zakażenia grzybni (pdf)
wersja pdf

zakładki

szukaj na psilosophy:  
   

Zakażenia grzybni

(What are common contaminants of the mushroom culture)

[ tłumaczenie: cjuchu ]

Większość grzybów uprawia się na sterylizowanych substratach. Jeśli kontaminant (zakażenie) znajdzie odpowiednie warunki, kwitnie pod nieobecność konkurencyjnych zakażeń. Złożone interakcje zachodzące między setkami grzybów, bakterii, nicieni, itp. podtrzymują naturalną równowagę ekologiczną. Na wysterylizowanym podłożu, hodowca zapewnia idealne warunki do prosperowania kontaminantu. Kontaminant rozwija się zazwyczaj na materii zamierającego grzyba, na resztkach uprawianych grzybów, czasem nawet na żywej grzybni lub na samych owocnikach. Jedynym konkurentem kontaminantów jest uprawiana przez nas grzybnia.

Bacillus sp. - zgnilizna

Jednym z najczęściej spotykanych zakażeń w słoikach ze zbożem jest Bacillus, którego zarodniki mogą czasem przetrwać proces sterylizacji. Matowo szary do brązawego śluz charakteryzujący się silnym, cuchnącym zapachem opisywanym jako zapach gnijących jabłek, lub brudnych skarpet. Bacillus sprawia że nieskolonizowane zboże wygląda jakby było zbyt wilgotne, stąd nazwa (wet spot). Kontaminant ten tworzy blade, białawe ślady wzdłuż krawędzi pojedynczego ziarna zboża. Bacillus rozmnaża się głównie przez prosty podział komórki. W niesprzyjających warunkach, szczególnie w wysokiej temperaturze, w każdej macierzystej komórce formuje się uodporniony zarodnik - bakteryjny endospor, który przez dłuższy czas może przetrwać wysoką temperaturę.
Większość praktycznych metod mających na celu wyeliminowanie endosporów polega na moczeniu ziarna przed sterylizacją przez 12-24 godziny w wodzie. Jeśli obecne są endospory to w czasie moczenia wykiełkują przez co staną się podatne na standardową sterylizację. W wilgotnym otoczeniu nie uformuje się żaden nowy endospor.

Pseudomonas tolaasii (P. fluorescens) - plamistość rdzawa

Uszkodzenia w kolorze od żółtego do brązowego powstające na owocnikach. Zazwyczaj plamy pojawiają się blisko lub na krawędziach kapelusza. Pseudomonas pojawia się gdy grzyb pozostaje wilgotny przez cztery do sześciu godzin (lub dłużej) od momentu nawilżania. Bakterie rozprzestrzeniają się drogą powietrzną. Zapobieganie polega na obniżeniu wilgotności i nawilżaniu 150 ppm (cząstki na milion) roztworem chloru (wykorzystuje się produkty podchlorynu wapnia ponieważ produkty podchlorynu sodu mogą spalić kapelusze). Jeśli mimo to grzyby pozostają wilgotne, to znak że chlor jest mało efektywny ponieważ populacja bakterii reprodukuje w takim tempie, że neutralizuje efekty środka utleniającego.

Hypomyces sp. - pleśń dactylium lub pleśń pajęczynowa

Grzybnia o wyglądzie bawełny zarastająca warstwę okrywową. Po zetknięciu z grzybem, wkrótce pokrywa go delikatną pleśnią i przyczynia do jego gnicia. Jest również pasożytem dzikich grzybów. Hypomyces sp. jest ciemniejsza od grzybni psilocybe, prawie szara, zbliżona do bieli. Dla kogoś kto nie widział ich wcześniej obok siebie różnica jest ciężka do opisania. Pleśń ta ma kilka cech, najbardziej charakterystyczna to prędkość wzrostu. Mała łatka wielkości dziesięciocentówki pokryje cały słoik/tackę w dzień lub dwa. Ma także bardzo, bardzo drobne włókna, przy niej grzybnia psilocybe wygląda jak grubszy sznur. Pleśń ta lubi wysoką wilgoć. Kontrola polega na obniżeniu wilgotności i/lub zwiększeniu cyrkulacji powietrza.

Trichoderma harzianum, T. viride, T. koningii - zielona pleśń

Zielona pleśń wywołana Trichoderma harzianum cechuje się białą agresywną grzybnią porastającą ziemię okrywową i grzyby powodując ich podgnicie. Powstała ewentualnie masa zarodników jest w kolorze szmaragdowo zielonym. Mocno zainfekowany kompost staje się jałowy. Obecnie jest to najpoważniejsza choroba w amerykańskim przemyśle pieczarkarskim. Na wielu farmach, jak tylko zauważy się zaatakowane przez pleśń połacie kompostu, rozpyla się na nie sól. Niezbędne są ścisłe warunki sanitarne. Dezynfekcja półek, tacek, ścian, podłóg, itp. jest kwestią rutyny, ale staje się koniecznością w przypadku wybuchu epidemii. Do czyszczenia powierzchni dostępnych jest wiele firmowych środków. Ich podstawowe składniki to chlor, jodyna, fenol lub amoniak. W gospodarstwach rolnych powszechnie korzysta się z preparatów dezynfekujących - do sprzętu sanitarnego, do zmywania pomieszczeń. Inne zielone pleśni mogą być lepiej określone jako oznaki dopóki nie zachowują się agresywnie, jak T. harzianum. Te odmiany Trichodermy produkują zarodniki także na warstwie okrywowej, mogą je produkować również na zainfekowanych grzybach. Pleśń ta wskazuje na obecność węglowodanów, prawdopodobnie spowodowane jest to niewystarczającą ilością azotu w Fazie I lub w czasie podkompostowywania. Podobno T.viride produkuje toksyny które rozpuszczają ścianki komórek grzybów. Mokry, ubogi przed pasteryzacją w amoniak kompost, kiepskie warunki sanitarne, muchy, (anaerobiosis), i inne czynniki wpływają na rozwój zielonej pleśni. Pleśń ta powszechnie występuje w wiórach drzewnych i często spotyka się ją w specjalistycznej produkcji grzybów.
Trichoderma jest często mylona z pleśniami Penicillium lub Aspergillus (i vice versa), dzieje się tak ponieważ są do siebie bardzo podobne i bez mikroskopu ciężko powiedzieć, która jest która. Z tego powodu poniższe zdjęcia pokazują któreś z nich.

Chromelosporium fulva (Peziza ostrachoderma) - pleśń cynamonowo brązowa

Pleśń ta jest w kolorach od żółtozłotego poprzez brązowozłoty do cynamonowo brązowego. Rozrasta się bardzo gwałtownie w kształcie okrągłych łat. Jest bardzo powszechna w glebie i kwitnie na wilgotnym drewnie. Może kolonizować warstwy kompostu przegrzane w czasie kolonizacji. Do jej wzrostu przyczynia się również niewłaściwie pożywkowany kompost, ale powszechnie znana jest jako kolonizator pasteryzowanej warstwy okrywowej, prawdopodobnie żyje na martwych mikroorganizmach. Często pojawia się na sterylizowanej glebie. Aktywne płciowo owocniki mogą pokazać się kilka tygodni od chwili pojawienia się pleśni. Zarodniki rozprzestrzeniają się drogą powietrzną.

Sporendonema purpurescens (Geotrichum candidium) - pleśń szminkowa (lipstick mold)

Grzyb ten kolonizuje kompost lub okrywę. Jak tylko dojrzeją zarodniki, kolor pleśni zmienia się z białego na różowy, poprzez wiśniowo czerwony, i ostatecznie ciemno pomarańczowy. Rośnie powoli. Zarodniki rozprzestrzeniają się w powietrzu w czasie nawilżania lub zrywania. Pleśń ta zużytkowuje pewne tłuszcze z kompostu. Nie jest powszechnym problemem. Kontrola polega na utrzymywaniu odpowiednich warunków sanitarnych.

Neurospora - pleśń różowa

Spotyka się ją na agarze i zbożu. Neurospora rośnie szybko, czasem wystarczy jej 24 godziny do całkowitego pokrycia podłoża w szalce petriego. W naturze jest wszechobecna, występuje w łajnie, w glebie i w gnijącej materii roślinnej. Ponieważ pleśń ta przerasta przez bawełniane zatyczki i łaty filtrujące, pojedynczy zainfekowany słój, mimo że uszczelniony, może zainfekować sąsiednie słoiki. Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy bawełna (wata) lub filtr jest wilgotnawy, lub gdy wilgotność otoczenia jest wysoka. Ponadto zarodniki Neurospora ochoczo kiełkują w podwyższonej temperaturze. W uprawie grzybów najczęściej spotykaną różową pleśnią jest Neurospora sitophila, jest to szkodliwy, trudny do wyeliminowania kontaminant. Wszystkie zainfekowane kultury powinny być jak najszybciej usunięte z laboratorium i zniszczone. Koniecznym staje się gruntowne czyszczenie laboratorium. Jeśli kontaminant się utrzymuje, usuń całą kulturę i zacznij od początku.

Sepedonium spp - żółta pleśń

Ta biała, rzadko występująca pleśń wzrasta w kompoście w czasie rozwoju grzybni. Z wiekiem, zmienia kolor na ciemnożółty do jasnobrązowego. Zarodniki rozprzestrzeniają się w powietrzu. Grubościankowe zarodniki mogą przetrwać wysoką temperaturę. Pleśń kolonizuje kompost idealnie przystosowany do rozwoju grzybni.

Doratomyces spp. - pleśń czarnowąsa

Grzyb ten produkuje czarny zarodnikowy pył, widoczny przy poruszeniu. Pleśń ta wskazuje na obecność pewnych węglowodanów w kompoście w czasie kolonizacji. Wskazuje również że słoma została nie w pełni skarmelizowana lub niedogrzana w Fazie I (dlatego węglowodany są w łatwo przyswajalnej postaci). Ilość węglowodanów, szczególnie celulozy, może być zbyt duża. Pleśń ta obecna jest również w kompoście przegrzanym w czasie kolonizacji. Proste węglowodany są przez nią utylizowane, ale może zutylizować również ligninę. Doratomyces, Aspergillus, i Penicillium produkują duże ilości zarodników i mogą wywoływać problemy oddechowe (nosowe i gardłowe podrażnienia, przekrwienie klatki piersiowej, trudności z oddychaniem, itp.).

Penicillium spp. - pędzlak

Na powierzchni substratu pędzlak produkuje obfite ilości niebiesko zielonych zarodników. Podobna do Aspergillus. Preferuje podobne warunki co Doratomyces spp. Przetwarza proste węglowodany, takie jak celuloza, tłuszcz, skrobia i lignina. Pleśń tę często spotyka się w specjalistycznych uprawach grzybów i jest jednym z głównych zmartwień przy uprawie na agarze i w kulturach zbożowych. Zarodniki roznoszą się w powietrzu i są wszechobecne.

Aspergillus - kropidlaki

Bardzo powszechna na kulturach zbożowych i agarowych, oraz przy sporządzaniu kompostu. Znajdywana prawie na każdym organicznym substracie. Aspergillus preferuje neutralne lub odrobinę zasadowe pH. Kontaminant ten często występuje w środowisku, w którym do przechowywania kompostu wykorzystuje się drewniane tacki i półki. Gatunki różnią się kolorem, od żółtego poprzez zieleń do czerni. Najczęściej gatunki Aspergillus są zielonkawe i podobne do Penicillium. Aspergillus niger, jak wskazuje nazwa, jest czarny; Aspergillus flavus jest żółty; Aspergillus clavatus jest niebiesko zielony; Aspergillus fumigatus jest szaro zielony; i Aspergillus veriscolor wykazuje urozmaicone ubarwienie (zielonkawe, różowawe, żółtawe). Pleśni te, jak wiele innych, zmieniają kolor i wygląd w zależności od podłoża na którym występują. Kilka gatunków jest termofilicznych. Niektóre gatunki Aspergillus są toksyczne. Aspergillus flavus, żółty do żółtawo zielonego, produkuje śmiertelne aflatoksyny. A. flavus atakuje nasiona bawełny, orzechy ziemne i inne bogate w olej nasiona przechowywane w gorących, wilgotnych warunkach. Z odkrytych do tej pory, biologicznie produkowanych toksyn, aflatoksyny są najbardziej zasobne w hepatokarcynogeny. Toksyczność tych gatunków była w dużej mierze nieznana, aż w 1960 roku w Wielkiej Brytanii z powodu tajemniczej epidemii zdechło 100.000 indyków. Jako że A. flavus rośnie praktycznie na każdym rodzaju zbóż, jest poważnym problemem wśród producentów grzybni. Podstawowym obowiązkiem kierowników i pracowników farm grzybowych jest ostrożne obchodzenie się z wszelkiego rodzaju pleśniami, w szczególności dotyczy to gatunków Aspergillus.
Aspergillus fumigatus i Aspergillus niger dwa termotolerujące mezofile, w skoncentrowanych ilościach są patogenem również dla człowieka. Wywołują przypadłość o nazwie aspergilioza (aspergilliosis) lub "choroba płuc pracowników farm grzybowych". Najczęstszym źródłem Aspergillus fumigatus jest zużyty kompost.

Coprinus spp. - atramentowe kapelusze

Są dowodem, że w kompoście jest obecny wolny amoniak. Wygląda na to, że amoniak jest źródłem azotu. Delikatne szare kapelusze szybko ulegają strawieniu. Coprinus spp. jest oznaką przedawkowania azotu lub kiepskiego zarządzenia II Fazą kompostowania. Jeśli w kompoście jest za dużo resztek amoniaku, może on w Fazie II (mikroflora termofiliczna), nie być w całości przerobiony na mikrobiologiczne proteiny (białka). Dodatkowo, obszary kompostu, które przez 72 do 96 godzin po pasteryzacji nie pozostały w temperaturze 46°C - 57°C mogą zawierać resztki amoniaku. Pleśń ta jest silnie celulolityczna.

Oedocephalum spp.

Jasnoszara pleśń zarastająca powierzchnię kompostu. Gdy dojrzeją zarodniki zmienia kolor na brązowy. Formuje proste zarodnikonośne struktury zakończone u góry kulistymi skupiskami wielkich zarodników. Pleśń ta wskazuje, że w czasie Fazy II amoniak i aminy nie zostały całkowicie wyeliminowane (co może się zdarzyć gdy ograniczone są źródła węgla i azot nie może być w pełni przerobiony na mikrobiologiczne proteiny. Jej ekosystem podobny jest do Coprinus, i często występują razem.

Chaetomium olivaceum - pleśń oliwkowa

Owocnikujące struktury tej pleśni wyglądają jak oliwkowo zielony rzepień pospolity - pomniejszony do średnicy 1,5 mm - rozwijający się na kompoście. Mimo że jej zarodniki tolerują gorąco i są w stanie przetrwać 6 godzin w temperaturze 60°C, to rozwija się tylko na kompoście nieprawidłowo gospodarowanym w czasie Fazy II, szczególnie gdy faza ta jest nieodpowiednio wentylowana. Brak tlenu, gdy temperatura kompostu jest wyższa niż 61°C pozwala formować się związkom produkowanym w warunkach beztlenowych. Związki te są toksyczne dla wzrostu grzybni, ale wykorzystuje je oliwkowo zielona pleśń. Pleśń ta jest wysoce celulolityczna.

Rhizopus nigricans - zgnilizna przechowalnicza

Bardzo szybko rosnąca pleśń. W czasie zarodnikowania, formuje wiele wysokich antenowatych strzępek grzybni wyglądających jak czarnogłowe szpilki. Rośnie na łatwo dostępnych węglowodanach. Pleśń ta wraz z Aspergillus i Penicillium jest podstawowym kontaminantem kultur zbożowych. Jest również bardzo powszechna na słomie.

Papulaspora byssina, Thielavia thermophila, Botryotrichum piluiliferum, Trichothecium spp i inne
- pleśni mączne i pleśni gipsowe

Pleśni te rozwijają się gdy źródła azotu (związki amonowe i aminy) powstałe w Fazie I nie zostaną całkowicie zużytkowane przez mikroby w Fazie II i gdy azot nie zostanie przetworzony na proteiny mikrobiologiczne. Często spotykane są w surowym kompoście. Strzępki grzybni na powierzchni kompostu przypominają gips. Gipsówka biała (Botryotrichum piluiliferum) formuje białe gęste kolonie. T. thermophila jest termofiliczna (wyjątek wśród pleśni znakujących), i może gwałtownie wzrastać w ostatnich dniach Fazy II. Wskazuje gorące miejsca w czasie kolonizacji, hamując wzrost zarodni (rezultatem są czarne obszary). Gipsówka brunatna (Papulaspora byssina) formuje na kompoście gęste brązowe kolonie.

Choroba La France - wirus izometryczny

Symptomy tej choroby to degradacja grzybni, stłumienie owocnikowania, i nagłe zamieranie grzybów. Z czasem grzybnia zanika. Zainfekowane grzyby są w kolorze złamanej bieli i mają kształt pałeczki perkusyjnej. Inne symptomy to karłowacenie owocników, przedwczesne otwieranie kapeluszy, formowanie wydłużonego wrzecionowatego trzonu z małym kapeluszem lub grubawego trzonu z cienkim płaskim kapeluszem, oraz zniekształcone blaszki lub ich brak. Grzyby powinno się zebrać zanim otworzą się kapelusze, jako że zarodniki mogą przenosić cząsteczki wirusa (75% infekcji pochodzi z zarodników z zainfekowanych grzybów). Po usunięciu kompostu niezbędna jest pasteryzacja drewna (pewnie chodzi o drewniane tacki - tłum.). Początkowymi źródłami choroby mogą być zainfekowane zarodniki lub grzybnia w, lub na drewnie, a także kompost, okrywa, ludzie, i wyposażenie. Drewno powinno się wyczyścić, zdezynfekować, i wyparzyć. Wirus może wejść na grzybową farmę z sąsiednich farm lub z dziko rosnących grzybów. Kontrola polega na pasteryzacji (63°C przez 6 lub więcej godzin) kompostu i wyposażenia oraz oczyszczeniu filtrów HEPA, pustych pomieszczeń, i generalnym sprzątaniu. W 1962 roku Hollings jako pierwszy zidentyfikował wirusy w grzybach, także jako pierwszy raportował, że grzyby mają wirusy. Inny wirus z błoną lipidową znajduje się we wszystkich zarodniach hybrydowych; jego efekt nie jest znany. Obecnie producenci grzybni, do wczesnego wykrywania wirusów wykorzystują PCR. Epidemia wirusów na farmie może być druzgocąca.

więcej:
http://www.hri.ac.uk/isms/article4.htm

Pseudomonas aeruginosa - pałeczka ropy błękitnej

Zainfekowane grzyby mają zakrzywione trzony otoczone u podstawy przerośniętą grzybnią. Trzony mają wewnątrz nasiąknięte wodą smugi. Kapelusze są przechylone i skarłowaciałe. Tkanka staje się gąbczasta i sucha (zmumifikowana). Kontrola polega na poprawieniu warunków sanitarnych i redukcji pozostającej wody.


Kolonie Pseudomonas aeruginosa na agarze

Mycogone perniciosa - biała zgnilizna

Objawia się zdeformowanymi grzybami, symptomy to nabrzmiałem nogi i zredukowane lub zdeformowane kapelusze. Niezróżnicowana tkanka staje się nekrotyczna i mokra, może wystąpić delikatne gnicie o ohydnym zapachu. Na zainfekowanych grzybach pojawia się bursztynowy płyn. Grzyby zmieniają kolor na brązowy. Bąble mogą być wielkości grejpfruta. Grzyb roznosi się poprzez powietrzonośne zarodniki lub zakażoną okrywę. Jest to również pasożyt dziko rosnących grzybów. Kontrola polega na utrzymaniu warunków sanitarnych, a w niektórych krajach na użyciu związków Sporogonu, który jest również bardzo skuteczny przeciwko Verticillium. Biała zgnilizna jest w Chinach najpoważniejszą chorobą grzybów.

Verticillium fungicla - sucha zgnilizna

Choroba ta wywołana jest przez Verticillium, jest to gatunek produkujący lepkie zarodniki. Symptomy zależą od stadium rozwoju grzybów, w którym zostały zaatakowane. Wczesne infekcje, w czasie formowania zaczątków, zniekształcają je, zaczątki zmieniają kolor na szaro brązowy i pozostają skórzaste. Infekcje w późniejszych stadiach powodują grubienie trzonu, szczególnie u podstawy, grzyb jest także pokrzywiony, ma pochylony kapelusz i łuszczącą się nogę. W bardzo późnym stadium może pojawić się infekcja kapeluszy, rezultatem są okrągłe powierzchowne plamy, początkowo jasno brązowe z wiekiem szare.

Verticillium sp. najczęściej występuje w ziemi, która może być podstawowym źródłem infekcji, jednak bardziej prawdopodobne, że pojawi się z okrywą, lub zostanie przeniesiona z pomieszczenia do pomieszczenia przez obsługę, muchy lub maszyny. Zarodniki mogą leżeć w spoczynku dopóki nie wejdą w kontakt z grzybnią grzybów, która stymuluje je do wzrostu. Ponieważ zarodniki są lepkie choroba rozprzestrzenia się na cząsteczkach kurzu ze wzruszonej ziemi lub zużytego kompostu. Kurz może zanieczyścić świeżą okrywę, może dostać się przez wentylację, przez drzwi wejściowe lub mogą przynieść go muchy, obsługa a nawet roztocza. Wewnątrz pomieszczeń hodowlanych choroba może być roznoszona przez rozpryskującą się wodę. Zarodniki mogą się również przemieszczać na narzędziach używanych w zainfekowanym pomieszczeniu. Pojawienie się choroby na formujących się zaczątkach oznacza zakażenie we wczesnym stadium rozwoju grzyba, prawdopodobnie w czasie okrywania. Rozwój choroby w późniejszych stadiach cyklu wzrostu oznacza zazwyczaj, że infekcja przyszła z innych pomieszczeń hodowlanych lub z zewnętrznego źródła. Rozprzestrzenienie przez wodę, muchy i obsługę może przyczynić się do zakażenia 30% zbioru z trzeciego rzutu i praktycznie całego zbioru z rzutu ostatniego.
W celu kontroli Verticillium niezbędny jest najwyższy standard higieny. Inne metody kontroli poniżej:

Kontrola:
1. Unikać wzruszania ziemi w pobliżu pomieszczeń hodowlanych, szczególnie w wietrzne dni. Podjąć kroki mające na celu uniknięcie zbierania się kurzu w pobliżu pomieszczeń hodowlanych, a także ograniczyć ruch kurzu w sąsiedztwie grzybów, wewnątrz pomieszczeń.
2. Istotne jest zabezpieczenie przed muchami, powinno dołożyć się wszelkich starań aby uniemożliwić im dostanie się do pomieszczeń z owocnikującymi grzybami.
3. Jeśli pojawią się chore grzyby należy usunąć je z grządek za pomocą szmatki lub gąbki nasączonej środkiem dezynfekującym a następnie umieścić w wiadrze z odkażaczem.
4. Do opanowania choroby można wykorzystać sól kuchenną na bibułce.

Lycoriella spp - ziemiórki (sciarids)
i Megaselia spp. - zadry (phorids)

Dorosłe są małe (3,2 mm długości), kruche, szarawe do czarnych, muchy z długimi, smukłymi nogami i nitkowatymi czułkami. Ich skrzydła są jasne lub w kolorze dymu, bez wzorków, z kilkoma wyraźnymi żyłkami. Larwy są jasne, kremowo białe, rosną do długości 6 mm. Mają lśniąco czarne, kapsułkowate głowy.
Przyciągają je grzyby, a ich larwy karmią się bezpośrednio na grzybni, roją się wokół grzyba i przekopują do rozwijającego się lub rozwiniętego owocnika. Tkanki fizycznie zniszczone przez muchy często zostają zaatakowane przez bakterie powodując ich podgnicie, zwiększając tym samym problem. Kontrola zawiera ścisłe warunki sanitarne i ogólną higienę farmy. Na ten przykład pomieszczenie wzrostowe powinno być powietrzno szczelne. Świeże powietrze, które się wykorzystuje jest filtrowane. Nawet mała szpara może posłużyć muchą za wejście. Na większości farm do monitorowania populacji much wykorzystuje się lepkie taśmy lub inne metody. Biokontrola z wykorzystaniem nicieni jest efektywna gdy populacja much jest niska. Oprócz zniszczeń powodowanych przez larwy - zjadanie grzybów i grzybni oraz zabijanie zaczątków - dorosłe muchy przenoszą również choroby takie jak biała i sucha zgnilizna i pleśń pajęczynowa.

Roztocza

Wiele roztoczy występuje powszechnie na słomie i nawozie, większość gatunków jest korzystna dla wzrostu grzybów, ponieważ żywi się niecieniami i innymi roztoczami, mimo to niektóre mogą wyrządzać szkody. Szkodniki, takie jak larwy much, mogą żywić się na grzybni lub na grzybach, co może powodować przebarwienia powierzchni. Mogą także żyć na innych grzybach (chwastach i pleśniach) obecnych w grzybowej kulturze. Przykładem może być roztocze pigmejskie lub czerwonego pieprzu (Pymephorus spp.). Roztocza te powszechnie występują z pleśniami Penicillium i Trichoderma, na których się żywią. Roztocza pigmejskie nie żywią się na Agaricus. Mają one zdolność do przejścia w stadium pośrednie o nazwie hypopus, w stadium tym rozwijają spłaszczone ciała i przyssawkę, za pomocą której przyczepiają się do ruchomych obiektów, takich jak muchy. W stadium tym roztocza roją się na czubkach grzybów.

1.Roztocza - Tarsonemid
Roztocza te są blado brązowe i są tak małe, że widać je tylko pod mikroskopem. Powodują zniszczenia żywiąc się wyłącznie na strzępkach grzybów, o ich obecności świadczy przebarwianie się podstawy trzonu na kolor czerwono brązowy. W przypadku ostrego ataku, cała podstawa grzyba może zostać odłączona od podłoża.
Kontrola 1
By mieć pewność że w czasie pasteryzacji zostaną zabite roztocza musi mieć miejsce wydajne kompostowanie i szczytowe podgrzewanie.

Kontrola 2
Wokół farmy powinna być zachowana higiena, szczególnie w czasie usuwania odpadków po zbiorach.

2. Roztocza - Tyroglyphid (Tyrophagus spp.)
Roztocza te można rozpoznać po powolnych ruchach i półprzeźroczystych ciałach z długimi włoskami. Jeśli obecne są w dużych ilościach wyjadają w kapeluszach i łodygach małe dziurki. Dziurki te ulegają następnie bakteryjnemu rozkładowi niszczącemu tkanki znajdujące się tuż pod powierzchnią. W rezultacie tego zapada się skórka i pozostaje otwarta dziura. Tyroglypidy mogą również karmić się na grzybni, gdzie występują w dużych ilościach, powodując zmniejszenie zbioru. Roztocza zazwyczaj dostają się do kompostu przylegając w stadium migracyjnym do much ziemiórek. Normalnie stadium te występuje gdy zaczyna ich być za dużo.
W przypadku prawidłowego kompostowania i sterylizacji roztocza nie powinny stanowić problemu. Wokół farmy nie powinno się składować organicznych odpadków, gdyż są one lęgowiskiem dla roztoczy.

3. Roztocza czerwonego pieprzu (Pygmephorous spp)
Roztoczy tych nie uważa się za szkodniki podstawowe, ich obecność jest zazwyczaj wskazówką, że w kompoście obecna jest Trichoderma (zielona pleśń). Żywią się różnymi pleśniami, ale nie grzybami, tak więc ich obecność wskazuje, że kompost jest niezadowalający.
Roztocza te mają kolor żółtawo brązowy, 0,25mm długości i spłaszczony wygląd, są również zdolne do gwałtownej reprodukcji.
Jak już wspomniano roztocza te są drugorzędnymi szkodnikami i często roją się na okrywie i na powierzchni grzybów. Ich obecność sprawia, że grzyby stają się niechodliwe. Roztocza te mogą również roznosić zarodniki Trichoderma.

Aphlelenchoides composticola i Ditylenchus myceliophagus - Nicienie

Nicienie te powszechnie występują w większości ziem rolniczych. Symptomy to degeneracja grzybni i niemożność formowania grzybów. Grzybnia w zaatakowanych regionach jest kompletnie zniszczona i z powodu rozkładu kompostu robi się czarna i wyczuwalny jest odór. Podstawowa kontrola zakłada poprawność II Fazy kompostowania.

Anomalie

Kilka zaburzeń ma pochodzenie abiotyczne. Najczęściej spotykane to:

Brązowienie - głównym enzymem odpowiedzialnym za brązowienie u pieczarek jest tyrozynaza (fenolaza). Zawarty w wodzie nawadniającej chlorek wapnia zmniejsza sinienie poprzez zwiększenie integralności wakuoli (tak więc tyrozynaza nie jest uwalniana).

Kłak, twardy kapelusz, otwarta zasnówka - fizjologicznie wywołane zniekształcenia kapeluszy i tkanki blaszek. Kapelusze otwierają się przedwcześnie. Spowodowane jest to kilkoma chorobami, materiałami na bazie ropy naftowej i anomaliami genetycznymi.

Pusty korzeń i brązowy miękisz - związane z naciskiem wodnym, ale dokładna przyczyna nieznana.

Długie trzony i małe kapelusze - niewystarczająca ilość światła i/lub świeżego powietrza.

Rosecomb - stan w którym na powierzchni kapelusza rozwija się różowa tkanka blaszek, często o porowatym wyglądzie. Przyczyna przypisywana była zakażeniom materiałami na bazie ropy naftowej.

Kurczenie - naturalna reakcja kapeluszy na suche powietrze.

Stroma - wzrost gęstej grzybni bez owocnikowania. Stroma pojawia się gdy nieumiejętnie gospodarujemy grzybnią lub wystawiamy ją na szkodliwe, ropopochodne opary lub chemikalia. Występuje również w suchym otoczeniu.

Sączenie - grzyby wydzielają z kapeluszy wodę. Przyczyna nie jest znana, ale widziano je na słabo wilgotnym kompoście i mocno wilgotnej okrywie.

Przytaczana literatura i bibliografia:

[ tłumaczenie: cjuchu ]



szukaj na psilosophy:  
 
Odsłon
od 7.06.2003



komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze

k o m e n t a r z e

 
 

dziekujemy za pomoc. Bardzo przydatna strona. pzdr

mushlovers
23.04.2008 16:27:53

 
 
 
 

Ciekawa rada:
"How can I tell bruising from mold?

Sometimes the mushrooms or mycelium bruise bluish/greenish, mostly due to handling or low humidity.
If you are not sure whether it is bruising or contamination(blue/green mold) take a clean cotton swab or a piece of tissue and very gently rub the spot in question. If someting comes off, a blue/green residue(=mold spores), then it is mold and your cake or mushrooms are contaminated."

fastnick1oo
02.11.2008 11:02:17

 
 
 
 

czy plamistość rdzawa jest nie bezpieczna dla zdrowia? jeśli tak to biorąc pod uwagę zakażenie tylko niektórych owocników w boxie, czy reszta też jest nie bezpieczna?

esmeralda
08.10.2014 12:10:48

 
 
. .twój komentarz :

nick / ksywa :



komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze komentarze



PoradnikI ]   [ GatunkI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

© psilosophy 2001-2024