| |||||||||||||
Bezpieczeństwo tolerowalność i efektywność psilocybiny u dziewięciu pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym (ZOK)(Safety, Tolerability, and Efficacy of Psilocybin in 9 Patients With Obsessive-Compulsive Disorder)bylek. med. Francisco A. Moreno; lek. med. Christopher B. Wiegand; dok. med. E. Keolani Taitano; oraz lek. med. Pedro L. Delgado© 2006 Physicians Postgraduate Press, Inc.original report: http://www.maps.org/research-archive/w3pb/2006/2006_Moreno_22868_1.pdf backup source: http://www.psilosophy.info/resources/2006_Moreno_22868_1.pdf You are able to acquaint this information thanks to Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies, please make some donation highly expressing your appreciation, which will help in increase of developement of psychedelic research. DONATE [ tłumaczenie: cjuchu ]
Spis Tresci:
SkrótKontekst: Anegdotyczne raporty sugerują, że środki psychodeliczne mogą złagodzić symptomy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (ZOK). To ulepszone badanie podwójnie ślepej próby rozpatrzyło bezpieczeństwo, tolerowalność, oraz kliniczne efekty psilocybiny, potencjalnego agonisty 5-HT1A oraz 5-HT2A/2C u pacjentów z ZOK. Metoda: Dziewięciu badanych z ZOK określonych DSM-IV obecnie bez innych poważnych zaburzeń psychiatrycznych uczestniczyło w góra 4 jednodawkowych kontaktach z psilocybiną w dawkach wahających się od subhalucynogennych do mocno halucynogennych. Dawki, niska (100 µg/kg), średnia (200 µg/kg), oraz wysoka (300 µg/kg), zostały przydzielone w tej kolejności, a bardzo niska dawka (25 µg/kg) została wstawiona losowo metodą podwójnie ślepej próby po jakimś czasie po pierwszej dawce. Dni testowe oddzielone były przynajmniej jednym tygodniem. Każda sesja została przeprowadzona w ośmiogodzinnym okresie w kontrolowanych warunkach kliniki ambulatoryjnej; badani byli następnie przenoszeni do psychiatrycznych oddziałów szpitalnych na całonocną obserwację. W 0, 4, 8, oraz 24 godzinie po przyjęciu zastosowano Skalę Obsesji Kompulsji Yale Brown (YBOCS) oraz wizualną skalę analogową (WSA) mierzącą całościowe nasilenie objawów obsesyjno kompulsyjnych. W 8 godzinie zastosowano Skalę Oceny Halucynogenności (SOH) (ang. - Hallucinogen Rating Scale-HRS), a objawy czynności życiowych zebrano w 0, 1, 4, 8, oraz 24 godzinie po przyjęciu. Badanie przeprowadzono między Listopadem 2001 a Listopadem 2004. Wyniki: Dziewięciu badanym podano łącznie 29 dawek psilocybiny. Jeden badany doznał przejściowego nadciśnienia nie związanego z niepokojem lub objawami somatycznymi, lecz nie zaobserwowano żadnych innych ważnych niepożądanych efektów. U wszystkich badanych w czasie 1 lub kilku sesji analiz zaobserwowano wyraźne spadki o zmiennym stopniu symptomów ZOK (23%-100% spadek w teście YBOCS). Powtarzane pomiary analizy niezgodności dla wszystkich wartości YBOCS ujawniły znacząco główny wpływ czasu na lambdę Wilksa (F=9,86, df=3,3; p=0.046), lecz żadnego znaczącego wpływu dawki (F=2,25, df=3,3; p=0.261) lub interakcji czasu i dawki (F=0,923, df=9,45; p=0,515). Poprawa trwała w zasadzie dłużej niż 24 godzinny czas pomiarów. Wnioski: Psilocybinę bezpiecznie zastosowano na badanych z ZOK w kontrolowanym środowisku medycznym, a u kilku badanych miała związek z ostrą redukcją grupy symptomów ZOK. Zaburzenie Obsesyjno Kompulsyjne (ZOK) jest chronicznym i osłabiającym stanem występującym z powszechnością 2% do 3%, co czyni je czwartym najpowszechniejszym rozpoznaniem psychiatrycznym1,2 i jednym z tych, z bardzo wysokim obciążeniem chorobowym.3 Ponadto, ZOK jest przeważnie powikłany obecnością urojeń współistniejących, skłonności samobójczych, paniki, nadużywania substancji, depresji, oraz problemów interpersonalnych. Wielu pacjentów z ZOK opóźnia lub zupełnie unika prowadzenia opieki, a spośród szukających pomocy, wielu pozostaje nierozpoznanych i nieleczonych. Jest już dobrze ustalone, że SRI - inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT), takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i klomipramina, znajdują się pośród najefektywniejszych metod leczenia ZOK, chociaż metody te generalnie zmniejszają objawy jedynie o 30% do 50%.4,5 Niektórzy pacjenci traktowani SRI, którzy otrzymali metergolinę antagonistę 5-HT2 doznali nawrotu objawów ZOK.6 Wspierając centralną rolę 5-HT w efektywności SRI, leki takie jak dezypramina i bupropion, mogące oddziaływać głównie poprzez blokowanie wychwytu zwrotnego norepinefryny i/lub dopaminy, nie są efektywnymi metodami leczenia ZOK.7,8 Pomimo większej skuteczności w leczeniu ZOK silnymi SRI, porównywanej z innymi środkami, wciąż są one półoptymalne. Czas potrzebny na poprawę pacjentów poddawanych leczeniu SRI jest dość długi, współczynnik remisji jest minimalny, a wielu pacjentów uważanych za reagujących ma szczątkowe objawy, które wciąż powodują dysfunkcje i mogą zwiększać podatność na komplikacje i pogorszenia.9 Oprócz SRI, inne efektywne metody leczenia obejmują psychoterapię behawioralno-poznawczą (TBP), połączenie SRI i TBP, oraz zastosowanie polifarmacji.5,9 Oszacowano, że aż 40% do 60% spośród tych, którzy są właściwie leczeni nie zareaguje na standardowe terapie. Z tych powodów, rozpoznanie nowych opcji leczenia zyskało wysoki priorytet. Istnieje kilka odnotowanych przypadków dotyczących dobroczynnych efektów leków halucynogennych (psilocybiny i dietyloamidu kwasu lizergowego [LSD]) u pacjentów z ZOK i ze spokrewnionymi zaburzeniami.10-14 Na przykład, 34 letni mężczyzna doznawał objawów ZOK od 14 roku życia (kompulsje (przymusy) sprawdzania i liczenia, wykonywanie działań określoną ilość razy, oraz bogactwo innych rytuałów). Jednakże w wieku 18 lat zaczął rekreacyjnie stosować liofilizowane grzyby psilocybe i stale obserwował, że w czasie intoksykacji grzybami, wolny był od obsesji i kompulsji. Powtórne stosowanie wywołuje tolerancję na efekty psychedeliczne, lecz badany mimo pozbawienia "haju", dalej doświadcza ulgi od objawów ZOK. Notoryczne stosowanie tego halucynogenu prowadzi do remisji symptomatycznej, trwającej kilka miesięcy od zaprzestania stosowania.15 Psilocybina (4-fosforyloksy-N,N-dimetylotryptamina), indoloalkiloamina, jest głównym aktywnym związkiem wielu gatunków z rodzaju Psilocybe, znanych powszechnie jako "magiczne grzyby". Psilocybina silnie przyłącza się jako agonista do receptorów 5-HT1A, 5-HT2A, oraz 5-HT2C.16,17 Badania behawioralno farmakologiczne i elektrofizjologiczne pokazały, że aktywność agonistyczna 5-HT2 silnie koreluje ze stymulującym efektem u zwierząt i halucynogennym efektem u ludzi.18,19 Dawki doustne wahające się od 8 do 20 mg p.o. lub 100 do 315 µg/kg są uważane za bezpieczne i zdolne indukować wymierne doznania psychedeliczne trwające, w zależności od dawki, od 3 do 8 godzin.20,21 Biorąc pod uwagę znaczny metabolizm pierwszego przejścia, w którym psilocybina konwertowana jest głównie do psylocyny, to ta druga może być tak naprawdę odpowiedzialna za efekty psychotropowe obserwowane po przyjęciu psilocybiny. Mając na uwadze wielki zbiór danych klinicznych sugerujących, że dla skutków terapeutycznych niektórych leków przy leczeniu ZOK podłoże może stanowić siła farmakologii we wzmażaniu synaptycznym 5-HT, oraz anegdotyczne raporty ostrego zmniejszenia objawów ZOK po halucynogenach, postawiliśmy hipotezę, że u podłoża skuteczności leczenia ZOK lekami może leżeć aktywność agonistyczna na receptorach 5-HT1A, 5-HT2A, oraz/lub 5-HT2CA. Badanie obecne dążyło do określenia bezpieczeństwa, tolerowalności, oraz potencjalnych skutków terapeutycznych w zastosowaniu psilocybiny u pacjentów z ZOK, którzy niepomyślnie zareagowali na przynajmniej jedną stosowną próbę leczenia środkami SRI. Dodatkowo, w czasie testu dążyliśmy do zbadania związku między intensywnością doświadczenia psychedelicznego a dotkliwością obsesji oraz kompulsji. MetodaBezpieczeństwo i względy etyczneProjekt ten został zatwierdzony przez Arizońską Komisję Badania na Ludziach oraz Amerykański Urząd ds. Żywności i Leków (Arizona Human Subjects Committee and the U.S. Food and Drug Administration). Wszyscy uczestnicy podpisali oświadczenia świadomej zgody, zawierające szczegółowe omówienie potencjalnych, somatycznych i umysłowych skutków psilocybiny. Wybór badanych i projekt badań były wynikiem rozległych dyskusji z członkami Komisji Badania na Ludziach na Uniwersytecie Arizona oraz przedstawicielami FDA, mających wiele uwag nastawionych na poprawienie bezpieczeństwa badanych. Badanie przeprowadzono od Listopada 2001 do Listopada 2004. BadaniDziewięciu badanych (7 mężczyzn, 2 kobiety) spełniających przyjęte kryteria ZOK bazujące na Ustrukturyzowanym Wywiadzie Klinicznym22 dla czwartej edycji (DSM-IV)23 Diagnostycznej i Statystycznej Klasyfikacji Zaburzeń Psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), zostało wyrekrutowanych ustnie, poprzez Internetowe postowanie, oraz poprzez miejscową reklamę. Wiek badanych w przedziale od 26 do 62 lat (średnia ± SD=40,9 ± 13,2 lat); 3 badanych było zatrudnionych, 1 był gospodynią domową, a 5 było niezdolnych do pracy ze względu na symptomatologię ZOK. Sześciu spośród dziewięciu uczestników mieszkało samotnie, 2 mieszkało z ważniejszą osobą, a 1 był zaślubiony/a. Od badanych wymagane było przynajmniej jedno "nieudane leczenie", określone jako brak znaczącej poprawy po stosownym przebiegu leczenia przy pomocy SRI przez co najmniej 12 tygodni (opartego na zalecanym przedziale dawek opublikowanym w Expert Consensus Guidelines dla ZOK5. Średnia ± SD nieudanych leczeń u badanych wynosiła 3,4 ± 1,9. Od badanych wymagało się symptomatyczności w czasie naboru i osiągnięcie w pierwszym dniu testowym wyniku dla stanu początkowego (baseline) wahającego się od 18 do 36 (średnia ± SD=24,1±5,9) w Skali Obsesji Kompulsji Yale Brown (YBOCS)24. Żaden z badanych nie spełniał innych niż dla ZOK kryteriów przyjętych głównie dla zaburzeń psychiatrycznych, włączając aktualne nadużycia/uzależnienia od substancji, i żaden z badanych nie posiadał osobistej lub rodzinnej historii psychoz. W związku z obawami o bezpieczeństwo, wynikającymi z potencjalnie niekorzystnej reakcji na leki psychedeliczne (bad trip - przyp. tłum.), od badanych wymagało się przynajmniej jednego wcześniejszego, dobrze zniesionego wystawienia na działanie psychedelików indolowych. Dwoje badanych (pierwszy i czwarty) sprawozdało historię klinicznej korzyści płynącej ze skorzystania z psychedelików. Badani byli wolni od chorób powszechnych lub neurologicznych na podstawie historii klinicznej i przeglądzie układów; badanie fizyczne; elektrokardiogram; rutynowe laboratorium krwi, uryny, oraz badanie przesiewowe ciąży; oraz test moczu na nadużywanie dragów. Od badanych wymagano wstrzymania się od antydepresantów na co najmniej 2 tygodnie (6 tygodni dla fluoksetyny) oraz jakichkolwiek suplementów farmaceutycznych lub odżywczych na co najmniej jeden tydzień przed testem. Dodatkowo, badani nie stosowali żadnych innych leków na receptę czy bez recepty ani dragów. ProceduraBadanie przeprowadzono na Oddziale Psychiatrii Uniwersytetu Centrum Badań Zdrowia Arizony. Sesje psilocybinowe przeprowadzono w oddziałach ambulatoryjnych Psychofarmakologicznego Programu Badań. W ramach środków ostrożności, badani byli następnie przenoszeni na całonocną obserwację do psychiatrycznego oddziału szpitalnego tego samego szpitala, a następnego ranka byli zwalniani. Gdy w oddziale psychiatrycznym nie było wolnego łóżka, badani byli przyjmowani do oddziałów medyczno-chirurgicznych pod opieką służby psychiatrycznej gdzie pozostawali pod stałym nadzorem pracownika. W czasie badania przesiewowego badani mieli okazję nawiązać dobre stosunki z ekipą badawczą. Dzień przed testami wszyscy badani spotkali się z dyrektorem badań (F.A.M.) i w miarę możliwości z opiekunami. W czasie wizyty wstępnej nawiązywały się dalsze stosunki, ponownie była omawiana procedura i pokazywano badanym pokój testowy i szpitalny oddział psychiatryczny. Badani zgłaszali się na test o 8:00, po zjedzeniu lekkiej przekąski. Przed każdą sesją przeprowadzano testy antynarkotykowe i ciążowe (w stosownych przypadkach). Badani byli odprowadzani do pokoju testowego, gdzie pozostawali przez następnych 8 godzin. Badani mogli skorzystać z pobliskiej toalety, lecz nie zezwalało się na inne wyjścia. Kolejna lekka przekąska dla badanych była dostępna o około 13:00. Badany lek był przyjmowany o około 8:30. Badani otrzymywali do 4 różnych dawek, jedna dawka na pojedynczą sesję testową, we wzroście dawki określonym protokołem ślepej próby. Dawki były następujące: 25µg/kg wagi ciała (bardzo niska dawka [BND]), 100µg/kg (niska dawka [ND]), 200µg/kg (średnia dawka [ŚD]), oraz 300µg/kg (wysoka dawka [WD]). ND, ŚD, oraz WD były przydzielane w tej kolejności, a BND wprowadzano losowo w sposób podwójnie ślepej próby w dowolnym momencie po pierwszej dawce (ND). Dni testowe były rozdzielone przynajmniej jednym tygodniem. W czasie sesji badanych proszono o włożenie osłony na oczy, słuchanie znormalizowanego zestawu muzyki, i zminimalizowanie interakcji. Cały czas obecni byli wykwalifikowani opiekunowie, wśród których znajdował się przynajmniej jeden badacz; w miarę możliwości jednocześnie byli obecni opiekunka i opiekun. Pod koniec 8 godzinnego testu, badanym pozwalało się zmienić muzykę, więcej rozmawiać, zaprzestać stosowania osłony oczu, i stopniowo zdać sprawozdanie dyrektorowi badań odnośnie aspektów ich doświadczenia. PomiaryDla określenia ogólnego nasilenia objawów obsesyjno-kompulsyjnych została zastosowana skala YBOCS oraz wizualna skala analogowa (WSA), bezpośrednio przed przyjęciem psilocybiny (stan początkowy - baseline) oraz w 4, 8, i 24 godzinie po spożyciu. Skala Oceny Halucynogenności (SOH)25 została zastosowana w 8 godzinie po spożyciu. SOH jest praktycznie skonstruowaną skalą, a wybór jej pozycji oparty jest na relacjonowalnych obserwacjach doświadczonych użytkowników halucynogenów, którzy doświadczyli pełnego zakresu działań. Mierzy 6 aspektów doświadczenia halucynogenicznego i zawiera następujące podskale: somaestezja (somaesthesia - doznawanie ciała), wpływ, wola, poznanie, postrzeganie, oraz intensywność. Podskale wola i intensywność są ograniczone niewielką ilością pozycji i brak określonej ważności innych wspomnianych podskal. Oznaki życia były monitorowane w stanie początkowym oraz 1, 4, 8, oraz 24 godzinie po przyjęciu psilocybiny. Analiza danychZmiana wyników w YBOCS i WSA została oszacowana wielowymiarową analizą wariacji (ANOVA) w modelu pomiarów powtarzanych. Pozwoliło to na oszacowanie interakcji głównego wpływu czasu, dawki, oraz czasu-na-dawkę. Do sprawdzenia związku reakcji na dawkę w podskali SOH wykorzystano liniowy kontrast wewnątrzobiektowy ANOVA. Do oszacowania związku między wynikami intensywności dla SOH a zmianą wyników YBOCS zastosowano korelację Pearson'a. Wyniki uznawano za znaczące gdy p≤0,05. Trendy są również raportowane gdy p≤0,1. Wszystkie testy były 2-stronne. Do analizy danych i prezentacji graficznej wykorzystano programy komputerowe SPSS26 oraz SYSTAT27. WynikiBezpieczeństwo i tolerowalnośćBadani generalnie dobrze znieśli procedurę. Jeden z badanych doznał przejściowego nadciśnienia (132/90, 135/90, 142/105, 142/95, oraz 116/78 mm Hg odpowiednio w 0, 1, 4, 8 oraz 24 godzinie, po przyjęciu średniej dawki psilocybiny), co nie było związane z niepokojem psychicznym lub objawami somatycznymi. Po pierwszej sesji testowej dwoje badanych odmówiło dalszego udziału w wyniku dyskomfortu przy hospitalizacji. Nie zaobserwowano żadnych innych niekorzystnych reakcji. Wszystkich 9 badanych otrzymało ND, 7 z nich otrzymało również BND oraz ŚD, a 6 otrzymało wszystkie 4 dawki. Wpływ na objawy ZOKPowtarzane pomiary ANOVA dla wszystkich wartości YBOCS ujawniły znacząco główny wpływ czasu na lambdę Wilks'a (F=9,86, df=3,3; p=0,046), lecz brak znaczącego wpływu dawki (F=2,25, df=9,45; p=0,515). W czasie jednej lub wielu sesji u wszystkich badanych zaobserwowano wyraźne spadki różnego stopnia objawów ZOK (23%-100% redukcja w punktacji YBOCS). Liniowe porównanie stanu początkowego z wynikami YBOCS po spożyciu dla wszystkich dawek łącznie również były statystycznie znaczące (F=9,37, df=1,5; p=0,028); patrz Rysunek 1 i 2. Powtarzane pomiary ANOVA dla wpływu dawek indywidualnych na wyniki YBOCS wykazały znaczny wpływ czasu dla ND (p=0,004) oraz ŚD (p=0,006), lecz nie dla BND (p=0,128) czy WD (p=0,406). Zmiany w obsesjach i kompulsjach były porównywalne. ANOVA dla wyniku YBOCS od stanu początkowego do 24 godzin również ukazały znaczny wpływ czasu (F=7,89, df=1,5; p=0,218), lecz brak wpływu dawki lub interakcji czas-przez-dawka. Zestawione wyniki WSA dla wszystkich dawek ukazały brak znaczącego wpływu czasu (F=3,05, df=3,3; p=0,192) lub dawki (F=2,7, df=3,3; p=0,218). Powtórzone pomiary ANOVA dla wpływu dawek indywidualnych na wyniki WSA ukazały znaczący wpływ czasu dla ND (p=0,010), lecz nie dla BND (p=0,307), ŚD (p=0,182), lub WD (p=0,25). Porównanie kontrastowe stanu początkowego względem wyników WSA po spożyciu dla wszystkich dawek zestawionych również było statystycznie znaczące (F=11,41, df=1,5; p=0,20). ANOVA stanu początkowego do 24 godzin ukazała znaczący wpływ czasu (F=5,38, df=1,5; p=0,068), nieznaczący wpływ dawki (F=1,83, df=3,3; p=0,316), oraz znaczącą interakcję czasu i dawki (F=183,1, df=3,3; p=0,001). Intensywność podskali SOH ukazała znaczący liniowy wpływ główny dawki (F=12,36, df=1,5; p=0,017)(Rysunek 3.). Całkowity wynik SOH i wszystkich podskal z wyjątkiem woli również ukazał statystycznie znaczący liniowy wpływ główny dawki. Nie było znaczących korelacji między całkowitymi wynikami SOH lub podskali a zmianami w nasileniu ZOK na podstawie wyników YBOCS lub WSA.
Pomiary ZOK uzyskano jedynie dla góra 24 godzin następujących po przyjęciu psilocybiny przed kolejną sesją, a okres trwania poprawy symptomatycznej nie został potencjalnie zmierzony; jednakże 88,9% badanych utrzymało spadek ≥25% a 66,7% utrzymało ≥50% spadek wyniku YBOCS w 24 godzinach z przynajmniej jedną z testowanych dawek. Dwoje badanych sprawozdało, że ich symptomatyczna poprawa trwała przez większą część tygodnia po próbie. Mimo, że między wynikami stanu początkowego w teście 1 a pozostałymi testami zaistniała różnica liczbowa, to gdy zastosowano ANOVA z pomiarami powtórzonymi nie wystąpił statystycznie znaczący wpływ wyniku (order effect) (p=0,133). Jeden z badanych osiągnął remisję długoterminową pod koniec 4 sesji testowej, zmierzoną w następstwie 6-miesięcznego uzupełnienia. Analiza post hoc testu par porównująca wyniki YBOCS w czasie badania przesiewowego (25,2 ± 8,6) oraz wyniki stanu początkowego (24,1 ± 6,3) w pierwszym dniu testowym ukazała brak statystycznej różnicy (p=0,673), sugerując stabilność wyników YBOCS przed testem psilocybiny oraz brak powodowanego niepokojem wzrostu wyniku YBOCS przed testem.
WnioskiPsilocybina podawana w korzystnym środowisku klinicznym zdaje się być bezpieczna i dobrze tolerowana. Psilocybina była związana z przejściowym symptomatycznym zmniejszeniem objawów ZOK u badanych z ZOK opornym na leczenie. Dane te wynikają z niewielkiego dowodu koncepcji (proof-of-concept), fazy I badania przeznaczonego sprawdzeniu bezpieczeństwa spożycia przez człowieka czterech dawek psilocybiny w małej grupie pacjentów z symptomatycznym ZOK. Schemat zwiększania dawkowania został wybrany by umożliwić kontakt z coraz większymi dawkami jedynie osobom, które zniosły poprzedni kontakt. Przypuszczono, że najmniejsza dawka (BND) ma nieznaczny wpływ psychedeliczny i wprowadzono ją losowo jakiś czas po pierwszej dawce. Badani doświadczyli silniejszej niż przypuszczano reakcji na tę dawkę, jak pokazuje Rysunek 3, również jej efekty kliniczne były większe niż się spodziewano. Taka reakcja na BND utrudnia zastosowanie BND jako komparatora placebo, co najwyraźniej stanowi główną przeszkodę dla naszych zdolności zbadania efektów klinicznych. Kolejna metodologiczna obawa to fakt, że dawki były w porządku rosnącym z wyjątkiem BND, która była wprowadzana losowo w sposób podwójnie ślepej próby. Takie zmodyfikowane zaślepienie może mieć wpływ na oczekiwania zarówno badanych jak i oceniających. Pomimo oczywistych ograniczeń projektu oraz wielkości próbki (grupy), dane sugerują poważną korzyść wartą dalszej eksploracji. Mimo iż rozumiemy psychedeliczny mechanizm działania psilocybiny, nie jest jasne, które konkretnie receptory lub szlaki mogą wpływać na reakcje antyobsesyjne. Możliwe, że badani doświadczyli zmniejszenia objawów przez sam artefakt nastawienia myślenia i otoczenia (mindset & setting), o których wiadomo, że wpływają na doświadczenie psychedeliczne; przez kontekstowe oczekiwanie poprawy; lub jedynie przez rozpraszające efekty psychedeliczne lub "przyjemne doznanie". Powinniśmy zauważyć, że dla niektórych pacjentów kontakt ze środkiem psychedelicznym postrzegany był jako wydarzenie stresujące; dla innych badanie oznaczało czas bez zwyczajowych rozproszeń, co pomagało zredukować ich obsesje; a dla większości, już całonocny pobyt w szpitalu stanowił poważny stresor. Dlatego otoczenie było idealne nie dla zmniejszenia stresu i obsesji, lecz raczej dla celów bezpieczeństwa i monitoringu. Problem ten mógł wprowadzić błąd selekcji tolerując uczestnictwo jedynie tych badanych, którzy tolerowali podróż i całonocną hospitalizację. Nie było jednakże wyraźnego związku dawka-reakcja ze zmianą wyniku YBOCS i brak było korelacji wyniku redukcji YBOCS z postrzeganą intensywnością psychedeliczną na podstawie całkowitego wyniku SOH lub wyniku intensywności podskali. Mimo że zamierzeniem tego badania nie było przeprowadzenie w czasie testu wspomaganej psychedelicznie terapii, 5 z badanych szybko opisało swe doświadczenia jako bardzo psychologiczne i wzbogacające duchowo. Czworo badanych sprawozdało w czasie WD przemożnie pozytywne doświadczenia transcendentalne takie jak eksploracja innych planet, odwiedzanie reinkarnacji z życia przeszłego, oraz komunikację z bóstwami. Większość badanych relacjonujących redukcję symptomu doświadczyło okresu ulgi rozciągającego się poza oczekiwany farmakologicznie czas działania leku oraz poza 24 godzinną klasyfikację (patrz Rysunek 1). Ten długotrwały efekt, który wyraźnie rozciąga się poza "haj" lub stan psychedeliczny zwiększa mechanicznie liczbę intrygujących pytań. Na przykład, czy efekt wynika z pozostałości dobrego samopoczucia wynikłego z doświadczenia tymczasowego rozproszenia symptomu, czy "przyjemności" płynącej z psychologicznych wglądów opisanych powyżej, czy od zmian w pamięci roboczej i uwadze jak relacjonowano poprzednio, czy jest to efekt wywołany bezpośrednio farmakologicznie? Mimo, że wyjaśnienie jest bardzo spekulatywne, jeśli są to wydłużone efekty farmakologiczne, mogą być powiązane z szybką adaptacją kaskady zdarzeń takich jak postsynaptyczna regulacja w dół (down-regulation) receptora 5-HT lub wcześniejsza ekspresja genu. Duża ilość dowodów popiera regulację w dół receptorów 5-HT2A w odpowiedzi na podanie halucynogenu modelom zwierzęcym i podmiotom ludzkim.28 Odnotowywano, że LSD wywołuje zmiany transdukcji sygnału wewnątrzkomórkowego, które różnią się od endogennego 5-HT mimo przyczepiania do tej samej strony receptora.29 Faktycznie odnotowuje się, że po podaniu pojedynczej dawki LSD zmniejsza ekspresję genu w szczurzym mózgu, podczas gdy nie zaobserwowano żadnych zmian w ekspresji 5-HT1A, 5-HT2A, 5-HT2C.30 Te zmiany ekspresji genów, mimo że przedstawione dla związku podobnego do psilocybiny mogą prowadzić do zmian fizjologicznych, które wyjaśniają opóźniony efekt, opisany powyżej. Możliwe jest również, że początkowe zmiany w ekspresji genów mogą być inne po powtórnym podaniu LSD lub podobnych związków, prowadzących do znanej regulacji w dół 5-HT2A.28 Przyjmowanie psilocybiny i podobnych substancji ułatwi badanym doświadczanie odmiennych stanów świadomości i może prowadzić do rozwoju potężnych wglądów oraz wnikliwych pytań egzystencjalnych i duchowych. Dlatego podawanie tych substancji powinno być wykonywane z ostrożnością by zmniejszyć kontakt osób, które podatne są na psychozy lub idee nadwartościowe. Badacze powinni dokładnie rozważyć nastawienie umysłu badanych przed ekspozycją, rozwiązywać niepokoje powstające w czasie doświadczenia psychedelicznego poprzez staranne wysłuchanie oraz zapewnić później źródło ciągłego wsparcia. Pomimo tych obaw, przyjmując, że ZOK jest związany z ogromem ludzkiego cierpienia i brzemieniem społecznym, i że ZOK oporne na leczenie stanowi uzasadnione zalecenie nieodwracalnej operacji mózgu, rozsądnym może być uważanie psilocybiny, z jej potencjalnymi korzyściami, za mniej uciążliwą alternatywę wartą dalszych badań. W skrócie, badanie to potwierdza i poszerza anegdotyczne doniesienia o poważnej redukcji objawów ZOK po wystawieniu na działanie psilocybiny. Biorąc pod uwagę przewlekłość i chorobowe obciążenie ZOK, a także wysoki odsetek niewystarczającej reakcji na aktualnie zatwierdzone leczenie, przyszłe badania, włączające tradycyjną metodologię ślepej próby, randomizowaną, kontrolowanego placebo, powinny zbadać skuteczność i czas trwania korzyści terapeutycznej płynącej z dłuższej ekspozycji na powtarzalne dawki psilocybiny u pacjentów z ZOK. Nazwy leków: bupropion (Wellbutrin i inne), klomipramina (Anafranil i inne), dezypramina (Norpramin i inne), fluoksetyna (Prozak i inne). Podziękowania: Autorzy dziękują lek.med. Stanislav Grof, lek.med. Michael Mithoefer, lek.med. John Halpern, oraz lek.med. Torsten Passie, a także lek.med. George Greer z Instytytu Badawczego Heffter'a, oraz dr habil. Rick Doblin z Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS), za spostrzeżenia na temat stosowania i podawania leków psychedelicznych; oraz Marcy Watchman i Jean McCreede za pomoc przy opiece. Dziękują również Arizona Hispanic Center of Excellence za wsparcie logistyczne i dr habil. Ron Wright za konsultacje statystyczne. Odnośniki
[ tłumaczenie: cjuchu ] | |||||||||||||
Odsłon od 10.03.2010
| |||||||||||||