Psotną nocą, przy pełni księżyca
I cichych pluskach potoku srebrnego strumyka
Dwóch gwiezdnych planetariuszy
Chyżo pędzi złote krople szklanym saksofonem
Żaden nie piśnie ni jednym słowem
Pogrążeni w doświadczeniach
Osiągnęli stan skupienia
Zmieniający przeznaczenia
Dyspersja błyszczącego w ich szkle mercurego
Mieni się szlachetnością wśród cieni
Tańczących z ciemnością płomieni
Ukryci w półmroku na skraju Amoku
Pełni nadziei i lekko zmieszani
Pracując w parze, wspólnymi siłami
Warżą swe losy - możliwościami
Starają się skrycie zmienić swe życie
Pieczętując zaklęciami pracę nad elixirami
Czy to złudzenia na falach eteru?
Czy ich marzenia dążą do celu?
Transmutują formę ducha
Którego natura słucha
I powierza swe żywioły
Sakramentom tajnej szkoły
Filuterny Efekt tej pracy
Przaśnie podany na tacy
Przypadkiem zdumienia kontrastem wejrzenia
Krzywi zdarzenia nie do uwierzenia
Topiąc i czass wokół Nass
Zoponowany szumiał lass

I intencją jest ich obu, nie trafić za To do grobu

W lesie niewiedzy ukrywa się jeleń,
Jeleń nazywa się Alienacja.
Napinam wielki łuk metod i wglądu
I wypuszczam jedyną strzałę najgłębszej prawdy.
Jeleń umiera - myśl umiera!
Mięso jest na ucztę niedualności.
Jego smak to smak czystej błogości,
I tak wspaniały cel zostaje osiągnięty.