Bry wieczór.
13.07.2018 razem z dwoma kumplami odbyliśmy nasz pierwszy lot w kosmos. Pomimo, że był to piątek trzynastego, to nie był pechowy, był magiczny.
O 21:00 zjedliśmy po 3,5g golden teachera.
Po ok godzinie odczuliśmy pierwsze efekty w postacicharakterystycznego mrowienia w nogach i dłoniach. Niedługo potem zaczął się ten piękny lot.
Wszędzie na ścianach i na podłodze widzałem oczy i kolorowe ruchome wzory. Kiedy stanąłem przed lustrem i gapiłem się w swoje odbicie, prawa część mojej twarzy nagle zaczęła się rozpływać i nagle poczułem takie "pierdolnięcie" w mózgu, że aż mną potrząsnęło. Oglądaliśmy "Samsarę" (polecam ten film także na trzeźwo) i obraz zaczął dosłownie wychodzić z ekranu. Dodatkowo puściliśmy sobie jeszcze muzykę i powiem Wam, że brzmiała zupełnie inaczej - zwalniała, zniekształcała się, wysokie tony stawały się niskimi. Wyciągnąłem kartki i kredki i zaczęliśmy rysować. Niezalżnie od tego jakiego koloru używałem to i tak na kartce zmieniał się on wielokrotnie, a rysunki zdawały się ruszać. W pewnym momencie stwierdziłem, że muszę sprawdzić jak mają się moje prawnuki (trzeci rzut w growkicie). Grzyby były dorodne i zdawały się tańczyć i rosnąć na moich oczach. Późnie wróciłem na kanapę w salonie i zadzwoniła moja żona żeby się zapytać jak tam nasz trip. Ta rozmowatelefoniczna była jak połączenie z tym zwyczajnym normalnym świate. Była tak bardzo nierealna. Dużo mniej realna od tego co się działo tu i teraz.
W pewnym momecie kumpel miał lekką schizę, że już tak Nam zostanie na zawsze, więc powiedzałem mu tylko "Stary wyluzuj, to minie, a tak poza tym nawet jeśli miałoby tak już zostać na zawsze, to przecież jest zajebiście, nic się nie liczy".
Z ciekawszych rzeczy miałem jeszcze zaburzenia pistrzegania czasu. Wydawało mi się, że robiłem cośdwie godziny temu, a tak naprawdę minęło dopiero 10 minut.
Mój statek kosmiczny zakończył swój lot nagle. Po prostu poczułem, że znowu ogarniam i składam logicznie brzmiące zdania.
Ten lot to wyjątkowe przeżycie, którego nie jestem w stanie porównać z niczym innym. Piękne, wartościowe i jedyne w swoim rodzaju doświadczenie, które pokazało mi jak wiele do zaoferowania ma ten świat - świat grzybów.

Sama faza trwała ok 2-3 godziny. Ciężko powiedzieć bo miałem mocno zaburzone postrzeganie czasu, a na zegarek nie patrzyłem.
8 godzin na łysiczkach? No to na jesieni pojadę chyba w Bieszczady
Też tak sobie rozkminiałem, że to jak postrzegamy otaczający Nas świat zależy tylko od tego jak w danym momencie pracuje nasz mózg.