| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Obecność fenyloetyloamin w halucynogennych grzybach psilocybeMożliwa rola w reakcjach niekorzystnych(Presence of Phenylethylamine in Hallucinogenic Psilocybe Mushroom: Possible Role in Adverse Reactions)byOlof Beck, et al.Olof Beck1, Anders Helander2, Christine Karlson-Stiber3, oraz Nikolai Stephansson1 1Department of Clinical Pharmacology, Karolinska Hospital, Stockholm, Sweden; 2Department of Clinical Neuroscience, Karolinska Institute, St.Görans Hospital, Stockholm, Sweden; oraz 3Swedish Poisons Information Centre, Karilinska Hospital, Stockholm, Sweden © 2002 Society of Biological Psychiatryoriginal report: http://jat.oxfordjournals.org/content/22/1/45.full.pdf backup source: http://www.psilosophy.info/resources/45.full.pdf [ tłumaczenie: cjuchu ]
Spis Tresci: StreszczenieStosowanie grzybów zawierających halucynogenną substancję psilocybinę do umyślnego upajania jest stosunkowo powszechne. Sporadycznie, powoduje to reakcje niekorzystne z typowym częstoskurczem, który nie jest najwidoczniej powodowany przez psilocybinę. Badanie to przedstawia obecność fenyloetyloaminy w gatunku Psilocybe semilanceata przy zastosowaniu chromatografii gazowej ze spektrometrią masową i ukazuje, że ilość tej substancji może się różnić znacznie bardziej niż ilość psilocybiny. Najwyższą ilość fenyloetyloaminy (146 µ/g mokrej masy) zaobserwowano w grzybach z przypadku trzech młodych mężczyzn hospitalizowanych z powodu niekorzystnych reakcji. Porównanie objawów zaobserwowanych w klinicznych przypadkach upojenia magicznym grzybem z tymi po wzięciu czystej psilocybiny lub fenyloetyloaminy sugeruje, że fenyloetyloamina może odgrywać rolę w powstawaniu niekorzystnych reakcji po przyjęciu grzyba Psilocybe. WprowadzenieMagiczne grzyby, zawierające halucynogenną pochodną indolu, psilocybinę (Rycina 1), występują naturalnie na całym świecie. Nadużywanie grzybów halucynogennych jest stosunkowo powszechne, i wśród młodych dorosłych, jest to jeden z najczęściej zgłaszanych niedozwolonych dragów po konopi1-5. Oprócz wywoływania zachowań poszukiwania dragu, nadużywanie to wiąże się z ryzykiem efektów niekorzystnych, które wymagają hospitalizacji. Informuje się, że wyraźne reakcje niekorzystne po przyjęciu grzybów zawierających psilocybinę występują z częstotliwością 13%6. Jednakże, dokładny mechanizm działania i profil farmakologiczny czystego dragu w porównaniu z preparatami grzybowymi pozostaje do pełnego wyjaśnienia6,7.
Więźniowie odkryli, że użycie magicznych grzybów do umyślnego upojenia daje wynik pozytywny w kontrolnym badaniu moczu na obecność dragów z klasy związków amfetaminowych przy zastosowaniu zestawu o szerokiej reaktywności substratu do poliklonalnego badania przeciwciał. Ponieważ analiza nie wykrywa psilocybiny lub jej aktywnego metabolitu, psylocyny, wskazuje na obecność nieznanego związku strukturalnie pokrewnego amfetaminie. Dlatego podjęliśmy się przebadania Psilocybe semilanceata (Kapelusza wolności), będącego najpowszechniejszym rodzimym gatunkiem grzyba zawierającego psilocybinę. EksperymentZwiązki chemiczneChlorowodorek fenyloetyloaminy (PEA - od phenylethylamine) otrzymano z Sigma Chemical (St. Louis, MO) a psilocybinę z Sandoza (Basel, Switzerland). OkazyDzikie grzyby otrzymano świeże, bezpośrednio z różnych miejsc w Szwecji i w związku z przypadkiem trzech młodych mężczyzn (w wieku 21-25 lat) hospitalizowanych ze względu na niekorzystne reakcje po zjedzeniu magicznych grzybów. Tożsamość badanych grzybów jako Psilocybe semilanceata została potwierdzona badaniem makroskopowym i mikroskopowym. Okazy były albo przechowywane w niskiej temperaturze do góra jednego tygodnia a następnie przenoszone do plastikowych pojemników i przechowywane w metanolu przy -20°C albo suszone na powietrzu i przechowywane w zamkniętym pojemniku w temperaturze otoczenia. Okazy zostały przygotowane do analizy poprzez rozkład tkanki w metanolu (1-5 g grzyba/25 ml metanolu) stosując Ultra-Turrax T25 (Janke & Kunkel, Staufen, Niemcy). Powtórne zamrażanie i rozmrażanie lub sonikacja tkanki nie zwiększyły odzyskania substancji (wyników nie przedstawiono). Spis Tresci Analiza chemicznaOznaczenie psilocybiny zostało wykonane chromatografią cieczową wysokiej wydajności na rozcieńczonych (1000-krotnie z wodą) ekstraktach grzybowych stosując chromatografię z odwróconą fazą (150 x 4,0 mm Nucleosil C18, 3 µm) z detekcją fluorescencyjną (Shimadzu 551, Shimadzu Corp., Kyoto, Japonia) i długościami fal wzbudzenia i emisji przy odpowiednio 270 i 330 nm. Ruchoma faza składała się z 10 mmol/l fosforanu sodu, pH 3, z 6% (v/v) acetonitrylu i 1% (v/v) metanolu, a współczynnik przepływu wynosił 1,0 ml/min. Wstrzykiwane były naważki 20 µl, a reakcja detektora była liniowa w zastosowanym zakresie stężenia (0-1,4 mg/l). Współczynnik wariancji wewnątrzseryjnej (CV) wynosił <2% przy stężeniu 0,24 mg/l. Analizę PEA chromatografią gazową (GC) wykonano stosując HP 5890 GC (Hewlet-Packard, Palo Alto, CA) przy pomocy detektora azotowo fosforowego (NPD) i kolumny stopionej krzemionki 25-m Chrompack WCOT CP-Sil 8CB (Chrompack Int. BV, Middelburg, Holandia) o średnicy wewnętrznej 0,25 mm i o grubości filmu 0,25 µm. Naważki (10-500 µl) metanolowych ekstraktów grzybowych rozcieńczono 3 ml bufora fosforanowego, i po dodaniu 0,6 ml 1 mol/l NaOH, zostały wyekstrahowane 5 ml 3% izopropanolu w chloroformie. Faza organiczna została wyekstrahowana 1 ml 0,1 mol/l H2SO4 a fazę wodną przeniesiono do nowych probówek. Ekstrakty uzasadowiono dodaniem 0,2 ml 1,5 mol/l NaOH i wyekstrahowano 0,15 ml chloroformu. Naważki (1-2 µl) warstwy organicznej wstrzyknięto w system GC. Wewnątrzseryjna CV wynosiła 5,0% przy poziomie 550 µg/l. Gazowa spektrometryczna chromatograficznomasowa analiza PEA została przeprowadzona przy zastosowaniu systemu ITS 40 WITNESS (Finnigan MAT, San Jose, CA). Naważki (10-100 µl) metanolowych ekstraktów grzybowych zostały rozpuszczone w 3 ml 0,1 mol/l buforze fosforanu sodowego, pH 6,0, i zaaplikowane zostały na kartridże ekstrakcyjne do fazy stałej Certify Bond-Elut (Analytichem, Harbor City, CA) (przygotowane z metanolu i 0,1 mol/l bufora fosforanu sodowego, pH 6,0). Kolumny zostały przepłukane 1 ml kwasu octowego 1,0 mol/l i 6 ml metanolu i ostatecznie wymyte 2 ml octanu etylu zawierającego 2% amoniaku. Objętość eluatów została zredukowana do średnio 100 µl poprzez ewaporację, a osad został potraktowany 70 µl bezwodnika heptafluoromasłowego (Supelco, Bellefonte, PA) w 75°C przez 60 minut. Po ostudzeniu, dodano 0,5 ml octan etylu, i w system GC-MS zostały wstrzyknięte naważki 1 µl. Przypadki kliniczneDane kliniczne zgromadzono z chorobowych rejestrów szpitalnych wysłanych do Szwedzkiego Centrum Informacji Toksykologicznej odnośnie zatrucia grzybami Psilocybe z okresu 1980-1995. Całkowita ilość pacjentów wynosiła 24, z których 21 było między 19 a 27 rokiem życia. Pięć przypadków wystąpiło w 1995. WynikiBadanie chemicznePsilocybina została wykryta we wszystkich grzybach, zidentyfikowanych jako Psilocybe semilanceata. Identyfikacja PEA (Rycina 1) w wyciągach grzybowych opierała się na współwymywaniu autentycznym związkiem w układzie GC z komponentami w formie niederywatyzowanej, oraz w układzie GC-MS (Rycina 2) z komponentami w formie derywatyzowanej. PEA była głównym składnikiem widocznym na chromatogramach obu analiz GC i GC-MS. Masowa spektralna identyfikacja PEA została w dodatku przeprowadzona po derywatyzacji bezwodnikiem heptafluoromasłowym (Rycina 3). Zgodność danych GC i GC-MS ze związkiem autentycznym potwierdziła identyczność PEA w okazach grzybowych. PEA była łatwo wykrywalna we wszystkich okazach grzybowych. Ilość PEA zawsze była mniejsza niż ilość psilocybiny, lecz wykazana została o wiele większa zmienność w zawartości PEA (Rycina 4). Niemniej jednak między próbkami zebranymi w tym samym miejscu i w tym samym czasie była dobra zgodność (zobacz próbki 2a-c na Rycinie 4). Próbka 4 na Rycinie 4 zawierała najwyższą ilość PEA (146 µg/g mokrej masy) i pochodziła z klinicznego przypadku hospitalizacji po spożyciu magicznych grzybów.
Kliniczne objawy upojeniaZarejestrowane objawy u hospitalizowanych pacjentów z niekorzystnymi reakcjami na spożycie grzybów Psilocybe sprawozdane Szwedzkiemu Centrum Informacji Toksykologicznej są zestawione w Tabeli 1. Wyniki są przedstawione wraz z danymi opracowanymi z literatury, dotyczącej klinicznych skutków spożycia grzybów, jak również czystej psilocybiny i PEA.
OmówienieNiniejsze badanie dostarcza początkowych dowodów na obecność farmakologicznie aktywnej substancji PEA w Psilocybe semilanceata. PEA, dekarboksylowany produkt wszechobecnego aminokwasu fenyloalaniny, otrzymała znaczne zainteresowanie w badaniach psychiatrycznych8. Zwiększone tworzenie i wydzielanie PEA zostało powiązane z psychozami u pacjentów i odgrywa rolę w etiologii choroby psychicznej 9, 10. Jedzenie jest zewnętrznym źródłem PEA, która obecna jest w czekoladzie, serze, oraz winie, i odgrywa rolę w przyspieszaniu migreny żywieniowej11. Jednakże, według naszej wiedzy, PEA nie została poprzednio zidentyfikowana w żadnym gatunku grzyba. Farmakologiczny sposób działania PEA nie jest w pełni wyjaśniony, lecz odnotowano, że wywiera aktywność amfetaminopodobną i ma sympatomimetyczne efekty peryferyjne 6, 7, 12, 13. Efekty neurofizjologiczne były podobne do zwiększenia aktywności katecholaminergicznej8. Ogólnoustrojowe zaaplikowanie PEA wytwarza skutki zachowaniowe u szczurów i myszy14. Uważa się, że układ serotonergiczny pośredniczy w neurofizjologicznych reakcjach na halucynogeny15, 16. Dlatego warto odnotować, że blokada receptora serotoninowego może nasilać efekty zachowaniowe PEA17. Mimo iż PEA przypomina strukturalnie amfetaminę, nie jest to najwidoczniej substancja z potencjałem do nadużyć. Jednakże, pomimo znacznej literatury na temat fizjologicznych funkcji PEA, dostępne dane o jej efektach farmakologicznych u ludzi są bardziej ograniczone. W trzech sprawozdanych przypadkach, w których PEA została przyjęta nieumyślnie zamiast amfetaminy, niekorzystne reakcje skończyły się hospitalizacją18. Objawy obserwowane w tych konkretnych przypadkach zostały wymienione w Tabeli 1, z naszymi własnymi i poprzednio opublikowanymi danymi klinicznymi z upojeń grzybem Psilocybe19, 20 i z kontrolowanego eksperymentu, stosującego czystą substancję psilocybinę21. Istnieją znaczne różnice między objawami obserwowanymi po przyjęciu psilocybiny i po upojeniu grzybowym. Halucynacje wzrokowe i euforia występują rzadziej po przyjęciu grzybów, co może być wyjaśnione błędem przy wyborze jedynie pacjentów przyjętych do szpitala. Jednakże, częstoskurcz został zaobserwowany jedynie u 1 z 14 badanych ochotników, którym podano czystą psilocybinę, ten mały wpływ na rytm serca został też zaobserwowany przez innych22, 23. W przeciwieństwie do tego, częstoskurcz jest powszechnym rezultatem u pacjentów odurzonych grzybami Psilocybe, obserwacja ta wskazuje również na rolę PEA przy efektach niekorzystnych takiego przyjęcia grzyba. Spis Tresci W ciele człowieka, PEA jest tworzona w szybkim tempie, lecz jest również gwałtownie dezaktywowana poprzez rozpad metaboliczny przez monoamino oksydazę (MAO), co prowadzi do utworzenia kwasu fenylooctowego8. PEA jest metabolizowana głównie przez izoenzym MAO-B, który występuje w regionach serotonergicznych ludzkiego mózgu24. Przyjęta psilocybina szybko ulega defosforylacji do psylocyny, która dalej jest dezaktywowana przez MAO, prowadząc do utworzenia kwasu 4-hydroksyindolooctowego25. Jednakże, na szczurach pokazało to, że jest mniejszym szlakiem metabolicznym, co wskazuje, że psylocyna jest słabym substratem dla MAO. To czy psylocyna jest substratem MAO-A czy B nie zostało wyjaśnione, lecz wpływ jej analogu strukturalnego N,N-dimetylotryptaminy (DMT) jest znacznie zwiększony przy jednoczesnym przyjęciu substancji hamujących MAO26. W ten sposób, poprzez konkurencyjną inhibicję MAO, możliwa jest, choć spekulacyjna, interakcja metaboliczna między PEA i psylocyną. Obecność PEA w pospolitym gatunku grzybów halucynogennych może mieć wpływ na testy narkotykowe, ponieważ czasem wykrywaliśmy PEA w moczu, dającą test dodatni dla amfetaminowej klasy związków w technice immunologicznej (obserwacja nieopublikowana). W związku z tym, w przypadkach takich powinno się rozważyć spożycie magicznych grzybów. Obecnie, użycie grzybów Psilocybe nie jest zasadniczo odsiewane w testach narkotykowych pomimo raportów o powszechnym stosowaniu1-5. Stosowanie zestawów odczynników wrażliwych na PEA i obejmowanie psylocyny w próbie weryfikacyjnej może dostarczyć środków na wykrywanie tego rodzaju narkotyku. Podsumowując, ukazaliśmy, że PEA z łatwością występuje w grzybach halucynogennych z gatunku Psilocybe semilanceata. Wysoka ilość PEA zaobserwowana w grzybach otrzymanych z jednego przypadku intoksykacji sugeruje, że PEA może przyczyniać się do reakcji niekorzystnych. Intrygująca jest znacznie wyższa zmienność zawartości PEA w porównaniu z psilocybiną, ponieważ może to wyjaśnić dlaczego niekorzystne reakcje występują jedynie w pewnych przypadkach. Przyszłe badania będą musiały określić czynniki wpływające na powstawanie PEA w Psilocybe semilanceata, a także określić czy PEA obecna jest w innych popularnych gatunkach grzybów halucynogennych, stosowanych do intoksykacji. PodziękowaniaUprzejmie dziękujemy dr Åke Strid (Sektionen för Kryptogambotanik, Naturhistoriska Riksmuseét, Stockholm) za kolekcję grzybów i za wsparcie eksperta przy identyfikacji oraz Lennart Wessberg (Sollefteå) oraz Svengunnar Ryman (The Herbarium, Uppsala University, Uppsala) za dostarczenie próbek grzybów. Wyrazy uznania dla Elisabeth Gränsström za rozpoczęcie tego badania na podstawie obserwacji stosowania grzybów przez więźniów. Odnośniki
[ tłumaczenie: cjuchu ] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odsłon od 19.11.2014
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||