "Nieśmiertelnego Boga".

Soma i uzdrawianie

8 XLVIII 3-5 & 11,12
3. Piliśmy Somę i staliśmy się nieśmiertelni; osiągnęliśmy światło, odkryliśmy Bogów. Co może zrobić teraz złośliwość nieprzyjaciela, by nam zaszkodzić? Co, O Nieśmiertelny, zwodzenie śmiertelnych ludzi?
4. Wchłaniany do serca, bądź słodki, O kroplo, jak miły ojciec dla swego syna, O Somo, Jak mądry Przyjaciel dla przyjaciela: czy ty, bezmierny władco, O Somo, wydłużysz dni naszego życia.
5. Te chwalebne krople, które dały mi wolność, wypiłem. Dokładnie spajają me stawy jak pasy zabezpieczające rydwan. Niech chronią moją stopę od poślizgnięcia się na drodze: tak, niech krople, które piję, chronią mnie przed chorobą.
11. Nasze dolegliwości straciły na sile i zniknęły; bały się, i odeszły w ciemność. Soma zmartwychwstał w nas, niezmiernie potężny, i doszliśmy tam, gdzie ludzie wydłużają egzystencję.
12. Ojcowie, ta kropla, którą wypiły nasze serca, Nieśmiertelny w nim samym, wstąpił w śmiertelników. Więc pozwól nam zaserwować tę Somę przy oblacji, i bezpiecznie spoczywaj w jego łasce i przychylności.

8 LXVIII 1,2
1. "To tutaj, to Soma, nigdy nie powściągliwy, aktywny, wszystko pokonujący wybuchający, Jasnowidz i Mędrzec przez rozumność.
2. Wszystko, co nagie on okrywa; wszystko chore, leczy, człowiek ślepy widzi, kaleki chodzi."

1 XXIII 19, 20
19. Amryta jest w Wodach, w Wodach jest balsam leczniczy: bądźcie prędcy, wy Bogowie, by dać im chwałę.
20. W Wodach - Soma tak mi powiedział - zamieszkują wszystkie balsamy, które leczą, oraz Agni, który błogosławi wszystkich. Wody zawierają wszystkie leki.

9 LXXVI 4
4. "Monarcha wszystkiego, widzący światło słoneczne, oczyszcza go Soma, triumfując nad Prorokami, sprawił by zabrzmiało Słowo Drogi, ten który jest oczyszczony promieniem słońca, ten ojciec wierszy, mistrz-poeta ale jednaki."

Soma i Graal

9- I- 1,2, 5,6
1. "W najsłodszym i najradośniejszym strumieniu płyń czysty, O Somo, na twej drodze, wyciśnięty z Indry, by być jego napojem.
2. Poskramiacz biesów, Przyjaciel wszystkich ludzi, dostąpił Swego miejsca w drewnie, swym domu uformowanym żelazem1."
5. "O kroplo Somy, zbliżamy się do ciebie, z tym jednym celem dzień po dniu. Tylko do ciebie zmawiamy nasze modlitwy.
6. Przy pomocy tego wiecznego runa2, niech wiara oczyszcza Cię Somo, który się spieniasz."

9 III 1
1. "Ten obecny tu Bóg Nieśmiertelny leci, jak ptak na skrzydłach, by osiąść w stągwiach z drewna."

9 XXVIII 1-6
1. "Naglony przez ludzi, ten krzepki Rumak, Pan umysłu, Wszechwiedzący, płynie do wełnianego sitka.
2. W filtrze popłynął, ten Soma dla Bogów wydzielony, wchodząc we wszystkie ich esencje.
3. Lśni on tam w pięknie, ten Bóg Nieśmiertelny w miejscu swego zamieszkania, Pogromca wrogów, najdroższy Bogom.
4. Kierowany przez dziesięć sióstr, rycząc na swej drodze ten Byczek, spływa do drewnianych stągwi.
5. Ten Pavamanna3, szybki i silny, Wszechwiedzący, nadał blask słońcu i wszystkim jego formom światła.
6. Ta Soma, po oczyszczeniu, płynie mocno i niezawodnie, Pogromca grzeszników, drogi Bogom."

9 XII 1-8
1. "By Indra miał krople Somy, niezmiernie bogate w słodycze, zostały wlane, Przelane w miejsce ofiary.
2. Tak jak matka bydła pochyla się do swych cieląt, do Indry zawołali mędrcy, zawołali by wypił sok Somy.
3. W fali strumienia zamieszkuje mądry Soma, sącząc zachwyt, w swej siedzibie, Spoczywając na skórze dzikich krów.
4. Dalekowzroczny Soma, Mędrzec i Jasnowidz, jest czczony w centralnej części Nieba, sitka z wełny.
5. W ciasnym objęciu kropla trzyma Somę przy wlewaniu w słoiki, i na oczyszczające sito.
6. Kropla posyła głos w wysokie regiony powietrza, wstrząsając wazą, ociekającą miodem.
7. Drzewo, którego pochwały nigdy nie zawodzą wydaje niebiańskie mleko wśród naszych hymnów, Zachęca pokolenia ludzi.
8. Ten Mądry, ze strumieniem Mędrców, Soma przepływa do drogich miejsc na niebie."

1 Wyrażenie "dom uformowany żelazem" oznacza dużą rzeźbioną drewnianą miskę, która była rzeźbiona przy pomocy żelaznego dłuta, żelazo było bardzo szczególnym metalem w Epoce Brązu, więc w istocie oni się chwalą.
2 "Wieczne runo" jest grzybnią Amanita muscaria, która przypomina owczą wełnę, co można zobaczyć na zdjęciach wskrzeszania.
3 Soma jest nazywany Soma Pavamana w większości Hymnów księgi 9; Pavamana oznacza samooczyszczający, więc Soma Pavamana jest "wytłoczony siebie oczyszczający". Uważam, że starotestamentowo słowo "Manna" jest hebrajską wersją Pavamana, być może odziedziczoną po dawno zapomnianych indoeuropejskich przodkach lub po perskiej religii Zoroastra.

18. Zoroaster, Prorok i Religia Mazdy

Kamienny relief Ahura Mazdy

Narodziny założyciela religii Mazdy, Zoroastra lub Zaratustry są różnie datowane od roku 6000 p.n.e. (Grecja) do 600 p.n.e. (Sasanidzi). Późniejsza data wydaje mi się bardziej uzasadniona, jednak istnieje wiele ważnych pytań odnośnie rzeczywistego wieku, gdy żył Zoroaster. Teologia opracowana przez Zoroastra miała głęboki wpływ na o wiele późniejsze religie, Judaizm, Chrześcijaństwo, Buddyzm oraz Islam.

Wierzenia występujące dziś w Chrześcijaństwie, takie jak, niebo i piekło, zmartwychwstanie umarłych, sąd ostateczny, nadejście różnych zbawicieli i apokaliptyczny koniec czasów, wszystkie znajdują się w naukach Zoroastra zanim pojawiły się w innych religiach. Jako religia państwowa Imperium Perskiego, wpływ jaki posiadała w świecie starożytnym, był ogromny.

Ludy indoeuropejskie, które najechały Iran, były blisko spokrewnione z indoeuropejczykami, którzy dalej najechali Indie. Kult Somy z Rigwedy został ustanowiony w Iranie we wczesnym okresie.

Zoroaster nie stworzył nowej religii jak wielu może myśleć, on po prostu przereformował istniejącą religię wedyjską przez zlikwidowanie wedyjskich ofiar zwierzęcych, które uważał za zarówno okrutne jak i rozrzutne i zastąpił je Ceremonią Ognia, natomiast starożytna wedyjska ceremonia ofiarowania Somy/Haomy została wyniesiona do najwyższego aktu czci.

Stosowanie Haomy (Somy) było integralne dla tej religii, koncepcje religii Mazdy dotyczące miejsca Haomy we wszechświecie są identyczne z wczesnymi chrześcijańskimi koncepcjami Chrystusa.

Poniższe pochodzi z Encyklopedii Britanica (1991, tom 26, str. 789, Rytuały i Ceremonie):

"W Zoroastrianiźmie, haoma (sanskrycka soma, od korzenia su lub bu, 'wyciskać' lub 'rozgniatać') jest nazwą żółtej rośliny, z której wydobywany był sok i spożywany w ceremonii Yasny, ogólnej ofiary i czczenia wszystkich bóstw. Liturgia Yasny była niezwykłym uprzedzeniem mszy w Chrześcijaństwie". "Haoma był uznawany przez Zoroastra za syna Mądrego Boga i Stwórcy (Ahura Mazdy) i za najwyższego kapłana kultu Yasny. Wierzono, że wcielił się on w świętą roślinę, która była rozgniatana na śmierć w celu ekstrakcji jej soku dającego życie, by tym, którzy ją spożyją dać nieśmiertelność. Był on uważany zarówno za ofiarę jak i kapłana w ofiarno-sakramentalnej ofierze tego kultu. Jako pośrednik między Bogiem a człowiekiem, Haoma zyskał miejsce i znaczenie sakramentalne w kulcie Mitry (Indoirańskiego boga światła) działając w charakterze nieskazitelnego kapłana Ahura Mazdy, z którym był współrówny. Mitraistyczna uczta sakramentalna pochodziła z ceremonii Yasny, wino zajęło miejsce haomy a Mitra miejsce Ahura Mazdy. W mitraistycznych obrzędach inicjacyjnych, dopiero gdy zdobyło się stopień inicjacyjny znany jako 'Lew', neofita mógł uczestniczyć w ofierze chleba, wina, i wody, będącej ziemskim odpowiednikiem niebiańskiej mistycznej uczty sakramentalnej. Święte wino dawało ciału wigoru, pomyślności, mądrości, i siły do zwalczenia złośliwych duchów i do otrzymania nieśmiertelności".

Jak widać, teologia Haomy jest teologią Chrystusa. Wspomniany kult mitraistyczny jest kolejnym indoeuropejskim kultem Somy/Haomy i nie ma wątpliwości, że święte wino Mitry było w rzeczywistości robione z rośliny Haoma.

19. Mitrowie

Kamień, narodziny Mitry z jajka.

Mitras to łacińska nazwa wedyjskiego boga, którego starożytni Persowie nazywali "Mitra", i w Rigwedzie jest zwany "Mitra". Mitra jest jedną z ponad stu nazw Somy w Rigwedzie i oznacza "przyjaciel wszystkich ludzi". Mitra jest niezwykle starym Bogiem, którego imię po raz pierwszy pojawia się w piśmie w traktacie pokojowym między imperium Hetytów a Mitannów w około 1450 r p.n.e. Zarówno Hetyci jak i Mitanni są nazywani Hurytami, którzy zostali uznani za najlepszych rydwanników na świecie.

Podczas powstania Zoroastrianizmu w Persji, starożytny kult Mitry został na krótki czas zniesiony, lecz wzrasta znowu i zostaje ponownie wcielony w perską religię Mazdy.

Po tym jak Persja została podbita przez Aleksandra Wielkiego; kult Mitry rozprzestrzenił się w głąb świata greckiego a później rzymskiego i był niezwykle popularny u wojowników. Przez krótki czas Rzymianie próbują stłumić kult Mitry jako perską działalność wywrotową ludu rzymskiego. Kult przetrwał te prześladowania i zaczął rozprzestrzeniać się wśród rzymskiej elity a zwłaszcza wśród oddziałów rzymskich legionów, które rozprzestrzeniły go w najdalsze zakątki imperium i poza nim.

W kulcie Mitry organizowano spotkania i ceremonie, w małych podziemnych komorach zwanych "Mitreum". Komory te mogły pomieścić jedynie być może 30 osób, gdy liczba osób stawała się za duża na pomieszczenie w tym Mitreum, zakładano kolejne Mitreum.

Członkostwo w kulcie Mitry było ściśle męskie i jak we współczesnej masonerii, członkowie kultów byli podzieleni na stopniowaną hierarchię o 7 poziomach, tylko najwyższy stopień wtajemniczonego mógł znaleźć nowe Mitreum. Zdolność kultu Mitry do pozostawania w małych grupach osobowych a jednak powiększania ich całkowitej liczby była kluczem do ich przetrwania wszelkich starożytnych prześladowań. Kult Mitry zdaje się nie być prześladowany w dużym stopniu przez oficjalny Kościół chrześcijański, wydaje się, że po prostu wtopił się w chrześcijaństwo.

Wielu współczesnych Chrześcijan nie rozumie jak ogromny wpływ miał rzymski Mitraizm na wczesne Chrześcijaństwo, wpływ, który wciąż dziś istnieje. W każde Boże Narodzenie Chrześcijanie świętują 25 grudnia narodziny Mitry, a w każdą niedzielę oddają cześć w święty dzień Mitry. Dużo, bardzo starych Kościołów Chrześcijańskich w Europie i na Bliskim wschodzie jest zbudowanych na jeszcze starszych Mitreach, wliczając watykańską Bazylikę Świętego Piotra, w której piwnicy jest starożytne Mitreum. Dosłownie i fizycznie Mitra Bóg Somy i starożytna religia Mitraizm, są dwoma głównymi kamieniami fundamentowymi Chrześcijaństwa.

20. Biblia

To co nazywamy Biblią jest w rzeczywistości dwiema oddzielnymi zbiorami ksiąg, Starego Testamentu i Nowego Testamentu, księgi te są znacznie oddzielone w czasie i w językach, w jakich są zapisane. Stary Testament został zapisany hebrajskim na zwojach ze skóry zwierzęcej i jako zbiór ksiąg datowany jest na nie wcześniej niż 600 rok przed Chrystusem, choć niektóre z tych indywidualnych historii mogą być znacznie wcześniejsze. Nowy Testament został napisany pierwotnie po aramejsku i grecku, na papirusie w formacie kodeksu a najwcześniejsze pojedyncze listy i księgi, które wciąż istnieją datowane są nie wcześniej niż na rok 140 n.e.

Chociaż ten duży i zróżnicowany zbiór ksiąg jest spisywany przez dość długi okres czasu pod wpływem kilku różnych obcych oddziaływań kulturowych; jest jeden motyw, który jest stały i jest to spożywanie Owocu z Drzewa Wiedzy/Życia.

W Księdze Rodzaju, Adam i Ewa próbują zakazanego Owocu z Drzewa Poznania dobra i zła, i ich oczy otworzyły się i stali się prawdziwymi ludźmi. Jest to koncepcja przenoszona przez większość innych ksiąg aż do Objawienia św. Jana, ostatniej księgi Nowego Testamentu, gdzie jest rzeka wody Życia oraz Drzewa Życia, których "liście" miały uzdrawiać narody.

Księgi te zaczynają się od spożycia bardzo specjalnego "Owocu", ten sam Owoc jest spożywany przez Jasnowidzów (Proroków) w wielu księgach Starego Testamentu, jest to kontynuowane w Nowym Testamencie gdzie Owoc z Drzewa Życia jest wyniesiony do statusu Syna Boga, i musi być skosztowany, skonsumowany, i istniał od samego początku.

Wąż Mądrości, Adam i Ewa, Owoc z Drzewa Wiedzy, z Hermetycznego Ogrodu.

Cytaty ze Starego Testamentu

Gen. 3: 3-7
"3. tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli.
4. Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie!
5. Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło.
6. Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł.
7. A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski."
(tłum. za: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=3)

Ps. 34:9
"Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan, szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka."

Jer. 15:16
"16. Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się dla mnie rozkoszą i radością serca mego."

Amanita muscaria jedzony w stanie suszonym lub przygotowany w ekstrakcie z zimnej wody ma smak bardzo zbliżony do miodu; ten słodki miodowy smak jest wspomniany w Rigwedzie, Yasnie, oraz w Starym i Nowym Testamencie.

W poniższym cytacie, źródłem tego magicznego miodu jest górska forma życia, która może ssać "miód" ze skały. Ta forma życia może również jeść różne pokarmy przygotowane przez człowieka i "pić" sok z winogron.

Księga powtórzonego prawa 32: 13-14
"13. On (Bóg) wyprowadził go (Somę) na wyżyny ziemi, i żywił bogactwami pól; Pozwolił mu miód wysysać ze skały i oliwę z najtwardszej opoki.
14. Śmietanę od krów, i mleko od owiec wraz z łojem baranów rasy Baszan, i kóz z tłuszczem z nerek, pszenicę: i piłeś czystą krew winogron."

Psalmów 81:17
"17. Karmiłby ich również najwyborniejszą pszenicą I syciłbym ich miodem ze skały."

Ezekiela 3: 1-4
"1. I rzekł do mnie: Synu człowieczy! Zjedz to, co masz przed sobą; zjedz ten zwój i idź, a mów do domu izraelskiego.
2. A gdy otworzyłem usta, dał mi ten zwój do zjedzenia.
3. I rzekł do mnie: Synu człowieczy! Nakarm swoje ciało i napełnij swoje wnętrzności tym zwojem, który ci daję! Wtedy zjadłem go, a on był w moich ustach słodki jak miód.
4. Potem rzekł do mnie: Synu człowieczy! Idź, udaj się do domu izraelskiego i przemów do nich moimi słowami!" (źródło: http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/Ksiega-Ezechiela/3)

Widzimy tu, że miodowy słodki pokarm jest blisko związany z proroctwem i kreuje starożytnych proroków.

Izajasza 42: 18-20
"18. Głusi, słuchajcie! Niewidomi, natężcie wzrok, by widzieć!
19. Kto jest niewidomy, jeżeli nie mój sługa, i głuchy, jak posłaniec, którego posyłam? Kto jest niewidomy, jak [ten co jest doskonały i niewidomy], jak Sługa Pański?
20. Widzeń mnóstwo, lecz ich nie przestrzegają; otwarte mają uszy, ale nikt nie słucha." (źródło: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=514, oprócz tłumaczenia w nawiasie kwadratowym)

Izajasza 42: 18-20
"1. Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? na kimże się ramię Pańskie objawiło?
2. On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On [ani formy, ani urody, a gdybyśmy go ujrzeli, nie ma w nim piękna, by go pragnąć]." (źródło: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=525 oprócz nawiasu kwadratowego)

W powyższych cytatach "sługa Pana", "posłaniec", oraz "ramię Pańskie", wszystkie są nazwami tej samej rzeczy, Amanita muscaria. Sługa Pana jest "ślepy", "głuchy" i "doskonały", i który otwiera oczy ślepemu i uszy głuchemu. Ramię Pańskie jest opisane jako "delikatna roślina", jako "korzeń" z suchej ziemi, to co po "ujrzeniu" nie jest rzeczą o wielkiej urodzie.

Wielu współczesnych chrześcijan twierdzi, że Izajasza 53 jest proroctwem lub wizją Jezusa i ukrzyżowania. Uważam, że Izajasza 53 nie jest żadną wizją lub proroctwem, lecz jest po prostu słowami wypowiedzianymi w obrzędzie gdy roślina Soma była przetwarzana w napój Soma w izajaszowej wersji ceremonii Somy.

21. Cytaty z Biblii Nowego Testamentu

Biblia Nowego Testamentu jest prawdopodobnie najbardziej niezrozumianą i źle interpretowaną książką, jaką kiedykolwiek napisano, dzięki zarówno oddanym chrześcijańskim uczonym jak i tym, którzy nienawidzą jej i chrześcijaństwa, będąc całkowicie nieświadomymi o czym tak naprawdę jest ta książka, tj. o Somie.

Co odróżnia ten zbiór książek od innych starożytnych tekstów na temat Rośliny Boga Soma i co spowodowało to zamieszanie; czy obszerna personifikacja Rośliny Soma jako bohatera "Jezusa Chrystusa" z historii, która została napisana jako prawdziwe wydarzenie historyczne.

Wybrano cytaty, aby pokazać, że Chrystus miał być "kosztowany", "jedzony" i określają "od początku" wszystkie rzeczy, które są niemożliwe dla człowieka. Słowa pogrubioną czcionką są podobno słowami wprost z ust Jezusa jako założyciela chrześcijaństwa.

Mleko Słowa
Skosztuj Pana
Kamienia Żywego

Piotra 2: 2-4
2:2 Jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali.
2:3 Gdyżeście zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan.
2:4 Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny.
(źródło: http://biblia-online.pl/Biblia/Warszawska/1-List-Piotra/2/9)

Kosztowanie daru Niebieskiego
List do Hebrajczyków 6: 4-5

4. Niemożliwe jest bowiem [dla] tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego,
5. [I] zakosztowali również wspaniałości słowa Bożego i mocy przyszłego wieku.
(źródło: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=370)

Żywa Woda
Ewangelia Jana: 37-38

37. W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: "Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije!
38. Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza."
(źródło: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=346)

Amanita muscaria jest najbardziej wyjątkową rośliną dragową, która po spożyciu w pewnej ilości wytwarza psychoaktywny mocz.

Chleb życia
Ewangelia Jana 6:48-58

48. Jam jest chleb życia.
49. Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli.
50. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze.
51. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.
52. Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: "Jak On może nam dać [swoje] ciało do spożycia?"
(To bardzo dobre pytanie, oczywista wskazówka dla mądrych, że to nie mówi żaden człowiek, oraz doskonałe odwrócenie uwagi nieostrożnych poprzez utrzymywanie iluzji opowiadanej rzeczywistości.)
53. Rzekł do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie.
54. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
55. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.
56. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.
57. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.
58. To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki".
(źródło: https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=345)

Słowo Boga
Ewangelia Jana 1:1-4, 14

1. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
2. Ono było na początku u Boga.
3. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało.
4. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi.
14. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
(źródło: https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=340)

Teraz porównaj Rigwedę mówiącą o Somie:

RW. 1X87 2cd "Ojciec bogów, protoplasta siły poruszającej, ostoja nieba, fundament ziemi."
RW. 1X76 4 "Monarcha wszystkiego, co widzi światło słoneczne, Soma oczyszcza siebie, triumfuje nad Prorokami, sprawił, że rozbrzmiało Słowo Drogi, ten, który jest oczyszczony przez promień słońca, jest ojcem poematów, mistrzem poetą, a jednak równym."

Słowo z Nowego Testamentu nie pasuje do człowieka, nie ważne jak przekręcisz logikę i wiarę. Pasuje jednak doskonale, bez żadnych problemów, do Rigwedy elokwentnego Słowa Drogi, ojca Bogów, Mistrza Poety.

Syn Boga
Jana 3:16-17

Najczęściej "przytaczanym" wersem ze wszystkich nowotestamentowych pism jest Jana 3:16.

16. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
17. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.
(źródło: http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=342)

"Człowiek" lub prawdziwy Syn Boga; Amanita muscaria, ziele nieśmiertelności, cała koncepcja chrześcijaństwa jest całkowicie zmieniona, przez który to punkt widzenia używa się, "Człowiek" ma Boga, który żąda ludzkiej ofiary z doskonałego człowieka, by wynagrodzić za ludzkie nieposłuszeństwo (wolna wola), brak tu kochającego Boga.

"Ziele Życia", ojciec nieba posyła człowiekowi swojego syna (Amanita muscaria) największy dar natury. Kochający, troskliwy Bóg, ojciec, który daje, a nie wymaga. Syn przynosi swoje dary ludzkości, Mądrość, proroctwo, radość, nowe życie, zdrowie, miłość, nieśmiertelność, który nawet po poświęceniu żyje ponownie.

Słowo życia
Jana 1:1-2

1. Które istnieje od samego, a które my usłyszeliśmy, zobaczyliśmy na własne oczy, a nawet dotykaliśmy własnymi rękoma.
2. Ten, który daje życie, objawił się, a my Go zobaczyliśmy. Dlatego teraz, jako naoczni świadkowie, mówimy wam o życiu wiecznym, które było u Boga Ojca i objawiło się nam.
(źródło: https://www.biblica.com/bible/sz-pl/pierwszy-list-św.-jana/1/lb/)

To po prostu nie może odnosić się do "człowieka" w żadnym obszarze imaginacji. Idealnie wpasowuje się jednak w ziele Nieśmiertelności. Słowo Życia z Nowego Testamentu składa się z dwóch terminów Rigwedy na Somę, ze Słowa Drogi i Ziela Życia. Podstawcie ziele życia; za Słowo życia, i macie doskonałe logiczne stwierdzenie. W kontekście kultu ziela jest to całkowicie logiczne, jak napisano.

Kim jest Chrystus
Mateusza 22: 41-46

Gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus zadał im takie pytanie:
42. Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem? Odpowiedzieli Mu: Dawida.
43. Wtedy rzekł do nich: "Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi:
44. Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje.
45. Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być [tylko] jego synem?
46. I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać.
(źródło: https://biblia.deon.pl/2010/rozdzial.php?id=265)

Musiałem przeczytać to stwierdzenie kilka razy, aby naprawdę zrozumieć tę najgłębszą kwestię w wersie 45. Stwierdzenie w wersie 44 przytoczone z Psalmu 110.1, jest napisane z perspektywy skryby, lub w trzeciej osobie, więc mówi ono, że Pan (Bóg) rzekł do mojego (Skryby) Pana (Króla Dawida).

Mamy tu "Jezusa", jasno stwierdzającego, przy użyciu sprytnego pytania; że żaden syn Dawida; wliczając jego samego, nie mógłby kiedykolwiek być Chrystusem. To stwierdzenie założyciela chrześcijaństwa całkowicie przeczy wierzeniom wszystkich Kościołów chrześcijańskich, które twierdzą "Jezus, syn Dawida jest Chrystusem".

Wyrażenie "w duchu" jest nowotestamentowym sposobem na powiedzenie upojony Somą. W perskim stosowaniu Somy powszechne było mieć skrybę ilekroć Magi lub Książę spożywał Somę, by zarejestrować każde słowo rozmowy tej osoby z Bogiem Somą lub by zarejestrować inne wrażenia z doświadczenia tej osoby, to zarejestrowanie interakcji między człowiekiem a "żywym" Bogiem jest źródłem starożytnej praktyki proroctwa.

Wielu chrześcijan zdziwiłoby się, wiedząc, że zmarli cesarze rzymscy wytworzyli religię zwaną teraz Chrześcijaństwem, w desperackiej próbie utrzymania rozpadającego się imperium. Elementy z kilku różnych religii zostały połączone, aby stworzyć "uniwersalny" lub katolicki Kościół, który został ustanowiony w celu ustabilizowania i zjednoczenia Cesarstwa Rzymskiego.

Zoroastrianizm, Mitraizm, kult Dionizosa, kult Izydy i Ozyrysa, kult Amena i wielu innych, wszystkie zostały użyte do stworzenia Chrześcijaństwa. Wszystkie te starożytne religie były szeroko rozpowszechnione w późnym Cesarstwie Rzymskim i nadal są wykrywalne we współczesnym Chrześcijaństwie, kult Izydy stał się kultem Marii Dziewicy, połączeni Mitra/Ozyrys/Dionizos stali się Chrystusem, i każdy Chrześcijanin wie, że hymny i modlitwy kończą się na "Amen" imię starożytnego egipskiego boga Amena. Nowotestamentowe teksty, na których opiera się Chrześcijaństwo były obszernie redagowane pod kątem treści, a nawet przepisywane przez ludzi zatrudnionych przez cesarzy rzymskich do stworzenia tej nowej religii. Wiele tekstów, które nie pasowały do tego nowego schematu, po prostu usunięto z listy akceptowalnych tekstów, a w niektórych przypadkach wręcz zakazano.

Fresk Adam i Ewa z Kaplicy Plaincourault.

Ten potwór Frankensteina stworzony przez Imperium Rzymskie prowadził wojnę przez prawie 17 wieków próbując podporządkować lub wyeliminować wszystkie inne systemy wierzeń, starając się pozostać "uniwersalnym" kościołem świata. Walczyli z heretykami, naukowcami, czarownicami, poganami, ludźmi innych religii, oraz odłamowymi sektami własnej religii. Ten kult ludzkiej ofiary udający religię jest w rzeczywistości maszyną polityczną zaprojektowaną do podboju świata.

Chociaż cenię teksty Nowego Testamentu jako jedno źródło informacji o Bogu Soma, nie mam absolutnie żadnego pożytku z obecnie praktykowanej "religii chrześcijańskiej".

22. Dionizos

Dionizos jako biały filar otrzymujący ofiary, zauważ mały biały przedmiot w kształcie grzyba na stole.

Wszystkie starożytne ludy indoeuropejskie posiadały różne warianty ceremonii Somy; grecki bóg Dionizos jest przykładem greckiego wariantu starożytnego Boga Somy. Dionizos jest niezwykle starym Bogiem, którego imię zostało znalezione na wypalanej glinianej tabliczce zapisanej pismem linearnym B, archaiczną formą greki, to jest prealfabetem i datowanym na około 1450 p.n.e.

Dionizos spowodował, że winorośle wyrosły przez noc dając Wino; oczywiście nie jest to winorośl. Jego kapłani mogli przemieniać świeży sok winogronowy w specjalne mocne wino w ciągu nocy, a każda filiżanka, do której wlewało się to wino, stawała się Świętym przedmiotem, tj. Świętym Graalem.

Jego wyznawczynie poszły do lasu na święte polowanie na samego Boga, który był w formie "małych plamistych zwierząt", które były później rozdzierane przez kobiety gołymi rękami.

Dionizos otrzymujący małe plamiste zwierzęta od swych wyznawczyń.

Kult Dionizosa był bardzo skryty, gdzie jedynie czcicielki i jego kapłani byli przyjmowani do tajnych posług nocnych. W wielu przypadkach wszyscy mężczyźni byli wykluczani z niektórych świątyń lub ceremonii. Kult Dionizosa miał również bardzo publiczne oblicze, z masowym publicznym piciem kultowego Wina na specjalnych festiwalach i rozrywkach ze sztuką, poezją, pieśnią i teatrem.

Kiedy kult ten dotarł do Rzymu około 300 r.p.n.e., został wkrótce zdelegalizowany, a według wyliczeń samych Rzymian, ponad dwadzieścia tysięcy osób zostało ukrzyżowanych, większość kobiet, Rzymianie zastąpili ten sekretny kult Dionizosa swoim publicznym kultem Bachusa i odtąd ci dwaj Bogowie byli ze sobą myleni.

Prawdziwy kult Dionizosa przetrwał będąc wyjętym spod prawa, tracąc dziki ekstatyczny taniec, który naznaczał jego wcześniejszą formę i ostatecznie ewoluował w religię osobistego zbawienia, dopóki nie został wyjęty spod prawa przez Kościół rzymskokatolicki jako religia pogańska.

Dionizos z "Winoroślą" kiełkującą z pleców, niosący swój magiczny Róg, lub Cornucopia, służący do picia.

Dionizos jadący na Lamparcie.

23. Odyn - Bóg Mądrości

Germański i Nordycki "Wotan", "Woden" lub "Odyn", najważniejszy bóg północy; bóg wojny, mądrości i wiedzy tajemnej, który posiadał poetycki miód inspiracji.

Odyn jest tylko jednym z dwóch do trzystu imion dla tego Boga, wliczając Ygg = jajko, Jalk (angielski Jack) = młodość, Sidhot = garbaty kapelusz, i Sidskeg = długobrody. Te nazwy ściśle pasują do widocznego cyklu życia Amanita Muscaria, który zaczyna się od jajka, dorasta w młodość, dojrzewa w garbaty kapelusz, a na końcu w długą brodę "grzybni".

Odyn ma tylko jedno oko, zrezygnował z drugiego jako zapłaty za wypicie ze studni wiedzy, jeśli zbierzesz świeżego Amanita muscaria, usuniesz kapelusz z łodygi i spojrzysz na jego spód, zobaczysz jak wygląda jedno gigantyczne oko.

Odyn przeszyty własną włócznią, powiesił się na drzewie świata na dziewięć dni i nocy by wydestylować mądrość, świeży Amanita muscaria musi zostać wysuszony przed spożyciem, w starożytności był nawlekany na sznurek i rozwieszany do wyschnięcia, nie posiada on mądrości ani wiedzy w sobie gdy jest świeży.

Wiele mitów Odyna dotyczy jego pozyskiwania Poetyckiego Miodu, najcenniejszego napoju we wszechświecie; przechowywano go w trzech baryłkach: Czerwonej, Złotej i Brązowej, które są trzema najczęstszymi fazami kolorystycznymi Amanita muscaria. Jeden mit mówi, że Odyn ma magiczną Kozę, która każdego dnia napełnia dzban poetyckim miodem, magiczna koza (grzybnia) i niekończący się dzban Miodu są tylko kolejną wersją mitu o Świętym Graalu.

Osobny mit nordycki dotyczy "Złotych Jabłek Nieśmiertelności", które wszyscy germańscy bogowie musieli codziennie spożywać, aby pozostać młodymi i silnymi.

Większość mitów o Odynie znajduje się w Starszej Eddzie; która jest zbiorem starożytnej mitologii nordyckiej/germańskiej, ocalonej od zapomnienia w późnym średniowieczu. Podobieństwo między słowami Wedy i Eddy nie jest zbiegiem okoliczności według indoeuropejskich ekspertów językowych, którzy uważają, że obie wywodzą się od wspólnego proto-indoeuropejskiego słowa oznaczającego mądrość/wiedzę, a zatem Starsza Edda oznacza Starą Mądrość/Wiedzę.

Chrześcijaństwo zastąpiło starą germańską religię w Skandynawii zaledwie 1000 do 800 lat temu i jak wszędzie zyskało kontrolę polityczną i stłumiło Starą Wiedzę prześladowaniem wszystkich pozostałych wyznawców.

W odpowiedzi trochę z religii Starej Mądrości znalazło drogę do dziecięcych historii, takich jak Jaś i łodyga fasoli, i oczywiście Odyn odgrywający Świętego Mikołaja.

Jaś i magiczna fasola

Opowieści o Jasiu (Jack) są bardzo popularną rozrywką z dzieciństwa w całym świecie germańskim, wliczając Anglię. Podobnie jak w przypadku całego folkloru, istnieje kilka różnych historii o Jasiu i oczywiście lokalnych odmian tej samej historii. Angielskie imię "Jack" lub nordyckie "Jalk" oznacza "Youth" ("Młodość") i jest jednym ze starych imion Odyna [od tłum. - w polskim byłoby to nawet bardziej widoczne w związku młody - odyn].

W opowieściach "Jack pogromca olbrzymów", Jack robi dokładnie to samo co Odyn w swych starożytnych historiach, mianowicie pokonuje Gigantów, jedynie ze zmienionym imieniem Boga bohatera, aby chronić gawędziarza przed prześladowaniami. W mitologii nordyckiej rzeczy nie są takimi, jak się o nich mówi, w rzeczywistości zawsze są nazywane przeciwnie, na przykład gigant w Micie nordyckim nie jest tak naprawdę gigantem, ale człowiekiem. Gdy zrozumiesz, że Odyn to Amanita muscaria a ludzie w porównaniu z nim są gigantami, historie o "powalaniu Gigantów" łatwo zrozumieć i prawdopodobnie odpychały one niewtajemniczoną osobę nawet od dotykania Odyna, zabójcy giganta.

W opowieści o Jasiu (Jack'u) i magicznej fasoli, Jaś wymienia krowę na starca za trzy "magiczne" fasolki; deszyfratorem jest słowo magiczna lub Maga, które jest jedną z najstarszych nazw dla Amanita muscaria, w Rigwedzie bieżącą stawką za Somę są trzy Somy za jedną krowę, więc Jaś nie został oszukany, po prostu zapłacił stawkę bieżącą.

Magiczne fasolki w tej opowieści wyrastają na gigantyczną fasolę, która sięga do nieba. W rzeczywistości Jaś mógł zjeść te trzy Magi i mieć wizje, motyw wspinania się po Drzewie Świata jest powszechny w Szamanizmie Nordyckim a poprzez wspinanie się w górę do nieba, lub w dół, do jego korzeni w podświecie, duch Szamana mógł odwiedzić wszystkie regiony egzystencji.

Na szczycie łodygi fasoli/drzewa świata Jaś odkrywa Olbrzyma, który chce go zjeść, torbę "Złota", która nigdy się nie wyczerpuje, Złotą Harfę, która recytuje wiersze i sama tworzy muzykę, oraz Gęś znoszącą Złote Jajka.

Niekończąca się torba Złota przypomina Bhagi z Rigwedy, skórzane torby używane do niesienia suszonych roślin Somy na ceremonię Somy, torby te nadały nazwę Braminom lub "człowiekowi-torbie" (bag-man), starożytnym pijącym Somę. Teraz, jeśli wiesz, gdzie rośnie Soma, twoja torba nigdy nie będzie pusta, a przy trzech Somach za krowę ta wiedza mogła przynieść prawdziwe bogactwo.

Jednym z najbardziej zaskakujących efektów ze spożywania suszonego Amanita muscaria są efekty słuchowe, może to być bardzo piękna poezja, muzyka lub słowo mówione. Po prostu nie ma porównania z prawdziwą muzyką, ponieważ efekty dźwiękowe mogą być o rząd wielkości lepsze niż zwykła muzyka. Stąd opowieści o "złotej harfie", która śpiewa i gra własną muzykę.

Złote Jajka, rzekomo produkowane przez "gęś", to oczywiście grzyby Amanita muscaria, które gdy się dopiero co wyłaniają, są tak naprawdę małymi złotymi jajkami. W Rigwedzie, Soma nazywana jest Złotym Embrionem, najcenniejszą rzeczą w całym stworzeniu, podczas gdy jedno z imion Odyna to Ygg, po angielsku jajko.

Święty Mikołaj a Boże Narodzenie

W folklorze syberyjskim, renifery, które uwielbiają jeść Amanita muscaria i upijać się, są zawsze kojarzone z tym grzybem. W opowieści o Świętym Mikołaju renifery nie tylko ciągną sanie, ale także mogą latać po niebie. Ta symbolika powinna być oczywista, ponieważ ludzie, którzy jedli suszone Amanita muscaria często opisują latanie jako jedną z wizji, tacy ludzie myśleli oczywiście, że zgrzybiony renifer jest również zdolny do tego rodzaju szamańskiego "latania".

Mikołaj; wesoły grubasek z długą białą brodą, w czerwono-białym ubraniu, który może przebyć cały świat w ciągu jednej nocy zostawiając jaskrawo owinięte "prezenty" pod wiecznie zielonymi drzewkami, jest oczywiście uosobieniem Amanita muscaria.

Amanita muscaria jest niewielkich rozmiarów, ale dość gruby, pełen uśmiechu i radości po wysuszeniu i spożyciu, wytwarza długą białą grzybnię po wskrzeszeniu, która przypomina białą brodę, jest jedyną jaskrawo czerwono-białą formą życia w północnym lesie, może pojawić się na bardzo dużym obszarze w ciągu jednej nocy, żyje w symbiozie z wiecznie zielonymi drzewami, takimi jak sosna, jodła i świerk, i oczywiście jest jaskrawo zapakowanymi prezentami, które można znaleźć pod tymi drzewami. Historia Świętego Mikołaja jest pochodzenia nordyckiego/germańskiego, a najwcześniejsze znane niemieckie ozdoby choinkowe to pomalowane drewniane lub szkliwione ceramicznie reprezentacje Amanita muscaria.

Ta historia Świętego Mikołaja wydaje się być przesunięta o sześć miesięcy w kalendarzu słonecznym, prawdopodobnie po to, aby uniknąć prześladowań kościoła i dostosować ją do kalendarza kościelnego. Ponieważ na dalekiej północy Amanita muscaria owocnikuje podczas lub po najdłuższych dniach roku. Podczas gdy współczesne Boże Narodzenie lub (urodziny Mitry) obchodzone są w najkrótsze dni roku, kiedy Amanita muscaria owocnikuje w znacznie cieplejszym basenie Morza Śródziemnego.

Jednak ceremonialne dzielenie się suszonym Amanita muscaria podczas obchodów w środku zimy w północnych lasach może być starożytną praktyką, ponieważ zawarte w nim antybiotyki oraz jego lekka intoksykacja poprawiająca nastrój były prawdopodobnie najbardziej potrzebne starożytnym ludom w tym ponurym okresie roku.

24. Amanita muscaria i alchemia filozoficzna, hermetyzm, okultyzm i mistycyzm judeochrześcijański

Każda z tych kategorii jest często uważana za oddzielny system przekonań, a jednak te systemy przekonań są zmieszane w tak dużym stopniu, że nie ma "czystego" zrywu. Na przykład alchemia zawiera elementy hermetyzmu, okultyzmu i mistycyzmu judeochrześcijańskiego, a każda z tych kategorii zawiera również główne elementy pozostałych.

Te systemy wierzeń zostały opracowane lub ujawnione we wczesnym okresie średniowiecza podczas zaciekłych prześladowań heretyków i innych uważanych za przestępców przez Kościół rzymskokatolicki, dlatego wiele ich tekstów jest napisanych w taki sposób, aby Kościół nie podejrzewał o herezję, i często symbole oraz obrazy są używane zamiast słów, aby nadawać znaczenie w formie języka symbolicznego.

W dalszych próbach trzymania głowy na karku, wielu autorów tych tekstów używało przybranych nazw, a ponieważ ludność żydowska w Europie nie podlegała tym samym zasadom, które Kościół stosował wobec chrześcijan, wielu autorów "chrześcijańskich" używało nazw żydowskich. Jednak w tym czasie istnieje znaczne skrzyżowanie myśli chrześcijańskiej, muzułmańskiej i żydowskiej, a Kabała była szeroko badana przez alchemików i studentów hermetyzmu. Używanie przybranych nazw przez autorów tego rodzaju tekstów trwa do 1600 roku, kiedy słabnie prawo Kościoła do torturowania i zabijania za zbrodnię herezji w większości obszarów Europy, dopiero wtedy autorzy zaczęli dumnie umieszczać własne nazwiska na swych pracach.

Alchemia to sztuka transmutacji, która dzieli się na dwie główne gałęzie, Alchemię Praktyczną i Alchemię Filozoficzną. Praktyczna Alchemia zajmowała się przemianą ołowiu w złoto i eksperymentalną eksploracją materii, która z czasem przekształciła się we współczesną chemię, ta gałąź Alchemii nas nie dotyczy, z wyjątkiem tego, że zdajemy sobie sprawę, że nie cała Alchemia jest taka sama.

W przeciwieństwie do tego, celem alchemii filozoficznej jest duchowa transmutacja ludzi w coś więcej niż tylko człowieka poprzez użycie Kamienia Filozoficznego i Eliksiru Nieśmiertelności. Te filozoficzne teksty alchemiczne są pełne dziwacznych obrazów i zawoalowanych odniesień do Amanita muscaria jako Kamienia Filozoficznego, źródła Eliksiru Nieśmiertelności. Pokazują one również serię przemian z udziałem Kamienia Filozoficznego, który rozumiany jako Amanita muscaria odpowiada wskrzeszeniu wysuszonego grzyba i tajemnicy Świętego Graala.

Hermetyzm to mieszanka wierzeń zaczerpniętych z egipskich i przedchrześcijańskich źródeł greckich. Uważano, że autorem kilku hermetycznych tekstów był egipski bóg Thot. Greckie imię Thota to Hermes Trismegistos, co oznacza "Hermes trzykroć wielki". Wielu autorów hermetycznych podpisało swoje dzieło jako Hermes Trismegistos lub jego odmiany, wierząc, że tekst był bezpośrednio inspirowany przez Hermesa Trismegistosa. Grecki bóg Hermes (rzymski Merkury) występuje powszechnie w hermetyzmie, Hermes ma skrzydła na kostkach, ramionach lub na głowie i dierży to samo skrzydlate berło z wężami, "kaduceuszem", którego współczesna medycyna używa za symbol leczenia. Grecki Hermes, uzdrowiciel, bóg handlu, inwencji, przebiegłości, kradzieży, posłaniec i zwiastun innych bogów, patron podróżników i przewodnik dusz do podświata. Hermes jest również powiązany z hermafrodytyzmem (Hermes + Afrodyta), występowaniem męskich i żeńskich cech płciowych w tym samym ciele, nazwanym po Hermafrodycie, synu Hermesa i Afrodyty, który połączył się w jednym ciele z żeńską nimfą Salmacis. To połączenie przeciwieństw mężczyzny i kobiety w jednym ciele jest widoczne w grzybie Amanita muscaria, który wydaje się być zarówno męskimi, jak i żeńskimi genitaliami. Hermetyczny oznacza również zapieczętowany, hermetyczna pieczęć jest szczelna, więc wiedza hermetyczna jest zapieczętowaną wiedzą, trzeba złamać kod, aby uzyskać dostęp do zapieczętowanej wiedzy.

Okultyzm oznacza ukryty, tak jak w wiedzy ukrytej, często uważa się, że okultyzm dotyczy wiedzy "nadprzyrodzonej" i jest postrzegany z punktu widzenia standardów Kościoła jako zły, a nawet satanistyczny. Jednak okultyzm najlepiej rozumieć jako wiedzę ezoteryczną, która była przeznaczona tylko dla niewielu osób. Ezoteryczny i okultystyczny to synonimy słów tajemnica i tajemniczy (ang. mystery i mysterious), które wyewoluowały z religii misteryjnych starożytnej Eurazji.

Od starożytnych religii misteryjnych mamy również Mistyka i Mistycyzm. Zwolennicy Mistycyzmu są często zewnętrznymi wyznawcami bardziej zorganizowanych religii i często nazywani są mistykami chrześcijańskimi lub mistykami żydowskimi, jednak wszyscy mistycy mają więcej wspólnego niż ich religie. Wszystkie gałęzie mistycyzmu wierzą w osobiste doświadczenie Boga poprzez boskie uniesienie, nieopisaną błogość, która przenosi ich na inne poziomy percepcji i rzeczywistości. Wiara, że człowiek w ciele fizycznym może doświadczyć Boga, wydawała się herezją w bardziej zorganizowanych religiach, a chrześcijaństwo, judaizm i islam prześladowały sekty mistyczne.

Nie wszystkie sekty mistyczne znają Amanita muscaria a niektóre nie użyłyby go, gdyby znały ten sekret, zamiast tego uniesienie jest wytwarzane poprzez medytację lub inne środki, wliczając inne dragi psychoaktywne, takie jak haszysz, używany przez niektórych mistyków hinduskich i muzułmańskich.

Jest jednak wielu chrześcijańskich i żydowskich mistyków, którzy znali i stosowali Amanita muscaria jako sakrament. Niektórzy, jak Jacob Boehme, stworzyli piękne obrazy przedstawiające Sakrament Amanita muscaria na widoku. Ukrywanie Sekretu w obrazach, który można zrozumieć tylko wtedy, gdy już znasz Sekret, jest jednym ze sposobów zachowania i przekazania Świętej wiedzy. Tylko ci, którzy mają oczy, by widziały, zobaczą.

Drugi Klucz Basiliusa Valentinusa


Hermes, Słońce i Księżyc na ziemi, rozpostarte skrzydła zakorzenione w ziemi.



Słońce i księżyc napełniają Święty Puchar Hermesa. Merkuriusz



Ten, który zna Niebiosa, wskazuje na Słońce i Księżyc na Ziemi. Merkuriusz



Ze Słońca i Księżyca na Ziemi wypływa woda Życia. Ogród Hermetyczny



Testament Chrystusa - Jakuba Boehme


Z Ziemskiej Astronomii Kelley'ego


Hermafrodyci na górach.



Zbliżenie, niektórzy spadli.



Wchodzą do naczynia Czarodziejów.



W Różańcu Filozofów u góry stworzenie transmutuje w Chrystusa u dołu.
Hermafrodyta trzyma Graala kiełkującego wężami, a w drugiej ręce trzyma węża mądrości.

Zmartwychwstały Chrystus u dołu nosi nowe szaty.



Adam i Ewa z Hermetycznego Ogrodu



Jajo hermafrodyty z Merkuriusza



Słońce i Księżyc pod Ziemią, mały smok w boskim jaju ssie własny ogon. Ogród Hermetyczny



Alchemiczny sekret Świętego Graala. Ogród Hermetyczny



Nieśmiertelne kiełki w naczyniu pokrytym tkaniną. Ogród Hermetyczny



Mars i Wenus tworzą Hermesa. Ogród Hermetyczny



Słońce i Księżyc na Ziemi - Jacob Boehme



Słońce i Księżyc na Ziemi - D. Teeter
Zdjęcie Neil Switkowski

25. Pewne Myśli

Amanita muscaria jest najbardziej rozpowszechnionym naturalnym intoksykantem na Ziemi, występującym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy, sam ten fakt gwarantowałby wiele opowieści o Amanita muscaria na całym świecie. Amanita muscaria, gdy jest odpowiednio przygotowany, jest znacznie bezpieczniejszym intoksykantem roślinnym niż wiele powszechnie stosowanych roślin odurzających, takich jak mak, lulek, bieluń czy wilcza jagoda, ponieważ rośliny te mogą łatwo spowodować śmierć przy niewielkim przedawkowaniu.

W północnych lasach Amanita muscaria jest najłatwiej rozpoznawalnym i możliwym do wykorzystania źródłem dużych ilości skutecznych antybiotyków, to również dałoby wiele opowieści o Amanita muscaria dokonującym cudownych uzdrowień i uleczeń.

Grzyb Amanita muscaria ma bardzo charakterystyczny wygląd i przy niewielkim treningu można go łatwo odróżnić od wszystkich innych grzybów, z których niektóre mogą być śmiertelnie trujące.

Nieśmiertelność pokazywana przez Amanita muscaria jest źródłem cudów i źródłem wszystkich legend o magicznych naczyniach starożytnej Eurazji. Ponieważ nieśmiertelność może być wykorzystana przy użyciu magicznych pucharów lub innych technik uprawy w celu powiększenia zapasu tej wyjątkowej formy życia, kulty używające Amanita muscaria nie musiały trzymać dużego zapasu grzybów.

Wyjątkowy zapach i smak suszonego Amanita muscaria przypomina miód i jest słodki w smaku, w przeciwieństwie do większości innych roślin leczniczych lub psychoaktywnych.

Nasi przodkowie odkryli w lasach żywy skarb i go wykorzystali. Tę praktyczną wiedzę przekazywali z pokolenia na pokolenie przez wieki w opowieściach, pieśniach i rytuałach.

W jakimś czasie między starożytnym światem a współczesnością zaginął sekret rozumienia tych historii i rytuałów. Historie te ewoluowały w święte księgi, mity lub opowieści ludowe, podczas gdy rytuały stały się zewnętrznymi znakami różnych religii, ale bez znajomości starożytnego sakramentu historie te stały się niezrozumiałe, a starożytne rytuały straciły sens.

Prawdziwy i praktyczny starożytny bóg żywy naszych przodków został przed nami ukryty i zastąpiony przez naprawdę bezwartościowego, a nawet niebezpiecznego boga nadprzyrodzonego. Jest to koncepcja boga stworzona przez ludzi, aby kontrolować ludzi, ponieważ ten współczesny bóg jest w rzeczywistości antybogiem, którego wyznawcy zabili miliony poprzez wojny, prześladowania i niewiedzę. Ten niewidzialny, współczesny bóg nie może spełnić starożytnych obietnic prawdziwego "Żywego Boga"; ponieważ jest to bóg, który nie otwiera oczu ślepym, który pozostawia chorego chorym a chromego chromym.

Dla prawdziwego poszukiwacza, wiedz, że w prawdziwym świecie możesz znaleźć prawdziwy las, który jest domem starożytnego żywego boga naszych ojców. Starożytny Rajski ogród był tu zawsze; w tym ziemskim ogrodzie jest Owoc Drzewa Mądrości i Życia. Zasmakuj sam słodkiego miodowego lekarstwa przyrody, ulecz swoje ciało i ducha, niech twoje oczy się otworzą i odródź się jak bogowie. Taka jest obietnica starożytnej Wiedzy; to jest twoje rodowe dziedzictwo.

26. Imiona Boga - część 1

Co jest w imieniu? Wszystko! Starożytni Indoeuropejczycy i ich potomkowie przywiązywali dużą wagę do imion, jednak imiona, nie ważne jak długo, mogą przekazywać tak wiele znaczeń. Tam, gdzie istnieje tajemnica pełna znaczenia, którą próbuje się przekazać, jak w przypadku ziela Życia, jedno imię po prostu nie spełnia swego zadania. W przypadku Amanita muscaria imiona mnożą się, nadając mu więcej nazw niż jakiejkolwiek innej formie życia. Większość nazw to atrybuty lub opisy jego skutków, a nie opisy fizyczne, ale te również istnieją w obfitości. Ponieważ mamy do czynienia z fizyczną rośliną, która ma wiele psychicznych i fizycznych skutków dla ludzkiego ciała, wielość nazw ma sens.

Z drugiej strony, prawdziwi nadprzyrodzeni bogowie mają bardzo niewiele imion. Zeus to w zasadzie Zeus, podczas gdy Jahwe, jego hebrajski odpowiednik, to zawsze Jahwe. Posłaniec Jahwe, Mesjasz, ma jednak ponad 50 imion w Starym i Nowym Testamencie.

Wiele nazw ma związek z jednym efektem, wydawaniem efektów dźwiękowych. Martwa sucha roślina, bez warg i języka, mówi, wiodąc do nazw takich jak Mesjasz (posłaniec), Słowo, Słowo Drogi, Język Drogi, Słowo Boga, itd., itd. Nazwy te powodują niekończące się zamieszanie u uczonych, którzy nie wiedzą, że roślina potrafi mówić!

Wiele innych nazw opiera się na fakcie, że Amanita muscaria jest "Nieśmiertelny" w najprawdziwszym znaczeniu tego słowa. Spowodowało to również niekończące się zamieszanie wśród uczonych, którzy nie rozumieją, że Amanita muscaria jest naprawdę nieśmiertelny w dosłownym tego słowa znaczeniu.

Inne imiona są oczywiście oparte na innych efektach. W tym rozdziale przyjrzymy się bliżej niektórym z tych imion boga. Imiona będą pochodziły z wielu źródeł, starożytnych aryjskich, greckich, perskich, hebrajskich i chrześcijańskich. Skróty to R.W. = Rigweda, Ys = Yasna, S.T. = Stary Testament, N.T. = Nowy Testament.

Greka - Ambrozja,
R.W. - Amryta,
"Nie śmiertelny". Wydaje się odnosić do zarówno rośliny, jak i soku wyekstrahowanego z Amanita muscaria po jego wysuszeniu, a następnie ponownym uwodnieniu wodą. W greckich legendach Ambrozja jest czasem nazywana Nek-Tar (patrz Nek-tar).

R.W. - Andhas, "Kwiat", Starożytni Ariowie czasami nazywali Somę "kwiatem". Suszony Amanita muscaria ma bardzo przyjemny aromat, połączenie kwiatów i nektaru prawdopodobnie powstało z tej rośliny, która jest zarówno kwiatem, jak i nektarem.

S.T., N.T. - Be-el-ze-bub
"Pan much" lub "Bóg much"; imię to było szeroko demonizowane; jednak w swoim pierwotnym prostym znaczeniu jest bardzo opisowe dla tego ziela, ponieważ żywy Amanita muscaria jest często otoczony chmurami muszek, podczas gdy większe muchy można spotkać siedzące na nim lub leżące pod nim w stanie śpiączki. Suszony Amanita muscaria z mlekiem jest nieodparty dla much, które się nim bardzo odurzają. Współczesna nazwa zwyczajowa [angielska] Fly-Agaric i nazwa naukowa Amanita muscaria łączą ten grzyb z mocą nad muchami.

W Nowym Testamencie znajduje się 7 odnośników do "Pana Much" (Belzebub) i wszystkie one są związane z "Jezusem", są to Mateusza 10:25, 12:24, 12:27, Marka 3:22, i Łukasza 11:15, 11: 18, 11:19.

R.W. - Zrodzony z Grzmotu
W starożytności uważano, że grzyb Amanita muscaria nie posiadający widocznych nasion ani systemu korzeniowego wyrastał dzięki dźwiękowi grzmotu. W efekcie Niepokalane Poczęcie dla ziela pełnego cudów i boskości. Ta koncepcja prowadzi do imion Syna Bożego, Syna Zeusa i Syna Ojca Nieba.

R.W. - Pocieszyciel
S.T. - Pocieszyciel
N.T. - Pocieszyciel
Jako "pocieszyciel" ziele to cieszy się najwyższym szacunkiem w tych trzech wariantach starożytnej religii. Nowy Testament ma najwięcej odniesień do pocieszyciela jako Ducha Świętego. "Duch Święty" to opis działania ziela po spożyciu.

S.T. - Doradca
R.W. - Doradca
Jako doradca widzących (proroków), którzy doradzali następnie innym ludziom, uważano, że porada ziela była uważana za najwznioślejszą dostępną dla ludzkości.

Greka - Dionizos,
"Syn Bóstwa". Kult Dionizosa wykazuje oczywiste oznaki bycia pierwotnie kultem ziół, takich jak winorośle dające wino, pojawiające się z dnia na dzień, z naciskiem na odurzenie. Rytualne znaczenie małych plamistych "zwierząt" i święte polowanie w lesie na te cętkowane stworzenia (Amanita muscaria), plus fakt, że kobiety miały rozrywać te "zwierzęta" (sam Dionizos) gołymi rękami. Dionizos jest uosobiony jako ofiarna ofiara w tym rytuale. Dionizos, jak czasami jest przedstawiany, nosi szkarłatną maskę i skórę lamparta. Za maską skrywa sekret, swoje wewnętrzne ja. Najpopularniejszym obiektem kultu był biały słupek z wiszącą na górze szkarłatną maską, falliczny czy grzybowy? Głównym celem kultu było wywołanie boskiej ekstazy w Menadach (czcicielkach).

R.W. - Ojciec Bogów
Ys - Pierwszy i ostatni
S.T. - Pierwszy i ostatni
N.T. - Alfa i Omega
Idea, że ta roślina była i powinna być uważana za początek zachodniej religii, jest w starożytności uważana za prawdziwą. Uważano, że jako ojciec bogów, Soma stworzył bogów, a oni wszechświat, roślinę Soma, będącą bogiem, arcykapłanem i ofiarą podczas ceremonii Somy. Oczywiście w wizjach i efektach słuchowych wywoływanych przez tę roślinę odnajdujemy miejsce narodzin bogów i religii.

R.W. - Fontanna wykonana ze złota, źródło
S.T. - Fontanna wody żywej
N.T. - Fontanna wody życia

"Fontanna żywej wody" jest ściśle związana z ideą amryty, ambrozji, eliksiru nieśmiertelności. Organizm ziela, które dostarcza tej amryty, wygląda jak źródełko wody, które ostatecznie wytryskuje na kształt zamarzniętej fontanny, niosącej w tej formie wodę życia, którą w tajemniczy sposób wydobyła z ziemi.

Duża miska, w której znajduje się sok Soma, nazywana jest zdrojem w Rigwedzie, protoplastą zdroju wody święconej w kościołach chrześcijańskich. R.W. 9 XCVII 44, "Wylej nam zdrój miodu, źródło skarbu". W Rigwedzie proces wydobywania i filtrowania wody porównuje się poetycko z oceanami, rzekami, strumieniami, fontannami, źródłami i kroplami deszczu.

Grecki - Złote Jabłka Nieśmiertelności
Łacina - Złote Jabłka Nieśmiertelności
Nordycki - Złote Jabłka Nieśmiertelności
Mitologie greckie, rzymskie i nordyckie wspominają o "złotych jabłkach nieśmiertelności" w kilku legendach. W języku greckim i łacińskim słowo oznaczające jabłko jest również używane w ogólnym znaczeniu dla owoców. Stadium pączka, okazów Amanita muscaria, wysuszone w całości, zdecydowanie przypomina małe złote jabłka. Te złote jabłka są najcenniejszymi rzeczami, o których wspomina się w tych mitach, jako że zależała od nich nieśmiertelność samych bogów.

N.T. - Żywy chleb
Te imiona Chrystusa jako chleba żywego, chleba życia i chleba z nieba, wszystkie wskazują na spożywanie "Amanita muscaria" jako niebiańskiego pokarmu. Wszystkie trzy mają odpowiedniki, takie jak:
N.T. - żywy Bóg
N.T. - chleb życia
N.T. - żywy chleb, żywy kamień
N.T. - chleb z nieba
R.W. - Pokarm bogów
R.W. - Szef wszystkich pokarmów

R.W. - Pan Życia
R.W. - Nieśmiertelny Bóg
Grzyb Amanita muscaria z pewnością jest żywą istotą, jest także jedyną rośliną w całej historii ludzkości, którą uważano za Boga! Grzyby psychedeliczne używane przez Indian meksykańskich są uważane za posłańców, a nie za boga.

N.T. - żywy kamień
Dość dobry opis żywego Amanita muscaria, w młodych etapach rozwoju, ten żywy kamień jest fundamentem chrześcijaństwa. To, że ludzie albo to akceptowali, albo poczuli się z tego powodu urażeni, jest jasno napisane (zobacz 1 Piotra 2: 4-8).

R.W. - Madhu
"Miód, Słodycz". Soma jest nazywana miodem w Rigwedzie częściej niż jakimkolwiek innym pojedynczym opisem. Sok z suchego Amanita muscaria po uwodnieniu wodą jest bardzo słodki w smaku, w przeciwieństwie do innych dostępnych roślin leczniczych, takich jak bieluń, lulek, opium i efedra. Mają one gorzki lub nieprzyjemny smak; żaden z nich nie mógłby być nazwany słodkim. (Efedra jest jednym ze współczesnych substytutów używanych przez hinduskich braminów w dzisiejszych ceremoniach Somy i we współczesnej ceremonii Haomy Zaratusztrianizmu, co prowadzi wielu do przekonania, że jest to pierwotna Soma/Haoma. Efedra zawiera efedrynę i amfetaminę, która wywołuje radość i pewną euforię, ale nie wytwarza oryginalnych Somy efektów wizji, efektów słuchowych, ekstatycznego upojenia lub psychoaktywnego moczu).

R.W. - Mistrz Poeta lub Pan Mowy, Święty Bard (Poeta)
Wymowna nazwa Somy w Rigwedzie, Somy będącego ojcem wierszy, mistrzowskim poetą, nigdy nie mającego sobie równych! Efekty słuchowe ponownie podkreślane są w najwyższym stopniu. Soma jest inspiracją dla poetów i proroków.

S.T. - Mesjasz
N.T. - Chrystus
"Posłaniec." Żadna inna nazwa nie wywołała tak dużego zamieszania jak ta. To jest wymowne imię, jak Słowo Drogi. Z tego powodu niedoinformowani uważają mesjasza za człowieka. To, że mesjasz proroków Starego Testamentu nie mógł być "człowiekiem", jest wyraźnie widoczne w ich opisie posłańca Boga.

Izajasza 42:19-20
19. "Kto jest niewidomy, jeżeli nie mój sługa, i głuchy, jak posłaniec, którego posyłam? Kto jest niewidomy, jak mój wysłannik i głuchy, jak Sługa Pański?"
20. "Widzeń mnóstwo, lecz ich nie przestrzegają; otwarte mają uszy, ale nikt nie słucha." [za https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=514]

Izajasza 53:2
"On wyrósł przed nami jak młode drzewo [delikatna roślina], i jakby korzeń z wyschniętej ziemi." [za https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=525]

Mesjasz jest ślepy, pozbawiony oczu, głuchy, pozbawiony uszu, ale otwiera oczy niewidomym i otwiera uszy ludziom, obie te rzeczy są efektem ziela Życia. Opis delikatnej rośliny jest botanicznie poprawny, ponieważ niewiele roślin jest tak "delikatnych" jak żywy Amanita muscaria; który na suchych obszarach owocnikuje czasami w glebie tak twardej jak beton, osobiście obserwowałem to w Arizonie w USA.

Prorocy Starego Testamentu ubijali po prostu tę roślinę po nawodnieniu wodą, aby wydzieliła swój sok, dokładnie tak samo, jak podczas ceremonii Somy i Haomy. Izajasza Rozdział 53 jest, jak sądzę, liturgią wypowiadaną w trakcie tego procesu. Powiązanie tej rośliny z proroctwem rozciąga się na tysiące lat przed czasami Izajasza. Cud suchej, martwej rośliny, mówiącej, wynosił jej przesłania na najwyższe poziomy w oczach starożytnych ludów. Fakt, że niektóre z jej wypowiedzi czasami się spełniały, wynosił je jeszcze wyżej.

R.W. - Nek-tar
Grecki - Nectar
Nek = Zwłoki + Tar = zwycięzca
"Zwycięzca zwłok/śmierci". Starożytne słowo oparte na zdolności ziela do wskrzeszania, co daje mu centralne miejsce w starożytnej religii aryjskiej, jako przynoszącemu nieśmiertelność ludzkości. Bogowie Greków pili Ambrozję, Nektar, który uczynił ich nieśmiertelnymi.

Możliwość, że regularne, rytualne spożywanie rośliny o właściwościach antybiotyczno przeciwwirusowych, mogące wydłużyć życie człowieka, powinna zostać dokładnie zbadana. Musi być jakaś logika w tym nadzwyczaj starożytnym i długotrwałym przekonaniu.

Warto zauważyć, że osoby pijące Somę w Rigwedzie spodziewały się 100 lat życia, z możliwością znacznie dłuższego. W przeciwieństwie do Biblijnych trzech dwudziestek i dziesięciu (70 lat) z możliwością kolejnej dekady lub dwóch. Jedynymi biblijnymi wyjątkami byli prorocy, którzy również byli użytkownikami ziela, a wielu z nich żyło dobrze ponad 100 lat.

S.T. - Książę Spokoju
Uważam, że nazwa ta opiera się na uspokajającym działaniu spowodowanym spożywaniem suszonego Amanita muscaria. Ten wewnętrzny spokój jest wyjątkowy dla tego ziela, jest dogłębnie uspokajający, a jednocześnie czysty, prawie bez żadnej ingerencji w myślenie lub percepcję. Jest to jedyny efekt psychiczny wywoływany niewielkimi dawkami (od jednego do dwóch gramów ziela), uspokajający efekt staje się intensywniejszy wraz z silniejszymi dawkami.

Starożytni bardzo cenili go jako środek przeciwlękowy. Uważam, że ich życie mogło być znacznie bardziej stresujące niż współczesna egzystencja. Jako współczesny środek przeciwlękowy może znaleźć zastosowanie, ponieważ związki o podobnym działaniu są powszechnie przepisywanymi lekami we współczesnym społeczeństwie.

R.W. - Mędrzec
Współczesnym ludziom trudno zrozumieć, w jaki sposób roślina lub powstały z niej napój może być mądry. Ale w starożytności uważano, że ziele to jest źródłem mądrości, twórcą ludzkich mędrców.

Jako ten, który skosztował ziela, muszę całkowicie zgodzić się ze starożytnymi. Spożywanie suszu Amanita muscaria tworzy niezwykłe wizje i efekty słuchowe; te uwalniają ogromną ilość informacji. Towarzyszą temu lekcje lub nauki; całe doświadczenie można uznać za doświadczenie uczenia się, którego niestety nie można przekazać słowami.

N.T. - Zbawiciel
S.T. - Zbawiciel - Odkupiciel - Orędownik
R.W. - Savitar lub Savitr
Pomysł, że ziele Życia jest zbawicielem, wywodzi się z teologii starożytnych Indoeuropejczyków, gdzie najwyższy bóg (bogowie) żąda doskonałej sprawiedliwości w sądzeniu zmarłych, wszyscy ludzie, oczywiście, zawodzą w tym sądzie. Jednak zbawiciel wstawia się za swoimi wielbicielami na sądzie umarłych i, jak dobry prawnik, oczyszcza ich ze wszystkich zarzutów. Savitar to imię Somy w Rigwedzie i pełni tę samą funkcję, co zbawiciel w religii chrześcijańskiej.

R.W. - Soma
Perski - Haoma
Religia europejska, w której był suszony, a następnie ponownie nawadniany wodą i wyciskany lub tłuczony w celu ekstrakcji soku. Soma może odnosić się do rośliny, jej soku, soku zmieszanego z mlekiem, wytworzonego boskiego moczu lub boga wcielonego rośliny.

Ten roślinny bóg był centralną ofiarą podczas ceremonii Somy. Celem tej ceremonii było nadanie uczestnikom nieśmiertelności. Ceremonia ta jest bardzo stara, istniała przed najazdami Indoeuropejczyków z Persji, Turcji, Egiptu, Indii, Grecji, Europy Wschodniej i Środkowych Chin. Z ceremonii tej wywodzą się hinduizm, zaratusztrianizm, judaizm i chrześcijaństwo.

S.T., N.T. - Drzewo Życia
Owoc z Drzewa Życia
R.W. - Drzewo
Drzewo o czerwonym kolorze
Amanita muscaria, jak wspomniano w rozdziale botanicznym, jest grzybem mikoryzowym. Wchodzi w symbiozę z niektórymi gatunkami drzew, preferowanymi gatunkami są sosna, świerk, brzoza, jodła, modrzew, a czasami dąb. Wszystkie wymienione wyżej drzewa zostały uznane za drzewa życia przez różne ludy eurazjatyckie.

Starożytni najwyraźniej wiedzieli o związku między drzewem-gospodarzem a pojawianiem się Amanita muscaria, prawdziwego owocu drzewa życia.

S.T. - Drzewo Poznania Dobra i Zła
"Drzewo wiedzy" legendarny początek ludzkiej świadomości i myśli w Starym Testamencie przypisuje się spożyciu tej rośliny przez Adama i Ewę, która otworzyła im oczy i umysły. W tej nowej samoświadomości odkrywają swoją nagość i swoje człowieczeństwo.

Ta historia z Księgi Rodzaju wywodzi się oczywiście ze starszych legend. Związek ziela Życia i węża można znaleźć w wielu starożytnych legendach, w których wąż jest strażnikiem ziela Życia. Takich jak Indra zabijający potwornego węża Vrtra, aby odzyskać krowy (Somas) ukryte w górskiej jaskini; albo epos o Gilgameszu, sumeryjska legenda, w której Gilgamesz, po wielu niebezpieczeństwach i przygodach, znajduje ziele nieśmiertelności (Molly) tylko po to, by skradł je z powrotem wąż, gdy Gilgamesz zasypia.

Późniejsi pisarze najwyraźniej wypaczyli historię z Księgi Rodzaju o drzewie wiedzy dla celów kontroli religijnej. Największy postęp w ludzkiej myśli jest przedstawiany jako upadek ludzkości, zamiast być celebrowany, jest potępiony, jak głupio!

N.T. - Droga
Ys - Asha - kosmiczny porządek, prawda, sprawiedliwość
R.W. - RTA - kosmiczny porządek, wieczne prawo
W Rigwedzie, Soma jako "Słowo Drogi" lub "Mówca Wiecznego Prawa" był uważany za założyciela i strażnika wiecznego prawa. Wierzono, że to kosmiczne prawo przenika i porządkuje cały wszechświat. Ustanawiając ruchy i relacje ciał niebieskich, pór roku, bogów, roślin, zwierząt i człowieka, Soma jest główną ofiarą, w obrzędach gwarantujących trwanie tego wiecznego prawa. Na poziomie indywidualnym uważano, że spożywanie ziela dostosowuje moralność jednostki do porządku kosmicznego, uważanego za niezbędny składnik doświadczenia odrodzenia duchowego.

R.W. - Słowo Drogi
R.W. - Mówca Wiecznego Prawa
R.W. - Język Drogi
S.T. - Słowo Boga
N.T. - Słowo, Słowo Życia
W tej serii nazw wyraźnie widać znaczenie efektów słuchowych wytwarzanych przez suszonego Amanita muscaria. Ta koncepcja, ziela będącego Słowem, jest podstawą tych trzech wariantów starej religii. Podstawą proroctwa jest to, że starożytni wierzyli, że ziele to zesłało niebo by komunikować się z ludźmi, było słowem boga i mówiło prawdę. Ludzki prorok po prostu przekazuje informacje, które wypowiedziało ziele. Żadna inna roślina lecznicza w Eurazji nie jest znana z konsekwentnego wytwarzania takich efektów słuchowych. Syberyjskie relacje ze spożycia suszonego Amanita muscaria przez tubylców często wspominają o efektach słuchowych doświadczanych przez jego użytkowników. Zobacz "Soma, Boski Grzyb Nieśmiertelności" autorstwa Wassona.

S.T. - Cudowny
R.W. - Cudowny pracownik
Żaden inny przedmiot na tej ziemi nie jest tak pełen cudowności jak ta roślina. W uzdrawianiu, prorokowaniu, wizjach, zachwycie, podróżach do innych światów, jego narodzinach z dziewicy, wspaniałym wyglądzie i zmartwychwstawaniu; ludzkość napotkała niesamowitość.

27. Imiona Boga - część 2

Wszystkie poniższe nazwy i opisy zostały opracowane z tłumaczeń. Tłumaczenia ze swej natury nie mogą być dokładne. Więc kiedy porównasz te nazwy ze sobą, jest to znaczenie, koncepcje w nich zawarte, które należy rozważyć i porównać.

Użyto dwóch tłumaczeń z Rigwedy. Pierwszym jest tłumaczenie Wendy Doniger O'Flaherty do "Soma, Divine Mushroom of Immortality" ("Soma, Boski Grzyb Nieśmiertelności") autorstwa R. Gordona Wassona ISBN 0-15-683800-1.

Drugim i znacznie bardziej kompletnym tłumaczeniem są "Sacred Writings" ("Pisma święte"); Tom 5, "Hinduism the Rig Veda", przetłumaczone przez Ralpha T. H. Griffitha. Klub Książki Miesiąca wydany przez Motilal Banarisidas Publishers, PVT. LTD. Każde z tych tłumaczeń stworzyło własną listę nazw dla "Somy".

Nazwy "Haoma" zostały skompilowane z "The Gathas of Zarathushtra" ("Gathy Zaratusztry"), przetłumaczone przez Piloo Nanavutty, wydane przez Gantha Corp. 1999, ISBN 1-890206-09-1 Pub.

Nazwy "Mesjasz", ze Starego i Nowego Testamentu zostały skompilowane z "Biblii Świętej" autoryzowanej wersji (Króla Jakuba), która pomimo wszystkich swoich wad i archaicznego angielskiego jest nadal jednym z najlepszych tłumaczeń na język angielski, jeśli chodzi o dokładność.

Każda nazwa lub opis ma odniesienie w oryginalnym stylu tekstów macierzystych.

W "The Sacred Secret" porównałem imiona Chrystusa z imionami Somy i Hoamy na prostym wykresie. Zalecam każdemu poważnemu studentowi, aby stworzył własną tabelę porównawczą imion, aby udowodnić sobie, że Soma, Hoama i Chrystus mogą być tylko tą samą formą życia; a tą formą życia jest Amanita muscaria.

Z Rigwedy Nazwy i Opisy Somy w tłumaczeniu Wendy Doniger O'Flaherty w "Soma Divine Mushroom of immortality" R.G. Wassona.

 Księga-Hymn-Wers
Pępek Drogi9-74-4
Nieśmiertelna zasada9-74-4
Nieśmiertelny Hiri (złoty)9-69-5
Głowa Niebios1-43-9
Jednooki9-9-4
Ostoja nieba9-2-5
Słowo Drogi9-76-4
Język Drogi9-75-2
Zrodzony z Gromu9-82-3
Nieśmiertelny1-43-9
Fundament Ziemi9-89-6
Ojciec Bogów9-87-2
On wszechwiedzący9-27-3
Cudowny pracownik9-66-3
Mleko Jasnowidza9-85-10
Byk9-70-7
Król Soma9-86-40
Słońce9-2-6
Ogień9-67-23
Bóg9-98-9
Chwalebny Bóg9-66-1
Cudowna roślina9-62-5
Przenikliwy jasnowidz9-12-4
Mistrz Poeta9-76-4
Dawca Daru9-97-55

Rigweda, Pisma Święte, Tom 5
Nazwy i Opisy Somy.

 Księga-Hymn-Wers
Nieśmiertelny Bóg9-III-1
Pan Świętych Praw9- III-10
Bóg pośród Bogów9-V-4
Byk9-VI-1
Mędrzec Nieba9-IX-1
Źródło9-IX-6
Drzewo9-XII-7
Mądry9-XII-8
Święty Bard9-XVIII-2
Silny9-XVIII-7
Mędrzec9-XX-1
Odważny Bohater9-XXIII-5
Czerwień9-XXV-5
Pan Mowy9-XXVI-4
Wszechwiedzący9-XXVII-3
Głowa Nieba9-XXVII-3
Zdobywca9-XXVII-4
Pan Umysłu9-XXVIII-1
Rumak9-XXVIII-1
Pan Bogactwa9-XXIX-3
Potężny9-XXX-1
Dziecko Nieba9-XXXIII-5
Pan Siły9-XXXVI-6
Pogromca Biesów9-XXVII-3
Płowy9-XXXVIII-2
Uroczy9-XLIII-1
Inspirator9-XLIV-6
Rozumny9-XLVIII-3
Sokół9-XLVII-3
Przyjaciel wszystkich9-XLVIII-4
Główny Przyjaciel Bogów9-XLIX-3
Mleko nieba9-LI-2
Dalekowzroczny9-LI-2
Dziecko9-LXI-7
Ambrozja9-LXII-6
Oświeciciel9-LXIV-10
Pieśń-Kochanek9-LXIV-14
Potężny z tysiącem oczu9-LXV-7
Strażnik9-LXV-28
Rozradowujący9-LXV-29
Najmądrzejszy9-LXV-30
Pogromca demonów9-LXVII-20
Bóg Savitar9-LXVII-26
Zarodek Prawa9-LXVIII-5
Jestestwo9-LXVIII-5
Zwycięzca Bogactwa9-LXVIII-8
Amrta9-LXX-2
Niebiański Wzmagacz9-LXXI-4
Święty9-LXXI-6
Odwieczny9-LXXII-6
Strażnik Prawa9-LXXIII-8
Potężny9-LXXV-1
Dalekowzroczny9-LXXV-1
Złotem Zabarwiony9-LXXVI-1
Król9-LXXVI-4
Starożytny9-LXXVII-2
Mitra, Święty9-LXXVII-5
Pan domu9-LXXVIII-3
Liberalny Książę9-LXXXI-3
Cudowny9-LXXXII-1
Nieśmiertelny Soma9-LXXXIV-2
Sovran tego świata9-LXXXV-3
Orzeł9-LXXXV-11
Młodzik9-LXXXV-11
Ptak o złotym kolorze9-LXXXV-11
Podtrzymywacz Wysokich Niebios9-LXXXVI-8
Ojciec Bogów9-LXXXVI-10
Pan Sovran9-LXXXVI-28
Dziecko9-LXXXVI-36
Król całego świata9-LXXXVI-36
Zwierzę9-LXXXVI-43
Zręczny Mówca9-XCI-1
Wynalazca9-XCI-1
Ojciec świętych hymnów9-XCVI-5
Ojciec ziemi9-XCVI-5
Ojciec nieba9-XCVI-5
Foe-queller9-XCVI-12
Pocieszyciel9-XCVI-12
Poeta9-XCVI-17
Świetlny Zwycięzca9-XCVI-18
Czerwony Byk9-XCVII-22
Szef wszelkiej żywności9-XCVII-22
Dziecko Wód9-XCVII-41
Źródło miodu9-XCVII-44
Mądry9-XCVII-56
Wszechstronny9-XCVII-56
Najbardziej Olśniewający9-XCVIII-12
Pan Pieśni9-XCIX-6
Pan Mowy9-CI-5
Pan Bezmiaru9-CI-7
Nieomylny9-CIII-4
Kapłan9-CIII-5
Pokarm Bogów9-CIV-5
Fontanna ze złota9-CVII-4
Mędrzec i Piewca9-CVII-4
Doskonale Mądry9-CVIII-2
Najlepszy dawca Zachwytu9-CVIII-5
Urodzony Nieśmiertelnym9-CVIII-12
Ojciec Bogów9-CIX-4
Nieśmiertelny Bóg9-CX-4
Wspaniały według Prawa9-CXIII-4
Sovran Władca Roślin9-CXIV-2
Pan Życia7-XXXVII-6
Roślina9-LXII-5
Pan roślin1-XCI-6
Uzdrowiciel choroby1-XCI-12
Czerwone Drzewo10-XCIV-3

Nazwy z Yasny i Opisy Haomy (wyciśniętego) z "Gath Zaratustry" przetłumaczonych przez Piloo Nanavutty.

 Księga-Hymn-Wers
Ahura (Żyjący)Ys-29-5
Ahura MazdaYs-29-7
(Żyjący Pan Życia, Mądrość)
AshaYs-44-7
(Kosmiczny ład, prawda, sprawiedliwość)Ys-28-2
Vohu Mana (dobry umysł)Ys-28-6, 7
KhashathraYs-28-9
(Suwerenność, władza, królestwo)
ArmaitiYs-45-4
(Oddanie, miłość. Ukochany Mądrych)
HaurvatatYs-33-9
(Zdrowie, dobrobyt, doskonałość)
Ameretat (nieśmiertelność)Ys-33-9
Madhu-VidyaYs-33-9
(Miodowo słodka wiedza o Boskości)
Spenta MainyuYs-47-6,50
(Duch Święty)
Khratn (Mądrość)Ys-28-1
Chisti (oświecenie)Ys-48-5
Ojciec PrawdyYs-47-2
Manthra (słowo mocy)Ys-28-5
Stwórca PrawdyYs-31-7, 8
Pierwszy i OstatniYs-31-8
Hu-Dad (dawca wszelkiego dobra)Ys-48-3
Data Angheush (stwórca Życia)Ys-50,11
On jest Uzdrowicielem ŻyciaYs-31-19
Duradsha (trzymanie śmierci z dala)Ys-32-10
ZbawicielYs-34-13
Spenisha Mainyu MazdaYs-46-9
(Pan Życia i Prawdy)

Starotestamentowe Nazwy i Opisy Mesjasza, Pismo Święte, Biblia Króla Jakuba.

Pan (smak)Ps. 34: 8
Święty IzraelaIz. 49: 7, 45:11
MesjaszIz. 42:19
Mocne ramię PanaIz. 53: 1
Delikatna roślinaIz. 53: 2
Korzeń suchej ziemiIz. 53: 2
Słowo BożePs. 107: 20-147: 18
Roślina słynnegoEzech. 34:29
Im man'-u-elIz. 7:14
CudownyIz. 9: 6
DoradcaIz. 9: 6
Potężny BógIz. 9: 6
Odwieczny OjciecIz. 9: 6
Książę PokojuIz. 9: 6
Odkupiciel IzraelaIz. 49: 7, 63:16
Źródło wód żywychJer. 2:13, 17:13
Pierwszy i ostatniIz. 44: 6, 48:12
Sługa PanaIz. 42: 1, 42:19
Drzewo ŻyciaRdz. 2: 9,3: 22-24
Drzewo WiedzyRdz. 2: 9, 3: 1-24
Żywy Bóg1 Sam. 17:26, 11
PrzedwiecznyDan. 7: 9, 13, 22
Kamień SzlachetnyIz. 28:16
Słowa (zjedzone)Jer. 15:16

Nowotestamentowe Nazwy i Opisy Chrystusa Pisma Świętego, Biblii Króla Jakuba

Pan (zakosztowany)1 Piotra 2: 3
Syn BożyJana 3:18
SłowoJana 1: 1, 14
DrogaJana 14: 6
PrawdaJana 14: 6
ŻycieJana 14: 6
Prawdziwa winoroślJana 15: 1
Chleb życiaJana 6,35,48
Żywy chlebJana 6:51
Chleb z niebaJana 6: 32,50,58
Światło świataJana 8:12
Dobry pasterzJana 10:11, 14
Baranek BożyJana 1:29, 36
Brama dla owiecJana 10: 7
Żywy kamień1 Piotra 2: 4
Żywy Bóg1 Tym. 4:10
PierworodnyHebr. 1: 6
Arcykapłan BogaHebr. 3: 1, 9:11
Król królów1 Tym. 6:15
Żywa wodaJana 7:38
Światło ludziJana 1: 4
Alfa i OmegaObj. 21: 6, 22:13
Słowo życia1 Jana 1: 1
Mleko słowa1 Piotra 2: 2
Wybrany Boga1 Piotra 2: 4
Niebiański dar (zakosztowany)Hebr. 6: 4
Zmartwychwstanie i życieJana 11:25
Źródło wody życiaObj. 21: 6
Drzewo życiaObj. 22: 2, 14
ZbawicielJana 4:42
Be-el-ze-bubMat. 10:25
Pan domuMat. 10:25

28. Materiały i informacje

Poniżej znajduje się lista firm, które sprzedają Amanita muscaria; są one tu wymienione dla twojej wygody.

Gardens of the Ancients
Herb Emporium and Nursery
4800 Yager Lane
Manor, TX 78653
(512) 272-9062

Bouncing Bear Botanicals
PO Box 3895
Olathe, KS 66063
www.BouncingB.com
info@bouncingb.com

JLF Poisonous Non-Consumables
PO Box 184
Elizabethtown, IN 47232
USA 812 379-2508 (24-7)

Doc Kunda's Place
A Mystical Oasis
Herbs, Jewelry, Unique Services
www.dockunda.com

29. Sugerowana lektura

  1. The Sacred Secret: the Return of the Christ By Donald E. Teeter. Pup. By Xlibris Corp. ISBN 1-4010-2522-6
  2. Soma Divine Mushroom of Immortality by R. Gordon Wasson Harcourt Brace Jovanovich, Inc., ISBN 0-15-6838000-1
  3. Entheos; The Journal of Psychedelic Spirituality, Entheomedia, HC 71 Box 34 Taos, NM 87571
  4. The Apples of Apollo By Ruck, Staples, Heinrich Carolina Academic Press ISBN # 0-89089-924-X
  5. Sacred Writings Vol. 5, Hinduism: The Rig-Veda Translated by Ralph T. H. Griffith, a book of the Month Club Book, Motilal Banarsidass, Publishers Pvt. Ltd.
  6. Sacred Mushroom and the Cross By John Marco Allegro, Pub. Garden City, NY, Doubleday 1970
  7. The Road to Eleusis By R. Gordon Wasson, Albert Hofmann, Ruck Carl A.P. Reprint 1999, Pub. Dailey, William Rare Books ISBN 091514820X contains an excellent discussion on ancient wines
  8. Plants of the Gods By Richard Evans Schultes and Albert Hofmann Healing Arts Press, Rochester VT, ISBN 0-89281-406-3
  9. The Magical and Ritual use of Herbs By Richard Allen Miller Destiny Books, Rochester, VT, ISBN 0-89281-401-2
  10. In Search of the Indo-Europeans by J. P. Mallory Thames and Hudson, ISBN 0-500-27616-1
  11. The Tarim Mummies by J. P. Mallory and V. H. Mair Thames and Hudson, ISBN 5-500-05101-1
  12. Harper Collins Past World's Atlas of Archaeology Borders Press, ISBN 0-7230-1054-4
  13. The National Audubon Society Field Guide to North American Mushrooms. Pub. Alfred A. Knopf, Inc. ISBN 0-394-51992-2
  14. Simon & Schuster's Guide to Mushrooms Pub. Simon & Schuster, Inc. ISBN 0-671-42849-7
  15. The American Heritage Dictionary of the English Language; American Heritage Publishing Co., Inc. and Houghton Mifflin Co. 1971 the Appendix contains an excellent section on the Indo-European languages plus a dictionary of Proto-Indo-European Root words. This dictionary is common at Public Libraries.
  16. The Beaker Folk Copper Age Archaeology in Western Europe Richard J. Harrison Library of Congress # 80-50793
  17. The Ultimate Encyclopedia of Mythology by Arthur Cotterell & Rachel Storm Pup. Hermes House ISBN # 1-84038-516-2 Pg. 134 has an excellent comparison of the Holy Grail and the ancient magic Celtic Cauldrons.
  18. The Iliad, by Homer, various translations available
  19. The Odyssey, by Homer, various translations available
  20. The Holy Bible, various translations some are much better than others, but all versions have faults in translation
  21. Computer search words: Amanita Muscaria, Ambrosia, Nectar, Soma, Hoama, Maga + Magi-Magus, Odin, Dionysus, Isis + Osiris, Amen, Mithra, Attis, Golden Apples of Immortality, Fly Agaric, Holy Grail, Greek mythology, Norse mythology, Celtic mythology, the Rig Veda, the Yasna + Zoroaster, Indo-European- (languages, history, peoples, movements), Beaker people-folk, Battle Axe people, Corded Ware people, European prehistory + Archaeology


Start, suszony trzon Amanita muscaria z wodą dodaną do butelki.


24 godz. Wysuszony trzon wchłonął większość wody i wyraźnie spuchł.


60 godz. "Wzywasz niezwykłą nić przędzalną". Rigweda 9-22-7


72 godz. "Oczyszczony w swym wełnistym stroju, osiąga wszelkie piękno". Rigweda 9-16-6


96 godz. "Lśni tam pięknem, ten Bóg Nieśmiertelny w miejscu swego zamieszkania". Rigweda 9-28-3.


120 godz. Obejrzyj film poklatkowy "Wskrzeszenie Amanita muscaria" ["The Resurrection of Amanita muscaria"] na youtube.

Jeśli podobała Ci się ta książka
Proszę dokonaj darowizny dla:
The Ambrosia Society
Na
Ambrosia Society.org
Lub
Ambrosia Society
4800 Yager Lane
Manor, Texas
78653

Czy pospolity leśny grzyb Amanita muscaria
naprawdę mógł być;

Nieśmiertelnym Somą starożytnych Wed?

Ambrozją i Nektarem greckiej mitologii?

Pierwotną chrześcijańską Eucharystią?

Sekretem Świętego Graala?

[ tłumaczenie: cjuchu ]



szukaj na psilosophy:  
 
Odsłon



komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze

. .twój komentarz :

nick / ksywa :



komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze



PoradnikI ]   [ GatunkI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

© psilosophy 2001-2024