Gatunki Grzybów Enteogennych

szukaj na psilosophy:  

Lista opisów gatunków i odmian grzybów Psilocybe i innych

Psilocybe cubensis „Albino A+“
Psilocybe cubensis „Amazonian“
Psilocybe cubensis „Argentina“
Psilocybe cubensis „Australian“
Psilocybe cubensis „B+“
Psilocybe cubensis „Blue Meanie“
Psilocybe cubensis „Brasil“
Psilocybe cubensis „Cambodia“
Psilocybe cubensis „Cambodian Gold“
Psilocybe cubensis „Colombian“
Psilocybe cubensis „Ecuador“
Psilocybe cubensis „Ecuador Yosterizzii“
Psilocybe cubensis „F+“
Psilocybe cubensis „Golden Mammoth“
Psilocybe cubensis „Golden Teacher“
Psilocybe cubensis „Guadalajara mexico“
Psilocybe cubensis „Gulf Coast“
Psilocybe cubensis „Huautla“
Psilocybe cubensis „John Allen“
Psilocybe cubensis „Keepers Creeper“
Psilocybe cubensis „Malabar“
Psilocybe cubensis „Matias Romero“
Psilocybe cubensis „Mazatapec Mexicana“
Psilocybe cubensis „McKennaii“
Psilocybe cubensis „Mexican“
Psilocybe cubensis „Mystery Fatass“
Psilocybe cubensis „Nepal Chitwan“
Psilocybe cubensis „Orissa India“
Psilocybe cubensis „Pensacola“
Psilocybe cubensis „PESA“
Psilocybe cubensis „Penis Envy“
Psilocybe cubensis „Penis Envy 6“
Psilocybe cubensis „PF Classic“
Psilocybe cubensis „Plantasia Mystery“
Psilocybe cubensis „South American“
Psilocybe cubensis „Syzygy“
Psilocybe cubensis „Tasmanian“
Psilocybe cubensis „Teonanacatl“
Psilocybe cubensis „Thai“
Psilocybe cubensis „Thai Pink Buffalo KS“
Psilocybe cubensis „Thailand Ban Hua Thanon“
Psilocybe cubensis „Thailand Lipa Yai“
Psilocybe cubensis „Thailand Koh Samui“
Psilocybe cubensis „Thailand KS Lamai Beach“
Psilocybe cubensis „Transkei“
Psilocybe cubensis „Tulum“
Psilocybe cubensis „White Treasure Coast“
Psilocybe cubensis „Wollongong“
Psilocybe cubensis „Z-strain“
Psilocybe acutipilea
Psilocybe aeruginosa
Psilocybe allenii
Psilocybe alutacea
Psilocybe angustispora
Psilocybe antioquensis
Psilocybe aquamarina
Psilocybe argentipes
Psilocybe atlantis
Psilocybe atrobrunnea
Psilocybe aucklandiae
Psilocybe australiana
Psilocybe aztecorum
Psilocybe azurescens
Psilocybe baeocystis
Psilocybe banderillensis
Psilocybe bohemica
Psilocybe brasiliensis
Psilocybe brunneocystidiata
Psilocybe caerulea
Psilocybe caeruleoannulata
Psilocybe caerulescens
Psilocybe caerulipes
Psilocybe caribaea
Psilocybe chiapanensis
Psilocybe chuxiongensis
Psilocybe columbiana
Psilocybe coprophila
Psilocybe crobula
Psilocybe cyanescens
Psilocybe cyanofibrillosa
Psilocybe cyanofranciscana
Psilocybe dumontii
Psilocybe eucalypta
Psilocybe fagicola
Psilocybe farinacea
Psilocybe fimetaria
Psilocybe fuliginosa
Psilocybe furtadoana
Psilocybe galindoi
Psilocybe germanica
Psilocybe gallaeciae
Psilocybe graveolens
Psilocybe guatapensis
Psilocybe guilartensis
Psilocybe heimii
Psilocybe heliconiae
Psilocybe herrerae
Psilocybe hispanica
Psilocybe hoogshagenii
Psilocybe inconspicua
Psilocybe inquilina
Psilocybe jacobsii
Psilocybe kumaenorum
Psilocybe liniformans
Psilocybe luteonitens
Psilocybe magnivelaris
Psilocybe mairei
Psilocybe makarorae
Psilocybe mammillata
Psilocybe merdaria
Psilocybe meridensis
Psilocybe mescaleroensis
Psilocybe mexicana
Psilocybe mexicana „A“
Psilocybe mexicana „B“
Psilocybe microcystidiata
Psilocybe moravica
Psilocybe moseri
Psilocybe muliercula
Psilocybe naematoliformis
Psilocybe natarajanii
Psilocybe neocaledonicum
Psilocybe ovoideocystidiata
Psilocybe papuana
Psilocybe pelliculosa
Psilocybe physaloides
Psilocybe pintonii
Psilocybe plutonia
Psilocybe portoricensis
Psilocybe pseudocyanea
Psilocybe quebecensis
Psilocybe samuiensis
Psilocybe sanctorum
Psilocybe semiglobata
Psilocybe semiinconspicua
Psilocybe semilanceata
Psilocybe semilanceata „Gigant“
Psilocybe silvatica
Psilocybe serbica
Psilocybe squamosa
Psilocybe strictipes
Psilocybe stuntzii
Psilocybe subaeruginascens
Psilocybe subaeruginosa
Psilocybe subcaerulipes
Psilocybe subacutipilea
Psilocybe subcubensis
Psilocybe subfimetaria
Psilocybe subtropicalis
Psilocybe subviscida
Psilocybe subyungensis
Psilocybe tampanensis
Psilocybe tasmaniana
Psilocybe thrausta
Psilocybe uruguayensis
Psilocybe uxpanapensis
Psilocybe venenata
Psilocybe villarrealiae
Psilocybe washingtonensis
Psilocybe wassoniorum
Psilocybe wayanadensis
Psilocybe weilii
Psilocybe weraroa
Psilocybe wrightii
Psilocybe yungensis
Psilocybe zapotecoantillarum
Psilocybe zapotecocaribaea
Psilocybe zapotecorum
Panaeolus affinis
Panaeolus africanus
Panaeolus antillarum
Panaeolus bisporus
Panaeolus cambodginiensis
Panaeolus cinctulus
Panaeolus chlorocystis
Panaeolus cyanescens
Panaeolus fimicola
Panaeolus lentisporus
Panaeolus olivaceus
Panaeolus papilionaceus
Panaeolus tirunelveliensis
Panaeolus tropicalis
Panaeolus venezolanus
Conocybe cyanopus
Conocybe kuehneriana
Conocybe smithii
Galerina steglichii
Gymnopilus aeruginosus
Gymnopilus braendlei
Gymnopilus cyanopalmicola
Gymnopilus junonius
Gymnopilus liquiritiae
Gymnopilus luteofolius
Gymnopilus luteoviridis
Gymnopilus luteus
Gymnopilus punctifolius
Gymnopilus purpuratus
Gymnopilus sapineus
Gymnopilus subpurpuratus
Gymnopilus validipes
Gymnopilus viridans
Inocybe aeruginascens
Inocybe coelestium
Inocybe corydalina
Inocybe haemacta
Inocybe tricolor
Pluteus cervinus
Pluteus cyanopus
Pluteus salicinus

INTERNETOWE SKLEPY
Z ZARODNIKAMI GRZYBÓW ENTEOGENNYCH

W tabeli po lewo znajdują się nazwy gatunków grzybów enteogennych, których opisy znajdują się poniżej. Z prawej, lista wszystkich znanych gatunków Psilocybe, z których nie wszystkie są psychoaktywne. Lista pod spodem, po środku, jest spisem grzybów psychoaktywnych; opisy grzybów, których na niej nie ma, a z których nie wynika, że są psychoaktywne zaznaczono jako prawdopodobnie nieaktywny. Napisem nieaktywny oznaczono te, o których to wiadomo.
Poniżej banery do kilku miejsc, gdzie można zdobyć zarodniki do badań. Pozyskiwane w sterylnych, laboratoryjnych warunkach, umożliwiają rozpoczęcie obserwacji mikro makro kosmosowych.

The HawksEye i Sporeworks są ze stanów. Zza oceanu przesyłki mogą się lekko wlec. Mimo to mają ciekawe i obszernie opisane gatunki.

FSRE (Free Spore Ring Earth) to miejsce gdzie za jedno euro otrzymasz jeden odcisk. Jedyne co trzeba zrobić, to wyhodować z niego grzyby, pozyskać kilka odcisków i odesłać z powrotem, by ktoś inny mógł otrzymać je za jedno euro. FSRE działa w Holandii.


JAK ZAMAWIAĆ
Aby zamówić zarodniki należy wejść na stronę wybranego dostawcy i tam, korzystając z wygodnego formularza wybrać, co trzeba. Pieniądze można wysłać w liście poleconym lub zapłacić kartą bezpośrednio ze strony. W ciągu dwóch, trzech tygodni otrzymacie list ze sterylnie zapakowanym odciskiem grzyba, opisanym jako próbka do badań mikroskopowych.















Lista znanych gatunków grzybów psychoaktywnych


poniższy text w wybrzmieniu oryginalnym

Poprawiona 1.05.2002 i zaktualizowana 1.09.2007
Copyright 1998-2001 by John W. Allen
(www.mushroomjohn.org/listedspecies1.htm)

BASIDIOMYCOTINA

Agaricales

Bolbitiaceae

Agrocybe Species

  • Agrocybe farinacea Hongo
  • Conocybe Species

  • Conocybe cyanopus (G.F. Atk.) Kühner [= Pholiotina "Galera" cyanopus G.F. Atk.; Pholiotina cyanopoda (G.F. Atk.) Singer; Galerula cyanopus G.F. Atk.]
  • Conocybe kuehneriana Singer
  • Conocybe siligineoides R. Heim
  • Conocybe smithii Watling (= Galerula cyanopes Kauffman)
  • Coprinaceae

    Copelandia Species

  • Copelandia affinis Horak [= Panaeolus affinis (Horak) Ew. Gerhardt]
  • Copelandia bispora (Malençon & Bertault) Singer & R.A. Weeks [= C. papilionacea var. bispora Malençon & Bertault; Panaeolus cyanescens var. bisporus (Malençon & Bertault) G. Moreno & Esteve-Ravis.; Panaeolus bisporus (Malençon & Bertault) Ew. Gerhardt]
  • Copelandia cambodginiensis (Ola'h & R. Heim) Singer & R.A. Weeks (= Panaeolus cambodginiensis Ola'h & R. Heim)
  • Copelandia chlorocystis Singer & R.A. Weeks [= Panaeolus chlorocystis (Singer & R.W. Weeks) Ew. Gerhardt]
  • Copelandia cyanescens (Berk. & Broome) Singer [= Panaeolus cyanescens (Berk. & Broome) Sacc.; Panaeolus papilionaceus sensu Bres.) (see Copelandia westii)
  • Copelandia lentisporus (Ew. Gerhardt) Guzmán (= Panaeolus lentisporus Ew. Gerhardt)
  • Copelandia mexicana Guzmán (about Gerhardt, 1996, this a nom. excl.)
  • Copelandia tirunelveliensis Natarajan & Raman [= Panaeolus tirunelveliensis (Natarajan & Raman) Ew. Gerhard]
  • Copelandia tropicalis (Ola'h) Singer & R.A. Weeks (= Panaeolus tropicalis Ola'h)
  • Copelandia westii (Murrill) Singer (about Gerhardt, 1996, this a synonym of Copelandia cyanescens)
  • Panaeolus Species

  • Panaeolus africanus Ola'h
  • Panaeolus castaneifolius (Murrill) A.H. Sm. (= ? Panaeolus olivaceus F. H. Møller; Panaeolina castaneifolia (Murrill) Bon; Panaeolina castaneifolia (Murrill) Ew. Gerhardt, this latest seems the true name, see Gerhardt, 1996)
  • Panaeolus cinctulus (Bolton) Saccardo (1887) (=Panaeolus subbalteatus (Berk. & Broome) Sacc.) (= Panaeolus venenosus Murrill)
  • Panaeolus fimicola (Pers.) Gillet
  • Panaeolus microsporus Ola'h & Cailleux
  • Panaeolus olivaceus F.H. Møller (it is sometimes confused as a synonym of Panaeolus castaneifolius, see that)
  • Panaeolus papilionaceus (Fr.) Quél. var. papilionaceus sensu auct. non s. Ew. Gerhardt [= Panaeolus campanulatus (L. : Fr.) Quél.]
  • Panaeolus retirugis (Fr.) Quél.
  • Panaeolus venezolanus Guzmán
  • Cortinariaceae

    Galerina Species

  • Galerina steglichii Besl
  • Gymnopilus Species

  • Gymnopilus aeruginosus (Peck) Singer
  • Gymnopilus braendlei (Peck) Hesler
  • Gymnopilus cyanopalmicola Guzm. & Dáv
  • Gymnopilus intermedius (Singer) Singer
  • Gymnopilus lateritius (Pat.) Murrill
  • Gymnopilus liquiritiae (Fr.) P. Karst.
  • Gymnopilus luteofolius (Peck) Singer
  • Gymnopilus luteoviridis Thiers
  • Gymnopilus luteus (Peck) Hesler
  • Gymnopilus punctifolius (Peck) Singer
  • Gymnopilus purpuratus (Cooke & Massee) Singer
  • Gymnopilus sapineus (Fr.) Maire (= Pholiota sapinea s. auct.)
  • Gymnopilus spectabilis (Fr.) A.H. Sm. [= Gymnopilus spectabilis (Fr.) Singer; Pholiota spectabilis Fr.; Gymnopilus junonius (Fr.) P.D. Orton; Gymnopilus spectabilis var. junonia (Fr.) J.E. Lange; Pholiota junonia (Fr.) P. Karst.; Pholiota spectabilis var. junonia (Fr.) J.E. Lange] (Gymnopilus junonius seems to be the true name)
  • Gymnopilus subpurpuratus Guzmán-Davalos & Guzmán]
  • Gymnopilus validipes (Peck) Hesler
  • Gymnopilus viridans Murrill
  • Inocybe Species

  • Inocybe aeruginascens Babos
  • Inocybe coelestium Kuyper
  • Inocybe corydalina Quél. var. corydalina
  • Inocybe corydalina var. erinaceomorpha (Stangl & J. Veselsky´) Kuyper
  • Inocybe haemacta (Berk. & Cooke) Sacc.
  • Inocybe tricolor Kühner
  • Plutaceae

    Pluteus Species

    1. Pluteus atricapillus (Secr.) Singer [= Pluteus cervinus (Schaeffer) P. Kumm.] [Orton, 1986, discussed this synonymy and concluded that the true name is Pluteus cervinus because the epithet Agaricus atricapillus Batsch is debatable and uncertain. Singer (1986) introduced the name Pluteus atricapillus (Secr.) Singer, but as Secretan's work has been declared invalid, this interpretation is not consider any more]
    2. Pluteus cyanopus Quél.
    3. Pluteus glaucus Singer
    4. Pluteus nigriviridis Babos
    5. Pluteus salicinus (Pers. : Fr.) P. Kumm.
    6. Pluteus villosus (Bull.) Quél.
    7. Strophariaceae

      Hypholoma Species

    8. Hypholoma gigaspora (Natarajan & Raman) Guzmán [= Psilocybe gigaspora Natarajan & Raman; Naematoloma gigaspora (Natarajan & Raman) Guzmán]
    9. Hypholoma guzmanii (Natarajan & Raman) Guzmán [= Psilocybe guzmanii Natarajan & Raman; Naematoloma guzmanii (Natarajan & Raman) Guzmán]
    10. Hypholoma naematoliformis (Guzmán) Guzmán [= Psilocybe naematoliformis Guzmán; Naematoloma naematoliformis (Guzmán) Guzmán]
    11. Hypholoma neocaledonica (Guzmán & Horak) Guzmán [= Psilocybe neocaledonica Guzmán & Horak; Naematoloma neocaledonica (Guzmán & Horak) Guzmán]
    12. Hypholoma popperianum (Singer) Guzmán (= Naematoloma popperianum Singer)
    13. Hypholoma rhombispora (Guzmán) Guzmán (= Naematoloma rhombispora Guzmán)
    14. Psilocybe Species

    15. Psilocybe acutipilea (Speg.) Guzmán
    16. Psilocybe alutacea W. S. Chang and A. K. Mills.
    17. Psilocybe angustipleurocystidiata Guzmán
    18. Psilocybe antioquensis Guzmán, Saldarriaga, Pineda, García & Velázquez
    19. Psilocybe aquamarina (Pegler) Guzmán (= Stropharia aquamarina Pegler)
    20. Psilocybe arcana Borovicka et Hlavácek sp. nov.
    21. Psilocybe argentipes K. Yokoy.
    22. Psilocybe armandii Guzmán & S.H. Pollock
    23. Psilocybe atlantis Guzmán, Hanlin & C. White
    24. Psilocybe aucklandiae Guzmán, C. C. King & Bandala (=Psilocybe aucklandii Guzmán, C.C. King & Band.-Muñoz (1991))
    25. Psilocybe australiana Guzmán & Watling
    26. Psilocybe aztecorum R. Heim emend. Guzmán var. aztecorum
    27. Psilocybe aztecorum var. bonetii (Guzmán) Guzmán (= Psilocybe bonetii Guzmán)
    28. Psilocybe azurescens Stamets & Gartz
    29. Psilocybe baeocystis Singer & A.H. Sm. emend. Guzmán
    30. Psilocybe banderillensis Guzmán & Bononi (=Psilocybe banderiliensis Guzmán)
    31. Psilocybe barrerae Cifuentes & Guzmán emend. Guzmán, 1999
    32. Psilocybe bohemica Sebek (= Psilocybe coprinifacies s. Herink, non s. Krieglsteiner)
    33. Psilocybe brasiliensis Guzmán
    34. Psilocybe brunneocystidiata Guzmán & Horak
    35. Psilocybe cabiensis Guzmán, Torres et Ramirez-Guillen, sp. nov.
    36. Psilocybe caeruleoannulata Singer ex Guzmán
    37. Psilocybe caerulescens Murrill var. caerulescens (= Psilocybe caerulescens var. albida R. Heim; Psilocybe caerulescens var. mazatecorum R. Heim; Psilocybe mazatecorum R. Heim; Psilocybe caerulescens var. nigripes R. Heim)
    38. Psilocybe caerulescens var. ombrophila (R. Heim) Guzmán (= Psilocybe caerulescens var. mazatecorum Psilocybe ombrophila R. Heim; Psilocybe mixaeensis R. Heim)
    39. Psilocybe caerulipes (Peck) Sacc.
    40. Psilocybe carbonaria Singer
    41. Psilocybe caribaea Guzmán, T. J. Baroni& Tapia, sp. nov.
    42. Psilocybe chaconii Guzmán, Escolona et Ramirez-Guillen.
    43. Psilocybe chiapanensis Guzmán
    44. Psilocybe chuxiongensis T. Ma & K.D. Hyde
    45. Psilocybe collybioides Singer & A.H. Sm.
    46. Psilocybe columbiana Guzmán
    47. Psilocybe coprinifacies (Rolland) Pouzar s. auct., non s. Herink, non s. Krieglsteiner) (see discussion)
    48. Psilocybe cordispora R. Heim
    49. Psilocybe cubensis (Earle) Singer [= Stropharia cubensis Earle; Psilocybe cubensis var. caerulescens (Murrill) Singer & A.H. Sm.; Stropharia subcyanescens Rick; Stropharia cyanescens Murrill; Stropharia caerulescens (Pat.) Singer]
    50. Psilocybe cyanescens Wakef. (non sensu Krieglsteiner)
    51. Psilocybe cyanofibrillosa Guzmán & Stamets (=Psilocybe rhododendronensis Stamets nom. prov.)
    52. Psilocybe dumontii Singer ex Guzmán
    53. Psilocybe eucalypta Guzmán & Watling
    54. Psilocybe fagicola R. Heim & Cailleux var. fagicola
    55. Psilocybe fagicola R. Heim var. mesocystidiata Guzmán
    56. Psilocybe farinacea Rick ex Guzmán [= Psilocybe albofimbriata (Rick) Singer]
    57. Psilocybe fimetaria (P.D. Orton) Watling [= Psilocybe caesieannulata Singer; Stropharia fimetaria P.D. Orton]
    58. Psilocybe fuliginosa (Murrill) A.H. Sm.
    59. Psilocybe furtadoana Guzmán
    60. Psilocybe galindoi Guzmán (= Psilocybe galindii Guzmán)
    61. Psilocybe gallaeciae Guzmán & M.L. Castro (2003)
    62. Psilocybe germanica Gartz (2015)
    63. Psilocybe goniospora (Berk. & Broome) Singer [= Psilocybe lonchophora (Berk. Broome) Horak ex Guzmán]
    64. Psilocybe graveolens Peck
    65. Psilocybe guatapensis Guzmán, Saldarriaga, Pineda, García & Velázquez
    66. Psilocybe guilartensis Guzmán, Tapia & Nieves-Rivera
    67. Psilocybe heimii Guzmán
    68. Psilocybe heliconiae Guzmán, Saldarriaga, Pineda, García & Velázquez
    69. Psilocybe herrerae Guzmán
    70. Psilocybe hispanica Guzmán
    71. Psilocybe hoogshagenii R. Heim var. hoogshagenii (= Psilocybe caerulipes var. gastonii Singer; Psilocybe zapotecorum R. Heim s. Singer)
    72. Psilocybe hoogshagenii R. Heim var. convexa Guzmán (= Psilocybe semperviva R. Heim & Cailleux)
    73. Psilocybe inconspicua Guzmán & Horak
    74. Psilocybe indica Sathe & J.T. Daniel
    75. Psilocybe isabelae Guzmán
    76. Psilocybe jacobsii Guzmán
    77. Psilocybe jaliscana Guzmán
    78. Psilocybe karalensis sp. nov.
    79. Psilocybe kumaenorum R. Heim
    80. Psilocybe laurae Guzmán
    81. Psilocybe lazoi Singer [this is a doubtful neurotropic species, considered first by Guzmán (1983) as a synonym of Psilocybe zapotecorum, but Singer, 1986, claimed that this is a not bluing fungus independent of that of Guzmán, 1983]
    82. Psilocybe liniformans Guzmán & Bas var. liniformans
    83. Psilocybe liniformans var. americana Guzmán & Stamets
    84. Psilocybe mairei Singer [= Hypholoma cyanescens Maire; Geophila cyanescens (Maire) Kühner & Romagn.; non Psilocybe cyanescens s. Krieglsteiner]
    85. Psilocybe makarorae Johnst. & Buchanan
    86. Psilocybe mammillata (Murrill) A.H. Sm.
    87. Psilocybe mescaleroensis Guzmán, Walstad, E. Gándara & Ram.-Guill.
    88. Psilocybe meridensis Guzmán
    89. Psilocybe mesophylla Guzmán, Jacobs et Escalona, sp. nov.
    90. Psilocybe mexicana R. Heim
    91. Psilocybe microcystidiata Guzmán & Bononi
    92. Psilocybe moseri Guzmán
    93. Psilocybe muliercula Singer & A.H. Sm. (= Psilocybe wassonii R. Heim)
    94. Psilocybe natalensis Gartz, Reid, Smith & Eicker
    95. Psilocybe natarajanii Guzmán [= Psilocybe aztecorum var. bonetii (Guzmán) Guzmán s. Natarajan & Raman]
    96. Psilocybe neocaledonicum Guzmán & Horak [= Psilocybe neocaledonica]
    97. Psilocybe neoxalapensis Guzmán, Ram.-Guill. & Halling (2009)
    98. Psilocybe oaxacana Guzmán, Escalona et Jacobs, sp. nov.
    99. Psilocybe ovoideocystidiata Guzmán et Gaines.
    100. Psilocybe papuana Guzmán & Horak
    101. Psilocybe paulensis (Guzmán & Bononi) Guzmán (= Psilocybe banderiliensis var. paulensis Guzmán & Bononi)
    102. Psilocybe pelliculosa (A.H. Sm.) Singer & A.H. Sm.
    103. Psilocybe pericystis Singer
    104. Psilocybe pileocystidiata Guzmán et Ramirez-Guillen.
    105. Psilocybe pintonii Guzmán
    106. Psilocybe pleurocystidiosa Guzmán
    107. Psilocybe plutonia (Berk. & M.A. Curtis) Sacc.
    108. Psilocybe portoricensis Guzmán, Tapia & Nieves-Rivera
    109. Psilocybe pseudoaztecorum Natarajan & Raman (= Psilocybe aztecorum var. aztecorum sensu Natarajan & Raman; Psilocybe subaztecorum Guzmán, 1995)
    110. Psilocybe puberula Bas & Noordel.
    111. Psilocybe quebecensis Ola'h & R. Heim
    112. Psilocybe ramulosa (Guzmán & Bononi) Guzmán (= Psilocybe zapotecorum var. ramulosum Guzmán & Bononi)
    113. Psilocybe rickii Guzmán & Cortez
    114. Psilocybe rostrata (Petch) Pegler
    115. Psilocybe rzedowskii Guzmán
    116. Psilocybe samuiensis Guzmán, Bandala & Allen
    117. Psilocybe sanctorum Guzmán
    118. Psilocybe schultesii Guzmán & S.H. Pollock
    119. Psilocybe semiinconspicua Guzmán & J. M. Trappe
    120. Psilocybe semilanceata (Fr. : Secr.) P. Kumm. [= Psilocybe semilanceata var. caerulescens (Cooke) Sacc.: Psilocybe cookei Singer; non Psilocybe callosa (Fr. : Fr.) Quél., which is Psilocybe strictipes Singer & A.H. Sm.]
    121. Psilocybe septentrionalis (Guzmán) Guzmán (= Psilocybe subaeriginascens Höhn. var. septentrionalis Guzmán)
    122. Psilocybe serbica Moser & Horak (non ss. Krieglsteiner); (Psilocybe arcana Borov. & Hlavácek (2001); Psilocybe moravica Borov. (2003))
    123. Psilocybe sierrae Singer (= Psilocybe subfimetaria Guzmán & A.H. Sm.)
    124. Psilocybe silvatica (Peck) Singer & A.H. Sm.
    125. Psilocybe singerii Guzmán
    126. Psilocybe singularis Guzmán, Escalona et Jacobs, (2004).
    127. Psilocybe strictipes Singer & A.H. Sm. [= Psilocybe callosa (Fr. : Fr.) Quél. s. Guzmán, 1983; Psilocybe semilanceata var. obtusa Bon; Psilocybe semilanceata var. microspora Singer ?]
    128. Psilocybe stuntzii Guzmán & Ott
    129. Psilocybe subacutipilea Guzmán, Saldarriaga, Pineda, García & Velázquez
    130. Psilocybe subaeruginascens Höhn. var. subaeruginascens [= Psilocybe aerugineo-maculans (Höhn.) Singer & A.H. Sm.]
    131. Psilocybe subaeruginosa Cleland
    132. Psilocybe subcaerulipes Hongo
    133. Psilocybe subcubensis Guzmán
    134. Psilocybe subhoogshagenii Guzmán, Torres et Ramirex-Guillen, (2004)
    135. Psilocybe subpsilocybioides Guzmán, Lodge & S.A. Cantrell
    136. Psilocybe subtropicalis Guzmán
    137. Psilocybe subyungensis Guzmán
    138. Psilocybe subzapotecorum Guzmán
    139. Psilocybe tampanensis Guzmán & S.H. Pollock
    140. Psilocybe tasmaniana Guzmán & Watling
    141. Psilocybe uruguayensis Singer ex Guzmán
    142. Psilocybe uxpanapensis Guzmán
    143. Psilocybe venenata (S. Imai) Imaz. & Hongo (= Psilocybe fasciata Hongo; Stropharia caerulescens S. Imai)
    144. Psilocybe veraecrucis Guzmán & Pérez-Ortiz
    145. Psilocybe villarrealiae Guzmán (=Psilocybe villarrealii Guzmán)
    146. Psilocybe wassoniorum Guzmán & S.H. Pollock
    147. Psilocybe wayanadensis K.A. Thomas, Manim. & Guzmán (2002)
    148. Psilocybe weraroa Borov., Oborník & Noordel. (2011); [= Secotium novae-zelandiae G.Cunn. (1924); Weraroa novae-zelandiae (G.Cunn.) Singer (1958)]
    149. Psilocybe weilii Guzmán, Tapia & Stamets
    150. Psilocybe weldenii Guzmán
    151. Psilocybe wrightii Guzmán
    152. Psilocybe xalapensis Guzmán & A. López
    153. Psilocybe yungensis Singer & A.H. Sm. (= Psilocybe yungensis var. diconica Singer & A.H. Sm.; Psilocybe yungensis var. acutopapillata Singer & A.H. Sm.; Psilocybe isaurii Singer; Psilocybe acutissima R. Heim)
    154. Psilocybe zapotecoantillarum Guzmán, Baroni & Lodge (2003)
    155. Psilocybe zapotecocaribaea Guzmán, Ramirex-Guillen and T.P. Tapia (2003)
    156. Psilocybe zapotecorum R. Heim emend. Guzmán (= Psilocybe aggericola Singer & A.H. Sm.)

    157. Nowe lub zmiany w powyższej (oryginalnej) liście:

    158. DODANE: Gymnopilus cyanopalmicola Guzm. & Dáv
    159. DODANE: Gymnopilus punctifolius (Peck) Singer
    160. DODANE: Panaeolus fimicola (Pers.) Gillet
    161. DODANE: Panaeolus venezolanus Guzmán
    162. DODANE: Psilocybe allenii Borov., Rockefeller & P.G.Werner (2012)
    163. DODANE: Psilocybe atlantis Guzmán, Hanlin & C. White
    164. DODANE: Psilocybe chuxiongensis T. Ma & K.D. Hyde
    165. DODANE: Psilocybe cyanofranciscana nom. prov.
    166. DODANE: Psilocybe germanica Gartz (2015)
    167. DODANE: Psilocybe mescaleroensis Guzmán, Walstad, E. Gándara & Ram.-Guill.
    168. DODANE: Psilocybe microcystidiata Guzmán & Bononi
    169. DODANE: Psilocybe neocaledonicum Guzmán & Horak
    170. DODANE: Psilocybe neoxalapensis Guzmán, Ram.-Guill. & Halling (2009)
    171. DODANE: Psilocybe rickii Guzmán & Cortez
    172. DODANE: Psilocybe subpsilocybioides Guzmán, Lodge & S.A. Cantrell
    173. DODANE: Psilocybe weraroa Borov., Oborník & Noordel. (2011); [= Secotium novae-zelandiae G.Cunn. (1924); Weraroa novae-zelandiae (G.Cunn.) Singer (1958)]
    174. ZAMIAST: Psilocybe aucklandii Guzmán, C.C. King & Bandala
      JEST: Psilocybe aucklandiae Guzmán, C. C. King & Bandala (=Psilocybe aucklandii Guzmán, C.C. King & Band.-Muñoz (1991))
    175. ZAMIAST: Psilocybe banderiliensis Guzmán
      JEST: Psilocybe banderillensis Guzmán & Bononi (=Psilocybe banderiliensis Guzmán)
    176. ZAMIAST: Psilocybe cyanofibrillosa Guzmán
      JEST: Psilocybe cyanofibrillosa Guzmán & Stamets (=Psilocybe rhododendronensis Stamets nom. prov.)
    177. ZAMIAST: Psilocybe serbica Moser & Horak (non ss. Krieglsteiner)
      JEST: Psilocybe serbica Moser & Horak (non ss. Krieglsteiner); (=Psilocybe arcana Borov. & Hlavácek (2001); Psilocybe moravica Borov. (2003))
    178. ZAMIAST: Psilocybe villarrealii Guzmán
      JEST: Psilocybe villarrealiae Guzmán (=Psilocybe villarrealii Guzmán)
    179. ZAMIAST: Panaeolus subbalteatus (Berk. & Broome) Sacc. (= Panaeolus venenosus Murrill)
      JEST: Panaeolus cinctulus (Bolton) Saccardo (1887) (=Panaeolus subbalteatus (Berk. & Broome) Sacc.) (= Panaeolus venenosus Murrill)

    Psilocybe mexicana „A“
    Psilocybe mexicana „B“



    Lista znanych gatunków grzybów Psilocybe

    1. Psilocybe acadiensis A.H. Sm. (1946); Strophariaceae
    2. Psilocybe acutipilea (Speg.) Guzmán (1978); Strophariaceae
    3. Psilocybe acutissima R. Heim (1959); Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe yungensis)
    4. Psilocybe aequatoriae Singer (1977); Strophariaceae
    5. Psilocybe aerugineomaculans (Höhn.) Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe subaeruginascens)
    6. Psilocybe aeruginosa (Curtis) Noordel. (1995), (= Stropharia aeruginosa), [RSD]; Strophariaceae
    7. Psilocybe agariella G.F. Atk.; Strophariaceae
    8. Psilocybe aggericola Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    9. Psilocybe aggregata Cleland & Cheel (1918); Strophariaceae
    10. Psilocybe agnata (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    11. Psilocybe agraria (Fr.) P. Karst. (1887); Strophariaceae
    12. Psilocybe agrariella G.F. Atk.; Strophariaceae
    13. Psilocybe agrariella var. agrariella G.F. Atk.; Strophariaceae
    14. Psilocybe agrariella var. vaccinii Charles (1931); Strophariaceae
    15. Psilocybe alachuana Murrill (1942); Strophariaceae
    16. Psilocybe albobrunnea Lutz{?} (1907); Strophariaceae
    17. Psilocybe albobrunnea Beeli (1938); Strophariaceae
    18. Psilocybe albofimbriata (Rick) Singer (1986); Strophariaceae
    19. Psilocybe albonitens (Fr.) Noordel. (1995), (= Stropharia albonitens), [RSD]; Strophariaceae
    20. Psilocybe alboquadrata Berk.; Strophariaceae
    21. Psilocybe aleuriata R. Heim & L. Remy (1926); Strophariaceae
    22. Psilocybe allenii Borovička J., Rockefeller A., Werner P.G. (2012); Strophariaceae
    23. Psilocybe alnetorum (Singer) Singer (1960); Strophariaceae
    24. Psilocybe alpestris Singer (1989); Strophariaceae
    25. Psilocybe alpina Guzmán, Tapia & Nav.-Ros. (1999); Strophariaceae
    26. Psilocybe alutacea W. S. Chang and A. K. Mills.
    27. Psilocybe ammophila (Mont.) Gillet (1878), (= Psathyrella ammophila), [RSD]; Psathyrellaceae
    28. Psilocybe ammophila var. ammophila (Mont.) Gillet (1878); Strophariaceae
    29. Psilocybe ammophila var. ecaudata Maire; Strophariaceae
    30. Psilocybe andina Guzmán (1978); Strophariaceae
    31. Psilocybe anellariiformis (Murrill) Singer (1973); Strophariaceae
    32. Psilocybe angulata (Pers.) Singer (1961), (= Marasmiellus vaillantii), [RSD]; Marasmiaceae
    33. Psilocybe angustipleurocystidiata Guzmán (1983); Strophariaceae
    34. Psilocybe angustispora A.H. Sm. (1946); Strophariaceae
    35. Psilocybe antillarum (Fr.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    36. Psilocybe antillarum var. antillarum (Fr.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    37. Psilocybe antillarum var. praelonga Fr. (1851); Strophariaceae
    38. Psilocybe antioquiensis Guzmán, Saldarr., Pineda, G. García & L.-F. Velázquez (1994); Strophariaceae
    39. Psilocybe apelliculosa P.D. Orton (1969), [RSD]; Strophariaceae
    40. Psilocybe appendiculata Rick (1920); Strophariaceae
    41. Psilocybe aquamarina (Pegler) Guzmán (1995); Strophariaceae
    42. Psilocybe araucana Singer (1969); Strophariaceae
    43. Psilocybe arenulina Peck; Strophariaceae
    44. Psilocybe areolata (Klotzsch) Sacc. (1887), (= Lacrymaria lacrymabunda), [RSD]; Psathyrellaceae
    45. Psilocybe argentina (Speg.) Singer (1969); Strophariaceae
    46. Psilocybe argentipes K. Yokoy. (1976); Strophariaceae
    47. Psilocybe armandii Guzmán & S.H. Pollock (1979); Strophariaceae
    48. Psilocybe asperospora Cleland (1934); Strophariaceae
    49. Psilocybe atlantis Guzmán, Hanlin & C. White (2003); Strophariaceae
    50. Psilocybe atomatoides (Peck) Sacc. (1887); Strophariaceae
    51. Psilocybe atrobrunnea sensu Guzmán, (= Psilocybe turficola), [RSD]; Strophariaceae
    52. Psilocybe atrobrunnea (Lasch) Gillet (1878); Strophariaceae
    53. Psilocybe atrorufa sensu auct., (= Psilocybe montana), [RSD]; Strophariaceae
    54. Psilocybe atrorufa (Schaeff.) Quél. (1872); Strophariaceae
    55. Psilocybe atrorufa f. atrorufa (Schaeff.) Quél. (1872); Strophariaceae
    56. Psilocybe atrorufa f. brevipes Kill. (1939); Strophariaceae
    57. Psilocybe atrorufa f. longipes Kill. (1939); Strophariaceae
    58. Psilocybe aucklandii Guzmán, C.C. King & Band.-Muñoz (1991); Strophariaceae
    59. Psilocybe aurantiaca (Cooke) Noordel. (1995), (= Stropharia aurantiaca), [RSD]; Strophariaceae
    60. Psilocybe australiana Guzmán & Watling (1978); Strophariaceae
    61. Psilocybe aztecorum R. Heim (1957), [RSD]; Strophariaceae
    62. Psilocybe aztecorum var. aztecorum R. Heim (1957); Strophariaceae
    63. Psilocybe aztecorum var. bonetii (Guzmán) Guzmán (1978); Strophariaceae
    64. Psilocybe azurescens Stamets & Gartz, [RSD]; Strophariaceae
    65. Psilocybe baeocystis Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    66. Psilocybe banderillensis Guzmán (1978); Strophariaceae
    67. Psilocybe banderillensis var. banderillensis Guzmán (1978); Strophariaceae
    68. Psilocybe banderillensis var. paulensis Guzmán & Bononi (1984); Strophariaceae
    69. Psilocybe barrerae Cifuentes & Guzmán (1981); Strophariaceae
    70. Psilocybe blattariopsis (Speg.) Singer (1951); Strophariaceae
    71. Psilocybe bohemica Šebek (1983), [RSD]; Strophariaceae
    72. Psilocybe bolivarii Guzmán (1968); Strophariaceae
    73. Psilocybe bonetii Guzmán (1970); Strophariaceae
    74. Psilocybe borealis Guzmán (1977); Strophariaceae
    75. Psilocybe brasiliensis Guzmán (1978); Strophariaceae
    76. Psilocybe brunneocystidiata Guzmán & E. Horak (1979); Strophariaceae
    77. Psilocybe bulbosa (Peck) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    78. Psilocybe bullacea sensu auct. mult., (= Psilocybe subviscida var. velata), [RSD]; Strophariaceae
    79. Psilocybe bullacea (Bull.) P. Kumm. (1871); Strophariaceae
    80. Psilocybe cabiensis Guzmán, M. Torres & Ram.-Guill. (2004); Strophariaceae
    81. Psilocybe caerulea (Kreisel) Noordel. (1995), (= Stropharia caerulea), [RSD]; Strophariaceae
    82. Psilocybe caeruleoannulata Singer ex Guzmán (1978); Strophariaceae
    83. Psilocybe caerulescens Murrill (1923), [RSD]; Strophariaceae
    84. Psilocybe caerulescens var. albida R. Heim (1973); Strophariaceae
    85. Psilocybe caerulescens var. caerulescens Murrill (1923); Strophariaceae
    86. Psilocybe caerulescens var. mazatecorum R. Heim (1957); Strophariaceae
    87. Psilocybe caerulescens var. nigripes R. Heim (1957); Strophariaceae
    88. Psilocybe caerulescens var. ombrophila R. Heim; Strophariaceae
    89. Psilocybe caerulescens var. ombrophila (R. Heim) Guzmán (1983); Strophariaceae
    90. Psilocybe caerulipes Peck; Strophariaceae
    91. Psilocybe caerulipes var. caerulipes Peck; Strophariaceae
    92. Psilocybe caerulipes var. gastonii Singer (1959); Strophariaceae
    93. Psilocybe caesioannulata Singer (1965); Strophariaceae
    94. Psilocybe caespiticia Berk.; Strophariaceae
    95. Psilocybe caespitosa Murrill (1923); Strophariaceae
    96. Psilocybe californica Earle; Strophariaceae
    97. Psilocybe callosa sensu auct., (= Psilocybe strictipes), [RSD]; Strophariaceae
    98. Psilocybe callosa (Fr.) Gillet (1878); Strophariaceae
    99. Psilocybe calongei G. Moreno & Esteve-Rav. (1988); Strophariaceae
    100. Psilocybe camptopoda Peck; Strophariaceae
    101. Psilocybe candidipes Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe zapotecorum)
    102. Psilocybe canificans (Cooke) Sacc. (1887); Strophariaceae
    103. Psilocybe canobrunnea (Batsch) Sacc. (1887); Strophariaceae
    104. Psilocybe canorubra Berk. & Broome; Strophariaceae
    105. Psilocybe capnoides (Fr.) Noordel. (1995), (= Hypholoma capnoides), [RSD]; Strophariaceae
    106. Psilocybe carbonaria Singer (1965); Strophariaceae
    107. Psilocybe caribaea Guzmán, T.J. Baroni & Tapia (2003); Strophariaceae
    108. Psilocybe caricicola P.D. Orton (1969), (= Melanotus phillipsii), [RSD]; Strophariaceae
    109. Psilocybe castaneicolor Murrill (1923); Strophariaceae
    110. Psilocybe castaneifolia Murrill (1923); Strophariaceae
    111. Psilocybe castanella Peck; Strophariaceae
    112. Psilocybe castanella var. castanella Peck; Strophariaceae
    113. Psilocybe castanella var. subhyperella (Singer) Guzmán (1983); Strophariaceae
    114. Psilocybe catervata Massee (1892); Strophariaceae
    115. Psilocybe ceres (Cooke & Massee) Sacc. (1891); Strophariaceae
    116. Psilocybe cernua (Vahl) Quél. (1872), (= Psathyrella cernua), [RSD]; Psathyrellaceae
    117. Psilocybe cernua var. areolata (Klotzsch) Bres. (1931), (= Lacrymaria lacrymabunda), [RSD]; Psathyrellaceae
    118. Psilocybe cernua var. cernua (Vahl) Quél. (1872); Strophariaceae
    119. Psilocybe chaconii Guzmán, Escalona & Ram.-Guill. (2004); Strophariaceae
    120. Psilocybe chiapanensis Guzmán (1995); Strophariaceae
    121. Psilocybe chilensis Singer (1965); Strophariaceae
    122. Psilocybe chionophila Lamoure (1977), [RSD]; Strophariaceae
    123. Psilocybe chondroderma (Berk. & Broome) Sacc. (1887), (= Psathyrella chondroderma), [RSD]; Psathyrellaceae
    124. Psilocybe chrysocystidiata Singer (1973); Strophariaceae
    125. Psilocybe chuxiongensis T. Ma & K.D. Hyde
    126. Psilocybe citrina Massee; Strophariaceae
    127. Psilocybe clavata Guzmán (1983); Strophariaceae
    128. Psilocybe clivensis (Berk. & Broome) Sacc. (1887), (= Psathyrella clivensis), [RSD]; Psathyrellaceae
    129. Psilocybe cokeri Murrill (1923); Strophariaceae
    130. Psilocybe cokeriana A.H. Sm. & Hesler (1946); Strophariaceae
    131. Psilocybe collybioides Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    132. Psilocybe columbiana Guzmán (1978); Strophariaceae
    133. Psilocybe compta (Fr.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    134. Psilocybe comta (Fr.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    135. Psilocybe conissans (Peck) Peck; Strophariaceae
    136. Psilocybe cookei Singer (1973); Strophariaceae
    137. Psilocybe coprophila (Bull.) P. Kumm. (1871), [RSD]; Strophariaceae
    138. Psilocybe coprophila var. coprophila (Bull.) P. Kumm. (1871); Strophariaceae
    139. Psilocybe coprophila var. vomitiicola Kill. (1939); Strophariaceae
    140. Psilocybe cordispora R. Heim (1959); Strophariaceae
    141. Psilocybe cordobensis Singer (1973); Strophariaceae
    142. Psilocybe corneipes (Fr.) P. Karst., (= Mythicomyces corneipes), [RSD]; Strophariaceae
    143. Psilocybe coronilla (Bull.) Noordel. (1995), (= Stropharia coronilla), [RSD]; Strophariaceae
    144. Psilocybe crobula (Fr.) Singer (1962), [RSD]; Strophariaceae
    145. Psilocybe cubensis (Earle) Singer (1948), [RSD]; Strophariaceae
    146. Psilocybe cubensis var. caerulescens (Pat.) Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    147. Psilocybe cubensis var. cubensis (Earle) Singer (1948); Strophariaceae
    148. Psilocybe cubensis var. cyanescens (Murrill) Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    149. Psilocybe cyanescens Wakef. (1946), [RSD]; Strophariaceae
    150. Psilocybe cyanofibrillosa Guzmán & Stamets (1980); Strophariaceae
    151. Psilocybe cyanofranciscana nom. prov.
    152. Psilocybe cylindrispora A. Pearson (1950); Strophariaceae
    153. Psilocybe cystidiosa Peck; Strophariaceae
    154. Psilocybe delita (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    155. Psilocybe desertorum Velen. (1921); Strophariaceae
    156. Psilocybe dichroa (Pers.) P. Karst.; Strophariaceae
    157. Psilocybe dichroa sensu J.E. Lange (1938), (= Hypholoma subericaeum), [RSD]; Strophariaceae
    158. Psilocybe dichroa var. dichroa (Pers.) P. Karst.; Strophariaceae
    159. Psilocybe dichroa var. tenuior P. Karst.; Strophariaceae
    160. Psilocybe dichroma (Berk. & M.A. Curtis) Sacc. (1887); Strophariaceae
    161. Psilocybe discordabilis (Britzelm.) Sacc. (1895); Strophariaceae
    162. Psilocybe discordans (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    163. Psilocybe dorsipora (Esteve-Rav. & Barrasa) Noordel. (1999); Strophariaceae
    164. Psilocybe dumontii Singer ex Guzmán (1978); Strophariaceae
    165. Psilocybe dunicola (Speg.) Singer (1968); Strophariaceae
    166. Psilocybe ecbola (Fr.) Singer (1969); Strophariaceae
    167. Psilocybe echinata Cleland (1934); Strophariaceae
    168. Psilocybe egonii Guzmán & T.J. Baroni (2003); Strophariaceae
    169. Psilocybe elongata (Pers.) J.E. Lange (1936), (= Hypholoma elongatum), [RSD]; Strophariaceae
    170. Psilocybe elongatipes Peck (1875), (= Hypholoma elongatipes), [RSD]; Strophariaceae
    171. Psilocybe ericaea (Pers.) Quél. (1873), (= Hypholoma ericaeum), [RSD]; Strophariaceae
    172. Psilocybe ericaea var. dichroa P. Karst. (1879); Strophariaceae
    173. Psilocybe ericaea var. ericaea (Pers.) Quél. (1873); Strophariaceae
    174. Psilocybe ericaeoides (P.D. Orton) Noordel. (1995), (= Hypholoma ericaeoides), [RSD]; Strophariaceae
    175. Psilocybe eucalypta Guzmán & Watling (1978); Strophariaceae
    176. Psilocybe exerrans (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    177. Psilocybe fagicola R. Heim & Cailleux (1959); Strophariaceae
    178. Psilocybe fagicola var. fagicola R. Heim & Cailleux (1959); Strophariaceae
    179. Psilocybe fagicola var. mesocystidiata Guzmán (1978); Strophariaceae
    180. Psilocybe farinacea Rick ex Guzmán (1978); Strophariaceae
    181. Psilocybe fasciata Hongo (1957); Strophariaceae
    182. Psilocybe fasciculare (Huds.) Kühner (1980), (= Hypholoma fasciculare), [RSD]; Strophariaceae
    183. Psilocybe fasciculare var. fasciculare (Huds.) Kühner (1980); Strophariaceae
    184. Psilocybe fasciculare var. pusilla (J.E. Lange) Noordel. (1995), (= Hypholoma fasciculare var. pusillum), [RSD]; Strophariaceae
    185. Psilocybe fasciculata Hongo; Strophariaceae
    186. Psilocybe fatua (Fr.) Cout. (1934), (= Psathyrella fatua), [RSD]; Psathyrellaceae
    187. Psilocybe fatua f. fatua (Fr.) Cout. (1934); Strophariaceae
    188. Psilocybe fatua f. minor Cout. (1934); Strophariaceae
    189. Psilocybe februaria Singer (1989); Strophariaceae
    190. Psilocybe ferrugineolateritia Voglino; Strophariaceae
    191. Psilocybe fimetaria (P.D. Orton) Watling (1967), [RSD]; Strophariaceae
    192. Psilocybe fimicola Guzmán (1978); Strophariaceae
    193. Psilocybe flammuliformis Singer (1969); Strophariaceae
    194. Psilocybe floccipes Kill. (1939); Strophariaceae
    195. Psilocybe flocculosa Bas & Noordel. (1996); Strophariaceae
    196. Psilocybe floridana Murrill (1945); Strophariaceae
    197. Psilocybe foenisecii (Pers.) Quél. (1872), (= Panaeolina foenisecii), [RSD]; Bolbitiaceae
    198. Psilocybe fortunata Cooke; Strophariaceae
    199. Psilocybe fuegiana (E. Horak) Singer (1969); Strophariaceae
    200. Psilocybe fuliginosa (Murrill) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    201. Psilocybe furtadoana Guzmán (1978); Strophariaceae
    202. Psilocybe fuscifolia Peck; Strophariaceae
    203. Psilocybe fuscofulva Peck; Strophariaceae
    204. Psilocybe galindoi Guzmán (1978); Strophariaceae
    205. Psilocybe gallaeciae Guzmán & M.L. Castro (2003)
    206. Psilocybe germanica Gartz (2015)
    207. Psilocybe gigaspora Natarajan & Raman (1983); Strophariaceae
    208. Psilocybe gilletii P. Karst.; Strophariaceae
    209. Psilocybe glutinosa Arnolds (1982); Strophariaceae
    210. Psilocybe goniospora (Berk. & Broome) Singer (1962); Strophariaceae
    211. Psilocybe graminicola (P.D. Orton) P.D. Orton (1969), (= Psilocybe subviscida var. velata), [RSD]; Strophariaceae
    212. Psilocybe granulata Naveau (1923); Strophariaceae
    213. Psilocybe graveolens Peck; Strophariaceae
    214. Psilocybe griseobadia (Pat.) Zhu L. Yang (2000); Strophariaceae
    215. Psilocybe guatapensis Guzmán, Saldarr., Pineda, G. García & L.-F. Velázquez (1994); Strophariaceae
    216. Psilocybe guilartensis Guzmán, F. Tapia & Nieves-Riv. (1997); Strophariaceae
    217. Psilocybe guzmanii Natarajan & Raman (1983); Strophariaceae
    218. Psilocybe halophila (Pacioni) Noordel. (1995), (= Stropharia halophila), [RSD]; Strophariaceae
    219. Psilocybe hebes (Fr.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    220. Psilocybe heimii Guzmán (1978); Strophariaceae
    221. Psilocybe heliconiae Guzmán, Saldarr., Pineda, G. García & L.-F. Velázquez (1994); Strophariaceae
    222. Psilocybe henningsii Jungner{?}; Strophariaceae
    223. Psilocybe hepatochrous (Berk.) M. Lago & M.L. Castro 2004
    224. Psilocybe herrerae Guzmán (1978); Strophariaceae
    225. Psilocybe heterosticha (Fr.) Singer (1969); Strophariaceae
    226. Psilocybe hispanica Guzmán (2000); Strophariaceae
    227. Psilocybe hoogshagenii R. Heim (1958); Strophariaceae
    228. Psilocybe hoogshagenii var. convexa Guzmán (1983); Strophariaceae
    229. Psilocybe hoogshagenii var. hoogshagenii R. Heim (1958); Strophariaceae
    230. Psilocybe horakii Guzmán (1978); Strophariaceae
    231. Psilocybe horizontalis (Bull.) Vellinga & Noordel. (1995), (= Melanotus horizontalis), [RSD]; Strophariaceae
    232. Psilocybe hornemannii (Fr.) Noordel. (1995), (= Stropharia hornemannii), [RSD]; Strophariaceae
    233. Psilocybe hygrophila Fr.; Strophariaceae
    234. Psilocybe inconspicua Guzmán & E. Horak (1979); Strophariaceae
    235. Psilocybe indica Sathe & J.T. Daniel (1981); Strophariaceae
    236. Psilocybe inquilina (Fr.) Bres. (1931), [RSD]; Strophariaceae
    237. Psilocybe inquilina var. crobula (Fr.) Høil. (1978), (= Psilocybe crobula), [RSD]; Strophariaceae
    238. Psilocybe inquilina var. inquilina (Fr.) Bres. (1931); Strophariaceae
    239. Psilocybe insiliens (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    240. Psilocybe interjungens (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    241. Psilocybe inuncta (Fr.) Kühner (1980), (= Stropharia inuncta), [RSD]; Strophariaceae
    242. Psilocybe inuncta (Fr.) Noordel. (1995), (= Stropharia inuncta), [RSD]; Strophariaceae
    243. Psilocybe iodoformica Pat. (1924); Strophariaceae
    244. Psilocybe iodoformica Pat. (1928); Strophariaceae
    245. Psilocybe isabelae Guzmán (1999); Strophariaceae
    246. Psilocybe isauri Singer (1959); Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe yungensis)
    247. Psilocybe jacobsii Guzmán (1983); Strophariaceae
    248. Psilocybe jaliscana Guzmán (2000); Strophariaceae
    249. Psilocybe jujuyensis Singer (1973); Strophariaceae
    250. Psilocybe karalensis sp. nov.
    251. Psilocybe kashmeriensis S.P. Abraham (1995); Strophariaceae
    252. Psilocybe keralensis K.A. Thomas, Manim. & Guzmán (2002); Strophariaceae
    253. Psilocybe kolya Grgur. (1997); Strophariaceae
    254. Psilocybe korra Grgur. (1997); Strophariaceae
    255. Psilocybe kramburkicola Grgur. (1997); Strophariaceae
    256. Psilocybe kumaenorum R. Heim (1967); Strophariaceae
    257. Psilocybe laeticolor (F.H. Møller) Noordel. (1995), (= Hypholoma laeticolor), [RSD]; Strophariaceae
    258. Psilocybe laetissima Hauskn. & Singer (1986); Strophariaceae
    259. Psilocybe larga Kauffman (1918); Strophariaceae
    260. Psilocybe lateritia (Schaeff.) A.H. Sm. (1948), (= Hypholoma lateritium), [RSD]; Strophariaceae
    261. Psilocybe laticystis Guzmán & A.H. Sm. (1978); Strophariaceae
    262. Psilocybe latispora Murrill (1923); Strophariaceae
    263. Psilocybe lazoi Singer (1969); Strophariaceae
    264. Psilocybe leechii A.H. Sm. (1946); Strophariaceae
    265. Psilocybe limicola (Peck) Sacc. (1887); Strophariaceae
    266. Psilocybe limophila Peck; Strophariaceae
    267. Psilocybe liniformans Guzmán & Bas (1977); Strophariaceae
    268. Psilocybe liniformans var. americana Guzmán & Stamets (1980); Strophariaceae
    269. Psilocybe liniformans var. liniformans Guzmán & Bas (1977); Strophariaceae
    270. Psilocybe lonchophora (Berk. & Broome) E. Horak (1983); Strophariaceae
    271. Psilocybe longinqua Singer (1960); Strophariaceae
    272. Psilocybe longispora Murrill (1945); Strophariaceae
    273. Psilocybe luteonitens (Vahl) Park.-Rhodes (1951), (= Stropharia luteonitens), [RSD]; Strophariaceae
    274. Psilocybe lysiophylla Fr.; Strophariaceae
    275. Psilocybe macquariensis (Singer) E. Horak (1982); Strophariaceae
    276. Psilocybe macrocystis
    277. Psilocybe magica Svrček (1989), [RSD]; Strophariaceae
    278. Psilocybe magnivelaris (Peck) Høil. (1991); Strophariaceae
    279. Psilocybe magnivelaris (Peck) Noordel. (1995); Strophariaceae
    280. Psilocybe mairei Singer (1973); Strophariaceae
    281. Psilocybe makarorae P.R. Johnst. & P.K. Buchanan (1995); Strophariaceae
    282. Psilocybe mammillata (Murrill) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    283. Psilocybe marginata (Pers.) Noordel. (1995), (= Galerina marginata), [RSD]; Cortinariaceae
    284. Psilocybe marthae Singer (1969); Strophariaceae
    285. Psilocybe maxima Velen. (1921); Strophariaceae
    286. Psilocybe melanosperma (Bull.) Noordel. (1995), (= Stropharia melanosperma), [RSD]; Strophariaceae
    287. Psilocybe merdaria (Fr.) Ricken (1912), [RSD]; Strophariaceae
    288. Psilocybe merdaria f. macrospora (F.H. Møller) Singer & M.M. Moser (1965); Strophariaceae
    289. Psilocybe merdaria f. merdaria (Fr.) Ricken (1912); Strophariaceae
    290. Psilocybe merdaria var. macrospora (F.H. Møller) Singer (1969); Strophariaceae
    291. Psilocybe merdaria var. merdaria (Fr.) Ricken (1912); Strophariaceae
    292. Psilocybe merdicola Huijsman (1961), [RSD]; Strophariaceae
    293. Psilocybe meridensis Guzmán (1995); Strophariaceae
    294. Psilocybe mescaleroensis Guzmán, Walstad, E. Gándara & Ram.-Guill.
    295. Psilocybe mesophylla Guzmán, J.Q. Jacobs & Escalona (2004); Strophariaceae
    296. Psilocybe mesospora Singer (1969); Strophariaceae
    297. Psilocybe mexicana R. Heim (1957), [RSD]; Strophariaceae
    298. Psilocybe microcystidiata Guzmán & Bononi (1984); Strophariaceae
    299. Psilocybe micropora Noordel. & Verduin (1999); Strophariaceae
    300. Psilocybe microsporum Speg.; Strophariaceae
    301. Psilocybe mixaeensis R. Heim (1958); Strophariaceae
    302. Psilocybe modesta (Peck) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    303. Psilocybe moelleri Guzmán (1978), [RSD]; Strophariaceae
    304. Psilocybe montana (Pers.) P. Kumm. (1871), [RSD]; Strophariaceae
    305. Psilocybe montana f. montana (Pers.) P. Kumm. (1871); Strophariaceae
    306. Psilocybe montana f. plana Arnolds (1982); Strophariaceae
    307. Psilocybe montana var. macrospora Noordel. & Verduin (1999); Strophariaceae
    308. Psilocybe montana var. montana (Pers.) P. Kumm. (1871); Strophariaceae
    309. Psilocybe moseri Guzmán (1995); Strophariaceae
    310. Psilocybe muliercula Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe wassonii)
    311. Psilocybe murcida (Fr.) P. Karst. (1879), (= Psathyrella murcida), [RSD]; Psathyrellaceae
    312. Psilocybe musci Cleland & Cheel (1918); Strophariaceae
    313. Psilocybe muscorum (P.D. Orton) M.M. Moser (1967), (= Psilocybe inquilina), [RSD]; Strophariaceae
    314. Psilocybe mutabilis P. Karst.; Strophariaceae
    315. Psilocybe mutans McKnight (1971); Strophariaceae
    316. Psilocybe naematoliformis Guzmán (1979); Strophariaceae
    317. Psilocybe natarajanii Guzmán (1995); Strophariaceae
    318. Psilocybe nemophila (Fr.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    319. Psilocybe neocaledonica Guzmán & E. Horak (1979); Strophariaceae
    320. Psilocybe neocaledonicum Guzmán & Horak
    321. Psilocybe neoxalapensis Guzmán, Ram.-Guill. & Halling (2009)
    322. Psilocybe nigrella Peck; Strophariaceae
    323. Psilocybe nothofagensis Guzmán & E. Horak (1979); Strophariaceae
    324. Psilocybe novae-zelandiae Guzmán & E. Horak (1979), [RSD]; Strophariaceae
    325. Psilocybe nuciseda (Fr.) Massee (1902); Strophariaceae
    326. Psilocybe oaxacana Guzmán, Escalona & J.Q. Jacobs (2004); Strophariaceae
    327. Psilocybe obscura Peck; Strophariaceae
    328. Psilocybe obtusissima Kauffman & A.H. Sm. (1933); Strophariaceae
    329. Psilocybe ochraeceps Kauffman (1925); Strophariaceae
    330. Psilocybe ochreata (Berk. & Broome) E. Horak (1983); Strophariaceae
    331. Psilocybe oedipus Massee (1899); Strophariaceae
    332. Psilocybe olivaceotincta Kauffman (1925); Strophariaceae
    333. Psilocybe omiumsanctorum Singer (1969); Strophariaceae
    334. Psilocybe oregonensis Guzmán (2000); Strophariaceae
    335. Psilocybe orizabensis Murrill; Strophariaceae
    336. Psilocybe ovoideocystidiata Guzmán et Gaines
    337. Psilocybe pallidispora (Murrill) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    338. Psilocybe palmigena (Berk. & M.A. Curtis) Sacc. (1887); Strophariaceae
    339. Psilocybe panaeoliformis Murrill (1923); Strophariaceae
    340. Psilocybe papuana Guzmán & E. Horak (1979); Strophariaceae
    341. Psilocybe papyracea (Pers.) J.E. Lange (1936), (= Psathyrella cernua), [RSD]; Psathyrellaceae
    342. Psilocybe particularis (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    343. Psilocybe parviducta (Britzelm.) Sacc. (1895); Strophariaceae
    344. Psilocybe paulensis (Guzmán & Bononi) Guzmán (1995); Strophariaceae
    345. Psilocybe paupera Singer (1955); Strophariaceae
    346. Psilocybe pegleriana Guzmán (2000); Strophariaceae
    347. Psilocybe peladae Singer (1969); Strophariaceae
    348. Psilocybe pelliculosa (A.H. Sm.) Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    349. Psilocybe percevalii (Berk. & Broome) P.D. Orton (1969), (= Stropharia percevalii), [RSD]; Strophariaceae
    350. Psilocybe pericystis Singer (1989); Strophariaceae
    351. Psilocybe pertinax (Fr.) P. Karst.; Strophariaceae
    352. Psilocybe peruviana Singer (1960); Strophariaceae
    353. Psilocybe phillipsii (Berk. & Broome) Vellinga & Noordel. (1995), (= Melanotus phillipsii), [RSD]; Strophariaceae
    354. Psilocybe phillipsii f. megaspora Vellinga (1999); Strophariaceae
    355. Psilocybe phillipsii f. phillipsii (Berk. & Broome) Vellinga & Noordel. (1995); Strophariaceae
    356. Psilocybe phyllogena (Peck) Peck (1912), [RSD]; Strophariaceae
    357. Psilocybe physaloides (Bull.) Quél. (1872), (= Psilocybe montana), [RSD]; Strophariaceae
    358. Psilocybe physaloides var. physaloides (Bull.) Quél. (1872); Strophariaceae
    359. Psilocybe physaloides var. substerilis J.E. Lange (1936); Strophariaceae
    360. Psilocybe pileocystidiata Guzmán & Ram.-Guill. (2004); Strophariaceae
    361. Psilocybe pintonii Guzmán (1978); Strophariaceae
    362. Psilocybe plana Rick (1930); Strophariaceae
    363. Psilocybe pleurocystidiosa Guzmán (1983); Strophariaceae
    364. Psilocybe plutonia (Berk. & M.A. Curtis) Sacc. (1887); Strophariaceae
    365. Psilocybe polycephala H.K.G. Paul; Strophariaceae
    366. Psilocybe polytrichi (Fr.) Sacc. (1948), (= Hypholoma polytrichi), [RSD]; Strophariaceae
    367. Psilocybe polytrichophila (Peck) Pomerl. (1980); Strophariaceae
    368. Psilocybe portoricensis Guzmán, Nieves-Riv. & F. Tapia (1997); Strophariaceae
    369. Psilocybe praetervisa Singer (1969); Strophariaceae
    370. Psilocybe pratensis P.D. Orton (1969), [RSD]; Strophariaceae
    371. Psilocybe pseudoaztecorum Natarajan & Raman (1985); Strophariaceae
    372. Psilocybe pseudobullacea (Petch) Pegler (1977), [RSD]; Strophariaceae
    373. Psilocybe pseudocyanea (Desm.) Noordel. (1995), (= Stropharia pseudocyanea), [RSD]; Strophariaceae
    374. Psilocybe pseudocyanea f. ochrocyanea (Bon) Noordel. (1999); Strophariaceae
    375. Psilocybe pseudocyanea f. pseudocyanea (Desm.) Noordel. (1995); Strophariaceae
    376. Psilocybe pteridophytorum Singer (1960); Strophariaceae
    377. Psilocybe puberula Bas & Noordel. (1996); Strophariaceae
    378. Psilocybe pulicosa Mont.; Strophariaceae
    379. Psilocybe pyrispora (Murrill) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    380. Psilocybe quebecensis Ola'h & R. Heim (1967), [RSD]; Strophariaceae
    381. Psilocybe radicosum (J.E. Lange) Noordel. (1995), (= Hypholoma radicosum), [RSD]; Strophariaceae
    382. Psilocybe ramulosa (Guzmán & Bononi) Guzmán (1995); Strophariaceae
    383. Psilocybe recognita (Britzelm.) Sacc. (1895); Strophariaceae
    384. Psilocybe rhododendronensis Stamets nom. prov.
    385. Psilocybe rhodophaea Mont.; Strophariaceae
    386. Psilocybe rhombispora (Britzelm.) Sacc. (1895), (= Psilocybe phyllogena), [RSD]; Strophariaceae
    387. Psilocybe rhomboidospora (G.F. Atk.) A.H. Sm. (1983); Strophariaceae
    388. Psilocybe rostrata (Petch) Pegler (1986); Strophariaceae
    389. Psilocybe rufa Bres.; Strophariaceae
    390. Psilocybe rugosa Velen. (1921); Strophariaceae
    391. Psilocybe rugosoannulata (Farl. ex Murrill) Noordel. (1995), (= Stropharia rugosoannulata), [RSD]; Strophariaceae
    392. Psilocybe rzedowskii Guzmán (1978); Strophariaceae
    393. Psilocybe sabulosa Peck; Strophariaceae
    394. Psilocybe samoensis Henn. (1896); Strophariaceae
    395. Psilocybe samuiensis Guzmán, Band.-Muñoz & J.W. Allen (1993); Strophariaceae
    396. Psilocybe sanctorum Guzmán (1983); Strophariaceae
    397. Psilocybe sarcocephala (Fr.) Gillet (1878), (= Psathyrella sarcocephala), [RSD]; Psathyrellaceae
    398. Psilocybe sarcocephala var. cookei Sacc. (1887); Strophariaceae
    399. Psilocybe sarcocephala var. sarcocephala (Fr.) Gillet (1878); Strophariaceae
    400. Psilocybe sardoa Guzmán & Contu (2002); Strophariaceae
    401. Psilocybe scatigena (Berk. & M.A. Curtis) Guzmán (1983); Strophariaceae
    402. Psilocybe schoeneti Bresinsky (1976); Strophariaceae
    403. Psilocybe schultesii Guzmán & S.H. Pollock (1979); Strophariaceae
    404. Psilocybe sclerotifera (Speg.) Singer (1969); Strophariaceae
    405. Psilocybe scobicola (Berk. & Broome) Sacc. (1887), [RSD]; Strophariaceae
    406. Psilocybe scocholmica Park.-Rhodes (1950); Strophariaceae
    407. Psilocybe sellae Bres. & Mattir.; Strophariaceae
    408. Psilocybe semiangustipleurocystidiata Guzmán, Ram.-Guill. & M. Torres (2004); Strophariaceae
    409. Psilocybe semiinconspicua Guzmán & J. M. Trappe
    410. Psilocybe semiglobata (Batsch) Noordel. (1995), (= Stropharia semiglobata), [RSD]; Strophariaceae
    411. Psilocybe semilanceata (Fr.) P. Kumm. (1871), [RSD]; Strophariaceae
    412. Psilocybe semilanceata var. caerulescens (Cooke) Sacc. (1887), (= Psilocybe strictipes), [RSD]; Strophariaceae
    413. Psilocybe semilanceata var. microspora Singer (1969); Strophariaceae
    414. Psilocybe semilanceata var. obtusata Bon (1985); Strophariaceae
    415. Psilocybe semilanceata var. semilanceata (Fr.) P. Kumm. (1871); Strophariaceae
    416. Psilocybe semistriata sensu Watling p.p. (BFF5), (= Psilocybe chionophila), [RSD]; Strophariaceae
    417. Psilocybe semistriata (Peck) Guzmán (1983); Strophariaceae
    418. Psilocybe sempervivae R. Heim & Cailleux (1958); Strophariaceae
    419. Psilocybe senex Peck; Strophariaceae
    420. Psilocybe septembris (Singer) Singer (1973); Strophariaceae
    421. Psilocybe septentrionalis (Guzmán) Guzmán (1995); Strophariaceae
    422. Psilocybe serbica M.M. Moser & E. Horak (1969); Strophariaceae
    423. Psilocybe sierrae Singer (1969); Strophariaceae
    424. Psilocybe silvatica (Peck) Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    425. Psilocybe simulans P. Karst.; Strophariaceae
    426. Psilocybe singerii Guzmán (1979); Strophariaceae
    427. Psilocybe singeriana Guzmán (1983); Strophariaceae
    428. Psilocybe singularis Guzmán, Escalona & J.Q. Jacobs (2004); Strophariaceae
    429. Psilocybe smithiana Guzmán (1983); Strophariaceae
    430. Psilocybe spadicea sensu Lange (Fl. Dan. 4: 80 & pl. 148E), (= Psathyrella sarcocephala); Psathyrellaceae
    431. Psilocybe spadicea sensu J. Lange, (= Psathyrella sarcocephala), [RSD]; Psathyrellaceae
    432. Psilocybe spadicea (Schaeff.) P. Kumm. (1871), (= Psathyrella spadicea), [RSD]; Psathyrellaceae
    433. Psilocybe spadicea var. polycephala (Paulet) P. Karst. (1879); Strophariaceae
    434. Psilocybe spadicea var. spadicea (Schaeff.) P. Kumm. (1871); Strophariaceae
    435. Psilocybe spadiceogrisea (Schaeff.) Boud. (1911), (= Psathyrella spadiceogrisea), [RSD]; Psathyrellaceae
    436. Psilocybe sphagnicola A.H. Sm. (1946); Strophariaceae
    437. Psilocybe squalens (Fr.) P. Karst. (1887); Strophariaceae
    438. Psilocybe squamosa (Pers.) P.D. Orton (1969), (= Stropharia squamosa), [RSD]; Strophariaceae
    439. Psilocybe squamosa var. squamosa (Pers.) P.D. Orton (1969); Strophariaceae
    440. Psilocybe squamosa var. thrausta (Schulzer ex Kalchbr.) Guzmán (1983), (= Stropharia thrausta), [RSD]; Strophariaceae
    441. Psilocybe squamulosa (Massee) Noordel. (1995), (= Stropharia squamulosa), [RSD]; Strophariaceae
    442. Psilocybe squarrosipes Singer (1960); Strophariaceae
    443. Psilocybe stagnina (Fr.) M. Lange (1957), (= Phaeogalera stagnina), [RSD]; Cortinariaceae
    444. Psilocybe stereicola Cleland (1927); Strophariaceae
    445. Psilocybe strictipes Singer & A.H. Sm. (1958), [RSD]; Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe callosa)
    446. Psilocybe stuntzii Guzmán & J. Ott (1977), [RSD]; Strophariaceae (a.k.a. Psilocybe pugetensis)
    447. Psilocybe subacutipilea Guzmán, Saldarr., Pineda, G. García & L.-F. Velázquez (1994); Strophariaceae
    448. Psilocybe subaeruginascens Höhn., [RSD]; Strophariaceae
    449. Psilocybe subaeruginascens var. septentrionalis Guzmán (1983); Strophariaceae
    450. Psilocybe subaeruginascens var. subaeruginascens Höhn.; Strophariaceae
    451. Psilocybe subaeruginosa Cleland (1927); Strophariaceae
    452. Psilocybe subagraria G.F. Atk.; Strophariaceae
    453. Psilocybe subalnetorum Guzmán & E. Horak (1978); Strophariaceae
    454. Psilocybe subammophila Cleland (1927); Strophariaceae
    455. Psilocybe subanellariiformis Guzmán (1983); Strophariaceae
    456. Psilocybe subborealis Guzmán & A.H. Sm. (1978); Strophariaceae
    457. Psilocybe subbrevipes A.H. Sm. & Hesler (1946); Strophariaceae
    458. Psilocybe subbrunneocystidiata P.S. Silva & Guzmán
    459. Psilocybe subcaerulipes Hongo (1958); Strophariaceae
    460. Psilocybe subcoprophila (Britzelm.) Sacc. (1895), [RSD]; Strophariaceae
    461. Psilocybe subcubensis Guzmán (1978), [RSD]; Strophariaceae
    462. Psilocybe subericaea (Fr.) Sacc. (1887), (= Hypholoma subericaeum), [RSD]; Strophariaceae
    463. Psilocybe subfimetaria Guzmán & A.H. Sm. (1978); Strophariaceae
    464. Psilocybe subheliconiae Guzmán, Ram.-Guill. & M. Torres (2004); Strophariaceae
    465. Psilocybe subhoogshagenii Guzmán, M. Torres & Ram.-Guill. (2004); Strophariaceae
    466. Psilocybe subhyperella Singer (1973); Strophariaceae
    467. Psilocybe submaculata G.F. Atk.; Strophariaceae
    468. Psilocybe submaritima Contu & Guzmán (2002); Strophariaceae
    469. Psilocybe subpsilocybioides Guzmán, Lodge & S.A. Cantrell (2003); Strophariaceae
    470. Psilocybe subtropicalis Guzmán (1995); Strophariaceae
    471. Psilocybe subuda (Britzelm.) Sacc. (1889); Strophariaceae
    472. Psilocybe subuda Cleland (1934); Strophariaceae
    473. Psilocybe subviridis (Berk. & M.A. Curtis) Sacc. (1887); Strophariaceae
    474. Psilocybe subviscida (Peck) Kauffman (1918), [RSD]; Strophariaceae
    475. Psilocybe subviscida var. subviscida (Peck) Kauffman (1918); Strophariaceae
    476. Psilocybe subviscida var. velata Noordel. & Verduin (1999), [RSD]; Strophariaceae
    477. Psilocybe subyungensis Guzmán (1978); Strophariaceae
    478. Psilocybe subzapotecorum Guzmán (2000); Strophariaceae
    479. Psilocybe sullivantii (Mont.) Sacc.; Strophariaceae
    480. Psilocybe taediosa Kalchbr.; Strophariaceae
    481. Psilocybe taiwanensis Guzmán, G. & Yang Z.L. (2010); Strophariaceae
    482. Psilocybe tampanensis Guzmán & Pollock (1978), [RSD]; Strophariaceae (a.k.a. "prima donna")
    483. Psilocybe tasmaniana Guzmán & Watling (1978); Strophariaceae
    484. Psilocybe tegularis (Schumach.) Gillet (1887); Strophariaceae
    485. Psilocybe testaceofulva (Britzelm.) Sacc. (1887); Strophariaceae
    486. Psilocybe thaizapoteca Guzmán, Karunar. & Ram.-Guill.
    487. Psilocybe thrausta (Schulzer) Bon (1970), (= Stropharia thrausta), [RSD]; Strophariaceae
    488. Psilocybe tibetensis Massee; Strophariaceae
    489. Psilocybe togoensis Henn. (1891); Strophariaceae
    490. Psilocybe tomentosa (Murrill) A.H. Sm. (1948); Strophariaceae
    491. Psilocybe toogaadyalis Grgur. (1997); Strophariaceae
    492. Psilocybe tortipes Speg.; Strophariaceae
    493. Psilocybe tristis Henn.; Strophariaceae
    494. Psilocybe tropicalis Speg.; Strophariaceae
    495. Psilocybe trufemiae Guzmán & Bononi (1984); Strophariaceae
    496. Psilocybe tuberosa P. Karst.; Strophariaceae
    497. Psilocybe tuberosa (Redhead & Kroeger) Walleyn (1998); Strophariaceae
    498. Psilocybe turficola J. Favre (1939), [RSD]; Strophariaceae
    499. Psilocybe tuxtlensis Guzmán (1983); Strophariaceae
    500. Psilocybe uda sensu Cooke, Rea (1922), (= Hypholoma elongatum), [RSD]; Strophariaceae
    501. Psilocybe uda (Pers.) Gillet (1878), (= Hypholoma udum), [RSD]; Strophariaceae
    502. Psilocybe uda f. sphagnicola J.E. Lange (1936); Strophariaceae
    503. Psilocybe uda f. uda (Pers.) Gillet (1878); Strophariaceae
    504. Psilocybe uda subsp. elongata (Pers.) Sacc. (1889), (= Hypholoma elongatum), [RSD]; Strophariaceae
    505. Psilocybe uda subsp. polytrichi Fr.; Strophariaceae
    506. Psilocybe uda subsp. uda (Pers.) Gillet (1878); Strophariaceae
    507. Psilocybe uda var. elongata (Pers.) Gillet (1874), (= Hypholoma elongatum), [RSD]; Strophariaceae
    508. Psilocybe uda var. polytrichi (Fr.) Gillet (1874), (= Hypholoma polytrichi), [RSD]; Strophariaceae
    509. Psilocybe uda var. uda (Pers.) Gillet (1878); Strophariaceae
    510. Psilocybe umbrospora Velen. (1921); Strophariaceae
    511. Psilocybe unicolor Peck; Strophariaceae
    512. Psilocybe uruguayensis Singer ex Guzmán (1978); Strophariaceae
    513. Psilocybe uxpanapensis Guzmán (1979); Strophariaceae
    514. Psilocybe valdiviensis Singer (1969); Strophariaceae
    515. Psilocybe vanhoeffenii Henn.; Strophariaceae
    516. Psilocybe velifera (J. Favre) Singer (1986), [RSD]; Strophariaceae
    517. Psilocybe venenata (S. Imai) Imazeki & Hongo (1957); Strophariaceae
    518. Psilocybe venezuelana Dennis (1961); Strophariaceae
    519. Psilocybe verae-crucis Guzmán & Pérez Ortiz{?} (1978); Strophariaceae
    520. Psilocybe vernalis Velen. (1921); Strophariaceae
    521. Psilocybe vialis Murrill (1923); Strophariaceae
    522. Psilocybe vicina Fr.; Strophariaceae
    523. Psilocybe villarrealiae Guzmán (=Psilocybe villarrealii Guzmán)
    524. Psilocybe virescens (Cooke & Massee) Massee (1892); Strophariaceae
    525. Psilocybe weraroa Borov., Oborník & Noordel. (2011); Strophariaceae
    526. Psilocybe washingtonensis A.H. Sm. (1946); Strophariaceae
    527. Psilocybe wassonii R. Heim (1958); Strophariaceae
    528. Psilocybe wassoniorum Guzmán & S.H. Pollock (1979); Strophariaceae
    529. Psilocybe wayanadensis K.A. Thomas, Manim. & Guzmán (2002); Strophariaceae
    530. Psilocybe weilii Stamets (1996); Strophariaceae
    531. Psilocybe weilii Guzmán, Stamets & F. Tapia (1997); Strophariaceae
    532. Psilocybe weldenii Guzmán (1979); Strophariaceae
    533. Psilocybe wrightii Guzmán (1978); Strophariaceae
    534. Psilocybe xalapensis Guzmán & A. López (1979); Strophariaceae
    535. Psilocybe xanthocephala (P.D. Orton) Noordel. (1995), (= Hypholoma xanthocephalum), [RSD]; Strophariaceae
    536. Psilocybe xeroderma Huijsman (1961); Strophariaceae
    537. Psilocybe yungensis Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    538. Psilocybe yungensis var. diconica Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    539. Psilocybe yungensis var. yungensis Singer & A.H. Sm. (1958); Strophariaceae
    540. Psilocybe zapotecoantillarum Guzmán, T.J. Baroni & Lodge (2003); Strophariaceae
    541. Psilocybe zapotecocaribaea Guzmán, Ram.-Guill. & T.J. Baroni (2003); Strophariaceae
    542. Psilocybe zapotecorum R. Heim (1957), [RSD]; Strophariaceae
    543. Psilocybe zapotecorum var. ramulosa Guzmán & Bononi (1984); Strophariaceae
    544. Psilocybe zapotecorum var. zapotecorum R. Heim (1957); Strophariaceae
    545. Psilocybe zonalis Velen. (1921); Strophariaceae
    546. Psilocybe zoncuantlensis Guzmán & Ram.-Guill. (1999); Strophariaceae

    547. Nowo odkryte lub inne brakujące w powyższej (oryginalnej) liście:


    548. Psilocybe allenii Borovička J., Rockefeller A., Werner P.G. (2012); Strophariaceae
    549. Psilocybe alutacea W. S. Chang and A. K. Mills.
    550. Psilocybe chuxiongensis T. Ma & K.D. Hyde
    551. Psilocybe cyanofranciscana nom. prov.
    552. Psilocybe gallaeciae Guzmán & M.L. Castro (2003)
    553. Psilocybe germanica Gartz (2015)
    554. Psilocybe hepatochrous (Berk.) M. Lago & M.L. Castro 2004
    555. Psilocybe karalensis sp. nov.
    556. Psilocybe macrocystis
    557. Psilocybe mescaleroensis Guzmán, Walstad, E. Gándara & Ram.-Guill.
    558. Psilocybe moravica Borov. (2003); Strophariaceae
    559. Psilocybe neocaledonicum Guzmán & Horak
    560. Psilocybe neoxalapensis Guzmán, Ram.-Guill. & Halling (2009)
    561. Psilocybe ovoideocystidiata Guzmán et Gaines
    562. Psilocybe rhododendronensis Stamets nom. prov.
    563. Psilocybe semiinconspicua Guzmán & J. M. Trappe
    564. Psilocybe subbrunneocystidiata P.S. Silva & Guzmán
    565. Psilocybe taiwanensis Guzmán, G. & Yang Z.L. (2010); Strophariaceae
    566. Psilocybe thaizapoteca Guzmán, Karunar. & Ram.-Guill.
    567. Psilocybe villarrealiae Guzmán (=Psilocybe villarrealii Guzmán)
    568. Psilocybe weraroa Borov., Oborník & Noordel. (2011); Strophariaceae

    OPISY GATUNKÓW


    Psilocybe cubensis „Albino A+“




    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Bardzo blado kremowy, zwłaszcza po środku, do białego, często z niebieskawymi odcieniami, czasem z wyraźną środkową brodawką. Powszechnie obecne są, lecz niepozorne, miejsca po resztkach zasnówki na bladym kapeluszu.
    • Blaszki: Przymocowanie przyrośnięte do wyciętego. Szarawe u młodych owocników, stają się niemal czarne przy dojrzałości.
    • Trzon: W kolorze podobnym do kapelusza, niebieszczą intensywnie po uszkodzeniu. Częściowa zasnówka pozostawia trwały błoniasty pierścień, który szybko staje się purpurowy od zarodników.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemnopurpurowe w zrzucie.

    Siedlisko: Obornik bawoli, koński oraz wzbogacone gleby.

    Komentarz: W odróżnieniu od PF albino, ta zmutowana odmiana zachowuje normalnie zabarwione zarodniki. Jako że występuje również niewielka ilość barwnika w karpoforach, odmianę tę lepiej uważać za formę leucystyczną zamiast za prawdziwego albinosa.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Amazonian“




    Odmiana Amazonian produkuje bardzo grube i mięsiste grzyby. Nie mniej, odmiana ta nie jest najłatwiejsza w uprawie. Właściwie uprawiana wydaje kilka niezłych rzutów. Ilość grzybów może nie być duża, ale jest to kompensowane ich wielkością. Grzyb jest bardzo masywny i ma grubą nogę.
    Zdecydowanie wymaga szoku termicznego. W przeciwnym wypadku grzybnia całkowicie pokrywa powierzchnię ziemi i nawadnianie staje się niemożliwe. Grzyby z tej odmiany formują się jedynie przy brzegach tacek, co zmniejsza plon.
    Grzybnia tej odmiany jest ekstremalnie kłączasta.

    Zdjęcie ukazuje grzyby uprawiane na sterylizowanym życie przykrytym mieszanką torf/perlit.

    source - www.mushmush.nl

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Argentina“




    Ten wspaniały Cubensis argentina wytwarza masywne ilości grzybów, ma przeciętną wielkość i owocnikuje i owocnikuje.
    Odmiana ta znana jest z rośnięcia i owocnikowania na drewnie olchy, kompoście, słomie, oborniku, ryżu i oczywiście jest ulubieńcem, nasion dla ptaków lub zięb. Nie tylko rozwija się podczas hodowli w pomieszczeniu, ma również bardzo przyjemny wygląd i jest bardzo łatwa w uprawie. Z pewnością wytwarza urocze odciski zarodników.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Australian“




    Ta odmiana Cubensis została zebrana w Australii. W jednym czasie produkuje kilka pokaźnych grzybów o złotych kapeluszach. Grzyby tej odmiany uprawiane na prostym substracie (na przykład siemię), przekraczają niekiedy jedną stopę wysokości. Zazwyczaj produkuje różną ilość dużych grzybów, lub dużą ilość średniej wielkości, jeśli dobrze korzystamy z substratu. Zauważyliśmy, że uprawiane na kompoście "Dung Brothers" przekraczają 18 cali (45 cm!!!) wysokości. Na tego rodzaju kompoście rosną świetnie. Czas kolonizacji jest średni, nie biją pod tym względem rekordów, ale na pewno nie kolonizują wolno. Inną charakterystyczną dla tego gatunku rzeczą jest, że trzony grzybów są bardzo grube i solidne. Gatunek ten jest pod kilkoma względami podobny do Cubensis Ecuador.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „B+“




    Niesławna odmiana B+... cóż z niej za kameleon. Było nie było jest to najbardziej wszechstronna odmiana cubensis z jaką się spotkaliśmy. Adaptuje się i rośnie w szerokim zakresie temperatur i na różnego rodzaju substratach. Dobrze się rozwija nie tylko w domu, kilka razy widzieliśmy owocniki B+ na dworze, rosnące w szerokim zakresie temperatur i na różnego rodzaju substratach. Kilkanaście razy w zimie, temperatura nocą 7°C, w dzień 15°C, B+ po prostu kwitnie. Wiosna/lato, najniższa temperatura 23°C, najwyższa 32°C, B+ znowu pięknie owocnikuje. Widzieliśmy jak z powodzeniem rośnie na drewnie olchy, na kompoście, na słomie, na łajnie, na ryżu, w szczególności lubi siemię. Słyszeliśmy wiele dobrych opinii od lubiących tę odmianę, jak prosta jest w obsłudze, i jaka jest piękna, lubiana przez wielu. B+ nie kolonizuje super szybko, kolonizuje ze średnią prędkością, produkuje kilka bardzo dużych grzybów, które generalnie są w kolorze karmelowym. Uprawiana w chłodniejszych temperaturach przeważnie zawsze produkuje bardzo piękne karmelowe kapelusze. Grzyby tej odmiany posiadają bardzo grube trzony i duże kapelusze. Posiadają także grubą błonkę. Uprawiane w cieplejszych temperaturach zmieniają czasami kolor na bardziej złoty.
    Przez pewien czas sporo było nieporozumień wokół tej odmiany. Pan G, od którego pochodzi ta odmiana mówił, że jest to hybryda azurescens / cubensis. Mimo że czasami przypominają wyglądem Psilocybe azurescens, to jest to zupełnie oddzielna odmiana. Wielkie podziękowania dla pana G, gdziekolwiek dziś jest, za to że dał nam takie piękne grzyby. Chcielibyśmy jeszcze powiedzieć, że jest to "super odmiana". Pod wieloma względami jest lepsza od innych. Jest to nasz osobisty faworyt i według nas powinien znaleźć się w każdej kolekcji! Jeden z tych dużych grzybów wystarczy aby zabrać dwie osoby na intensywną podróż.

    Zdjęcia po lewo pokazują okazy uprawiane w szklarni na mixie 2:1 ziarno/wermikulit.
    Zdjęcie po prawo przedstawia wielki okaz przyrównany do trzydziesto centymetrowej linijki.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Blue Meanie“




    Odmiana Blue Meanie jest dla mnie zagadkową odmianą.
    "Blue Meanies", która jest przez około 30 lat powszechnie znaną nazwą dla Panaeolus cyanescens stała się zdaje się także rodzajem nowej odmiany cubensis. Czasem niektórzy sprzedawcy przemianowują odmianę, myślę, że w celach komercyjnych. Odmianą taką zdaje się być Z-strain. Lecz nikt zdaje się nie wie jaką powinna być ona odmianą. Wygląda trochę jak Golden Teacher, lecz nią nie jest.
    Tak więc znaleźliśmy tę odmianę na stronach jakiegoś szanowanego sprzedawcy jako cubensis więc jesteśmy gotowi umieścić tę odmianę na liście.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Brasil“




    Odmiana ta ma swój początek w Brazylii. Jest bardzo ryzomorficzna i silnie kolonizuje dając średniej wielkości grzyby. Owocnikuje bardzo szybko i wydaje gromady liczące duże ilości grzybów. Nie trzeba izolować tej odmiany by otrzymać dobre wyniki!

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Cambodia“




    Jest to szybko rosnący gatunek, który pochodzi z Kambodży. Jeden z najszybciej kolonizujących rodzajów cubensis z jakim się spotkaliśmy! Na agarze grzybnia rozrasta się prawie dwa razy szybciej niż pozostałe rodzaje cubensis! Daliśmy go kilku ludziom i wszyscy odnieśli te same rezultaty. Oto przykład. Trzy dni po zaszczepieniu zaczęła rozwijać się grzybnia, która półlitrowy słoik skolonizowała w siedem dni. Grzybnia została przykryta warstwą grubości dwóch i pół centymetra i zaczęła wydawać grzyby w ciągu dziesięciu dni od chwili przykrycia. Grzyby mogły być zbierane dwadzieścia pięć dni od momentu zaszczepienia. Każda z założonych upraw dała takie same, zadziwiające rezultaty. Na przestrzeni lat spotkaliśmy się z różnymi odmianami grzybów Psilocybe, ale ta otrzymuje złoty medal za to, że jest jedną z najszybciej rosnących odmian. Nie tylko ekstremalnie szybko rośnie ale produkuje też absolutnie piękne grzyby z kapeluszami w kształcie dzwonu. Owocniki mogą nie być największe, ale za to jest ich zawsze dużo! Odmiana łatwa w uprawie, nie wymaga szoku termicznego.
    Odmiana ta została zebrana w Kambodży przez John'a Allen'a, który filmował tam naturalnie rosnące grzyby cubensis. Przekonaliśmy się także, że jest to odmiana posiadająca największy potencjał z dotychczas przez nas skonsumowanych. Powoduje bardzo przyjemny, energetyzujący high, który trwa jakiś czas. Nie jest to doznanie ekstremalnie intensywne, po prostu bardzo energetyzujące i trwa długi, długi czas. Bardzo łagodne i bez fizycznego dyskomfortu. Odmiana ta obudzi Was w naprawdę piękny sposób. Jeśli lubicie energetyzujące wycieczki, to jest to bilet na całonocną eksplorację. John Allen i jego ekipa filmowa również przekonali się, że jest to mocna odmiana cubensis.
    Odmiana ta rośnie wraz z Copelandia Cambodginiensis w bydlęcym łajnie wokół świątyń Angkor Wat Temple w Siem Reap, w Kambodży.
    Więcej zdjęć tego grzyba, zrobionych przez J. Allena, możesz zobaczyć na spiritplants.com.
    Grzyby te dobrze rosną na siemieniu, na zbożu, na łajnie, na kompoście i wygląda na to, że lubią wysoką temperaturę. Przekonaliśmy się, że raptownie kolonizują w temperaturze 29°C, i bez problemów owocnikują w 33°C. Uwielbiają gorąco!!!! Same także wytwarzają sporo ciepła, trzeba to wziąć pod uwagę w czasie inkubacji i owocnikowania. Jest to zdecydowanie odmiana letnia. Zasłyszeliśmy u ludzi, że słoiki z grzybnią wydzielają dużo ciepła. Niezbyt dużo grzybów lubi tak wysokie temperatury. Zdecydowanie letnio/jesienny wybór. Udało nam się oswoić tę odmianę i jest teraz bardzo stabilna, dobrze też znosi zanieczyszczenia.
    Ostatnio udało się ustalić że grzyby te równie dobrze rosną w nadwornych zagonach w niższych temperaturach. Inna sprawa jaką zauważyliśmy, to że raz produkują fajne gładkie trzony i piękne kapelusze, a innym razem trzony są nierówne i grudkowate. Poza tym duża ilość grzybów zajmuje niewielki obszar. Na zbożach nie rosną zbyt duże, natomiast na łajnie i na kompoście tak. Na zbożach dużo niewielkich grzybów zajmuje niewielką powierzchnię. Na zdjęciu poniżej grzyby na kompoście. Odmiana ta produkuje naprawdę piękne okazy.
    Kolonizację proponujemy w temperaturze 23°C-26°C, nie więcej, gdyż grzybnia sama w sobie wydziela dużo ciepła. Owocnikować może nawet w temperaturze niższej od 15°C, ale jeszcze raz powtarzam, że odmiana ta preferuje ciepełko. Tak więc owocnikowanie występuje w przedziale 15°C-34°C i wyżej, tak, tak powyżej 34°C. Jest to jedna z naszych ulubionych odmian cubensis ponieważ tak szybko kolonizuje i owocnikuje i jest bardzo łatwa dla umysłu, ciała i duszy.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 23-26°C / 15-34°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Cambodian Gold“




    Cambodian Gold jest hybrydą F1 stworzoną z Psilocybe Golden Teacher x Cambodia. Odmiana ta została opracowana przez holenderskiego producenta growkitów by niezwłocznie zacząć uprawiać typ ikonowej odmiany Golden Teacher w domu.
    Przez długi czas, marzeniem tego producenta było dostarczenie łatwego do użycia w domu grow kitu Psilocybe cubensis Golden Teacher, lecz odmiana zachowywała się gorzej i zdawała się nieodpowiednia jako zestaw "Gotowy do uprawy". Jednakże, dzięki procesowi kontrolowanej hodowli grzybni i starannym selekcjom, zarodniki Cambodia i Golden Teacher zostały połączone jako potężna krzyżówka z hybrydowym wigorem, która zwana jest "Cambodian Gold".
    Cambodian Gold został po raz pierwszy wprowadzony jako zestaw "Gotowy do uprawy" przez Azariusa!

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Colombian“




    Gatunek ten pochodzi od naszego przyjaciela z Kolumbii Plankton'a98. Zebrał go z pastwisk w pobliżu małej wioski Villa de Leiva. Osobiście przekonał się, że grzyb ten ma duży potencjał i wozi na piękne wycieczki, dlatego chciał pomóc w rozprzestrzenieniu jego zarodników. Wysłał nam dwie partie zarodników; jedną z Guato i tę, z Villa de Leiva.
    Pod względem parametrów wzrostu jest to bardzo szybko kolonizujący gatunek. Produkuje szybko rosnącą grzybnię mieszaną, kłączasto-puszystą (multizarodnikowe zaszczepianie). Dziwną rzeczą jest, że podczas owocnikowania grzyby nie są w stanie utrzymać własnego ciężaru i płożą się po ziemi. Nasi hodowcy uprawiali je kilka razy i zawsze dziwili się, że nie rosną do góry. W tej kwestii potrzebujemy Waszej pomocy. Taka ilość rosnących grzybów zużywa sporo energii. Jak widzicie rosną raczej duże i w wielkich grupach, chyba fajnie wyglądających według mnie. Chcielibyśmy usłyszeć Waszą opinię. Oferujemy je po niższej cenie ponieważ liczymy na Waszą odpowiedź.
    Co do lotów, bardzo czyste, ale nieco łagodne. Jest wspaniałym "towarzyskim" grzybem. Zapewnia piękny locik, ale bardzo łagodny i spokojny. Bardzo łatwo po nich rozmawiać w grupie ludzi bez przytłaczającego odczucia wywołanego działaniem psilocybiny. Grzyb z bardzo niskim współczynnikiem lękowym. Wchodzi bardzo delikatnie, powoli i spokojnie. Jest dobry by być wśród ludzi bez uczucia obawy wywoływanego przez niektóre grzyby. Można liczyć na łatwą i spokojną wyprawkę. Opis sporządzony na podstawie tylko jednej wyprawy. Sam osądź. Chętnie poznamy Twoją opinię na temat nowego gatunku z Kolumbii.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Ecuador“




    Ten piękny Ecuador Cubensis pochodzi z Ekwadorskich gór z wysokości powyżej 3500 stóp. Ten został zebrany przez samego BIO. Gatunek ten jest obecnie bardzo rozpowszechniony. Grzyb ten stał się bardzo popularny, ponieważ bardzo łatwo go uprawiać. Produkuje bardzo ładne złote grzyby i z łatwością rośnie na zróżnicowanych substratach. Przez wiele osób został uznany za najpiękniejszy. Szybkość kolonizacji jest średnia, produkuje mnóstwo ładnych, pokaźnych grzybów. Zazwyczaj średnia wielkość waha się w granicach 10-22cm, zależy jak są uprawiane. Grzyb ten ma raczej grubą nogę i wielki kapelusz. Jest to doskonała odmiana dla początkujących, ponieważ jest stabilna i bardzo łatwo owocnikuje. Szybko przyzwyczaja się do substratu na którym jest uprawiana. Euforyczne odczucia, które wywołuje są bardzo kojące i relaksujące, mogą być wizualne.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Ecuador Yosterizzii“




    Odmiana ta pochodzi od Mushroomtroll. Podał on następujący opis.
    Psilocybe cubensis ecuadorian var. Yosterizii ma bardzo widoczne usłojenie i wąskie linie na kapeluszach, z których niektóre są bez pierścienia. Około 3 lata zajęło jego opracowanie, i daje on wielokrotne rzuty (jeśli utrzymasz inkubator wolnym od pasożytów uzyskasz rzut co każde 2 tygodnie przez około 6 miesięcy, odmiana ta nie wymaga okrywy lecz jest konieczna dla wielokrotnych rzutów (zwykle rozkładam na dnie 5 cm perlitu i dodaję 2 cm przesterylizowanej wody, rozkładam na to 5 mm skolonizowanego ziarna a następnie okrywam 2 cm mchu torfowca. (Mech torfowiec jest moczony do punktu, w którym tylko kilka kropli wody wypływa między palcami a następnie jest sterylizowany.)

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „F+“




    Pochodzi z dzikorosnącego Psilocybe cubensis z Florydy. Przeprowadzono izolację zakończoną sklonowaniem owocnika. Z tego klona pochodzą wszystkie linie F+.
    Odmiana jest bardzo agresywna i kolonizuje większość substratów w wyjątkowo szybkim czasie. F+ został nawet wyowocnikowany na zrębkach drzewnych. Jak większość cubensis, F+ ma się najlepiej na końskim i krowim oborniku. Grzybnia F+ jest przeważnie filcowata do przejściowo linearnej, chociaż w pewnych warunkach może rosnąć bardzo ryzomorficznie. Pomimo przeważnie filcowatego wzrostu, F+ pinuje zazwyczaj obficie.
    Owocniki z tej odmiany mogą rosnąć raczej duże.
    Zdefiniowanie cech tej odmiany obejmuje: plamki grzybni na kapeluszu, symetryczne kapelusze, łatwy wzrost grzybni na trzonie, oraz pępkowaty kapelusz.
    Joshua, który wyizolował tę odmianę, ma nadzieję, że wszystkim się spodoba i że zostanie rozpowszechniona wśród mikologów na całym świecie.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Golden Mammoth“




    Istnieje wiele internetowych ewangelii o tej odmianie. Oto trochę informacji, które zebraliśmy w FSRE. Komercyjny sprzedawca w Kanadzie jest jedynym źródłem stwierdzającym tę odmianę. Na swojej stronie mają następującą informację:
    "'Golden Mammoth' (psilocybe aureus tantus) jest niesamowitą odmianą Psilocybe cubensis. Golden Mammoth zdobył reputację jako najlepsza dostępna odmiana wśród magicznych grzybów Psilocybe cubensis, najbardziej plenna, niezawodna i odporna na badania.
    Opracowana trzynaście lat temu przez specjalistę mikologa z ponad 30 letnim doświadczeniem, odmiana Golden Mammoth powstała po rozległych badaniach. Fachowo udoskonalony, Golden Mammoth posiada czystą i wolną od wirusów linię genetyczną. Golden Mammoth jest najsilniejszą, najbardziej energiczną odmianą Psilocybe cubensis w sprzedaży. Odmiana ta dostarcza mamucie ilości materiału badawczego. Wygląd ogólny: Kapelusze w złotym kolorze. Białe trzony z zasnówką o wysokości 8-10 cali."

    Jakakolwiek historia leży za tą odmianą, my w FSRE możemy potwierdzić, że nie jest to przemianowana B+ lub Golden Teacher. Odmiana ta ukazuje swe własne wyjątkowe cechy. I uważamy, że odmiana ta jest wynikiem ciężkiej pracy zawodowego mikologa.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Golden Teacher“




    Klasa jest teraz na sesji. Zjedz kilka kapeluszy i przygotuj się na kosmiczne lekcje!
    Nie wiadomo dokładnie skąd pochodzi ten gatunek. Podobno wyszedł kilka lat temu z podamsterdamskiej firmy. Nasz odcisk otrzymaliśmy z The Sporeworks. Po tym jak nasz hodowca Clyde uprawiał je kilka razy, naprawdę mu się spodobały. Golden Teacher produkuje bardzo ładne i mięsiste grzyby. Jest to standardowa odmiana cubensis, rosnąca ze średnią szybkością, produkuje duże grzyby. Nie wymaga szoku termicznego. Wielu ludzi chwali potencję tych grzybów. Słyszałem z kilku różnych źródeł, że uwydatnia się postrzeganie spektrum kolorów zielonego i purpurowego :-).

    Małe wyjaśnienie w celu uniknięcia pomyłek.
    Inny popularny sprzedawca zarodników twierdzi, że PES Hawaian i Golden Teacher to jedna i ta sama odmiana i tak też ją sprzedaje. Clyde uprawiał obie kilka razy i przekonał się że są całkiem różne, pod względem rozmiaru i wzrostu. W związku z tym twierdzi, że PES Hawaian nie jest wart uprawy (wg naszej opinii oczywiście, jeśli się zgadzacie to świetnie!) i że Golden Teacher jest zdecydowanie bardziej wart uprawiania i rozpowszechniania jego zarodników. Dość gadania, zostajemy przy GT.

    Poniżej Golden Teacher uprawiany na kompoście "Dung Brothers" bez warstwy okrywającej. Zauważ jak duże kapelusze posiada ten gatunek.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Guadalajara mexico“




    Ten mały przyzwoity meksykański gatunek Cubensis pochodzi z Guadalajara. Nie jesteśmy do końca pewni kto go odnalazł, ale Workman posiada znajomości w Meksyku i uprawiał go by pozyskać zarodniki. Parametry wzrostu wcale nie wyszukane. Kolonizuje ze średnią szybkością, produkuje raczej małe kapelusze na średnim grzybie. Postanowiliśmy go zatrzymać ponieważ ludzie o niego pytają, ze względu na jego dużą potencję. Zauważyliśmy również, że większość gatunków z Meksyku jest raczej mała, ale bardzo wizualna i zapewnia mocne duchowe przeżycia.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Gulf Coast“




    T.H.E Gulf Coast Cubensis w zasadzie oznacza grzyby, które dziko rosną wzdłuż oceanicznej granicy stanów takich jak Texas, Alabama, Floryda, Georgia, itp. Zarodniki z jednego stanu mogą przedostać się do innego za pośrednictwem ptaków, zwierząt hodowlanych, lub huraganów. Przystosowane są do warunków panujących wzdłuż wybrzeża a także do terenów śródlądowych o wilgotnym oceanicznym powietrzu. Z tego co słyszałem sporo ludzi jest bardzo zadowolonych z tej odmiany, ponieważ szybko kolonizuje i produkuje grzyby o mocy trochę powyżej średniej. Na przestrzeni lat otrzymaliśmy od ludzi kilka różnych odmian gatunku Gulf Coast, które testowaliśmy. Z tak wielu odmian rosnących na przybrzeżnych terenach stanów zdecydowaliśmy wybrać tę, którą ciągle z doskonałym rezultatem uprawiał nasz przyjaciel. Porównaliśmy jego wyniki z odmianą z którą sami pracowaliśmy i zdecydowaliśmy, że ma najlepszą odmianę Gulf Coast Cubensis jaką do tej pory widzieliśmy. Nasz hodowca Clyde pracował z nią kilka razy i kiedy upewniliśmy się, że ma świetne właściwości wstrzymaliśmy pracę nad innymi odmianami GC takimi jak Alabama i zatrzymaliśmy tę. Uważa się że odmiana ta pochodzi z Texasu, ale nasz przyjaciel nie jest na sto procent pewien. Tak na marginesie, odmianę tę nazywamy T.H.E. Gulf Coast aby nie mieszała się z pozostałymi Gulf Coast pochodzącymi z tej okolicy. Ta jest naprawdę wyjątkowa i z radością dodajemy ją do naszego zbioru wyjątkowych gatunków.

    Odmiana ta nie należy do opornych tak jak inne GC, które mieliśmy okazję uprawiać w przeszłości. Owocnikuje bardzo łatwo w przedziale temperatur od 15°C do 32°C. Aby uzyskać lepszy efekt proponujemy temperaturę w granicach 24°C.
    Psilocybe cubensis „Gulf Coast Alabama US“
    Ten gatunek cubensis przysłany został przez zbieracza świętych grzybów z Alabamy. Otrzymaliśmy od niego odcisk, który miał 6,5 cala średnicy. Bardzo duży odcisk z bardzo dużego grzyba. Zbieracz powiedział, że to jedna z jego ulubionych odmian cubensis, które zbiera w Alabamie, i patrząc na wielkość odcisku i na to co nam z niego wyrosło wiemy czemu tak sądzi.
    Gatunek ten należy do szybko kolonizujących i bardzo prostych w uprawie. Niezwykła rzecz, to że grzyb rośnie w dużych kępach 10-25 sztuk. 80 procent właśnie tak nam wyrosło. Ogólnie Gulf Coast Alabama jest przyjemną odmianą, ale potencję ma raczej niską jak na cubensis.
    Odmiana ta w pełni skolonizowała półlitrowy słoik z żytem w 16 dni. Owocnikowanie zaczęło się w przeciągu dwóch tygodni od momentu przykrycia. Rośnie w grube masywne grzyby zbierające się w kępach. Niełatwy do pozyskania zarodników, ale za to szybko rośnie.

    Na poniższym zdjęciu 23 sztuki Alabamy w jednej kępie.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 15-32°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Huautla“




    Odmiana ta pochodzi z Huautla de Jímenez, małej wioski w stanie Oaxaca w Meksyku. W wiosce tej Gordon R. Wasson pierwszy raz spróbował grzybów psilocybowych, stając się pierwszym białym człowiekiem biorącym udział w ceremonii grzybowej.
    Jest to grzyb, który Maria Sabina wykorzystywała w swoich spotkaniach, kiedy kończył się sezon na Psilocybe caerulescens. Grzyb ten niesie w sobie niezrównany wśród cubensis ładunek duchowy.

    Zebrany z trawiastych pastwisk przez club99 w końcu Czerwca 2001. Ciekawe, że nie widziano żadnego rosnącego bezpośrednio na łajnie.

    Grzyby są wysokie i cienkie, i mają wyjątkowy kształt kapelusza. Nie spotkaliśmy jeszcze gatunku, który produkowałby tak piękne stożkowe kapelusze.
    Jest to łatwo owocnikująca odmiana, nie wymaga szoku termicznego.

    source - www.mushmush.nl

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „John Allen“




    Poniższa informacja o tej odmianie została wysłana przez Johna Allena na forum entheogen.com!
    Odmiana Allen została opracowana przez Hydrogen'a ze Shroomery na cześć moich badań i zbierania odcisków zarodników.
    Kolejną jaką opracował była odmiana Elephant Gate. Nie nazwałem żadnej z nich chociaż pochodzą z Koh Samui. Nie potrafię sobie przypomnieć z jakiego obszaru pochodzi odmiana Allen. Nie nazwałem jej. Lecz rozumiem, że też szybko kolonizuje jak BHT i Cambodian.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Keepers Creeper“




    Grzyb ten dotarł do nas dzięki The Little Guy. Odcisk wygraliśmy w dobrych zawodach na Shroomery. Więc nasz pierwszy materiał genetyczny przybył od BoxTop z TLG i został wygrany w zawodach. Oryginalny Creeper pochodzi od Keeper'a. Również źródła odcisków, jednak najdroższego na naszej planecie. Osobiście nie wierzę w jego fantazyjny stock z fantazyjnymi hybrydami i ekskluzywnymi cenami.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Malabar“




    Gatunek ten pochodzi z wybrzeża Malabar w Indiach. Jest cudownie płodny. Łatwy i szybkorosnący. Ma fajne, grube, mięsiste owocniki. Mogą być dość duże. Posiada unikalny kapelusz, którego górna powierzchnia jest płaska, póki kapelusz się nie otworzy. Trzon jest dość gruby, zdecydowanie gęsty i mięsisty. Zasnówka ma czasem skłonność do pozostawania nawet na dojrzałych owocnikach. W celu pozyskania zarodników przeważnie trzeba ją zdjąć samemu. Gatunek ten bardzo słabo zrzuca zarodniki.

    source - www.mushmush.nl

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Matias Romero“




    Jest to fajna ryzomorficzna odmiana. Dużo pinów i dużo abortów. Lecz przy właściwej wilgotności można uniknąć wielu (lecz nie wszystkich) abortów. Odmiana ta uwielbia wodę lecz nie zatop jej! Tłuste, mięsiste trzony, zwłaszcza przy podstawie i wspaniałe plony. Nazwa tej odmiany pochodzi od nazwy meksykańskiej wioski Matias Romero, gdzie została zebrana. Produkuje trochę mniejsze grzyby o grubszej nodze zazwyczaj rosnące w kępkach. Odmiana ta odnosi duże korzyści z szoku termicznego. Większość zasnówki odrywa się równo od kapelusza, a kapelusze zrzucają dużo zarodników.
    Na zdjęciu grzyby uprawiane na sterylizowanym życie przykrytym mieszanką torfowo perlitową.

    source - www.mushmush.nl

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Mazatapec Mexicana“




    Kolejny fantastyczny meksykański Cubensis pochodzi z okolic Mazatapec. Spodoba się tym, którzy preferują duchowe wydanie grzybów. Zawsze zaznaczałem, że grzyby z Meksyku wysyłają na bardzo mocne duchowe wycieczki. Na przestrzeni lat otrzymaliśmy od ludzi dużo pozytywnych opinii, opisujących bardzo piękne wizje. Mimo, że wywołują wspaniałe duchowe lub wizualne przeżycia, to trzeba uzbroić się w cierpliwość. Gatunek ten kolonizuje trochę wolniej niż pozostałe. Będziesz musiał dodać do swego projektu jakieś 10-14 dni. Mimo to grzyb ten wart jest tego oczekiwania. Łatwy w uprawie, nie wymaga szoku termicznego.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „McKennaii“




    Odmiana ta pierwszy raz pojawiła się w holenderskich smartshopach. Była dostępna jako świeże grzyby wkrótce po śmierci Terrence'a McKenny. Uważamy, że odmiana ta została nazwana na cześć Terence'a McKenny by go uhonorować. Mógł to być chwyt marketingowy smartshopów, mimo tego to bardzo zaszczytne nazwać odmianę na cześć Terrence'a McKenny.
    Poniższa informacja pochodzi ze strony jednego ze sponsorów, który oferuje tę odmianę jako Growkit:
    "McKennaii może być nawet mocniejszy niż popularny lecz trudny w uprawie Hawaiian (Copelandia cyanescens). Niewątpliwie McKennaii jest najmocniejszym cubensis w naszym katalogu. Jest on dla bardziej wizualnie zainteresowanych. Ciemno brązowe kapelusze o dziwnym kształcie z grubymi, krzepkimi trzonami."
    Również ta informacja może być częścią chwytu marketingowego!

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Mexican“




    Grzyb ten został znaleziony przez pana G. w południowym Meksyku. Bardzo piękny okaz rodzący zawsze piękne, żółtawe, nakrapiane kapelusze, pozostałe cubensis są przeważnie jasno-brązowo-złote :). Czasami kapelusze bywają pomarańczowawe, nakrapiane. Grzyby te mają małe trzony, i nieporównanie do nich duże kapelusze. Raczej szybka odmiana, bardzo łatwa w uprawie. Wyjątkowo dobrze znosi przykrywanie i kontynuuje owocnikowanie raz za razem, po tygodniu na każdy rzut. Mimo, że nie produkuje gigantycznych grzybów to produkuje ich dużą ilość. Zazwyczaj można liczyć na minimum cztery, naprawdę dobre rzuty, a czasem jest ich więcej. Kolejna dobra właściwość tej odmiany, to że owocnikuje w temperaturach mniejszych od 10°C, ale równie dobrze owocnikuje w wyższych temperaturach, jak większość cubensis tj. 24°C-30°C.
    Charakterystyczna rzecz dotycząca potencji tych grzybów. W pierwszej fazie działania (na wejściu) nie wywołują, jak większość odmian, uczucia niepokoju. Wywołują bardzo łagodną i czystą fazkę z intensywną ucztą dla oczu.
    Mexi-cub jest naprawdę pięknym grzybkiem i zdecydowanie zasługuje na odznakę "the best of show".

    Poniżej zdjęcia grzybów uprawianych na kompoście "Dung Brothers". Są absolutnymi wielgusami jak na grzyby, które przeważnie rosną mniejsze.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Mystery Fatass“




    Gatunek ten produkuje grzyby z najtłuściejszymi dupskami jakie kiedykolwiek widzieliście! Kapelusze kiepsko zrzucają zarodniki. Duże grzyby na solidnych nogach, pokrytych swego rodzaju miękką tkanką, która po wystawieniu na działanie powietrza natychmiast barwi się na niebiesko. W pierwszym rzucie rosną grzyby z niewiarygodnie grubą nogą. W późniejszych rzutach może wyrosnąć kilka bardzo dużych okazów.

    source - www.mushmush.nl

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Nepal Chitwan“




    Opis: Gatunek pochodzi z napalskiej dżungli Chitwan. Orginalny materiał został zdobyty przez Baerbel'a w wiosce Sauraha w pobliżu nepalskiej dżungli Chitwan. Znalezione trzy okazy rosły w cieniu pobliskiego drzewa w skądinąd suchych warunkach pogodowych, trzy miesiące po typowym sezonie grzybowym. Rosły w czymś co wyglądało na odchody słonia albo nosorożca.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-70 mm średnicy, półkólisty rozszerzający się z wiekiem płaski. Złoto brązowy w czasie dojrzewania do jasno brązowego. Drobnowłókniste pozostałości po zasnówce, znajdujące się na młodych grzybach w większości wkrótce zanikną. Kolor żółtawo biały sinieje z czasem do niebieskawo zielonego. Pozostałości zasnówki przyczepione wokół zewnętrznej krawędzi kapelusza.
    • Trzon: Długość 150-200+ mm. Zazwyczaj równy, czasem nieznacznie powiększony u podstawy, w kolorze żółtawym do szarego z połyskiem, z czasem sinieje do niebieskawego, półpusty z pozostałościami kawałków zasnówki.
    • Blaszki: Przyłączenie blaszek przyrośnięte do wyciętych. Blaszki w młodych owocnikach żółtawe z wiekiem ciemnieją.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemne, brązowo purpurowe, subelipsoidalne na czterozarodnikowej podstawce.



    source - www.sporeworks.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Orissa India“




    Aż z Indii. Ekstremalnie duże cubensis rosnące na odchodach słoni. Jest to jeden z największych cubensis jakie mieliśmy okazję uprawiać. Przywieziony przez etnomikologa Johna Allen'a, jeszcze raz wielkie dzięki John, gatunek naprawdę przebija wszystko, a w szczególności pojemniki, w których rośnie. Widzieliście kiedyś grzyby wielkości talerza? Nawet na ciastkach ryżowych rosną raczej duże sztuki.
    Clyde i jego znajomi hodowcy z Amsterdamu widzieli różne wyniki także tej odmiany. Chociaż coś tak dużego posiada niewielką cenę, czasem jest raczej niestabilny gdy zostanie wzięty z obornikowych pól do growshopów Amsterdamu. Amsterdamscy hodowcy mówią nam, że choć pierwsze rzuty mogą być niestabilne, reszta jest znakomita i wytwarza te wielkie grzyby, jakich nigdy nie widzieli. Indyjski cubensis obrasta także zieloną pleśń jak nic. Rozwija się nadal przy zielonej pleśni jak boczniaki. Przypuszczam, że coś musi być w łajnie słoni, co pomaga tym grzybom rozwijać się i uodparniać na większość zielonych pleśni (trichoderma). Im dłużej Clyde z nimi pracował tym było lepiej.
    Szybkość kolonizacji jest średnia, potencja jest ekstremalna jak na cubensis, jak wynika z informacji z amsterdamskich coffe shopów i od mieszkańców Indii.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Pensacola“




    Odmiana ta została po raz pierwszy podarowana FSRE przez Ashes.
    FSRE jest bardzo szczęśliwe z możliwości dzielenia się tą interesującą odmianą cubensis z Pensacola na Florydzie. Będziecie zaskoczeni wyglądem tej piękności. Rośnie szybko i ma ryzomorficzną grzybnię, łatwo owocnikuje niskimi lecz masywnymi owocnikami.
    Odmiana warta wypróbowania!!

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „PESA“




    Ekstremalnie mocny PESA cubensis

    Gotowi na mały dramat i kontrowersję. Gatunek ten posiada ciekawą historię. Hawajska firma o nazwie Pacific Exotic Spora (PES) reklamuje tę odmianę jako hybrydę cubensis/azurescens. Posunęli się nawet do twierdzenia, że pochodzi ona od grzybmastera Paul'a Stamets'a. W przeszłości już wiele razy mówiono o hybrydach azure/cub, ale do tej pory ekspert taki jak P.Stamets nie opublikował nic o możliwości łączenia Psilocybe azurescens z Psilocybe cubensis. Są to dwa zupełnie różne gatunki i takie zadanie jest oczywiście bardzo skomplikowane. Jestem pewien, że jeśli ktoś umiałby to zrobić to byłby to Paul Stamets, i mam nadzieję, że pewnego dnia to zrobi. Ale póki tego nie opublikuje nie dajcie się nabrać. A na razie nie jest to nic więcej jak bardzo mocny cubensis.
    Jakoś rok temu, kiedy zaczęli reklamować tę hybrydę, wielu z nas rzuciło się by zdobyć ten odcisk (tak, dlatego mają takie wysokie ceny). Workman uprawiał go, i raz jeszcze hybryda cubensis/azurescens okazała się niczym więcej jak cubensis. Nasz hodowca uprawiał wszystkie gatunki zakupione w PES, i przekonał się, że tylko ten wart jest zatrzymania. Kolejna firma, PF, sprzedaje PES Hawaiian, i jest to inny gatunek. Niektórzy mają PES Amazonian, ale ten gatunek nie jest żadnym z nich. Aby ułatwić sobie zadanie nazwijmy go PESA, gdzie A nie oznacza Amazonian. Myślę, że na początku miało oznaczać Azurescens.
    PES (Pacific Exotic Spora) byli przez jakiś czas obecni, i sprzedawali kilka odmian cubensis i panaeolus po bardzo bardzo wysokich cenach. Normalnie nie zamieszczamy odmian, które są unikalne dla innej firmy. Ale gdy PES narzuciło na zarodniki takie ceny, zdecydowaliśmy się go zamieścić i podzielić się ze wszystkimi, większość ludzi lubi ekstremalnie mocne grzyby.
    Ok, koniec tej kontrowersyjnej gadaniny, zapoznajmy się z gatunkiem. Nasz hodowca Clyde zauważył, że jest to jeden z najbardziej niebieszczących gatunków, z jakim do tej pory pracował. Po odcięciu łodygi, kolor zmienia się na ciemnoniebieski w przeciągu 2-3 sekund!! Większość cubensis potrzebuje 10-20 sekund. Każdy kto go próbował przekonał się o jego ekstremalnej mocy. Prawdopodobnie dlatego PES zaczęli nazywać hybrydą cubensis/azurescens, ponieważ azurescens jest najmocniejszym grzybem na świecie.
    Tak więc PESA jest BARDZO mocnym grzybem, ale moc to nie wszystko. Produkuje jasne duże kapelusze na małych nogach. Prędkość kolonizacji jest średnia, dobrze owocnikuje w niskich temperaturach. Grzyb ten nie wykorzystuje całkowicie substratu, ale owocniki które produkuje są ekstremalnie mocne. Dobrze rośnie na kompoście. Jest to dobra odmiana, którą warto dodać do swojej kolekcji. Jak już wspominałem, jest to jedyna odmiana pochodząca od PES którą polubiliśmy na tyle by ją zatrzymać. Jest to ulubiona odmiana naszego hodowcy, myślę że po prostu jest pod wrażaniem jej szybkiego niebieszczenia... jak łatwo zabawiony ;-)

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Penis Envy“




    Cieszymy się, że możemy wam w końcu udostępnić zarodniki naszego ulubionego cubensis. Chcieliśmy zrobić to wcześniej, ale z tego grzyba strasznie trudno je pozyskać. Aktualnie, jedynie około 10% tych grzybów zrzuca zarodniki. Za każdym razem gdy mieliśmy kilka odcisków wysprzedawaliśmy je natychmiast!
    Czemu tak jest? Ponieważ w istocie jest to grzyb mutant. Został stworzony przez sławnego enteomikologa/enteobotanika psylonautę Terence'a McKenna, niech Bóg ma jego duszę w opiece. Nieznającym Terence'a przypomnę, że był znanym autorem, mówcą, mikologiem, botanikiem psychoaktywnych roślin i grzybów. Całą skarbnicę jego nauk możecie znaleźć w postaci mp3 na stronie http://mckenna.psychedelic-library.org.
    Moją ulubioną książką jego autorstwa jest "Food of the Gods". Na nieszczęście Terence McKenna zmarł w zeszłym roku (3.04.2000) przez guz mózgu i znajduje się teraz w boskich rękach. Do zobaczenia na kosmostradzie Terence.
    Oprócz cudownych nauk, które pozostawił by podsycały naszą myśl i wyobraźnię, pozostawił również jedne z najbardziej wyjątkowych i mocnych grzybów cubensis, które kiedykolwiek próbowaliśmy. Nazywają się Penis Envy ponieważ przypominają ... no cóż ... zgadliście ... penisa. Terence był wielki jeśli chodzi o grzyby i marichuanę, wiele opowiadał o grzybach psylocybowych, które są męską energią i o mj, która jest żeńską energią. Nic dziwnego, że stworzył grzyba wyglądającego jak penis :) Posłuchaj jego wykładów, a będziesz wiedział o czym mówię.
    Ok, teraz trochę informacji o samym grzybie. Więc jest on po prostu zadziwiający. Przez jednych faworyzowany u innych budzi obawę. Dlaczego? Ponieważ jest bardzo potężnym medykamentem. Większość naszych znajomych z Amsterdamu twierdzi, że jest dwa razy mocniejszy od cubensis, kiedykolwiek przez nich próbowanych. Wibracja trwa długi, długi czas. Nie wchodzi "falami", jak większość cubensis. Jest to konkretna jazda od początku do końca. Jak już zacznie się konkret to trzyma mocno przez wiele wiele godzin ... ale w bardzo piękny sposób. Kilku znajomych twierdziło, że był za mocny, ale większość chciała więcej, więcej i więcej! W tych czasach gdy przebywałem poza U.S i miałem okazje je jeść, byłem zahipnotyzowany. W moich doświadczeniach był to doskonały stan na cubensis. Uwielbiam to, że nie uderza cię falami. Przez cały czas jest to ta sama mocna wibracja. Jest bardzo gładka, czysta i swobodna dla ciała. Zawsze czułem się jak milion dolców, dzień po ich spożyciu. Moim skromnym zdaniem jest to doskonała wibracja płynąca z cubensis!
    Pod warunkiem, że mieszkasz w państwie, w którym legalna jest uprawa i spożywanie grzybów psylocybowych. Nie uzyskasz z nich wielkich rzutów, ale uzyskasz niezmiernie solidne grzyby, które są najgrubszymi z kiedykolwiek widzianych cubensis. Są jak małe kłody drewna, solidne na całej swej długości. Po wyschnięciu ważą znacznie więcej niż na to wyglądają. W kwestii jedzenia, lepiej po prostu ich nie jeść, póki nie jest się gotowym na intensywne doznania. Lepiej pokruszyć je na kawałki, prawie zmechacić. Coś co wygląda na kupkę średnich grzybów zmechaca się w stos 3-4 razy większy od aktualnej wielkości. Można wówczas znacznie lepiej oszacować porcję.
    Grzyby te rosną bardzo duże zarówno na kompoście i substratach na bazie łajna, jak i na ptasiej karmie i życie. Otrzymaliśmy kilka raportów mówiących, że również na ciastkach mają się bardzo dobrze. Mimo że grzyby naprawdę są zadziwiające, zrzucają bardzo mało zarodników. Jeśli nie możesz pozyskać z nich zarodników, zawsze możesz wyciąć kawałek tkanki i rozmnażać je techniką klonowania na agarze. Można też wziąć wacik i porządnie potrzeć nim blaszki by zebrać zarodni, następnie wrzucić je do torby z ziarnem lub rozsypać na agarze. Oczywiście przy założeniu, że żyjesz tam gdzie można legalnie je uprawiać. Ponieważ zarodniki z tych grzybów są trudne do pozyskania więc są dużo droższe. Jeśli tylko przełkniecie grzyba wyglądającego jak fiut, będziecie mieć wiele przyjemnych doświadczeń. Clyde startował z nimi na życie po czym przenosił je na kompost.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Penis Envy 6“




    Weteran ze Shroomery RogerRabbit, "Skrzyżował standardowego Penis Envy z odmianą Tex". Wynikiem był Penis Envy 6.
    Wysiłki RogerRabbita były próbą stworzenia odmiany PE, która wytwarza więcej zarodników... lecz zarodniki uwolniły się przez przypadek za wcześnie... gdy kilka odcisków wysłano nieumyślnie pocztą, z innymi odciskami.
    Oto co o powstaniu PE 6 mówi RogerRabbit.

    "Pojedynczy wycinek owocnika wyizolowany z PE i drugi z TEX zostały umieszczone na szalce Petriego z jadem grzechotnika dodanym do agaru. Jad węża pomógł dwóm dikariotycznym odmianom podzielającym informację genetyczną utworzyć trzeci sektor, który był tym, co oznakowano jako PE6. Inne izolaty z PE zostały oznaczone PE 1-7, i najwidoczniej, niektóre z 6, które były krzyżówką, były w tej samej partii odcisków. Ideą było uzyskanie PE dobrze wytwarzającego zarodniki, lecz nigdy nie miałem czasu by ustabilizować odmianę w związku z przypadkowym jej przedwczesnym wypuszczeniem. Dlatego czasem wyglądają jak texany a czasem bardzo podobnie do PE."

    PE 6 wygląda jak krzyżówka między Penis envy a Texan. Owocniki mają często DUŻE kapelusze, które otwierają się w pełni, odmiennie niż klasyczny PE. Wytwarzają zarodniki. Choć trzony wyglądają trochę jak PE. Grube i teksturowane. Jak małe pieńki.
    RogerRabbit potwierdza ten opis: "kapelusze, które otworzą się w pełni mają tak jak PE mniej zarodników, i mają też tak samo sękate trzony. Tylko kapelusze zdają się być większe i otwierać po całości."

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „PF Classic“




    Ta odmiana PF nie różni się od normalnego PF Classic. Niemniej jednak odmiana ta była uprawiana od około 1990 tylko na ciastkach PF (mąka z brązowego ryżu/werm) bez przerywania kultury tkankowej.
    W celu utrzymania tej odmiany czystą mamy nadzieję, że zastosujecie ją na ciastkach ryżowo wermikulitowych, jak opisuje styl PF. Myślę, że 90 odcisków Classic jest rodzajem przedmiotów kolekcjonerskich, i tak właśnie są oferowane. W celu utrzymania tej odmiany w 100% prawdziwą umieścimy zwrócone 90 odcisków w zwyczajnym asortymencie Classic.
    Odmiana została podarowana przez René z Perfect Fungi Europe. Odmiana ta jest w 100% oryginałem Roberta McPhersona. Więc jest to jedyny PF Classic od jedynego Pana PF.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Plantasia Mystery“




    Bardzo cieszymy się, że możemy wam dostarczyć tę odmianę. Przez jakiś czas krążyło na jej temat wiele pogłosek. Pochodzi od The Grow Room, ale Plantasia nie jest już w branży zarodnikowej, tak więc spytaliśmy go czy zgodziłby się byśmy sprzedawali jego unikalną odmianę, na co przystał z radością. Tak więc mamy nowy gatunek i myślimy, że jest wystarczająco dobry by nakręcić każdego. Na początku nie było wiadomo czy należy do rodziny azurescens czy do cubensis. Jak widać na zdjęciach bardzo przypomina azurescens, ale rośnie jak cubensis, uwielbia ciepło. Kilka lat temu na meksykańskiej konferencji grzybowej chodziły pogłoski, że gatunek ten zaistniał jako azure dzięki samemu P.Stamets'owi. Jak widać na zdjęciach bardzo przypominają wielkie azurescens, ale nimi nie są.
    Uaktualnienie z grudnia 2000. Cieszymy się, że znowu możemy sprzedawać Plantasia cubensis. Jest to jeden z grzybów które lubię, za wrażenia jakich dostarcza. Zawsze wywoływał szczęśliwe myśli i rozciągał mi twarz szerokim uśmiechem :) tak jak moim znajomym. Po prostu piękne, szczęśliwe wibracje.
    A co do wzrostu, kolonizuje ze średnią szybkością. Owocniki są średniej wielkości i są bardzo ładne, co zresztą widać na zdjęciach. Gatunek ten ma się dobrze nie tylko w ciepłych temperaturach, dobrze znosi także nadworny chłód.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „South American“




    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 25-125+ mm średnicy, półkulisty przez wypukły do niemal płaskiego przy dojrzałości. Ciemno czerwony dojrzewający do złoto brązowego. Drobne szczątki włókienkowatej zasnówki gdy młody, które szybko zanikają. Miąższ biały, szybko sinieje na niebieskawo zielono.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego. Szarawe zabarwienie u młodych owocników staje się niemal czarne u dojrzałych.
    • Trzon: 150-350+ mm długości. Zazwyczaj równy, czasem nieco powiększony przy podstawie, czasem wykrzywiony. Żółtawy do płowożółtego z połyskiem, sinieje na niebieskawo, pusty. Częściowa zasnówka błoniasta, pozostawiająca trwały błoniasty pierścień, który jest porządnie oprószony purpurowawo brązowymi zarodnikami nim jeszcze oderwie się od kapelusza.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemno purpurowawo brązowe, elipsoidalnawe 13 na 8 mikrometrów na czterozarodnikowych podstawkach.

    Omówienie: Wytwarza kilka bardzo dużych grzybów, i bardzo obficie sypie zarodnikami.
    Odmiana ta wszędzie działa świetnie! Szybko rośnie i ma w środowisku naturalnym wysokowydajne gromady. Od czasu do czasu uzyskasz dzięki niej trochę monstrualnych okazów. Ryzomorficzna grzybnia rozrasta się ochoczo, a kapelusze mają tendencję do niewielkiego rozszczepiania, co jest spowodowane szybkim tempem wzrostu owocników. Obficie sypie zarodnikami.

    Faworyt wśród wielu! Zarodniki tej odmiany mogą wytworzyć jedne z najszybciej rosnących cubensis. Wysokie plony, duże owocniki, zwycięzca w każdej kategorii.

    Odmiana ta pochodzi z Ameryki Południowej. Szybko kolonizuje i wytwarza owocniki o średniej wielkości. Nie do przegapienia w każdej biblioteczce prawdziwego kolekcjonera.
    Odmiana South American była początkowo sprzedawana przez Spore Chicks z odmiany zebranej w Wenezueli.
    Kolonizuje bardzo szybko i ma gęsty pinset.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Syzygy“




    Syzygy było nazwą sprzedawcy zarodników w początkowym okresie. Osobą stojącą za tą firmą był najwidoczniej Terence McKenna. Poniżej kopia ich reklamy w książce "Psilocybin: Magic Mushrooms Grower's Guide" by Oss & Oeric.
    25 letni odcisk zarodników pochodzący z tej firmy został wskrzeszony i zarodniki te krążą obecnie pod nazwą "Syzygy". Odmiana ta została po raz pierwszy przekazana FSRE przez Ananda.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Tasmanian“




    Tasmanian cubensis jest fantastycznym grzybem znalezionym przez BIO na wyspie Tasmania, tuż poniżej Australii. Tasmania jest podzwrotnikowym stanem Australii, występują na niej cztery pory roku. Czasami jest tam bardzo zimno, o czym przekonał się Clyde, grzyb ten bardzo dobrze znosi niskie nadworne temperatury. Nasz hodowca Clyde pracował trochę z Tasmanian Cubensis i był zachwycony tą odmianą. Powiedział, że ekstremalnie szybko rośnie na kompoście, obficie owocnikuje, i produkuje bardzo duże kapeluchowe piękności, co widać na zdjęciach. Daje także słowo, że będziecie bardzo zadowoleni z odczuć jakie wywołuje. Na razie nie możemy powiedzieć nic więcej, ponieważ jest to nowa odmiana, i na listach nie można jeszcze o niej porozmawiać. Clyde myśli, że gdy odmiana się rozpowszechni to ludzie zaczną o niej mówić.
    Według Clyde'a jest to ekstremalnie szybko rosnący grzyb. W temperaturze 27°C cztery kilo kompostu kolonizuje w pięć (słownie - 5) dni!!! To bardzo szybko. Inne szybkie gatunki potrzebują na to około 10 dni. Na nieszczęście posiadamy tylko jedno zdjęcie z uprawy wewnątrzdomowej, ale za to jakie ładne. Dla porównania wielkości na zbliżeniu widać kasetę po kliszy.
    Nasz hodowca miał dobrą zabawę uprawiając je na dworze. Jak tylko tacki z kompostem zaczęły kolonizować, wystawił je na dwór w chłodniejszą temperaturę. Temperatura była w przedziale 8°C najniższa i 24°C najwyższa. Grzybnia cały czas kolonizowała szybko i wydała trochę pięknych żółtawych grzybów. Inną rzeczą, o której przekonał się nasz hodowca jest to, że gatunek ten wydaje bardzo ładny drugi rzut.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Teonanacatl“




    Odmiana ta została zaobserwowana i zebrana po raz pierwszy przez Mauritiusa (założyciela pro-fungi w Brazylii) na Nizinie w regionie Careiro, w stanie Amazonas w Brazylii.
    Podczas pory deszczowej trwającej od września do maja, hodowcy bawołów przyprowadzają swoje zwierzęta do zalanych gospodarstw drogą BR 319, łączącą Careiro Varzea Careiro z Brown. Z końcem deszczów zwierzęta transportowane są na inne obszary. W lipcu 2008, Mauritius wszedł na farmę i zebrał grzyba z rodzaju Psilocybe cubensis z obornika bawołu.
    Zarodniki tej odmiany zostały oczyszczone na agarze a fragmenty grzybni były izolowane przez 1 rok by wybrać grzybnię rosnącą najlepiej na ryżu i kukurydzy.
    Nazwa nawiązuje do umiejscowienia Teonanacatl.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Thai“




    Odmiana ta jest sprzedawana komercyjnie w smartshopach w Holandii jako "Thai cubensis". Odmiana bardzo przyjemna w uprawie. Same grzyby nie należą do dużych, ale rekompensują to olbrzymim pierwszym rzutem. Odmiana ta działa bardzo dobrze i jest łatwa w uprawie. Nie wymaga szoku termicznego.

    Na zdjęciu widać mocno dojrzałe grzyby z pierwszego rzutu uprawiane na sterylizowanym życie przykrytym mieszanką torfowo wapienną.

    source - www.mushmush.nl

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Thai Pink Buffalo KS“




    Ta konkretna odmiana także pochodzi z pięknej wyspy Koh Samui, na Tajlandii i została przywieziona przez Johna Allena. Co czyni ją tak niezwykłą to, że została znaleziona na polu, które było zamieszkane przez jednego z najbardziej świętych różowych bawołów wyspy.
    Tak jak inne odmiany Thai, ta jest uważana za jedną z najmocniejszych odmian z rodzaju Psilocybe cubensis. Warto wspomnieć, że odmiany Thai bardzo szybko kolonizują i większe owocniki wytwarzają raczej w rzutach późniejszych niż początkowych. Kolejna wspaniała odmiana z Ban Hua Thanon - Koh Samui, na Tajlandii.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Thailand Ban Hua Thanon“




    Naukowa nazwa to Ban Hua Thanon, pochodzi od wyspy na której pierwszy raz go odnaleziono. Nasz Ban Hua Thanon jest bardzo, bardzo łatwy w uprawie, całkiem biały i wygląda jak grzyb - albinos ;)
    Choć rośnie w tych samych, standardowych temperaturach, co inni przedstawiciele rodzaju cubensis, znany był również z tego, że kolonizował przy tak wysokiej temperaturze, jak 30°C.
    Grzyb ten jest prawdopodobnie najpiękniejszy, jaki mamy do zaoferowania!

    source - www.magicmushrooms.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Thailand Lipa Yai“




    Kolejny gatunek przywieziony przez John'a Allen'a z podróży po Tajlandii. Gatunek został zebrany w Lipa Yai na wyspie Koh Samui w Tajlandii. Ten piękny bawół przedstawiony na poniższej fotografii jest jednym z dobroczyńców przyczyniających się do rozprzestrzenienia grzyba po całej Tajlandii. I znów wielkie dzięki dla Johna. Początkowo mieliśmy wątpliwości czy udostępnić te dwa gatunki, myśleliśmy że może to być jeden i ten sam migrujący gatunek. Po kilkukrotnym uprawianiu Koh Samui i Lipa Yai okazało się, że posiadają różne cechy i są dwoma różnymi gatunkami.
    Faktycznie Lipa Yai jest podobny do Koh Samui, szybko kolonizuje, jest odporny na zakażenia, owocnikuje bardzo łatwo i szybko, no i ma dużą moc. Wyraźnie różnią się budową, Lipa Yai jest wyższa i produkuje jaśniejsze kapelusze. Koh Samui produkuje grzyby mniejsze, o grubej łodydze i dużych kapeluszach. Są to dwa doskonałe gatunki. Opowieści tych, którzy mieli okazję doświadczyć duchowej mocy grzybów wskazują, że ludzie uwielbiają tę odmianę. Bardzo mocne!!! Nic dziwnego, że w Tajlandii wykorzystywali je w swoich festiwalach pełni księżyca, gdzie tysiące ludzi zbierało się by zjeść te święte grzyby i doświadczyć razem Boga Wewnętrznego. Wygląda na to, że czas na PODRÓŻ do Tajlandii :). Wszystkie pieniądze zarobione na sprzedaży Lipa Yai będą przeznaczone na zakup zabawek dla dzieci z rodzin ubogich.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Thailand Koh Samui“




    Kolejny wspaniały grzyb psilocybowy podarowany przez etnomikologa John'a Allen'a pochodzący z jego wypraw po Tajlandii. Piękności te zostały zebrane w mieście Hua Thanon na wyspie Koh Samui. Poniżej zdjęcie pola, z którego pochodzą.
    Jeszcze raz wielkie dzięki dla John'a, znanego też jako Mushroom John, za to że je odszukał i przywiózł ich zarodniki.
    Ten pochodzący z Tajlandii gatunek cubensis jest prawdziwym zwycięzcą. Jest bardzo odporny na zakażenia, bardzo szybko kolonizuje i jest najszybciej owocnikującym gatunkiem jaki widzieliśmy. Jego owocniki są bardzo grube i mają duże kapelusze. Jako że nie rosną zbyt wysokie to nadrabiają to swoją grubością. Ich moc jest fenomenalna jak na cubensis. Od ludzi, którzy mieli z nimi styczność otrzymujemy same pozytywne raporty. Wielu naszych przyjaciół twierdzi, że są to najmocniejsze cubensis z jakimi się do tej pory spotkali, mówią że są bardzo "zakręcone" i pytają kiedy znów będą mogli się z nimi spotkać. Musiałbyś sam spróbować, żeby osądzić. Kolejna grupa przyjaciół ochrzciła je "chmurnymi grzybami", zobaczysz co mieli na myśli jeśli będziesz po nich obserwował chmury.
    Nic dziwnego, że w Tajlandii na odbywających się co miesiąc festiwalach pełni księżyca, gdzie tysiące ludzi zbierało się by zjeść ten święty grzyb i razem doświadczyć Boga Wewnętrznego. To samo tyczy się Lipa Yai Thailand cubensis. Te dwa tajlandzkie gatunki są naszymi ulubionymi cubensis.
    Do uprawy wykorzystujemy kompost zaszczepiany grzybnią wyhodowaną na życie.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Thailand KS Lamai Beach“




    Kolejny wspaniały cubensis przywieziony przez John'a Allen'a z podróży po Tajlandii w 2000 roku. Został zebrany i odciśnięty na Lamai Beach na wyspie Koh Samui w Tajlandii. I znów wielkie dzięki dla John'a za to, że poświęcił czas na zebranie grzybów i sciągniecie z nich zarodników.
    Ten gatunek z Tajlandii to kolejny zwycięzca. Nasz hodowca Clyde uprawiał wszystkie przywiezione z Tajlandii gatunki, lecz my zachowaliśmy tylko te najlepsze. Uprawialiśmy już kilkanaście pokoleń, więc grzyby stały się bardziej oswojone i produkują zadziwiające rzuty. Mimo, że posiadamy tak wiele tajlandzkich gatunków, to Clyde nalegał, żeby rozpowszechnić właśnie ten, ponieważ produkuje dużo grzybów na małej powierzchni. Szybkość kolonizacji i owocnikowania jest średnia, grzybów jest w bród, i tak jak pozostałe tajlandzkie gatunki, ten też jest bardzo mocny. Mamy nadzieję, że się wam spodoba. Wszystkie tajlandzkie odmiany szybko stają się naszymi faworytami. Tak też się stało z tym.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Transkei“




    Grzyb ten jest bardzo wyjątkowy. Gatunek Cubensis z południowej Afryki, pierwszy poznany przez nas gatunek z afrykańskiej krainy. Grzyb został zebrany w styczniu 2002 w Transkei, dzikie wybrzeże południowej Afryki. Grzyby rosły w cieniu drzew bezpośrednio na łajnie.

    Owocniki są średniej wielkości i mają całkiem solidną sękatą nogę. Młode grzyby mają jasne pomarańczowo brązowe kapelusze, które później bledną i stają się bardzo jasne, prawie białe. Specyficzną cechą jest to że zasnówka przez długi czas nie oddziela się od kapelusza, a jak już odpadnie to jej resztki pozostają zarówno na nodze jak i na kapeluszu. Większość gatunków cubensis posiada zasnówkę, która odrywa się od kapelusza i pozostaje na nodze.
    Grzybnia na agarze jest bardzo kłączasta.

    Gatunek uprawia się podobnie jak inne cubensis, mimo to można spodziewać się formowania stromy (stroma - macierz lub tkanka podtrzymująca organ różna od jego elementu funkcjonalnego lub parenchyma). Formowanie stromy sprawia że nawadnianie staje się niemożliwe, w naturze grzybnia wykorzystuje ją jako barierę chroniącą przed zakażeniem mogącym atakować substrat. Plon jest pokaźny i z pewnością niezły jak na Psilocybe cubensis. Wyrwanie grzyba z warstwy okrywającej odkrywa substrat i dzięki temu nawadnianie znów staje się możliwe. Zgniecenie/uszkodzenie tkanki grzyba powoduje powstanie silnej reakcji sinienia.
    Nie wymaga szoku termicznego.

    source - www.thehawkseye.com

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Różne rodzaje ziarna, kompost, pasteryzowana mieszanka łajno/słoma.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 28-30°C / 23-26°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Tulum“




    Odmiana Tulum, nie jest dokładnie meksykańską odmianą psilocybe, nazwa powstała dzięki grupie Santoviaje, Hiszpanów o specjalności grzybowej i botanicznej z biochemią, i pomocy meksykańsko hiszpańskiego szamana i przyjaciela, który spędził rok życia w stania Quintana Roo, w Meksyku w 1999, próbując stworzyć hybrydę... odmianami zaangażowanymi w ten "eksperyment" były Psilocybe baeocystis, Psilocybe cyanescens, Psilocybe mazateca i odmiana Psilocybe cubensis Thai Pink Buffalo.
    Wynikiem tego doświadczenia był bardzo mocny grzyb, odpowiedni do niższych temperatur, jak w Europie, i odpowiedni także do uprawy na dworze przy niewielkiej opiece. Odmianę nazwali Tulum, ponieważ opracowano ją w tym miejscu i po przybyciu kultur do Hiszpanii numer 11 był najlepszy. Początkowo odmianę miało kilkoro ludzi ale potem rozprzestrzeniła się poprzez Holandię...
    Wytrzymała i odporna na zakażenia. Dobrze rośnie na brązowym ryżu. Istnieją raporty mówiące, że w korzystnych warunkach może wydać bardzo duże owocniki.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „White Treasure Coast“




    Ten biały cubensis jest podgatunkiem Treasure Coast Cubensis z Florydy. Podarował go nam hodowca z formacji FMF, który uzyskał z odmiany Treasure Coast cztery różne podgatunki. Jednym z nich jest właśnie ten wyjątkowy biały cubensis. Spotkaliśmy rozmaite podgatunki pochodzące od tego gatunku, a ostatnio także kilka upraw grzybów albinosów. Białe cubensis są początkowo jasno brązowe, dopiero gdy mają jakieś 3,5 do 5 cm wysokości zmieniają kolor na matowo biały. Na kapeluszach wszystkich podgatunków Treasure Coast występuje szronopodobny nalot, i wszystkie są bardzo mocne, białe są mocniejsze z kilku powodów. Przez długi czas uważano, że jest to wolniejszy gatunek niż pozostałe. Problem rozwiązano zwiększając zdecydowanie ilość zarodników w strzykawce. Wygląda też na to, że jest szybki na życie i na słomie. Są to bardzo piękne grzyby warte sprawdzenia.
    Wszystkie zarodniki Treasure Coast Cubensis znajdujące się w naszej ofercie pochodzą od tych albinosów. Nie ma pewności, że uzyskacie biały podgatunek, ale wasze szanse są dużo większe z tymi zarodnikami.

    source - www.thehawkseye.com

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Wollongong“




    Odmiana ta pochodzi ze skarpy Illawarra w pobliżu miasta Wollongong, w Australii. Skarpa Illawarra jest pasmem górskim na zachód od wąskiej równiny przybrzeżnej na południe od Sydney, otaczającej region znany jako Illawarra, który rozciąga się od Stanwell Park na północy do Kiama, Gerringong i rzeki Shoalhaven na południu. Wzgórza tego płaskowyżu mają wysokość ponad 400 m i mogą opadać gwałtownie do wybrzeża.
    Odmiana Wollongong bywa bardzo agresywna. Wysyp jest bardzo równomierny. Pierwszy i drugi rzut bywa największy. To co jest bardzo niezwykłe odnośnie tej odmiany to kolor kapeluszy, podobny do migdałowego. Można nawet zauważyć, że krawędzie kapeluszy mają paski. Bardzo różni się od innych odmian.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cubensis „Z-strain“




    Niektórzy hodowcy mówią, że to także Golden Teacher, lecz jest to naprawdę własna odmiana ukazująca odmienne cechy niż GT. Agresywnie kolonizująca i płodnie owocnikująca, Z-strain wytwarza średnie do dużych owocników.
    Oryginalny Z-strain pochodzi ze SporeTradingPost za wypasioną cenę 90$. Ta ilość pieniędzy to o wiele za dużo za zwykły odcisk. Osobiście nie wierzę w ten fantazyjny stock z fantazyjnymi hybrydami i ekskluzywnymi cenami.
    Większość hodowców spekuluje nawet, czy Z-strain faktycznie jest nowym dzieckiem na grzybowym drzewie. Niezwykle trudno jest stworzyć hybrydę. I bardzo wątpliwe by jeden gościu wytwarzał te wszystkie hybrydy. Są one najprawdopodobniej przemianowanymi odmianami cubensis.

    source - www.fsre.nl

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe acutipilea

    Psilocybe acutipilea (Speg.) Guzmán


    synonimy:
    Deconica acutipilea Speg. (1889)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 7-10 mm średnicy, kulisto stożkowy do stożkowo brodawkowanego, gładki do nieco prążkowanego na krawędzi, higrofaniczny(?), brązowy do brązowawego, lepki(?).
    • Blaszki: Półprzyrośnięte lub zatokowato wyciętych, brązowawo czekoladowe z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 50 x 1-2 mm, walcowaty, pusty, powyginany, białawy do żółtawego, pokryty kłaczkowatymi białymi włókienkami (zdaje się barwić na niebiesko po uszkodzeniu).
    • Kontekst: Białawy.
    • Zapach: I smak nieznany.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (7-) 8-9,5 (-11) x 5-6 (-7) x 4-5 µm, romboidalnawe w widoku z przodu, eliptyczne lub eliptycznawe w widoku bocznym, grubościenne, brązowawo żółtawe, z szeroką nasadową porą rostkową.
    • Podstawki: Podstawek i pleurocystyd nie zaobserwowano (obłocznia zapadnięta) (możliwe, że nie ma pleurocystyd).
    • Cheilocystydy: 15-28 x 5-8 µm, szkliste, obfite, pęcherzykowato-gruszkowate z długą szyjką 8-10 x 1-2 µm, formujące bardziej lub mniej sterylną opaskę na krawędzi blaszki.
    • Podobłocznia: Podobłocznia i trama brązowawo żółtawa z zapadniętymi strzępkami.
    • Naskórek: Galaretowatawy ze szklistych wydłużonych strzępek.

    Siedlisko: Pojedynczy na próchnicy w lasach podtropikalnych. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: BRAZYLIA, Apiaí (Apiahy), jesień 1881, Spegazzini 1536 (typ LPS 38307).

    Omówienie: Gatunek ten zbliżony jest do Psilocybe mexicana Heim oraz Psilocybe caerulescens Murr., i zdaje się być pośredni między nimi. Rozmiar zarodników i cheilocystyd służy do rozdzielenia Psilocybe acutipilea od tych dwóch pozostałych gatunków (patrz Guzmán 1977-B). Możliwe, że gatunek ten posiada właściwości halucynogenne ze względu na jego pokrewieństwo ze wspomnianymi wyżej gatunkami, które są stosowane przez Indian meksykańskich jako grzyby psychotropowe.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 226]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe aeruginosa

    Psilocybe aeruginosa (Curtis) Noordel. (1995)

    Łysiczka niebieskozielona (grynszpanowa) (= Pierścieniak grynszpanowy)

    synonimy:
    Agaricus aeruginosus Curtis 1786
    Pratella aeruginosa (Curtis) Gray 1821
    Stropharia aeruginosa (Curtis: Fries) Quelet (1872)
    Stropharia alpina (M. Lange) M. Lange 1980


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-8 cm szerokości, wypukły do dzwonkowatego, szybko otwiera się do szeroko wypukłego, często z niskim, szerokim garbkiem. Ciemno niebieskawo zielony, w wieku dojrzałym czasem blaknie. Powierzchnia lepka w czasie gdy wilgotna i pokryta niebieskawo zieloną, zdejmowalną, żelatynowatą błonką. Krawędź równa, ozdobiona białawymi ciapkami, pozostałościami po częściowej zasnówce. Miąższ cienki, białawy, pogrubiający się blisko środka.
    • Blaszki: Wąsko przyłączone, szerokie, koloru płowo do gliniasto brązowego, czasem purpurawo zabarwione, z białymi krawędziami.
    • Trzon: 30-80 mm długości na 3-12 mm grubości, prawie w kolorze kapelusza, rozszerzany blisko wierzchołka, i zgrubiały przy podstawie. Powierzchnia pokryta białawymi łatkami. Częściowa błoniasta zasnówka, pozostawiająca w górnych regionach trzonu delikatny, błoniasty pierścień, który jest białawy u góry i niebieskawo zielony u dołu, z wiekiem czasem zanikający.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie winnoczerwono purpurowo brązowe do purpurowo czarnych. 7,5-9 na 4,5-5 µm, elipsoidalne, grubościenne z centralną porą rostkową.
    • Cheilocystydy: Butelkowato główkowate i zdecydowanie główkowate, 40-55 na 10-12,5 µm.
    • Pleurocystydy: Z kończykami zgrubiałe, 40-60 na 10-15 µm.

    Siedlisko: Szeroko rozpowszechniony na Wyspach Brytyjskich, w północnej Europie i na zachodzie Ameryki Północnej, na szczątkach drzewnych, w ogrodach, parkach i okazyjnie na obszarach trawiastych skrajów lasów. W Pacific Northwest (północno zachodnie stany USA nad Oceanem Spokojnym) grzyb ten rośnie pod drzewami iglastymi, a w regionach południowo zachodnich pod osikami. W południowej Kalifornii można go znaleźć pod dębami.

    Omówienie: Aktywność podejrzewana lecz nie znana. Spektakularnie piękny grzyb, Psilocybe aeruginosa w większości książek wymieniany jest jako Stropharia. Noordeloos (1995) zaproponował nową kombinację, przypisując tego grzyba, bardziej trafnie do rodzaju Psilocybe, zgodnie z sugestiami Alexandra Smith'a (1979). Grzyb ten z historycznego punktu widzenia notowany był jako trujący, być może z uwagi na jego zawartość psilocybiny. (Niektóre książki wciąż informują, że jest trujący, bez przedstawienia szczegółowego omówienia lub odnośników. Analizy okazów z Waszyngtonu nie wykazały psilocybiny ani psylocyny (Beug i Bigwood 1982b). Znam ludzi, którzy jedli ten grzyb bez efektów. W Europie uznaje się go za jadalny. Jako że spożywalność tego gatunku jest wątpliwa, wskazana jest ostrożność póki nie zostaną przeprowadzone dalsze badania biochemiczne. Patrz również Psilocybe caerulea (= Stropharia caerulea) (Łysiczka niebieskawa).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe allenii

    Psilocybe allenii Borov., Rockefeller & P.G.Werner (2012)


    synonimy:
    Psilocybe cyanofriscosa
    Psilocybe cyanofranciscana nom. prov.



    OPIS 1

    Opis: Psilocybe allenii jest gatunkiem grzybów pieczarkowatych z rodziny pierścieniakowatych. Opisany jako nowy dla nauki w 2012, nazwany został po Johnie W. Allenie, który dostarczył ten rodzaj kolekcji. Występuje w zachodnich Stanach Zjednoczonych od Los Angeles w Kalifornii do Seattle w Waszyngtonie, najczęściej w obrębie 16 km wybrzeża Pacyfiku. Owocniki rosną na butwiejącym drewnie, zwłaszcza zrębkach drzewnych, stosowanych w architekturze ogrodowej. Kapelusze grzybów są brązowe do płowożółtych, szeroko wypukłe do spłaszczonych i mają średnicę do 9 cm, podczas gdy białe trzony mają do 9 cm długości i 0,7 cm grubości. Jako niebieszczący gatunek z rodzaju Psilocybe, Psilocybe allenii zawiera psychoaktywne związki, psylocynę i psilocybinę, i jest spożywany rekreacyjnie dla tych właściwości halucynogennych. Jest blisko spokrewniony z Psilocybe cyanescens, od którego różni się makroskopowo brakiem falistej krawędzi kapelusza.
    Psilocybe allenii został opisany jako nowy dla nauki w 2012 przez Jana Borovička, Alana Rockefellera, oraz Petera G. Wernera. Borovička otrzymał materiał zebrany w Seattle w Waszyngtonie i zauważył, że jest makroskopowo podobny do Psilocybe cyanescens, lecz nie ma falistych krawędzi kapelusza, cechy charakterystycznej tego gatunku. W poprzednich publikacjach Borovička odnotował, że zarówno makroskopowe jak i mikroskopowe cechy pewnego gatunku Psilocybe były bardzo zmienne, co mogłoby również odpowiadać za różnice zaobserwowane w materiale z Seattle. Jednakże, sekwencjonowanie DNA ujawniło zmianę 5 pary zasad w wewnętrznych rejonach sekwencji transkrybowanej (segment RNA stosowany często w filogenetyce molekularnej do zidentyfikowania lub rozróżnienia gatunków grzybów) między Psilocybe cyanescens a kolekcjami z Seattle. Różnica, oprócz łatwo obserwowalnych różnic makroskopowych, została uznana za na tyle wystarczającą by uzasadnić opisanie taksonu jako nowego gatunku. Specyficzny przydomek allenii uświetnia Johna W. Allena, który zebrał pierwotny materiał i dostarczył bodźca do badań. Allen zebrał ten materiał na Kampusie Uniwersytetu Washington w listopadzie 2009.
    Przez kilka lat przed jego oficjalnym opisem, takson był znany w San Francisco Bay Area, i podejrzewany o bycie nieopisanym gatunkiem. Autorzy sugerują, że kolorowe zdjęcie "Psilocybe cyanescens" w popularnym przewodniku Davida Arora z 1986 Mushrooms Demystified może faktycznie przedstawiać Psilocybe allenii. Mikolog Paul Stamets zasugerował w 2005 roku, że to "prawdopodobnie jest nowy, lub przynajmniej niedawno przywieziony gatunek." W mikologicznej społeczności internetowej został powszechnie nazwany "Psilocybe cyanofriscosa", lecz nazwa ta jest gramatycznie niepoprawną Łaciną i nigdy nie była zasadnie publikowana w literaturze naukowej. Owocniki Psilocybe allenii są zmiennej wielkości, w zależności od substratu, na którym rosną.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5 - 9 cm średnicy, i wahają się od szeroko wypukłego do spłaszczonego, czasem z nieznacznym zagłębieniem po środku. Krawędź kapelusza jest bądź prosta i nieco wygięta do środka, rzadko nieznacznie falista, a czasem posiada promieniste rowki u wilgotnych okazów. Powierzchnia jest gładka, lepka gdy wilgotna, z galaretowatą skórką kapelusza, którą można oderwać. Kapelusze są higrofaniczne, a więc zmieniają kolor w zależności od swej wilgotności. Są jasno pomarańczowo brązowe do karmelowo brązowych gdy są wilgotne, lecz schną do żółtawo płowego.
    • Blaszki: Mocowanie blaszek do trzonu jest wycięte do przyrośniętego, i początkowo są one kremowe do jasno szaro brązowych, lecz stają się ciemno fioletowe gdy zarodniki dojrzeją.
    • Trzon: Cylindryczny, pusty, mierzy zazwyczaj 4-7 cm długości na 0,2-0,7 cm grubości, z nieco grubszą podstawą. Góra trzonu jest oszroniona (pokryta białymi sypkimi granulkami), podczas gdy podstawa jest połączona z grubymi białymi ryzomorfami. Powierzchnia trzonu jest gładka do jedwabiście włókienkowatej (zrobiona jakby z jedwabistych, cienkich włókien), a jej kolor jest początkowo biały, przed nieznacznym zżółknięciem z wiekiem. Grzybnia przy podstawie trzonu jest biała lub przebarwiona na niebiesko. Wszystkie części owocnika barwią się na niebiesko przy zranieniu lub chwytaniu. Młode okazy mają białą częściową zasnówkę, która później znika, lub pozostaje jako pasek na trzonie, który może zostać zabarwiony na fioletowo brązowo przez zarodniki.
    • Zapach: Mączny - podobny do świeżo zmielonej mąki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Odcisk zarodników jest ciemno brązowy, czasem z fioletowymi odcieniami. Zarodniki są grubościenne z porą apikalną, oraz wydłużone elipsoidalnie do równobocznie w widoku z przodu, oraz nieco nierównoboczne z boku, mierzące zazwyczaj 12,0-12,6-13,1 na 6,8-7,1-7,4 µm.
    • Podstawki: (Komórki rodzące zarodniki) są cylindryczne, czterozarodnikowe o sterygmie długości do 5,5 µm i mające wymiary 27-37 na 9-11 µm. W strzępce obecne są połączenia zlepne.
    • Cheilocystydy: (Cystydy na krawędzi blaszki) są liczne. Są one szkliste (przejrzyste), cienkościenne, i różnie ukształtowane, i wahają się od wąskich buław do wąskich kolb z szyjką nie dłuższą niż 8 µm; ich typowe wymiary to 20-30 na 6-8 µm.
    • Pleurocystydy: (Występujące na powierzchni blaszki) są powszechne; są w kształcie szerokiej buławy lecz zbiegają się w punkt (czasem o zaokrąglonej końcówce) i mierzą 25-35 na 9-14 µm.
    • Kaulocystydy: Obecne są również kaulocystydy (występujące na trzonie), o różnych kształtach podobnych do cheilo- i pleurocystyd.

    Uwagi: Grzyby są jedzone ze względu na swe właściwości psychoaktywne, i mają moc podobną z grubsza do Psilocybe cyanescens. Zgodnie z Borovička i współpracownikami, są one "często znajdowane przez niektórych grzybiarzy". Kilka gatunków Psilocybe posiada wygląd mniej więcej podobny do Psilocybe allenii, lecz te mogą być zazwyczaj rozpoznane przez różnice w morfologii lub występowaniu. Europejski gatunek Psilocybe serbica var. moravica posiada podobny kapelusz i trzon, lecz jest generalnie bardziej smukły niż Psilocybe allenii. Blisko spokrewniony Psilocybe cyanescens jest nie do odróżnienia cechami mikroskopowymi, lecz przy dojrzałości cechuje go falisty kapelusz, dłuższy okres owocnikowania (od późnego września do kwietnia), oraz brak strefy pierścienia na trzonie, często widzianej u Psilocybe allenii. Psilocybe azurescens posiada szerszy kapelusz, garbek, który może być szeroki lub ostry, dłuższy trzon, do 20 cm, oraz okres wzrostu podobny do Psilocybe cyanescens. Autorzy zauważyli również, że australijski Psilocybe subaeruginosa jest podobny (wliczając trzy taksony, które zostały zsynonimowane: Psilocybe australiana, Psilocybe eucalypta, i Psilocybe tasmaniana) lecz sugerują, że potrzebne jest dalsze badanie do lepszego zrozumienia odgraniczenia kompleksu tego gatunku.

    Siedlisko: Psilocybe allenii występuje w zachodnich Stanach Zjednoczonych, na obszarze rozciągającym się od Seattle, Washington na południu do Los Angeles, California. Najpowszechniejszy jest na obszarach do 16 km od wybrzeża Pacyfiku, choć zbierany był 160 km w głąb lądu. Owocniki rosną rozproszone, w grupach, lub (rzadziej) w kępkach, na szczątkach drzewnych, takich jak zrębki, często stosowane w architekturze krajobrazu. Owocnikowanie występuje przy chłodnej pogodzie, generalnie od późnego września do stycznia. Gatunek może być łatwo uprawiany na agarze, zaszczepiaczu zbożowym, oraz materiale celulozowym, takim jak zrębki drzewne lub trociny.

    source - www.wikipedia.org



    OPIS 2

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-4,5 szerokości, wypukły lub w kształcie dzwonu; krawędź pożłobiona; powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna, higrofaniczny, brązowy przechodzący w żółto brązowy lub płowy; miąższ cienki, kruchy z wiekiem, przebarwia się na niebiesko.
    • Blaszki: Przyrośnięte do schodzących odłączonych, zbliżone w młodości, odległawe z wiekiem, jasno cynamonowo brązowe, stają się ciemno szarobrązowe, krawędzie jaśniejsze niż powierzchnia, cętkowane zarodnikami przy dojrzałości.
    • Trzon: 3-6 cm wysokości, 3-6 mm grubości, równy do czasem powiększonego przy podstawie, ten drugi z widoczną zgrubiałą grzybnią (ryzomorfami); powierzchnia biała, gładka do jedwabistej, przebarwia się na niebiesko; włóknienie zasnówki tworzy wyniosłą, zanikająco kosmatą, strefę pierścieniową.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9-13 x 6-9 µm; eliptyczne, gładkie, z porą rostkową. Fioletowo brązowe do fioletowo szarych lub fioletowo czarnych.

    Sezon: Tak jak Psilocybe cyanescens preferuje chłodne temperatury jesieni i zazwyczaj występuje późnym wrześniem do grudnia, oraz w październiku do stycznia w Kalifornii.

    Siedlisko: Tak jak Psilocybe cyanescens lubi mierzwę oraz obszary pokryte zrębkami drzewnymi. "Pomaga bycie odrobinę na południu (Tacoma i południowy Waszyngton)" (NeoSporen). W dużym stopniu widziane są one na obszarze Zatoki San Francisco w Kalifornii, skąd wzięły swoją nazwę. Rosną stadnie lub w wiązkowych skupiskach.

    Niebieszczenie: Przebarwiają się po chwyceniu. Zwłaszcza na krawędzi kapelusza.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 0,4g
    • Lvl. 2 - 0,8g
    • Lvl. 3 - 1,3g
    • Lvl. 4 - 2,1g
    • Lvl. 5 - 2,8g


    Uwagi: W książce Mycelium Running Paula Stametsa pisze on "mikroskopowo, wydają się identyczne z Psilocybe cyanescens, co doprowadziło mnie do przekonania, że jest to prawdopodobnie Psilocybe cyanescens, i że gatunek ten jest po prostu makromorfologicznie bardzo zmienny".
    Gatunek ten został bardzo dobrze udokumentowany przez mikologów amatorów, jednakże nie został oficjalnie opisany i dlatego nie ma w tym momencie naukowo zaakceptowanej nazwy gatunku. Przydomek "Cyanofriscosa" został ukuty kilka lat temu przez członka strony www.shroomery.org, gdy zaczęli je znajdować grzybiarze z obszaru Zatoki. Do opisu tego grzyba stosowane były inne popularne nazwy, takie jak Cyclone psilocybe, ukuty przez Paula Stametsa w związku z przypadkiem, w którym wzór grzybni na kulturze agarowej wyglądał jak spirala.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe alutacea

    Psilocybe alutacea Y.S. Chang & A.K. Mills



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-13 mm szerokości stożkowy lub wypukły, lepkawy, higrofaniczny, nagi, prążkowany, skórzasty, brązowy do ochrowo brązowego.
    • Blaszki: Półwycięte, szarawo brązowe, z czasem nieco nierównomiernie zabarwione, z białymi krawędziami.
    • Trzon: 25-46 mm x 1-2,5 mm, walcowaty, wypchany, blado brązowy, włókienkowaty, sporadycznie niebieszczący w miejscu uszkodzenia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 11,7-15,8 (-16,7) x 7,9-9,2 µm, elipsoidalne, wyraźna pora rostkowa, szerokie.
    • Podstawki: 25,8-34,2 x 9,2-12,1 µm, czterozarodnikowe, szkliste, jajowate lub maczugowate.
    • Cheilocystydy: 22,5-35,9 (-44,2) x 5-10 µm, butelkowate, długo szyjkowe, 6,7-15 µm.
    • Pleurocystydy: Rzadkie, 17,5-30,4 x 4,6-10 µm, butelkowate, długo szyjkowe.
    • Podobłocznia: Półkomórkowa.
    • Trama: Regularna, blado brązowa (5% KOH), ze strzępek o szerokości 3,3-15 µm.
    • Naskórek: To warstwa półżelatynowatych, ściśniętych strzępek o szerokości 2,5-5 µm, inkrustowanych brązowymi pigmentacjami.

    Sezon: Od rozpoczęcia jesiennych deszczy do pierwszych przymrozków. Kapelusze wolności lubią chłodne temperatury, około 10°C i dużo deszczu.

    Siedlisko: Pojedyncze lub stadnawe na krowim łajnie odnotowane w zachodniej Australii, Nowej Zelandii, lecz zostały opisane w Tasmanii.
    "Przeważnie na ubogich w związki odżywcze łąkach i pastwiskach (Noordeloos 1999, str. 45), rzadziej na łajnie, w przeciwieństwie do nowego gatunku. Krzyżówki między izolatami Psilocybe semilanceata a Psilocybe alutacea zawsze wytwarzały negatywne pary." Cytat pochodzi z: Y. S. Chang, G. M. Gates and D. A. Ratkowsky Some new species of the Strophariaceae (Agaricales) in Tasmania. Australasian Mycologist 24: 53-68.

    Uwagi: Gatunek ten dzieli wiele makro i mikromorfologicznych cech z Psilocybe semilanceata, Psilocybe alutacea zdaje się być spokrewniona z niebieszczącymi gatunkami strefy umiarkowanej lubiącymi łajno, została umieszczona w sekcji Semilanceatae przez dr Guzmána.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe angustispora

    Psilocybe angustispora A.H. Sm. (1946)


    synonimy:
    Deconica angustispora (A.H. Smith) Ram.-Cruz & Guzmán


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,2-0,6 cm szerokości. Wyjątkowo stożkowy do stożkowo dzwonkowatego. Krawędź na początku ozdobiona białawymi włókienkowatymi resztkami zasnówki. Ciemno czerwono brązowy gdy wilgotny, po wyschnięciu blaknie do różowawych odcieni. Powierzchnia gładka i lepka od grubej, żelatynowatej, zdejmowalnej błonki. Miąższ bardzo cienki i giętki.
    • Blaszki: Przyłączenie lekko zbiegające na trzon, blaszki odległe do w miarę odległych, szerokie. Z wiekiem stają się ciemno purpurowo brązowe z białawymi frędzlami na krawędziach.
    • Trzon: 10-20(40) mm długości na 0,5-2 mm grubości. Równy, powyginany. O blado różowym odcieniu lub prawie w kolorze kapelusza. Powierzchnia pokryta bezbarwnymi włókienkami, a niższe partie często z maleńkimi włókienkowatymi łuskami. Częściowa zasnówka cienka i pajęczynowata. Podstawa zazwyczaj ozdobiona kępkami grzybni.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, wąsko elipsoidalne, 12-15 na 5-8 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: Obecne.

    Siedlisko: Pojedynczo lub po kilka sztuk na łajnie owiec, krów, koni, łosi, świstaków i innych zwierząt pory wiosennej i jesiennej. Początkowo odnotowane w zachodnim Waszyngtonie, Oregonie, Idaho i Kolorado. Prawdopodobnie znacznie szerzej rozpowszechnione.

    Omówienie: Gatunek rzadki, wymagający dalszych badań. Ten drobny gatunek jest klasycznie skrojonym grzybówkowcowym Psilocybe (grzybówkowiec - mycenoid - od łacińskiej nazwy rodzaju Mycena - grzybówka - tłum.). Podejrzewam, że jest aktywny, lecz nikt jak dotąd nie przedłożył okazów do analizy. Patrz również Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) i pokrewne.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe antioquensis

    Psilocybe antioquensis Guzmán, Saldarriaga, Pineda, García & Velázquez



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (5-) 10-15 (-30) mm średnicy, 5-15 (-20) mm wysokości, na początku kulisty lub stożkowy do dzwonkowatego, lub wypukłego. Krawędź bruzdowato-prążkowana. Higrofaniczny, pomarańczowo brązowy lub ochrowo oliwkowy.
    • Blaszki: Wycięte do zatokowato wyciętych, blado ochrowe do ciemno fiołkowych z białawymi krawędziami.
    • Trzon: (40-) 60-124 (-180) na (1-) 1,5-2 (-3) mm (wliczając pseudoryzę). Pusty, nieco nieregularnie pofalowany, równy, bulwiastawy lub zmiękczony przy podstawie. Białawy do blado lub ciemno ochrowego z szarawymi włókienkami.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (6) 8-10 (-11) na (5-) 6-6,5 (-7) na 5-6 µm. Odcisk czekoladowy do purpurowo brązowego.

    Siedlisko: Grzybówkowiec (mycenoid), tak jak Psilocybe mexicana bez pseudoryzy. Pojedynczy lub w małych grupach, w glinie lub na piaszczystej glebie, na łąkach z końmi, bydłem, lub hinduskim bydłem Brahman (Bos), i z bawołem wodnym (Bubalus), ze spulchnionymi trawami, w wilgotnych, podtropikalnych regionach, na wysokości 1000-1600 m. Na nawożonych gruntach, lecz nie bezpośrednio na łajnie.

    Występowanie: Aktualnie znany jedynie z Antioquia w Kolumbii; Jalisco i Veracruz w Meksyku, oraz Angkor Wat w Kampuchea (poprzednio Kambodża). Gatunek prawdopodobnie pantropikalny.

    Sezon: Monsunowe pory deszczowe od późnego maja do października.

    Dozowanie: Nieznane.

    Omówienie: Zebrane w trzech miejscach kompleksu Angkor Wat w Kambodży w Banteay Srei (Świątynia Kobiet), 15 km na południe od Banteay Srei (obszar ryżowy) i w Banteay Kdei (Cytadela Cel). Gatunek ten makroskopowo przypomina Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) i Psilocybe galindii. Psilocybe antioquensis po raz pierwszy został sprawozdany z Kolombi a Psilocybe galindii z Meksyku. Oba gatunki przynależą do sekcji Mexicanae, lecz różnią się cechami mikroskopowymi. Główną cechą tych trzech gatunków jest pseudoryza, która jest podziemnym przedłużeniem trzonu. Po więcej danych dotyczących tego gatunku czytaj pracę Johna Allena Psilocybe antioquensis.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe aquamarina

    Psilocybe aquamarina (Pegler) Guzmán


    synonimy:
    Stropharia aquamarina Pegler, Kew Bull 1977

    Badanie holotypu [Pegler 370 (K), z Afryki: Kenia, Prowincja Środkowa, Dystrykt Nyeri Południowe, strona południowa Ml. Kenia, Castle Forest Station, w pobliżu rzeki Thiba, na glebie] ukazuje fungusa z zarodnikami (9-) 9,5-11 (-12) x 6,5-7 (-7,5) x (5-) 5,5-6 µm, półrombowymi w widoku z przodu oraz elipsoidalnawymi w widoku bocznym, bez pleurocystyd, z cheilocystydami (20-) 22,5-34 (-36) x 7-11 (-12) µm włókienkowato brzuchatymi lub pęcherzykowato kończykowatawymi i galaretowatym kapeluszem ze szklistych strzępek o szerokości 1,5-2,5 (-3) µm. Basidiomaty (dwie) są w tym samym kolorze co u Psilocybe cubensis, z kapeluszem wypukłym półgarbkowanym i trzonem z trwałym pierścieniem. Na pierścieniu i na niektórych częściach trzonu widać niebieskie odcienie. Pegler (1977) powiązał ten gatunek z Psilocybe aerugineomaculans Höhnel, który różni się rozmiarem cheilocystyd, jak również siedliskiem. Nieobecność pleurocystyd lokuje tego fungusa w rodzaju Psilocybe, a jego pierścień i możliwa reakcja niebieszczenia wiążą go z sekcją Stuntzii Guzmán.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 109-110]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe argentipes

    Psilocybe argentipes K. Yokoy. (1976)


    synonimy:
    Psilocybe subcaerulipes Hongo (1958)
    Psilocybe taiwanensis E. Horak, Guzmán i Desjardin
    Psilocybe thaizapoteca Guzmán, Karunar. i Ram.-Guill

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2,5-5 (6) cm szerokości. Stożkowy do stożkowo dzwonkowatego na początku, szybko otwiera się do wypukłego, szeroko wypukłego i ewentualnie z wiekiem płaskiego oraz zmiennie ze spiczastym garbkiem. Kasztanowo brązowy gdy wilgotny, higrofaniczny, w wyniku schnięcia blednie do złoto brązowego, miodowo żółtego lub musztardowo brązowego lub w odcienie gliny, stłuczony sinieje. Krawędź podwinięta w młodości, nieregularna i często falista, przystrojona resztkami częściowej zasnówki, szczególnie w młodości. Powierzchnia gładka, ale nie lepka gdy jest wilgotna.
    • Blaszki: Przyłączenie wycięte do przyrośniętego, wkrótce odłączone. Szarawo pomarańczowe na początku, ostatecznie purpurowo brązowe z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 60-80 mm długości na 2-4 mm grubości. Równy, powiększający się blisko podstawy, od której rozchodzą się białawe ryzomorfy. Na początku jedwabiście biały, następnie w odcieniu żółtego, wkrótce brązowawy do czerwonawo brązowego, przystrojonego białymi włókienkami resztek zasnówki w dolnych dwóch trzecich trzonu, żółtawo brązowy i białawy w okolicy wierzchołka. Częściowa pajęczynowata zasnówka, biała, pozostawiająca na trzonie wątłą strefę pierścieniową, jeśli w ogóle, i wkrótce zanika.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno fioletowo brązowe, lekko elipsoidalne, 6,5-7,5 na 9,5 na 3,3-4,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 13-25 (32) na 5-8 µm.

    Siedlisko: Stadny do kępkowanego na ziemiach bogatych w szczątki drzewne, pod, lub w pobliżu Cryptomeria japonica, Quercus glauca (Szydlica japońska, Dąb japoński?) lub Pinus taeda (Sosna taeda). Znany jedynie z Japonii.

    Komentarz: Aktywny, zgodnie z Koike et al. (1981). Gatunek ten nazwany jest od srebrnych łatek zdobiących trzon. Psilocybe argentipes jest przypuszczalnie dość mocny - porównywalny do Psilocybe cyanescens. Psilocybe ten może występować poza Japonią. Zobacz także Psilocybe azurescens, Psilocybe caerulipes, Psilocybe cyanescens, Psilocybe cyanofibrillosa, Psilocybe muliercula, i Psilocybe subaeruginosa.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe atlantis

    Psilocybe atlantis Guzmán, Hanlin & C. White



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 26-38 mm średnicy u ususzonego okazu, stożkowy do wypukłego, gładki do nieco pożłobionego, suchy i jasno brązowy.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte, cienkie, brązowawe, krawędzie jednobarwne.
    • Trzon: 40-45 x 2-4 mm (u suchego osobnika), równy, wklęsławy, brązowawo czerwony do szarowo brązowego, blisko podstawy pokryty drobnymi brązowawymi łuskami. Niebieszczenie jest wyraźne.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-9-10-11 x 5,5-6-6 µm. Żółtawo brązowawe z szeroką porą rostkową. Odcisk czekoladowy do purpurowo brązowego.

    Siedlisko: Stadny na glebach.

    Występowanie: Znany jedynie z okolic Fulton County, Północna Atlana, Georgia.

    Sezon: Sierpień.

    Dozowanie: Nieznane.

    Komentarz: Gatunek ten przynależy do grupy Mexicana i jest to drugi gatunek występujący w Georgii. Nazwa atlantis pochodzi od miejsca występowania.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe atrobrunnea

    Psilocybe atrobrunnea (Lasch) Gillet (1878)


    synonimy:
    Psilocybe fuscofulva Peck (1887)
    Psilocybe nigrella Peck (1910)
    Psilocybe turficola Favre (1939)


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-4 (6) cm szerokości. Zdecydowanie stożkowy do wypukłego lub dzwonkowatego, zazwyczaj z garbkiem, czasem ze szpiczastą brodawką, z wiekiem otwiera się do szeroko wypukłego. Ciemno czerwonawo brązowy do czarnawo czerwonawo brązowego, po czym brązowy, silnie higrofaniczny i blaknący w czasie suszenia do czerwonawo brązowego. Powierzchnia gładka z przeźroczystymi żłobieniami w pobliżu krawędzi, lepka gdy wilgotna ze względu na cienką lecz przeważnie zdejmowalną, żelatynowatą błonkę. Krawędź na początku zrolowana do wewnątrz do podwiniętej, przyozdobiona białawymi resztkami zasnówki.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, blado cynamonowo brązowe do ciemno purpurowo brązowego w okresie dojrzałości, z białawymi krawędziami, czasem nieregularne.
    • Trzon: 80-180 mm długości na 3-5 (6) mm grubości. Równy, twardy, giętki, powiększający się blisko podstawy przystrojonej białawą grzybnią. Czerwonawy do czarnawego pod przylegającymi włókienkowatymi, białawymi resztkami na wysokości dwóch trzecich od dołu oraz oszroniony u góry.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno fioletowo brązowe, elipsoidalne, 9-12 (14) na 5-7 (9) µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne, lub blisko krawędzi blaszki, a wtedy podobne do cheilocystyd, 30-38 na 4-6 (8) µm.
    • Cheilocystydy: Butelkowate lub wrzecionowato brzuchate z wyciągniętą szyjką, 18-30 (36) na 4-7 µm, i 1,5-2,5 µm grubości.

    Siedlisko: Stadne do rozproszonych lub w pobliżu torfowcowych mokradeł, w lasach iglastych i liściastych, owocnikuje we wrześniu i październiku. Odnotowywany w Stanach Zjednoczonych (Michigan i wyżej w New York i Main), jak i w Kolumbii Brytyjskiej, od środkowej do północnej Europy (Wielka Brytania, Czechy, Słowacja, Finlandia, Francja, Niemcy, Szwecja i Polska). Prawdopodobnie bardziej rozpowszechniony.

    Komentarz: Być może aktywny. Høiland (1978) donosił o aktywności okazów zebranych w Norwegii. Nie są mi znane inne badania. Gatunek ten wykazuje całkowite podobieństwo do Psilocybe washingtonensis, Psilocybe physaloides, Psilocybe inquilina, (Łysiczka stożkowata) a zwłaszcza do kilku Hypholomas, mianowicie Hypholomas dispersum (=Naematoloma dispersum) oraz Hypholomas udum (=Naematoloma udum). Jego słabość do torfowcowych mokradeł czyni te otoczenie właściwym celem.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe aucklandiae

    Psilocybe aucklandiae Guzmán, C. C. King & Bandala


    synonimy:
    Psilocybe aucklandii Guzmán, C.C. King & Band.-Muñoz (1991)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5- 5,5 cm szerokości. Szeroko stożkowy, otwiera się do szerokiego z garbkiem, dojrzały przechodzi w prawie płaski. Krawędź żłobiona, odgięta, nieregularna, z wiekiem pękająca, wolny od resztek zasnówki. Ciemno brązowy do żółtawo brązowego, higrofaniczny, schnie od jasno żółtawo brązowego do słomkowego. Miąższ biały, z wiekiem, lub zraniony sinieje.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki szarawo żółtawo brązowe, dojrzałe ciemniejsze. Krawędzie białawe.
    • Trzon: 35-100 mm długości na 1,5-5 mm grubości, równy, u góry oszroniony, u dołu pokryty białawymi jedwabistymi włókienkami. Miąższ brązowawy, stłuczenia niebieskawe. Częściowa pajęczynowata zasnówka, słabo rozwinięta, szybko zanikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, jajowato elipsoidalne z boku, jajowate z przodu, (6,5) 7-9,5 na 3,5-5,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 13-19 na 4,5-6 µm, rozrzucone, podobne do cheilocystyd, lecz z krótszą szyjką, do 4,5 µm.
    • Cheilocystydy: 15-32 na 4-8 µm, brzuchato dziobiaste, z długą wygiętą szyjką do 12 µm długości, często rozwidlone.

    Siedlisko: Powszechny. Rośnie rozproszony lub stadnie na ziemiach bogatych w szczątki drzewne lub ściółkach pod Leptospermum i Dacrydium oraz na plantacjach sosny (Pinus radiata). Odnotowany jedynie w pobliżu Auckland w Nowej Zelandii.

    Komentarz: Oceniany na w miarę mocny. Nie są mi znane żadne analizy. Wraz ze znacznym eksportem tarcicy i nie obrąbanych kłód z plantacji sosnowych Nowej Zelandii, gatunek ten ma bezpośrednią możliwość rozprzestrzenienia się do wielu innych umiarkowanych rejonów świata. Gatunek ten przypomina wiele ligninowcowych Psilocybe (ang. lignicolous). Patrz również Psilocybe makarorae, Psilocybe subaeruginosa, Psilocybe cyanescens, Psilocybe cyanofibrillosa, i Psilocybe bohemica (Łysiczka czeska).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe australiana

    Psilocybe australiana Guzmán & Watling (1978)


    synonimy:
    Psilocybe subaeruginosa Cleland
    Psilocybe tasmaniana Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe eucalypta Guzmán & Watling

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 16-31 mm średnicy, wypukły do wypukle dzwonkowatego, z niewielkim garbkiem. Higrofaniczny, ciemniejszy po środku kapelusza, przechodzący w jasno ochrowy do brązowawo żółtego z wyraźnymi niebieskimi odcieniami wzdłuż krawędzi.
    • Blaszki: Przyrośnięte, w kolorze żółtym lub ciemno oliwkowym, z wiekiem purpurowo brązowe.
    • Trzon: 45-110 x 2-3 mm, równy i walcowaty, zgrubiały u podstawy. W wyniku dotknięcia trzon intensywnie niebieszczy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 10-12-14-16 x 5,5-6,7-7-7,7 x 6,7 µm. Odcisk czekoladowy do purpurowo brązowego.

    Siedlisko: Stadny, zasiedla umiarkowane i subtropikalne lasy deszczowe, próchnicę ze szczątkami drzewnymi lub liściastymi, szlaki i popobocza plantacji Pinus radiata (sosna radiata).

    Występowanie: Obecnie znany jedynie z Południowej Australii.

    Sezon: Owocnikuje w kwietniu i maju.

    Dozowanie: Jeden lub dwa świeże, duże grzyby lub jeden gram suszonych.

    Komentarz: Bardzo zbliżony do Psilocybe subaeruginosa, Psilocybe eucalypta i Psilocybe tasmaniana. Kilka z tych gatunków Australian, Tasmanian i New Zealand odnotowanych powyżej jest ściśle powiązane i pokrewna mikroskopowo z Psilocybe azurescens, Psilocybe allenii i Psilocybe cyanescens z pacyficznych północnozachodnich Stanów Zjednoczonych.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe aztecorum

    Psilocybe aztecorum R.Heim (1957)


    synonimy:
    Psilocybe mexicana var. longispora Heim (1956)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (5-) 15-20 (-35) mm średnicy, rozwarty lub wypukły do dzwonkowatego, staje się rozpostarty, żłobiony, higrofaniczny, żółtawo brązowy lub żółto złoty, niektóre młode postacie nie są mocno brązowe. Jedynie krawędzie przebarwiają się na kolor niebiesko zielony po uszkodzeniu.
    • Blaszki: Przyrośnięte, jasno fioletowo szare do ciemno fioletowo brązowe lub czekoladowo fioletowe.
    • Trzon: (25-) 55-75 (-95) x (1,5) 3-4 (-5) mm, równy i masywny u podstawy, prosty, przebarwia się na kolor niebiesko zielony w wyniku dotyku lub z wiekiem, u podstawy trzonu widoczne ryzomorfy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (10,4) 12-14 (-17) x (6-) 6,7-7,7 (-8,8) x 6-7,5 µm. Od przodu wydłużone elipsoidalne. Odcisk czarnawo fioletowy.

    Siedlisko: Stadny w grupach po 5-20 osobników, rośnie na ziemiach zawierających szczątki drzewne, na gałązkach lub na bardzo zbutwiałych pniach, rzadko na szyszkach, w otwartych lasach sosny Pinus hartwegii przy bujnym występowaniu traw na wysokości 3200-4000 m.

    Występowanie: Znany jedynie z wysokich gór Środkowego Meksyku Sierra Nevada (Rio Frio, Popocatépetl i Paso de Cortés), Nevado de Toluca i La Malinche, w stanach Meksyku, Puebla i Tlaxcala.

    Sezon: Grzyb ten owocnikuje od sierpnia do października.

    Dozowanie: Niedostępne.

    Komentarz: Grzyby te wykorzystywane są przez Indian meksykańskich rejonu Popocatépetl, np. w mieście San Pedro Nexapa. Młodsze pokolenie indiańskich dzieci sprzedaje je turystom przy drodze do Popocatépetl, a także w Huautla de Jiménez. Dwie popularne nazwy stosowane przez Náhuatla dla tego gatunku to "niños" i "niñitos". Nazwa Psilocybe aztecorum została nadana temu gatunkowi przez Rogera Heima, ponieważ historycznie nadaje honorowe miejsce, gdyż nawiązuje do azteckich kapłanów i ich ludu, który stosował je ceremonialnie. Byli znani ze stosowania tego gatunku na długo przed przybyciem Hiszpanów i Portugalczyków do Nowego Świata. Językiem Mazateków jest Náhuatl, język ich przodków - Olmeków, Tolteków i ich zdobywców, starożytnych Azteków i ich oddanego niezbadanego Imperium. Nazwy "niños" i "niñitos" - chłopczyki i dziewczynki - są stosowane przez szamanów i innych, uczestniczących w całonocnych czuwaniach i wieczorkach. Gdy spożywane w ceremoniach uzdrawiających i leczniczych, pewne rytuały wykonywane są zależnie od choroby lub nieszczęścia osoby; grzyby są zawsze jedzone parami po dwa i są uważane za męskie i/lub żeńskie - jeden żeński i jeden męski. Zależy to także od dostępnego gatunku, gdyż każdy gatunek posiada różną ilość psylocyny i psilocybiny.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe azurescens

    Psilocybe azurescens Stamets & Gartz



    Psilocybe azurescens jest prawdobodobnie najbardziej zasobnym w psilocybinę grzybem na świecie. Hodowlę grzybni można rozpocząć na zbożu lub na ziarnie dla ptaków, a następnie przenieść ją na sterylizowane zrębki drzewne. Grzybnię można hodować w temperaturze pokojowej. W pełni skolonizowana torba ze zrębkami posłuży do zaszczepienia grządek na zewnątrz. Skolonizowanym zbożem można też zaszczepić namoczoną tekturę. Namoczona tektura jest substratem szczególnym i można jej używać bez potrzeby sterylizacji lub pasteryzacji. Skolonizowana tektura nadaje się do zaszczepienia nadwornych rabatek. Większa ilość substratu, czy to tekturowego czy zrębkowego przyczynia się do szybszej kolonizacji grządek, zwiększając tym samym szansę na powodzenie. Substrat do uprawy na zewnątrz można przygotować ze świeżo struganych zrębków i z drobnych gałęzi. Jeśli korzystasz ze zrębków kupnych to może zaistnieć konieczność namoczenia ich przez kilka dni. Grządki powinno się przygotować w zacienionym miejscu, można je przykryć cienką warstwą ziemi. W utrzymaniu wysokiej wilgotności pomaga trawa hodowana na grządkach. Grządki powinny zacząć owocnikować na jesieni, w tym czasie może być konieczne dodatkowe nawadnianie. Nigdy nie pozwól wyschnąć grządkom.

    source - www.mushmush.nl

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Zrębki drzewne.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 16-24°C / 10-15°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe baeocystis

    Psilocybe baeocystis Singer & A.H. Smith



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5 do 5,5 cm szerokości, oliwkowy. Środek wypukły do stożkowego. Przeświecający gdy wilgotny, wydaje się pomarszczony przy spodniej części kapelusza. Często barwi się na niebiesko lub niebiesko zielono po uszkodzeniu.
    • Blaszki: Przymocowane. Ciemno purpurowe.
    • Trzon: 50-70 x 2-3 mm długości. Góra biało kremowa do żółtej. Pokryty białymi włóknami.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 10-13,2 x 6,2-7 µ. Odcisk purpurowo szary.

    Siedlisko: Psilocybe baeocystis po raz pierwszy odkryto w Eugene, w stanie Oregon, w 1945 roku. Uważany niegdyś za rzadki, gatunek ten był bardzo powszechnym grzybem pojawiającym się na wyściółkowanych zagonach ogrodowych pod rododendronami i krzewami róż pod koniec lat 1970 i na początku 1980, rosnąc czasem na trawnikach wśród grupek Psilocybe stuntzii i wraz z Psilocybe cyanescens na wysciółkowanych olchą zagonach ogrodowych. Mimo iż gatunek ten występuje nieco obficie na trawnikach lub trawiastych obszarach bogatych w próchnicę lub ligninę oraz/lub na zrębkach olchowych i na korowej ściółce, jest czasem trudny do znalezienia.

    Występowanie: Od Eugene, Oregon do Seattle, Washington, aż do Kolumbii Brytyjskiej, Kanady. Uważany niegdyś za rzadki, teraz jest powszechny.

    Sezon: Czerwiec do października na trawnikach. Na wyściółkowanych zagonach ogrodowych od późnego września do grudnia i czasem do stycznia.

    Dozowanie: 1 do 2 dużych okazów lub od 2 do 4 małych grzybów.

    Komentarz: Gatunek bardzo mocny na świeżo. Barwi intensywnie na niebiesko po uszkodzeniu. Traci dużo mocy podczas schnięcia. W połowie lat 1960, dwoje sześcioletnich dzieci, podobno zmarło po rzekomym zjedzeniu Psilocybe baeocystis. Jednakże, fotografie dane autorowi przez lekarzy zaangażowanych w wynikłe usiłowanie leczenia i późniejszą śmierć tych dzieci, jedną w Waszyngtonie a drugą sprawozdaną w Kalifornii, zostały zidentyfikowane przez Johna W. Allena jako Psilocybe cyanescens. W obu zdarzeniach, także całe rodziny zjadły te grzyby i nie umarły. W wyniku tej błędnej identyfikacji przez zmarłego Chicagowskiego mikologa Rolfa Singera i Aleksandra H. Smitha, którzy odnotowali ten gatunek w monografii z 1958 na temat rodzaju Psilocybe, wiele poradników polowych o grzybach zarówno jadalnych jak i psilocybowych opisało go jako bardzo niebezpiecznego i toksycznego grzyba, który może powodować śmierć. Z biegiem lat, kilkoro autorów skorygowało ten błąd w sprawozdaniu poprawnej identyfikacji tego gatunku jako Psilocybe cyanescens.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe banderillensis

    Psilocybe banderillensis Guzmán & Bononi


    synonimy:
    Psilocybe banderiliensis var. paulensis
    Psilocybe banderiliensis Guzmán
    Psilocybe paulensis (Guzmán & Bononi) Guzmán

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 5-12 mm średnicy, stożkowo dzwonkowaty, półgarbkowany, nagi, gładki do nieco prążkowanego przy krawędzi gdy wilgotny, lepkawy do śliskiego, higrofaniczny, czekoladowo brązowy lub czerwonawo brązowy do ciemniejszego, gdy suchy czarnawy.
    • Blaszki: Przyrośnięte, blado ciemno fiołkowe z nieco białawymi krawędziami.
    • Trzon: 20-50 x 1-1,5 mm, jednolity, krętawy, czerwonawo brązowy, pokryty małymi białawymi włókienkowatymi łuseczkami, pusty, chrząstkowy. Zasnówka mączysta, barwiąca nieco na niebiesko. Wszystkie części czarnawo brązowe w KOH.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 5,5-6,5 (-7) x 5-6 x 4-5 µm, romboidalne w widoku z przodu lecz elipsoidalnawe w widoku bocznym, czarnawe, grubościenne z szeroką porą rostkową. Niektóre zarodniki mają nieregularną formę.
    • Podstawki: 15-20 x 5-8 µm, 4-zarodnikowe, brzuchatawe lub gruszkowatawe.
    • Pleurocystydy: 15-32 x 7-12 µm, obfite, szkliste do zwyczajnie brązowych lub czerwonawo brązowe, półbutelkowate z krótką i grubą szyjką lub brzuchate.
    • Cheilocystydy: 10-25 x 3-5 µm, szkliste, półbutelkowate, często nieregularnie rozgałęzione, niektóre mają bardzo nieregularny kształt.
    • Podobłocznia: Półmiąższowa, inkrustowana żółtawo brązowym barwnikiem.
    • Trama: Normalna, szklista do inkrustowanej barwnikiem na ściankach. Powierzchnia kapelusza uformowana z wydłużonych galaretowatawych, brązowawych do szklistych strzępek o grubości 2-4 µm. Podskórek z wydłużonych elementów półkomórkowych, wyraźnie inkrustowanych, 3-6 µm średnicy. Połączenia zlepne rzadkie.

    Siedlisko: Stadny na odsłoniętej glebie na szlakach lasów podtropikalnych (lub mezofitycznych). Owocnikujący w listopadzie.

    Przebadany materiał: BRAZYLIA, Stan Sao Paulo, Mpio. de Cananéia, Ilha do Cardoso, Kol. Guzmán 22960, 18 listopad 1982 (typ SP-177707) (izotyp XAL).

    Omówienie: Kształt pleurocystyd, jak również obfitość oraz nieregularny kształt cheilocystyd, a także południowa lokalizacja, są cechami, które odseparowują tę odmianą z rodzaju, która znana jest jedynie ze Stanu Veracruz, z Meksyku (Guzmán, 1978; 1983). Grzyby te należą do Sekcji Brunneocystidiatae Guzmán, rozpoznawalnej po brązowych pleurocystydach. Wszystkie one zdają się być grzybami halucynogennymi.

    source - www.mycotaxon.com [19: 347]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe bohemica

    Psilocybe bohemica Šebek (1983)

    Łysiczka czeska

    synonimy:
    Psilocybe serbica M.M.Moser & E.Horak (1969)
    Psilocybe arcana Borov. & Hlavácek (2001)
    Psilocybe moravica Borov. (2003)

    Ten europejski gatunek jest bardzo zbliżony do północnoamerykańskiego Psilocybe cyanescens (który też zresztą rozprzestrzenia się w Europie). Psilocybe cyanescens nie ma prześwitujących blaszek na brzegu kapelusza w stanie wilgotnym, blaszki są wycięte lub wąsko przyrośnięte, osłona łacząca brzeg kapelusza z trzonem jest wyraźniejsza. Wyrasta w tych samych siedliskach.
    Rzadki. Owocniki wyrastają pojedynczo lub w grupach. Na silnie rozłożonym drewnie drzew liściastych i iglastych, gałązkach, kompoście, resztkach roślinnych, w ogrodach, parkach, na poboczach dróg, w miejscach żyznych, ruderalnych.

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe brasiliensis

    Psilocybe brasiliensis Guzmán (1978)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3 cm szerokości. Na początku stożkowy, wkrótce wypukły i ostatecznie dzwonkowaty. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna, z półprzeźroczystymi żłobieniami wzdłuż krawędzi kapelusza. Czerwonawo brązowy do brązowego gdy wilgotny, higrofaniczny, płowiejący do jasno brązowego po wyschnięciu, z wiekiem lub po uszkodzeniu staje się niebieskawy.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki brązowawe do purpurawo brązowych z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 35-80 mm długości na 1-4 mm grubości, równy do nieco powiększonego u podstawy, która zazwyczaj jest zdobiona białawymi włókienkami i/lub ryzomorfami. W miejscu uszkodzenia sinieje niebieskawo.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno szarawo fioletowe, lekko romboidalne do lekko elipsoidalnych, 5,5-7,7 na 4,2-5,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 22-29 na 8,8-12 µm, wrzecionowato brzuchate do lekko butelkowatych.
    • Cheilocystydy: 9,6-13 na 5-7,2 µm, butelkowate.

    Siedlisko: Stadne na glebach trawiastych (Axonopus compresus) w lasach Araucaria brasiliana (Igława brazylijska) i Podocarpus. Poznany jedynie w Brazylii, w okolicach Sao Paulo, w marcu na około 1500 metrach. Jeszcze nie odnotowany poza tego rodzaju lokalizacją.

    Komentarz: Najwyraźniej aktywny, Guzmán (1983) pierwszy odkrył Psilocybe brasiliensis, i ze względu na reakcję niebieszczenia zakatalogował go do rodzaju produkującego psilocybinę. Ogólnym kształtem przypomina niektóre z umiarkowanych Psilocybe takich jak Psilocybe cyanofibrillosa. Grzyb ten będąc gatunkiem trawiastym jest prawdopodobnie szeroko rozpowszechniony i jest dobrym kandydatem do uprawy w warunkach tropikalnych. Myślę, że jeśli więcej Brazylijczyków wiedziałoby o tym gatunku, jego zasięg występowania byłby lepiej udokumentowany. Patrz również Psilocybe aztecorum, Psilocybe baeocystis, i Psilocybe mexicana.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe brunneocystidiata

    Psilocybe brunneocystidiata Guzmán & Horak



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (3-) 9-40 mm średnicy, stożkowy (gdy młody) do wypukłego lub rozpostartego lecz zawsze z ostrą stożkową brodawką, higrofaniczny, brązowy do żółtawo brązowego lub słomkowatego, suchy, gładki z wyjątkiem białych włókienkowatych łuseczek od zasnówki, blisko krawędzi prążkowany.
    • Blaszki: Szeroko przyrośnięte do półzbiegających, odległe, beżowe do kakaowo brązowych, krawędź [albofimbriate?].
    • Trzon: 10-40 x 1-2 mm, walcowaty, równy, centralny, giętki, suchy, pusty, łamliwy, w tym samym kolorze co kapelusz, pokryty białymi łuseczkami od zasnówki, formującej włókienkowaty półpierścień, wierzchołek oprószony.
    • Kontekst: Blado brązowy w kapeluszu i trzonie.
    • Zapach: Mącznawy. Odcisk zarodników ciemno brązowy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 6-6,5 (-7) x 5,5-6 x 3,8-4,5 µm, romboidalnawe (grzbietowobrzusznie) lub eliptycznawe (bocznie), gładkie, żółtawo brązowe (KOH), obecna szeroka spłaszczona pora rostkowa.
    • Podstawki: 18-24 na 4,5-6 µm, szkliste (KOH), pęcherzykowatawe, sporadycznie z przewężeniem po środku, 4-zarodnikowe, sterygma długości 2-4 (-7) µm.
    • Pleurocystydy: 20-33 x 6,5-9 (-11) µm, szkliste lecz nieco brązowawe (KOH), brzuchato-brodawkowane, brodawka wierzchołkowa o średnicy 2-3,5 µm.
    • Cheilocystydy: 10-20 na 3-5 µm, 1-2,5 µm na szczycie, szkliste (KOH), wielopostaciowe (brzuchato-dziobiaste, zgrubiałe, dociśnięte lub kończykowate), formujące sterylną opaskę wzdłuż krawędzi blaszki.
    • Podobłocznia: Z nieregularnych komórek, w sposób widoczny inkrustowana żółtym barwnikiem (KOH).
    • Trama: Regularna, składająca się z walcowatych strzępek o średnicy 4,5-8 µm, zabarwiona jak podobłocznia.
    • Naskórek: To skórka z większej lub mniejszej ilości galaretowatych, walcowatych strzępek, inkrustowanych żółtym barwnikiem. Strzępki podnaskórkowe takie jak te z tramy. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny lub wiązkowy na butwiejącym drewnie w lasach podtropikalnych. Znani gospodarze: Buk Castanopsis acuminatissima i gatunek Bukanów Nothofagus. Odnotowany w Papui-Nowej Gwinei jedynie na wysokości 500-2000 m n.p.m.

    Przebadany materiał: PAPUA NOWA GWINEA, dystrykt Morobe: Bulolo, Manki; 13.03.1972, leg. Horak (holotyp ZT, 27/212; izotyp ENCB). Bulolo, Heads Hump; 2.11.1971, leg. Horak (ZT, 71/226).

    Omówienie: Fungus ten jest blisko spokrewniony z halucynogennym i ligninowcowym Psilocybe yungensis Singer & Smith opisanym z Boliwii (Singer & Smith, 1958) i sprawozdanym również z Meksyku (Heim & Wasson, 1958); ponadto zbliżony jest do Psilocybe mammillata (Murill) Smith, rodzimego gatunku z Jamajki (Murill, 1918). Psilocybe brunneocystidiata różni się od wcześniej wspomnianych dwóch taks brązowymi pleurocystydami oraz dobrze wykształconymi szczątkami zasnówki formującymi wyraźny, dość trwały półpierścień. Oczywiste pokrewieństwo można także prześledzić do kilku gatunków opisanych niedawno przez Guzmán (1977) z lasów tropikalnych Meksyku. (Psilocybe naematolomiformis, Psilocybe singerii, Psilocybe uxpanapensis oraz Psilocybe weldenii). Wszystkie te meksykańskie gatunki posiadają brązowe pleurocystydy lecz oddzielone są od Psilocybe brunneocystidiata innymi cheilocystydami. Z taksonomicznego punktu widzenia, pleurocystydy zabarwione na brązowo, zaobserwowane u kilku gatunków tropikalnych, uważane są za podstawową cechę u Psilocybe (Guzmán 1977).

    source - www.sydowia.at [31: 45-47]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe caerulea

    Psilocybe caerulea (Kreisel) Noordel. (1995)

    Łysiczka niebieskawa

    synonimy:
    Stropharia caerulea Kriesel
    Stropharia cyanea (bolt. ex. Secr) Tuomikoski


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 3-7,5 cm szerokości, wypukły, szybko otwiera się w szeroko wypukły, z tępym garbkiem. Kolor niebieskawy, przechodzący w błękit, po czym żółty do żółtawo zielonego, pozostając często z krawędzią zabarwioną na niebieskawo zielono. Lepki gdy wilgotny od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Fragmenty częściowej zasnówki obecne czasem wzdłuż krawędzi kapelusza. Cienki miąższ kapelusza, na początku niebieskawy, przechodzący w kolor słomkowy.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do nieco zbiegającego, blaszki rozmieszczone blisko, płowo brązowe do czekoladowo brązowych, a po dojrzeniu zarodników ciemno brązowe z bledszymi krawędziami.
    • Trzon: 40-110 mm długości na 3-12 mm grubości, równy do nieco powiększonego w pobliżu podstawy, niebieskawo zielony do błękitnego, stający się blado płowo żółty. Ponad pierścieniem oszroniony, a pod nim pokryty włókienkowato kłaczkowatymi, łuskopodobnymi łatkami. Częściowa błoniasta zasnówka, pozostawia wątły błoniasty pierścień, zdegradowany czasem do strefy pierścieniowej.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie jasno purpurawo brązowe, elipsoidalne, 7-9 (10) na 4,5-5,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Cheilocystydy: I pleurocystydy 28-55 na 10-16 µm, 2-4 przy wierzchołku, zgrubiałe z kończykami do wrzecionowatych lub lekko butelkowatych z ostrymi wierzchołkami.

    Siedlisko: Grzyb ściółkowy, prosperujący w środowiskach ogrodopodobnych lub ziemiach użyźnionych obornikiem. Szeroko rozpowszechniony, odnotowywany od Wysp Brytyjskich, Europy i północno zachodniej Ameryki Północnej.

    Komentarz: Być może umiarkowanie aktywny. Żadne analizy chemiczne nie są znane temu autorowi. Gatunek ten różni się od blisko mu spokrewnionego Psilocybe aeruginosa (Łysiczka niebieskozielona/grynszpanowa) swym gwałtownie przebarwiającym się kapeluszem, bledszymi blaszkami, i brakiem łuseczek uformowanych po zasnówce na powierzchni kapelusza, oraz swą ogólnie mniejszą posturą. W Europie, Psilocybe caerulea (Łysiczka niebieskawa) jest bardziej powszechna niż Psilocybe aeruginosa (= Stropharia aeruginosa) (Łysiczka niebieskozielona/grynszpanowa). Patrz również Psilocybe pseudocyanea (= Stropharia pseudocyanea) (Łysiczka zielono niebieska).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe caeruleoannulata

    Psilocybe caeruleoannulata Sing. ex Guzmán


    synonimy:
    Stropharia siccipes Karst. var. lugubris Rick, Lilloa 4:83, 1939

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-22 mm średnicy, wypukły lub stożkowy do brodawkowanego, gładki, przeźroczyście-prążkowany na krawędzi gdy jest wilgotny, lepki, higrofaniczny, czerwonawo brązowy do spłowiało brudno blado zamszowego ze środkiem brązowawo płowożółtym do skórnobrązowego; błonka oddzielalna.
    • Blaszki: Zatokowato wycięto-przyrośnięte lub półprzyrośnięte, szarawo fioletowe lecz z białawymi krawędziami w młodości.
    • Trzon: 25-45 x 1-2 mm, białawy od jedwabiście przylegającego pokrycia na szarym tle, w miejscu dotknięcia robi się szarawo popielaty; przy podstawie szybko sinoszary, nieco i stopniowo zwężający się ku górze. Zasnówka dobrze wykształcona; błoniasty lecz cienki pierścień, gładki, biały, barwiący nieco na niebiesko, kruchy lecz zazwyczaj trwały.
    • Kontekst: Blady w kapeluszu, szarawy do brązowawego w trzonie.
    • Zapach: Brak lub nieco mączny; smak nieco mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Odcisk zarodników głęboko fiołkowy. (8,8-) 9,9-11 (-12) x 6-6,6 (-7,1) x 5,5-6 µm, frontalnie romboidalnawe, z profilu eliptycznawe, żółtawo brązowe, gładkie, mniej więcej cienko ścienne lecz o złożonej ściance i z szeroką ściętą porą rostkową.
    • Podstawki: 15-22,4 x 7,5-9,8 µm, czterozarodnikowe, szkliste, pęcherzykowatawe.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 17-20 x 5-6 µm, formujące sterylną opaskę na krawędzi blaszki, szkliste, butelkowate lub pęcherzykowato-brzuchate, szyjka 5-8,5 x 1-2 µm, czasem ze szklisto oleistą kroplą na wierzchołku.
    • Podobłocznia: Z równoległych, brązowawych, cienkich (4 µm średnicy) strzępek.
    • Trama: Normalna, brązowawa lub szklista, z orzechowo inkrustowanych strzępek o średnicy 12-20 µm, cienkościenna. Połączenia zlepne obecne.
    • Podskórek: Ze splecionych brązowawych strzępek, które przeważnie są szersze niż te z naskórka, nie węwnątrzkomórkowe, lecz niżej w kontekście często bardziej zabarwione i ciemniejsze, bardziej nieregularne i z dość sporą ilością raczej krótkich elementów.
    • Naskórek: Szklisty, 50-60 µm grubości warstwa mocno galaretowato szklistych, włóknistych strzępek o grubości 0,5-2,2 µm.

    Siedlisko: Na gruntach bagiennych lub na łąkach przy lasach Araukarii (Araucaria) i Zastrzalin (Podocarpus), na pastwiskach, czasem na łajnie. Znany z Brazylii i Urugwaju.

    Przebadany materiał: BRAZYLIA, Stan Sao Paulo, w pobliżu Campos de Jardao, 8 marca 1971, na wysokości 1600 m, Guzmán 8877 (ENCB; SP). Guzmán 8916 (ENCB; SP). Santa María, 1936, Rick (PACA 15234, Typ Stropharia siccipes var. lugubris Rick). Sao Leopoldo, 1934, Rick (PACA 9362, jako Stropharia inucta. Bez lokalizacji: Rick (Herb. Bresadola 287; NY, jako Stropharia luteonitens). URUGWAJ, Maldonado, 27 maj 1966, Singer B-4172 (holotyp BAFC).

    Omówienie: Psilocybe caeruleoannulata jest zbliżony do Psilocybe stuntzii Guzmán & Ott oraz do Psilocybe uruguayensis Sing. ex Guzmán, lecz różni się krótszymi cheilocystydami (Psilocybe stuntzii posiada cheilocystydy o długości 22-27,5 µm a Psilocybe uruguayensis 24,5-32 µm. Gatunek ten został nazwany przez Singera w herbarium BAFC bazując na kolekcji z Urugwaju. Później, autor niniejszej pracy zebrał tego samego fungusa w Brazylii i odnalazł ten sam gatunek w herbarium PACA jako Stropharia siccipes Karst. var. lugubris Rick, odmianę opisaną w 1939 lecz nie rozpatrzoną w późniejszych pracach (1961) Rick'a; materiał niniejszy dobrze zgadza się z rodzajem Psilocybe caeruleoannulata; odmiana Ricka jest uważana za synonimiczną. Bresadola pomylił Psilocybe caeruleoannulata z Psilocybe luteonitens (Vahl ex Fr.) Parker-Rhodes, co autor odnotował w jednej z kolekcji (NY) Rick'a, zidentyfikowanej przez Bresadola jako Psilocybe luteonitens, lecz gatunek ten posiada zarodniki 15,4-18,7 (-20) x 11-13,2 x 9,9-11 µm.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 235-236]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe caerulescens

    Psilocybe caerulescens Murrill


    synonimy:
    Psilocybe caerulescens var. albida
    Psilocybe caerulescens var. mazatecorum
    Psilocybe mazatecorum
    Psilocybe caerulescens var. nigripes

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2,5 do 9 cm. Ciemno zielony do czarno cynamonowego lub rdzawego. Stożkowy w czasie młodości, rozwija się z wiekiem. Krawędzie podwinięte w młodości. Higrofaniczny.
    • Blaszki: Zbliżone. Jasno cynamonowe do brązowych. Jasne, z wiekiem ciemniejące. Krawędzie białe.
    • Trzon: 3,5 do 10 cm. Długi. W kolorze kremowym. Pusty z włóknistymi włoskami, zasnówka odpada w czasie wczesnych stadiów w młodości.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Elipsoidalne.
      Odcisk: Ciemno purpurowawo brązowy w zrzucie.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego, rzadko pojedynczo a często w kiściach i kępkach. Na ziemiach wzruszonych, pozbawionych roślinności zielnej. Preferuje lawiny błotne i gleby pomarańczowo brązowe.

    Występowanie: Alabama, Meksyk, Wenezuela i Brazylia.

    Sezon: Późna wiosna i miesiące letnie.

    Dozowanie: 1-7 świeże grzyby.

    Komentarz: W swym terenowym przewodniku o grzybach Psilocybowych świata "Psilocybine Mushrooms of the World", Paul Stamets najpierw wspominał, że R. Gordon Wasson zjadł 13 par tych grzybów w czasie swego inicjacyjnego velada (czuwania, niespania - hiszp.) z Marią Sabiną. Jednakże, tak naprawdę było to siedem par grzybów. W 1960 roku grzyby te skonsumował również Timothy Leary w Cuernavaca w Meksyku. Został poczęstowany siedmioma okazami Psilocbe caerulescens przez antropologa Frank'a Baron'a. Po raz pierwszy gatunek ten został odkryty i zidentyfikowany przez mikologa Murrill'a w 1924 roku w Huntsville, Alabama i od tamtej pory nigdy nie widziano go tam ponownie. Później w późnych latach 1950, R. Gordon Wasson i Roger Heim rozpoznali w nim grzyba Derumbe (Osuwiskowy - Landslide) - Indian Mazatec. Zauważono go w Oaxaca, Meksyku owocnikującym na mierzwie trzciny cukrowej i obszarach osuwiskowych wzdłuż dróg otoczonych trzciną cukrową. Wiele przewodników identyfikujących zalicza ten gatunek do występujących w południowych stanach od Mississippi do Georgii i Florydy.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe caerulipes

    Psilocybe caerulipes Peck


    synonimy:
    Agaricus caerulipes

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-35 mm średnicy, brązowy z lepką powierzchnią gdy jest wilgotny, uszkodzony niebieszczeje.
    • Trzon: 30-60 mm, biały do płowożółtego i zapadnięty, brązowy u podstawy z nieregularną, częściową zasnówką, uszkodzony niebieszczeje.
    • Blaszki: Przyrośnięte, gęsto rozmieszczone, brązowawe.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 7-10 x 4-5,5 µm, gładkie i eliptyczne.
      Odcisk: Czekoladowy do purpurowo brązowego.

    Siedlisko: Kłody drzew liściastych, szczątki i szczapy drzewne oraz kora w ogrodach miejsc publicznych.

    Występowanie: Georgia do Massachusetts na północy, na zachodzie Ohio i północy Michigan i w południowym Ontario.

    Sezon: Od późnego maja poprzez sierpień do września.

    Komentarz: Psilocybe caerulipes jest wyjątkowy gdyż to jedyny aktywny Psilocybe występujący w Nebrasce w USA. Jest to gatunek szeroko rozpowszechniony lecz rzadko znajdowany. Odmiana Betany podobno owocnikuje zarówno wiosną jak i jesienią. Rośnie pojedynczo lub w małych kępkach, w lasach liściastych na mierzwie drzewnej, szczególnie brzozowej i klonowej. Często przegapiany lub ignorowany jako kolejny, mały, brązowy grzyb i choć bardzo rozpowszechniony nie jest często znajdowany. Czasem jest mylony z większym Psilocybe ovoideocystidiata.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe caribaea

    Psilocybe caribaea Guzmán, T. J. Baroni & Tapia



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (17-) 35-60 (-70) mm średnicy, wypukło-garbkowany, staje się płaski z brodawkowano-sutkowatym garbkiem, gładki, śliski, krawędź równa, przeźroczyście-prążkowana lub nieco bruzdowato-prążkowana, żółtawo brązowawy (5D-E5-8) do ciemno czerwonawo brązowego (8E-F5-6), czekoladowo brązowego (6F4), w brązie verona, lub ciemno szarawo brązowy (5D-F3) głównie na garbku, higrofaniczny, zmieniający się do beżowego lub blado brązowawo-żółtego.
    • Blaszki: Zatokowato wycięte, blado brązowe lub fiołkowo brązowe (11F4-6), krawędź równa lub nieco strzępiasta, blada lub w tym samym kolorze.
    • Trzon: (20-) 80-130 (-175) x 3-6 (-8) mm, pusty, równy z bulwiastą podstawą, brudno biały, blednący do brązowego lub żółtawo brązowego (5D-E5-8) lub czerwonawo brązowego (8E5-7) lub brunatno czerwonawego blisko wierzchołka, błyszczący lub matowy, jedwabisty, blisko podstawy pokryty kosmkowatymi przypłaszczonymi białymi włókienkami, tekstura twardochrzęstna lub drewnianawa, z ryzomorfami przy podstawie, rozmieszczonymi do 1/4 długości całkowitej.
    • Kontekst: Białawy zarówno w kapeluszu i trzonie lub czerwonawo brązowy w podstawie trzonu. Wszystkie części z wyjątkiem blaszek mocno błękitnieją po ścięciu lub dotknięciu.
    • Zapach: Mączny. Odcisk zarodników ciemno fioletowo brązowy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (6-) 6,5-7,5 (-8) x 5-5,5 (-6,5) x 4,5-5 µm (Q = 1,25), półrombowe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, ścianki do 1 µm grubości, żółtawo brązowe z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: (16-) 20-25 (-28) x 5-6 (-7) µm, 4-sterygmowe, szkliste, pęcherzykowate, z przewężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: (9,5-) 12-17 (-20) x (3,5-) 5-8 (-12) µm, szkliste, brzuchatawe, wrzecionowatawe lub walcowatawo-koralikowe, z ostrym wierzchołkiem lub krótką szyjką.
    • Cheilocystydy: (16-) 18-30 (-37) x (4-) 5-8 (-9,5) µm, szkliste, brzuchatawe, nieregularnie rozgałęzione, z ostrym wierzchołkiem lub krótką szyjką.
    • Podobłocznia: Bardzo cienka, półkomórkowa, ze szklistych do żółtawych elementów o szerokości 3-6 (-8) µm, drobno inkrustowanych.
    • Trama: Hymenoforowa regularna, w większości ze szklistych strzępek, walcowatych lub z jakimiś napompowanymi elementami, o szerokości 3-24 µm, z drobnymi niepozornymi inkrustacjami.
    • Naskórek: (pileipellis) to galaretowatawa warstwa o grubości 8-40 µm, składająca się z płożących szklistych strzępek o średnicy 2,5-7 µm.
    • Pileocystydy: 25-43 x 6-8 µm, sporadyczne położone lub wyprostowane.
    • Podskórek: Zarówno ze szklistych walcowatych strzępek oraz elementów kulistawych o szerokości 2-15 µm, z inkrustowanymi ściankami. Kontekst składa się ze szklistych lub żółtawych strzępek, niektóre nadmuchane stają się kulistawe, o szerokości 3-24 µm, cienko lub grubościenne, do 1 µm grubości. Połączenia zlepne powszechne.

    Siedlisko: Stadny lub wiązkowy na bogatych glebach organicznych lub piaskowych, zmieszanych z butwiejącymi szczątkami roślinnymi, w lasach tropikalnych i podtropikalnych. Znany jedynie z Puerto Rico.

    Przebadany materiał: PUERTO RICO, Mun. Naguabo, Góry Luquillo, szlak z Río Icacos do Río Prieto Dam, 4 październik 1999, Laboy (PR-5772) (CFMR). Szlak Tradewinds, 25 styczeń 1995, Lodge, Barley & Wunderle (PR-2669) (CFMR), Lodge, Barley & Wunderle (PR-2671) (CFMR). Mun. Río Grande, Caribbean National Forest, El Yunque, Szlak Caimitillo, 29 styczeń 1996, Baroni 7971 (holotyp CORT; izotyp Xal). Mun. Río Grande, Góry Luquillo, La Mina Recreation Area, Szlak Góry Britton, 23 maj 2000, Cantrell & Salgado, ledger Cantrell PR-0022 (PR-6170) (UPRRP). MARTYNIKA, Vallée du Lorrain, październik 1974, Fiard 87 (K(M): 84377); 4 styczeń 1975, Fiard 87C (K(M): 84376). Między Gran Riniere i Anse Ceron, 17 styczeń 1982, Fiard 1503 (K(M): 84375).

    Omówienie: Pegler (1983) rozpatrzył zbiory tego gatunku z Martyniki jako Psilocybe caerulescens. Jednakże, mimo iż Psilocybe caerulescens jest członkiem sekcji Cordisporae, brakuje mu pleurocystyd i łatwo go oddzielić od Psilocybe caribaea, który posiada obfite pleurocystydy.
    Psilocybe caribaea jest atrakcyjny ze względu na solidność jego basidiomat, które występują w skupiskach. Jego siedlisko przypomina siedlisko Psilocybe collybiodes Singer & A.H. Smith, lecz gatunek ten posiada cienkościenne elipsoidalne basidiospory (Guzmán, 1983). Psilocybe caribaea jest fenotypowo najbardziej podobny do Psilocybe subtropicalis Guzmán, znanego z Meksyku i Gwatemali (Guzmán 1995). Jednakże Psilocybe caribaea można odróżnić od Psilocybe subtropicalis, ponieważ posiada dwa rodzaje pleuro i cheilocystyd (ostatnie obserwacje holotypu przeprowadzone przez Guzmána i Tapia).
    Jeden okaz, PR-6170, posiada nieco większe podstawki 28-37 x 6-7 µm z 1,2,3 oraz 4 sterygmami i nieco dłuższymi pleurocystydami (13-) 15-24 (-26) µm. Jednakże, różnice zaobserwowane w tej kolekcji zdają się być sensownie oczekiwanymi wariacjami morfologicznymi Psilocybe caribaea.

    source - www.mycologia.org [95 (6): 1172-1174]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe chiapanensis

    Psilocybe chiapanensis Guzmán


    synonimy:
    Psilocybe yungensis Singer & A.H.Sm. (1958)
    Psilocybe yungensis var. diconica A.H.Smith (1958)
    Psilocybe acutissima Heim (1959)
    Psilocybe isauri Singer (1959)
    Psilocybe subyungensis Guzmán (1978)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Średnio 10 mm średnicy i 13 mm wysokości, dzwonkowato półbrodawkowy, śliskawy, nawet do nieco prążkowanego blisko krawędzi, szarawo skórzasty do brązowawo słomkowo żółtego, higrofaniczny.
    • Blaszki: Przyrośnięte, brązowawo fioletowe, kolor jednolity.
    • Trzon: W przybliżeniu 40 x 3 mm, walcowaty, kręty, pusty, białawy do czerwonawo brązowego, pokryty kłaczkowatymi białymi przypłaszczonymi łuseczkami, głównie w części środkowej. Zarówno kapelusz jak i trzon barwiące na niebiesko do czarnawego po uszkodzeniu.
    • Kontekst: Białawy do koloru tego samego co kapelusz.
    • Zapach: Mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (4-) 4,5-5 (5,5) x 4-5 x 3-4 µm, półrombowe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, z grubą ścianką do 1 µm, brązowawo żółte, z szeroką porą rostkową na jednym końcu i ostrym krótkim dodatkiem na drugim.
    • Podstawki: (12-) 14,5-21 x 5-7 µm, 4-zarodnikowe, maczugowato brzuchate, szkliste.
    • Pleurocystydy: 11-14,5 (-16) x (4-) 5-6,5 (-7) µm, powszechne, szkliste, brzuchato dziobiaste, z krótkim wierzchołkiem.
    • Cheilocystydy: Dwóch rodzajów, a) jak pleurocystydy (10,5-) 12-16 (-17,5) x 5,5-6,5 µm, szkliste, oraz b) (16-) 17-22,5 x 5-8 µm, brzuchate, regularne lub nieregularne w kształcie, szkliste.
    • Podobłocznia: Z elementów kulistych o średnicy 3-5 µm, szklistych lub żółtawych.
    • Trama: Blaszek regularna, utworzona z żółtawych lub szklistych strzępek o szerokości 3-12 µm, cienko lub grubościennych (do 1,5 µm).
    • Naskórek: Półżelatynowaty, utworzony z płożących się strzępek o szerokości 2,5-5,5 µm, z pewnymi szklistymi wznoszącymi się elementami 12-32 x 6-8 µm.
    • Podskórek: Z elementów kulistawych o średnicy 4-16 µm, żółtawych do żółto brązowych ze ścianką do 1,5 µm grubości. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Samotny na kłodach, na plantacjach kawy przypominających podtropikalne lasy chmurowe (mezofityczne). Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: MEKSYK: Stan Chiapas, Region Tapachula, Municipio Union de Juárez, Ejido Santo Domingo, 4.10.1993, Guzmán 30739 (holotyp, XAL).

    Omówienie: Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe yungensis Singer & Smith oraz Psilocybe subyungensis Guzmán podobną formą kapelusza, rozmiarem zarodników oraz siedliskiem ligninowym, lecz różni się obfitszymi pleurocystydami (skąpymi u tych gatunków) oraz ich rozmiarem (14-25 µm długości u Psilocybe yungensis; 9-11 µm długości u Psilocybe subyungensis, oraz rozmiarem i zmiennością cheilocystyd [14-33 (-40) µm długości u Psilocybe yungensis; 16,5-25 µm długości u Psilocybe subyungensis].

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 102-103]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe chuxiongensis

    Psilocybe chuxiongensis T. Ma & K.D. Hyde



    Opis: Różni się od spokrewnionych gatunków Psilocybe głównie nieobecnością pierścienia i półkulistym do półkulisto wypukłym kapeluszem bez garbka lub brodawki.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 26-38 mm średnicy, na początku stożkowy do półkulisto stożkowego z podgiętą krawędzią, następnie półkulisty do półkulisto wypukłego, nie garbkowany lub brodawkowy, ciemno żółty (4B4; płowo żółty) do żółtawo brązowego (4B8; anilinowo żółty), czasem ciemniejszy po środku, często staje się bledszy przy krawędzi i prawie białawy na brzegu, gdy suchy staje się beżowy; powierzchnia gładka, nieco lepka gdy wilgotna; cały brzeg równy, udekorowany nieco nietrwałymi, białymi do niebieskawymi, błoniastymi szczątkami zasnówki.
    • Blaszki: Wycięte do zatokowato wyciętych, 4-6 mm wysokości, zbliżone do odległawych, żółtawo woskowo białe gdy młode, stają się blado szarawo żółte z purpurowo brązowymi (8E5) cętkami gdy dojrzeją, następnie oliwkowo ochrowe (2C5) do ciemno brązowych, krawędzie drobnoząbkowane i pozostają białawe, podczas schnięcia lub przy chwytaniu zmieniają się na niebieskawe.
    • Trzon: 50-68 mm x 3,5-4,5 mm, równy, nieco powyginany, wzdłużnie prążkowany, pusty do kruchego, biały z połyskiem, gdy suchy staje się beżowy; powierzchnia nieco niebieskawa przy dotyku lub uszkodzeniu, lub przy schnięciu, pokryty białymi włókienkowatymi łuseczkami, które stają się niebieskawe przy dotyku; podstawa trzonu z białą grzybnią; pierścień nieobecny.
    • Kontekst: Kapelusza żółtawy (2A3, płowy celonial?). Trzonu w tym samym kolorze co kapelusz, białawy przy powierzchni. Nieco grzybni w środku kolonii niebieskawa w kulturze.
    • Zapach: Łagodny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (241/5/2)(12-) 13-16 (-19) x (-7) 8-10,5 x 7,5-10 (-11) µm, często elipsoidalne, wydłużone elipsoidalne do sześciokątnawych, sporadycznie jajowate, szeroko elipsoidalne, romboidalnawe lub wrzecionowatawe w widoku z przodu, Q=(1,4-) 1,5-1,8 (-2,4), Q=1,63±0,13; elipsoidalne, elipsoidalnawe do niemal podłużnych w widoku bocznym, Q=(1,4-) 1,5-1,8 (-2,0), Q=1,65±0,10, żółtawo brązowe z purpurowym odcieniem w wodzie, żółtawo brązowy w KOH, ciemno purpurowo brązowe w zrzucie; ścianka gładka, nieznacznie gruba do grubej (0,5-1,5 µm), kompleksowa, z wyraźną apikalną porą rostkową o szerokości 1-2 µm.
    • Podstawki: (24-) 30-44 (-53) x 8-14 µm, szkliste i bezbarwne, sporadycznie żółtawe, maczugowate do szeroko maczugowatych, zwężone w niższej połowie lub z krótką do bardzo długiej podstawy 8-26 (-30) µm x 2-6 µm szerokości, czterozarodnikowe, czasem dwuzarodnikowe; sterygmy 3-6 (-8) µm.
    • Cheilocystydy: 22-42 (-46) x 5-10,5 µm, szkliste, wąsko maczugowate, maczugowate do butelkowato-maczugowatych, czasem butelkowate lub wrzecionowato-brzuchate, sporadycznie podobne do pleurocystyd, lecz węższe, z główkowatawym czubkiem lub szyjką (2-) 3-11 x 1,5-4 µm, rzadziej rozwidlone.
    • Pleurocystydy: Względnie rzadkie i rozproszone, 24-42 (-48) x (8-) 9-15 µm, cienkościenne, szkliste, brzuchate do szeroko maczugowatych i wrzecionowato-maczugowatych, często węższe w pobliżu wierzchołka, rozwarte z krótkim dzióbkiem (2-4 x 2-4 µm).
    • Kaulocystydy: 23-54 x 6-10 (-14) µm, skupione w górnej części trzonu, cienkościenne, szkliste, niektóre z nich podobne do cheilocystyd, wąsko maczugowate do butelkowatych, niektóre podłużnie maczugowatawe, z krótkim zaokrąglonym dzióbkiem, główkowatawym wierzchołkiem lub szyjką, 2,5-8,5 (-9,5) x 2-4,5 (-6) µm, czasem nieregularnie rozgałęzione. Połączenia zlepne powszechne we wszystkich częściach basidiomu.
    • Podobłocznia: Półkomórkowa, składa się z nieregularnych pęcherzykowatych do kulistawych komórek, 3-13,5 x 2-12 µm, szklistych, bezbarwnych do żółtawych, cienkościennych do nieznacznie grubościennych (około 0,5 µm).
    • Trama: Hymenoforowa regularna, z walcowatych strzępek o średnicy 2-13 µm, szklistych, bezbarwnych do żółtawych, cienkościennych do nieznacznie grubościennych (≤ 1,0 µm).
    • Naskórek: To ixocutis, 20-200 µm grubości, utworzony z nasuniętych, szklistych i bezbarwnych, regularnawych do poprzeplatanych nitkowatych strzępek szerokości 1-4 µm, sporadycznie z ciemnymi lub czarnawymi drobnymi inkrustacjami pigmentu; podskórek (subpileipellis) ciemno żółty w KOH, składa się z regularnawych, bezbarwnych do żółtawych, nitkowatych do nadmuchanych strzępek o szerokości 2-16 µm.

    Występowanie: Chuxiong, Prowincja Yunnan, Chiny.

    Siedlisko: Rośnie samotnie do rozproszonego i stadnego na krowim łajnie lub łąkach gdzie latem lub wczesną jesienią było wypasane bydło.
    Inny materiał:

    Przebadany materiał: CHINY, Prowincja Yunnan: Miasto Chuxiong, Góra Zixi, na krowim łajnie, 25°01'05,5"N, 101°23'19,9"E, wysokość 2237 m, 20 sierpień 2009, Tao Ma CX026 (IFRD414-010, holotyp). CHINY, Prowincja Yunnan: Chuxiong, Hrabstwo Wuding, w pobliżu zbiornika na poboczu drogi w Bailu Village, na glebie łąki gdzie było wypasane bydło, 25°39'25,6"N, 102°05'30,0"E, wysokość 2523 m, 24 wrzesień 2012, Xiao-Fei Lin WD007 (IFRD414-011)

    Omówienie: Etymologia nawiązuje do miejscowości Chuxiong, gdzie została znaleziona kolekcja.
    Psilocybe chuxiongensis charakteryzuje się podtropikalnym siedliskiem gdzie rośnie na łajnie. Kapelusz jest gładki, płowo żółty do żółtawo brązowego, półkulisty do półkulisto wypukłego bez garbka lub brodawki, brak pierścienia, natomiast kontekst jest żółtawy zarówno w kapeluszu jak i w trzonie. Niebieszczenie występuje głównie na powierzchni blaszek i trzonu po uszkodzeniu i wyschnięciu, a grzybnia jest niebieska w kulturze. Mikroskopowo Psilocybe chuxiongensis posiada duże elipsoidalne, wydłużone elipsoidalne do sześciokątnawych basidiosporów 13-16 x 8-10,5 x 7,5-10 µm z nieznacznie grubymi do grubymi ściankami, oraz szklistymi, szeroko maczugowatymi lub brzuchatymi pleurocystydami z tępym do krótkiego dziobiastym wierzchołkiem.
    W związku z taksonomiczną koncepcją Psilocybe zaproponowaną przez Singera (Singer, 1948, 1986, Singer & Smitch 1958), Psilocybe chuxiongensis należy do sekcji Caerulescentes Singer, ze względu na jego powierzchniowo niebieszczący owocnik i niebieską grzybnię w kulturze. W sekcji tej, jest blisko spokrewniony z Psilocybe cubensis gdyż ma podobne basidiospory, basidiomaty, pleurocystydy i cheilocystydy, jak również to samo siedlisko, i mogą być one łatwo odróżnione od innych gatunków dzięki kolorowi i kształtowi basidiomatu, dużym zarodnikom oraz podtropikalnemu siedlisku na łajnie. Pokrewieństwo z Psilocybe cubensis jest silnie wspierane filogenetycznymi analizami we wszystkich trzech zestawach danych; grupują się razem jako grupa siostrzana i mogą zostać odróżnione od innych przedstawicieli z wysokimi wartościami wsparcia statystycznego.
    Guzmán (1983) wprowadził sekcję Cubensae by ulokować Psilocybe cubensis i Psilocybe subcubensis, który charakteryzuje się koprofilnym i koprofilnawym zwyczajem, niebieszczącymi basidiomatami, sześciokątnawymi grubościennymi (0,5-1 µm) basidiosporami, i dobrze wykształconym pierścieniem. Te dwa gatunki są bardzo podobne a różnią się rozmiarem basidiosporów. Morfologicznie Psilocybe chuxiongensis może być z łatwością oddzielony od Psilocybe cubensis i Psilocybe subcubensis brakiem pierścienia i półkulistym do półkulisto wypukłym kapeluszem bez garbka lub brodawki. Ponadto, Psilocybe cubensis i Psilocybe subcubensis posiadają biały kontekst, jajowate, szeroko elipsoidalne do sześciokątnawych lub sześciokątnych basidiospor w widoku z przodu, mniejsze brzuchate pleurocystydy oraz wrzecionowato-brzuchate do butelkowatych do piszczelowatych cheilocystyd (Singer & Smith 1958 Guzmán 1983, Noordeloos 1999, Bau & Sarentoya 2009).

    source - Phytotaxa [156 (4): 211-220]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe columbiana

    Psilocybe columbiana (Peck) Hesle



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 6-19 mm średnicy, wypukły do dzwonkowatego, gładki do nieco spękanego, lekko żłobiony i przeźroczysty gdy jest wilgotny, śliski, higrofaniczny, brązowo czerwonawy do żółto czerwonawego, ostatecznie żółto białawy.
    • Blaszki: Przyrośnięte lub półprzyrośnięte, ochrowo fiołkowe, z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 20-60 x 1-3 µm cylindryczny, czasem kręty, pusty, biały do brązowo czerwonawego, pokryty kłaczkowatymi białymi włókienkami, czasem z ryzomorficznym białym przedłużeniem w glebie, do 20mm długości. Zasnówka biała i kłaczkowata, brak wyraźnego pierścienia.
    • Kontekst: W kapeluszu biały, w tym samym kolorze co kontekst trzonu, barwiący na niebiesko po ścięciu.
    • Zapach: I smak mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (6,6-) 7,1-8,8 x (4,9-) 6-6,6 (-7,1) x 4,4-5,5 µm, romboidalnawe w widoku z przodu, eliptycznawe w widoku bocznym, jasno brązowawo czekoladowe lub żółtawo brązowe, gładkie, cienko ścienne, z szeroką porą rostkową. Odcisk zarodników fioletowo brązowy do niemal czarnego.
    • Podstawki: 15-27 x 4,4-8 µm, czterozarodnikowe, szkliste pęcherzykowate lub gruszkowate. Pleurocystyd brak.
    • Cheilocystydy: 22-30 x 3,3-6,5 µm, obfite, formujące na krawędzi blaszek sterylną opaskę, szkliste, butelkowate lub wrzecionowato-ampułkowate i z kończykami, czasem rozgałęzione; szyjka 1,6-2,2 µm wszerz.
    • Podobłocznia: Uformowana z półkolistych, półszklistych elementów z nieregularnie inkrustowanym żółtawo brązowym barwnikiem.
    • Trama: Regularna, szklista, z wydłużonych strzępek o średnicy 15-25 µm z cienką ścianką (1,5 µm grubości).
    • Naskórek: Półżelatynowy, z brązowawą lub szklistą strzępką szerokości 2-6 µm. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Na czarnych glebach gliniastych bez rośliności zielnej, czasem żyje razem z Dzieżką pomarańczową Aleuria aurantia (Pers. ex Fr.) Fuck., w roślinności paramo Espeletia argentea na wysokości 3300-3500 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: Kolumbia, departament Cundinamarca, miasto Tansa, droga od tamy z Rio Neusa do telewizyjnej wieży transmisyjnej, 24 lipiec 1971. Guzmán 9146 (holotyp COL; izotyp ENCB); innymi kolekcjami z tej samej okolicy są Guzmán 9145, 9156, 9158 (wszystkie w ENCB i COL).

    Omówienie: Psilocybe columbiana należy do grupy Psilocybe zapotecorum ze względu na swe zarodniki i kłaczkowaty trzon, lecz różni się wielkością zarodników i kształtem cheilocystyd. Jest to gatunek halucynogenny gdyż barwi na niebiesko i ma mączny smak i zapach.

    source - www.mycotaxon.com [7 (1): 237-238]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe coprophila

    Psilocybe coprophila (Bull.) P.Kumm. (1871)

    Łysiczka odchodowa

    synonimy:
    Deconica coprophila (Bull.) P.Karst (1821)
    Agaricus coprophilus Bull. (1793)
    Stropharia coprophila (Bull.) J.E. Lange (1936)


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,0-2,5 cm szerokości, na początku półkolisty, czasem z niskim garbkiem, z wiekiem staje się wypukły, szeroki. Krawędź podwinięta, z wiekiem wywinięta czasem na płasko, w młodości okalana przemijającymi białawymi łuskami; powierzchnia naga, lepkawa, z półprzeźroczystymi żłobieniami, gdy grzyb jest młody i świeży, higrofaniczny. Kolor czerwonawo brązowy do wyblakłego żółtawo brązowego, z wiekiem ciemniejącego. Miąższ cienki, w kolorze kapelusza, nie zmienia się po ścięciu lub uszkodzeniu.
    • Blaszki: Przyrośnięte, średnio oddalone, względnie szerokie, blado szare gdy młode, stają się szarawo brązowe, ostatecznie purpurowo brązowe.
    • Trzon: 1,5 - 5 cm długości, 1-3 mm grubości, równy, suchy, prosty do czasem wykrzywionego przy podstawie; powierzchnia czasem łuseczkowata w młodości, staje się włókienkowata, biaława do spłowiało żółto brązowej, nie niebieszczy. Brak pozostałości po zasnówce lub jeśli jest, to jest przemijająca pozostawiając drobne łuski na młodym kapeluszu lub/i na wyróżniającej się strefie pierścienia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 11-14 x 7-9 µm, elipsoidalne, gładkie.
      Odcisk: Purpurowo brązowy.

    Siedlisko: Pojedynczo do gromadnych na końskim i krowim łajnie.

    Dozowanie: Nieaktywny.

    Komentarz: Ten mały mieszkaniec łajna poznawany jest po lepkim, czerwonawo brązowym do matowo żółto brązowym kapeluszu, który gdy jest młody otoczony jest bawałniasto białymi włókienkami i zwykle półprzeźroczystymi żłobieniami. W odróżnieniu od większości gatunków Psilocybe, Psilocybe coprophila nie niebieszczy lub nie odbarwia się na niebiesko, z wyjątkiem kilku doniesień o niebieszczącej grzybni. Psilocybe coprophila różni się również od większości przedstawicieli tego rodzaju tym, że nie jest halucynogenna (nawiązując do Stamets'a, nie zawiera ani psilocybiny ani psylocyny). Psilocybe coprophila dość często mylona jest ze Stropharia semiglobata (Łysiczka łajnowa (Pierścieniak półkulisty)), kolejnym mieszkańcem łajna z lepkim kapeluszem, lecz jest bardziej żółtawy, pozbawiony krawędzi z półprzeźroczystym żłobieniem, nawet, gdy jest młody, posiada także oślizły, a nie suchy trzon. Do innych grzybów występujących na łajnie zalicza się gatunki Panaeolus i Coprinus. Panaeolus można wyodrębnić po suchych, nie lepkich kapeluszach i charakterystycznych nakrapianych blaszkach, podczas gdy Coprinus zazwyczaj rozpływa się z wiekiem do postaci atramentowatego płynu.

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe crobula

    Psilocybe crobula (Fr.) Singer 1962

    Łysiczka drobna

    synonimy:
    Geophila crobula (Fr.) Kuhner i Romagnesi
    Psilocybe inquilina var. crobulus (Fr.) Høiland


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,4-4 cm szerokości. Wypukły do szeroko wypukłego, dojrzewając otwiera się do prawie płaskiego. Spłowiały brązowy, higrofaniczny, blaknący do żółtawo brązowego. Powierzchnia gładka, półprzeźroczyście żłobiona, lepki gdy wilgotny od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Często zdobiony wątłymi resztkami zasnówki, szybko zanikającymi.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, w kolorze gliniastym do matowo rdzawego z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 5-12 mm długości na 1-4 mm grubości, zdobiony wyraźnymi włókienkowatymi łatkami, w kolorze kapelusza, w pobliżu podstawy bardziej ciemno czerwonawo brązowy i jaśniejszy powyżej strefy pierścieniowej. Częściowa, pajęczynowata zasnówka.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Lekko elipsoidalne, cienko ścienne, kolor w masie cygarowo brązowy, 6-8 na 3,5-5 µm.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: Butelkowate do lekko butelkowatych, 25-45 µm długości.

    Siedlisko: Owocnikuje na jesieni na gałązkach i innych szczątkach roślinnych - nie na trawie. Odnotowywany od północno zachodniej części Stanów Zjednoczonych, w Wielkiej Brytanii, większości Europy, i w Rosji. Prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony.

    Komentarz: Nie jest mi znany jako grzyb psilocybinowy. Jednak, Phillips (1981) uznaje, że jest aktywny, bez dalszych szczegółowych omówień lub popierających źródeł. Analiza Høiland'a (1978) nie wykryła żadnej psilocybiny ani psylocyny. Psilocybe crobula jest małym grzybem, którego zawsze znajdowałem przyczepionego bezpośrednio do patyczków. Włókienkowate łaty na trzonie są dość charakterystyczne i przypominają wiele małych Galerian. Z tego powodu, zalecam ostrożność. Patrz również Psilocybe inquilina (Łysiczka stożkowata), gatunek podobny w swych makroskopicznych cechach, z którym jest często mylony, Psilocybe atrobrunnea oraz Psilocybe washingtonensis. Guzmán i Smith (1978) odnotował podobieństwa Psilocybe crobula dzielone z Psilocybe laticystis i Psilocybe subborealis, dwoma gatunkami z Pacific Northwest.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cyanescens

    Psilocybe cyanescens Wakefield

    Łysiczka cyjanizująca*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Gatunek ten rośnie grupami i w rozproszeniu w poszyciu leśnym pośród liści i gałązek. Owocnikuje jesienią i wczesną zimą w umiarkowanych regionach świata.

    Jest bardzo mocny. Ludzie raportują że zawiera 2-3 razy więcej aktywnych składników niż większość grzybów Psilocybe. Świeży grzyb barwi się na ciemno niebieski kolor.
    Najlepszy sposób na uprawę tego gatunku to uprawa na dworze. Kulturę grzybni można wyhodować na agarze. Zdrową grzybnią zaszczepiamy sterylizowane żyto. Skolonizowane żyto posłuży do zaszczepienia zrębków drzewnych. Z kolei zrębkami zaszczepiamy nadworne grządki składające się z namoczonych lub świeżych zrębków. Metoda jest podobna do uprawy Psilocybe azurescens.

    Mieliśmy okazję odwiedzić stan Waszyngton i zobaczyć trochę pięknych grzybów w naturze. Była to bardzo cenna i pouczająca wyprawa. Mieliśmy wspaniałego przewodnika John'a Allen'a znanego również jako mjshroomer, który zbierał grzyby w Waszyngtonie przez przeszło dwadzieścia lat. W pierwszym dniu polowania, zatrzymaliśmy się przy kościele, gdzie święte grzyby rosły na świętej ziemi. Wiedziałem że zapowiada się dobry dzień zwieńczony grzybieniem. Znaleźliśmy je rosnące wśród olch wokół kościoła. Poniższe zdjęcie przedstawia otoczenie w jakim rosły - w rododendronach, między liśćmi i gałązkami.
    Następny zagon znaleźliśmy w wielkich krzakach rosnących wśród olch. Wątpię by ktoś wiedział, że tam są z wyjątkiem Johna, wędrującego godzinami i poszukującego w miejscach, do których nikt inny by nie zajrzał. Dosłownie musieliśmy wejść w wysokie krzaki i rozgarnąć je na boki by znaleźć rosnące pod nimi grzyby. Ze wszystkich miejsc, w których zbieraliśmy te były największe, miały wysokość od 10 do 13 cm i kapelusze o średnicy 5 - 8 cm.

    I w tym miejscu mały zawód. Wielu zagonów, które potem odwiedziliśmy nie sfotografowałem, bo w całym tym podnieceniu zapomniałem o aparacie. Cóż... dałem ciała. Ale mam powód by wrócić do WA.
    Najbardziej interesująca rzecz jaką zauważyłem to, że prawie w każdym miejscu, w którym znaleźliśmy Psilocybe Cyanescens rósł też śmiertelnie trujący grzyb - Galerina. Bardziej przerażające jest to, że wyglądają podobnie. Ale niech was to nie zniechęci, można je odróżnić. I to bardzo wyraźnie, przy bliższym przyjrzeniu się Cyanescens posiada ciemniejsze, bardziej karmelowe kapelusze, a jego trzon jest zawsze biały, z wyjątkiem podstawy gdzie gromadzi się brud. Blaszki są jaśniejsze i bielsze od Galeriny. Galerina posiada pomarańczowawo brązowy trzon i zasnówkę, również kapelusz jest w tym kolorze. Jeśli masz dobry wzrok i wiesz czego szukać to z łatwością je odróżnisz. Jeśli nadal będziesz miał wątpliwości możesz zdjąć próbkę zarodników. Zarodniki Galeriny są rdzawe, a Cyanescens są purpurowo brązowe do czarnego. Proszę bądź ostrożny i nie zrywaj niczego czego nie jesteś pewien.
    Ok czas byś spróbował je zidentyfikować. Poniżej są zbliżenia Psilocybe Cyanescens rosnących razem ze śmiertelną galeriną i kilkoma niebieskawymi grzybami. Na tych zdjęciach jest tylko JEDEN cyanescens. Zdjęcia od lewej i w środku pokazują widok z góry, na zdjęciu z prawej widać blaszki i trzony grzybów.

    ODPOWIEDŹ


    Jeszcze raz sorka za zdjęcia, w całym tym podnieceniu powinienem zrobić trochę lepsze. No ale lepsze takie jak żadne.
    W olchach, w trawie, wszędzie Galerina wygląda bardzo podobnie.
    Kilka ostatnich uwag o cyanescens.
    Przygnębiająca rzecz jaką stwierdziliśmy, to że na terenach Seattle wystąpił duży spadek grzybów psilocybowych. Większość terenów nie jest zagospodarowywana olchami lecz czerwonymi cedrami, a w nich psylocyby nie rosną.
    Miejsca, w których można je znaleźć to miejsca gdzie rosną olchy. Znajdowaliśmy je tuż obok domów i budynków, na rozdzielających drogę pasach zieleni, w trawie w pobliżu olch, w okolicy szkolnych kampusów i wielu innych miejscach. Największe zagony były około osiem razy większe od tych z okolicy kościoła, no ale zapomniałem wziąć z samochodu aparat ...DOH!!!!
    Wiele zarodników przenieśliśmy na woskowy papier. Pochodzą z natury więc do rozpoczęcia uprawy prawdopodobnie wykorzystamy agar. Cyanescens rosną na płatkach lub na zrębkach z olchy. Można zmieszać je z kompostem lub ze słomą. Całość przykrywamy odżywczą (nawożoną) ziemią. Grzybnię do zaszczepienia trocin hodujemy na ziarnie. Uprawiane wiosną lub latem potrzebują dużej ilości wody. Jesienią, gdy dużo pada i temperatura spada do około 10 - 15°C powinny zacząć owocnikować. Rzadko spotyka się je uprawiane w domu, ale można, widziałem zdjęcia od mjshroomer pokazujące uprawę w lodówce. Ale najlepiej zrobić zagon na dworze.
    Co do mocy, no cóż, są bardzo, bardzo mocne, wywołują "speedowy" high. Miałem pozbawiony niepokojów intensywny lot. Ciężko było się po nich uspokoić i zasnąć, i zawsze bolały mnie mięśnie. Trzygramowa porcja suszonych grzybów dała bardzo wizualne efekty. Rozmawiałem z innymi i nie odczuli takiego naspidowania. Jak tripowałem z kilkoma przyjaciółmi to odczuli takie same efekty jak ja. Twoje wrażenia mogą być inne. Wielu ludzi naprawdę kocha te grzyby.
    Oczywiście fajnie było zobaczyć jak rosną sobie w naturze, są to bardzo wytrzymałe i silne grzyby. Trzony są bardzo grube i całkiem nieźle się trzymają przy próbie wyrwania. I co zrozumiałe są łatwe w uprawie, jeśli mieszka się w odpowiednim środowisku.
    Wielkie dzięki dla Johna Allena za to, że był naszym przewodnikiem w Seattle WA, i za to że pokazał nam kilka pięknych zagonów Psilocybe Cyanescens.

    Wskazówki do uprawy Psilocybe Cyanescens.

    Uprawiając ten gatunek nie musisz przygotowywać strzykawki, nie trzeba też hodować grzybni na ziarnie, które ma służyć do zaszczepienia trocin. Przygotuj drewno olchy, wysterylizuj je. Preferowane 4:1 trocin z olchy do zrębków, małych zrębków. Do rozpoczęcia uprawy potrzebujesz niewielką ilość, 6 do 8 kubków wartościowego drewna olchy. Zarodniki trzeba po prostu zeskrobać na wilgotne, wysterylizowane zrębki. Inkubuj w domu, w temperaturze około 21-24°C. Pełna kolonizacja może zająć 6-8 tygodni. Skolonizowane zrębki wykorzystaj do zaszczepienia większej ilości drewna, które z kolei posłuży do zaszczepiania zrębków w zagonach znajdujących się na dworze. Jeśli założysz zagony pod koniec kwietnia, to jest szansa, że na jesieni pojawią się grzyby. Jeśli nie, to pojawią się dopiero następnej wiosny lub następnej jesieni.
    Psilocybe Cyanescens rosną powoli. Jeśli grzybnia się nie rozwija obniż na dwa tygodnie temperaturę do około 12°C. Jest to umiarkowany gatunek, dlatego czasem do rozwoju grzybni potrzeba zimnej pogody. Jak zacznie się rozwój i wzrost grzybni, można przywrócić temperaturę w okolice 21-24°C co przyspieszy jej wzrost. Ale by owocnikować grzybnia musi być na zewnątrz w odpowiednich warunkach; dużo deszczu i temperatura w przedziale 7-15°C.

    source - www.thehawkseye.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Zrębki drzewne.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 16-24°C / 10-15°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cyanofibrillosa

    Psilocybe cyanofibrillosa Guzmán & Stamets

    Łysiczka cyjanowłókienkowa*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe rhododendronensis



    OPIS 1

    Opis: Rośnie w rozproszeniu i gromadnie pośród łubinu, na szczapach drewna olchy i wierzby oraz na ściółkach z kory. Powszechny w ogrodach i szkółkach rododendronowych oraz na równinach zalewowych w pobliżu ujść rzek. Występuje od września do grudnia w obszarze od północnej Kalifornii (Eureka/Arcada) do Kolumbii Brytyjskiej i Kanady. Wysoki poziom psylocyny, niski psilocybiny. W trakcie suszenia traci 70% lub więcej, swej mocy.
    Kilkaset funtów grzybów tego gatunku zebrano z mierzwy usypanej wzdłuż autostrady I-5, drogi pomiędzy Euraka i Arcada w Kalifornii. Osobiście zebrałem ten gatunek kilka razy w ciągu okresu dwudziestu lat.

    source - www.mushroomjohn.org



    OPIS 2

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,4-3,5 cm szerokości. Stożkowy do wypukłego do wypukle płaskiego, ostatecznie płaskiego z wiekiem, zazwyczaj nie garbkowany. Kolor głęboko orzechowo brązowy, higrofaniczny, blaknący po wyschnięciu do blado jasno brązowego do żółtawo brązowego, nawet brudno szarawo białego po wyschnięciu. Powierzchnia lepka gdy wilgotny od oddzielalnej galaretowatej błonki.
    • Blaszki: Mocowanie przyrośnięte do wyciętego, do nieco półzbiegającego z wiekiem, jasno szarawe gdy młode, stają się purpurowawo brązowe przy dojrzałości, z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 30-70 mm długości na 2-4 mm grubości, prosty do powyginanego, równy do powiększonego w pobliżu podstawy, podłużnie prążkowany, i zdobiony drobnymi włókienkami, które stają się niebieskawe po dotknięciu. Żółto brązowe do jasno brązowych pod spodem. Częściowa zasnówka biała, pajęczynowata, obfita, pozostawiająca włókienkowate szczątki zasnówki, czasem na wyższych regionach krucha strefa pierścieniowa. Miąższ brązowawy, siniejący na niebieskawo.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Purpurowawo brązowe w zrzucie, elipsoidalnawe, 9-12 na 5,5-7 µm.
    • Podstawki: 4-, rzadziej 2-zarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: Wrzecionowate do lancetowatych, 22-33 na 5,5-7 µm, z wydłużoną, rozgałęzioną szyjką, 1-1,5 µm grubości na wierzchołku.

    Sezon: Wrzesień do grudnia.

    Siedlisko: Owocnikuje na północnozachodnim pasie pacyficznym. Tak jak Psilocybe baeocystis rośnie przeważnie w trawie, lecz czasem na wymieszanej mierzwie, na glebach wzbogaconych o szczątki drzew liściastych, w olchowych i wierzbowych czipsach drzewnych oraz mierzwie korowej, zrębkach jodły, w regionach przybrzeżnych, w ogrodach rododendronowych oraz szkółkach, i na równinach zalewowych w ujściach rzecznych. Rozproszony do stadnego.

    Niebieszczenie: Niebieszczy przy przenoszeniu, przeważnie na krawędzi kapelusza, lecz również na trzonie i podstawie.

    Dozowanie: 1 duży okaz, 2 do 5 małych okazów. Dużo psylocyny i mało psilocybiny. Traci ponad 70% lub więcej mocy po wysuszeniu.

    Uwagi: "Znalazłem stuntzii, baeos, i fibs w promieniu 1 metra. Lubią stare, dobrze utrzymane trawniki, na których rośnie zielsko" (NeoSporen).
    Beug i Bigwood wykryli zarówno psilocybinę oraz psylocynę (0,05 mg na gram suchej masy i 1,4 mg na gram psylocyny).

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe cyanofranciscana



    synonimy:
    Psilocybe allenii Borov., Rockefeller & P.G.Werner (2012)
    Psilocybe cyanofranciscana nom. prov.
    Psilocybe cyanofriscosa (improper latin): Cyclone Psilocybe

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-40+ mm średnicy, wypukły do szeroko wypukłego do płaskiego przy dojrzałości. Bardzo jasno brązowy dojrzewający do jasno żółtego do szarawo białego po wyschnięciu. Powierzchnia lepka. Miąższ biały, szybko siniejący na niebieskawo zielono.
    • Trzon: 30-70 mm długości, żółtawy. Miąższ zdecydowanie siniejący na niebieskawo zielono w miejscu uszkodzenia. Częściowa zasnówka pajęczynowata pozostawiająca czasem strefę pierścieniową.
    • Blaszki: Przymocowanie przyrośnięte do wyciętego. Zabarwienie szarawe u młodych owocników stające się purpurowawo brązowe przy dojrzałości.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 10,5-12,5(13,5) µm długości, elipsoidalne, ciemno purpurawe w zrzucie. Nieco większe niż zarodniki Psilocybe cyanescens (9-12 µm).

    Siedlisko: Szczątki drzewne, obszary krajobrazowane.

    Komentarz: Psilocybe cyanofranciscana jest nowo poznanym gatunkiem w California Bay Area i jeszcze nie został oficjalnie opisany. Nazwa "Psilocybe cyanofranciscana" jest tymczasowa i prawdopodobnie nie będzie zachowana po publikacji w czasopismach naukowych.
    Stamets (2005) ukuł nazwę Psilocybe "Cyclone" by oddać cykloniczny (spiralny) wzrost grzybni na agarze, cecha często nie obecna. Jest to prawdopodobnie sprowadzony gatunek, który zdaje się agresywnie rozprzestrzeniać i może wyprzeć swego bliskiego krewnego Psilocybe cyanescens, lecz istnieje również dowód, że gatunek ten obecny był w San Francisco od przynajmniej 1975 roku (Duffy and Vergeer, 1977).
    Mikroskopowo Psilocybe cyanofranciscana i Psilocybe cyanescens są praktycznie nie do odróżnienia, lecz grzyby są z łatwością rozróżniane na polu bazując na cechach makroskopowych. Psilocybe cyanofranciscana jest zazwyczaj większy, bardziej przysadzisty od Psilocybe cyanescens, ma jaśniejszy kolor i brak mu falistej krawędzi kapelusza, szczególnie w młodości. Powierzchownie Psilocybe cyanofranciscana przypomina mniejszego Psilocybe cyanofibrillosa, lecz cechy mikroskopowe się nie zgadzają i nie wygląda by były blisko spokrewnione.

    source - www.sporeworks.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe dumontii

    Psilocybe dumontii Sing. ex Guzmán, sp. nov.



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 8-15 mm średnicy, stożkowaty, brodawkowany, gładki, lecz prążkowany blisko krawędzi, higrofaniczny, brązowy do żółtawo brązowego, lepkawy lub śliski do suchego.
    • Blaszki: Blaszki przyrośnięte, bardzo cienkie, ciemno fioletowo brązowe.
    • Trzon: 25-35 x 1-1,5 mm, walcowaty, nieco bulwiasty, pusty, białawy do czerwonawo brązowego, gęsto pokryty kłaczkowatymi, białymi włókienkami pochodzenia welarnego. Zasnówka niepozorna u dorosłych karpoforów.
    • Kontekst: Białawy, barwiący na niebiesko do ciemno niebieskiego po uszkodzeniu.
    • Zapach: Niezarejestrowany.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (4,4-) 4,9-5,5 (-6) x 4,4 - 4,9 x 3,3 - 4 µm, romboidalne w widoku z przodu, eliptycznawe w widoku bocznym, jasno brązowawo czekoladowe, grubościenne i z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 11-17 x 4,4-6 µm, dwu lub czterozarodnikowe, szkliste, walcowato-brzuchate.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 10-18 (-26) x 3,3-6 (-7,7) µm, obfite, formujące sterylną opaskę przy krawędzi blaszki, polimorficzne, wrzecionowate, brzuchato dziobiaste, zgrubiałe, dociśnięte lub kończykowate, szkliste lub nieco brązowawe.
    • Podobłocznia: Z równoległymi strzępkami, silnie i nieregularnie zabarwiona czekoladowo brązowym barwnikiem, 4-25 µm średnicy; w niektórych częściach, między strzępkami widać dużo niebieskiego barwnika po umieszczeniu w KOH.
    • Trama: Regularna, szklista lub zabarwiona jak podobłocznia, strzępki o średnicy 5-20 µm, grubościenne (1-3,3 µm grubości), niektóre są masywne.
    • Naskórek: Galeretowatawy, utworzony z brązowo czerwonawych do szklistych strzępek, równoległych do powierzchni.
    • Podskórek: Szklisty jak podobłocznia i trama.

    Siedlisko: Na butwiejącym drewnie w lasach podtropikalnych na wysokości 1800 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: PANAMA, Prowincja Chiriqui, Cerro Punta, w pobliżu Nueva Suiza, 3 lipiec 1975, Dumont PA-2074 (holotyp NY; izotyp w ENCB).

    Omówienie: Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe yungensis Sing. & Smith, lecz różni się mniejszymi i brązowawymi cheilocystydami. Brązowawe cheilocystydy łączą Psilocybe dumontii z gatunkami z tropikalnych lasów deszczowych Meksyku, opisanymi przez Guzmána (1977-A) takimi jak Psilocybe singerii Guzmán, Psilocybe weldenii Guzmán i inni. Gatunek został nazwany po Dr. K. Dumont'im, zbieraczu materiału tego typu, ujętego w jego entuzjastycznej pracy mikologicznej w Ameryce Południowej.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 240]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe eucalypta

    Psilocybe eucalypta Guzmán & Watling


    synonimy:
    Psilocybe subaeruginosa Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe australiana Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe tasmaniana Guzmán & Watling (1978)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-3,8 cm szerokości. Wypukły, otwiera się od szeroko wypukłego do prawie płaskiego, często z centralnym, niskim garbkiem. Powierzchnia gładka do nieco półprzeźroczyście żłobionej w pobliżu krawędzi, lepka gdy wilgotna, czerwonawo brązowa gdy młody, staje się ochrowawy, higrofaniczny, blednie w czasie schnięcia do matowo słomkowego. Miąższ białawy, sinieje niebieskawo.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, matowo brązowe, szybko zmieniają się w purpurawo brązowe, i ostatecznie ciemno fioletowawo szare z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 65-86 mm długości na 2-2,5 mm grubości. Pokryty jedwabistymi włókienkami, równy do powiększonego u podstawy (4-5 mm grubości), do której są przyczepione białawe ryzomorfy. Częściowa, pajęczynowata zasnówka, pozostawiająca w górnym regionie zanikającą, włókienkowatą strefę pierścieniową.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne, 9-13 na 5,5-6,6 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 17-30 na 5,5-7,7 µm, wrzecionowato brzuchate poprzez kończykowate do lekko butelkowatych, z krótkimi szyjkami 2-3 µm grubości.
    • Cheilocystydy: 15-25 na 4,4-6,6 µm, wrzecionowato brzuchate do półbutelkowatych, z wydłużonymi szyjkami 4-5 µm długości na 3-4 µm szerokości.

    Siedlisko: Samotny do stadnego na ziemiach bogatych w szczątki drzewne, często na obszarach trawiastych z drzewami Eucalyptus. Odnotowywany w Nowej Południowej Walii we wschodniej Australii.

    Komentarz: Uważany za umiarkowanie aktywny, lecz dotychczas nie zostały przeprowadzone żadne analizy. Chang i Mills (1992) dążyli do ukazania synonimi między Psilocybe australiana, Psilocybe eucalypta, Psilocybe subaeruginosa oraz Psilocybe tasmaniana, mimo, że w opiniach Guzmána, Bandala, Kinga (1993) i mojej, ponad wszelką wątpliwość zawiedli w dowiedzeniu tego stanowiska. (Patrz komentarz pod Psilocybe subaeruginosa). Dodatkowo, przekonałem się, że trudno zaakceptować ich pomysł - biorąc pod uwagę naturę bliskich krewnych z rodzaju Psilocybe - na to, że ten sam gatunek może być zarówno koprofilny jak i ligninowcowy (ang-lignicolous). Dlatego idę za Guzmánem i traktuję te taksony jako oddzielne jednostki póki dalsze badania nie stwierdzą inaczej.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe fagicola

    Psilocybe fagicola R. Heim & Cailleux


    synonimy:
    Psilocybe fagicola var. mesocystidiata Guzmán (1978)
    Psilocybe xalapensis Guzmán & López (1979)
    Psilocybe wassoniorum Guzmán & Pollock (1979)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (5-) 10-15 (-25) mm średnicy, stożkowy lub wypukły do dzwonkowatego, półgarbkowany lub garbkowany, często z brodawką (1-2 mm wysokości), równy i bardziej lub mniej nagi, lepki, prążkowany na krawędzi gdy wilgotny, czasem nieco pomarszczony, silnie higrofaniczny, ciemno czerwonawo brązowy, brązowo czekoladowy lub szarawo brązowy, blaknący do brązowawo żółtego, oliwkowego, żółtego lub szarawo zielonego; zmieniający się na niebiesko przy przenoszeniu, czasem staje się, i pozostaje niebieskawo czarny.
    • Blaszki: Wycięte lub nieco zatokowato wycięte, szarawo do czerwonawo brązowych, szaro fiołkowe lub ciemne, fiołkowe, nieco nakrapiane, z białymi krawędziami.
    • Trzon: 40-60 x 0,7-2 mm, walcowaty, równy lub nieco bulwiastawy, pusty, falisty, chrząstkowy, czerwonawo brązowy lecz bledszy przy wierzchołku; blisko podstawy obecna biaława grzybnia; pokryty kłaczkowatymi włókienkami na krawędzi kapelusza, będącymi małymi wyrostkami.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemno purpurawo brązowe 5,5-6 x 4,9-5,5 µm, półrombowe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku z profilu, gładkie, grubościenne, ciemno żółtawo brązowe z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 11-20 x 4,5-6,5 µm, 4 zarodnikowe lub 2 zarodnikowe, szkliste, brzuchato walcowate lub walcowato gruszkowate.
    • Pleurocystydy: Nieliczne, trudne do znalezienia, gdy są obecne mają 13-17 x 5-6 µm, półwrzecionowate lub półbutelkowate i szkliste.
    • Cheilocystydy: 6-15 µm długości, obfite, szkliste, odwrotnie maczugowate z długą szyjką, 1-2 µm grubości, czasem ze szklistą lepką kroplą o średnicy 5-10 µm na wierzchołku.

    Sezon: Od lipca do późnego sierpnia.

    Siedlisko: Samotny lub w małych grupach. Ograniczony do lasów bukowych w Meksyku. Na próchnicy bogatej w liście, lub czasem wśród mchów. Na wysokości 1850 m.

    Niebieszczenie: Sinieje na niebiesko po uszkodzeniu, może zmienić kolor na czarnawo niebieski na kapeluszu.

    Uwagi: Znany jedynie z tego typu okolicy.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe farinacea

    Psilocybe farinacea Rick ex Guzmán, sp. nov.

    Łysiczka mączna*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe albofimbriata (Rick) Singer

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-40 (-80) mm średnicy, wypukły do półdzwonkowatego, gładki lecz nieco prążkowany na krawędzi, lepkawy do suchego, brązowawy do brązowawo czerwonawego lub słomkowego.
    • Blaszki: Przyrośnięte do zatokowato wyciętych, brązowawo fioletowe lub brązowawo czekoladowe, z białawymi krawędziami lub jednokolorowe.
    • Trzon: 35-65 (-80) x 3-8 cm, walcowaty, jednolity lub bulwiastawy, pusty, białawy do brązowawego, gładki lub z kłaczkowatymi włókienkami przy wierzchołku, resztki zasnówki, barwi na niebiesko po uszkodzeniu. Zasnówka pajęczynowa, biała do fioletowej, lecz nie tworzy pierścienia na trzonie.
    • Kontekst: Białawy, barwiący na niebiesko po ścięciu.
    • Zapach: Mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 7,5-9 (-10,5) x 5,2-7,5 x 3-4 µm, romboidalnawe w widoku z przodu, eliptyczne w widoku bocznym, grubościenne brązowawo żółtawe z szeroką nasadową porą rostkową.
    • Podstawki: 10-15 x 7-8 µm, dwu lub czterozarodnikowe, pęcherzykowate, szkliste.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 22-33 x 5-7,5 µm, pęcherzykowato wrzecionowate z bardziej lub mniej długimi szyjkami o średnicy 2-3 µm, szkliste, tworzące sterylną opaskę wzdłuż krawędzi blaszki.
    • Podobłocznia: I trama brązowawe, z zapadłymi strzępkami.
    • Naskórek: Galeretowatawy utworzony z równoległych szklistych strzępek.
    • Podskórek: Brązowawy z wydłużonymi strzępkami, 8-10 µm średnicy. Połączenia zlepne rzadkie.

    Siedlisko: Stadny na glebach. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: BRAZYLIA, Sao Leopoldo, Maj 1908, Rick (holotyp, Lloyd Herb. 27598; BPI).

    Omówienie: Psilocybe farinacea jest bardzo zbliżony do Psilocybe caerulescens Murr., lecz różni się rozmiarem zarodników i cheilocystydami. Gatunek ten został nazwany przez Rick'a i wysłany do Lloyd'a, lecz, najwyraźniej, nie został nigdy opisany. Jego niebieszczenie wskazuje, że gatunek ten jest prawdopodobnie halucynogenny.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 241]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe fimetaria

    Psilocybe fimetaria Orton


    synonimy:
    Stropharia fimetaria P.D.Orton (1964)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (0,5) 1-2,5 (3-6) cm szerokości. Stożkowy do wypukłego dzwonkowatowy, przekształca się w zasadniczo wypukły. Zazwyczaj z garbkiem. Półprzeźroczysty gdy wilgotny. Jasno czerwonawo brązowy do miodowego lub ochrowego. Higrofaniczny. Żółto oliwkowy do ochrowego lub w kolorze żółci bawolej. Uszkodzony niebieszczy.
    • Blaszki: Przyrośnięte, zatokowato wycięte do hakowatych. Purpurowawo brązowe z białymi krawędziami.
    • Trzon: (20) 40-65 (90) mm długości x (0,5) 1-3 (4) mm grubości. Wyrównany i zaokrąglony przy podstawie. Biały, czerwonawo brązowy lub w kolorze miodu z niebiesko zielonymi i/lub z głębokimi odcieniami morskiej zieleni. Pusty.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (9,5) 11-14 (16) x 6,5-8,5 (9,5) µm. Odcisk zarodników - Ciemno purpurowawo brązowy.

    Siedlisko: Pojedynczy do stadnego na końskim nawozie, żyznych glebach terenów trawiastych. Stamets (1996) informuje, że gatunek ten owocnikuje w dużych pierścieniach.

    Występowanie: Oregon, Waszyngton, i Kolumbia Brytyjska, Kanada.

    Sezon: Październik do grudnia.

    Dozowanie: 15 do 30 świeżych okazów lub ćwierć uncji świeżych. 1 do 2 gram suszonych.

    Komentarz: Gatunek ten makroskopowo przypomina Psilocybe stuntzii i zdradza pewne podobieństwo do Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata). Powiązany z nim gatunek to Psilocybe subfimetaria, który również wyglądem przypomina Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata).

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe fuliginosa

    Psilocybe fuliginosa (Murrill) A.H. Sm.

    Łysiczka sadzowata*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Astylospora fuliginosa Murrill (1918)
    Psathyra fuliginosa (Murrill) Murrill (1918)
    Atylospora fuliginosa Murrill (1918)

    Opis: Poniższe dane pochodzą z paru źródeł: Zarodniki i komentarz zostały wzięte z opisu gatunku Psilocybe fuliginosa w Mycologia 40 (6): 697. Kapelusz, trzon, blaszki, występowanie i część zarodników pochodzą z opisu synonimu Astylospora fuliginosa z Mycologia 10 (1): 25.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Półkulisty, nie rozszerzający się, nie garbkowany, stadny, 2 cm szerokości i 1 cm wysokości; powierzchnia gładka, naga, higrofaniczny, nieco prążkowany, równomiernie sadzowaty, staje się nieco bledszy na dysku; brzeg równy, wyżłobiony, w jednolitym kolorze.
    • Blaszki: Przyrośnięte, szerokie, wybrzuszone, ciasnawe, sadzowate, zupełnie na krawędziach;
    • Trzon: Równy lub nieco większy niżej, smukły, gładki, nagi, w kolorze jednolitym, białawy blisko podstawy, 4-5 cm długości, 1,5-2 mm grubości.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 6-7 x 4,5-5,5 µm, gładkie, zazwyczaj trójkątne w części optycznej lecz wahają się do jajowatych lub elipsoidalnych (gdy widziane z przodu), elipsoidalne w widoku bocznym, brudno żółtawo brązowe gdy reaktywowane w KOH, z niewyraźną wierzchołkową szklistą porą rostkową. Zwężające się przy jednym końcu, purpurowawo brązowe, 7 x 4-5 µm.

    Występowanie: Rodzaj zebrany na wilgotnej glebie na Morce Gap, niedaleko Cinchona, na Jamaice, na wysokości 1500 m, 29, 30 grudnia, 2 stycznia 1908-9, W.A. & Edna L. Murrill 748 (herb. N. Y. Bot. Gard.). Również zebrane w tym samym czasie i miejscu, W.A. & Edna L. Murrill 680.

    Komentarz: Dr Burke wysłał mi materiał z Alabamy, który zdaje się tu przynależeć, choć zarodniki nieco się różnią, będąc nieco dłuższymi. Wahają się od 6,5 do 8 µm. Dla Psilocybe fuliginosa siedlisko na nagiej ziemi, suche kapelusze, kształt zarodników w widoku przednim, oraz sadzowaty odcień karpoforu są najwyraźniej charakterystyczne. Murril opisał go jako Atylospora fuliginosa (Mycologia 10: 25, 1918).

    source - www.mycologia.org [10 (1): 25, 40 (6): 697]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe furtadoana

    Psilocybe furtadoana Guzmán



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Około 15 mm średnicy, półdzwonkowaty do brodawkowanego, gładki, przeźroczysto-prążkowany gdy wilgotny, śliski, higrofaniczny, ciemno czerwonawo brązowy do ochrowego lub słomkowatego.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte, ciemno fioletowo brązowe z białawymi krawędziami.
    • Trzon: Około 35 x 1 mm, walcowaty, jednolity, pusty, czerwonawo brązowy blisko podstawy, pokryty białawymi kłaczkowatymi włókienkami zasnówki. Zasnówka biała i nietrwała.
    • Kontekst: Białawy, mięsisty w kapeluszu, brązowawy i włókienkowaty w trzonie.
    • Zapach: I smak mączny, po ścięciu barwi nieco na niebiesko.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (4,5-) 5,5-6,6 (-7) x (3,8) 4,4-4,9 (-5,5) x 3,8-4,2 µm, frontalnie romboidalnawe, bocznie eliptycznawe, żółtawo brązowe, gładkie, grubościenne, z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 10-13,2 x 4,4-5,5 µm, czterozarodnikowe, szkliste, pęcherzykowatawe.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 11-18 x 4,4-6,6 µm, obfite, szkliste lub czekoladowo brązowe blisko podstawy, w kształcie butelki lub półbutelkowate, niektóre wrzecionowate brzuchate.
    • Podobłocznia: Z wydłużonymi równoległymi strzępkami, z czerwonawo brązowym, nieregularnie rozmieszczonym pigmentem.
    • Trama: Regularna, w kolorze takim jak podobłocznia lub szklista, ze strzępkami do 6 µm średnicy.
    • Naskórek: Z galaretowatawymi, czerwonawo brązowymi do szklistych strzępkami, około 4 µm średnicy.
    • Podskórek: Stopniowo szklisty, z grubościennymi strzępkami o średnicy 5-12 µm. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Pojedynczo na glebach w otwartych lasach Araucaria brasiliana (Igława brazylijska) z Podocarpus (Zastrzaliny). Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: BRAZYLIA, 5 km na zachód od Campos de Jardao, Stan Sao Paulo, 8 marzec 1971, Guzmán 8918 (holotyp SP; izotyp ENCB).

    Omówienie: Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe brasiliensis lecz brak pleurocystyd, struktury podobłoczni, jak również rozmiar zarodników i cheilocystyd odseparowują go wyraźnie od tego ostatniego. Gatunek ten został nazwany na cześć dr J.S. Furtado, który pomógł autorowi zebrać ten i inne grzyby w Brazylii.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 242-243]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe galindoi

    Psilocybe galindoi Guzmán Nova Hedwigia

    Łysiczka galindo*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe galindoi var. Georgia ATL#7 Large Sclerotia
    Psilocybe galindii

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-30+ mm średnicy, szeroko wypukły do płaskiego w dojrzałości. Powierzchnia sucha.
    • Trzon: 100-150 mm długości. Miąższ sinieje niebieskawo zielono w miejscu zranienia. Częściowa zasnówka pajęczynowata.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9,8-11,2 µm, lekko romboidalne do lekko elipsoidalnych, ciemno purpurowawo brązowe.

    Siedlisko: Gleby wzbogacone, obszary trawiaste. Klimat ciepły umiarkowany.

    Komentarz: Gatunek ten wykształca inVitro sklerocję. Patrz również Psilocybe mexicana oraz Psilocybe tampanensis.
    Początkowo, próbka ta opisana była jako Psilocybe atlantis i zakładaliśmy, że było to poprawne gdyż w Georgii nie znany był żaden podobny gatunek. Próbki wysłane do eksperta psilocybe Gastón'a Guzmána rzuciły pewną wątpliwość na aktualną identyfikację grzyba, lecz nie została zasugerowana alternatywna identyfikacja.
    Bezpośrednie porównanie próbek z publikowanymi opisami Psilocybe atlantis potwierdziło wnioski Guzmán'a. Odmiana ATL#7 nie jest Psilocybe atlantis, lecz zamiast tego spokrewnionym gatunkiem sekcji Mexicanea. Ta nowa kolekcja przypomina bardzo Psilocybe galindoi (galindii), gatunek znany uprzednio jedynie z Meksyku. Z braku lepszej nazwy zamierzamy nieoficjalnie nazwać tę próbkę Psilocybe galindoi var. Georgia. Jeśli gatunek ten jest opisany w piśmie naukowym i posiada inną nazwę, poprawimy ten opis. Trwają obecnie wysiłki by zapewnić autentyczne próbki zarodników Psilocybe atlantis.
    Oba gatunki można obejrzeć w Mikroskopowej Galerii Sporeworks w Sekcji Mexicanae z porównanymi obok siebie cechami mikroskopowymi. Zauważ iż cheilocystydy autentycznego Psilocybe atlantis są nieregularnie rozgałęzione, a cheilocystydy Psilocybe galindoi var. Georgia są nierozgałęzione. Zarodniki Psilocybe atlantis są również nieco mniejsze. Obecnie, żadne grzyby pasujące do tej kolekcji nie zostały opisane jako występujące w Stanach Zjednoczonych.

    source - www.sporeworks.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe germanica

    Psilocybe germanica Gartz (2015)

    Łysiczka niemiecka*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Omówienie: Psilocybe germanica został opisany jako nowy takson z Niemniec. Gatunek ten określono jako jesienny i ligninowcowy, żyjący na glebach wzbogaconych w szczątki drzewne, i wykazujący silne niebieszczenie po uszkodzeniu lub przy starzeniu. Zawiera wysokie ilości psilocybiny i baeocystyny. Grzyb ten zdaje się być pierwszym opisanym gatunkiem ze zrębków drzewnych, który zawiera znaczne ilości baeocystyny pod nieobecność psylocyny. Nowy gatunek został odróżniony od innych psychoaktywnych taksonów takich jak Psilocybe cyanescens, Psilocybe azurescens i Psilocybe bohemica łącznie według cech trzonów i kapeluszy. Jak uprzednio zaobserwowano przy mocnym psychoaktywnym gatunku Psilocybe cyanescens, spodziewane jest, że Psilocybe germanica może osiągać niezwykle szeroki obszar występowania w przyszłości biorąc pod uwagę współczesne mulczowanie w parkach i ogrodach.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-4 cm średnicy, zawsze szeroko garbkowy, rzadziej spłaszczony do trochę podwiniętego z wiekiem z wyraźnym szerokim garbkiem; żadnych śladów zasnówki na jakimkolwiek etapie, higrofaniczny, gdy wilgotny ciemno brązowy, brak oddzielalnej błonki, krawędź nie falista, nie prążkowany, nie przeźroczysty gdy wilgotny, blaknący przy schnięciu do białawego; w czasie rozwoju prędko pojawia się spontanicznie na garbku szaroniebieskawe zabarwienie, z wiekiem wykształca się dodatkowe wyraźne niebieszczenie, zwłaszcza po deszczach i przy zamarzaniu; zasinienie białego miąższu także daje silny niebieski kolor, zapach przyjemny aromatyczny.
    • Trzon: 5-9 x 0,3-0,7 cm, charakterystycznie powiększony przy kapeluszu, czasem zgrubienie często odgniecione jako złącze, w którym górny koniec uchwytu z kapeluszem następnie opada; suchy, biały, nie bardzo twardy, nie powyginany, zawsze zakrzywiony, często wiele razy, bez śladów zasnówki, brak na nim drobnej grzybni, czasem widać lite grudki, jak sęki, łatwo barwi na ciemno niebiesko po dotknięciu na wszystkich częściach; przy pierwszym dotyku przebarwia się czasem na zielono dopiero potem bardzo szybko przechodzi w ciemno niebieski; drewnopodobna warstwa na zgrubieniu zupełnie nie wykazuje niebieszczenia, na początku wypchany białą grzybnią, później pusty, przy podstawie ryzomorfy, utrzymujące w kupie drzewny substrat.
    • Blaszki: Na początku brązowawe, następnie ciemno purpurowobrązowe, rozmieszczenie ciasne, naprzemiennie wycięte do przyrośniętego.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9-12 x 5,5-7,5 µm, z wyraźną porą rostkową.
    • Cheilocystydy: Butelkowate, liczne, 25-33 / 6,0-8,3 µm.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego na drewnie liściastym, na zrębkach z różnych roślin, również na korze zmieszanej z glebą i innymi szczątkami drzewnymi.

    Występowanie: Do tej pory, grzyby zaobserwowano jedynie w parkach. Holotypy: zebrane (8 października 2014, Dippoldiswalde, Niemcy) zdeponowane są w zielniku muzeum botanicznego w Berlinie / Dahlem (B).

    Sezon: Zaobserwowano wzrost od września do grudnia.

    Komentarz: Malutki gatunek Psilocybe serbica Moser & Horak, wykazuje cechy kapeluszy i trzonów podobne do Psilocybe bohemica. Cechy mikroskopowe porównywalne są z innymi lubiącymi drewno gatunkami Psilocybe jak ma to miejsce u Psilocybe germanica. Analizy chemiczne pięciu próbek grzybów Psilocybe germanica ujawniły obecność znacznych ilości psilocybiny i baeocystyny. Było to zgodne z jakościową analizą TLC 30 próbek z 2013 i 35 wyekstrahowanych próbek z 2014, nie została wykryta psylocyna.
    Psilocybe germanica ukazał podobne poziomy alkaloidów co Psilocybe semilanceata tylko ze śladową ilością psylocyny. Psilocybe azurescens jest generalnie uważany za mocniejszy i oprócz psilocybiny i baeocystyny, wykazuje się także stosunkowo dużymi ilościami psylocyny. Zarówno Psilocybe cyanescens jak i Psilocybe bohemica wykazują zazwyczaj obecność psilocybiny i śladowe ilości baeocystyny. Często spotykane są duże wahania w poziomach psilocybiny. W przeciwieństwie do Psilocybe bohemica, Psilocybe cyanescens może zawierać także duże ilości psylocyny. Ponadto, nowa pochodna indolowa, aeruginascyna, nie została wykryta w żadnym z grzybów. Z tego co obecnie wiadomo, występowanie tego trimetyloamonowego analogu psilocybiny zostało stwierdzone jedynie w halucynogennym gatunku Inocybe aeruginascens Babos. Psilocybe semilanceata jest najlepiej przebadanym gatunkiem grzyba psychoaktywnego na świecie i wiadomo, że zawiera psilocybinę i baeocystynę. Poprzednie badania w 1994 wykazały, że zastosowanie czystego metanolu dało autentyczne pochodne indolowe z suchych grzybów a zastosowanie uwodnionych rozpuszczalników spowodowało hydrolizę psilocybiny i baeocystyny i dało psylocynę.

    source - www.onlinelibrary.wiley.com/ [31 March 2015]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe gallaeciae

    Psilocybe gallaeciae Guzmán & M.L. Castro (2003)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (5-) 10-20 mm średnicy (u suchych okazów), wypukły do półdzwonkowatego, z krótką stożkową brodawką, gładki do bruzdowato-prążkowanego gdy suchy, czasem nieregularnie falisty lub pofałdowany na krawędzi, brązowo czerwonawy (7C7-8 lub 9F6-8) lub brązowo pomarańczowawy (8D5-7), do beżowo brązowego (6D4-5) blisko krawędzi, higrofaniczny, u suchych okazów czarnawo brązowy (9F4-5 lub bardziej czarny), ze środkiem czarnawo czerwonym (10D8 lub 10E8).
    • Blaszki: Przyrośnięte lub półprzyrośnięte, cienkie, brązowo czerwonawo fioletowe (10E4-5), z białymi i równymi krawędziami.
    • Trzon: 30-55 x 1-2 mm u suchych okazów, z długą pseudoryzą do 5 mm długości, jednolity lub nieco gruby blisko podstawy przed pseudoryzą lub bulwiastawy, blado brązowawy (4A3-4) do brązowo czerwonawego (7C8) lub czarnawego (10F4-6), niebieszczący, z białą grzybnią pokrywającą podstawę, pusty, gładki, lecz powierzchnia włókienkowata. Zasnówki brak u dorosłych.
    • Kontekst: Kontekst w tym samym kolorze co kapelusz, białawy poniżej.
    • Zapach: Nie sprawdzony, prawdopodobnie mączny. Odcisk zarodników fioletowo czarny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (8,5-) 9,5-11 (-13) x (6-) 7-7,5 (-9) x 5,5-6,5 (-7) µm, ściśnięte, w widoku z przodu podłużne lub elipsoidalnawe, w widoku z boku romboidalnawe, grubościenne, brązowo żółtawe z wyraźną porą rostkową.
    • Podstawki: (19-) 20-28 (-33) x (7-) 8-9,5 µm, 4-zarodnikowe, szkliste, walcowatawe, z przewężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: (11-) 14-19 (-21,5) x 5-8 (-9) µm, szkliste, powszechne, butelkowate lub szerokie butelkowate, z szyjką krótką lub do 8 µm długości.
    • Cheilocystydy: (15-) 17-30 (-40) x (4-) 5-8 (-12) µm, szkliste, powszechne, wąsko butelkowate, często nieregularnie rozgałęzione z dwoma lub trzema szyjkami, do 15 µm długości.
    • Podobłocznia: Komórkowa z elementów o szerokości 3-8 µm, szklistych i gładkich do inkrustowanych brązowo żółtawym barwnikiem.
    • Trama: Normalnawa ze szklistych, walcowatych do napompowanych strzępek o szerokości 3-30 µm, niektóre z nich inkrustowane brązowo żółtym barwnikiem.
    • Naskórek: (Pileipellis), ixocutis o grubości 16-24 µm i szerokości 1,5-5 µm, szklisty.
    • Podskórek: (Subpellis, hypopileipellis) szklisty do inkrustowanego brązowo żółtawym barwnikiem, nieco komórkowy, ze strzępek o szerokości 2-4 µm i nadmuchanych elementów o szerokości 8-10,5 µm. Połączenia zlepne powszechne.

    Siedlisko: Stadny na glebach, na łąkach i w ogrodach. Znany jedynie z Galicji w Hiszpanii, gdzie jest powszechny.

    Przebadany materiał: HISZPANIA, La Coruña, Monfero, Caaveiro, 23 listopad 1997, J. Comesaña "C" (holotyp XAL, izotyp MA-Fungi 56866, LOU-Fungi 17969). Pontevedra, Vigo, 5 listopad 1999, J, Pérez (LOU-Fungi 17970; XAL); F. Valeiras "B" (LOU-Fungi 17968; XAL); Campus Universitario, As Lagoas-Marcosende, 6 październik 2000, I. Otero & J.M Perdiz (LOU-Fungi 17967; 10 październik 2001, J. Granda (LOU-Fungi 17972); 5 listopad 1999, F. Valeiras "A" (XAL); Nigrán, Chandebrito, 23-28 listopad 1997, J. Comesaña "B" (XAL); 5 listopad 1999, F Valeiras "A" (XAL); Gondomar, Pinzas, Donas, 9 listopad 2001, X. Bellón et al. (LOU-Fungi 17971); listopad 2000, A. Lorenzo-García 2 (XAL); Grove, październik 2000, I. Seral-Bozal (XAL); Pontevedra, bez lokalizacji, październik 1998, J. Ott 98-002 (XAL).

    Omówienie: Psilocybe gallaeciae należy do sekcji Mexicanae Guzmán, za GUZMÁN (1983) ze względu na kształt i rozmiar swych grubościennych zarodników, oraz niebieszczące basidioma. Przez pseudoryzę jest blisko spokrewniony z Psilocybe galindii Guzmán (1983) z Meksyku oraz Psilocybe antioquensis Guzmán et al. (1994) z Kolumbii, lecz gatunki te posiadają cheilocystydy o długości odpowiednio 14-19 µm i 15-20 µm. Psilocybe mexicana R. Heim nie posiada ani pseudoryzy ani pleurocystyd, i jest znany jedynie z Meksyku i Gwatemali. Jest to pierwsza wzmianka o gatunku z sekcji Mexicanae znalezionym w Europie. Jego przedstawiciele znani są z Meksyku, USA (Floryda), z Kolumbii, z Brazylii oraz z Tailandii (Guzmán, 1995). Miejscowa ludność Galicyjska stosuje Psilocybe gallaeciae rekreacyjnie ze względu na jego halucynogenne właściwości. Psilocybe serbica sprawozdany przez Freire et al. (1994) z Galicji, bez żadnego opisu, to prawdopodobnie Psilocybe gallaeciae. Psilocybe serbica należy do sekcji Semilanceatae i jest znany jedynie ze środkowej Europy (Guzmán, 1983).

    source - Boletim da Sociedade Micológica de Madrid [27 (2003) 185-186]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe graveolens

    Psilocybe graveolens Peck



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (1) 2 - 3 (4) cm średnicy, wypukły do półgarbkowanego, garbkowanego lub z nieznacznym wgłębieniem, gładki, nawet do nieco prążkowanego na krawędzi, higrofaniczny, brązowawy do pomarańczowo brązowawego, blaknący od złoto żółtego do białawego, czasem z ciemno zielonym odcieniem. Miąższ białawy do blado brązowawego, z silnym nieprzyjemnym zapachem.
    • Blaszki: Wycięte, zbliżone, żółtawo brązowe do czekoladowo brązowych, krawędzie czasem jaśniejsze. Odcisk zarodników ciemno purpurowo brązowy.
    • Trzon: (2) 4 - 6 cm x 2 - 5 mm, równy lub nieco rozszerzający się przy podstawie do bulwiastawego, biały do brązowawego, z ciemno zielonkawymi lub fiołkowatymi odcieniami. Wypchany do pustego, włókienkowaty, z szybko zanikającym, znikomym pierścieniem, do podstawy przyczepione są ryzomorficzne włókna.
    • Zapach: I smak mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (7) 7,5 - 9,5 (10,5) µm x (3,7) 4,5 - 5,2 (6) µm, pleurocystydy i cheilocystydy obecne.
    • Podstawki: 4-zarodnikowe.

    Siedlisko: Psilocybe graveolens rośnie wiązkowo do stadnie na bogatych glinach słonych bagien lub na "łąkach" w Hackensack, New Jersey, w listopadzie.

    Omówienie: Psilocybe graveolens jest niezmiernie rzadkim grzybem psilocybinowym z sekcji Zapotecorum, zawierającym psilocybinę i psylocynę jako główne związki aktywne, odkryty na słonych bagnach lub "łąkach" w Hackensack, New Jersey. Grzyb ten jest znany ze swego silnego i uporczywego zapachu. Należy do sekcji Zapotecorum; do innych przedstawicieli tej sekcji zaliczają się Psilocybe angustipleurocystidiata, Psilocybe argentipes, Psilocybe collybioides, Psilocybe kumaenorum, Psilocybe muliercula, Psilocybe pintonii, Psilocybe subcaerulipes oraz Psilocybe zapotecorum. Nazwa tego gatunku oznacza "mocno pachnący". Po łacinie gravis znaczy "mocno" a olens to imiesłów czasu teraźniejszego od olere "zapach".

    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe guatapensis

    Psilocybe guatapensis Guzmán, Saldarriaga, Pineda, Garcí et Velázquez



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 8-12 mm średnicy, ostro dzwonkowaty, brodawkowy, śliski, nagi, nawet do nieco bruzdowatego na krawędzi, higrofaniczny, czerwonawo brązowy do żółtawo brązowego lub żółtawo pomarańczowego.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte, szarawo brązowawe z fiołkowymi odcieniami i białawymi krawędziami.
    • Trzon: 25-40 x 2-3 mm, równy, lecz przy podstawie bulwiastawy, pusty, giętki, białawy do żółtawo brązowego, pokryty białymi półkłaczkowatymi łuseczkami. Zasnówka pajączynowata, biała, znikoma, pozostawiająca małe wypustki na krawędzi kapelusza.
    • Kontekst: Kontekst białawy w kapeluszu, blado brązowawy w trzonie. Łatwo zmieniający kolor na niebiesko zielony po uszkodzeniu.
    • Zapach: I smak mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5,5-) 6-6,5 (-7) x 4-5 µm, romboidalnawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, żółtawo brązowe, z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 18-20 x 5-6 µm, 2-, 3 lub 4-zarodnikowe, szkliste, brzuchate z przewężeniem na środku.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 16-28 x 3-5 µm, obfite, formujące sterylną opaskę na krawędzi blaszki, szkliste, wrzecionowato-brzuchate lub wydłużone z krótką lub długą, prostą lub rozwidloną szyjką.
    • Naskórek: Galaretowatawy z płożących, gładkich, szklistych do żółtawo brązowych strzępek.
    • Podskórek: Z nieregularnych strzępek o szerokości 5-19 µm, szklisty lub brązowawo żółty, z inkrustacjami na ściankach.
    • Trama: Blaszek z równoległych strzępek o szerokości 4-11 µm, szklista, inkrustowana brązowawo żółtym pigmentem. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Wiązkowo lub stadnie, na pomarańczowo brązowych glebach gliniastych pokrytych mchami, na nasypach drogowych, w lasach podtropikalnych z Zastrzalinami (Podocarpus), na wysokości 1850 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: KOLUMBIA, Departament Antioquia, Municipio Guatapé, Finca Montepinar, 15 wrzesień 1990, Guzmán 29571-B (holotyp HUA, izotyp XAL).

    Omówienie: Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe cordispora Heim, znanego jedynie z Meksyku, lecz różni się bulwiastą podstawą trzonu, brodawkowym kapeluszem, oraz mniejszymi cheilocystydami [(20-) 25-35 x 5-6 µm u Psilocybe cordispora]. Innym pokrewnym gatunkiem jest Psilocybe mammillata (Murr.) Smith, któremu brak bulwiastego trzonu i różni się również cheilocystydami o długości 12-17 µm (Guzmán, 1983). Wszystkie te grzyby, wliczając Psilocybe guatapensis, należą do sekcji Cordispora, posiadającej właściwości halucynogenne.

    source - www.mycotaxon.com [51: 228-229]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe guilartensis

    Psilocybe guilartensis Guzmán, Tapia & Nieves-Rivera (1997)





    OPIS 1

    Opis: Psilocybe guilartensis jest grzybem psilocybinowym zawierającym psilocybinę i psylocynę jako główne związki aktywne. Jest powszechny w Puerto Rico. Po raz pierwszy odnotowany w literaturze w 1997, Gastón Guzmán umieścił Psilocybe guilartensis w sekcji Brunneocystidiatae w Psilocybe, w związku z jego reakcją niebieszczenia, małymi grubościennymi, romboidalnawymi zarodnikami, oraz pigmentowymi cystydami. Inne grzyby w sekcji Brunneocystidiatae obejmują Psilocybe banderillensis, Psilocybe banderillensis var. paulensis, Psilocybe brunneocystidia, Psilocybe heimii, Psilocybe inconspicua, Psilocybe pleurocystidiosa, Psilocybe rzedowski, Psilocybe singerii, Psilocybe uxpanapensis, Psilocybe veraecrucis oraz Psilocybe weldenii.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3 cm średnicy, wstępnie stożkowatawy do dzwonkowatego, rozwijający się do płasko-wypukłego z garbkiem. Powierzchnia kapelusza ciemno fioletowo brązowa, przeźroczystoprążkowana blisko krawędzi, higrofaniczny, blaknący do jasnobrązowego po wyschnięciu. Barwiący na niebiesko zielono do czarnego w miejscu uszkodzenia.
    • Blaszki: Młode są w kolorze kremowym, z wiekiem fioletowo brązowe lub czekoladowo brązowe, przymocowanie wycięte.
    • Trzon: 3-8 cm długości, 1-2 mm grubości, centralny, równy z bulwiastawą podstawą, pusty i walcowaty, kolor białawy do brązowego, blisko podstawy zdobiony małymi spłaszczonymi łuseczkami. Podstawa pokryta małymi żółtymi włóknami, które pomagają odróżnić go od podobnego gatunku. Barwiący na niebiesko zielono do czarnego w miejscu uszkodzenia.
    • Zapach: I smak mączny, czasem z odrobiną musztardy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemno fioletowo brązowe, romboidalnawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, 6 x 5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe. Połączenia zlepne powszechne.
    • Pleurocystydy: Obecne.
    • Cheilocystydy: Pigmentowane.

    Siedlisko: Psilocybe guilartensis występuje jako rosnący stadnie, często na poruszonych, nagich glinach lub mchach. Znajdowany wzdłuż szlaków turystycznych, na plantacjach kawy, w lasach tropikalnych i podtropikalnych, zwłaszcza na obszarach osuwiskowych. Znany jedynie z Puerto Rico i Republiki Dominikany.

    source - www.wikipedia.org



    OPIS 2

    Opis: Prezentowane jest sprostowanie do Psilocybe guilartensis, ponieważ w oryginalnym protologu nie zostały przedstawione cechy morfologiczne, gdy gatunek ten został odkryty (Guzmán et al 1997). Dodatkowe cechy taksonomiczne obejmują szczeciniastą i owłosioną, musztardowo żółtą powierzchnię powlekającą niższą część trzonu, obecność dwóch rodzajów pleuro- i cheilocystyd, cheilocystydy o nieregularnych inkrustacjach na podstawie oraz sporadyczny zapach musztardy.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (5-) 15-20 (-30) mm średnicy, stożkowy do dzwonkowatego, półgarbkowany lub brodawkowy, staje się płasko wypukły, garbkowany lub brodawkowy, gładki lub półspękany, wilgotny, fioletowo brązowy (11F4-6) do ciemno czekoladowo brązowego (6F4), higrofaniczny, czasem schnący do śniadobrązowego, krawędź przeźroczyście-prążkowana i/lub bruzdowato-prążkowana.
    • Blaszki: Wycięte, białawe do przydymiono szarych (3C2) na początku, ostatecznie brunatne, ciemno fioletowawe (14F4-6) lub czekoladowo brązowe (6F4), krawędzie w tym samym kolorze, równe do strzępiastawych.
    • Trzon: (22-) 35-60 (-80) x 1-1,5 (-2) mm szerokości, pusty, biały lub słomkowy na początku lub w tym samym kolorze, co kapelusz powyżej; równy z bulwiastawą podstawą, wetknięty na jedną trzecią lub jedną drugą długości, gładki lub nieregularny, przypłaszczony łuseczkami blisko podstawy; podstawa owłosiona musztardowo żółtą powłoką.
    • Kontekst: Kontekst białawy w kapeluszu, brązowiejący w trzonie. Wszystkie części błękitne po ścięciu lub obtłuczeniu, barwiące na niebiesko zielono do czarnawego.
    • Zapach: Mączny lub musztardowy, choć czasem bardzo nieznacznie. Odcisk zarodników ciemno fioletowo brązowy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 5,5-6,5 (-7,5) x (4,5) 5-5,5 (-7) x 4-5 µm (Q = 1,11), półrombowe lub kulistawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, do 1 µm grubości, brązowawo żółte, z wyraźną porą, szerokości 0,8-1 µm.
    • Podstawki: 20-32 x (4-) 5-7 µm, 4 sterygmowe, szkliste, brzuchate lub walcowatawe, z przewężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: Dwóch rodzajów, typ "A" (9-) 13-20 (-28) x 3-5 (-9) µm, powszechne lecz trudne do znalezienia, szkliste, brzuchate, kończykowatawe lub półbutelkowate, z regularną lub nieregularną krótką lub długą szyjką; typ "B" (12-) 16-28 (-40) x (5,5-) 7-10 (-14) µm, powszechne i łatwo widoczne, ciemno brązowe lub szarawo przeźroczyste, rzadziej szkliste, brzuchate, wrzecionowatawe lub w kształcie kręgla, z kulistawą główką, z szyjką lub bez.
    • Cheilocystydy: Dwóch rodzajów, typ "A" (12-) 14-26 (-30) x (4-) 6-8 (-12) µm, powszechne lecz trudne do znalezienia, szkliste, żółtawe lub szarawo przeźroczyste, gładkie lub z nieregularnie inkrustowanymi ściankami blisko podstawy, butelkowate, brzuchato-dziobiaste, lub sporadycznie ze spuchniętą podstawą i rozwidlone rozgałęzionymi dziobiastymi wierzchołkami; typ "B" (12-) 18-28 (-34) x (5-) 6-9 (-12) µm, powszechne i łatwo widoczne, kolorem i kształtem podobne do pleurocystyd typu "B".
    • Podobłocznia: Słabo rozwinięta, półkomórkowa, szklista lub brązowawa, z elementów o szerokości 3-10 µm.
    • Trama: Hymenoforowa regularna, ze szklistych do żółtawych lub brązowawych walcowatych lub spłaszczonych strzępek o szerokości 2,5-8 µm lub 8-30 µm, obu grubościennych, do 2 µm grubości, z brązowymi inkrustacjami.
    • Naskórek: To cienka warstwa galaretowatawych, płożących się, szklistych lub brązowawych, walcowatych strzępek o szerokości 1,5-2 µm, rzadziej ze szklistych walcowatych lub półzgrubiałych pileocystyd, które są wyprostowane, pojedyncze lub rozproszone gromadami.
    • Podskórek: Ze szklistych do blado żółtawych walcowatych lub spłaszczonych strzępek o szerokości 3-9 µm, cienkościennych, często inkrustowanych brązowym barwnikiem. Kontekst w kapeluszu i trzonie zarówno ze szklistych, walcowatych strzępek o średnicy 2-4 µm, jak i z płowożółtych lub brązowawych, kulistych elementów, mających szerokość do 27 µm. Grzybniowe pokrycie podstawy uformowane z rozgałęzionych szczeciniastych walcowatych strzępek do 70 µm długości i szerokości 1-4 (-5) µm, grubościennych, ścianki do 1,5 µm grubości, ciemno żółto brązowe, wyłaniające się ze szklistych walcowatych zaciśniętych strzępek, które są cienko lub grubościenne i mają szerokość 1,5-4 (-5) µm. Połączenia zlepne powszechne.

    Siedlisko: Stadne na nagiej glinie, pokrytej mchami, głównie na osuwiskach stoków, w lasach tropikalnych lub podtropikalnych, znany jedynie w Puerto Rico i w Republice Dominikany.

    Przebadany materiał: PUERTO RICO, Mun. Adjuntas, Guilarte State Forest, szlak na Monte Guilarte Peak, wrzesień 1994, Nieves-Rivera, Santos-Flores & Betancourt, ledger Nieves Rivera PR-1 (holotyp Mapr; izotyp Xal). Mun. Villalba, Toro Negro State Forest, szlak do Wieży 3, październik 1994, Nieves-Rivera, Santos-Flores & Betancourt (MAPR; NY jako Psilocybe plutonia). Mun. Río Grande, Góry Luquillo, El Verde Research Area, 18 wrzesień 1999, Rosa & Prieto (PR-3539); Carrasquillo (PR-3537); 19 luty 1998, Laboy (PR-4862). Caribbean National Forest, Sabana, 3 czerwiec 1998, Baroni 8744 (CORT); El Yunque, Szlak Caimitillo, 29 czerwiec 1991, Baroni 7983 (CORT); El Verde, 19 czerwiec 1996, Baroni 7900 (CORT). La Mina Research Area, szlak La Coca, 25 czerwiec 1997, Llorens, Bonilla & Cantrell (PR-4834); 23 maj 2000, Cantrell & Salgado, ledger Cantrell PR-0019 (PR-6166); 26 listopad 1999, Salgado & Argüello-López (PR-5922). Szlak Caimitillo, 6 czerwiec 1997, Llorens (PR-4325); Nieves-Rivera, Llorens & Serrano (PR-4392); 19 czerwiec 1997, Nieves-Rivera, Llorens & Serrano (PR-4392); 19 czerwiec 1997, Nieves-Rivera, Llorens & Serrano (PR-4393); Nieves-Rivera, Llorens, Serrano & Bonilla, ledger Nieves-Rivera PR-791 (PR-4394); 11 lipiec 1997, Baroni, ledger Nieves-Rivera 796 (PR-4400). Szlak na Górę Britton, 15 lipiec 1997, Llorens & Rodríuez (PR-4835). Szlak El Toro, 2 lipiec 1997, Cantrell, Nieves-Rivera, Serrano & Llorens (PR-4840). Mun. Luquillo, Góry Luquillo, Bisley Watersheads, szlak do wieży, 6 czerwiec 1997, Lodge (PR-4399); 26 czerwiec 1997, Llorens (PR-4841). Palo Hueco, El Cacique Area, 10 lipiec 1998, Cantrell, Laboy & Negrón, ledger Cantrell PR-9869 (PR-4882); 2 lipiec 1999, Cantrell & Laboy (PR-5680). REPUBLIKA DOMINIKANY, Prowincja Santiago, Los Montones Convention Center, wysokość 800 m, 27 listopad 1999, Baroni 9028 (DR-1064).

    Omówienie: Odkrycie, że wszystkie kolekcje Psilocybe guilartensis mają szczeciniaste strzępki przy podstawie trzonu jest istotnym dodatkiem do określenia tego taksonu i dostarcza bardzo pomocnej cechy przy rozróżnianiu tego gatunku. Charakterystyczne pleuro- i cheilocystydy również są ważnymi cechami, które pomagają określić Psilocybe guilartensis. Psilocybe guilartensis jest najpowszechniejszym gatunkiem Psilocybe zebranym w Puerto Rico, jak wynika z wielu kolekcji dokumentujących jego obfitość. Ma tendencję owocnikować na nagiej glinie wzdłuż szlaków turystycznych, gdzie nastąpiło zakłócenie spokoju. Jego względna obfitość może być rezultatem zbierania w łatwo dostępnych miejscach.
    Wzmianka z Republiki Dominikany jest pierwszym sprawozdaniem tego gatunku z hiszpańskiej wyspy, chociaż kolekcji tej (Baroni 9028) brak żółtawych lub szarawo przeźroczystych pleurocystyd i brązowawych lub szarawo przeźroczystych cheilocystyd, które są typowe dla Psilocybe guilartensis. Jednakże, obecność bardzo różniących się, szczeciniastych strzępek przy podstawie trzonu wskazuje, że kolekcja ta posiada silne fenotypowe powinowactwo z Psilocybe guilartensis. Brak barwników na hymenowych cystydach może być związany z niedojrzałością okazów, wchodzących w skład tej kolekcji. Na razie, bazując na makromorfologii, morfologii basidiosporu oraz szczeciniastych strzępkach przy podstawie trzonu, uważamy tę kolekcję za konspecyficzną z Psilocybe guilartensis.
    Jak zauważono przez Guzmána et al (1997) Psilocybe guilartensis należy do sekcji Brunneocystidiatae ze względu na zabarwione cystydy hymenowe, grubościenne rombowe lub półrombowe basidiospory, które mają mniej niż 8 µm długości oraz niebieszczenie basidiomat po uszkodzeniu. Szczeciniaste strzępki przy podstawie trzonu, dwa różne typy pleuro- i cheilocystyd, zwłaszcza szkliste, spłaszczone cheilocystydy z inkrustowanymi podstawami i rozwidlone rozgałęzione wierzchołki, są cechami, które wyraźnie oddzielają Psilocybe guilartensis od podobnego Psilocybe pleurocystidiosa (Guzmán 1983).

    source - www.mycologia.org [95 (6): 1178-1179]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe heimii

    Psilocybe heimii Guzmán (1978)

    Łysiczka heimiego*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 15-35 mm średnicy. Wypukły do garbkowanego lub dzwonkowatego, równy lecz z półprzeźroczystymi żłobieniami gdy jest wilgotny, czasami z wiekiem w pewien sposób popękany. Gładki z płatowatymi, nieregularnymi krawędziami, lepkawy, ciemno brązowy do brązowawo żółtego, higrofaniczny, miąższ sprężysty, białawy i cienki w kapeluszu, barwi się na niebiesko w wyniku dotyku.
    • Blaszki: Przyrośnięte, ciemno brązowo fioletowe z białymi krawędziami.
    • Trzon: 50-80 x 1,5-2,5 (-4) mm. Równy, pusty, białawy do brązowawego lub czerwonawego, pokryty małymi białawymi jedwabistymi włóknami. Zasnówka to zanikające, cienkie, drobno, jedwabiste włókienka.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 6-6,5 (-7,7) x 4,9-6,5 (-7) x 3,3-4 µm. Romboidalne lub kulistawe, z boku elipsoidalne, z krótkim wyrostkiem podstawnym i wąską porą rostkową.
      Odcisk: W zrzucie purpurowo brązowy fiolet.

    Siedlisko: Pojedynczy lub w małych grupach na glebach próchniczych lub błotnistych, w liściastych lasach ambrowcowo-dębowych na wysokości 500-1400 m.

    Występowanie: Znany jedynie z lasów subtropikalnych Meksyku.

    Sezon: Owocnikuje w miesiącach letnich czerwiec-sierpień.

    Dozowanie: Nieznane.

    Komentarz: Kapelusz, trzon i miąższ barwią się na zielono-niebiesko do czarnawego gdy zostaną uszkodzone. Gatunek ten został nazwany na cześć francuskiego mikologa Roger'a Heim'a, który wraz z dr Wasson'em prowadził ważne badania nad świętymi grzybami Meksyku.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe heliconiae

    Psilocybe heliconiae Guzmán, Saldarriaga, Pineda, Garcí et Velázquez



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-30 mm średnicy, półdzwonkowaty, półgarbkowany, śliski, nagi, równy do prążkowanego na krawędzi, brązowawy do czekoladowo brązowego, ostatecznie w kolorze słomy, higrofaniczny.
    • Blaszki: Zatokowato wycięte, żółtawe, szarawo brązowe do fioletowo brązowych, z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 35-45 x 4-5 mm, blado brązowy do żółtawo brązowego, walcowaty, nieco pogrubiony przy podstawie, nieco giętki, pusty lub wypchany białą grzybnią, oszroniony do kłaczkowatego od białawych łuseczek blisko podstawy.
    • Kontekst: Kontekst białawy pod kapeluszem, brązowawy w trzonie. Wszystkie części barwią na niebiesko zielono po uszkodzeniu. KOH negatywny lub barwiący trzon na blado brązowawo.
    • Zapach: Mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 5-6,5 (-7,5) x 4-6 µm, romboidalnawe lub elipsoidalnawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, żółtawo brązowe, z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 18-20 x 5-6 µm, 2-, 3 lub 4-zarodnikowe, szkliste, brzuchate z przewężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: (11-) 14-17 x 5-7 (-9) µm, szkliste, półkuliste lub brzuchate.
    • Cheilocystydy: (18-) 19-22 (-24) x (4-) 5-6 µm, obfite, szkliste, półbutelkowate, brzuchato-wrzecionowate lub czasem półkoralikowate, z krótką szyjką lub nieco kończykowate na wierzchołku.
    • Naskórek: To galaretowatawa warstwa o grubości 80 µm, z równelogławych szklistych strzępek o średnicy 2-3 µm.
    • Trama: Blaszek równoległa, ze szklistych strzępek. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Samotny lub wiązkowy, na glebach w tropikalnych lasach deszczowych, na wysokości 500-1000 m. Znany jedynie z rejonów Nariño i Caquetá w Departamencie Antioquía, w Kolumbii. Jeden z badanych okazów pochodzi z Caquetá (Parra & Echeverry 2), rósł w doniczce z Helikonią (Heliconia) w szklarni w Medellín.

    Przebadany materiał: KOLUMBIA, Departament Antioquia, region Nariñ, Puente Linda, 15 wrzesień 1990, G. Parra s.n. (holotyp HUA, izotyp XAL). Region Caquetá, 30 sierpień 1990, G. Parra & B. Echeverry 2 (HUA, XAL).

    Omówienie: Kształt i rozmiar pleurocystyd oddzielają ten gatunek od Psilocybe wrightii Guzmán i Psilocybe brasiliensis Guzmán, ten pierwszy znany jedynie z Argentyny środkowej a drugi z rejonu Sao Paulo w Brazylii (Guzmán, 1983). Gatunki te, wliczając Psilocybe heliconiae należą do sekcji Cordispora.

    source - www.mycotaxon.com [51: 229-230]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe herrerae

    Psilocybe herrerae Guzmán (1978)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,8-1 (1,9) cm szerokości. Stożkowy do wypukłego, czasem brodawkowany. Powierzchnia gładka do suchej, drobno włókienkowo spękana. Brązowy do sepiowo brązowego, higrofaniczny, blaknie w czasie suszenia do żółtawego, czasem z niebieskawymi odcieniami. Miąższ biały, sinieje niebieskawo po zranieniu.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki stają się purpurowo brązowe do brązowawo fioletowych po dojrzeniu zarodników.
    • Trzon: 30-80 (110) mm długości 1-2,5 mm grubości. Cały równy, nieco wąski przy szczycie i zwężający się w długi pseudotrzon (pseudorhizę - podziemne przedłużenie trzonu - tłum.). Brązowawy lub niemal w tym samym kolorze co kapelusz, szybko niebieszczy, szczególnie od podstawy w górę. Powierzchnia pokryta wątłymi, włókienkowo kłaczkowatymi łatkami.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne z boku i lekko romboidalne z przodu, 5-6 na 3,3-4,9 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 12-25 na 6-8,8 µm, gównie wrzecionowato brzuchate, kilka jest brzuchato dziobiastych ze skróconą szyjką.
    • Cheilocystydy: 13-23 (27) na 5,5-7,7 µm w różnych formach, 7-11 na 1,5-2,5 µm, czasem nieregularnie rozwidlone.

    Siedlisko: Samotne do stadnych, często wzdłuż dróg, na ziemiach z dużą ilością piasku i gliny, oraz w otwartych lasach zdominowanych przez sosny, ambrowce i dęby. Znajdowany w czerwcu i lipcu w Chiapas i Veracruz w Meksyku.

    Komentarz: Oceniony na podstawie gwałtownej reakcji niebieszczenia, Psilocybe herrerae jest prawdopodobnie aktywny, lecz nie był dotychczas analizowany. Długi pseudotrzon wyróżnia ten gatunek od większości innych. Patrz również Psilocybe wassoniorum, podobny makroskopicznie (z wyjątkiem długości pseudotrzonu), lecz pozbawiony pleurocystyd.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe hispanica

    Psilocybe hispanica Guzmán (2000)



    Psilocybe hispanica jest nowym gatunkiem odkrytym w 1998 roku przez Ignacio Seral'a na hiszpańskich wzgórzach. Rosną w chłodniejszych temperaturach, widziano nawet jak rosną w śniegu. Grzyb ten znaleziono na końskich odchodach, niedaleko gromad Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata). Odkrywca Psilocybe hispanica skontaktował się z Paulem Stamets'em w październiku. Na nieszczęście harmonogram Stamets'a był przepełniony więc do Hiszpanii przyleciał włoski mikolog Giorgio Samorini, który przebadał grzyby i stwierdził, że jest to całkiem nowy gatunek, który zakwalifikował jako Psilocybe hispanica. Grzyb ten zostanie przedstawiony w następnej książce Paul'a Stamets'a "Grzyby Psilocybowe Świata, część 2" (jestem pewien, że będzie to kolejna świetna książka Paul'a).
    Obecnie posiadamy odciski tego gatunku, a wkrótce przygotujemy strzykawki. O ich potencji mówi się, że daje bardzo przyjemny wysoki lot, mocniejszy niż cubensis, ale słabszy niż azurescens, w przybliżeniu taki jak Panaeolus.
    I trochę informacji pochodzących od Ignacio na temat warunków uprawy.
    Psilocybe hispanica wyrasta z końskiego łajna w początku października, a kończy rosnąć na początku listopada, na wysokości 1700-2000 metrów. Szerokość geograficzna Hiszpanii czyni tę wartość istotną wskazówką. Woda w tych górach zmienia się w nocy w lód, mimo to Psilocybe hispanica znosi bardzo dobrze niskie temperatury. W nocy temperatury są w granicach -5°C do +5°C, a w dzień +5°C do +20°C.
    Nowe informacje o Psilocybe hispanica owocnikującym w San Francisco, Kalifornia, USA, w lutym 2000!!!. Udało nam się wyhodować Psilocybe hispanica. Nasz znajomy wybrał się do Raja aby uprawiać Psilocybe hispanica. Co mnie zdziwiło to, że od momentu zaszczepienia do owocnikowania trzeba było czekać tylko trzy miesiące. Większość z nas zakładała, że nadwornym grządkom potrzeba będzie około roku. Wiadomość ta motywuje nas do dalszej uprawy tego nowego gatunku.

    source - www.thehawkseye.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe hoogshagenii

    Psilocybe hoogshagenii Heim (1958)

    Łysiczka hoogshageniego*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:

    Psilocybe caerulipes var. gastonii Singer
    Psilocybe zapotecorum Heim sensu Singer
    Psilocybe semperviva Heim and Callieux

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (0,7) 1-2,5 (3) cm szerokości. Stożkowy poprzez dzwonkowaty do wypukłego z wyraźną, powiększoną brodawką (do 4 mm długości). Powierzchnia nieco lepka gdy wilgotna, gładka, często pomarszczona w połowie dysku. Czerwonawo brązowy poprzez pomarańczowo brązowy do żółtawego, higrofaniczny, blaknie w czasie suszenia do słomkowego i sinieje na niebiesko lub niebiesko czarno.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, kolor blado brązowy do kawowego, i ostatecznie w dojrzałości purpurowo czarny.
    • Trzon: (30) 50-90 (110) mm długości na 1-3 mm grubości. Równy do nieco pogrubionego w pobliżu podstawy, wygięty, czasem skręcony. Białawy do brązowawo czerwonego w pobliżu podstawy, łatwo sinieje niebieskawo do niebieskawo czarnego. Częściowa zasnówka cienko pajęczynowata, wątła, szybko zanikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurowo brązowe, romboidalne do lekko romboidalnych, (5) 6,5-8 (9,6) na 4-5,6 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe, rzadko dwu zarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 16-36 na 8-12 µm, brzuchate do zgrubiałych, często nieregularne.
    • Cheilocystydy: (15) 19-35 na 4,4-6,6 µm, butelkowate, zwężające się w długą szyjkę 1-3 µm, albo bardzo lub lekko główkowate przy szczycie.

    Siedlisko: Samotny do stadnego na błotno gliniastych ziemiach na subtropikalnych plantacjach kawy. Znajdywany w czerwcu i lipcu w Meksyku (Puebla, Oaxaca, i Chiapas) oraz w lutym w Argentynie. Odnotowywany również w Brazylii i Kolumbii.

    Komentarz: Umiarkowanie aktywny. Okazy z Brazylii dostarczały 0,30% psilocybiny i 0,30% psylocyny (Stijve i de Meijer 1993). Odmiana tego grzyba, Psilocybe hoogshagenii Heim var. convexa Guzmán jest jedynie nieco garbkowa, posiada wypukły kapelusz i jest konspecyficzna z Psilocybe semperviva Heim i Callieux. Odmiana ta jest najpowszechniejsza w stanie Puebla w Meksyku i w mniejszym stopniu w stanach Oaxaca i Hidalgo, owocnikuje od czerwca do sierpnia. Jeden z najniezwyklej wyglądających Psilocybe dotychczas odkrytych, grzyb ten jest dość mocny. Heim i Hofmann (1958) stwierdzili 0,60% psilocybiny i 0,10% psylocyny (jak Psilocybe semperviva Heim i Caillieux) w wyhodowanych okazach. Guzmán (1983) donosił, że grzyb ten rośnie na wysokości 1000-1800 metrów (Argentyna) i jest powszechnie widziany przez hodowców kawy informujących o intensywnych wyspach pojawiających się jednocześnie i szybko zanikających. Patrz również Psilocybe brasiliensis.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe inconspicua

    Psilocybe inconspicua Guzmán & Horak

    Łysiczka niepozorna*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 5-10 mm średnicy, wypukły ze stożkową brodawką, krawędź podwinięta u młodych karpoforów, blado lub głęboko ochrowo brązowy lub brązowy. Krawędź prążkowana, suchy, nagi, błonowaty, bez resztek zasnówki.
    • Blaszki: Szeroko przyrośnięte do sporadycznie półzbiegających, bardzo gęsto ścieśnione, gliniaste, krawędzie białe a czasem w sposób widoczny strzępiaste.
    • Trzon: 20-25 na 0,5-1 mm, walcowaty, kruchy, łamliwy, w tym samym kolorze co kapelusz lub bledszy, pokryty białymi włókienkami zasnówki, podstawa biała od grzybni, często z białymi ryzoidami, suchy, lity.
    • Kontekst: Kontekst cienki, w kolorze kapelusza.
    • Zapach: I smak, niewyróżniający się.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 5,5-6,5 (-7) na (3,5) 4-5 na 3,3-3,8 µm, romboidalnawe (grzbietowobrzusznie) do eliptycznawych (bocznie), żółtawo brązowe (KOH), gładkie, błonka cienkościenna, wyraźna pora rostkowa i wyrostek (apikul). Odcisk zarodników brązowy.
    • Podstawki: 17,5-22 na 5,5-6,5 µm, półgruszkowate, szkliste, 4-zarodnikowe.
    • Cheilocystydy: 20-30 na 7-14 µm, zasadniczo włókienkowate do pęcherzykowatych, brązowawe (KOH), rzadko szkliste, błonka cienkościenna, formująca sterylną krawędź blaszki.
    • Pleurocystydy: Nieobecne. Strzępki podobłoczni i tramy nieregularnie inkrustowane pomarańczowo żółtym barwnikiem (KOH).
    • Naskórek: To skórka galaretowatawych, brązowawych (KOH) równoległych strzępek, inkrustowanych brązowym (KOH) barwnikiem.
    • Podskórek: Z walcowatych, szklistych, bezbarwnych strzępek. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny w małych grupach na glebie w ściółce lasów Araukarii Araucaria cunninghamii. Znany jedynie z Papui Nowej Gwinei.

    Przebadany materiał: PAPUA NOWA GWINEA, Dystrykt Morobe, Bulolo, Susu; 15.01.1973, leg. Horak (holotyp ZT, 72/751; izotyp w ENCB).

    Omówienie: Ten mały Psilocybe jest bardzo odrębnym gatunkiem. Psilocybe inconspicua nie ma oczywistych powiązań z inną taksą tego rodzaju oprócz niektórych gatunków opisanych przez Guzmána (1977) z lasów tropikalnych Meksyku. Brązowawe cheilocystydy stanowią najbardziej widoczną cechę taksonomiczną. Ze względu na jego przynależność systematyczną Psilocybe inconspicua jest prawdopodobnie grzybem halucynogennym.

    source - www.sydowia.at [31: 50-51]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe inquilina

    Psilocybe inquilina (Fries ex Fries) Bresadola

    Łysiczka stożkowata

    synonimy:
    Deconica inquilina (Fries) Romagn.
    Psilocybe ecbola (Fries) Singer
    Psilocybe muscorum (P.D. Orton) M.M. Moser 1967


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (0,5) 1-2 cm szerokości. Półkolisty do wypukłego, otwiera się od szeroko wypukłego poprzez prawie płaski do nieco garbkowanego. Czerwonawo brązowy poprzez ceglasto brązowy do jasno lub żółtawo brązowego, higrofaniczny, blaknący do słomkowego. Krawędź półprzeźroczyście żłobiona gdy wilgotna prawie na całej długości dysku od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki, staje się nieprzejrzysty po wyschnięciu, i czasem przystrojony białawymi, kłaczkowatymi łuseczkami.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do nieco zbiegającego, blaszki czerwonawo brązowe do purpurowo szaro brązowych, z krawędziami w tym samym kolorze.
    • Trzon: 20-40 mm długości na 1,5-2 mm grubości. Równy, wygięty, pusty, białawy do czerwonawo brązowego, przystrojony białawymi do brązowych włókienkami skierowanymi blisko podstawy, często posiadającej przyczepioną, białawą grzybnię. Częściowa zasnówka pajęczynowata, szybko zanikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurowo brązowe, 7-8,8 (10) na 4,5-6,6 µm, romboidalnawe do elipsoidalnawych z przodu, elipsoidalnawe z boku.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: Butelkowate do półbutelkowatych, (15) 18-38 na 5-8 µm, z długą szyjką 2,5-3,8 µm szerokości.

    Siedlisko: Samotny do stadnego, powszechny na podłożu z łodyg traw na otwartych obszarach, okazjonalnie na butwiejących gałązkach lub żyznych glebach. Gatunek umiarkowany, Psilocybe inquilina jest szeroko rozpowszechniony, odnotowywany w Północnej Ameryce (Kalifornia, Oregon i Waszyngton), Południowej Ameryce (Argentyna, Chile i Urugwaj) i w Europie (Dania, Finlandia, Francja, Węgry, Szwecja i Szwajcaria). Niewątpliwie szerzej rozpowszechniony niż obecnie udokumentowano.

    Komentarz: Nie określony jako aktywny. Często znajduję Psilocybe inquilina na jesieni, wyrastający u podnóża zbitych, butwiejących traw. Grzyby trudno zerwać bez przełamania trzonu lub wyrwania kępek martwej trawy z okazem. Cecha ta, w połączeniu z nieco zbiegającymi się blaszkami, wypukłym kapeluszem i mocno przeźroczyście żłobionymi krawędziami, wyróżnia ten gatunek makroskopicznie. Patrz również Psilocybe crobula (Łysiczka drobna) i Psilocybe montana.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe jacobsii

    Psilocybe jacobsii Guzmán

    Łysiczka jacobsiego*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Psilocybe jacobsii Guzmán został opisany w sekcji Cordispora z Meksyku (Guzmán, 1983), w oparciu o jego dobrze wykształcony pierścień. Po przebadaniu typu (w ENCB) i związanych notatek, rozważono, że jest dobrym przedstawicielem sekcji Stuntzii. Grubościenne półrombowe zarodniki oraz pierścień są powszechnymi cechami w tej sekcji.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 119]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe kumaenorum

    Psilocybe kumaenorum R.Heim (1967)



    Omówienie: Psilocybe kumaenorum jest znany w Yuwi, języku Kuma (Heim 1967: 186; Heim 1978), jako koull tourroum, kougltourroum lub koobl tourroum (Heim 1967) (Yoowi [Reay 1959]). Jednakże, Heim (1967: 186) zasugerował, że Kuma stosowali te nazwy dla wielu różnych grzybów, więc mają one, być może, małe zastosowanie przy odróżnianiu Psilocybe kumaenorum od innych gatunków grzybów występujących w Kondambi.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 5-7 mm średnicy, szczyt sutkowy i punktowy, lecz nie brodawkowy, spłaszczony i bardzo nieregularny, z krawędzią przeważnie płatkowaną/karbowaną, często dość szorstki, na początku mocno zawinięty; najpierw dzwonkowaty i cały czarnobrązowy, następnie czarnawo karmazynowo/purpurowy na obwodzie (K. 65), ze środkiem w kolorze kremowym cielistym (128C/153C) lub pomarańczowym; czasem z subtelnymi zielonkawymi odcieniami; na szczycie brodawki pomarańczowo żółty, kremowy lub jasno ochrowy (K. 157'162) lub zielonkawy (+ K. 245); na krawędziach naznaczony niezbyt grubymi lecz wyraźnymi paskami bardzo ciemnego fioletu (K. 544 ciemny); bardzo higrofaniczny, szybko pobielający (kremowy), jak wykazano przez przesuszenie małych białawych miejsc. Miąższ brązowawy, o zapachu mąki (Heim 1967: 186).
    • Blaszki: Najpierw kremowe, następnie ochrowe, następnie fiołkoworóżowe/malwowe lub blado pomarańczowo-fiołkoworóżowe (K. 109 jasny), ostatecznie fioletowe z purpurowym odcieniem (+ K. 105), na krawędziach białe i takimi pozostające; wycięte. Psilocybe kumaenorum brak pleurocystyd (Guzmán 1983; Guzmán et al. 1991: 508).
    • Trzon: Osiąga 2,7 cm długości, 1,3 mm szerokości, 2,5 mm przy podstawie, która jest nieco, lecz wyraźnie brzuchata; na początku biały i naznaczony drobnymi, bardzo prostymi wydłużonymi bruzdami, szarawo brązowy, srebrzysty na wierzchołku, gdzie znajdują się drobne szczątki delikatnej, jedwabistej, białej zasnówki; na spodzie pusty, o fioletowo czerwonej korze, na zewnątrz jasno zielony (K. 303 C) lub szary z lekką tendencją ku niebieskiemu (K. 325); miąższ pomarańczowo żółty (K. 137).
    Siedlisko: Trawiaste, wilgotne miejsca wokół wioski Kondambi, koło późnego sierpnia, 1963 (Heim 1967: 186). Psilocybe kumaenorum rośnie na glebach w małych grupach i na otwartych miejscach wśród traw (Allen et al. 1991: 65).

    source - www.shaman-australis.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe liniformans

    Psilocybe liniformans Guzmán & Bas (1977)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-2,5 cm szerokości. Wypukły do szeroko wypukłego, czasem z szerokim garbkiem. Gładki, lepki gdy wilgotny od oddzielnej żelatynowej błony. Mętno szarawo ochrowo brązowy lub oliwkowy. Higrofaniczny, w czasie schnięcia ciemnieje i staje się słomkowo brązowy. Barwi na niebiesko zielono.
    • Blaszki: Przyrośnięte, zbliżone do oddalonych, ciemno czekoladowo brązowe do purpurowo brązowych.
    • Trzon: 14-30 mm długości x 1-2 mm grubości. Równy do pofalowanego przy podstawie. Białawy do blado brązowawego i w przypadku zranienia barwiący na niebiesko.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Odcisk ciemno szarawo purpurowo brązowy.

    Siedlisko: Pojedyncze do grupowych na końskim oborniku lub na glebach łąk lub pastwisk, bogatych w nawóz.

    Występowanie: Waszyngton do Oregonu. Prawdopodobnie w Kolumbii Brytyjskiej, Kanada.

    Sezon: Od lata do jesieni.

    Dozowanie: Słaby do średnio aktywnego. 10 do 20 świeżych okazów.

    Komentarz: Kolejny rzadki okaz z Pacific Northwest Stanów Zjednoczonych. Podobny gatunek, Psilocybe liniformans Guzmán i Bas var. liniformans jest powszechny w Holandii.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe luteonitens

    Psilocybe luteonitens (Fr.) Park.-Rhodes 1951


    synonimy:
    Stropharia umbonatescens (Peck) Saccardo
    Stropharia luteonitens, [RSD]


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-4 cm szerokości. Stożkowo dzwonkowaty z wyraźnym garbkiem, otwiera się od wypukłego przez szeroko wypukły do prawie płaskiego z, lub bez ostrego, niskiego garbka. Krawędź zdobiona delikatnymi białawymi szczątkami częściowej zasnówki. Żółtawy do blado ochrowo brązowego wzdłuż dysku. Powierzchnia lepka gdy wilgotna od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Miąższ cienki, blady.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do nieco zbiegającego, blaszki rozmieszczone blisko, szerokie. Kolor na początku białawy, po czym szarawy, i ostatecznie purpurowo brązowy.
    • Trzon: 35-70 mm długości na 2-4 mm grubości. Równy i smukły. Blady do żółtawego, jaśniejszy niż kapelusz. Powierzchnia pudrowana ponad rejonem pierścienia, a poniżej początkowo pokryta drobnymi włókienkami, lecz często z wiekiem się wygładza. Częściowa zasnówka lekko błoniasta, kłaczkowata, pozostawia niewyraźną, ulotną strefę pierścieniową włókienek, jeśli w ogóle.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurowo brązowe, lekko elipsoidalne do elipsoidalnych, 15-19 (22) na 10-11 µm.
    • Podstawki: Dwu zarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 25-45 na 3-7 µm, cylindryczne do lekko butelkowatych z wygiętym, wydłużonym koniuszkiem.

    Siedlisko: Stadny na łajnie na jesieni w Pacific Northwest. Odnotowywany w Waszyngtonie, Oregonie, Idaho, Michigan i Nowym Jorku w lecie do wczesnej jesieni. Odnotowywany również w Meksyku, Europie i Azji.

    Komentarz: Preferencje siedliskowe, wyraźne garbkowanie, żółtawy kapelusz i biała, błoniasta, częściowa zasnówka czynią ten gatunek łatwym do rozpoznania. Dodatkowo, resztki zasnówki zazwyczaj trzymają się bardziej kapelusza niż trzonu, szczególnie widoczne w młodości. Patrz również Psilocybe semiglobata (Łysiczka łajnowa (Pierścieniak półkulisty)) i Psilocybe fimetaria.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe magnivelaris

    Psilocybe magnivelaris (Peck) Noordel. 1995


    synonimy:
    Leratiomyces magnivelaris (Peck) Bridge & Spooner
    Psilocybe percevalii (Berkeley i Broome) Orton
    Stropharia percevalii (Berkeley i Broome) Saccardo
    Stropharia magnivelaris Peck
    Nematoloma magnivelaris (Peck) Singer


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-6 cm szerokości. Z tępym garbkiem, dzwonkowy do wypukłego, otwiera się od szeroko wypukłego do prawie płaskiego i często garbkowanego, z podniesioną na starość krawędzią. Powierzchnia lepka gdy wilgotna od cienkiej, żelatynowatej błonki, gładka, pokryta rozrzuconymi, białymi, kłaczkowatymi łuseczkami, zwiększającymi się blisko krawędzi. Blado szarawo żółty poprzez ochrowawy do brązowawo pomarańczowego, ciemniejszego blisko dysku, niezbyt silnie higrofaniczny.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wciętego, blaszki szerokie, zbliżone, na początku blado białe, szybko szarawo brązowe i ostatecznie ciemno purpurawo brązowe z białawymi frędzlami na krawędzi.
    • Trzon: 50-85 mm długości na 4-7 mm grubości. Pusty, równy do powiększonego blisko wierzchołka i zwężający się u dołu. Biały do wyblakle żółtawego. Częściowa zasnówka błoniasta, pozostawiająca gruby błoniasty pierścień, często kloszowaty, mogący przerodzić się w strefę pierścieniową, poniżej której powierzchnia pokryta może być włókienkowatymi łatkami. Miąższ umiarkowanie gruby, jędrny, białawy, nie siniejący.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, gładkie, elipsoidalne 13-15 na 6-8 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 33-44 na 4-5 µm, nieco zgrubiałe do lekko butelkowatych, z wydłużoną szyjką 3-4 µm grubości.

    Siedlisko: Rozproszone do stadnych, preferują gleby piaskowe, równiny aluwialne, i/lub gleby bogate w szczątki drzewne Salix (wierzba) i Almus (olcha). Znajdywane od maja do listopada w Stanach Zjednoczonych (Alaska, Waszyngton, Oregon, być może Kolorado), północnej Europie, i Wyspach Brytyjskich. Prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony niż aktualnie wiadomo.

    Komentarz: Nieaktywny, zdatność do spożycia nieznana. Dobrze wykształcony błoniasty pierścień, nie niebieszczący miąższ, niewielki rozmiar, i siedlisko, wszystko to daje wskazówki do jego identyfikacji. Grzyb ten jest podobny do Psilocybe squamosa oraz Psilocybe thrausta, i może być z pewnością odróżniony dzięki długości cheilocystyd. Stropharia riparia generalnie podobna. Patrz również Psilocybe subaeruginascens.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe mairei

    Psilocybe mairei Singer (1973)


    synonimy:
    Psilocybe maire Singer sensu Guzmán
    Hypholoma cyanescens Maire

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-3,5 cm szerokości. Wypukły poprzez dzwonkowaty do stożkowo dzwonkowatego, otwiera się z wiekiem, lecz nie garbkowany. Powierzchnia lepka gdy wilgotna od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Pomarańczowawo brązowy, staje się oliwkowo zabarwiony, higrofaniczny, suchy blaknie do żółtawo białego. Miąższ bursztynowy, sinieje niebieskawo po zranieniu.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki blade na początku, szybko ciemnieją, stając się purpurawo brązowe z krawędziami, które pozostają białawe.
    • Trzon: 25-75 mm długości na 2-5 mm grubości. Równy do nieco powiększonego blisko podstawy. Białawy do żółtawo białego, w miejscu zranienia sinieje niebieskawo. Powierzchnia oszroniona u góry i drobno włókienkowata u dołu, wypchana jedwabistym włóknem. Podstawa trzonu zdobiona grubymi, rozchodzącymi się promieniście ryzomorfami. Częściowa zasnówka pajęczynowata, biała, pozostawiająca na trzonie włókienkowate resztki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, wydłużono elipsoidalne, 10-12 (13,5) na 5,5-7 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne lub w pobliżu krawędzi blaszki.
    • Cheilocystydy: 30-40 na 6-8 µm. Różnorodnej formy: butelkowate, wrzecionowate, lub ampułkowate.

    Siedlisko: Znany jedynie z Północnej Afryki (Maroko i Algieria) od października do grudnia. Rośnie stadnie na glebach bogatych w szczątki drzewne, w lasach mieszanych z sosną (Pinus pinaster), jodłą (Abies pinsapo) i dębem (Quercus ilicis oraz Quercus pyrenaica). Identyfikacje kolekcji z Europy jako Psilocybe mairei są wątpliwe, i zgodnie z Guzmán'em (1983), były to prawdopodobnie Psilocybe serbica i pokrewne.

    Komentarz: Prawdopodobnie mocny, sądząc po reakcji niebieszczenia, chociaż nie opublikowano żadnej analizy. Jest to jedyny rozkładający drewno, niebieszczący psilocybe odnotowany w Północnej Afryce. Przed rozszerzeniem Sahary, Północna Afryka cieszyła się wilgotnym klimatem i niewątpliwie gościła wiele więcej grzybów, od znanych obecnie. Może ciekawić, czy Psilocybe mairei jest ocalałą pozostałością po gatunku, który był kiedyś bardziej powszechny. Przypomniałem sobie sztukę naskalną z płaskowyżu Tassili w Północnej Algierii przedstawiającą pszczoło podobnego szamana doznającego stanu grzybowego, i uderzył mnie fakt, że to jedyny gatunek Psilocybe znany obecnie na tym obszarze. Biorąc pod uwagę, że w czasach, gdy żył artysta przez płaskowyż Tassili biegły rzeki, więc aluwialne równiny byłyby doskonałe do utrzymania takiego gatunku jak Psilocybe mairei. Czy mógł być to grzyb, którego używał artysta? Patrz również Psilocybe cyanescens, Psilocybe serbica i pokrewne.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe makarorae

    Psilocybe makarorae P.R.Johnst. & P.K.Buchanan (1995)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-3,5 cm średnicy. Stożkowy do dzwonkowatego, otwiera się z wiekiem do szeroko wypukłego, zazwyczaj z wyraźnym garbkiem. Powierzchnia lepka do suchej. Żółtawo brązowa do pomarańczowawo brązowej, blaknąca podczas schnięcia, i jaśniejsza blisko krawędzi, która jest żłobiona gdy wilgotna. Miąższ białawy, sinieje zielonkawo niebiesko przy zranieniu.
    • Blaszki: Przymocowanie wycięte, blado zielonkawo brązowe z krawędziami w tym samym kolorze.
    • Trzon: 30-60 mm długości na 2-4 mm grubości, równy, biały do brązowawego przy podstawie, z której promieniście rozchodzą się białe ryzomorfy. Częściowa zasnówka pajęczynowata, pozostawiająca włókienkowate resztki wzdłuż krawędzi kapelusza gdy jest młody, szybko zanikają, lecz nie formują na trzonie obręczy pierścieniowej. Powierzchnia drobno włókienkowata i jedwabista.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, elipsoidalne z boku, jajowate do lekko romboidalnych z przodu, (6,5) 7,5-10 na 4,5-6,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Podobne do cheilocystyd, brzuchato dziobiaste do kończykowatych, 4-8 µm grubości, z prostą szyjką 2,5-4 µm długości.
    • Cheilocystydy: 18-26 na 6-9 µm brzuchato dziobiaste do kończykowatych, z krótką, prostą szyjką 3-5 µm długości.

    Siedlisko: Znajdywane jesienią, rozproszone do stadnych na butwiejącym drewnie i gałązkach (Nothofagus) w pobliżu jezior i terenów piknikowych w pobliżu Makarory w Nowej Zelandii (Jeziora Otago i Lodowiec Franz Josef). Przypuszczalnie szerzej rozpowszechniony.

    Komentarz: Potencja nieznana lecz prawdopodobnie umiarkowanie aktywny, ujawnia reakcję niebieszczenia. Ten nowo opisany gatunek przez Johnston'a i Buchanan'a (1996) przypomina Psilocybe caerulipes, lecz obecność pleurocystyd i cheilocystyd o dłuższej szyjce wykreśla Psilocybe makarorae z tego taksonu. Warte uwagi jest to, że tych dwóch autorów pracujących przy tym grzybie, konsultuje się i jest opłacanych przez urzędników urzędu ochrony porządku publicznego, by pomóc w oskarżeniu pechowych zbieraczy. Zobacz także Psilocybe australiana, Psilocybe eucalypta, Psilocybe subaeruginosa.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe mammillata

    Psilocybe mammillata (Murrill) A. H. Sm. 1948



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (0,5) 1-3 (1,5) cm szerokości. Stożkowy, w dojrzałości otwiera się do dzwonkowatego i często garbkowanego. Gdy wilgotny, powierzchnia gładka, nieco żłobiona w pobliżu krawędzi, która jest często zdobiona drobnymi szczątkami częściowej zasnówki. Czerwonawo brązowy do brązowawo oliwkowego, higrofaniczny, blaknący do beżowego lub brudno żółtawo pomarańczowego od tarczy, od czasu do czasu z czarnawymi odcieniami. Miąższ blado brązowy, sinieje niebieskawo.
    • Blaszki: Przymocowanie wycięte, blado brązowe do ciemno purpurawo brązowych, cienkie z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 15-30 mm długości na 1-2 mm grubości. Równy do nieco powiększonego przy podstawie, z której promieniście rozchodzi się biała grzybnia. Żółtawy na początku, wkrótce z dojrzałością czerwonawo brązowy, często zachowuje białawe łaty w pobliżu podstawy. Miąższ czerwonawo brązowy, sinieje niebieskawo w miejscu zranienia. Częściowa zasnówka pajęczynowata, wątła, szybko zanika z wiekiem.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurowo brązowe, lekko elipsoidalne z boku, romboidlane do lekko romboidalnych z przodu, 5-6,5 (8) na 3,5-5,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne lub jedynie w pobliżu krawędzi blaszki.
    • Cheilocystydy: 12-17 na 4,5-5 µm, wrzecionowate brzuchate z wydłużonymi szyjkami, 3,3-5 na 1-2,5 µm.

    Siedlisko: Samotny do stadnego, rzadko wiązkowy, na glebach bogatych w szczątki drzewne, w próchnicy, i czasami na glebach gliniastych. Znajdywany wzdłuż szlaków, ocienionych nasypów i na plantacjach kawy. Odkryty przez dr Thiers'a na Florydzie (Highlands Hammock State Park). Odnotowany również na Jamajce, w Meksyku, i Boliwii.

    Komentarz: Guzmán et al. (1993) informuje, że gatunek ten jest aktywny, mimo, że nie przytacza żadnych analiz. Klasyczna reakcja niebieszczenia pozostawia trochę wątpliwości odnośnie aktywności, więc szacowanie potencji byłoby jedynie spekulatywne. Grzyb tej jest prawdopodobnie szeroko rozpowszechniony na większości obszarów Florydy, lecz nie jest rozpoznawany przez większość zbieraczy bardziej masywnego Psilocybe cubensis.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe merdaria

    Psilocybe merdaria (Fr.) Ricken

    Łysiczka pomiotowa

    synonimy:
    Agaricus merdarius Fr.
    Stropharia merdaria (Fr.) Quél.
    Geophila merdaria (Fr.) Quél.
    Fungus merderius (Fr.) Kuntze
    Psalliota merdaria (Fr.) Henn.
    Deconica merdaria (Fr.) Noordel.


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-4 cm szerokości. Dzwonkowato półkolisty poprzez wypukły do szeroko wypukłego, i czasem nieco garbkowanego, ostatecznie, z wiekiem otwiera się do płaskiego. Krawędź przeźroczyście żłobiona gdy wilgotny i często obwieszona szczątkami cienkiej, częściowej zasnówki. Cynamonowo brązowy do sino brązowego gdy wilgotny, blaknie do ochrowego lub żółtawo brązowego, pozostając ciemniejszym na dysku. Powierzchnia gładka, zwilżona do lekko lepkiej tylko gdy wilgotna.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do nieco zbiegającego, rozmieszczone blisko lub szeroko. Żółtawe na początku, ciemniejące wraz z dojrzewaniem zarodników do ciemno brązowego.
    • Trzon: 20-40 mm długości na 1-3 mm grubości. Blado żółtawe do bladych. Powierzchnia pokryta drobnymi, suchymi włókienkami. Miąższ wypchany włóknistym miękiszem, twardy, lecz szybko staje się pusty. Częściowa zasnówka lekko błoniasta, zanikająca, szybko przeradza się w pierścieniową strefę włókienek w środkowo dolnych rejonach trzonu, zazwyczaj pociemniałych od zarodników.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurowo brązowe, lekko elipsoidalne, 10-14 na 7-9 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 20-33 na 6,6-8,8 µm, wrzecionowato brzuchate do lekko butelkowatych z krótką szyjką 3,3-4,4 µm grubości.

    Siedlisko: Rozproszone do licznych na łajnie. Odnotowane w Kalifornii, Oregonie, Waszyngtonie i północno Środkowym Zachodzie Stanów Zjednoczonych. Szeroko rozpowszechniony po świecie, grzyb ten był zbierany w Kanadzie, Europie, dawnym ZSRR i Japonii. Psilocybe merdaria jest prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony niż sygnalizuje obecnie literatura. Preferuje strefę umiarkowaną.

    Komentarz: Nie określony jako aktywny; brak dostatecznych badań na chemiczną zawartość. W strefach umiarkowanych Psilocybe merdaria jest powszechnym mieszkańcem łajna wraz z Psilocybe semiglobata (Łysiczka łajnowa (Pierścieniak półkulisty)) i Psilocybe papilionaceus. Pierścień jest typowo ulokowany w niższych rejonach trzonu, lub w połowie wysokości, ale nie u góry. Gatunek ten jest w zasadzie identyczny z Psilocybe moelleri który ma większe zarodniki: 13-14(16) na 7-8 µm. Patrz również Psilocybe coprophila oraz Psilocybe subviscida (Łysiczka ciemnobrązowa).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe meridensis

    Psilocybe meridensis Guzmán



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (10-) 15-30 mm średnicy, stożkowy do wypukłego lub półdzwonkowatego, półbrodawkowy lub półgarbkowany, lepki, równy, na krawędzi nieco prążkowany, żółtawo brązowy lub czerwonawo brązowy, blednący blisko krawędzi, łatwo zmieniający kolor na niebiesko zielony do czarnawego po uszkodzeniu lub przy starości.
    • Blaszki: Przyrośnięte lub zatokowato wycięte, żółtawo szare do brązowawo fioletowych lub ciemno brązowej sepii, krawędzie białawe i kłaczkowatawe; zmieniające kolor na niebiesko zielony do czarnawego po uszkodzeniu.
    • Trzon: 40-80 x 3-5 mm, równo walcowaty lub nieco pogrubiony przy podstawie, nieco powyginany, pusty, białawy do nieregularnie czerwonawo brązowego lub czarnawego, łatwo zmieniający kolor na niebiesko zielony po uszkodzeniu, pokryty białawymi kłaczkowatymi łuseczkami, głównie blisko podstawy. Zasnówka dobrze wykształcona, pajęczynowata i biała, formująca złożony włókienkowatawy lub błonkowatawy pierścień, często podwójny.
    • Kontekst: Kontekst blado żółty w kapeluszu i trzonie, białawy blisko powierzchni kapelusza, łatwo zmieniający kolor na niebiesko zielony do czarnawego po ścięciu. Wysuszone basidiomaty są zupełnie czarnawe do czarnych.
    • Zapach: Nieco osobliwy lecz grzybopodobny, nie mączny. Smak nieco grzybowy, mącznawy do ostrego.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5,5-) 6-7 (-8) x 3-4 x 3-3,5 (-4) µm, elipsoidalnawe lub jajowatawe zarówno w widoku z przodu oraz z boku, brązowawo żółte, cienko ścienne, z szeroką porą rostkową na jednym końcu oraz ostrym krótkim dodatkiem na drugim. Odcisk zarodników fiołkowo brązowy.
    • Podstawki: (16-) 17,5-24 x (4-) 5-6 µm, 4-zarodnikowe, zgrubiałe brzuchate, szkliste.
    • Pleurocystydy: (16-) 17,5-27 (-28) x (4-) 5-7 (-9) µm, powszechne, szkliste, włókienkowatawe z ostrym wierzchołkiem lub półbutelkowate z krótką szyjką.
    • Cheilocystydy: (14,5-) 16-28 (-31) x (4-) 5-6,5 µm, liczne, szkliste, brzuchate półbutelkowate, często z przewężeniem po środku z krótką lub długą szyjką, czasem rozwidlone.
    • Podobłocznia: Niezbyt dobrze rozróżniana.
    • Trama: Blaszek regularna, ukształtowana ze szklistych do bladożółtych strzępek, cienko ściennych o szerokości 2,5-13 µm.
    • Naskórek: Półżelatynowaty, uformowany ze szklistych do blado żółtych równoległych strzępek 2,5-4 µm.
    • Podskórek: Ze szklistych lub blado żółtych strzępek lub elementów kulistawych o szerokości 5-17 µm, cienko do grubo-ściennych. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny na glebach, w lasach podtropikalnych ("wiecznie zielonych górskich lasach ombrofilnych") z Cyathea i Blechnum na wysokości 2400 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: WENEZUELA: Stan Márida, Park Sierra Nevada, Telefárico de Márida, La Montana Station, 23 maj 1993, Marcano & Guzmán s.n. (Guzmán 30806), (Holotyp Herb. Univ. de Los Andes, Fac. Farmacia 8001; izotyp XAL).

    Omówienie: Obecność pierścienia wykazuje związek tego gatunku z Psilocybe argentipes Yokoyama z Japoni oraz Psilocybe graveolens Peck z USA, lecz ten pierwszy nie ma pleurocystyd a drugi posiada szersze zarodniki [4,5-5(-6) µm] oraz szkliste do brązowawych pleurocystyd. Jego siedlisko jest podobne do siedliska Psilocybe zapotecorum oraz Psilocybe angustipleurocystidiata, lecz gatunki te nie mają pierścienia, a pleurocystydy są pęcherzykowato kończykowatawe lub wrzecionowatawe o szerokości 5,5-14 µm u pierwszego oraz 3-6,5 µm szerokości u drugiego. Silna reakcja niebiesko zielona do czarnawej lub czarnej we wszystkich częściach basidiomu, wliczając blaszki, jak również ostry smak, są dwiema wyraźnymi cechami Psilocybe meridensis.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 103-105]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe mescaleroensis

    Psilocybe mescaleroensis Guzmán, Walstad, E. Gándara & Ram.-Guill.





    OPIS 1

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-60 mm, wypukły do półgarbkowanego, brązowawo żółty, higrofaniczny, krawędź prążkowana gdy wilgotny, często z pomarańczowawym środkiem, szeroki garbek i falista krawędź. Posiada oddzielalną galaretowatą błonkę. Sinieje na niebiesko w miejscu uszkodzenia.
    • Blaszki: Gdy młode w kolorze śmietany, z wiekiem czekoladowo brązowe, przymocowanie przyrośnięte do wyciętego.
    • Trzon: 50-100 mm długości, 5 do 20 mm grubości, biały, czasem z jasnymi pomarańczowymi łatkami, włókienkowaty, równy do nieco powiększonego w pobliżu góry. Pierścień kruchy i błoniasty, biały lub opylony ciemno brązowymi zarodnikami. Podstawa trzonu z grzybnią ryzomorficzną. Niebieszczy w miejscu uszkodzenia.
    • Zapach: I smak nieco mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Ciemno czekoladowo brązowe, półrombowe lub jajowatawe, grubościenne, 9-12 x 6-8 µm.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 20-30 x 6 µm, wrzecionowate lub brzuchato dziobiaste, czasem rozwidlone.

    Siedlisko: Rośnie rozproszony do stadnego na martwych trawach, na pastwiskach i sawannach niedaleko lasów Sosny żółtej (Pinus ponderosa), często niedaleko nór susła. Znajdowany latem i na jesieni na terenie Sierra Blanca w Nowym Meksyku, niedaleko Mescalero, Nowy Meksyk. Dotychczas został znaleziony jedynie w tego typu okolicy lub w pobliżu.

    source - www.wikipedia.org



    OPIS 2

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (20-) 30-45 (-60) mm średnicy, wypukły do półgarbkowanego, krawędź bardzo falista, blado brązowawo żółty (4A3-4) do ciemniejszego (4B5-7), często z bardziej pomarańczowym dyskiem (4A7-8), higrofaniczny, zmieniający się na blado brązowawy (bliski 9E2), przeźroczyście-prążkowany gdy wilgotny, z oddzielalną galaretowatą błonką.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętych, brudno białawe (4A2) do blado brązowawo szarych (4B4-5) lub brązowawo różanych (6A3), ostatecznie ciemno czekoladowe (7E4-5), krawędzie w tym samym kolorze. Pierścień blisko dołączony do powierzchni trzonu, nieco błonowaty, biały lub zyskujący kolor zarodników na górnej powierzchni, krótkotrwały.
    • Trzon: (50-) 60-70 (-100) x 5-8 (-20) mm, walcowaty, równy lub grubszy blisko wierzchołka, powyginany, włókienkowaty, lity do pustego, białawy do nieregularnie pomarańczowego (5A7) lub pomarańczowawo różowego (zbliżony do 7A3-4), podstawa nieco ryzomorficzna, obficie szczeciniasto owłosiona. Wszystkie basidiomy niebieszczą, z wyjątkiem blaszek.
    • Kontekst: Kontekst białawy do blado szarawego (4A2-3).
    • Zapach: I smak nieco mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (9-) 10-11 (-13) x 6-7 (-8) x 6-7 µm, półrombowe lub jajowatawe w widoku z przodu, jajowatawe w widoku bocznym, grubościenne, ścianki do 1 µm grubości, żółtawo brązowe, z wyraźną i szeroką porą rostkową na dalszym biegunie oraz krótki asymetryczny dodatek na drugim. Odcisk zarodników ciemno czekoladowy (7E-4).
    • Podstawki: 35-39 x 7,5-9 µm, 4 zarodnikowe, półmaczugokształtne, szkliste.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: (16-) 19-27 (-30) x 5-8 µm, szkliste, wrzecionokształtne, brzuchato dziobiaste, w regularnym lub nieregularnym kształcie, rzadziej nieregularnie rozgałęzione.
    • Trama: Hymenoforowa regularna, strzępki 4-5 µm szerokości, cienkościenne, szkliste do żółtawych.
    • Naskórek: To ixocutis do 155 µm grubości, ze strzępek o szerokości 2-5 µm, cienkościennych, szklistych.
    • Podobłocznia: Półkomórkowa, szklista do żółtawej. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Rzadko samotny, często rozproszony do stadnego, również wiązkowy na bogatych glebach lub butwiejących trawach, na pastwiskach w pobliżu lasu Sosny żółtej (Pinus ponderosa Douglas ex C. Lawson), często powiązany z norami susłów. Zaobserwowany w lato i na jesieni. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: USA, Nowy Meksyk: Mescalero Range, Sierra Blanca, Lincoln Co., blisko miasta Mescalero, lipiec 2004, Walstad s.n. (holotyp XAL, izotyp NY).

    Omówienie: Ten nowy gatunek należy do sekcji Stuntzii Guzmán (Guzmán 1983), ze względu na półrombowe, grubościenne basidiospory, obecność pierścienia, i cechę niebieszczenia. Różni się od Psilocybe stuntzii Guzmán & J. Ott (Guzmán 1983, Guzmán & Ott 1976) swymi mocniejszymi basidiomatami z wkorzeniającymi, szczeciniastymi podstawami trzonu oraz cheilocystydami bez wydłużonych i powyginanych szyjek. Psilocybe stuntzii posiada (5-) 10-20 (-35) mm średnicy kapelusz i butelkowate cheilocystydy z długimi szyjkami (Guzmán & Ott 1976). Również Psilocybe stuntzii jest znany jedynie z pacyficznych regionów Kanady i USA. Choć informacja zgromadzona przez Walstada i przyjaciół jest nieco zagmatwana, prawdopodobnym jest, że Psilocybe mescaleroensis posiadał lub wciąż posiada święte zastosowanie wśród Indian.

    source - www.mycotaxon.com [99: 225-226]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe mexicana

    Psilocybe mexicana Heim 1957



    Odmiana sklerocjodajna patrz: P. mexicana A.
    Odmiana grzybodajna patrz: P. mexicana B.

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe mexicana „A“

    Psilocybe mexicana „A“ Heim 1957



    Psilocybe mexicana rosną samotnie oraz grupowo na łąkach, często na końskich pastwiskach i na ziemiach bogatych w nawóz. Najczęściej spotykane na wysokościach 1000-1800 m. Rosną od Czerwca do Września w podzwrotnikowej części Meksyku. Przez lata były bardzo poszukiwane ze względu na swoją zdolność do wytwarzania sklerocji.
    Dwa meksykańskie gatunki, które oferujemy zostały wprowadzone do obiegu przez Sporeworks.

    Na sterylizowanych nasionach traw, na ryżu i na ziarnach prosa, odmiana "A" produkuje sklerocję - stwardniałą strukturę grzybni zawierającą psilocybinę i psylocynę. Zazwyczaj sklerocja rozwija się przez okres około trzech miesięcy od momentu zaszczepienia. Po tym czasie można ją zebrać.
    Produkcja grzybów jest ograniczona i można zebrać tylko kilka sztuk. Dzieje się tak, ponieważ dużo sklerocji formuje się również na tackach w warstwie ziemi okrywającej warstwę zagrzybnionych nasion trawy. Jeśli zainteresowany jesteś uzyskaniem grzybów z gatunku Psilocybe Mexicana proponujemy zapoznanie się z odmianą "B".

    Odmiana "B" nie produkuje sklerocji w nieokrytych substratach, tylko w okrywającej warstwie tacek. Wydaje obfite rzuty grzybów.
    Na pożywce z agaru grzybnia odmiany "A" formuje typowe kręgi sklerocji. Sklerocję można zasadzić i grzyby będą rosły bezpośrednio z niej.
    W słoikach ze 110g nasion trawy i ze 180ml wody w ciągu trzech miesięcy powstaje średnio 90g świeżej masy sklerocji. Sklerocję można też uprawiać w torbach autoklawowych.

    Eksperymenty jeszcze nie ustaliły optymalnego składu substratu do uprawy sklerocji, na razie wiemy że dobre są nasiona traw, proso i ryż. Niewątpliwie jest więcej substratów, na których sklerocja rozwija się lepiej niż na tych trzech.

    source - www.mushmush.nl

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Sterylizowane nasiona traw, proso, ryż.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 24-27°C / 22-24°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe mexicana „B“

    Psilocybe mexicana „B“ Heim 1957



    Psilocybe mexicana rosną samotnie oraz grupowo na łąkach, często na końskich pastwiskach i na ziemiach bogatych w nawóz. Najczęściej spotykane na wysokościach 1000-1800 m. Rosną od Czerwca do Września w podzwrotnikowej części Meksyku. Przez lata był bardzo poszukiwany ze względu na swoją zdolność do wytwarzania sklerocji.
    Dwa meksykańskie gatunki, które oferujemy zostały wprowadzone do obiegu przez Sporeworks.

    Odmiana ta wydaje obfitą ilość grzybów i sklerocji na przykrytych substratach nasion trawy. Odmiana nie produkuje sklerocji In Vitro. Jeśli chcesz uprawiać sklerocję In Vitro sugerujemy zapoznać się z odmianą "A". Odmiana "A" produkuje dużo sklerocji na nieprzykrytych substratach ale wydaje mało grzybów.

    Grzyb ten jest słabym reproduktorem, aby otrzymać dobre zarodniki sugerujemy odczekać dopóki kapelusze nie wywiną się całkowicie ku górze.

    source - www.mushmush.nl

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Sterylizowane nasiona traw, proso, ryż.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 24-27°C / 22-24°C
    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe microcystidiata

    Psilocybe microcystidiata Guzmán & Bononi


    synonimy:
    Psilocybe zapotecorum Heim emend Guzmán
    Psilocybe aggericola Singer & A.H. Sm.
    Psilocybe barrerae Cifuentes & Guzmán
    Psilocybe subzapotecorum Guzmán
    Psilocybe chaconii Guzmán, M. Torres & Ram.-Guill.
    Psilocybe bolivarii Guzmán, Ciencia (Méx.)
    Psilocybe zapotecorum var. ramulosum
    Psilocybe sanctorum
    Psilocybe sanctorum Guzmán
    Psilocybe candidipes Singer & A.H. Sm.
    Psilocybe aggericola var. alvaradoi
    Psilocybe zapotecorum f. elongata
    Psilocybe pseudozapotecorum Guzmán

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 7-10 mm średnicy, wypukły do dzwonkowatego, lepkawy, nagi i gładki do nieco prążkowanego na krawędzi, czerwonawo brązowy lub ciemniejszy, higrofaniczny.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte, fiołkowo brązowe, z białawymi włókienkowatymi krawędziami.
    • Trzon: 25-30 x 1-2 mm, jednolity do nieco bulwiastego przy podstawie, brązowawy do czerwonawo brązowego, pokryty małymi białawymi, włókienkowatymi łuseczkami. Pierścień nieobecny.
    • Kontekst: Cienki, brązowawy, niebieszczący.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5,5-) 6-7 x 3-3,5 (-4) µm, elipsoidalne lub elipsoidalnawe zarówno w widoku z przodu oraz z boku, cienkościenne, brązowawe, z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 10-15 x 4-5 µm, 4 zarodnikowe, szkliste, walcowatawe lub brzuchate.
    • Pleurocystydy: 10-21 (-24) x 7-10 (-12) µm, obfite, szkliste do nieco żółtawo brązowych, wrzecionowate, brzuchate, kuliste lub w kształcie rzepy.
    • Cheilocystydy: 8-13 x 1,5-3 µm, szyjki grubości 0,5-1 µm; szkliste, regularne lub nieregularnie półbutelkowate.
    • Podobłocznia: Z wydłużonych elementów, silnie zabarwionych na ściankach nieregularnie inkrustowanym brązowym barwnikiem, strzępki do 15 µm średnicy.
    • Podskórek: Taki jak podobłocznia.
    • Trama: Regularna, inkrustowana do szklistej. Powierzchnia kapelusza z wydłużonych równoległych strzępek, nieco inkrustowanych, jak te od podobłoczni. Zaobserwowano połączenia zlepne.

    Siedlisko: Stadny na glebach, znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: BRAZYLIA, Stan Minas Gerais, Pouso Alegre, Kol. Pedro Küpper, Grudzień 1982 (Typ SP-178161).

    Omówienie: Gatunek ten należy do Sekcji Zapotecorum ze względu na strukturę zarodników i cechę niebieszczenia owocnika (Guzmán, 1983). Różni się od wszystkich gatunków tej sekcji swymi małymi cheilocystydami, mniejszymi nawet od ostatnio opisanych w tej samej sekcji (Guzmán, 1982; Cifuentes & Guzmán, 1981) z Meksyku.

    source - www.mycotaxon.com [19: 345]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe moravica

    Psilocybe moravica Borov. (2003)


    synonimy:
    Psilocybe serbica M.M.Moser & E.Horak (1969)
    Psilocybe bohemica Šebek (1983)
    Psilocybe arcana Borov. & Hlavácek (2001)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2,5-3,5 (-7) cm wszerz, półokrągły lub stożkowy w okresie młodości, krawędź przyczepiona do trzonu przez przedłużenie zasnówki, zmienia się w półokrągło płaski, bardzo rozwarty stożek, rozszerzony dzwonkowaty lub stożkowy, a krawędzie stają się nieco łagodnie faliste. Krawędź pożłobiona w czasie, gdy jest wilgotna. Silnie higrofaniczny i kruchy z oddzielającą się błonką. Czasami niebieskawy do niebieskawo zielonego z niebieskimi plamkami po środku kapelusza. Ciemno brązowy, gdy wilgotny, przechodzący do żółtawo ochrowego lub żółto brązowego, z niebieskawymi odcieniami.
    • Blaszki: Cienkie, blisko rozmieszczone, przyrośnięte, nie zbiegające się, ścisłe w młodości rozszerzają się z wiekiem (wybrzuszone). Brązowe i ciemne, gdy są dojrzałe, z szarymi odcieniami i białymi krawędziami.
    • Trzon: 5-9 (-12) x (0,15) 0,2-0,3 (-0,4) cm, walcowaty, często z nieco szorstką powierzchnią, zazwyczaj chudy, rzadko solidny, krótki, wyraźnie zakrzywiony i nie powiększony przy podstawie. Z częściowymi pozostałościami zasnówki tworzącej włóknistą strefę pierścieniową. Białawe ryzomorfy u podstawy wgryzają się w szczątki drzewne. Białawe lub zbrudzono białe, cały trzon w rzadkich, niebiesko zielonych odcieniach.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (10) 11-13,5 (-14,8) x (6-) 6,2-7,0 (-7-8) µm. Brązowe, elipsoidalne, szeroko elipsoidalne lub wydłużone i nieco w kształcie cytryny.
      Odcisk: Purpurowo brązowy.

    Siedlisko: W grupach na szczątkach drzewnych, w lasach liściastych lub mieszanych, w trawach na szczątkach drzewnych, na glebach i podszyciu pokrzyw i jeżyn, często w okolicy zakłóconej ludzkim wpływem, z nagromadzonymi odpadami drzewnymi.

    Występowanie: Obecność odnotowano jedynie w pięciu odrębnych miejscowościach Republiki Czeskiej, 230-700 m nad poziomem morza.

    Sezon: Późny wrzesień do końca października, lub połowy grudnia, w zależności od ciepłoty miesięcy jesiennych.

    Dozowanie: Obecnie nieznane.

    Komentarz: Zgodnie z autorem, grzyb pachnie słodko i pikantnie, nie mącznie, a w smaku jest raczej gorzki. Dziewięć okazów tego grzyba z miejscowości w Republice Czeskiej zostało przeanalizowane pod kątem zawartości psylocyny/psilocybiny i wykazały wysoką koncentrację psylocyny w porównaniu do niskiej zawartości psilocybiny. Wyższa koncentracja pochodnych indolu została stwierdzona w owocnikach pozyskanych z niższych wysokości. Jest to trzeci niebieszczący Psilocybe opisany w Republice Czeskiej.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe moseri

    Psilocybe moseri Guzmán



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-13 mm średnicy, półdzwonkowaty do półbrodawkowego, śliskawy, gładki, równy, ciemnopłowy do brązowawego, higrofaniczny, bardzo niebieskawy.
    • Blaszki: Przyrośnięte, blado brązowe do czarnawo fioletowych, z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 75-80 x 2-3 µm, giętki, gładki, jedwabisty, białawy do brązowawego, bardzo niebieskawy, bulwiastawy i z grubą, nieregularną długą pseudoryzą. Zasnówka nieobecna u dojrzałych okazów.
    • Kontekst: Białawy do rudo brązowego, w kapeluszu mięsistawy, w trzonie włóknisty, barwiący na niebiesko po ścięciu.
    • Zapach: Silnie mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (4-) 5-5,5 (-6,5) x (3-) 3-3,5 x 2,5-3 µm, elipsoidalne zarówno z przodu oraz z boku, cienkościenne (nie więcej niż 0,5 µm grubości), blado brązowawe, z wyraźną i szeroką porą rostkową i ostrym krótkim dodatkiem.
    • Podstawki: (14,5-) 16-21 x 4-5,5 µm, 4-zarodnikowe, szkliste, pęcherzykowate, walcowate lub półzgrubiałe.
    • Pleurocystydy: 12-16 (-17) x (4-) 5-5,5 µm, szkliste, powszechne, pęcherzykowate lub kończykowate.
    • Cheilocystydy: Dwóch rodzajów, a) (17-) 18,5-34,5 (-37) x (4-) 5,5-7 (-8) µm, nieregularnie walcowate lub pęcherzykowatawe, szkliste, powszechne, oraz b) 12-21,5 (-22,5) x 4-5,5 (-6,5) µm, pęcherzykowato kończykowate, szkliste i rzadkie.
    • Podobłocznia: Niezbyt dobrze rozróżnialna.
    • Trama: Blaszek regularna, ze szklistych strzępek o szerokości 3,5-12 (-16) µm.
    • Naskórek: Uformowany z półżelatynowatej warstwy strzępek o średnicy 1,5-4 µm.
    • Podskórek: Półkomórkowy, z elementów o szerokości 4-16 (-20) µm, brązowawy i grubościenny (do 1,5 µm). Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny i wiązkowy na glebach, w tropikalnych lasach deszczowych, na wysokości 500 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: MEKSYK, Stan Chiapas, droga z Ocozocuatla do Apic-Pac (Malpaso Dam), Laguna Bálgica, 26 wrzesień 1993, Guzmán 30723 (holotyp, XAL).

    Omówienie: Etymologia - gatunek ten nazwany jest na cześć dr Meinharda Mosera (Innsbruck).
    Gatunek ten należy do sekcji Zapotecorum ze względu na jego cienkościenne zarodniki i reakcję niebieszczenia. Osobliwe pleurocystydy, dwa rodzaje cheilocystyd, pseudoryza, jak również mniejsze zarodniki, oddzielają Psilocybe moseri od wszystkich gatunków rozpatrywanych w tej sekcji przez Guzmán'a et al. (1988). Psilocybe moseri jest gatunkiem z najmniejszymi zarodnikami w tej sekcji i jedynym tropikalnym (inne są z wyżyn podtropikalnych lub z lasów iglastych), co potwierdza obserwacje Guzmán'a (1979), że tropikalne gatunki Psilocybe posiadają małe zarodniki w porównaniu z gatunkami alpejskimi. Na przykład Psilocybe uxpanapensis Guzmán z tropików posiada zarodniki, które mają (5-) 5,5-6,5 (-7,5) µm długości w porównaniu z Psilocybe aztecorum z regionów alpejskich z zarodnikami o długości 12-14 µm.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 105-107]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe muliercula

    Psilocybe muliercula Singer & A.H.Sm. (1958)


    synonimy:
    Psilocybe muliercula Singer and Smith
    Psilocybe wassonii Heim
    Psilocybe mexicana var. brevispora Heim

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-4 (5) cm szerokości. Stożkowy do stożkowo-dzwonkowatego, otwiera się od wypukłego poprzez szeroko wypukły do niemal płaskiego, często pofałdowany i z garbkiem. Powierzchnia gładka, półprzeźroczyście żłobiona wzdłuż krawędzi. Czerwonawo brązowy do winowo brązowego, higrofaniczny, blaknący po wyschnięciu do blado pomarańczowo jasno brązowego od środka ku krawędzi, która często jest zabarwiona niebieskawo zielono. Miąższ białawy, natychmiast sinieje niebieskawo w miejscu zranienia.
    • Blaszki: Przymocowanie wycięte do zatokowato wyciętego, blisko rozmieszczone, blado różowawo brązowe, stają się ciemno czekoladowo brązowe wraz z dojrzeniem zarodników, z podobnie zabarwionymi, lub bledszymi krawędziami.
    • Trzon: 20-60 (100) mm długości na 2-7 mm grubości. Równy poszerzający się ku górze, pokryty drobnymi włókienkowymi szczątkami zasnówki, szczególnie w młodości, gładki z wiekiem. Blado różowawo biały, sinieje niebieskawo w miejscu zranienia. Częściowa zasnówka misternie pajęczynowata, pozostawiająca wątłe łatki, szybko zanikających włókienek. Miąższ różowawo brązowy, twardy, pusty, szybko sinieje niebieskawo w miejscu dotyku.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno winno brązowe, lekko elipsoidalne do elipsoidalno jajowatych, 6-9,9 na 3,8-4 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 16-24 na 3,5-6 µm, półbutelkowate z wydłużoną szyjką, 1,5-3 µm grubości, czasem rozwidlone lub kończykowate.

    Siedlisko: Stadne do wiązkowych na glebach błotnistych i bagiennych na ścianach wąwozów w lasach jodłowych (Abies) i sosnowych (Pinus). Znajdowany w sierpniu do września w Meksyku (stan Meksyku).

    Komentarz: Silnie aktywny, sądząc po sile reakcji niebieszczenia. Nazwa Psilocybe wassoni została uprzedzona przez Smith'a i Singer'a 24 dni przed publikacją dzieła Heim'a i Wasson'a (1958), i biorąc pod uwagę międzynarodowe zasady regulujące nazewnictwem, przewodniczy pierwsza opublikowana nazwa. Ponieważ wiele meksykańskich kontaktów zapewnili Singer'owi, w dobrej wierze Heim i Wasson, wydarzenie to stworzyło między dwiema szkołami mikologów rozłam nie ustający przez kilka dekad. Heim i Hoffmann (1958) stwierdzili 0,02% psilocybiny i 0,01% psylocyny w siedmio miesięcznych okazach. Niewątpliwie, świeże okazy są o wiele rzędów wielkości mocniejsze.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe naematoliformis

    Psilocybe naematoliformis Guzmán (1979)


    synonimy:
    Naematoloma naematoliforme (Guzmán) Guzmán (1980)
    Hypholoma naematoliformis (Guzmán) Guzmán (1999)

    Opis: Psilocybe naematoliformis jest gatunkiem fungusa w rodzinie grzybów Strophariaceae. Jest to grzyb psilocybinowy, zawierający psilocybinę i psylocynę jako główne aktywne związki halucynogenne. Gatunek zostały pierwotnie znaleziony przez mikologa Gastóna Guzmána w tropikalnym lesie deszczowym w Regionie Uxpanapa, w Stanie Veracruz w południowowschodnim Meksyku; znalezisko sprawozdał w publikacji z 1979, i nazwał fungusa Psilocybe naematoliformis. Późniaj Guzmán rozpatrzył gatunek z chryzocystydami (cystydy, których zawartość zawiera wyraźnie rekfraktujące żółte ciało, które stają się jeszcze bardziej żółte po barwieniu amoniakiem lub innymi związkami zasadowymi) jako oddzielny od Psilocybe, i przekształcił gatunek najpierw do Naematoloma w 1980, a następnie do Hypholoma w 1999. W 2004, Guzmán ponownie zrewidował swą opinię, i uznał gatunek za bardziej pasujący do Psilocybe.
    Psilocybe naematoliformis jest w sekcji Neocaledonicae, grupie spokrewnionych gatunków tropikalnych i podtropikalnych z rodzaju Psilocybe; inni członkowie tej sekcji obejmują Psilocybe aequatoriae (Ekwador), Psilocybe neocaledonicum (Nowa Kaledonia), oraz Psilocybe neorhombispora (Meksyk).

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3 cm średnicy, dzwonkowy do półgarbkowanego, gładki, i nieco śliski lecz szybko wysycha. Kolor może się wahać od blado pomarańczowo brązowego do głęboko rdzawo brązowego. Higrofaniczny, blaknący do płowożółtego; po wyschnięciu kolor jest czarnawo brązowy, a gdy jest wilgotny jest nieco przeźroczyście-prążkowany. Jak inne halucynogenne psilocyby, barwi na niebiesko po obtłuczeniu lub zranieniu.
    • Blaszki: Przyrośnięte do trzonu, lub mogą być wycięte w punkcie przymocowania (zatokowato wycięte). Są wąskie i brązowawo fioletowe do ciemno fioletowych, z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 3,5-5,5 cm wysokości na 1-3 mm grubości, równawy, powyginany i pusty. Kolor czerwonawo brązowy lub brązowawy; gęsto pokryty jedwabistymi włóknami, oraz kępkami miękkich wełnistych włosków. Zasnówka nie tworzy pierścienia.
    • Zapach: Nieco mączny, jak zboże, a smak tego gatunku został opisany jako nieco gorzki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (3,8) 4,9-5,5 (6,6) na (3,3) 4,4-5 (6,6) na 3,8-4,4 µm, soczewkowatawe (w kształcie trochę jak dwustronnie wypukła soczewka) w widoku z przodu lub w przybliżeniu eliptyczne w widoku bocznym, z niepozornym wyrostkiem wnękowym. Mają wyraźną porę rostkową przy podstawie, i są gładkie i grubościenne.
    • Podstawki: Komórki znoszące zarodniki na obłoczni, mają 12-19 na 4,4-5,5 µm, i są szkliste.
    • Pleurocystydy: (Cystydy na powierzchni blaszki) mają 15-29 na 5,5-8,8 µm; czyste, w kolorze szarym lub brązowym, wrzecionowato-brzuchate do kończykowatych, czasem z przewężeniem po środku, podobne do gatunku Psilocybe subaeruginosa Clel. z Australii.
    • Cheilocystydy: (Cystydy na krawędzi blaszki) mają 12-28 na 5,5-7,7 µm, są szkliste, bardzo liczne, brzuchate, kończykowate lub wrzecionowato-lancetowate, często rozwidlone.

    Siedlisko: Psilocybe naematoliformis występuje w małych grupach, w kępkach lub skupiskach, na poruszonych miejscach dziewiczych deszczowych lasów tropikalnych; rośnie na glebie z kilkoma roślinami zielnymi. Pierwotnie gatunek został znaleziony w Meksyku, w Stanie Veracruz, w regionie Uxpanapa.

    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe natarajanii

    Psilocybe natarajanii Guzmán


    synonimy:
    Psilocybe aztecorum var. bonetii (Guzmán) Guzmán sensu Natarajan & Raman.

    Gatunek ten różni się od Psilocybe aztecorum var. bonetii znanego jedynie z Meksyku, rozmiarem i formą pleurocystyd. Psilocybe natarajanii posiada pleurocystydy kończykowate 21-28 x 7-10 µm, zamiast butelkowatych pleurocystyd z długą szyjką 20-45 x 5-8 µm, występujących u grzyba Meksykańskiego. Psilocybe natarajanii znany jest jedynie z tego typu okolicy. Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe pseudoaztecorum (Natarajan & Raman, 1985) (=Psilocybe aztecorum var. aztecorum sensu Natarajan & Raman, (1983), lecz różni się mniejszymi zarodnikami długości 12,5-17 µm u Psilocybe pseudoaztecorum vs. 10-12,5 (-14) µm u Psilocybe natarajanii. Powyższy opis został opracowany z Natarajan & Raman (1983), ponieważ nie został przebadany żaden materiał zielny.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 109]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe neocaledonicum

    Psilocybe neocaledonicum Guzmán & Horak

    Łysiczka nowokaledońska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe neocaledonica Guzmán & Horak
    Hypholoma neocaledonica (Guzmán & Horak) Guzmán
    Naematoloma neocaledonica (Guzmán & Horak) Guzmán

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 8-11 mm szerokości, stożkowo-brodawkowany do wypukławego, mocno brązowy, blaknący do blado pomarańczowo czerwonego lub słomkowego po wyschnięciu, nie lepki, gęsto pokryty włókienkowatymi łuseczkami w tym samym kolorze zwłaszcza blisko prążkowanej krawędzi, sporadycznie także z białymi malutkimi łuseczkami od zasnówki wzdłuż krawędzi.
    • Blaszki: Szeroko przyrośnięte do półzbiegających, często z krótkim zębem, mocno czekoladowo brązowe do fiołkowo brązowych, krawędzie białawe i strzępiaste (fimbriate).
    • Trzon: 12-15 na 1-1,5 mm, walcowaty lub rzadziej bulwiastawy, blado pomarańczowo brązowy, pokryty włókienkami od zasnówki w tym samym kolorze lub białawymi, lecz brak wyraźnej strefy pajęczynowej lub pierścienia, pusty, wolny.
    • Kontekst: Białawy.
    • Zapach: Niewyróżniający się.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5) 5,5-6 (-6,5) na 5,5-6 (-6,5) na 4-4,5 µm, rombowe lub kulisto-rombowe, eliptycznawe w widoku bocznym, błonka żółtawo brązowa, z szeroką ściętą porą rostkową.
    • Podstawki: 16,5-20 na 4-6,5 µm, 4-zarodnikowe, szkliste (KOH), walcowatawe z nieznacznym przewężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: 22-28 na 11-14,5 µm, brzuchato-dziobiaste, dziobek wyrostka mierzący 2-5,5 na 1,5-3,5 µm, szklisty lub brązowawy (KOH), wiele ma korpus o nieregularnym kształcie (jak chryzocystydy), szklisty lub refraktujący żółtawym barwnikiem.
    • Cheilocystydy: 17-27 na 4-6,5 µm, wielopostaciowe (wrzecionowate, brzuchatawo-dziobiaste lub półbutelkowate), formujące gęstą i sterylną darń na krawędzi blaszki, szkliste (KOH), rzadziej ze szklistą kroplą oleju na wierzchołku.
    • Podobłocznia: Z barwnikiem blado pomarańczowym do brązowego (KOH) i nieregularnie rozmieszczonym.
    • Trama: Regularna, szklista do blado pomarańczowo brązowej (KOH), barwnik nieregularnie inkrustujący błony (średnicy 0,5-1,5 µm).
    • Naskórek: Składający się ze szklistych do żółtawo brązowawych galaretowatawych równoległych cienkich strzępek.
    • Podskórek: Z wydłużonych strzępek (średnicy 5-15 µm) ze szklistymi do brązowawych błonkami (średnicy do 2 µm). Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny na butwiejącym drewnie, patykach lub szczątkach roślinnych w lasach tropikalnych na wysokości około 1000 m n.p.m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: NOWA KALEDONIA, góra Mou, na północy Paita; 22.02.1977, leg. Horak (holotyp ZT, 77/161; izotyp ENCG).

    Omówienie: Pleurocystydy i cheilocystydy tego gatunku są podobne do zaobserwowanych u Psilocybe nematolomiformis Guzmán (1977), opisanego z deszczowych lasów tropikalnych Meksyku, różniących się jednakże rozmiarem i kształtem. Ponadto kapelusz gatunku meksykańskiego jest gładki. Psilocybe neocaledonica jest również zbliżony do Agaricus (Naucoria) lonchophorus B. & Br. z Cejlonu. Po zbadaniu typowego materiału tego gatunku (K) przez jednego z autorów (Horak), stwierdzone zostały jedynie szkliste pleurocystydy i nieobecne chryzocystydopodobne cystydy. Niekomórkowa struktura podskórka lub hypodermy w połączeniu z rombowymi zarodnikami wyraźnie oddzielają ten nowokaledoński gatunek od taksy rodzaju Naematoloma Karsten. Możliwe, że ten nowy gatunek jest grzybem halucynogennym gdyż posiada również bliskie powiązania taksonomiczne z halucynogennym gatunkiem z rodziny Yungensis.

    source - www.sydowia.at [31: 53-54]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe ovoideocystidiata

    Psilocybe ovoideocystidiata Guzmán et Gaines

    Łysiczka obłocystydowa*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-45 mm średnicy, brązowy z lepką powierzchnią gdy wilgotny, schnie od blado niebieskawo szarego do białego.
    • Trzon: 25-90 mm, biały do płowożółtego z wyraźnym lecz wątłym błoniastym pierścieniem, podstawa z grubymi, białymi ryzomorfami uporczywie przyczepiona do substratu.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte, brązowawe.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-10 na 6-7 µm, romboidalnawe do romboidalnych.

    Siedlisko: Klimat umiarkowany. Kłody i szczątki twardego drzewa.

    Komentarz: Poprzednio błędnie zidentyfikowany jako Psilocybe caerulipes. Bliższa analiza ukazuje, że kolekcja Bethany jest najprawdopodobniej Psilocybe ovoideocystidiata, co zgadza się z identyfikacją zaproponowaną przez eksperta Psilocybe, Gastón'a Guzmán'a. Psilocybe ovoideocystidiata znany jest jedynie z Ohio, Pensylwanii i Zachodniej Virginii.
    Był to jedyny dostarczany przez nas gatunek, który nie został oceniony bezpośrednio przez nasz zespół. Naszą strategią jest nie akceptowanie zarodników z zewnętrznych źródeł celem zachowania ścisłej kontroli jakości i poprawnej identyfikacji. W związku z tym, że był rzadki i posiadał wyjątkową dokumentację próbek zrobiliśmy wyjątek. Niestety, bez rzeczywistych okazów do zbadania, zespół błędnie zidentyfikował gatunek. W tym czasie nie zdawaliśmy sobie sprawy z istnienia nowo opisanego Psilocybe ovoideocystidiata i przeprowadziliśmy naszą identyfikację bazując głównie na lokalizacji początkowej kolekcji. Nie mogliśmy wiedzieć, że na obszarze poprzednio znanym jedynie z pojedyńczego, tubylczego i aktywnego Psilocybe, dzielącego te same siedlisko może być znaleziony jeszcze jeden gatunek.
    Patrz również Psilocybe subaeruginascens, jego bliski krewny.

    source - www.sporeworks.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe papuana

    Psilocybe papuana Guzmán & Horak

    Łysiczka papuańska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-20 mm średnicy, stożkowy do stożkowo-wypukłego, gęsto prążkowany do około 2/3 gdy wilgotny, błonkowaty, gładki, suchy, higrofaniczny, czarno zielony do głęboko oliwkowo zielonego, blaknącego z wiekiem karpoforów.
    • Blaszki: Wycięte lub przyrośnięto-wycięte, gęsto stłoczone, brązowawo szare lub blado brązowe gdy młode, zmieniające się u dorosłych okazów na kakaowo brązowe lub brązowe, często z purpurowymi odcieniami, barwiące na zielonkawo po uszkodzeniu, krawędź [albofimbriate?] lub w tym samym kolorze.
    • Trzon: 35-55 na 1-1,5 mm, walcowaty, równy lub bulwiastawy przy podstawie, pusty, ciemno brązowy poniżej, blado brązowy blisko wierzchołka, pokryty białymi włókienkami od zasnówki, suchy, podstawa często z białą grzybnią lub białymi krótkimi ryzoidami. Trzon zmienia kolor na zielony u postarzałych karpoforów lub po uszkodzeniu.
    • Kontekst: Blado zielony lub czarno zielony w kapeluszu, w trzonie brązowy zwłaszcza blisko podstawy.
    • Zapach: Nieobecny lub kwaskowaty. Reakcje chemiczne KOH i HCl na kapeluszu - negatywne.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 5,5-7 (-8) na 4,5-6 na 3,8-4,5 µm, półrombowe (grzbietowobrzusznie) do eliptycznych (bocznie), żółtawo brązowe (KOH), błona gładka grubościenna, obecna szeroka spłaszczona pora rostkowa.
    • Podstawki: 13-22 na 4,5-6,5 µm, 4-zarodnikowe, szkliste.
    • Cheilocystydy: (6,5) 10-18 na 6,5-13 µm, kuliste do rozłożysto włókienkowatych, często z nieregularną krótką szyjką (2,5-4,5 na -2,5 µm), szkliste, błonka cienkościenna, formująca sterylną krawędź blaszki.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Podobłocznia: I trama szklistawe, błonki strzępek nieregularnie inkrustowane żółtawym lub czarnym (KOH) barwnikiem, który reaguje blado czarnoniebiesko (amyloid) w roztworze Melzera.
    • Naskórek: To skórka składająca się z częściowo zżelowanych równoległych strzępek, błonki inkrustowane żółtawym barwnikiem (KOH).
    • Podskórek: Z walcowatych do kulistych komórek, błonki szkliste lub brązowawe (KOH), jak te z tramy. Połączenia zlepne na septach.

    Siedlisko: Stadny w małych grupach, sporadycznie także samotny, na glebach lub w ściółce w lasach tropikalnych lub podtropikalno-górskich pod Castanopsis, Lithocarpus lub Nothofagus, na wysokości 1000-2400 m n.p.m. Znany jedynie z Papui Nowej Gwinei.

    Przebadany materiał: PAPUA NOWA GWINEA, Wyżyny Wschodnie: Góra Michael, Frigano, Hut Track; 6.12.1971, leg Horak (holotyp ZT, 71/385; izotyp w ENCB). - Kassem Pass; 13.12.1972, leg. Horak (ZT, 72/726).

    Omówienie: Gatunek ten przypomina halucynogenny Psilocybe caerulescens Murr., sprawozdany z południowo wschodnich Stanów Zjednoczonych i Meksyku (Singer & Smith, 1958). Jednakże kształt i rozmiar cheilocystyd wyraźnie oddzielają te dwa gatunki.

    source - www.sydowia.at [31: 49-50]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe pelliculosa

    Psilocybe pelliculosa (A.H.Sm.) Singer & A.H.Sm. (1958)

    Łysiczka błonowata*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psathyra pelliculosa A.H.Sm. (1937)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-2(3) cm szerokości. Tępo stożkowy, z wiekiem staje się stożkowo dzwonkowaty. Krawędź przeźroczyście żłobiona, a u młodych osobników na ogół nie podwinięta. Kasztanowo brązowy gdy wilgotny, po czym ciemno wyblakle żółty do blado żółtego po wyschnięciu (higrofaniczny), często z bladą smugą wzdłuż krawędzi, i często zabarwiony oliwkowo zielonymi łatami. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Miąższ cienki, giętki, i bardziej lub mniej w kolorze kapelusza.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, ostatecznie odłączne, blaszki rozmieszczone blisko, wąskie do umiarkowanie szerokich. Kolor matowo cynamonowo brązowy, ciemniejący wraz z dojrzeniem zarodników.
    • Trzon: 60-80 mm długości na 1-2,5 mm grubości. Równy powyżej, i nieco powiększony u podstawy. Powierzchnia pokryta przylegającymi, szarawymi włókienkami, a przy wierzchołku pudrowana. Białawy poprzez blady do szarawego, brązowiejący blisko podstawy, z wiekiem lub w miejscu stłuczenia niebiesko zielony. Miąższ wypchany twardym włóknem. Częściowa zasnówka cienka do niewyraźnej lub nieobecna.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurowo brązowe, lekko elipsoidalne do lekko jajowatych, 9-13 na 5-7 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 17-36 na 4-7,5 µm, wrzecionowate do lancetowato kształtnych z wydłużoną szyjką 1,5-2 µm grubości.

    Siedlisko: Pojedynczy, stadny do wiązkowanego na dobrze zbutwiałym substracie iglastym, na mierzwie, lub na glebach bogatych w ligninę. Często widziany wzdłuż dróg w lasach iglastych i wzdłuż opuszczonych szlaków wyrębniczych, które aktywnie są przejmowane przez olchy i jodły. Znajdywany w połowie lub późną jesienią do wczesnej zimy na obszarze Pacific Northwest i Północnej Kalifornii.

    Komentarz: Aktywny, choć stosunkowo słaby, zawiera do 0,41% psilocybiny, brak psylocyny i 0,04% baeocystyny, jak informuje Beug i Bigwood (1982b) oraz Repke et al. (1977). Psilocybe pelliculosa jest niemal identyczny z Psilocybe silvatica i jest od niego odróżniany długością zarodników. Stożkowy kapelusz, stadna natura owocników, włókienkowate łatki na trzonach i reakcja niebieszczenia przy podstawie trzonu są najbardziej charakterystycznymi cechami tego gatunku. Patrz również Psilocybe silvatica i Psilocybe washingtonensis. Grzyb ten posiada ogólne podobieństwo, szczególnie z dystansu do Hypholoma dispersum (=Naematoloma dispersum). Gdy moje dzieci uczyły się chodzić, zabierałem je na grzyby w Olympic Peninsula. Na jednej listopadowej wycieczce, po zaparkowaniu samochodu, przeszliśmy się opuszczoną drogą wyrębniczą. Drogą schodziło dwóch wekowych grzybiarzy (grzybów jadalnych). Gdy zapytałem, czy tam wyżej znaleźli jakieś dobre grzyby, odpowiedzieli "Nic interesującego". Mniej niż pięćdziesiąt jardów dalej znaleźliśmy kilka tysięcy Psilocybe pelliculosa. Zagon wyglądał jak dobrze zorganizowana armia grzybów, dumnych i z podniesionymi głowami. Wekowi grzybiarze przeszli dokładnie przez multum, nieświadomi potencjału doświadczenia zmieniającego życie.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe physaloides

    Psilocybe physaloides (Bull.) Quél.


    synonimy:
    Psilocybe montana (Pers.) Kumm. 1871
    Psilocybe physaloides (Bull. ex. Merat) Quelet
    Psilocybe caespitosa Murrill
    Psilocybe atrorufa sensu auct.


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-2,5 cm. Wypukły do nieco lekko półgarbkowanego na początku, szybko otwiera się w szeroko wypukły do prawie płaskiego, często z pofałdowaną krawędzią i lekkim garbkiem. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna oraz półprzeźroczyście żłobiona wzdłuż krawędzi, która może być zdobiona włókienkowatymi szczątkami częściowej zasnówki. Kasztanowo brązowy do czerwonawo brązowego, jaśniejszy przy krawędzi, higrofaniczny, blaknący po wyschnięciu do słomkowo żółtego lub wyblakle żółtego.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, lub zatokowato wyciętego. Spłowiały winno brązowy, staje się purpurawo brązowy wraz z dojrzałością zarodników.
    • Trzon: 15-50 mm długości na 1-1,5 mm grubości, charakterystycznie powiększony blisko wierzchołka, po czym zwężony, i powiększony przy podstawie. Sztywny, pusty, i pokryty łatkami drobnych szarawych włókienek, ciemniejących ku górze. Częściowa zasnówka pajęczynowata, niszczejąca z wiekiem i pozostawiająca resztki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie fioletowo czarno brązowe, romboidalnawe z przodu, elipsoidalnawe z boku, 6-8 na 4-5,5 µm. Blado żółtawo brązowe do jasno brązowych wraz z dojrzałością zarodników.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 16-28 (33) na 4-7 µm, wrzecionowate do półbutelkowatych z krótkimi szyjkami 3,3-4,4 µm grubości.

    Siedlisko: Samotny do stadnego, czasem nieco wiązkowy na poruszonych glebach, glebach bogatych w szczątki drzewne, często na powierzchniach pól leśnych (iglastych). Powszechny w Europie, odnotowywany również w Kanadzie, Grenlandii, i północnych Stanach Zjednoczonych, włączając Alaskę. Grzyb ten był zbierany tak daleko na południe, że aż po Santa Barbarę. Często owocnikuje latem do wczesnej jesieni.

    Komentarz: Nie wiadomo by był aktywny; jeszcze nie analizowany. Srebrzysta pochwa włókienek od ciemniejącej podstawy jest cechą, która wyróżnia ten grzyb, a przypomina Psilocybe crobula (Łysiczka drobna), Psilocybe inquilina (Łysiczka stożkowata) i w mniejszym stopniu Psilocybe montana.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe pintonii

    Psilocybe pintonii Guzmán



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 15-40 mm średnicy, wypukławy do półgarbkowanego lub półbrodawkowanego, czasem z nieregularnymi małymi płatkami, ostatecznie spłaszczony lub wklęsławy, gładki, lecz w młodości pokryty białymi włókienkami od zasnówki; czasem nieco spękany, śliski do suchego, lekko przejrzyście prążkowany gdy wilgotny, higrofaniczny, brązowawy do pomarańczowo brązowego lub czekoladowo brązowego, blaknący do brudno żółtego.
    • Blaszki: Zatokowato wycięte do przyrośniętych, brązowawe do szaro fioletowych, grube z krawędziami białawymi lub w tym samym kolorze.
    • Trzon: 25-60 x 3-5 mm, walcowaty, pusty, białawy lub w tym samym kolorze co kapelusz, pokryty blisko podstawy białymi kłaczkowatymi włókienkami zasnówki; u wyschniętych okazów podstawa pozostaje nieco czarnawa. Zarówno kapelusz jak i trzon barwią na zielononiebiesko po uszkodzeniu. Zasnówka dobrze wykształcona w młodości, lecz nieobecna w stadium dorosłym.
    • Kontekst: Białawy do brązowawego, mięsisty w kapeluszu, w trzonie twardy włóknisty; barwiący na niebiesko po ścięciu, z mącznym zapachem i smakiem.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (6-) 6,6-7,7 (-8,8) x (3,3-) 4-4,5 µm, elipsoidalne lub eliptycznawe, nieco romboidalnawe w widoku z przodu, cienko ścienne, gładkie, brązowawo żółte.
    • Podstawki: 16-22 x 4,4-8 µm, czterozarodnikowe, walcowato gruszkowate, czasem gruszkowato kręte.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 17-20 x 4-7 µm, szkliste, brzuchato-wrzecionowate, butelkowate, nieregularnie brzuchate ze zwężeniami lub rozwidlone lub z główkowatym do główkowatawym wierzchołkiem, zmieszane z podstawkami na różnych etapach deformacji.
    • Podobłocznia: Brązowawa nie inkrustowana barwnikiem, lecz z grubymi nieregularnymi ściankami u strzępek; te mają szerokość 6-25 µm.
    • Naskórek: Galaretowatawy, utworzony ze szklistych wydłużonych i równoległych strzępek o szerokości 3-5 µm.
    • Podskórek: Z czerwonawo brązowawych strzępek o szerokości 4-8 µm.

    Siedlisko: Samotny lub stadny na glebach bez roślinności zielnej, w górach wraz z Espeletia, na wysokości 3450-3600 m.

    Przebadany materiał: KOLUMBIA, Departament Cundinamarca, Páramo de Palacio, Hacienda La Siberia, droga z La Calera do La Mina, w pobliżu rozwidlenia do Rincón del Oso, 20 sierpień 1964, Guzmán 9160 (ENCB); 23 lipiec 1971, Guzmán 9762 (holotyp COL; izotyp ENCB).

    Omówienie: Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe zapotecorum Heim oraz Psilocybe muliercula Sing. & Smith, i z pewnością należy do tej samej grupy, lecz szczególne cheilocystydy oddzielają go od tych gatunków. Z powodu reakcji niebieszczenia i mącznego zapachu i smaku jest to prawdopodobnie gatunek halucynogenny, lecz brak informacji o jego stosowaniu. To samo dotyczy Psilocybe columbiana.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 247-248]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe plutonia

    Psilocybe plutonia Berk. & M.A. Curtis Sacc.


    synonimy:
    Agaricus plutonia

    Opis: Słowo plutonia pochodzi od łacińskich słów plutonowy lub plutoniczny. Być może w związku z ciemnym kolorem grzyba.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-1,5 cm średnicy, stożkowy do wypukłego, z ostrym garbkiem lub brodawką, nie lepki, nagi, nieco przeźroczyście-prążkowany, ma jedwabiste białe włókienka gdy jest młody, które z wiekiem bledną, higrofaniczny, śliski, czerwonawo brązowy do żółtawo brązowego lub gliniastego, staje się czarnawy. Miąższ cienki, brązowawy.
    • Blaszki: Wycięte, czasem ze zbiegającym zębem, cienkie, jasno brązowe do ciemno brązowych, czarnawe z wiekiem, krawędzie blade.
    • Trzon: (1,8) 2,5-4 (5) cm długości, 0,5-1,5 mm, równy do nieco powiększonego przy podstawie, powyginany, pusty, ciemno brązowy lub czerwonawo brązowy, wierzchołek oszroniony, podzielony na strefy przypłaszczonych białawych włókienek. Przez pajęczynowatą zasnówkę nie formuje się pierścień.
    • Zapach: Żaden do nieco mącznego. Smak nieznany.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Purpurowo brązowe w zrzucie, rombowe lub półrombowe w widoku z przodu, (3,7) 4,5-6 (6,7) x 4,5-5,2 µm, grubościenne, z szeroką ściętą porą rostkową.
    • Podstawki: 11-17 µm.
    • Pleurocystydy: 17-26 µm.
    • Cheilocystydy: 12-17 x 5-6 µm.

    Siedlisko: Psilocybe plutonia można znaleźć rosnącego samotnie lub stadnie, od późnego czerwca do lutego, na butwiejącym drewnie lub na glebach z materiałem drzewnym, w lasach tropikalnych, w Brazylii, Kolumbii, Wenezueli, na Kubie i w ostatnim czasie w Karolinie Północnej, często blisko wysokości poziomu morza lub na niższych wysokościach, choć występuje powszechnie, nie jest często znajdowany.

    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe portoricensis

    Psilocybe portoricensis Guzmán, Nieves-Rivera & Tapia



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 5-15 (-20) mm średnicy, dzwonkowaty do półbrodawkowanego, nagi, gładki, lecz prążkowany przy krawędzi, lepkawy, higrofaniczny, ciemno płowy do kawowo brązowego, niebieszczący.
    • Blaszki: Wycięte, ciemno fioletowo brązowe, z krawędziami w tym samym kolorze.
    • Trzon: 50 (-60) x 0,5-1 mm, jednolity, gładki, brązowawy do ciemno brązowawo czerwonego, pusty, niebieszczący. Zasnówka krótkotrwała.
    • Kontekst: Brązowawy, niebieszczący.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 5-5,5 x 4-5 x 3-4 µm, romboidalnawe lub kulistawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe i nieco nierównoboczne w widoku z boku, grubościenne, ścianki do 1 µm grubości, blado żółtawo brązowe, z wyraźną płaską porą apikalną, oraz z krótkim dodatkiem przy podstawie.
    • Podstawki: 20-32 x 5-7 µm, czterozarodnikowe, walcowatawe do maczugowatych, szkliste.
    • Pleurocystydy: 13,5 x 5-7 µm, bardziej lub mniej obfite, szkliste półbutelkowate z długim zwężającym się wierzchołkiem.
    • Cheilocystydy: 16-24 x 5-7 µm, szkliste, półbutelkowate, z dwoma lub trzema regularnymi lub nieregularnymi długimi szyjkami.
    • Podobłocznia: Półkomórkowa, słabo zróżnicowana, ze szklistymi, walcowatawymi lub kulistawymi, cienkościennymi elementami o średnicy 2,5-5,5 µm.
    • Trama: Hymenoforowa regularna, ze szklistych do żółtawych strzępek o średnicy 4-9 µm, z nadmuchanymi strzępkami do 28 µm średnicy, cienko do grubościennych (ścianki do 2 µm grubości), nieregularnie inkrustowane żółtawym barwnikiem.
    • Naskórek: To nieregularna, cienka, galaretowata zżelowana warstwa blado żółtawych strzępek o średnicy 1,5-3 µm.
    • Podskórek: Z walcowatych do kulistawych elementów o średnicy 2,5-9,5 µm, szklistych do żółtawych, cienkościennych i z inkrustowanym żółtawym barwnikiem. Kontekst z walcowatych do kulistawych elementów o średnicy 4-10 µm, szklistych do żółtawych, cienko do grubościennych, z nieregularnymi żółtawymi inkrustacjami. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny lub pojedynczy na błotnisto glinianej brązowawej glebie lub czarnoziemiu na plantacjach kawy, wzdłuż szlaków, w lasach mezofitycznych. Znany jedynie z Puerto Rico.

    Przebadany materiał: PUERTO RICO, Municipio Villalba, Stanowy Las Toro Negro, szlak na Wieżę 3 (18°10'N, 66°30'W), 820-1015 m n.p.m., październik 1994, Nieves-Rivera, Santos-Flores i Betancourt s.n. (holotyp MAPR; izotyp XAL).

    Omówienie: Gatunek ten należy do sekcji Cordisporae Guzmán ze względu na jego mniejsze romboidalne zarodniki, cechę niebieszczenia oraz podtropikalne siedlisko. Jest zbliżony do Psilocybe subtropicalis Guzmán, z Meksyku i Gwatemali, przez rozgałęzione cheilocystydy, lecz gatunek ten ma zarodniki (5,5-) 6,5-7 (-8) µm długości oraz zwyczaj kolybioidowy (collybioid) (Guzmán, 1995). Psilocybe plutonia różni się szerokimi brzuchatymi pleurocystydami, brzuchato-kończykowatymi lub odwrotnie gruszkowatymi, 17-26 (-30) x 9-12 µm (Guzmán, 1983, 1995).

    source - www.mycotaxon.com [63: 379-380]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe pseudocyanea

    Psilocybe pseudocyanea (Desm.) Noordel

    Łysiczka zielono niebieska

    synonimy:
    Psilocybe pseudocyanea (Desmazieres: Fries) Noordeloos
    Stropharia pseudocyanea (Desmazieres) Morgan
    Stropharia albocyanea (Desmazieres) Quelet


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3 cm, stożkowo wypukły, otwiera się do wydatnie garbkowanego, białawy z błękitnymi do niebieskawo zielonymi odcieniami, blaknie do słomkowego lub kremowego. Powierzchnia lepka od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Krawędź zdobiona resztkami częściowej zasnówki. Miąższ niebieskawo zielony, blaknący do błękitnego, po czym blado niebieskawo zielony i ostatecznie słomkowy.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blado płowe do purpurowawych, z ząbkowanymi krawędziami.
    • Trzon: 35-70 mm długości na 2-5 mm grubości, równy, cienki, wygięty, niebieskawo zielony do błękitno niebieskiego do słomkowego, miękki, łatwo łamliwy, kłaczkowato oszroniony, szczególnie blisko wierzchołka. Częściowa błoniasta zasnówka, pozostawiająca błoniasty pierścień, degradowalny do strefy pierścieniowej.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, elipsoidalne, 7-9 na 4-5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Cheilocystydy: Główkowato zgrubiałe do główkowato butelkowatych, 24-44 na 4-8 µm na 4-5 przy wierzchołku gdy zwężane, lub 6-12 µm gdy wydęte.

    Siedlisko: Preferuje wysokie trawy na terenach podmokłych, moczarach, i łąkach, lub wysokie krzewy wzdłuż szlaków na terenach polno leśnych. Znany z Wysp Brytyjskich, większości północnej Europy, oraz Pacific Northwest. Prawdopodobnie występuje znacznie szerzej.

    Komentarz: Aktywność nieznana. Dlatego doradzana jest ostrożność. Psilocybe pseudocyanea jest blisko spokrewniona z Psilocybe aeruginosa (Łysiczka niebieskozielona/grynszpanowa) oraz Psilocybe caerulea (Łysiczka niebieskawa). Wszystkie z tych gatunków zostały formalnie umieszczone w rodzaju Stropharia lecz niedawno przeniesione do Psilocybe przez Noordeloos'a (1995). Mniejsze zarodniki, miękki trzon, i podmokłe siedliska są klasycznymi cechami. Jadalność tego gatunku nie jest dobrze udokumentowana. Niebieskawy kolor i jego bliski związek taksonomiczny z gatunkami aktywnymi czyni Psilocybe pseudocyanea potencjalnie aktywnym kandydatem. Jednakże, zawsze zalecana jest ostrożność przy tych mniej przebadanych gatunkach nie posiadających doświadczeniowej historii.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe quebecensis

    Psilocybe quebecensis Ola'h & R. Heim 1967



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3,5 cm szerokości. Na początku nieco półkolisty, szybko otwiera się do wypukłego, po czym staje się szeroko wypukły do płaskiego, bez garbka. Krawędź na początku podwinięta i zazwyczaj nie wyraźnie pofałdowana; półprzeźroczyście żłobiony gdy wilgotny. Blado słomkowo żółty i często z brązowawymi lub płowymi odcieniami, schnąc staje się bardziej szarawy. Sinieje niebieskawo w wyniku dotknięcia lub poruszenia. Powierzchnia gładka, z wiekiem staje się nieco marszczona i lepka gdy wilgotna. Miąższ białawy.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki cienkie, umiarkowanie szerokie do powiększonych na środku. Wraz z dojrzałością stają się bardzo ciemno kasztanowo brązowe, i zazwyczaj nieco cętkowane, z krawędziami pozostającymi białawymi.
    • Trzon: 20-35 (45) mm długości na 1-2,5 mm grubości. Łamliwy, twardy i włókienkowaty. Nieco powiększony przy wierzchołku i kloszowaty przy podstawie, która często jest wyposażona w ryzomorfy. Żółtawo płowy, schnie do wyraźnie szarawo żółtego, zaczyna sinieć w miejscu zranienia. Częściowa zasnówka pajęczynowata, zanikająca i szybko znikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe do czarnych, elipsoidalne do lekko jajowatych z boku i z przodu, niektóre zarodniki w kształcie mango, 8-14 (16) na 6-8,8 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Obecne, 12-35 na 9-15 µm, bardzo charakterystyczne ze względu na swe spuchnięte wierzchołki, jak u Psilocybe cubensis i Psilocybe cyanescens.
    • Cheilocystydy: 18-36 na 5,5-10 µm, wrzecionowato ampułkowate z powiększoną szyjką, 2-3,3 µm grubości.

    Siedlisko: Rośnie na glebach piaskowych, szczególnie w wymywiskach strumieniowych, i w substracie ze zbutwiałego drewna olchy, brzozy, jodły i świerku, późnym latem i na jesieni. Odnotowany w Quebec'u, a dokładniej w dolinie rzeki Jacques Cartier.

    Komentarz: Umiarkowanie aktywny zgodnie z Ola'h i Heim (1967). Psilocybe quebecensis jest klasycznym gatunkiem równin zalewiskowych i jest prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony niż obecnie się relacjonuje. Gatunek ten nie jest dobrze znany mieszkańcom Quebec'u, i podejrzewam, że przystosowane kolonie mogą być bez trudu zakładane przez tych, którzy chcieliby aby Psilocybe quebecensis rosnął na ich podwórku. Patrz również Psilocybe caerulipes i Psilocybe baeocystis.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe samuiensis

    Psilocybe samuiensis Guzmán, Bandala & Allen

    Łysiczka samujańska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 7 do 15 mm. Wypukły do stożkowo wypukłego do dzwonkowatego, często z garbkiem z małą brodawką. Półprzeźroczysty gdy wilgotny, z oddzielaną błonką, w młodości pożłobiona krawędź. Higrofaniczny w miarę wysychania przechodzi w kolor słomkowo żółty.
    • Blaszki: Przyrośnięte, w kolorze gliniastym, potem fioletowawo brązowe do czekoladowo fioletowych z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 40 do 60 mm długości na 1-2 mm grubości. Białawy do żółtawego i pokrytego włókienkami. Powiększony u podstawy. Częściowa zasnówka pozostawia wyraźną włóknistą strefę pierścieniową, która wkrótce zanika.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9,3-13 x 5-7 µm. Odcisk zarodników - czekoladowy do purpurowo brązowego.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Rozproszone, brzuchate.

    Siedlisko: Rośnie na dobrze naobornikowanych glebach gliniasto podobnych, na polach ryżowych i otwartych terenach trawiastych.

    Występowanie: Wyspa Koh Samui w zatoce tajlandzkiej i tereny otaczające. Prowincja Ranong, Tajlandia i w Angkor Wat, Kambodża.

    Sezon: Późny maj do września i prawdopodobnie w październiku.

    Dozowanie: 15-20 świeżych grzybów.

    Komentarz: Grzyb ten został jak na razie znaleziony cztery razy, owocnikujący na polach ryżowych w dwóch miejscach Wysp Koh Samui w Zatoce Tailandzkiej. Pierwszy raz w 1991 roku przez John'a W. Allen'a na polach ryżowych niedaleko muzułmańskiej wioski Ban Hua Thanon, na Koh Samui. Druga kolekcja została zebrana dziesięć lat później z Chief'em Ill Eagle, Travis'em Canady, Nataya'ą and Mike'em Acevedo, około sto metrów wcześniej niż kolekcja znaleziona dziesięć lat wcześniej.
    W 2003 roku, John W. Allen znalazł osiem okazów w drugim miejscu, kilka mil w dół drogi na polach ryżowych Na Muang, na Koh Samui. I ponownie w 2004 roku, wiele kolekcji zostało zebranych z tego samego pola w czasie dwóch oddzielnych owocnikowań w czerwcu i lipcu 2004. Owocnikowanie gatunku trwa od 5 do 7 dni, po czym znikają z pól.
    Bardzo prawdopodobne, że gatunek ten owocnikuje w innych miejscach południowej Tajlandi i prawdopodobnie Malezji. Nie tak jak napisano na www.petfungus.com, że we wschodnim Oregonie. Gatunek ten jest blisko spokrewniony z Psilocybe mexicana Heim i makroskopowo podobny jest do Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) i jest pierwszym gatunkiem znalezionym poza Meksykiem bezpośrednio spokrewnionym z Psilocybe mexicana Heim, który ceremonialnie wykorzystywany jest przez rdzennych mieszkańców Mezoameryki.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe sanctorum

    Psilocybe sanctorum Guzmán

    Łysiczka świętych*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe zapotecorum Heim emend Guzmán
    Psilocybe aggericola Singer & A.H. Sm.
    Psilocybe barrerae Cifuentes & Guzmán
    Psilocybe subzapotecorum Guzmán
    Psilocybe chaconii Guzmán, M. Torres & Ram.-Guill.
    Psilocybe bolivarii Guzmán, Ciencia (Méx.)
    Psilocybe zapotecorum var. ramulosum
    Psilocybe candidipes Singer & A.H. Sm.
    Psilocybe aggericola var. alvaradoi
    Psilocybe zapotecorum f. elongata
    Psilocybe pseudozapotecorum Guzmán
    Psilocybe microcystidiata Guzmán & Bononi

    Psilocybe sanctorum był znany jedynie z typowej lokalizacji w Meksyku, w Stanie Meksyk, na łąkach na granicy lasu Pinus-Quercus-Populus (Guzmán, 1982). Teraz, po raz pierwszy, został odnotowany w Stanie Veracruz [Chacón 2529 (XAL), 5 km na zachód od Coatepec, 22 sierpnia 1984, w lesie podtropikalnym (mezofitycznym)]. Materiał ten różni się od typowego kapeluszem, który nie jest taki brodawkowy. Przedstawia to zróżnicowanie basidiomatu u tego gatunku, cecha typowa kilku innych gatunków sekcji Zapotecorum.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 117]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe semiglobata

    Psilocybe semiglobata (Batsch) Noordel. (1995)

    Łysiczka łajnowa (Pierścieniak półkulisty)

    synonimy:
    Protostropharia semiglobata (Batsch) Redhead, Moncalvo & Vilgays (2013)
    Agaricus semiglobatus Batsch (1786)
    Agaricus nitens Bull. (1792)
    Coprinus semiglobatus (Batsch) Gray (1821)
    Stropharia semiglobata (Batsch) Quél. (1872)
    Geophila semiglobata (Batsch) Quél. (1886)
    Psalliota semiglobata (Batsch) P.Kumm. (1871)
    Fungus semiglobatus (Batsch) Kuntze (1898)


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-4 cm szerokości. Rozwarty do półkolistego do wypukłego i ostatecznie z wiekiem szeroko wypukłego. Czasem z garbkiem. Jasno żółty do mocno słomkowo żółtego gdy świeży, nie higrofaniczny. Powierzchnia gładka, lepka do wyjątkowo lepkiej do kleistej od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Miąższ jędrny, blado płowożółty, nie niebieszczy.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki szerokie, blisko rozmieszczone do nieco oddalonych, z jednym lub dwoma rzędami blaszek pośrednich. Szarawe gdy młode, stają się purpurawo brązowe z dojrzałością zarodników, krawędzie pozostają blade do białawych.
    • Trzon: 30-120 mm długości na 2-5 mm grubości. Równy do nieco powiększonego ku dołowi. Powierzchnia poniżej strefy pierścieniowej biaława lub niemal w kolorze kapelusza, lepka do wyjątkowo lepkiej do kleistej w dolnych dwóch trzecich trzonu. Częściowa zasnówka kleista, pozostawia strefę pierścieniową z włókienek, szybko ciemniejącą. Miąższ na początku wypchany żółtawym włóknem, z wiekiem staje się pusty. Brak reakcji niebieszczenia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, elipsoidalne, 15-19 na 8-10 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Cheilocystydy: Obecne, wąsko wrzecionowato brzuchate z długą, powyginaną szyjką, 26-38 na 6-9 µm.
    • Pleurocystydy: Trudne do znalezienia, 32-46 na 9-14 µm.

    Siedlisko: Pojedynczy do stadnego na krowim lub końskim łajnie, wiosną, latem i jesienią. Szeroko rozpowszechniony na obszarze Ameryki Północnej i większości umiarkowanych rejonów świata.

    Komentarz: Nieaktywny. Psilocybe semiglobata, dawniej znany jako Stropharia semiglobata jest tu zawarty, ponieważ grzyb ten pleni się na siedliskach goszczących również aktywne Psilocybe i Panaeoli. Często znajdowałem Psilocybe merdaria (Łysiczka pomiotowa), Psilocybe coprophila oraz Panaeolus papilionaceus dzielących te same siedlisko co Psilocybe semiglobata. Naturalne podobieństwa między tymi Psilocybe są oczywiste dla wszystkich je zbierających. Wyjątkowo kleista zasnówka wyróżnia ten gatunek od blisko spokrewnionych.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe semiinconspicua

    Psilocybe semiinconspicua Guzmán & J. M. Trappe



    Opis: Psilocybe semiinconspicua jest grzybem psilocybowym z sekcji Semilanceatae rodzimym stanowi Waszyngton w USA. Grzyb jest mały, rzadki, trudny do zobaczenia i barwiący na niebiesko po uszkodzeniu. Może być pomylony z Psilocybe silvatica a może być odróżniony po bardziej stożkowym kapeluszu, węższych zarodnikach i węższych cheilocystydach.
    Grzyb ten jest znany jedynie z typowej lokacji, gdzie został znaleziony na obszarze Glacier Peak Wilderness w Wentachee National Forest, w Waszyngtonie, w USA.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 7-12 mm, wypukły, z wiekiem staje się niemal płaski. Jest higrofaniczny, posiada gładką powierzchnię, i gdy jest wilgotny to jest oliwkowo czarny, blaknący do brązowawo pomarańczowego lub ciemno czerwonawo brązowego gdy wyschnie.
    • Blaszki: Przyrośnięte, na początku jasno szarawo brązowe, po osiągnięciu dojrzałości zarodników zmieniają się na ciemno purpurowe.
    • Trzon: 15-20 x 2 mm, pusty, posiada równą szerokość, i jest biały z białawymi lub brązowawymi kłaczkowatymi łuseczkami, schnącymi do czerwonawo brązowych. Przy podstawie barwi na niebiesko.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-10 x 5,7 µm, owalnawe do elipsoidalnych, grubościenne, i żółtawo brązowe do ciemno purpurowo brązowych w zrzucie. Każda podstawka ma cztery zarodniki.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Cheilocystydy: Półbutelkowate i mają 24-30 x 6-8 µm. Nie zaobserwowano pleurocystyd. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny w małych grupkach wśród krzewów na brzegu strumieni.

    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe semilanceata

    Psilocybe semilanceata (Fr.) P.Kumm. (1871)

    Łysiczka lancetowata

    synonimy:
    Agaricus semilanceatus Fr. (1838)
    Geophila semilanceata (Fr.) Quél. (1886)
    Panaeolus semilanceatus (Fr.) J.E.Lange (1936)
    Panaeolus semilanceatus (Fr.) J.E.Lange (1939)

    Nieczęsty, częstszy na terenach o dużej ilości opadów, w górach. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach po kilka, w trawie i mchach, w miejscach podmokłych, na ścieżkach. Większość źródeł podaje, że w miejscach bogatych w składniki odżywcze. Noordeloos podaje że w miejscach ubogich w substancje odżywcze, jeśli na nawozie bydlęcym to bardzo starym.
    Kapelusz higrofaniczny, wilgotny oliwkowo-jasnobrązowy, także z ciemnymi oliwkowymi lub sino-zielonymi plamami, zwłaszcza na obwodzie, suchy jasny słomkowy, ochrowy; 5-15(20) mm średnicy, 6-15(20) mm wysokości, początkowo tępo stożkowaty i zwykle z ostrą brodawką w centrum, z wiekiem stożkowaty do dzwonkowatego, jednak nigdy nie rozpostarty; powierzchnia gładka, wilgotna śliska, nieco lepka; brzeg początkowo silnie podgięty, potem prosty lub odgięty, wilgotny z nieco prześwitującymi blaszkami, w bardzo młodym wieku można dostrzeć białawe włókienka osłony łączące brzeg kapelusza z trzonem.

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe semilanceata „Gigant“




    Ignacio znalazł w dwóch dolinach gór Hiszpanii grzyby Psilocybe Semilanceata (Łysiczka lancetowata - kapelusze wolności). W jednej z tych dolin znalazł bardzo duże i mocne lancetki rosnące w końskich odchodach ze słomą. W drugiej dolinie znalazł typowe łysiczki.
    Do dziś nie znamy przypadków zakończonej sukcesem uprawy łysiczki w pomieszczeniu. Poniższe zdjęcia są inspirujące ponieważ przedstawiają łysiczkę na słomie. Nadszedł być może czas, żeby przemyśleć tę strategię. Obecnie posiadamy również odciski gigantycznej, lubiącej słomę łysiczki z Hiszpanii.
    Lewe zdjęcie pokazuje łysiczkę rosnącą na łajnie i trawie a prawe na łajnie i słomie.

    source - www.thehawkseye.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe silvatica

    Psilocybe silvatica Peck Singer and Smith


    synonimy:
    Psathyra silvatica
    Hypholoma silvaticum

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,8-2,5 cm szerokości. Stożkowo rozwarty do dzwonkowatego z ostrym garbkiem. Płowy ciemno brązowy w czasie gdy wilgotny, przechodzący w blado żółto brązowy. Gładki, lepki gdy wilgotny, posiada cienką żelatynową błonkę.
    • Blaszki: Przyrośnięte. Zbliżone do średnio oddalonych i wąskie do umiarkowanie szerokich. W kolorze matowo szarawo brązowym do cynamonowego lub przydymionego brązowego wraz z wiekiem. Krawędzie białe.
    • Trzon: 20-80 mm długości x 1-3 mm grubości. Równy do nieco powiększonego u podstawy. Łamliwy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 6-9,5 x 4-5,5 µm. Odcisk - ciemno purpurawo brązowy.

    Siedlisko: Stadny, lecz nie w wiązkach, na szczątkach drzewnych, szczapach drzewnych (najlepiej olchy), lub nawet na butwiejącym substracie z drzew iglastych.

    Występowanie: Od zachodu Cascades w południowym Oregonie do Kolumbii Brytyjskiej, Kanada. Odnotowywany również w Idaho a nawet daleko w Finlandii.

    Sezon: Od późnego września do grudnia.

    Komentarz: Bardzo podobny do Psilocybe pelliculosa i zazwyczaj spotyka się go rosnącego wraz z nim. Stamets (1996) pisał, że w niektórych koloniach Psilocybe silvatica kapelusze były bardziej żółte z wyglądu niż te od Psilocybe pelliculosa.

    Dozowanie: Umiarkowanie słabszy niż Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata). Od 20 do 40 świeżych grzybów, 1/3 uncji świeżych lub od 2 do 4 gram suszu.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe serbica

    Psilocybe serbica M.M.Moser & E.Horak (1969)


    synonimy:
    Psilocybe bohemica Šebek (1983)
    Psilocybe arcana Borov. & Hlavácek (2001)
    Psilocybe moravica Borov. (2003)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3,5 cm szerokości. Wypukły do dzwonkowatego, często skręcony, otwiera się z wiekiem do szeroko wypukłego do płaskiego. Powierzchnia lepka gdy wilgotna od cienkiej, żelatynowatej błonki, często nie zdejmowalnej. Krawędź półprzeźroczyście żłobiona gdy wilgotny, nieprzejrzysty po wyschnięciu, wkrótce uniesiony i nieregularny, barwi na niebiesko lub sinieje w miejscu zranienia. Czerwonawo brązowy do brązowo żółtego, higrofaniczny, blaknie do szaro żółtawego, ochrowy lub słomkowy po wyschnięciu.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, blaszki purpurawo brązowe do czekoladowo brązowych z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 20-60 mm długości na 1,5-5 mm grubości. Równy do nieco powiększonego blisko podstawy, białawy do białawego nakrapianego brązowymi łatkami, sinieje niebieskawo w miejscu zranienia, i pokryty jest u dołu białymi włókienkowatymi łatkami. Częściowa zasnówka drobno pajęczynowata, szybko zanikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, wydłużone elipsoidalne w widoku z przodu i z boku, 10-13 na 5,5-7 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne lub rzadkie, i zazwyczaj w pobliżu krawędzi blaszki, kończykowate, 16-25 na 4,4-7,7 µm.
    • Cheilocystydy: 20-36 na 6-11 µm, butelkowate z powiększonymi szyjkami 1,5-2,5 µm, powstające z komórek równoległych do krawędzi blaszki.

    Siedlisko: Odnotowany jedynie w Jugosławii (Serbia), Słowacji i w Czechach. Rośnie na butwiejącym drewnie lub na ziemiach bogatych w szczątki drzewne, w lasach liściastych lub mieszanych, pod Europejskimi bukami (Fagus silvatica) i/lub zmieszanymi z jodłami (Abies sp.)

    Komentarz: Umiarkowanie aktywny do bardzo aktywnego. Psilocybe serbica jest podobna taksonomicznie do Psilocybe atrobrunnea z wyjątkiem tego, że ten ostatni gatunek preferuje tereny porośnięte mchem i nie niebieszczy. Patrz również Psilocybe liniformans i Psilocybe cyanescens.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe squamosa

    Psilocybe squamosa (Pers.: Fr.) P. D. Orton

    Łysiczka łuskowata

    synonimy:
    Leratiomyces squamosus Bridge & Spooner 2008
    Agaricus squamosus
    Geophila squamosa
    Hypholoma squamosum
    Naematoloma squamosum
    Psalliota squamosa
    Stropharia squamosa
    Stropholoma squamosum


    prawdopodobnie nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 3-8 cm szerokości. Stożkowy do tępo stożkowego gdy młody, z podwiniętą krawędzią, szybko staje się szeroko dzwonkowaty do wypukłego, i często ze stożkowym garbkiem. Lepki gdy wilgotny od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki, lecz szybko wysycha. Żółtawo brązowy do pomarańczowawo brązowego po całości. Na początku zdobiony małymi łuseczkami wzdłuż krawędzi, lecz szybko się wygładza i wolny jest od resztek zasnówki. Miąższ względnie cienki i blado brązowy gdy wilgotny.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do zatokowato wycięto zbiegającego, blaszki blisko rozmieszczone do rzadkawych, umiarkowanie szerokie, z dwoma do trzech rzędów wstawionych blaszek pośrednich. Blado niebieskawo szare, później ciemno szarawo brązowe do purpurowo brązowych przy pełnej dojrzałości.
    • Trzon: 60-120 mm długości na 4-8 mm grubości. Równy do nieco powiększonego i wygiętego u podstawy, pusty i nieco wątły. Białawy blisko wierzchołka i brudno brązowy do mocno płowożółtego poniżej pierścienia. Powierzchnia pokryta ulotnie bladymi do brązowawych wygiętymi łuskami, często z pomarańczowo płowożółtymi ryzomorfami sterczącymi u podstawy. Częściowa zasnówka błoniasta, wątła, pozostawiająca wydatny, błoniasty pierścień, żłobiony w części górnej, często zwisa pęknięty wokół trzonu lub z wiekiem zupełnie nieobecny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno szarawo fioletowo brązowe, lekko elipsoidalne, 11-15 na 7-8 µm z centralną porą rostkową.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Cheilocystydy: 36-66 na 3,3-6 µm, nitkowate do lekko butelkowatych, z wierzchołkiem zdobionym kleistą masą.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.

    Siedlisko: Samotny do rozproszonego, późnym latem i na jesieni, na łąkach i w lasach mieszanych iglasto olchowych. Znany z Pacific Northwest, Minnesoty i Kalifornii. Prawdopodobnie gatunek ten jest szerzej rozpowszechniony na kontynencie.

    Komentarz: Istnieją sprzeczne raporty odnośnie jadalności Psilocybe squamosa; ostrożność zdecydowanie wymagana. Jako Stropharia, gatunek ten nie posiada chryzocystyd tak charakterystycznych dla tego rodzaju. Zarówno łuseczki kapelusza i pierścień są cechami tymczasowymi, i szybko mogą zaniknąć po silnych deszczach. Patrz również Psilocybe thrausta, który jest bardzo podobny, lecz różni się czerwonawym ubarwieniem kapeluszy.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe strictipes

    Psilocybe strictipes Singer & A.H.Smith

    Łysiczka błotna

    synonimy:
    Psilocybe strictipes Singer and Smith
    Psilocybe callosa (Fries ex Fries) Quelet sensu auct., sensu Guzmán (1983)
    Psilocybe semilanceata var. obtusa Bon
    Psilocybe semilanceata var. microspora Singer

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-3 cm szerokości, na początku stożkowy, otwiera się do wypukłego, dzwonkowatego i ostatecznie szeroko wypukłego i zazwyczaj nie ostro garbkowanego, lecz może mieć garbek niski. Powierzchnia gładka, półprzeźroczyście żłobiona w pobliżu krawędzi, która może mieć drobne resztki zasnówki i być lepka gdy wilgotna od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki. Ciemno szarawo brązowy do cynamonowo brązowego, blaknący do słomkowego lub jasno żółtawego gdy suchy. Miąższ czasami sinieje niebieskawo po uszkodzeniu.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, czasem nieco zbiegające i oddzielające się od trzonu gdy suchy. Blaszki czekoladowo brązowe z białawymi krawędziami gdy grzyb jest dorosły.
    • Trzon: 40-70 (130) mm długości na 2-3 mm grubości. Biały do żółtego do żółtawo brązowego. Równy, prosty do powyginanego zazwyczaj twardy, chrząstkowy i zdobiony włókienkowatymi łatkami, resztkami zasnówki i grzybnią podstawną, która może sinieć niebieskawo. (Podstawa nie jest zdobiona ryzomorfami). Częściowa zasnówka cienko pajęczynowata, wątła i rzadko pozostawiająca strefę pierścieniową na górnych rejonach trzonu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurowo brązowe, lekko elipsoidalne, 10-12 na 5,5-8 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 21-45 na 7-10 µm, butelkowate z powiększoną szyjką 2-3,5 µm grubości.

    Siedlisko: Owocnikuje późnym latem do jesieni w Pacific Northwest, Anglii, północnej i środkowej Europie (Czechy, Francja, Niemcy, Holandia, Słowacja, Szwecja), Syberia i Chile. Znajdywany zazwyczaj na żyznych, trawiastych terenach, takich jak trawniki wzdłuż poboczy dróg, i na polach - lecz nie na łajnie, mimo że powszechny na polach z, i bez łajna.

    Komentarz: Chemiczna analiza niedostępna. Oceniany na umiarkowanie aktywny do mocnego, sądząc na podstawie własnych badań biologicznych, a z uwagi na ograniczoną reakcję niebieszczenia prawdopodobnie mało psylocyny. Psilocybe strictipes jest smukłym, trawiastym gatunkiem, uważany za formę pośrednią pomiędzy Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) a Psilocybe pelliculosa, dwa taksony, które są bardzo podobne pod względem wyglądu ogólnego z wyjątkiem preferencji siedliskowych i/lub detali mikroskopowych. Psilocybe strictipes posiada bardzo zawiłą historię. Guzmán (1995) podążając za Redhead'em (1985) oraz Watling'iem i Gregory'm (1987), usiłował wyjaśnić długotrwałe zamieszanie otaczające ten gatunek i jego dobrze znany synonim Psilocybe callosa. (Oryginalny Agaricus callosus Fr. nie jest spokrewniony z grzybem tu opisywanym i jest obecnie synonimiczny z Panaeolus papilionaceus (Kołpaczek motylkowaty) Bull. ex: Fr. Quelet.).
    Współczesne pojęcie Psilocybe callosa stało się podrzędne w stosunku do nowego taksonu, który jako Psilocybe strictipes początkowo zaproponowali Singer i Smith (1958a). Guzmán (1983) w swej monografii uczynił Psilocybe strictipes podrzędnym w stosunku do Psilocybe callosa. Po ponownej ocenie, Guzmán (1995) ponownie potwierdził Psilocybe strictipes jako właściwą nazwę. Zróżnicowane kolekcje kończące jako ten gatunek są dalej mylone z Psilocybe baeocystis, do którego są trochę podobne. Ponadto preferowanym siedliskiem dla Psilocybe strictipes są tereny trawiaste lub żyzne gleby, a nie lasy, które przedstawili Singer i Smith (1958a). Ich szkice Psilocybe strictipes ukazują dwie różne formy: jedna - grzybówkowiec (ang. mycenoid) przypominający blisko spokrewnioną Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata), oraz pojedynczy szkic, bardziej kolyboidalnego (ang-collyboid) z kształtu, ukazujący grzyb nietypowy względem formy pierwszej. Guzmán (1983) pisze, że okaz wykorzystany przez Smith'a do wykonania szkicu był tak naprawdę Psilocybe baeocystis. Dodatkowo, w ich oryginalnym opisie wskazują, że numer kolekcji przypisany typowi oryginalnemu był błędny, co być może mieć związek z początkową pomyłką i dwoma dekadami dalszego zamieszania. Praktycznie wszystkie terenowe przewodniki publikowane po 1958, włączając mój (1978), błędnie opisują Psilocybe strictipes.
    Dla większości terenowych zbieraczy trawiaste siedlisko zawęża kandydatowi pole możliwości. Nieobecność ostrego garbka i kapelusza o cienkim miąższu są dwoma makroskopicznymi cechami, które odkreślają ten gatunek od jego najbliższego krewnego Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata), z którym jest często mylony. Guzmán (1983, 17) zauważa, że "forma kapelusza ma taksonomiczną wartość u psilocybe. Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) jest odróżniana od Psilocybe callosa (Psilocybe strictipes) brodawką na początku i wypukłym kapeluszem bardziej, lub mniej garbkowym u tego drugiego."
    U wielu gatunków trawiastych, długość trzonu jest zazwyczaj bezpośrednią reakcją na długość trawy, z której wyrastają. Podstawa trzonu jest zazwyczaj ściśle przyczepiona do martwych traw. Mikroskopowo Psilocybe strictipes posiada mniejsze i węższe zarodniki niż Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata). Nazwa strictipes nawiązuje do twardej lub stwardniałej struktury trzonu, szczególnie podstawy, gdy sucha.
    Odmiana Psilocybe strictipes obficie występuje w zachodnim Oregonie w bliskim towarzystwie górskiej mietlicy pospolitej (Agrostis tenuis), gdzie tysiące akrów są przeznaczone na komercyjną uprawę nasion traw - główny przemysł w tym regionie. Bujne owocnikowanie Psilocybe strictipes na tych łąkowiskach i późniejsza dystrybucja nasion zaprószonych zarodnikami stanowią olbrzymią platformę startową plazmy zarodkowej do odległych pól golfowych, instytucji wyższego nauczania oraz trawników. Potencjalna dystrybucja tego gatunku poprzez komercyjną dystrybucję nasion trawnikowych jest niepojęta. Psilocybe strictipes jest prawdopodobnie o wiele bardziej rozpowszechniony niż obecnie zdajemy sobie sprawę.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe stuntzii

    Psilocybe stuntzii Guzmán & J. Ott

    Łysiczka stuntziego*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe pugetensis

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-5 cm szerokości. Tępo stożkowy, rozwijający się do wypukło-garbkowanego lub płaskiego z wiekiem. Brzeg prążkowany i przeźroczysty gdy wilgotny. Higrofaniczny. Ciemno orzechowo brązowy, natomiast jaśniejszy przy środku. Czasami oliwkowo zielonkawy, blaknący do blado żółtawo brązowego lub blado żółtego. Lepki gdy wilgotny od galaretowatej błonki.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętych, ciasne do odległawych i umiarkowanie szerokie.
    • Trzon: 30 do 60 mm długości x 2-4 mm grubości. Powiększony przy podstawie. Szczątki zasnówki pozostają i są zazwyczaj niebieskawe od naturalnego uszkodzenia podczas otwierania kapelusza. Z białawym miękiszem. Barwi na niebiesko do niebiesko-zielonego w miejscu uszkodzenia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9-12 x 55-8,3 x 5-7,7 µ. Odcisk zarodników ciemno purpurowo szarawo brązowy.

    Siedlisko: Rośnie stadnie do półwiązkowatych gromad i kęp w zrębkach drzew iglastych i mierzwie korowej (drewno olchy), na glebach bogatych w szczątki drzewne, oraz na nowych trawnikach ze świeżo wyłożoną darnią.

    Występowanie: Od północy San Francisco przez Eugene w Oregonie do Kolumbii Brytyjskiej. Gatunek ten jest powszechny na trawnikach i na terenach trawiastych, takich jak parki, pola lub wszelkie świeżo wyściółkowane tereny ogrodowe w całym regionie zachodnim Północnozachodniego Wybrzeża Pacyfiku.

    Sezon: Od późnego lipca do września na trawnikach i terenach trawiastych oraz od późnego września do grudnia na wyściółkowanych grządkach ogrodowych. Gatunek ten czasem występuje cały rok, w zależności od cieplejszych warunków pogodowych el nino Północnozachodniego Wybrzeża Pacyfiku.

    Dozowanie: 20 do 30 świeżych okazów, 10 gram na świeżo lub 1-3 gram suszu.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subaeruginascens

    Psilocybe subaeruginascens Höhnel


    synonimy:
    Psilocybe subaeruginascens Höhnel
    Psilocybe aerugineomaculans (Höhnel) Singer i Smith

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-5,8 cm szerokości. Stożkowy do wypukłego lub dzwonkowatego, do szeroko lekko garbkowanego, lecz nie brodawkowanego, ostatecznie szeroko wypukłego do płaskiego i uniesionego z wiekiem. Powierzchnia lepka gdy wilgotna, półprzeźroczyście żłobiony wzdłuż krawędzi, szybko schnący. Pomarańczowawo brązowy do oliwkowo brązowego do szaro zielonkawo brązowego, higrofaniczny, blaknący po wyschnięciu do matowo żółto pomarańczowego do słomkowego. Miąższ biały do takiego jaki ma kapelusz, szybko sinieje niebieskawo w miejscu zranienia.
    • Blaszki: Szeroko przyrośnięte do wyciętych, czasem zbiegające, stłoczone i czasem rozwidlone. Szarawo brązowe do żółtawo brązowych, w końcu (wraz z dojrzałością zarodników) ciemno brązowe i często nieco cętkowane. Krawędzie w tym samym kolorze, sinieją niebieskawo w miejscu stłuczenia.
    • Trzon: 30-60 mm długości na 1,5-3 mm grubości. Równy do nieco powiększonego w okolicy podstawy, która często zdobiona jest rozchodzącymi się promieniście, białymi ryzomorfami, które po zranieniu niebieskawo sinieją. Powierzchnia i miąższ białawy do koloru tego samego co kapelusz, szybko sinieje na niebieskawo. Częściowa zasnówka błoniasta, dobrze rozwinięta, pozostawiająca nieustępliwy, błoniasty pierścień w górnych rejonach trzonu, w kolorze białym póki nie zostanie zraniony, a po tym niebieskawy, i zazwyczaj rdzawo purpurawo brązowy od zarodników. Rozdarty i kruchy z wiekiem.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe do ciemno fioletowo brązowych, romboidalne do lekko romboidalnych z przodu, lekko elipsoidalne z boku, 7,7-12 na 6,6-8,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe, rzadko jedno, dwu, lub trzy zarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Wrzecionowato brzuchate ze stępionym końcem 2,2-3,3 µm grubości.
    • Cheilocystydy: Wrzecionowato brzuchate do lekko butelkowatych, 16-33 na 4,4-5,9 µm, z szyjką grubości 2,5-4 µm.

    Siedlisko: Rośnie stadnie do wiązkowato na ziemiach użyźnionych szczątkami drzewnymi, na czipsach drzewnych, i na czipsach drzewnych zmieszanych z końskim łajnem. Często znajdywany wzdłuż szlaków lub na poboczach przylegających do lasów liściastych. Owocnikuje od kwietnia do lipca w umiarkowanej, południowej Japonii i podzwrotnikowej Indonezji. Prawdopodobnie szerzej rozpowszechniony między tymi dwiema lokacjami.

    Komentarz: Umiarkowanie mocny. Koike et al. (1981) wykrył psilocybinę i psylocynę. Ten przysadzisty, kolyboidalny (ang. - collyboid) i pierścieniowaty Psilocybe jest wyłączną cechą Azji. Guzmán (1983) nadmienia, że błędem była Singer'a i Smith'a próba synonimii Psilocybe subaeruginascens z Stropharia venenata (=Psilocybe venenariata). Patrz również Psilocybe subfimetaria oraz Psilocybe stuntzii.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subaeruginosa

    Psilocybe subaeruginosa Cleland

    Łysiczka niebieskozielonawa*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe australiana Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe tasmaniana Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe eucalypta Guzmán & Watling



    OPIS 1

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-5 cm szerokości. Na początku stożkowy do wypukłego, szybko rozwija się do szeroko wypukłego z małym garbkiem. Powierzchnia gładka, półprzeźroczyście żłobiona wzdłuż krawędzi, jasno brązowy do ciemno brązowego, higrofaniczny, suchy blaknie od blado brązowego do spłowiale szarawo białego.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, a z wiekiem blaszki mogą oddzielać się od trzonu, pozostawiając w górnej części równoległe, podłużne resztki blaszek. Szybko przydymiono brązowe do purpurawo brązowych do ciemno purpurawo czekoladowo brązowych, krawędzie w tym samym kolorze.
    • Trzon: 50-125 mm długości na 2-5 mm grubości. Równy do zwężanego ku wierzchołkowi do nieco pogrubionego u podstawy, od której promieniście odchodzi biała grzybnia. Pusty, chrząstkowy, powierzchnia zdobiona drobnymi włókienkami, misternie żłobiony i mączysty (pudrowany) blisko wierzchołka. Powierzchnia biaława, jedwabista, z szarawo brązowymi smugami, miąższ brązowawy, sinieje niebieskawo w miejscu zranienia. Częściowa zasnówka biała, cienko pajęczynowata, szybko zanika pozostawiając wątłe ślady w górnych rejonach trzonu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne zarówno z przodu jak z boku, 13-15 na 6,6-7,7 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe, rzadko 2 zarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 22-47 na 6-16,5 µm, wrzecionowato brzuchate, z kończykami z wydłużoną szyjką 2-4,5 µm.
    • Cheilocystydy: Podobne kształtem do pleurocystyd, 17-29 na 5,5-11 µm.

    Siedlisko: Samotny do stadnego na złożonych siedliskach takich jak ziemie bogate w szczątki drzewne, butwiejące sterty liści i gałązek, piaszczyste gleby leśne, ogrody, oraz na czipsach korowych sosny (Pinus radiata). Znajdowany od maja do sierpnia. Znany jedynie z Australii i Tasmanii.

    Komentarz: Sądząc po reakcji niebieszczenia umiarkowanie do mocno aktywnego. Nie są mi znane żadne analizy. Gatunek ten jest w centrum konstelacji bliskich krewnych, włączając Psilocybe australiana, Psilocybe eucalypta, oraz Psilocybe tasmaniana. Badania Chang'a i Mills'a (1992) wykazały synonimię między tym taksonem, lecz po bliższym zapoznaniu się z ich pracą pozostają pewne wątpliwości, jeśli mieli oczywiście prawdziwego Psilocybe subaeruginosa i wykonali prawidłowe porównania. Psilocybe subaeruginosa posiada przebarwione pleurocystydy opisywane jako "czekoladowo brązowe", cechy, których Chang i Mills przyznają, nie znaleźli w żadnym badanym przez siebie zbiorze. Czekoladowo brązowe cystydy Psilocybe subaeruginosa odróżniają ten takson od grzybów wymienionych powyżej, z których wszystkie posiadają szkliste cystydy (Guzmán, Bandala, oraz King 1993). Dlatego sądzę, że na ich argumenty konspecyficzności pada cień wątpliwości. Potrzeba lepszych badań.





    OPIS 2

    Opis: Ten całkiem mocny gatunek pochodzi z Australii gdzie rośnie grupowo lub pojedynczo na ziemiach bogatych w szczątki drzewne, na rozkładających się stosach liści i gałązek, piaskowych ziemiach zasobnych w masę drzewną, ogrodach i pośród kawałków kory sosny. Najlepiej uprawiać go na dworze. Kultury można rozpocząć na agarze. Zdrową grzybnię z agaru wykorzystuje się do zaszczepienia sterylizowanego zboża. Skolonizowanym zbożem zaszczepia się wysterylizowane, wzbogacone czipsy drzewne. Czipsy te wykorzystuje się do zaszczepienia nadwornych grządek składających się z namoczonego lub świeżo rozdrobnionego drewna. Metoda jest podobna do uprawy Psilocybe Azurescens. Fotografie pochodzą z drugiego roku owocnikowania naszych nadwornych grządek w Holandii.



    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subcaerulipes

    Psilocybe subcaerulipes Hongo


    synonimy:
    Psilocybe argentipes K. Yokoy
    Psilocybe taiwanensis E. Horak, Guzmán i Desjardin
    Psilocybe thaizapoteca Guzmán, Karunar. i Ram.-Guill

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-3 cm szerokości. Stożkowy do dzwonkowatego, z wiekiem rozwija się do wypukłego do nieco garbkowanego. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna i żłobiona w pobliżu krawędzi. Ochrowy do żółtawo brązowego, czasem oliwkowo zabarwiony, sinieje ciemno niebieskawo w miejscu zranienia.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do zatokowato wyciętego, blaszki blado brązowawe do purpurawo brązowych do ciemno fioletowych z krawędziami w tym samym kolorze.
    • Trzon: 40-70 mm długości na 3-5 mm grubości. Równy do nieco powiększonego i często wykrzywionego przy podstawie, powyginany, pusty i cechujący się w najniższych rejonach powłoką białawych włókienek. Białawy na początku, szybko ochrowawy lub czerwonawo brązowy, szczególnie blisko podstawy. Częściowa pajęczynowata zasnówka, wątła i zazwyczaj nie pozostawiająca na trzonie włókienkowej strefy pierścieniowej. Miąższ sinieje niebieskawo w miejscu zranienia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne z boku; niemal jajowate z przodu, 5,5-7,5 (8,5) na 3,3-4,4 (5,5) µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 15-22 na 5-7,5 µm, wrzecionowato brzuchate ze skróconą lub wydłużoną szyjką 1-1,5 µm grubości.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego, owocnikuje od maja do września w Japonii (miasto Otsu, prefektura Shiga) na glebach pokrytych mchami lub trawami w otwartych lasach, często pod sosnami, szczególnie Pinus densiflora (Sosna gęstokwiatowa).

    Komentarz: Potencja nieznana, prawdopodobnie umiarkowany do bardzo aktywnego. Mikroskopicznie niemal identyczny z Psilocybe caerulipes, lecz różni się wymiarem zarodników i występowaniem. Ponadto Guzmán (1983) odnotował, że Psilocybe caerulipes może być konspecyficzny z Psilocybe muliercula (=Psilocybe wassonii) gdyż są trudne do taksonomicznego rozdzielenia. Badania nad zdolnością krzyżowania się ze sobą rozjaśniłyby kwestię konspecyficzności. Patrz również Psilocybe venenata.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subacutipilea

    Psilocybe subacutipilea Guzmán, Saldarriaga, Pineda, Garcí et Velázquez



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 7-10 mm średnicy, dzwonkowy do półgarbkowanego, lepkawy do śliskiego, gładki, równy do prążkowanego, higrofaniczny, żółtawo brązowy, szarawo żółty do blado brązowawego.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte, nieco grube, szarawo brązowe z fiołkowymi odcieniami.
    • Trzon: 40-50 x 1-1,5 mm, walcowaty, bulwiastawy, białawo żółty, gładki do łuskowatego blisko podstawy, bez pseudoryzy.
    • Kontekst: Kapelusza białawy, cienki. Wszystkie basidiomata zmieniają kolor na niebiesko zielony po ścięciu lub obtłuczeniu. KOH barwi kapelusz na ciemno szarawo brązowo, trzon na winnoczerwono brązowo i jest negatywny w kontekście.
    • Zapach: Mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (7,5-) 8,5-9 (-11) x 5-6 (-7) µm, nieco romboidalnawe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, z grubą żółtawo brązową ścianką i z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 22-32 x 8-10 µm, 2-, 3- lub 4-zarodnikowe, szkliste, brzuchate do gruszkowatawych.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 13-20 x 3,5-6 µm, szkliste, pęcherzykowate do półbutelkowych z krótką szyjką o długości mniejszej niż 8 µm, czasem o nieregularnym kształcie z krótką boczną szyjką, obfite lecz krawędź blaszki jest heteromorficzna i gruba.
    • Naskórek: To galaretowatawa warstwa o grubości 25-30 µm, z nieregularnych strzępek o średnicy 5-15 µm szerokości.
    • Podskórek: Z równoległych strzępek o średnicy 2-9 µm. Kontekst kapelusza z elementów półkolistych, grubościennych (grubości 1-1,5 µm), inkrustowanych brązowym barwnikiem.
    • Trama: Blaszek równoległa, strzępki o nieregularnej średnicy, szkliste lub inkrustowane na ściankach brązowym pigmentem. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Wiązkowe na glebie, na łąkach z trawami pastewnymi, w strefie podtropikalnej, na wysokości 1100 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: KOLUMBIA, Departament Antioquia, Municipio Porce, w pobliżu drogi z Medellín do Amalfi, strefa Puente Gabino, 31 sierpień 1990, Guzmán 29561-B (holotyp HUA, izotyp XAL).

    Omówienie: Gatunek ten jest zbliżony do Psilocybe acutipilea (Speg.) Guzmán, znanego jedynie z Brazylii, od którego różni się niebrodawkowanym kapeluszem i niewiązkowym zwyczajem i szyjką cheilocystyd (długości 8-10 µm) (Guzmán, 1983). Psilocybe subacutipilea należy do sekcji Mexicana.

    source - www.mycotaxon.com [51: 230-231]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subcubensis

    Psilocybe subcubensis Guzmán

    Łysiczka kubańskawa*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (10-) 18-50 (-70) mm średnicy, stożkowy do wypukłego, staje się dzwonkowaty i stopniowo rozwija w płaski. W kolorze miedzianym po środku do jasno złoto brązowego. Higrofaniczny przy wysychaniu, ze szczątkami zasnówki, a w momencie uszkodzenie niebieszczy na krawędziach kapelusza.
    • Blaszki: Przyrośnięte do odłącznych. Na początku ciemno szare stają się ciemno fioletowo szare do ciemno purpurawo brązowych. Czasem dropiate od białych krawędzi.
    • Trzon: (30-) 50-80 (-100) x (3-) 4-6 (-10) mm, równy, pusty, białawy do kremowo białego lub żółtawo brązowego, gdy przekwitły, z łatwością niebieszczy w miejscu uszkodzenia. Włókienkowaty poniżej pierścienia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (9,9-) 11-13 (-14) x 7,7-8,8 x 6,6-7,1 µm. Odcisk zarodników czekoladowy do purpurowo brązowego.

    Siedlisko: Stadny, rzadko pojedynczy lub rozproszony. Rośnie na krowim łajnie, rzadko na końskim. Również na żyznych glebach pastwisk i łąk, wzdłuż poboczy ścieżek między stertami gnoju.

    Występowanie: Jest to gatunek pantropikalny i subtropikalny. Występuje w Meksyku, Kolumbii, Boliwii, Ekuadorze, Hondurasie, Salwadorze, Wenezueli, Australii, Indiach, Nepalu, Tailandii, Kambodży, Wietnamie, oraz w części Wysp Filipińskich.

    Sezon: Owocnikuje latem, lecz również w innych porach.

    Dozowanie: Tak samo jak Psilocybe cubensis. 1 uncja (28 gram) świeżych lub więcej, 1 gram suszonych aż do 3-5 gram suszu = 1 uncja świeżych. Dziesięć dawek w jednej uncji suszu. Odpowiednik mazateckiej dawki obrzędowej.

    Komentarz: Gatunek ten makroskopowo podobny jest do Psilocybe cubensis z tą różnicą, że ma innej wielkości zarodniki. Psilocybe subcubensis ma mniejsze zarodniki niż Psilocybe cubensis.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subfimetaria

    Psilocybe subfimetaria Guzmán & A.H. Sm.


    synonimy:
    Psilocybe sierrae Singer

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-2 cm szerokości. Stożkowy do dzwonkowatego, rozwija się z wiekiem do szeroko dzwonkowatego, lecz nie ostro garbkowanego. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotny od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki, w pobliżu krawędzi półprzeźroczyście żłobiony. Ochrowo brązowy do oliwkowo brązowego, higrofaniczny, gdy suchy blaknie do koloru słomkowego. Miąższ białawy, sinieje niebieskawo w miejscu zranienia.
    • Blaszki: Przyłączenie wycięte, gliniaste stają się fioletowawo brązowe z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 25-45 mm długości na 2-3 mm grubości, równy do nieco powiększonego blisko podstawy, biały do spłowiale białego lub blady, sinieje niebieskawo w miejscu zranienia. Dobrze wykształcona częściowa zasnówka, pajęczynowata, zazwyczaj pozostawiająca włókienkowatą strefę pierścieniową, mogącą dosięgnąć pierścień właściwy w górnych regionach trzonu. Miąższ białawy, niebieskawo siniejący.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno fioletowawo brązowe, lekko elipsoidalne z przodu i lekko elipsoidalne, czasem nieregularnie, z boku, 10-14 na 6,6-7,7 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 20-28 na 5-6,6 µm, wrzecionowato brzuchate, a częściej butelkowate z powiększoną szyjką 1-2 µm szerokości.

    Siedlisko: Samotny do stadnego na łajnie, głównie na terenach trawiastych. Odnotowywany od lokacji w pobliżu Siltcoos Station, Oregon i Vancouver, Kolumbia Brytyjska, od października do listopada, i w pobliżu Chovellen, Chile, w sierpniu. Prawdopodobnie o wiele bardziej rozpowszechniony niż obecnie wiemy. Znajdywałem ten gatunek na siedliskach utrzymujących również Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) oraz Psilocybe liniformans.

    Komentarz: Aktywny, lecz nie wiem jak bardzo. Grzyb ten przypomina Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) lecz na podstawie cech mikroskopowych jest od niej definitywnie odrębny. Makroskopicznie gatunek ten odróżnia się od Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) tym, że pierścień Psilocybe subfimetaria utrzymuje się w dorosłości. Ponadto, Psilocybe semilanceata jest ostro garbkowana, podczas gdy Psilocybe subfimetaria nie jest. Psilocybe subfimetaria jest względnie rzadkim gatunkiem i mikroskopowo jest bardzo zbliżona do Psilocybe fimetaria, od którego różni się wielkością zarodnika. Również, Psilocybe subfimetaria często rośnie całkowicie z dala od łajna, a Psilocybe semilanceata (Łysiczka lancetowata) preferuje trawy. (Obornikowane łąkowiska mogą uczynić tę ocenę trudniejszą.) Całościowy wygląd, dość nieustępliwa strefa pierścieniowa, i nie brodawkowy kapelusz mogą pomóc zawęzić pole kandydatów do Psilocybe subfimetaria. Patrz również Psilocybe stuntzii var. tenuis.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subtropicalis

    Psilocybe subtropicalis Guzmán

    Łysiczka podtropikalna*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-26 mm średnicy, wypukławy do półdzwonkowatego, półbrodawkowany, lepkawy do suchego, gładki, równy do prążkowanego blisko krawędzi, czerwonawo brązowy do brązowego, higrofaniczny, blaknący do słomkowego, barwiący na ciemnoniebiesko do czarnawego gdy wilgotny, prawie czarny gdy suchy, głównie blisko krawędzi.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętych, blado brązowe do cynamonowo brązowych lub czarnawo fioletowych, z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 40-80 x 1-3 mm, walcowaty, białawy do koloru tego samego co kapelusz, pusty, błękitny, pokryty kłaczkowatymi przypłaszczonymi białymi włókienkami, z bulwiastawą pustą podstawą, do 10 mm średnicy gdy suchy, bez pseudoryzy. Zasnówka nieobecna u dorosłego.
    • Kontekst: Białawy, mięsisty w kapeluszu, mięsistawy w trzonie, barwiący na niebiesko po ścięciu.
    • Zapach: I smak nieco mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5,5-) 6,5-7 (-8) x 5-5,5 (-6) x 4-5,5 µm, półrombowe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, z grubą ścianką (do 1,5 µm grubości), brązowawo żółte, z szeroką porą rostkową na jednym końcu i ostrym krótkim dodatkiem na drugim końcu.
    • Podstawki: 17,5-26,5 x 5,5-8 µm, 4-zarodnikowe, zgrubiałe lub walcowatawe, szkliste.
    • Pleurocystydy: (12-) 13-21 (-22,5) x (4-) 5-6 (-7) µm, brzuchate zaostrzone lub brzuchate dziobiaste, szkliste, mniej lub bardziej powszechne.
    • Cheilocystydy: (16-) 20-28 (-32)(-42) x 5-6,5 (-7) µm, brzuchate lub walcowatawe, nieregularnie rozgałęzione głównie na górze, szkliste, obfite.
    • Podobłocznia: Uformowana z elementów półkolistych o średnicy 3-4,8 µm, szklista lub żółtawa.
    • Trama: Blaszek regularna, uformowana ze szklistych cienkościennych strzępek o szerokości 3,2-24 µm.
    • Naskórek: Galeretowatawy, uformowany ze szklistych płożących się strzępek o szerokości 2,4-4 µm.
    • Podskórek: Z elementów półkulistych zmieszanych ze strzępkami o średnicy 3-12 µm, szklistymi lub inkrustowanymi brązowo żółtawym barwnikiem. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: W małych grupkach na glebie, na terenach otwartych lasów subtropikalnych (mezofitycznych). Znany z Gwatemali i Meksyku.

    Przebadany materiał: GWATEMALA, około 25 km na południe od miasta Gwatemala, Santa Elena Barillas, 28 czerwiec 1990, Sommerkamp 371 (Herb. Univ. San Carlos Guatemala & XAL). MEKSYK, stan Veracruz, stara droga z Xalapa do Coatepec, 2,5 km, Park Ecológico F.J. Clavijero, 6 październik 1986, Montoya 910 (holotyp, XAL). Droga z Huatusco do Elotepec, Ranczo San Rafael, 26 sierpień 1984, Sampieri 987 (XAL). Droga z Totutla do Xalpa, w pobliżu Axocoapan, 29 czerwiec 1984, Chacón 2259; 26 wrzesień 1985, Chacón 3150 (oba w XAL).

    Omówienie: Bulwiastawa, pusta podstawa trzonu, mykonidowe (mycenoid) siedlisko, rozgałęzione cheilocystydy oraz wąskie pleurocystydy są najbardziej typowymi cechami tego błękitnego gatunku. Taksonem zbliżonym jest Psilocybe herrerae Guzmán, lecz różni się bardziej rozgałęzionymi cheilocystydami oraz grubszymi pleurocystydami (6-9 µm), oraz obecnością pseudoryzy (Guzmán, 1983). W związku z kształtem i rozmiarem zarodników, gatunek ten należy do sekcji Cordispora. Psilocybe subtropicalis jest szeroko rozpowszechniony w lasach podtropikalnych. W tej samej Gwatemalskiej lokalizacji rośnie również Psilocybe mexicana.

    source - Bibliotheca Mycologica [159: 107-109]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subviscida

    Psilocybe subviscida (Peck) Kauffm

    Łysiczka ciemnobrązowa



    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,5-2 cm szerokości. Dzwonkowaty rozwija się z wiekiem do wypukle garbkowanego lub szeroko wypukłego choć zachowującego tępy garbek, często zmienny w formie, a w dojrzałości niemal płaski. Krawędź półprzeźroczyście żłobiona gdy wilgotny i czasem zdobiona drobinami szczątek zasnówki. Żółtawy do kasztanowo brązowego do czerwonawo brązowego, suchy blaknie do jasno szarawo żółtego, a garbek zazwyczaj pozostaje czerwonawo brązowy. Powierzchnia lepka do nieco lepkiej gdy wilgotny od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki, szybko schnie.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, nieco oddalone i szerokie. Na początku białawe, szybko stają się ciemno brązowawe.
    • Trzon: 20-40 mm długości na 1-2 mm grubości. Równy do zwężającego się blisko podstawy. Powierzchnia pokryta na początku drobnymi, białawymi włókienkami. Częściowa zasnówka cienka lub niewyraźna, pozostawiająca ulotną strefę pierścieniową włókienek zazwyczaj przyciemnionych przez zarodniki, jeśli obecne.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, 6-8,5 na 4-5,4 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 20-50 na 5-8 µm, brzuchate, następnie butelkowate, z powyginaną szyjką grubości 2-3,5 µm.

    Siedlisko: Znajdowany zazwyczaj na terenach trawiastych, na dobrze obornikowanych gruntach lub w łajnie. Odnotowywany również na terenach porośniętych mchem i na substratach z butwiejącego igliwia. Rośnie późną wiosną do lata odnotowywany w Stanach Zjednoczonych (Waszyngton, Oregon, Michigan, Nowy Jork) oraz Szkocji (Szetlandy). Uważane za szerzej rozpowszechnione.

    Komentarz: Nie aktywne. Jako że gatunek ten może rosnąć w tak szerokim spektrum siedlisk, oczekiwałbym, że jego rzeczywiste rozpowszechnienie jest znacznie bardziej rozległe niż obecnie przedstawione. Okazy, które widziałem posiadały gumowatą fakturę. Patrz również Psilocybe coprophila (Łysiczka odchodowa), Psilocybe montana, Psilocybe merdaria (Łysiczka pomiotowa), Psilocybe moellerii.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe subyungensis

    Psilocybe subyungensis Guzmán


    synonimy:
    Psilocybe yungensis Singer & A.H.Sm. (1958)
    Psilocybe yungensis var. diconica A.H.Smith (1958)
    Psilocybe acutissima Heim (1959)
    Psilocybe chiapanensis Guzmán (1995)
    Psilocybe isauri Singer (1959)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Około 10 mm średnicy, stożkowy do półbrodawkowanego, gładki lecz nieco prążkowany przy marginesie, lepkawy do suchego, higrofaniczny, czerwonawo brązowy lub brązowy, blaknący do żółtawego, lecz barwiący po uszkodzeniu na niebiesko do czarnawego.
    • Blaszki: Przyrośnięte, fioletowo brązowe, krawędzie w tym samym kolorze lub nieco białawe i kłaczkowate.
    • Trzon: Około 35 x 1 mm, walcowaty, pusty, czerwonawo brązowy do ciemniejącego blisko podstawy, spłaszczony, jedwabiście kłaczkowaty od białych włókienek, głównie przy podstawie. Zasnówka szczątkowa i nietrwała w wieku dorosłym.
    • Kontekst: Brązowawy, niebieszczący.
    • Zapach: I smak nieznany.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (4,4-) 5-6 (-7) x (4-) 4,4-5,5 (-6) x 3,3-4 µm, romboidalne w widoku z przodu, eliptycznawe w widoku bocznym, brązowawo żółte, z grubą ścianką i wyraźną, szeroką porą rostkową, z krótkim nasadowym dodatkiem.
    • Podstawki: 10-20 x 4,4-6 µm, czterozarodnikowe, szkliste, pęcherzykowato-walcowate, z nieznacznym zwężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: 8,8-11 x 3,8-5,5 µm, szkliste, ubogie, półbutelkowate lub wrzecionowato-brzuchate z krótką szyjką, 1-2 µm średnicy.
    • Cheilocystydy: 16,5-25 x (5,5-) 7,7-12 µm, szkliste, butelkowate, wrzecionowato-brzuchate, gruszkowatawe, maczugowate, brzuchate z przewężeniami po środku, ampułkowate do nieco nieregularnie rozwidlonych, często przypominają jedną z podstawek.
    • Podobłocznia: Brązowawo żółta z bardziej lub mniej równoległymi włókienkami, na ściankach zabarwiona bardzo nieregularnie.
    • Trama: Regularna, szklistawa lub żółtawa, z równoległych włókienek o szerokości 7-12 µm, z pigmentem inkrustowanym na grubych ściankach, z widocznym dziurkowaniem.
    • Naskórek: Galaretowatawy, szklisty z wydłużonymi strzępkami o szerokości 3-5 µm.
    • Podskórek: Taki jak podobłocznia i trama. Niektóre części naskórka i podobłoczni z niebiesko zielonym barwnikiem wydzielanym w KOH. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny na bardzo zbutwiałym drewnie w środku lasu. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: WENEZUELA, Stan Miranda, SW z Macaro, w pobliżu El Arado, 28 lipiec 1972. Dumont VE-6363 (holotyp MER, izotyp, NY).

    Omówienie: Psilocybe subyungensis zbliżony jest do Psilocybe yungensis, lecz pleurocystydy i cheilocystydy odróżniają tego pierwszego od drugiego. Jest również zbliżony do Psilocybe fuliginosa (Murr.) Smith lecz zgodnie z badaniami tego typu (NY) i pracą Smith'a (1948), posiada większe zarodniki o długości (5,5-) 6-7 (-8) µm, cheilocystydy są bardziej jednorodnie butelkowate 16-28 (-33) x 4,4-6,6 µm.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 249-250]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe tampanensis

    Psilocybe tampanensis Guzmán & S.H.Pollock (1978)



    Bardzo interesująca odmiana. W naturze spotkana tylko dwa razy. Wszystkie kultury, które są obecnie w obrocie pochodzą z jednej tylko odmiany sklonowanej w 1977 roku przez mikologa Stephena Pollocka. Grzyby te znaleziono w Tampa na Florydzie, stąd ich nazwa.

    Odmiana ta produkuje sklerocję (utwardzona struktura grzybni) na nasionach traw i w okrywającej warstwie ziemi.

    W wyniku wieloletniego klonowania większość dostępnych odmian jest znacznie zdegenerowana i produkuje tylko sterylne (bez zarodników) grzyby.Przez pewien czas mieliśmy do czynienia z odmianą, która nie produkowała płodnych grzybów, ale ostatnio zdobyliśmy nową odmianę. Odmiana ta produkuje płodne grzyby i mimo że nie mają idealnych kształtów to produkują widoczny odcisk z zarodnikami.

    Odmiana ta produkuje sklerocję i grzyby, uprawiana jest na sterylizowanych nasionach traw (110 gr nasion / 180 ml wody). Udało nam się z niej uzyskać słoiki, które w przeciągu czterech miesięcy wyprodukowały powyżej 70 gram (niesuszonej) sklerocji na słoik!

    Substrat:
    nasiona rajgrasu (odmiana trawy), krowi nawóz.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 24-27°C / 22-24°C

    source - www.mushmush.nl

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe tasmaniana

    Psilocybe tasmaniana Guzmán & Watling (1978)

    Łysiczka tasmańska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe subaeruginosa Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe australiana Guzmán & Watling (1978)
    Psilocybe eucalypta Guzmán & Watling

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-2 cm szerokości. Wypukły do lekko dzwonkowatego, lecz nie garbkowany lub brodawkowany. Powierzchnia gładka, nieco lepka gdy wilgotny, żłobiony jedynie w pobliżu krawędzi, która jest często zdobiona białawymi szczątkami od zasnówki. Płowo pomarańczowawo brązowy, higrofaniczny, blaknący po wyschnięciu do koloru matowo słomkowego lub spłowiało żółtego.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, wraz z dojrzałością zarodników stają się purpurawo brązowe, z krawędziami pozostającymi białawymi.
    • Trzon: 40-65 mm długości na 1-2 mm grubości. Równy po całości. Powierzchnia włókienkowo jedwabista, biała do prawie tego samego koloru co kapelusz. Miąższ sinieje niebieskawo w miejscu zranienia, zwłaszcza przy podstawie. Częściowa zasnówka dobrze rozwinięta, cienko pajęczynowata, biała, szybko zanikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, elipsoidalne do lekko elipsoidalnych z boku i lekko jajowate z przodu, 10-13 (15) na 7-8,8 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 19-24 na 5,5-9,9 µm, wrzecionowato brzuchate ze skróconym wierzchołkiem szerokości 1,6-2,7 µm.
    • Cheilocystydy: Wrzecionowato brzuchate do lekko butelkowatych, z powiększoną szyjką 5-11 na 1,6-3,3 µm.

    Siedlisko: Rosną samotnie lub stadnie w kwietniu i maju na łajnie (być może kangura) lub szczątkach wzbogaconych łajnem na otwartych terenach lasów eukaliptusowych. Odnotowywane w Tasmanii, Nowej Zelandii i Australii.

    Komentarz: Aktywny, moc nieznana. Gatunek ten jest blisko spokrewniony z Psilocybe subaeruginosa i Psilocybe cyanescens. Chang i Mills (1992) próbowali uczynić Psilocybe tasmaniana, Psilocybe australiana i Psilocybe eucalypta synonimicznie podległymi Psilocybe subaeruginosa. Z powodów opisanych na stronach 91-92 jestem sceptycznie nastawiony do ich interpretacji (tłumaczenie opisu pochodzi z książki "Psilocybin Mushrooms of the World" Paul'a Stamets'a). Ponadto, przedstawili konkluzję o identyfikacji grzybów, które nazwali Psilocybe tasmaniana, a nie odnoszą się do żadnego typu skatalogowanego przez Guzmána i Watlinga, co jest zaskakujące zważywszy na silne taksonomiczne wnioski, które wyciągnęli. Jeśli ich identyfikacje były błędne, a następnie "udowodnili" synonimię między zbiorami, to analizowane zbiory rzeczywiście mogły być biologicznie zgodne, gdyż, do powyższego taksonu niewłaściwie zaklasyfikowali jeden gatunek. Co ciekawe, Johnston i Buchanan (1996), gdy zatwierdzali większość zaproponowanych synonimii Chang'a i Mills'a, wybiórczo pominęli Psilocybe tasmaniana jako gatunek znaleziony w Nowej Zelandii (ani nie umieścili go na liście jako synonimu!) chociaż Chang i Mills (1992) nawiązywali do zbioru z Taranak w Nowej Zelandii. Najwyraźniej potrzeba więcej badań, stosując lepsze standardy referencyjne i systematyki, by właściwie odpowiedzieć na postawione tu pytania.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe thrausta

    Psilocybe thrausta (Schulz.ex Kalchbr) Bon


    synonimy:
    Psilocybe thrausta (Schulzer ex Kalchbremer) Orton
    Psilocybe squamosa var. thrausta (Schulzer ex Kalchbremer) Guzmán
    Stropharia thrausta (Schulzer ex Kalchbremer) Bon


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 3-7 cm szerokości. Tępo stożkowy na początku, szybko staje się wypukły do szeroko wypukłego i w końcu niemal płaski z, lub bez garbka. Lepki gdy wilgotny od żelatynowatej błonki, która zazwyczaj jest zdejmowalna, szybko wysycha. Powierzchnia zdobiona białawymi, kłaczkowatymi łuskami, zwłaszcza w pobliżu krawędzi. Pomarańczowawo czerwony do czerwonawo brązowego lub ceglasto czerwonego. Krawędź początkowo zdobiona małymi łuseczkami, szybko staje się gładki.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, lub zatokowato wycięte, czasem zatokowato wycięte zbiegające, blaszki blisko rozmieszczone do lekko oddalonych, umiarkowanie szerokie, z dwoma do trzech rzędów blaszek pośrednich. Blado szare na początku, szybko stają się szarawo brązowe i ostatecznie ciemno purpurowo brązowe gdy są w pełni dojrzałe.
    • Trzon: 50-100 (120) mm długości na 3,7 (8) mm grubości. Prawie równy do powiększonego i często wykrzywionego przy podstawie. Z wiekiem pusty. Blednący blisko wierzchołka, a poniżej bardziej brązowawy. Na początku pokryty do pierścienia małymi brązowymi do czerwonawo brązowymi kłaczkowatymi łuseczkami i zazwyczaj z pomarańczowymi ryzomorfami sterczącymi w okolicy podstawy. Częściowa zasnówka błoniasta, delikatna, pozostawiająca wydatny, błoniasty pierścień, często nieobecny z wiekiem.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie szarawo purpurawo brązowe, wielkością podobne do Psilocybe squamosa (Łysiczka łuskowata), lecz z niewycentrowaną porą rostkową, 11-14 na 6,6-8,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: (36) 44-66 na 3,3-6 µm, lekko butelkowate do nitkowatych, lekko kończykowate, z powiększoną i wygiętą szyjką grubości 3-4 µm.

    Siedlisko: Rozproszony na jesieni, w butwiejącym substracie drzewnym lub szczątkach drzewnych. Odnotowywany w Stanach Zjednoczonych (Pacific Northwest, Nowy Jork, Maryland), Japonia oraz północna lub środkowa Europa. Prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony w świecie.

    Komentarz: Nieaktywny, jadalny według niektórych, lecz niesmaczny. Høiland (1978) nie wykrył psilocybiny. Gatunek ten był kiedyś traktowany jako odmiana Stropharia squamosa (teraz Psilocybe [Łysiczka łuskowata]) i jest bardzo do niej podobny z wyglądu, różni się kolorem kapelusza.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe uruguayensis

    Psilocybe uruguayensis Singer ex Guzmán

    Łysiczka urugwajska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-30 mm średnicy, wypukły, gładki, lepkawy, brązowawy do brązowawo żółtego, żadna część nie barwi na zielono lub niebiesko.
    • Blaszki: Przyrośnięte do nieco zatokowato wyciętych, brązowawe do fioletowo brązowych, jednokolorowe.
    • Trzon: 40-55 x 2-3 mm, walcowaty, nie bulwiasty, gładki, białawy powyżej do brązowawego lub w tym samym kolorze co spód kapelusza. Pierścień błoniasty, białawy, nie barwi na niebiesko.
    • Kontekst: Białawy, nie niebieszczy.
    • Zapach: I smak nieznany.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (7,5-) 8,8-11,3 (-12,7) x 7-8 (-9) x 6-7 µm, jajowate lub romboidalnawe w widoku z przodu, nierównoboczne, gładkie, z grubą, żółtawo brązową ścianką, ze ściętym wierzchołkiem z powodu spłaszczonej pory rostkowej.
    • Podstawki: 25-30 x 7,5-9,5 µm, wliczając sterygmy mające 4-6 µm długości, czterozarodnikowe, szkliste, półwalcowate lub pęcherzykowate.
    • Pleurocystydy: Brak.
    • Cheilocystydy: 24,5-32 x 4,5-9 µm, szkliste, obfite, formujące sterylną opaskę na krawędzi blaszek, brzuchato-wydłużone, nieco szypułkowate, lecz z wąską i długą szyjką mającą 1,5-2 µm szerokości, czasem rozgałęzione u starych okazów.
    • Podobłocznia: Blado żółtawo brązowa, nie inkrustowana pigmentem.
    • Trama: Normalna, w tym samym kolorze co podobłocznia lub szklista, z rozdętymi strzępkami do 35 µm szerokości.
    • Naskórek: Z grubą warstwą galaretowatych strzępek, równoległych do powierzchni. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny na końskim łajnie, znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: URUGWAJ, Montevideo, Parque Nacional Carrasco, 3 kwiecień 1960, García Zorrón 2439 (holotyp BAFC: izotyp w MICH i ENCB).

    Omówienie: Nazwa Psilocybe uruguayensis została nadana kolekcji w BAFC przez Singera lecz pozostała nieopublikowana. Singer myślał, że ten gatunek barwi na niebiesko gdy jest świeży. Zbliżony jest do Psilocybe blattariopsis (Speg.) Sing. lecz ten gatunek posiada brązowe pleurocystydy zgodnie z badaniami tego rodzaju (Spegazzini 1535, LPS). Jest również zbliżony do Psilocybe subaeruginascens Höhnel, Psilocybe stuntzii Guzmán & Ott oraz Psilocybe venenata (Imai) Imaz. & Hongo, lecz różni się rozmiarem cheilocystyd i zarodników; interesujące jest występowanie geograficzne tych gatunków; Psilocybe subaeruginascens jest znany jedynie z Javy, Psilocybe venenata z Japonii, a Psilocybe stuntzii z północno zachodniej Ameryki Północnej. (Zobacz omówienie Psilocybe blattariopsis).

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 250-251]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe uxpanapensis

    Psilocybe uxpanapensis Guzmán (1979)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 19-30 mm średnicy, stożkowaty do lekko wypukłego, czasem staje się płaski lub z zapadniętym krążkiem. Równy i gładki, gdy jest wilgotny nacechowany półprzeźroczystym prążkowaniem, tłustawy lub lepkawy, higrofaniczny. Kolor czerwonawo brązowy lub czekoladowo brązowy do blado ochrowego. Czarnawy gdy jest stary, młode okazy niebieszczą w wyniku dotyku.
    • Blaszki: Przyrośnięte do zatokowatych. Brązowawo fioletowe do czarnawo fioletowych z białymi kosmkowymi krawędziami.
    • Trzon: 40-90 x 1,3 mm. Równy, lecz kręty i elastycznawy, pusty, czerwonawo brązowy lub brązowawy, przechodzący w czarnawy. Gęsto włókienkowato kosmkowany od białawych przylegających włókienek. Niebieszczy, gdy zostanie ścięty lub uszkodzony.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (4,9-) 5,5-6,6 (-7,7) x 4,4-5,5 (-6) x 3,5-4,4 µm. Od przodu romboidalnawe lub romboidalne, a z boku prawie elipsoidalne, grubościenne z wyraźną porą rostkową. Odcisk zarodników żółtawo brązowy.

    Siedlisko: Pojedynczy lub stadny na glebie lub w pobliżu tropów.

    Występowanie: W tropikalnych, dziewiczych lasach deszczowych. Znany jedynie z Meksyku (rejon Uxpanapa).

    Sezon: W czasie letnich deszczy.

    Dozowanie: Nieznane.

    Komentarz: Według Guzmán'a, wiele grzybów z tropikalnych, dziewiczych lasów deszczowych jest prawie straconych. Wegetacja tych i innych podobnych gatunków została prawie zniszczona w Meksyku. Obszar na którym gatunek ten został zebrany przez Guzmán'a i dr A.L.Welden'a w 1976 roku, został w 1978 roku kompletnie wywrócony i jest teraz obszarem prawie rolniczym i łąkami. Nazwa tego gatunku pochodzi od miejsca lokalizacji.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe venenata



    synonimy:
    Psilocybe venenata (Imai) Imazecki
    Psilocybe fasciata Hongo

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-6 cm szerokości. Początkowo stożkowy, szybko wypukły do nieco garbkowanego do niemal płaskiego z wiekiem, często obniżony po środku, z nieco wywiniętymi krawędziami. Kasztanowy poprzez cynamonowo brązowy do oliwkowo brązowego, po czym różowawo płowo żółty do jasno brązowego gdy suchy, często szarawo zielony, rzadziej białawy, szybko sinieje niebieskawo w miejscu zranienia. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna, półprzeźroczyście żłobiona w pobliżu krawędzi, która często zdobiona jest drobnymi włókienkowatymi szczątkami zasnówki, zwłaszcza w młodości.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, blaszki białawe na początku, szybko jasno szarawe do spłowiało żółtawych i ostatecznie purpurawo brązowe do szarawo fioletowo brązowych wraz z dojrzałością zarodników. Krawędzie zdobione blado białawymi frędzlami.
    • Trzon: 40-90 mm długości na 2-6 (9) mm grubości, równy do nieregularnego, włóknisty, jedwabiście biały, powiększony w pobliżu podstawy, od której odchodzą promieniście grube, białe ryzomorfy. Częściowa zasnówka grubo pajęczynowata do niemal kłaczkowatej, pozostawiająca delikatny włókienkowaty pierścień lub strefę pierścieniową w górnych rejonach trzonu, szybko zanikającą lub pokrywaną purpurawo brązowymi zarodnikami. Miąższ białawy, siniejący na błękitno niebiesko w miejscu zranienia.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne (8) 9,9-12 (14) na 5,5-7 (8,8) µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 17-30 (36) na 4,4-7,5 µm, wrzecionowato brzuchate do butelkowatych z powiększoną i wygiętą szyjką grubości 1-2,5 µm.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego latem i jesienią na niezrównoważonych siedliskach, na ziemiach bogatych w szczątki ligninowe, i w lasach liściastych lub bambusowych. Odnajdywany również na glebach kompostowych bogatych w mieszaninę łusek ryżowych, słomy lub łajna. Czasem rośnie na trawnikach, wzdłuż poboczy, lub na terenach ogrodów japońskich. Odnotowywany jedynie w Japonii, lecz podejrzewam, że gatunek ten jest prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony.

    Komentarz: Prawdopodobnie mocny, chociaż nie są mi znane żadne analizy. Psilocybe venenata jest nazwą niewłaściwą, gdyż dotychczas nie nastąpiła po nim żadna śmierć (mimo mylnych raportów)(Ott 1993). Produkowane objawy są typowe jak przy innych gatunkach psilocybinowych. Jaśniejszy kolor, silniejsza reakcja niebieszczenia, zwyczaj rośnięcia w wiązkach i lokalizacja zawęża pole kandydatów do tego gatunku. Biorąc pod uwagę jego preferencje siedliskowe, gatunek ten może być prawdopodobnie uprawiany nadwornie pośród bambusów lub w miejscach ogrodopodobnych, w taki sposób jak Psilocybe cyanescens i Psilocybe azurescens. Zobacz także Psilocybe argentipes oraz Psilocybe subcaerulipes.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe villarrealiae

    Psilocybe villarrealiae Guzmán


    synonimy:
    Psilocybe villarrealii Guzmán

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 40-50 mm średnicy, wypukły i płaski, higrofaniczny i ochrowy z pewną niebieskością i niebieskościo zielenią wzdłuż krawędzi kapelusza. Krawędź przeźroczyście-prążkowana.
    • Blaszki: Przyrośnięte do półzatokowato wyciętych i nieco fiołkowych na krawędzi blaszki.
    • Trzon: 50-60 x 4-7 mm. Czerwonawo brązowy z białymi [scabulous?] włókienkami na trzonie. Siniejący na niebiesko po uszkodzeniu lub z wiekiem.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5,5-) 6,5-7,5 (-8)(-9) x (4,5) 5-6 µm. Odcisk zarodników fioletowy do czekoladowo brązowego.

    Siedlisko: Powszechny w meksykańskim stanie Jalisco, wpływ wielu nowych, jak również starych ekosystemów i mikroklimatów są ważne dla dystrybucji tego gatunku. Lasy nadbrzeżne, rozpościerające się od poziomu morza na około 2800 m, wraz z gatunkiem Populus dominującym w regionach jałowych i półjałowych północnego Meksyku oraz gatunkiem Alnus w bardziej umiarkowanych strefach, z obszarami o chłodniejszym klimacie, są dobrymi siedliskami na znalezienie tego gatunku. Psilocybe villarrealiae jest dużym grzybem, preferującym wzrost blisko rzek i wzdłuż strumieni rzecznych z roślinnością klasyfikowaną jako brylasta. Lasy podtropikalne zdają się być naturalnym wilgotnym siedliskiem dla tego gatunku, jak są również otwarte przestrzenie i miejsca pod krzakami. Czasami duże zbiory tego gatunku można zaobserwować w pobliżu gatunku Magnolia, oraz Alnus, gdzie zakopane są szczątki drzewne, wymieszane z błotnistą glebą, czerwoną glebą, w lesie iglastym mieszanym z dębami, oraz w lasach podtropikalnych w pobliżu małych strumieni.

    Występowanie: Występuje w Jalisco i można go znaleźć w miastach San Sebastian del Oeste, Mascota, oraz Zapopan. Psilocybe villarrealiae występuje również w wielu innych regionach Jalisco takich jak Sierra de Quila.

    Sezon: Generalnie, pora deszczowa występuje w pewnych częściach Meksyku od czerwca do września. Jednakże, odnotowaliśmy, że czasem grzyby te pojawiają się już w maju i owocnikują aż do października.

    Dozowanie: Nieznane.

    Komentarz: Psilocybe villarrealiae funkcjonuje jako dekomposter drugorzędny, uprawiany na zrębkach, co mogliśmy zaobserwować w mieście Mascota, i przekonaliśmy się także jak rośnie outdoor.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe washingtonensis

    Psilocybe washingtonensis A.H.Sm. (1946)

    Łysiczka waszyngtońska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]



    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-2 cm szerokości. Tępo stożkowy do wypukłego. Krawędź na początku wywinięta, potem prosta. Ciemno orzechowo brązowy, jaśniejszy blisko krawędzi, higrofaniczny, blaknący do blado cynamonowego lub jasno brązowego gdy suchy. Powierzchnia gładka, choć krawędź może być zdobiona ledwo widocznymi szczątkami zasnówki, lepki gdy wilgotny od żelatynowatej błonki, zdejmowalnej jedynie kawałkami gdy kapelusz jest wilgotny. Cienki, giętki, i nieco w kolorze kapelusza gdy jest wilgotny.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte lub nieco zbiegające, blaszki rozmieszczone blisko do lekko oddalonych, z dwoma lub trzema rzędami blaszek pośrednich. W czasie dojrzałości kolor nieco ciemniejszy od kapelusza.
    • Trzon: 30-50 mm długości na 1,5-2,5 mm grubości. Równy, rurkowaty i giętki. W kolorze kapelusza, lecz zmienia się z wiekiem na czarnawo brązowy od podstawy wzwyż. Powierzchnia pokryta szarawymi włókienkami i zdobiona szarawą, zmierzwioną wokół podstawy grzybnią. Miąższ ciemno brązowy, blaknący po wyschnięciu do blado jasno brązowego. Częściowa zasnówka cienko pajęczynowata, pozostawiająca włókienkowate łuski na trzonie i szczątki na krawędzi kapelusza.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, elipsoidalne do nieco jajowatych, 6-7,5 (8) na 4-4,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 38-56 (64) na 9-12 µm, ledwie wrzecionowato brzuchate do butelkowatych z powiększoną szyjką.
    • Cheilocystydy: 18-38 na 7-12 µm, zróżnicowane, wrzecionowato brzuchate, często kończykowate lub zgrubiałe do główkowatych ze skróconą szyjką.

    Siedlisko: Rozproszone do stadnych w lasach, bezpośrednio na butwiejącym drewnie iglastym na jesieni. Odnotowany na górze Aniołów (Mt. Angeles) w parku Olympic Peninsula w stanie Waszyngton oraz wzdłuż rzeki Salomona w pobliżu Welches w Oregonie. Prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony.

    Komentarz: Aktywność nieznana. Psilocybe washingtonensis może być słabo psilocybowy. Wykazuje podobieństwo do Psilocybe physaloides i w mniejszym stopniu do Psilocybe pelliculosa, chociaż ten drugi gatunek nie posiada pleurocystyd. Ogólny wygląd tego grzyba lokuje go w gronie trudnego do wyznaczenia taksonu, o ile nie przeprowadzi się badań mikroskopowych. Bardzo podobnie wygląda kilka grzybówkowców (mycenoid) Hypholomas (=Naematolomas), wliczając Hypholomas udum, Hypholomas dispersum i pokrewne. Patrz również Psilocybe silvatica oraz Psilocybe crobula (Łysiczka drobna).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe wassoniorum

    Psilocybe wassoniorum Guzmán & Pollock (1979)


    synonimy:
    Psilocybe fagicola R. Heim & Cailleux
    Psilocybe fagicola var. mesocystidiata Guzmán (1978)
    Psilocybe xalapensis Guzmán & López (1979)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-2 cm szerokości. Stożkowy do lekko dzwonkowatego, czasem z niewielkim garbkiem, gładki, półprzeźroczyście żłobiony gdy wilgotny, ciemno czerwonawo brązowy do jasno brązowego, po wyschnięciu blaknie do ochrowo żółtego. Miąższ cienki, kruchy, szybko sinieje niebieskawo w miejscu zranienia.
    • Blaszki: Przyłączenie wycięte, blaszki blisko siebie, jasno żółto brązowe gdy młode, wraz z dojrzałością ciemnieją i stają się ciemno purpurawo brązowe z jaśniejszymi krawędziami.
    • Trzon: 30-40 mm długości na 1-2 mm grubości, równy do nieco powiększonego, pusty, czerwonawo brązowy do czarnawo brązowego, pokryty powłoką białych kłaczkowato włókienkowatych łusek. Zwężający się blisko podstawy w długi pseudotrzon (pseudorhiza - podziemne przedłużenie trzonu - tłum.) do 10 mm długości. Częściowa pajęczynowata zasnówka, wątła i szybko zanikająca.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, (6) 6,6-7,7 (8,5) na 4,0-5,5 µm, lekko elipsoidalne do lekko romboidalnych z boku.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 14-28 na 5-6,6 µm, blisko podstawy brzuchate i lekko butelkowate z wygiętą szyjką grubości 1-2 µm, czasem rozgałęzione.

    Siedlisko: Samotny lub w małych grupach na otwartych terenach subtropikalnych lasów liściastych. Pierwszy raz znaleziony w Veracruz, Meksyk w czerwcu i w lipcu, na wysokości 1700-1800 metrów. Prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony.

    Komentarz: Aktywny, lecz potencja nieznana. Po raz pierwszy znaleziony przez Steven'a Pollock'a i ponownie zebrany przez Jim'a Jacobs'a. Ten relatywnie rzadki gatunek wyróżnia się swą samotniczą naturą i długim pseudotrzonem (pseudorhiza). Nazwany by uhonorować prace Wassona, gatunek ten nie jest spokrewniony z Psilocybe wassonii (=Psilocybe muliercula). Patrz również Psilocybe herrerae, podobny gatunek z długim pseudotrzonem (pseudorhizą).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe wayanadensis

    Psilocybe wayanadensis K. A. Thomas, Manim. & Guzmán



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-55 mm średnicy, wypukły, staje się spłaszczony do nieco wklęsłego, z małym ostrym garbkiem po środku, gładki, nagi, nieco lepki gdy wilgotny, przeźroczyście-prążkowany przy krawędzi, początkowo brązowawo szary (5C2), brązowawo pomarańczowy (5C3) lub szarawo brązowy (5D3), jednolicie zmienia się na szarawo brązowy (6E3, 7E3, 7D3) z brązowawo szarym garbkiem (5F2, 6F2), czasem szarawo żółtym (4C3), szarawo pomarańczowym (5B4), brązowawo pomarańczowym (5C5), lub jasno brązowym (5D6) na środku, blado żółty (4A3) lub szarawo żółty (4B3) przy krawędzi z oliwkowo brązowawo szarym (4F2) garbkiem, higrofaniczny; krawędź podgięta, staje się płaski, cały, czasem staje się zerodowany lub rozszczepiony.
    • Kontekst: Do 4 mm grubości, białawy lub w tym samym kolorze co powierzchnia kapelusza.
    • Blaszki: Wycięte do zatokowato wyciętych, początkowo szarawo żółte (4B3), pomarańczowo szare (5B2) lub brązowawo pomarańczowe (5C3), stają się szarawo brązowe (6D3) do brązowych (6E4, 7E4), zbliżone, do 7 mm szerokości; cała krawędź blada.
    • Trzon: 20-80 x 2-10 mm, centralny, cylindryczny i lekko zwężający się, pusty, pomarańczowo biały (4A2) lub szarawo żółty (4B3), gładki, z przewężającym się, błoniastym, białym pierścieniem; podstawa powiększona, ze szczeciniastą grzybnią podstawną. Trzon i kapelusz zmieniają się na niebieski lub sinawy lub podstarzały.
    • Zapach: Ostry i nieprzyjemny gdy dojrzały.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-9,5 (-11) x 6,5-7 (-8) x (5-) 5,5-6 (-6,5) µm, soczewkowate, romboidalnawe w widoku z przodu, elipsoidalne w widoku bocznym, blado brązowawe lub blado fioletowo brązowe, gładkie, grubościenne, wierzchołkowo ścięte przez porę rostkową. Odcisk zarodników ciemno brązowy (8F4, 8F5).
    • Podstawki: (21,5-) 26-28 (-34) x 7-9 (-10) µm, brzuchatawe lub walcowate do maczugowatych, szkliste, czterozarodnikowe; sterygmy do 4 µm długości.
    • Pleurocystydy: (16-) 18-30 (-34) x (7-) 9-12 (-14,5) µm, szkliste, cienkościenne, brzuchatawe, z ostrym wierzchołkiem i wąską podstawą, często z galaretowatawą wydzieliną przy wierzchołku.
    • Cheilocystydy: (11-) 13-21 (-26,5) x (5-) 6-9 (-12) µm, brzuchatawe, brzuchato-wrzecionowate lub półbutelkowate, cienkościenne, szkliste, z ostrym lub tępym wierzchołkiem, często z galaretowatawą wydzieliną przy wierzchołku.
    • Trama: Hymenoforowa regularna lub regularnawa, strzępki 2-20 µm szerokości, cienkościenne lub ścianka do 1 µm grubości, szkliste do blado brązowawych. Kontekst w kapeluszu przeplatający się, blado brązowawy, ze strzępek szklistych, o szerokości 2-24 µm, cienkościennych lub o grubości ścianki do 1,5 µm. Kontekst w trzonie składa się ze strzępek o szerokości 2-22 µm, cienkościennych, szklistych lub lekko niebieskawych.
    • Naskórek: To ixocutis, ze strzępek o szerokości 2-12,5 µm, cienkościennych, z lekko szklistymi inkrustacjami. Naskórek trzonu (stipitipellis) to płożąca się skórka, ze szklistych lub niebieskawych strzępek o szerokości 1,5-14,5 µm, grubościennych.
    • Kaulocystydy: Kaulocystydy 15-30 x 6,5-12,5 µm, podobne kształtem do cheilocystyd, ograniczone do krańca końcówki trzonu, albo w skupiskach albo rozproszone, często z galaretowatawą wydzieliną na wierzchołku. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Na glebach bogatych w szczapy drzewne, stadny do rozproszonego, lipiec-październik. Znany jedynie z tego typu okolicy.

    Przebadany materiał: INDIE, Stan Kerala, Dystrykt Wayanad, Muthanga, 21 lipiec 1999, Thomas T-320a (holotyp, XAL; izotyp, L); 25 lipiec 1999, Thomas T-320b (XAL, L); 27 lipiec 1999, Thomas T-320c (XAL, L); 31 październik 1999, Thomas T-320d (XAL, L).

    Omówienie: Pierścień, romboidalnawy, grubościenne zarodniki, oraz reakcja niebieszczenia lokuje ten nowy gatunek w sekcji Stuntzii Guzmán (Guzmán, 1983). Różni się on od Psilocybe stuntzii Guzmán & Ott z USA, obecnością pleurocystyd oraz kształtem cheilocystyd. Psilocybe subaeruginascens Hohnel z Javy i południowej Japonii jest gatunkiem zbliżonym, lecz ma zarodniki o rozmiarze (8-) 9-10 (-13) x 7-8 (-8,5) x 5-7 µm oraz cheilocystydy (16-) 18-23 (-33) x (4,5-) 5,5-9 µm (Guzmán, 1983). Psilocybe septentrionalis (Guzmán) Guzmán (Guzmán, 1995), znany jedynie z północnej Japonii, jest również bardzo zbliżonym gatunkiem, lecz różni się rozmiarem i kształtem pleurocystyd (14-23 x 9-10 µm) oraz cheilocystyd (16-25 x 5,5-7,5 µm).

    source - www.mycotaxon.com [83: 198-202]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe weilii

    Psilocybe weilii Guzmán, Stamets & F. Tapia

    Łysiczka weiliego*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-6 cm szerokości. Dzwonkowaty do otwarcie stożkowego z podwiniętą krawędzią w młodości, później z podgiętą, często nieregularny, szybko rozwija się do szeroko wypukłego i prawie płaskiego, do wywiniętego z wiekiem. Ciemno kasztanowo brązowy do głęboko oliwkowawo brązowego, zazwyczaj z czarnawo brązową strefą wokół dysku, którego miąższ w centrum ma 3-4 mm grubości. Silnie higrofaniczny, blaknąc po wyschnięciu od blado brązowego do jasno brązowego. Miąższ białawy, sinieje niebieskawo. Gdy mokry powierzchnia lepka od zdejmowalnej, żelatynowatej błonki półprzeźroczyście żłobiony w okolicy krawędzi, która z wiekiem może pękać i stawać się po wyschnięciu twarda i nieprzejrzysta.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do zatokowato wyciętego z dwoma rzędami blaszek pośrednich, położonych blisko siebie, równych, szerokich, całych jasno brązowych z bladymi, kłaczkowatymi krawędziami. W dojrzałości stają się ciemno czekoladowo brązowe.
    • Trzon: 25-70 mm długości na 4-8 mm grubości. Równy, powiększający się blisko podstawy, z której sterczą białe ryzomorfy. Biały, staje się spłowiale brązowy, na starość lub po wyschnięciu całkowicie sinieje niebieskawo, pokryty u dołu dobrze rozwiniętą powłoką białawych włókienkowatych łusek, a u góry oszroniony. Chrząstkowy, szczeciniasto owłosiony, pusty, wypchany białawym miękiszem. Częściowa zasnówka pajęczynowata, pozostawiająca włókienkowatą strefę pierścieniową przyprószoną czasem purpurawo fioletowo brązowymi zarodnikami.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno fioletowo szarawo czarne, lekko elipsoidalne z boku, lekko romboidalne do lekko elipsoidalnych z przodu, 5,5-6,5 na 4-5 µm z boku.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Obfite, lekko wrzecionowate lub brzuchato dziobiaste z krótkim wierzchołkiem, lub lekko butelkowate, 10,5-21,5 (24) na 5-9,5 (10,5) µm.
    • Cheilocystydy: Butelkowate z krótką, pojedynczą lub rozgałęzioną szyjką, 20-37,5 na 5-6,5 µm.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego, czasem rozproszony na gliniasto czerwonych glebach przybranych cienką warstwą igieł z sosny taeda (loblolly pine [Pinus taeda]) pod ambrowcem amerykańskim (sweetgum tree - Liquidambar styraciflua). Po raz pierwszy odnotowany na południowym wschodzie Cherokee County, w północnej Georgii, po przejściu huraganu Opal w 1995. Owocnikuje od początku września do listopada, w przedziale temperatur 7-26°C, preferuje 15-24°C.

    Komentarz: 0,61% psilocybiny, 0,27% psylocyny, 0,05% baeocystyny i 0,32% tryptofanu. Jest to pierwsze doniesienie o ligninowcu, caerulescent Psilocybe z Georgii. Związek z sosnowymi igłami oraz powierzchniowy ekosystem (tuż za skrajem ośmioletnich ogródków obsadzonych krzewami, i na czerwonych glebach gliniastych), są zwyczajami typowymi dla wielu innych Psilocybe. Dodatkowo, silna reakcja niebieszczenia i tendencja do formowania kępek są cechami dzielonymi również z Psilocybe caerulescens, Psilocybe baeocystis, Psilocybe aztecorum oraz Psilocybe heliconia. Nazwa Psilocybe weilii jest oficjalnie tymczasowa (nom. prov.) (łac. nomen provisorium - nazwa prowizoryczna / tymczasowa) póki nie zostanie opublikowana w czasopiśmie mikologicznym. (Guzmán, Tapia, oraz Stamets 1996). Nazwa honoruje Andrew Weil'a i jego rolę w promowanie dobroczynnych właściwości grzybów.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe weraroa

    Psilocybe weraroa Borov., Oborník & Noordel. (2011)


    synonimy:
    Secotium novae-zelandiae G.Cunn. (1924)
    Weraroa novae-zelandiae (G.Cunn.) Singer (1958)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 10-30 mm średnicy, 30-50 mm wysokości. Jasno brązowy do ogorzałego gdy bardzo młody, dojrzewa do niebieskawo szarego, często z niebieskimi do niebieskawo zielonymi plamami, zwłaszcza w miejscu uszkodzenia.
    • Trzon: Do 40 mm długości, chrząstkowy, biały do szarawo niebieskiego, żółtawo brązowy przy podstawie, niebieszczy w miejscu uszkodzenia.
    • Blaszki: Komorowate, czekoladowo brązowa masa zarodnikonośna (gleba).

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 12-14 (17) na (6) 7-8,5 (10,8) µm, eliptyczne i gładkie, brązowe. Zarodniki nie są zrzucane jako odciski i na potrzeby mikroskopowe muszą być wydobywane centryfugą do postaci skoncentrowanych próbek.

    Siedlisko: Martwe drzewa i inne szczątki drzewne, paprocie. Klimat umiarkowany.

    Komentarz: Weraroa novae-zelandiae (Weraroa novaezelandiae) jest rzadką sekotioidową (ang. secotioid - oznacza brak grawitropicznego hymenoforu) postacią błękitnego Psilocybe znanego jedynie z Północnej Wyspy Nowej Zelandii. Generalnie, grzyby sekotioidowe zdają się być guzowatymi, zdeformowanymi grzybami, które nigdy się nie otwierają w celu wyeksponowania swych blaszek (lub rurek u podgrzybków). Przekrój ukazuje zawiłą masę blaszek a czasem trzonu. Ponieważ kapelusz nigdy się nie otwiera, zarodniki nie są przymusowo uwalniane i grzyb musi liczyć na zwierzęta lub owady, które je zjedzą i rozsieją. Zwłaszcza nagie ślimaki zdają się być wabione przez Weraroa novae-zelandiae i na większości okazów znajdują się uszkodzenia po ślimakach. Nie zjedzone, grzyby mogą trwać miesiącami przed powolnym poddaniem się rozkładowi. Weraroa novae-zelandiae po raz pierwszy została opisana ze szczegółami przez Cunningham'a w 1924 roku (jako Secotium novae-zelandiae). W 1958 Singer stworzył związek między Weraroa novae-zelandiae i niebieszczącymi Psilocybe bazujący na podobieństwie rodzajów zarodników i niebieskim plamieniu. Spekulował dalej, że Weraroa była prawdopodobnym przodkiem Strophariaceae (rodziny zawierającej rodzaj Hypholoma, Psilocybe i Stropharia). Singer nie wspomniał o żadnych halucynogennych właściwościach i nikt tego nie zrobił przez prawie 50 lat.
    W 2005 roku Internetowe postowanie o rekreacyjnym wykorzystaniu Weraroa novae-zelandiae dla jego halucynogennych właściwości zostało zauważone przez nowozelandzkiego mikologa Peter'a Johnston'a. Posty przyczyniły się do prac molekularnych (obecnie niepublikowanych) przez sekotioidalnego eksperta Ross'a Beever'a, które ujawniły, że Weraroa novae-zelandiae jest bardzo blisko spokrewniony z Psilocybe subaeruginosa, który zdaje się być synonimiczny z Psilocybe cyanescens. Eksperymenty uprawne również wspierają te bliskie powinowactwo z Psilocybe cyanescens i innymi umiarkowanymi Psilocybe zamieszkującymi drewno. Weraroa novae-zelandiae zdaje się teraz jedynie daleko spokrewniona z innymi gatunkami Weraroa, takimi jak Weraroa erythrocephala oraz Weraroa virescens.

    source - www.sporeworks.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe wrightii

    Psilocybe wrightii Guzmán

    Łysiczka wrighta*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 25-65 mm średnicy, wypukławy do półgarbkowanego, gładki do półprążkowanego przy krawędzi, trochę spękany u starych okazów, lepki do lepkawego, higrofaniczny, brązowy lub czerwonawo brązowy do brązowawo żółtego, trochę słomkowy.
    • Blaszki: Półprzyrośnięte lub zatokowato wycięte, żółtawo fioletowe do brązowawo fioletowych lub czekoladowo brązowych, nieco cętkowane; krawędzie białawe lub w tym samym kolorze.
    • Trzon: 80-95 x 5-9 mm, walcowaty, równy lub nieco bulwiastawy, pusty, białawy do żółtawego, ostatecznie brązowo czerwonawy do czarnawego; barwiący na niebiesko po dotknięciu lub uszkodzeniu; pokryty kłaczkowatymi białymi włókienkami blisko podstawy.
    • Kontekst: Kapelusza biały i mięsisty, żółtawy i galaretowatawy do półchrząstkowego w trzonie; barwiący po ścięciu na niebiesko.
    • Zapach: Mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (6-) 6,6-7,7 (-8,5) x 5,5-6,6 (-7,1) x 3,5-5,5 µm, romboidalnawe, nieco niewyraźnie kanciaste w widoku z przodu, lecz zasadniczo eliptyczne lub eliptycznawe w widoku bocznym, gładkie, żółtawo brązowe grubościenne, z szeroką spłaszczoną porą rostkową. Odcisk zarodników ciemno fioletowo brązowy.
    • Podstawki: 20-30 x 6-8 µm, czterozarodnikowe, pęcherzykowato-gruszkowate, z niewielkim zwężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: 15-22 x 5,5-6,6 µm, szkliste, nie obfite, pęcherzykowato-wrzecionowate, wyżej rozrzedzone i z zaokrąglonym [nucro?] lub półbutelkowate, szyjka 3,3-4 µm wszerz.
    • Cheilocystydy: 13-22 x 4,5-6 µm, szkliste, brzuchato-dziobiaste, z szyjkami 2-2,5 µm, formujące sterylną opaskę wzdłuż krawędzi blaszki.
    • Podobłocznia: Żółtawa z nieregularnymi, brązowawo żółtymi inkrustacjami pigmentu.
    • Trama: Szklista do żółtawej, równoległa, pokolorowana brązowawo żółtymi, nieregularnie barwionymi, inkrustowanymi strzępkami, które często przypominają zapadnięte chryzocystydy.
    • Naskórek: Uformowany z galaretowatawych równoległych strzępek, które są wydłużone do półkolistych, szkliste do brązowawych.
    • Podskórek: Żółtawy lub szklisty, z odrobiną szklistych lub brązowawych strzępek lateksonośnych o szerokości 5-7 µm. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny na glebach trawiastych na zewnątrz lasów podtropikalnych, na wysokości 900m.

    Przebadany materiał: ARGENTYNA, droga Tucumán do Taff del Valle, 3 km na zachód od Station Aforos, 18 luty 1971, Guzmán 8683 (holotyp BAFC; izotyp ENCB).

    Omówienie: Psilocybe wrightii jest zbliżony do Psilocybe caerulescens Murr. lecz pleurocystydy i zabarwiona trama, jak również cienki, kłaczkowaty trzon, oddzielają go od tego drugiego. Doniesienie o Psilocybe caerulescens Singera i Digilio (1951) z Rio de los Sosas, które jest blisko Aforo Station, jest możliwym odnotowaniem Psilocybe wrightii (żaden materiał tego gatunku nie był dostępny autorowi w LIL i w BAFC). Opisany tu gatunek z pewnością jest halucynogenny ze względu na jego niebieszczenie oraz smak i aromat. Został nazwany po dr J.E. Wright, który pomógł autorowi podczas jego zbierackiej podróży do Argentyny w 1971.

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 251-252]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe yungensis

    Psilocybe yungensis Singer & A.H.Sm. (1958)


    synonimy:
    Psilocybe yungensis var. diconica A.H.Smith (1958)
    Psilocybe acutissima Heim (1959)
    Psilocybe chiapanensis Guzmán (1995)
    Psilocybe isauri Singer (1959)
    Psilocybe subyungensis Guzmán (1978)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: (0,5) 1-2 (2,5) cm, stożkowy do dzwonkowatego gdy dojrzały, często zdobiony ostrym garbkiem. Powierzchnia gładka, lepka i półprzeźroczyście żłobiona gdy wilgotny prawie na całej powierzchni dysku, błonka niezdejmowalna. Rdzawo brązowy do pomarańczowawo brązowego do czerwonawo brązowego, higrofaniczny, suchy blaknie do matowo żółtawo brązowego lub spłowiale słomkowego. Sinieje niebieskawo w miejscu zranienia, po czym czarnawy po wyschnięciu.
    • Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, blisko siebie do stłoczonych, na początku matowo szare, szybko purpurawo brązowe wraz z dojrzałością zarodników. Krawędzie jasne do niemal w kolorze powierzchni blaszki.
    • Trzon: (25) 30-50 (60) mm długości na 1,5-2,5 (3) mm grubości, równy do powiększonego blisko podstawy. Powierzchnia pokryta powłoką gęstych, białawych włókienek, jasno brązowawy u góry i czerwonawo brązowy do czerwonawo brązowo czarnego w okolicy podstawy. Miąższ sinieje niebieskawo, pusty i dość łamliwy. Częściowa zasnówka pajęczynowata, szybko zanikająca po dojrzeniu, pozostawiająca białawe włókienka wzdłuż krawędzi kapelusza i niewielkie resztki w górnych rejonach trzonu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, romboidalne do lekko romboidalnych, (4,4) 5-6 (7) na 4-6 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 14-25 na 4,4-10,5 µm, brzuchate poniżej i kończykowate przy wierzchołku.
    • Cheilocystydy: 14-33 na 4,4-7,7 µm, zróżnicowane, brzuchate do zgrubiałych do dociśniętych.

    Siedlisko: Najczęściej znajdowany w kępkach lub stadnie na butwiejącym drewnie, czasem u podstawy pniaków, na plantacjach kawy lub w lasach subtropikalnych na wysokości 1000-2000 metrów. Odnotowany w Kolumbii i Ekwadorze, i rozpościera się na północy Meksyku, w czerwcu i lipcu. Odnotowany również w styczniu w Boliwii. Prawdopodobnie znacznie bardziej rozprzestrzeniony niż się obecnie przypuszcza.

    Komentarz: Umiarkowanie aktywny; analizy niedostępne. Grzyb ten wyróżnia się swym upodobaniem do rośnięcia w wielkich ilościach na rozkładających się pniakach lub szczątkach drzewnych, swym pomarańczowawym kolorem, i tym, że jego kapelusz pozostaje stożkowy w czasie dojrzałości. Kilka gatunków przypomina Psilocybe yungensis. Patrz również Psilocybe aztecorum.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe zapotecoantillarum

    Psilocybe zapotecoantillarum Guzmán, T. J. Baroni & Lodge



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 13-33 mm średnicy, stożkowy lub dzwonkowaty, garbkowy, brodawkowy, gładki, w kolorze umbry palonej lub umbry surowej lub ciemno brązowawo-czerwonym, higrofaniczny, schnący do śniadego, z nieregularnymi niebieskimi i czerwonawo brązowymi plamieniami lub z odcieniami czerwonawo brunatnymi, krawędź nie prążkowana lub przeźroczyście-prążkowana.
    • Blaszki: Wycięte, jasno brązowe do ciemno czerwonawo brązowych lub ciemno fiołkowo brązowych, krawędzie równe lub ząbkowane w tym samym kolorze lub białawe.
    • Trzon: 15-35 x 1,5-3 mm, równy lub z bulwiastawą podstawą, gładki lub oprószony, białawy do jasno brązowego lub ciemno czerwonawo brązowego, z nieregularnymi ciemno niebieskimi lub ciemno czerwonawymi plamami, pusty, podstawa wetknięta.
    • Kontekst: Białawy w kapeluszu, brązowawy w trzonie, we wszystkich częściach błękitny.
    • Zapach: Grzybowy lub rzodkwiowy, lub nieco mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 6-7 (-9) x (3-) 4-4,5 (-5) x 3-3,5 µm (Q = 1,63), elipsoidalnawe, zarówno w widoku z przodu oraz z boku, cienkościenne, do 0,4 µm grubości, żółtawo brązowe, z szeroką porą rostkową.
    • Podstawki: 16-27 x 5-6,5 µm, 2 lub 4 sterygmowe, szkliste, brzuchate, często z przewężeniem po środku, sterygmy o długości 0,8-1,6 µm.
    • Pleurocystydy: (11-) 13-20 (-22) x (3-) 4-5 (-6) µm, szkliste, brzuchate lub brzuchatawe, z krótką lub długą powyginaną szyjką.
    • Cheilocystydy: (14-) 16-40 (-64) x (4-) 5-7 (-10) µm, szkliste, mocno zmiennokształtne, brzuchatawe lub walcowatawe, nieregularnie płatkowane, wierzchołek szeroki lub ostry, krótki lub długi.
    • Podobłocznia: Podkomórkowa, ze szklistych elementów o szerokości 2,5-8 µm, cienkościennych, inkrustowanych żółtawo brązowym barwnikiem.
    • Trama: Hymenoforowa regularna, z walcowatych lub napompowanych, szklistych strzępek o szerokości 2-24 µm, inkrustowanych żółtawo brązowym barwnikiem.
    • Naskórek: To galaretowatawa warstwa o grubości około 50 µm, składająca się ze szklistych do żółtawych, cienkościennych, płożących się, walcowatych strzępek o szerokości 1,5-5,5.
    • Podskórek: Ze szklistych, nieco napompowanych strzępek o szerokości 3-16 µm, mocno inkrustowanych brudno żółtawym barwnikiem. Kontekst ze szklistych, walcowatych lub napompowanych strzępek o szerokości 2,5-16 µm. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Stadny na nagich lub omszałych glebach, w lasach tropikalnych. Znany jedynie z Puerto Rico.

    Przebadany materiał: PUERTO RICO, Mun. Río Grande, Góry Luquillo, La Mina Recreation Area, Szlak Caimitillo, 11 czerwiec 1997, kol. Baroni, ledger Nieves-Rivera PR-797 (PR-4401, NY); 23 maj 2000, Cantrell & Salgado (holotyp PR-6167, CFMR, izotyp, XAL); Szlak Baño de Oro, 7 październik 2000, Lodge & Pérez (PR-6269, UPRRP, CFMR i XAL).

    Omówienie: Psilocybe zapotecoantillarum należy do sekcji Zapotecorum ze względu na błękitną naturę świeżych basidiomat i cienkościennych elipsoidalnawych zarodników. Psilocybe zapotecorum Heim emend Guzmán (Guzmán 1983) różni się najbardziej znacząco od Psilocybe zapotecoantillarum ze względu na różnice w rozmiarze i kształcie pleurocystyd, które są dłuższe i szersze (20-38 x 5,5-14 µm) oraz ze względu na różne morfologie (brzuchate, włókienkowato-maczugowate, kończykowatawe lub gruszkowate). Kształt cheilocystyd u Psilocybe zapotecorum jest również całkiem inny (brzuchate, włókienkowato-gruszkowate, brzuchato-dziobiaste lub butelkowate) (Guzmán 1983).
    Innymi taksami, które powinny być porównane z Psilocybe zapotecoantillarumPsilocybe angustipleurocystidiata Guzmán oraz Psilocybe sanctorum Guzmán. Gatunki te różnią się od Psilocybe zapotecoantillarum rozmiarem cheilocystyd (10-) 13-24 x (2,5-) 5-6,5 (-8) µm i 13,5-29 x 6-17 µm, odpowiednio. Psilocybe subzapotecorum Guzmán posiada dwa rodzaje pleurocystyd (Guzmán 2000) a Psilocybe barrerae Cifuentes & Guzmán emend Guzmán posiada szersze cheilocystydy (6-) 7-10 (-12) µm (Guzmán et al 1999, Guzmán 2000). Psilocybe halioconiae Guzmán, Saldarriaga, Pineda, García & Velázquez z Kolumbii (Guzmán et al 1994) różni się cheilocystydami, które mają długość jedynie do 24 µm i rzadziej są półbutelkowate, brzuchato-włókienkowate lub półkoralikowate.

    source - www.mycologia.org [95 (6): 1175-1176]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe zapotecocaribaea

    Psilocybe zapotecocaribaea Guzmán, Ramírez-Guillén & T. J. Baroni

    Łysiczka zapoteckokaraibska*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 5-20 mm średnicy, wypukły do garbkowanego lub dzwonkowato-sutkowatego, gładki, suchy, krawędź przeźroczyście-prążkowana, trochę falisty przy dojrzałości, powierzchnia w kolorze bladej palonej umbry do surowej umbry, z kasztanowym garbkiem, higrofaniczny, schnący do ryżego, śniadego lub gliniastego, u suchych okazów blado lub ciemno cynamonowo brązowego z ciemniejszym garbkiem.
    • Blaszki: Wycięte do nieco wolnych, jasno brązowe lub gliniaste, krawędź równa, w tym samym kolorze, u suchych okazów blaszki są ciemno fiołkowo brązowe z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 15-65 x 1,5-7 mm, równy do rozszerzonego lub stożkowego przy podstawie, gliniasty, jasno brązowy lub w kolorze bladej surowej umbry, pokryty białawymi kłaczkowatymi łuseczkami, gładkimi lub włókienkowatymi, plamiący na niebiesko przy przenoszeniu, u suchych okazów staje się czerwonawo brązowy, z czarnawymi lub ciemno czerwonawo brązowymi plamkami.
    • Zapach: Rzodkwi. Smak grzybowy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 5,5-6,5 (-7) x 3,5-4 x 3-3,5 µm (Q = 1,60), elipsoidalnawe, zarówno w widoku z przodu oraz z boku, cienkościenne, żółtawo brązowe, z wąską porą rostkową.
    • Podstawki: (13-) 14,5-17,5 x 5-5,5 µm, 4 sterygmowe, szkliste, brzuchate, z przewężeniem po środku.
    • Pleurocystydy: (11-) 12-16 (-17,5) x (3,5-) 4-5,5 µm, niezbyt częste, szkliste, brzuchatawe lub wrzecionowatawe, z krótką lub długą wąską szyjką.
    • Cheilocystydy: (12-) 14-36 (-40) x (4-) 5-7,5 (-9) µm, szkliste, brzuchatawe lub półbutelkowate, z ostrym wierzchołkiem lub krótką lub długą szyjką, często nieregularnie rozgałęzione, lub trochę nieregularnie kuliste.
    • Podobłocznia: Półkomórkowa, z elementów o szerokości 2,5-7 µm, cienko ściennych, inkrustowanych blado brązowawym barwnikiem.
    • Trama: Hymenoforowa regularna, ze szklistych do żółtawych, walcowatych lub częściej kulistawych strzępek o średnicy 2-20 µm, cienko do grubo ściennych, ścianki do 1,5 µm grubości.
    • Naskórek: Słabo rozwinięty, z galaretowatawej warstwy szklistych do żółtawych, płożących się walcowatych strzępek o szerokości 1,5-4 µm.
    • Podskórek: Z kulistawych, szklistych elementów o średnicy 2,5-18 (-20) µm, cienkościennych, inkrustowanych bladobrązowym barwnikiem. Kontekst z walcowatych do spłaszczonych elementów, o szerokości 2-20 µm szklistych do blado żółtawych. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: MARTYNIKA, Lorrain River, na wysokości 100 m, 1 czerwiec 1975, Fiard 318 (holotyp K(M) 84366, jako Psilocybe yungensis według Pegler).

    Omówienie: Psilocybe zapotecocaribaea należy do sekcji Zapotecorum ze względu na elipsoidalnawe, cienkościenne zarodniki i niebieszczące trzonowe tkanki basidiomatu. Kolekcja ta została początkowo przebadana i rozpatrzona przez Peglera (1983) jako Psilocybe yungensis Singer & A.H. Smith. Jednakże Psilocybe yungensis posiada wyraźnie rombowe lub półrombowe, grubościenne basidiospory i należy do sekcji Cordisporae.
    Psilocybe zapotecocaribea jest trochę podobny do Psilocybe zapotecoantillarum lecz różni się cheilocystydami, które nie są rozgałęzione i rzadziej butelkowate u Psilocybe zapotecoantillarum. Psilocybe zapotecocaribaea posiada także białe kłaczkowate łuseczki pokrywające trzon, których brak u Psilocybe zapotecoantillarum.
    Psilocybe zapotecocaribaea należałoby również porównać z Psilocybe ramulosum (Guzmán & Gononi) Guzmán. Psilocybe ramulosum różni się od Psilocybe zapotecocaribaea bardzo rozgałęzionymi cheilocystydami i pleurocystydami, które są dłuższe niż te u Psilocybe zapotecaribaea (15-35 (-45) µm długości; Guzmán 1995).

    source - www.mycologia.org [95 (6): 1176-1178]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Psilocybe zapotecorum

    Psilocybe zapotecorum Heim emend Guzmán

    Łysiczka zapoteków*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Psilocybe aggericola Singer & A.H. Sm.
    Psilocybe barrerae Cifuentes & Guzmán
    Psilocybe subzapotecorum Guzmán
    Psilocybe chaconii Guzmán, M. Torres & Ram.-Guill.
    Psilocybe bolivarii Guzmán, Ciencia (Méx.)
    Psilocybe zapotecorum var. ramulosum
    Psilocybe sanctorum
    Psilocybe sanctorum Guzmán
    Psilocybe candidipes Singer & A.H. Sm.
    Psilocybe aggericola var. alvaradoi
    Psilocybe zapotecorum f. elongata
    Psilocybe pseudozapotecorum Guzmán
    Psilocybe microcystidiata Guzmán & Bononi

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3 na 7 (11) cm, kształt bardzo zróżnicowany, stożkowy poprzez wypukły do lekko garbkowanego, czasami brodawkowany, a z wiekiem powywijany. Powierzchnia gładka, gdy wilgotna półprzeźroczyście żłobiona w pobliżu krawędzi. Czerwonawo brązowy do naturalnie brązowego, higrofaniczny, blaknie od beżowego, pomarańczowawo różowego do słomkowego gdy suchy, szybko sinieje od niebieskiego poprzez zielony do czarnawego w miejscu zranienia lub z wiekiem.
    • Blaszki: Przyłączenie zatokowato wycięte lub przyrośnięte, jasno brązowe poprzez fioletowo brązowe do fioletowo purpurowego, z krawędziami w tym samym kolorze co powierzchnia blaszki, lub nieco jaśniejszymi.
    • Trzon: (40) 100-200 mm długości na (3) 5-10 (12) mm grubości, równy do nieco powiększonego u podstawy, czasem z pseudotrzonem (pseudorhiza - podziemne przedłużenie trzonu - tłum.), z czasem wygięty lub nieregularnej grubości. Biały do szarawego do zmiennie czerwonawo brązowego lub winnego, niebieszczy z czarnawo fioletowymi odcieniami w wyniku dotyku lub zranienia. Powierzchnia kłaczkowata u góry, a w okolicy podstawy silnie chropowato szczeciniasto owłosiona.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurowawe, fioletowo brązowe, wydłużono elispoidalne, (5,5) 6,6-7 (8,8) na 3,8-4,4 (5,5) µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 20-38 na 5,5-14 µm, o zróżnicowanym kształcie, wrzecionowato zgrubiałe, brzuchate do lekko kończykowatych, czasem z nieregularnie podzielonym wierzchołkiem.
    • Cheilocystydy: 13-27 na 3,5-6 µm, brzuchate do wrzecionowatych, gruszkowate do butelkowatych z powiększoną szyjką grubości 1,5-2,2 µm.

    Siedlisko: Wiązkowaty do stadnego, rzadko rozproszony, na bagnistych lub błotnistych glebach, bogatych w próchnicę z liśćmi i szczątkami drzewnymi, w bagiennych lasach liściastych, i na plantacjach kawy. Często odnajdywany na ścianach wąwozów z obnażoną ziemią. Znajdowany w południowym Meksyku (600-1800 metrów) i subtropikalnej Ameryce Południowej. (Zebrany w Kolumbii, Peru, Brazylii i Argentynie) Guzmán (1983) donosi, że grzyb ten jest czasem znajdywany wewnątrz błotnych domów tubylców (Zapotekowie), ciekawe, jeśli nie duchowo proroczy fenomen.

    Komentarz: Mocny i silnie niebieszczący grzyb Psilocybe zapotecorum jest stosunkowo duży i może być czasem pokryty piaskiem w wyniku torowania sobie drogi na powierzchnię. W brazylijskich okazach, Stijve i de Meijer (1993) stwierdzili 0,30% psilocybiny i 1% psylocyny, która odpowiada prawdopodobnie za silną reakcję niebieszczenia. Nie dziwi, że w dwuletnich okazach Heim i Hofmann (1958) stwierdzili jedynie 0,05% psilocybiny i brak psylocyny. Jeden z najbardziej ciekawych gatunków rodzaju Psilocybe, grzyb ten posiada typowy, asymetryczny kapelusz, który często ma powywijany kształt. Grzyb ten utrzymany jest w głębokim poważaniu przez rdzennych Mazateków i Zapoteków. Poniższe dwa gatunki często bywały mylone. Fotografie opisane jako Psilocybe caerulescens przez Ott i Bigwood (1978) oraz jako kompleks Psilocybe caerulescens-zapotecorum przez Stametsa (1978) są faktycznie Psilocybe zapotecorum. Heim i Callieux (1959) z powodzeniem wyowocnikowali ten gatunek w kolbach erlenmeyera na sterylizowanym, wymieszanym kompoście, po czterdziestu dniach inkubacji (24-26°C).

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus affinis

    Panaeolus affinis (E. Horak) Ew.Gerhardt


    synonimy:
    Copelandia affinis E. Horak

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Do 25 mm szerokości, półkulisty gdy młody, następnie wypukły lub zaokrąglony-garbaty. Szaro brązowy. Mocno higrofaniczny, schnący do bladego, często z oliwkowymi odcieniami na rowkowanej krawędzi. Wierzchołek pomarszczony. Miąższ białawy do blado szaro brązowego, z niebiesko zielonymi plamieniami (badanie typu).
    • Blaszki: Przymocowane, szare do blado brązowych, z wyraźnym oliwkowym odcieniem, pstrokate, cętkowane, i z białą sterylną krawędzią blaszki.
    • Trzon: Średnio 85 x 3 mm, smukły, walcowaty, białawo/blado szaro brązowy, barwiący na niebiesko zielono po uszkodzeniu, podstawa biała-owłosiona, suchy, oprószony na górze, włókienkowaty blisko podstawy, pusty, łamliwy/kruchy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9-11,5 (13) x 7-8,5 x 5-5,5, gładkie, przeźroczyste, wyraźnie wydłużone, spłaszczone w widoku z przodu, zawsze dłuższe niż szersze, pora rostkowa równa, wezbrana.
    • Podstawki: Przeważnie 4 zarodnikowe, rzadziej 2 zarodnikowe. Średnio 20-25 x 8-10 µm. Sulfidy (sulphidia) nieobecne.
    • Pleurocystydy: Metuloidy z żółto brązowymi ściankami komórkowymi. Podobne do typu cyanescens. Średnio 40-60 x 13-20µm, często inkrustowane na wierzchołku kryształkami.
    • Cheilocystydy: Brzuchate do butelkowatych, koniuszek często główkowato-główkowatawy, szkliste, średnio 20-35 µm długości.

    Siedlisko: Na glebach w ściółce liściastej. Sporadycznie na butwiejącym drewnie.

    Przebadany materiał: Holotyp z Nowej Gwinei, Papui, Bulolo, (Agathis Res, Horak, 2.2.1972, p.p.maj. Copelandia affinis (ZT 72/121)). Jak dotąd, gatunek ten jest znany jedynie z Nowej Gwinei (Azja). Przebadane zostały jedynie dwie kolekcje (ten rodzaj i jeszcze jeden) jako część Badania Typu Gerhardta.

    Omówienie: Gatunek ten jest odróżniany od Panaeolus cyanescens głównie po mniejszych zarodnikach. Powinno się również wspomnieć, że substraty z gleby lub rozkładającego się drewna czynią ten Panaeolus bardzo wyjątkowym. Bardzo podobny jest Panaeolus lentisporus, lecz jego zarodniki są jeszcze bardziej spłaszczone, posiadają również jeszcze szersze zarodniki z niezwykle widocznie wystającą porą rostkową.

    Komentarz: Zebrany materiał był obfity i w dobrym stanie. W badaniu Gerhardt stwierdził, że kilka gatunków różniło się istotnie zarodnikami. Oddzielił je do kolekcji, którą oznaczył jako No. 72/121-a, odróżnianej od pozostałego materiału. Z No. 72/121-a opisał Panaeolus lentisporus. Większość kolekcji była zgodna z cechami podanymi w opisie oryginalnym. Wymiarami zarodników Horaka były 9-10 x 7,5-9 x 5-6,5 µm (które są krótsze). Może tak być, ponieważ Horak nie zmierzył zarodników, które zostały utworzone z podstawek 2 zarodnikowych. W opisie Horaka nie zostały również wspomniane podstawki dwusterygmowe.

    source - www.mushroomobserver.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus africanus

    Panaeolus africanus Ola'h

    Kołpaczek afrykański*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-2 cm szerokości. Tępo stożkowy, półkolisty i rzadko rozłożysty z wiekiem. Kapelusz z wiekiem staje się dziobaty i marszczy się pękając i tworząc łuski. Lepki gdy jest wilgotny, szczególnie młode osobniki. Szarawo kremowo biały, a z wiekiem szaro brązowy. U młodych osobników podwinięte obrzeże, często nieregularne i nieprzejrzyste. Miąższ ma kolor szarawo biały.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętych a czasem zatokowato wycięte, rzadko zbiegające na trzon i szeroko rozmieszczone. Na początek szarawe, a następnie szybko stają się czarne lub czarnawe i nakrapiane gdy dojrzeją zarodniki.
    • Trzon: 30-50 mm długości na 4-6 mm grubości. Równy, jędrny, oszroniony blisko szczytu. Biały z różowawymi odcieniami, generalnie jaśniejszy niż kapelusz i brak na nim resztek zasnówki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 11,5-14,5 x 7,9-10 µm. W kształcie cytryny, często zmienne. Odcisk w zrzucie czarny.

    Siedlisko: Znajdowany na łajnie hipopotamów i słoni.

    Występowanie: Afryka środkowa do południowych rejonów Sudanu.

    Sezon: Wiosna lub w czasie pór deszczowych.

    Dozowanie: Według mikologa G-M Ola'h'a, gatunek ten jest słabo aktywny.

    Komentarz: Według Paul'a Stamets'a, który znalazł mały zbiór tych grzybów w Seattle'owskim Washington Zoo, gatunek ten pod względem makroskopowym przypomina nie psychoaktywnego grzyba Panaeolus antillarum.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus antillarum

    Panaeolus antillarum (Fr.) Dennis


    synonimy:
    Agaricus antillarum
    Agaricus solidipes
    Panaeolus phalaenarum
    Panaeolus sepulchralis
    Psilocybe antillarum


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 4-10 cm szerokości. Półkolisty do wypukłego, na początku białawy, z wiekiem staje się srebrzysto białawo szarawy, czasem zdaje się nieco żółtawy. Powierzchnia bardzo gładka do, łuskowo spękanej. Miąższ jest bardzo gęsty i białawy.
    • Blaszki: Wycięte do przyrośniętych, zbliżone, szerokie i nieco powiększone po środku. Na początku białawe do szarawych, po czym stają się ciemne do cętkowano czarnych. Krawędzie blaszek są białawo szare.
    • Trzon: 40-200 mm długości na 5-15 mm grubości. Równy do nieznacznie powiększonego i wygiętego przy podstawie o solidnej budowie, czasem jest skręcony. Bardzo białawy a powierzchnia jest gładka i pożłobiona przy podstawie.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 18-20 x 11-12,5 µm, o kształcie elipsoidalnym. Odcisk w zrzucie czarny.

    Siedlisko: Stadny do kiściowego, rośnie w łajnie bydlęcym, guaru i bawołu wodnego, czasem w końskim. I wielu innych czworonogich przeżuwaczy.

    Występowanie: Kosmopolitycznie szeroko rozpowszechniony.

    Sezon: Wiosna, jesień i w czasie pór deszczowych. Autor Ahas uważa ten gatunek za powszechny w Tajlandii jak i na Florydzie, a także innych rejonach USA i Europy.

    Dozowanie: Gatunek ten nie jest psychoaktywny.

    Komentarz: W późnych latach 1940 gatunek ten zyskał w Australii reputację "Hysteria Fungus", powodującego rzekomo przypadkowe halucynogenne upojenie u paszowców, w niektórych częściach tego kraju. Później ustalono, że rzeczywistym winowajcą był Copelandia cyanescens, który jest podobny pod względem makroskopowym. Gatunek ten jest jadalny, lecz smak nie wart jest jedzenia.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus bisporus

    Panaeolus bisporus (Malencon and Bertault) Singer and Weeks

    Kołpaczek dwuzarodnikowy*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Panaeolus bispora
    Copelandia bisporus
    Copelandia bispora

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 15-28 mm kulistawy, dzwonkowaty do wypukłego, ledwie rozwinięty, obrzeże często poszarpane, gładkie nie lepkie, i z wiekiem nieco pomarszczone i nierówne. Ciemno szaro brązowe, wysychając białawe.
    • Blaszki: Brzuchate przyrośnięte, 5 mm szerokości, stłoczone, szare do oliwkowawo czarnych z wyraźnymi białymi krawędziami.
    • Trzon: 40-65 mm x 2-3 mm, walcowaty, rurkowaty z punkcikowatym nalotem od wierzchołka do 1/3 wysokości blisko podstawy, w dole nieco włóknisty, czerwonawo-brązowy i szarawy, u podstawy niebieskawy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 12-14 x 8-10 x 6-7,5 µm. Eliptyczne. Odcisk czarny z białymi krawędziami.

    Siedlisko: Preferuje łajno bawołu i bydła, czasem, lecz rzadko, obornikowaną ziemię. Początkowo znany jedynie z Maroko, Afryki a potem z Hawajów, ostatnie odkrycie ujawniło tego grzyba w dużych ilościach na trawniku przykościelnego cmentarza w Belp niedaleko Berna, w Szwajcarii. Dodatkowo raz został znaleziony w Hiszpanii.

    Występowanie: Afryka Północna, Hawaje, Hiszpania i Szwajcaria.

    Sezon: W czasie, i po deszczowych okresach.

    Dozowanie: 4 do 7 do 10 świeżych grzybów, 1-2 suszone gramy.

    Komentarz: Powszechny na Oahu w Kualoa Ranch i na pastwiskach North Shore na Oahu.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus cambodginiensis

    Panaeolus cambodginiensis Ola'h & R.Heim

    Kołpaczek kambodżański*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Copelandia cambodginiensis (Ola'h & R.Heim) Singer & R.A.Weeks

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,2-2,5 cm szerokości. Na początku stożkowo wypukły, półkolisty, potem rozpostarty, po czym prawie płaski. Powierzchnia gładka, wilgotna do lepkiej, z wiekiem często staje się spękana, nierówna i pomarszczona. Kapelusz higrofaniczny w kolorze od miedziowo złotego brązu do blado słomkowego w miarę wysychania.
    • Blaszki: Wznoszące się. Na początku blade, stają się szarawo czarne i cętkowane.
    • Trzon: 55-95 mm długości na 3,5-5 mm grubości, wzdłużnie pofalowany, podstawa biaława do kremowo brązowej u dołu z silnym niebieszczeniem w wyniku dotyku.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 10,5-12 x 6,5-9 µm. Gładkie i w kształcie cytryny. Odcisk czarno brązowy.

    Siedlisko: Rozproszone do grupowego na łajnie bawolim i bydlęcym.

    Występowanie: Na początku opisywany z Kambodży. Gatunek ten występuje również w Peru, Meksyku i na Hawajach.

    Sezon: Podczas, i po wystąpieniu obfitych deszczy, w różnych porach roku, w zależności od położenia owocników.

    Dozowanie: 7 do 10 świeżych grzybów i od 1-2 gram suszonych.

    Komentarz: Stephen Pollock uprawiał ten gatunek z powodzeniem w późnych latach 1970-tych.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus cinctulus

    Panaeolus cinctulus (Bolton) Saccardo (1887)

    Kołpaczek pośredni

    synonimy:
    Agaricus cinctulus Bolton (1791)
    Coprinus cinctulus (Bolton) Gray (1821)
    Agaricus fimicola var. cinctulus (Bolton) Cooke (1883)
    Panaeolus fimicola var. cinctulus (Bolton) Rea (1922)
    Panaeolus subbalteatus (Berk. & Broome) Sacc.

    Panaeolus cinctulus jest prawdopodobnie najważniejszą psychoaktywną odmianą rodzaju Panaeolus w Europie. Rośnie bezpośrednio na krowich plackach oraz na bardzo dobrze nawiezionych pastwiskach. Można go także znaleźć na stosach śmieci, kompostu lub słomy, na których uprawia się go komercyjnie.

    Uprawialiśmy tę odmianę na substracie łajno/słoma. Ale można ją również uprawiać na sterylizowanych nasionach traw przykrytych mieszanką torfowo/perlitową (taki sam substrat jak przy uprawie Psilocybe tampanensis i Psilocybe mexicana). Mimo, że grzyby były mniejsze od uprawionych na łajnie, to pierwszy rzut uprawiony na nasionach traw był dużo większy.

    Pierwsze zdjęcie pokazuje pierwszy rzut na sterylizowanych nasionach traw. Na drugim widać kilka grzybów uprawionych na sterylizowanym substracie łajno/słoma. Mimo że do zaszczepienia użyta została ta sama odmiana, to widoczna jest różnica w wyglądzie grzybów.
    Grzybnia tej odmiany ma charakterystyczny łuskowaty wygląd. W wyniku tego substrat nie jest ściśle zespojony jak w przypadku Psilocybe cubensis. Grzybnia formuje także małe struktury sklerocjo podobne.

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Łajno, słoma, kompost, nasiona trawy.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 27-30°C / 24-27°C

    source - www.mushmush.nl

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus chlorocystis

    Panaeolus chlorocystis (Singer & R.A. Weeks) Ew. Gerhardt


    synonimy:
    Copelandia chlorocystis Singer & R.A. Weeks

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Do 28 mm szerokości, w kolorze izabelowym do blado cynamonowo brązowego lub żółty do blado brązowego z białawą lub szarą obwódką. Krawędź nierówna, mniej lub bardziej prążkowana. Wszystkie części owocników w podeszłym wieku lub po uszkodzeniu sinieją na zielono lub niebiesko.
    • Blaszki: Czarnawe, z białą krawędzią, raczej szeroko rozstawione.
    • Trzon: Kolor mleczno biały lub jasno kremowy, w niższej połowie szaro brązowy, delikatnie oprószony na biało, zwłaszcza na górze, w tym pewne smugi. Pusty. Do 80 x 2 mm.
    • Zapach: Smak i zapach mączny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 9-12,5 (14) x 8-10 x 6-7 µm, gładkie, prawie prostokątne, czasem niemal w kształcie serca, nieco przeźroczyste. Pora rostkowa równa/wezbrana w widoku z przodu.
    • Podstawki: 2 zarodnikowe, 18-20 x 8-9 µm.
    • Naskórek: Nie opisany. Połączenia zlepne są obecne lecz rzadkie. Sulfidy nieobecne.
    • Pleurocystydy: Metuloidy 50 x 16-18 µm, stosunkowo cienkościenne. Z brązowawo żółtą ścianką. W obszarze dziobka są jasno zielone do oliwkowo zielonych. Zazwyczaj z rzadkimi kryształkami na wierzchołku.
    • Cheilocystydy: Brzuchate, butelkokształtne, szkliste, około 25-32 µm długości.



    source - www.mushroomobserver.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus cyanescens

    Panaeolus cyanescens (Berk. & Broome) Sacc.

    Kołpaczek cyjanizujący*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Agaricus cyanescens
    Copelandia anomala
    Copelandia cyanescens
    Copelandia papilonacea
    Copelandia westii

    Pewnie już słyszeliście jak mocne są Panaeolus cyanescens i Panaeolus tropicalis. Nawiązujemy do naukowego raportu opublikowanego przez P. Stamets'a i innych, napisali, że jest to czwarty pod względem mocy grzyb, jaki Bóg zesłał na planetę, którą zwiemy Ziemia.
    Panaeolus cyanescens rośnie w gromadach lub w rozproszeniu, na krowim łajnie, na żyznych pastwiskach i na polach. Szeroko rozpowszechnione w większości stref podtropikalnych, okazjonalnie spotykane w rejonach Morza Śródziemnego.
    Odmianę tę uprawialiśmy na substracie łajno/słoma przykrytym cienką warstwą ziemi. Bardzo ważne jest aby warstwa okrywająca nie była zbyt gruba, wygląda na to, że odmiana ta ma trudności z przerastaniem przez tę warstwę. Mimo to cienka warstwa jest wymagana aby wystąpiło owocnikowanie. Odmiana ta jest bardzo dobrym producentem psilocybiny/psilocyny, w wyniku nacisku grzyby uzyskują intensywne niebieskie zabarwienie.
    Tak więc, są bardzo mocne i dostarczają ekstremalnie pięknych wibracji wykraczających poza możliwości opisu. Pełne kolorów i pełne spokoju, bardzo mocne, mimo to najłagodniejsze grzybowe doznanie według mnie. Ciężko opisać słowami, żeby się przekonać musisz sam spróbować. Czysta rozkosz!
    To dobre wieści, złe to że nie są tak łatwe w uprawie jak cubensis. Znoszą jakoś warunki domowe i można je uprawiać w domu, ale potrzeba odrobinę cierpliwości. Zanim się uda trzeba ponieść kilka porażek. Jest to do przewidzenia, ponieważ grzybnia tego gatunku jest raczej słaba i podatna na zakażenia. Ok, trochę Was postraszyliśmy, ale nie uciekajcie. Nie są aż tak trudne, sugerujemy jedynie żebyście się za nie nie zabierali, dopóki nie nabierzecie doświadczenia z łatwiejszymi odmianami. Są przeznaczone dla średnio zaawansowanych i zaawansowanych hodowców.

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Łajno, słoma, kompost.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 26-29°C / 23-26°C

    source - www.thehawkseye.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus fimicola

    Panaeolus fimicola (Pers.) Gillet

    Kołpaczek ciemnoszary

    synonimy:
    Panaeolus ater (Lange) Kuhner & Romagnesi

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-2(3) cm szerokości. Wypukły do dzwonkowatego, otwiera się do płaskiego tylko podczas przedłużających się okresów wilgoci i w krańcowym wieku. Spłowiało szary do czarnego, często z niewielkimi czerwonawymi odcieniami, blednie po wyschnięciu, pozostawiając ciemniejszą szarawo brązową otaczającą strefę wzdłuż krawędzi. Krawędź pożłobiona gdy wilgotna, nie obwieszony pozostałościami zasnówki, lecz czasem nieregularny i uniesiony w dojrzałym wieku. Powierzchnia gładka, szybko wysycha. Miąższ w miarę gruby.
    • Blaszki: Przyłączenie wąskie do szerokiego. Blaszki szerokie, szarawe cętkowane, z szarawymi krawędziami. Posiada dwa do trzech rzędów blaszek pośrednich.
    • Trzon: 60-100 mm długości na 1-2 mm grubości. Równy, pusty, miękki i wątły. Jasno wyblakły do białawego, szczególnie blisko wierzchołka. Powierzchnia przyprószona u góry i żłobiona u dołu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie czarne, 11-14 na 7-9,5 µm, w kształcie cytryny z wierzchnią porą rostkową.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne lub jedynie blisko krawędzi blaszki, a wtedy podobne do cheilocystyd.
    • Cheilocystydy: 25-35 (40) na 6-12 µm, przeważnie wrzecionowato brzuchate.

    Siedlisko: Rosną w rozproszeniu na ziemi lub łajnie od późnej wiosny oraz jesienią. Odnajdywane czasami na dobrze nawożonych trawnikach i/lub trawiastych regionach lasów. Szeroko rozpowszechniony, odnotowywany w Amerykach, Afryce i Europie.

    Komentarz: Wygląda bardzo podobnie jak Psilocybe, szczególnie z boku, gatunek ten jest utajonym producentem psilocybiny, co znaczy, że niektóre kolekcje przy analizach ujawniały małe ilości aktywnych indoli, podczas gdy inne były ich pozbawione. Mimo, że rozpowszechniony, gatunek ten jest rzadko napotykany w porównaniu do wielu innych kołpaczków. Gerhardt (1996) zaprezentował synonimiczność między Panaeolus fimicola a Panaeolus ater. Patrz również Panaeolus castaneifolius, Panaeolus foenisecii, oraz Panaeolus papilionaceus.

    Poniżej Panaeolus fimicola rosnący na krowim łajnie. Nieaktywny lub słabo aktywny.



    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus lentisporus

    Panaeolus lentisporus Ew.Gerhardt


    synonimy:
    Copelandia lentisporus (Ew. Gerhardt) Guzmán

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Wygląd tego gatunku powinien pasować dość ściśle do Panaeolus affinis (zobacz opis). Nawet Horak'owi (krótka publikacja) nie udało się najwyraźniej odnotować jakichkolwiek różnic w kolekcji tych grzybów.
    • Blaszki: Podobne do Panaeolus affinis.
    • Trzon: Podobny do Panaeolus affinis.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: średnio 8,5-10 (12) x 7-9 x 4,5-5 µm. Gładkie, przeźroczyste, niezwykle spłaszczone. W widoku z przodu mają często taką samą długość co szerokość. Pora rostkowa wysunięta naprzód.
    • Podstawki: 4 zarodnikowe (zawsze?). Około 18-22 x 8,5-10 µm. Sulfidy nieobecne.
    • Cheilocystydy: brzuchate, butelkokształtne, szkliste, średnio 25-35 µm długości.
    • Pleurocystydy: Metuloidy w typie cyanescens. Średnio 40-63 x 11-19. Wierzchołek często zdobiony kryształkami.

    Siedlisko: Zgodnie z Horak 1980 na glebie, rozproszony, sporadycznie na butwiejącym drewnie. Siedlisko i szerokie zarodniki oddzielają Panaeolus lentisporus od Panaeolus affinis.

    Komentarz: Panaeolus lentisporus jest odróżniany od Panaeolus affinis po jego bardziej spłaszczonych zarodnikach, które są często szersze niż dłuższe w widoku z przodu. Cecha ta jest wyjątkowa w tym rodzaju. Przy bezpośrednim porównaniu, są one wyraźnie separowalne od zarodników Panaeolus affinis, które są zawsze nieco dłuższe niż szersze. Wyraźnie wysunięta do przodu pora rostkowa zarodników Panaeolus lentisporus jest kolejną widoczną cechą. Mikroskopowo, zarodniki również wyglądają na nieco ciemniejsze, nieco bardziej płaskie niż u Panaeolus affinis a metuloidy swym całokształtem. Jestem przekonany, że jeszcze więcej makroskopowych lub ekologicznych różnic zostałoby odkryte przy większej wiedzy o gatunku.

    Występowanie: Holotyp z Nowej Gwinei, Papua, Bulolo, Agathis Res, Horak, 02.02.1972, ppmin. "Copelandia affinis" (ZT 72/121a). Jak na razie znany z Nowej Gwinei (Azja).

    Uwagi: Horak (zwięzła publ.) zatrzymał cały swój materiał dla typu. Ponadto, był zdania, że odmienna forma zarodników powstaje prawdopodobnie przez nierozwinięte owocniki. Gerhardt się nie zgadza, ponieważ dobrze wiadomo, że dla wszystkich gatunków z rodzaju Panaeolus, zarodniki na tej samej blaszce dojrzewają nierównomiernie (cętkowane blaszki). Więc każda blaszka powinna zawsze zawierać zarówno dojrzałe jak i niedojrzałe zarodniki, co można zobaczyć po różnym kolorze ścianki zarodnika. Znaczyłoby to również, że obie formy zarodników musiałyby być znajdowane na okazie, lecz stwierdzono coś przeciwnego: Gerhardt znalazł na każdym owocniku, albo tylko jeden albo drugi typ zarodnika. Zatem, szersze zarodniki reprezentują miarodajną cechę na wyodrębnienie tych dwóch gatunków.

    source - www.mushroomobserver.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus olivaceus

    Panaeolus olivaceus F.H.Müller (1945)

    Kołpaczek oliwkowy*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Panaeolus castaneifolius (Murrill) A.H. Sm.
    Panaeolina castaneifolia (Murrill) Bon;
    Panaeolina castaneifolia (Murrill) Ew. Gerhardt

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-3(4) cm szerokości. Na początku wyraźnie dzwonkowaty, szybko półkolistawy, następnie wypukły do szeroko wypukłego z wiekiem. Na początku krawędź podwinięta, wkrótce się rozprostowuje, nie obwieszona resztkami zasnówki i nieco żłobiona. Kolor ciemno przydymiony szary gdy wilgotny, higrofaniczny, szybko wysycha do bardziej słomkowo żółtego lub blado ochrowego pozostając bardziej czerwonawo brązowym na wierzchołku oraz bardziej przydymiono brązowym wzdłuż krawędzi. Powierzchnia czasem drobno marszczona.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętego, zbliżone, cienkie, blade, nakrapiane, nieco oliwkowo zielonawe, z wiekiem stają się ciemno purpurowo szaro czarne, krawędź biaława.
    • Trzon: 40-60(75) mm długości na 3-4(6) mm grubości. Równy do bardziej zwężonego blisko podstawy. Pusty lub rurkowaty i wątły. Szarawy do ochrowego lub jasno brązowego u podstawy.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie czarne, nieco chropowate 12-15 na 7-8,5 µm, eliptyczne, pofałdowane lub brodawkowate.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe. 24-28 x 10-12 µm.
    • Cheilocystydy: (20)24 - 30(38) x (5)7-10 µm, obfite, szyjka częste powyginana a wierzchołki zwykle tępe, cienkościenne i szkliste.
    • Pleurocystydy: Niewiele, lub brak, nie wystają ponad powierzchnię podstawek.

    Siedlisko: Rośnie rozproszony do stadnego.

    Występowanie: Dobrze utrzymane trawy, na trawnikach, w parkach i wokół dobrze utrzymanych budynków. Niektórzy uważają, że istnieje związek między tym gatunkiem a psimi odchodami, lecz nie ma twardych dowodów na poparcie tego. Zbierany był w amerykańskich stanach, Waszyngton, Oregon, Georgia, w kanadyjskim Quebec oraz w Wielkiej Brytanii.

    Sezon: Późne lato do grudnia.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 1,2g
    • Lvl. 2 - 2,1g
    • Lvl. 3 - 3,8g
    • Lvl. 4 - 5,8g
    • Lvl. 5 - 8,0g


    Komentarz: Psilocybina utajona, zgodnie z Ola'h (1969), dlatego słabe. Niektóre, lecz nie wszystkie zbiory tego gatunku zawierają psilocybinę. Różni się od Panaeolus foenisecii kolorem dojrzałych blaszek i zrzutem zarodników, które są mocno ciemno purpurawo szaro czarne.

    Uwagi: Łatwo mylony z Panaeolus cinctulus i może być odróżniony od tego gatunku po swym bardziej dzwonkowatym kształcie kapelusza za młodu i nieco chropowatych zarodnikach.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus papilionaceus

    Panaeolus papilionaceus var. papilionaceus (Bull. ex Fries) Quélet

    Kołpaczek motylkowaty

    synonimy:
    Agaricus calosus
    Agaricus campanulatus
    Agaricus papilionaceus
    Galerula campanulata
    Panaeolus campanulatus
    Panaeolus retirugis
    Panaeolus sphinctrinus


    nieaktywny

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-5 cm, tępo stożkowy do dzwonkowatego lub niemal kulistego w młodości, z wiekiem rozwija się nieznacznie (często do szeroko dzwonkowatego). Suchy, gładki do jedwabistego w młodości, często staje się drobno włoskowy lub widocznie spękany z wiekiem. Czasem z siateczką uniesionych zmarszczek. Białawy, szary, brązowawy, brązowy, lub czerwonawo brązowy, czasem nabiera oliwkowych przebarwień. Krawędź obwieszona białymi, zębopodobnymi fragmentami częściowej zasnówki, przynajmniej w młodości (sprawdź tę cechę na polu, gdyż fragmenty łatwo odpadają do torby).
    • Blaszki: Przyczepione do trzonu, lub odrywające się od niego wraz z dojrzałością. Blisko rozmieszczone do stłoczonych, szarawe gdy młode, lecz szybko pokazują czarne obszary i nabierają cętkowanego wyglądu. Ostatecznie całe czarne z białawymi krawędziami.
    • Trzon: 4-16 cm długości, do 5 mm grubości. Bardziej lub mniej równy, drobno owłosiony, często łamliwy, bardziej lub mniej w kolorze kapelusza, lecz jaśniejszy niż wierzchołek i ciemniejący blisko podstawy w wyniku starzenia lub dotykania.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 11-18,5 na 7,5-12 µm, bardziej lub mniej eliptyczne, z porą rostkową, gładkie, dekstrynoidalne, nie zmieniające koloru w stężonym kwasie siarkowym.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe, stromo zgrubiałe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: Obfite, lekko cylindryczne, często lekko główkowate lub główkowate.

    Siedlisko: Saprobowy, rosnący samotnie do stadnie na krowim i końskim łajnie, pospolity, szeroko rozpowszechniony w Ameryce Północnej, wiosną, latem i jesienią (a zimą w cieplejszych klimatach).

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus tirunelveliensis

    Panaeolus tirunelveliensis (Natarajan & Raman) Ew.Gerhardt


    synonimy:
    Copelandia tirunelveliensis Natarajan & Raman

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Do 2,3 cm szerokości, stożkowy do dzwonkowatego, nagi, kolor niebiesko szary.
    • Blaszki: Dojrzałe blaszki rozmieszczone w odległości do 3 mm, czarne.
    • Trzon: Do 65 x 3 mm, walcowaty, nagi, biały do żółtawo białego, może nie zmieniać koloru po uszkodzeniu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Średnio 11-14 (15) x 8,5-11 x 6,5-8 µm, gładkie, przeźroczyste, wyraźnie spłaszczone. Pora rostkowa równa/wezbrana.
    • Podstawki: Niezmiennie dwuzarodnikowe. Sulfidy (sulphidia) nieobecne.
    • Pleurocystydy: Metuloidy około 43-50 x 13-18 µm, podobne do tych z cyanescens. Metuloidy względnie cienkie, blado brązowawo żółte, zazwyczaj bez kryształków.
    • Cheilocystydy: Nieopisane.



    source - www.mushroomobserver.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus tropicalis

    Panaeolus tropicalis Ola'h

    Kołpaczek tropikalny*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Copelandia tropicalis (Ola'h) Singer & R.A. Weeks

    W naturze rośnie na starym krowim łajnie w wysokiej trawie, w tropikach - na odchodach dzikich zwierząt. Bardzo (może najbardziej) mocny gatunek grzyba psilocybe na ziemi!. Występuje na Hawajach, w centralnej Afryce, i w Kambodży.
    Grzyb ten jest blisko spokrewniony z Panaeolus cyanescens i może być uprawiany w ten sam sposób.
    Bardzo się cieszymy, że możemy wam dostarczyć ten bardzo mocny i rzadki gatunek Panaeolus. Pochodzi on z wysp hawajskich. Wiele lat temu na statkach Pinapple przedostał się na Florydę i stał się rodzimym dla pewnych jej obszarów.
    Ci którzy mają wystarczająco szczęścia by go znaleźć lub legalnie wyhodować ten mocny wyspiarski gatunek Panaeolus z pewnością błogosławieni.
    Przekonaliśmy się, że najlepiej kolonizować go na substracie ryż/wermikulit (perlit) lub siemię/wermikulit (perlit). Skolonizowane ziarno wykorzystać do zaszczepienia starego łajna, a najlepiej łajna zwierząt karmionych słomą. Wszystko okrywamy lekką (cienką) warstwą okrywającą. Dobrze owocnikuje także na kompoście i na słomie. Dotychczas najlepsze rezultaty osiągaliśmy na pasteryzowanym łajnie.
    Muszę powiedzieć, że jestem bardzo zadowolony z tego gatunku, ponieważ jest to jeden z najmocniejszych grzybów jakie do tej pory jadłem, według mnie jest mocny jak azurescens.
    Według wszystkich naszych przyjaciół, którzy próbowali ich w Amsterdamie jest ekstremalnie wizualny... bardzo przyjemnie czysty... klimatyczny... smakowity... i po prostu zapewnia bardzo potężne, kolorowe wycieczki w głąb umysłu. Prosilibyśmy tych którzy go uprawiają o informowanie nas o postępach, byśmy mogli dzielić się doświadczeniem i byśmy mogli ułatwić początkującym hodowcom uprawę tego mocnego gatunku. Chciałbym w tym momencie powiedzieć, że nie jest to grzyb dla początkujących, przeznaczony jest raczej dla hodowców ze średnim lub zaawansowanym poziomem doświadczenia. Nie zrozumcie nas źle, można go uprawiać, ale łatwiej owocnikuje hodowcom posiadającym doświadczenie w uprawie na słomie, łajnie i/lub kompoście. Nie rośnie jak typowy cubensis na ciastkach według metod MMGG czy PF. Według tych poradników kolonizuje, ale nie owocnikuje. Skolonizowany substrat (np. zboże) wykorzystuje się jako zaszczepiacz dla wymienionych wyżej podłoży (łajno, słoma, kompost). Wszystko co mogę powiedzieć to, że grzyb WSTRZĄSA umysłem i duszą.
    Open your mind, because this mushroom is the KIND!!!.

    Sposób uprawy taki sam jak Panaeolus cyanescens.

    Parametry wzrostu:

    Substrat:
    Łajno, słoma, kompost.
    Temperatura:
    kolonizacja/owocnikowanie: 26-29°C / 23-26°C

    source - www.thehawkseye.com

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Panaeolus venezolanus

    Panaeolus venezolanus Guzmán

    Kołpaczek wenezuelski*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Panaeolus annulatus Natarajan & Raman

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-35 mm średnicy, półdzwonkowaty do dzwonkowatego, gładki do nieregularnie spękanego, suchy, brązowawo szary do popielato szarego.
    • Blaszki: Zatokowato wycięte, czarnawo szare lecz cętkowane.
    • Trzon: 45-50 x 2-3 mm, walcowaty do bulwiastawego, pusty, brązowawo szary do czerwonawego, oszroniony blisko podstawy. Pierścień błoniasty, cienki, białawy do czarnawego od zrzutu zarodników.
    • Kontekst: Cienki, szarawy w kapeluszu, brązowawy w trzonie, o nieco mącznym smaku i zapachu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (11-) 12-14,8 x 8,8-9,9 x 7,7-8,5 µm, cytrynokształtne do jajowatawych, z szeroką porą rostkową i grubą ścianką, brązowawe do ciemno brązowych lub czarnawych (KOH).
    • Podstawki: 21,7-30 x 9-11,2 µm, dwu lub czterozarodnikowe, walcowatawe lub gruszkowatawe, szkliste.
    • Pleurocystydy: Brak
    • Cheilocystydy: 24,7-34,5 x 6-9 µm, szkliste, walcowatawe lub pęcherzykowato wydłużone, obfite.
    • Podobłocznia: I trama szkliste.
    • Naskórek: Suchy, utworzony z brązowawych (KOH) pęcherzykowato walcowatych elementów wychodzących z powierzchni.
    • Podskórek: Szklisty. Połączenia zlepne obecne lecz rzadkie.

    Siedlisko: Stadny na krowim łajnie lub na bogatych glebach, na łąkach lasów podtropikalnych. Znany z Wenezueli i być może obecny również w podtropikalnych i tropikalnych regionach Meksyku.

    Przebadany materiał: WENEZUELA, na północ od Mérida, San Javier del Valle, 27 lipiec 1971, Guzmán 9177 (Typ, MER; izotyp, ENCB)

    Omówienie: Dobrze wykształcony pierścień u dorosłych owocników jest dobrą cechą do rozróżnienia tego gatunku od wszystkich pozostałych z tego rodzaju. Jest raczej zbliżony do Panaeolus sphinctrinus (Fr.) Quél., lecz spękany kapelusz, rozmiar zarodników oraz obecność pierścienia odróżniają go od tego gatunku. Panaeolus sphinctrinus nie posiada pierścienia, a trzon ma gładki. Jego zarodniki, zgodnie z Singerem (1960) mają 12,5-14,5 x 8-10 µm, zgodnie z Ola'h (1969) mają 14,5-18 x 10,5-12,6 µm, a zgodnie z Kühnerem & Romagnesi'm (1953) mają 14-18 x 10-12 µm. Guzmán i Pérez Patraca (1972) sprawozdali dwie grupy Panaeolus sphinctrinus z Meksyku, jeden z zarodnikami 12-16,8 x 8,4-12 µm i kolejny z zarodnikami 14-18,2 x 9,8-13,5 µm, i jak wspomnieli, zdaje się, że w regionach podtropikalnych i tropikalnych istnieje jeden Panaeolus sphinctrinus o małych zarodnikach a w regionach umiarkowanych istnieje kolejny o dużych zarodnikach. Panaeolus venezolanus jest zbliżony do tego z tropików i podtropików. Autor zaobserwował nawet w tropikach Meksyku pewne "Panaeolus sphinctrinus" z pierścieniem, lecz niestety ich nie przebadał.
    Kolejnym gatunkiem Panaeolus zbliżonym do Panaeolus venezolanus jest Panaeolus phalaenarum (Fr.) Quél. w znaczeniu Singer (1969), sprawozdanym z Chile i Europy, który także posiada zasnówkę pozostającą jako wąski pierścieniowy pas, lecz ma zarodniki 13,5-17 x 5,5-11,5 x 7,7-9,4 µm. Panaeolus semiovatus (Sow ex Fr.) Lund. Et Nannf. (=Anellaria, Pearson i Dennis), dobrze znany gatunek pierścieniowy roślinności alpejskiej lub górskiej, różni się od Panaeolus venezolanus białym owocnikiem jak również chryzocystydami i rozmiarem zarodników.
    Gatunek ten wraz z innymi Panaeolus spp. oraz Psilocybe cubensis (Earle) Sing. jest stosowany przez studentów w Mérida, Wenezuela, jako narkotyk, który powoduje intoksykacje układu pokarmowego, jak zaobserwował autor na tym obszarze i jak sprawozdał Llorca Izquierdo (1972).

    source - www.mycotaxon.com [7 (2): 221-223]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Conocybe cyanopus

    Conocybe cyanopus (Atkins) Kühner


    synonimy:
    Pholiotina cyanopus (Atkinson) Singer
    Pholiotina cyanopoda (G.F. Atk.) Singer;
    Conocybe cyanopoda (G.F. Atk.) Kühner
    Galerula cyanopus G.F. Atk.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,7-1,2 (2-5) cm szerokości. Półkolisty do wypukłego, z wiekiem zasadniczo wypukły, czasem stożkowy. Gdy wilgotny krawędzie z przeźroczystymi żłobieniami. Ambrowo żółty do cynamonowego lub czerwonawo cynamonowy.
    • Blaszki: Przyrośnięte, gęste i szerokie. Matowo rdzawo brązowe z białymi obrzeżami wzdłuż krawędzi.
    • Trzon: Długość 20-40 mm, grubość 1-1,4 mm.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 6,5-7,5 x 4,5-5 µm. Odcisk rdzawo brązowy.

    Siedlisko: Rozproszony na terenach trawiastych i polach.

    Występowanie: Oregon, Washington i British Columbia, Kanada.

    Sezon: Wiosna, lato i jesień.

    Dozowanie: 40-50 małych okazów, 10 gram świeżych i/lub 1 gram suchych. Gatunek ten rośnie tylko do wysokości 7,5 cm.

    Komentarz: Gatunek ten rośnie w mchu torfowcu w czasie wczesnych wiosennych deszczy, wzdłuż trawiastych obszarów brzegów rzek i strumieni. W ciągu ostatnich 35 lat znalazłem go tylko dwa razy. Posiada blado biały trzon z rozszerzoną podstawą w kolorze niebieskim.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Conocybe kuehneriana

    Conocybe kuehneriana Singer

    Stożkogłówka

    synonimy:
    Conocybe velutipes Singer
    Galera velutipes Velen.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Stożkowy z łatkami drobnych, aksamitno podobnych włókienek na powierzchni.
    • Blaszki: Z cheilocystydami lecytyformicznymi (ang. lecythiform - w kształcie kręgla) o wymiarze 16,5-20 na 7-8,5 µm, główka ≤4-5 µm.
    • Trzon: Z aksamitno podobnymi włókienkami wzdłuż prawie całej długości. Włoski z nieznacznie cebulkowymi podstawami lecz nie komórkami w kształcie kręgla (ang. lecythiform).
    • Zapach: Mączny na ścięciu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno rdzawo brązowe. Żółto brązowe pod mikroskopem, z porą rostkową, 10-12(13) na 6-7 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.

    Siedlisko: Znajdywany w trawie i mierzwie. Czasem w szklarniach na "Mix & Mulch".

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Conocybe smithii

    Conocybe smithii Watling


    synonimy:
    Galera cyanopes

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 0,3-1 (1,3) cm szerokości. Tępo stożkowy, rozszerzający się do niemal płaskiego z wyraźnie widocznym garbkiem. Krawędź przeźroczyście prążkowana na prawie całym dysku gdy wilgotny. Ochrowo śniady do cynamonowo brązowego, higrofaniczny, staje się blado różowawo żółty przy schnięciu.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętych, wkrótce odłączone, ścieśnione do odległawych, wąskie do umiarkowanie szerokich. Blado szarawo żółte na początku, stają się rdzawo cynamonowo brązowe gdy dojrzeją.
    • Trzon: 10-50 (70) mm długości, 0,75-1 (1,5) mm grubości. Równy do nieco powiększonego przy podstawie, kruchy. Białawy, staje się nieco blado żółtawo brązowy, bardziej szary przy podstawie. Powierzchnia pokryta na początku drobnymi włókienkami lecz wkrótce gładki po całości. Częściowa zasnówka cienka do nieobecnej.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: (6,5) 7-9 na 4-4,5 (5) µm. Rdzawo brązowe w zrzucie.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 20-40 na 9-15 µm.

    Siedlisko: Rozproszony do licznego w mchu, na i koło torfowisk, oraz w wilgotnych mokrych miejscach.

    Występowanie: Sprawozdawany z Waszyngtonu, Oregonu, oraz Michigan, prawdopodobnie bardziej rozpowszechniony. Nie znany z Europy.

    Sezon: Wiosna, lato i jesień.

    Dozowanie: Zakładając mały rozmiar tego gatunku i jego makroskopowe podobieństwo do Conocybe cyanopus, myślę, że 40-50 małych okazów, 10 g świeżych i/lub 1 gram suszonych byłby mniej więcej tą samą dawką co Conocybe cyanopus. Gatunek ten zdaje się owocnikować w mniejszych rozmiarach niż Conocybe cyanopus. (za www.mushroomjohn.org)

    Komentarz: Prawdopodobnie aktywny, biorąc pod uwagę reakcję niebieszczenia, i zawiera do 0,80% baeocystyny (Repke et al. 1977). Geograficzny zasięg tego gatunku jest prawdopodobnie o wiele rozleglejszy niż wskazuje obecnie literatura. Gatunek ten można znaleźć na mechowych obszarach mokrych pól. Wizualnie jest on trudny do odróżnienia od Conocybe cyanopus. Mikroskopowo, te dwie taksy można oddzielić poprzez rozmiar zarodników.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Galerina steglichii




    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 7-13 x 2-3 mm.
    • Blaszki: (10) 13-15 mm.
    • Trzon: 12-23 x 0,8-2,2 mm. Walcowaty.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8,5-10 x 5,5-8 µm. Odcisk zarodników rdzawo pomarańczowo brązowy.

    Siedlisko: Znaleziony w szklarni w Niemczech.

    Występowanie: Prawdopodobnie w klimacie tropikalnym, ponieważ znaleziono go tylko raz w cieplarni w Niemczech.

    Sezon: Ciepły i po opadach deszczu, w klimatach tropikalnych?

    Dozowanie: Nieznane. I nie zalecane, ze względu na jej pokrewieństwo ze śmiertelnie trującymi gatunkami Galerina.

    Komentarz: Galerina steglichii jest niewielkim niebieszczącym gatunkiem tropikalnym(?), odkrytym niedawno w szklarni ogrodów botanicznych Regensburg w Bavarii (GFR). Pan Besl odnotował w nim występowanie zarówno psilocybiny jak i psylocyny. W 1994 zanalizował go również pan Gartz. Został ochrzczony na cześć Wolfgang'a Steglich'a, chemika, który przeprowadził wiele badań na innych grzybowych barwnikach. Gartz odkrył w tym gatunku zarówno psilocybinę, psylocynę jak i niewielkie ilości baeocystyny sięgające przedziału od 0,05% do 0,14% w suchej masie.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus aeruginosus

    Gymnopilus aeruginosus (Peck) Singer

    Łysak grynszpaniejący*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Pholiota aeruginosa Peck

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-23 cm szeroki. Wypukły z wywiniętą krawędzią, z wiekiem szeroko wypukły. Różne kolory. Od spłowiałego niebieskawo szaro zielonego do pstrokato zielonego i żółtego, higrofaniczny, bury gdy suchy. Powierzchnia pokryta płowymi łuskami, ciemno brązowymi z wiekiem. Miąższ blady do białawego, z odcieniami zielonkawymi do spłowiale niebieskawych, po wyschnięciu staje się żółtawy.
    • Blaszki: Przyłączenie szerokie do wąskiego do nieznacznie zbiegającego na trzon, blaszki często odrywają się od trzonu, kremowo płowożółte do jasno pomarańczowawych, zbliżone do stłoczonych, szerokie, często z nieregularnymi krawędziami.
    • Trzon: 30-120 mm długości na 4-40 mm grubości, w kolorze podobnym do kapelusza. Powierzchnia pokryta spłaszczonymi włókienkami, szybko zanikającymi, gładki, nieznacznie żłobiony, w młodości lity z wiekiem staje się pusty. Częściowa pajęczynowata zasnówka, żółtawa, wątła, wcześnie zanikająca i pozostawiająca włókienkowatą strefę pierścieniową w górnej części trzonu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie rdzawo brązowe do rdzawo pomarańczowych do czerwonawo cynamonowych, od przodu elipsoidalne, z boku niesymetryczne, 6-9 na 3,5-4,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Rzadkie, 23-35 na 5-7 µm.
    • Cheilocystydy: 20-38 na 5-9 µm. Butelkowate do brzuchatych i przeważnie główkowate.

    Siedlisko: Rosną gromadnie do wiązkowo, na twardym drewnie i igliwiu, czipsach drzewnych, trocinach i pniakach od maja do września na znacznej części Stanów Zjednoczonych (Kalifornia, Oregon, Waszyngton, Idaho, Michigan, Tennessee, Ohio, i Pennsylvania), od środkowej do północnej Europy i w Japonii.

    Komentarz: Umiarkowanie aktywny. Aktualnie niedużo ludzi eksperymentuje z tymi grzybami, prawdopodobnie dlatego, że ogólnie nie były znane jako aktywne. Mogą zawierać związki inne niż psilocybina, lecz blisko spokrewnione, które potęgują doświadczenia konsumenta. Ten wielki Gymnopilus ma gorzki smak i rumieni się niebieskimi odcieniami. U okazów z Pacific Northwest odczuwany był nieznacznie oleisty, mączny zapach z nutami anyżu.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus braendlei

    Gymnopilus braendlei (Peck) Hesler



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 4 cm. Półkolisty, staje się wypukły. Brzeg zawinięty, staje się nieregularnawy. Na początku w kolorze czerwonego wina. Pękający na kępkowane włókienka w kolorze czerwonego wina. Włókienkowy na krawędzi. Skórka na początku różowa, staje się żółta lecz pozostaje różowa na dysku.
    • Kontekst: Białawy/różowy. U osobników niedojrzałych barwiący się na różowo. Miejscami barwiący na zielono.
    • Blaszki: Zatokowato wycięte, krótko zbiegający ząb. Jasno żółte u młodych okazów. Z wiekiem stają się rdzawo nakrapiane. Płowe, ochrowo pomarańczowe wraz z dojrzałością. Kosmkowate. U niedojrzałych okazów biała pajęczynowata częściowa zasnówka.
    • Trzon: 4cm x 7mm. Zwężający się do żółtej, cebulowatej podstawy. Na początku różowy, staje się żółty od podstawy wzwyż lecz pozostaje różowy przy szczycie. Pokryty brązowymi przylegającymi włókienkami. Włókienka białe powyżej wierzchołka. Nietrwała zasnówka szybko zanika. Wypchany pusty. Kontekst białawy, barwiący na różowo u niedojrzałych okazów. Szczyt ciemnieje dramatycznie po uszkodzeniu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Wyraźnie ochrowo pomarańczowe. Zarodniki 6 x 8,5 x 4,5-5 µm, elipsoidalne do jajowatych w widoku z przodu, dekstrynoidalne, brodawkowane, brak pory rostkowej.
    • Pleurocystydy: 22-33 x 6-7 µm.
    • Cheilocystydy: 20-34 x 3-7 µm, kaulocystyd brak, połączenia zlepne obecne.

    Sezon: Od czerwca do listopada.

    Siedlisko: Gymnopilus braendlei rośnie na martwych drzewach twardych i prawdopodobnie iglastych, jest rozpowszechniony we wschodnich Stanach Zjednoczonych. Obecny również w zachodnich Stanach Zjednoczonych. Samotny do stadnego lub w małych grupkach.

    Niebieszczenie: Zielone lub niebieskie zasinienie u podstawy i na trzonie, zielone kropki na trzonie prawdopodobne.

    Uwagi: Inne gatunki: Gymnopilus punctifolius, Gymnopilus palmicola, Gymnopilus luteoviridis, Gymnopilus valipides, Gymnopilus liquiritiae, Gymnopilus viridans.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus cyanopalmicola

    Gymnopilus cyanopalmicola Guzm. & Dáv



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Wypukły do rozwiniętego, na długości obniżony, rosnący w wiązkach, 2,5 cm szerokości; powierzchnia sucha, złuszczająco-łuskowata, rdzawy do ochrowego, krawędź równa, niepożłobiona.
    • Blaszki: Przyrośnięte, ciasnawe, szerokie, na długości brzuchate, rdzawe przy dojrzałości;
    • Trzon: Cylindryczny, nieco włókienkowaty, jednokolorowy (subconcolorous) lecz bledszy, lity, mięsisty, wewnątrz żółtawy, 3-5cm długości, 3-5mm grubości. Zasnówka silnie rozwinięta, blado żółtawa, obrączkowawa (subannulate).

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Elipsoidalne, rdzawe, kolczasto-punktowane 10 x µm.

    Sezon: Marzec do września.

    Siedlisko: Gymnopilus palmicola rośnie na kłodach palm i na żywych orchideach. Został znaleziony na Kubie, w Meksyku, oraz na Florydzie. Rośnie samotnie do stadnego lub w małych grupkach.

    Niebieszczenie: Zielone lub niebieskie zasinienie u podstawy i na trzonie, zielone kropki na trzonie prawdopodobne.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 1,5g
    • Lvl. 2 - 2,8g
    • Lvl. 3 - 4,4g
    • Lvl. 4 - 7,2g
    • Lvl. 5 - 10,0g


    Uwagi: Inne gatunki: Gymnopilus punctifolius, Gymnopilus palmicola, Gymnopilus luteoviridis, Gymnopilus valipides, Gymnopilus liquiritiae, Gymnopilus viridans.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus junonius

    Gymnopilus junonius (Fr.) P.D.Orton (1960)

    Łysak wspaniały

    synonimy:
    Agaricus aureus Bull. (1782)
    Agaricus junonius Fr. (1821)
    Lepiota aurea Gray (1821)
    Pholiota junonia (Fr.) P.Karst. (1879)
    Pholiota grandis Rea (1903)
    Pholiota spectabilis var. junonia (Fr.) J.E.Lange (1940)
    Gymnopilus spectabilis var. junonius (Fr.) Kühner & Romagn. (1953)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Duży, do 180 mm szerokości, zazwyczaj zdecydowanie wypukły, powierzchnia sucha z małymi łuskami na krawędziach. Kolor jasny, zazwyczaj jakiś odcień pomarańczowego, oscylujący od płowożółtego do jasno żółtego, z wiekiem staje się rdzawy. W smaku bardzo gorzki.
    • Blaszki: Zbliżone do stłoczonych. Kolor blado żółty do pomarańczowo żółtego, z wiekiem rdzawy.
    • Trzon: 8-10 mm długości, 6-16 mm przy wierzchołku, maczugowaty lub zwężający się ku dołowi, w kolorze kapelusza. Szczątkowe pozostałości zasnówki tworzą przy szczycie trzonu niemal błoniastą lub włóknistą strefę.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-10,2 x (4,5-) 6,6-7,3 µm. Odcisk zarodników rdzawo brązowy do pomarańczowo brązowego w wodorotlenku potasu.

    Siedlisko: Rośnie pojedynczo na pniakach, kłodach, lub na martwych lub żywych drzewach, czasami naziemnie, wyrasta z zagrzebanego drewna zarówno iglastego jak i liściastego.

    Występowanie: Gatunek ten jest rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych, Europie i w niektórych rejonach Australii.

    Sezon: Owocnikuje od lata do zimy, w zależności od lokalizacji i pogody.

    Dozowanie: Wymagane są duże ilości tego gorzkiego grzyba.

    Komentarz: Ta czasem powszechna nazwa gatunku została obecnie zmieniona na Gymnopilus junonius. Jest to poprawna nazwa dla "Gymnopilus spectabilis", według taksonomów i mikologów. W smaku jest bardzo gorzki i by uzyskać pożądany efekt trzeba skonsumować dużą ilość. W Japonii grzyb ten znany był przez wieki jako 'wa-rai-take' Waraitake (rozśmieszający grzyb) i/lub 'O-Wa-rai-take' (duży rozśmieszający grzyb).

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus liquiritiae

    Gymnopilus liquiritiae (Persoon: Fries) Karsten

    Łysak szerokoblaszkowy


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2-8 cm średnicy; początkowo wypukły, staje się z wiekiem prawie płaski do niemal garbkowanego, suchy, gładki, kolor rdzawo brązowy do pomarańczowego, krawędź równa, na długości pożłobiona (wyraźnie małymi liniami, rowkami lub prążkami), z wiekiem nieco pękająca, miąższ jasno żółty do jasno pomarańczowego.
    • Blaszki: Zbliżone do stłoczonych, szerokie, krawędzie kosmkowate, żółtawe lub jasno pomarańczowe, w końcu pomarańczowe; czasem z czerwono brązowymi plamkami.
    • Trzon: (1) 3-7 cm długości; (2) 3-8 (10) mm grubości; mniej lub bardziej równy, lub zwężający się w którymś kierunku; czasem nieznacznie, nawet poza środek; gładki lub drobno włóknisty; białawy do jasno pomarańczowego; grzybnia u podstawy trzonu w kolorze żółtawym lub rdzawym. Brak częściowej zasnówki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Rdzawo brązowe 7-8,5 (10) x 4-5,5 µm, eliptyczne; obecne pleurocystydy (niepozorne), cheilocystydy, pileocystydy i kaulocystydy.

    Sezon: Podobnie jak inne gatunki Gymnopilus występuje od późnego lipca do listopada, lecz tak naprawdę zależy to od warunków.

    Siedlisko: Gymnopilus liquiritiae jest grzybem powszechnie występującym półkępkami na butwiejącym drewnie szpilkowym, w regionach południowych zdaje się preferować martwe drzewa liściaste. Tak jak Gymnopilus junonius występuje na butwiejącym drewnie, zarówno drzew twardych oraz szpilkowych. Głównie występuje na szpilkowych. Potrafi rosnąć na świeżo padłych drzewach mających czasem rok, lecz preferuje starsze kłody, zwalone drzewa oraz zrębki drzewne. Saprofityczny na butwiejącym drewnie zwalonych drzew twardych (zwłaszcza na południu) oraz szpilkowych (zwłaszcza na północy i zachodzie); rośnie samotnie lub stadnie; szeroko rozpowszechniony; lato i jesień. Pojedynczo lub w kępkach, owocnikujący czasem w wielkiej ilości na zrębkach drzewnych.

    Niebieszczenie: Kapelusz sinieje na niebiesko lub zielono po uchwyceniu lub ma już niebieskie lub zielone plamki. Podstawa sinieje na niebiesko lub zielono tak jak w niektórych przypadkach trzon.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 1,5g
    • Lvl. 2 - 2,8g
    • Lvl. 3 - 4,4g
    • Lvl. 4 - 7,2g
    • Lvl. 5 - 10,0g


    Uwagi: Jedną z odróżniających cech kluczowych jest brak częściowej zasnówki.
    Inne gatunki: Gymnopilus punctifolius, Gymnopilus palmicola, Gymnopilus luteoviridis, Gymnopilus valipides, Gymnopilus viridans.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus luteofolius

    Gymnopilus luteofolius (Peck) Singer



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Duży, powyżej 180 mm szerokości, zazwyczaj rozpostarty, powierzchnia sucha z niewielkim łuskowaniem na krawędzi. Kolor jasny, zazwyczaj jakiś odcień pomarańczowego z przedziału od szarożółtego do płowożółtego, z wiekiem przechodzącego w rdzawy. W smaku bardzo gorzki.
    • Blaszki: Zbliżone do stłoczonych. Kolor jasno żółty do pomarańczowo żółtego, z wiekiem staje się rdzawy.
    • Trzon: 8-10 mm długości, 6-16 mm przy szczycie, zgrubiały lub zwężający się ku dołowi, w kolorze kapelusza. Szczątkowe pozostałości zasnówki tworzą przy szczycie trzonu niemal błoniastą lub włóknistą strefę.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 5,5-8,5 x 3,5-4,5 µm, eliptyczne, chropowate, dekstrynoidalne. Odcisk zarodników rdzawo brązowy do pomarańczowo brązowego w wodorotlenku potasu.

    Siedlisko: Ten zbiór Gymnopilus luteofolius występował naziemnie, wyrastając ze szczap drzewnych na polanie.

    Występowanie: Gatunek ten został zebrany i sfotografowany przez Jim'a Smith'a w Deception Pass w stanie Waszyngton. Wykorzystywane za pozwoleniem Steven'a Peele'a z FMRC.

    Sezon: Owocnikuje od lata do zimy, w zależności od lokalizacji i pogody.

    Dozowanie: Dawkowanie w tym momencie nie jest znane. Niektórzy użytkownicy sugerowali, że potrzebne są duże ilości tego gorzkiego grzyba dla pożądanych efektów psiloforycznych, lecz trzeba dmuchać na zimne. Spróbuj 1-2 małe do średnich by znaleźć pożądaną dawkę.

    Komentarz: Jest to grzyb bardzo gorzki w smaku i by uzyskać pożądany efekt trzeba skonsumować dużo lub kilka okazów.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus luteoviridis

    Gymnopilus luteoviridis (Thiers) (1959)

    Łysak pomarańczowawozieleniejący*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2,5-4 cm średnicy, umiarkowanie gruby (4-5 mm), wypukły do półdzwonkowatego z podwiniętą krawędzią gdy młody, staje się niemal płaski. Słomkowo żółty do musztardowo żółtego, gładki, w widoczny sposób włókienkowaty, z bladymi żółtobrązowymi łuseczkami wzdłuż krawędzi i stający się oliwkowy blisko środka kapelusza, miąższ tego samego koloru, co powierzchnia. Plamiący na zielonkawo w miejscu uszkodzenia.
    • Blaszki: Przyrośnięte do wyciętych z krótkim zbiegającym zębem, cienkie, ciasne do odległawych, kremowo płowe do ciemnożółtych, z wiekiem stają się rdzawo brązowe, krawędzie w tym samym kolorze, co powierzchnia blaszki.
    • Trzon: 4-6 cm x 0,3-0,5 cm, zwężający się nieznacznie przy wierzchołku, wypchany do pustego, powierzchnia sucha, nagi, pionowo prążkowany, żółtawo płowy, barwiący na zielonkawo przy przenoszeniu lub z wiekiem, częściowa zasnówka formuje czasem słabą włókienkowatą strefę pierścieniową w pobliżu wierzchołka.
    • Zapach: Niecharakterystyczny. Smak gorzki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 5,5-7 x 4-5 (5,5) µm elipsoidalne w widoku z przodu, dekstrynoidalne, pomarszczono szorstkie, brak pory rostkowej. Odcisk zarodników rdzawo brązowy.
    • Pleurocystydy: Obecne.
    • Cheilocystydy: Obecne. Pileocystyd i kaulocystyd brak. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Gymnopilus luteoviridis występuje stadnie do wiązkowego na pniakach dębowych i drewnach twardych od sierpnia do listopada. Jest szeroko rozpowszechniony na wschodzie Ameryki Północnej.

    Niebieszczenie: Podstawa i trzon niebieszczą na niebiesko lub zielono.

    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus luteus

    Gymnopilus luteus (Peck) Hesler)

    Łysak pomarańczowy*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]

    synonimy:
    Pholiota lutea

    Omówienie: Gymnopilus luteus zwany również "żółty gymnopilus" jest szeroko rozpowszechnionym grzybem wschodnich Stanów Zjednoczonych, zawiera psilocybinę i psylocynę. Często mylony jest z Gymnopilus junonius.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 5-10 (15) cm, wypukły do niemal płaskiego z podwiniętą krawędzią, która nieco zwisa nad blaszki. Płowo żółty do ciepło płowo pomarańczowego, często nieco ciemniejszy blisko środka, suchy, jedwabisty lub drobno kłaczkowato-włókienkowaty, czasem kłaczkowato-łuseczkowaty blisko środka, miąższ jędrny, blado żółty. Barwiący na pomarańczowo brązowawo lub czasem niebieskawo zielono w miejscu uszkodzenia lub z wiekiem.
    • Blaszki: Wycięte, cienkie, ciasne, blado żółte, stają się rdzawo brązowe z wiekiem.
    • Trzon: 4-8 (9) cm długości na 0,5-1,5 cm grubości, równy do nieco powiększonego na dole, lity, jędrny, w kolorze kapelusza, wykształcający żółtawo rdzawe plamy przy przenoszeniu, z drobnymi włoskami, częściowa zasnówka formuje zazwyczaj kruchy błonkowatawy pierścień lub włókienkowatą strefę pierścieniową w pobliżu wierzchołka. Barwiący na pomarańczowo brązowawo lub czasem niebieskawo zielono w miejscu uszkodzenia lub z wiekiem.
    • Zapach: Przyjemny. Smak gorzki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 6-9 x 4-5 (5,5) µm znikomo gruzełkowate, eliptyczne, dekstrynoidalne, powierzchnia drobno chropowata, brak pory rostkowej. Odcisk zarodników rdzawo brązowy.
    • Pleurocystydy: Obecne
    • Cheilocystydy: Ledwie wystające poza podstawkę, różnie ukształtowane. Kaulocystydy nieobecne. Połączenia zlepne obecne.

    Siedlisko: Gymnopilus luteus występuje pojedynczo do stadnego lub w małych gromadkach na martwych drzewach liściastych i być może iglakach, czerwiec - listopad, szeroko rozpowszechniony we wschodniej Ameryce Północnej.

    Niebieszczenie: Zielone lub jasno niebieskie zasinienie na podstawie i być może na kapeluszu.

    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus punctifolius

    Gymnopilus punctifolius (Peck) Singer

    Łysak listnokropy*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2016) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 2,5-10 cm w poprzek, wypukły, staje się bardziej płaski z podwiniętą krawędzią; pączki różowo brązowo liliowe, następnie blado zielonkawe lub niebieskawo zielone, mieszane żółte i niebieskie; suchy, nieco włoskowy lub łuszczący się wokół dysku, z wiekiem staje się gładki.
    • Blaszki: Przyrośnięte do zatokowato wyciętych, zbliżone do odległawych, szerokie; oliwkowo żółte gdy młode, z wiekiem stają się nakrapiane żółtymi lub rdzawo czerwonymi plamkami, zwłaszcza na krawędziach.
    • Trzon: 100-150 x 5-10 mm, wypchany następnie pusty; w tym samym kolorze co kapelusz, barwiący się wewnątrz na żółto brązowawo lub oliwkowo ochrowo; falisty, pomarszczony. Brak zasnówki. Miąższ cienki na krawędzi; zielonkawo żółty.
    • Zapach: Przyjemny, nie charakterystyczny. Smak bardzo gorzki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 4-4,5 x 3,5-4 µm, głównie jajowate lub jajowatawe, w widoku z przodu nieco krótko elipsoidalne, z profilu trochę niesymetryczne, brodawkowane do nieco szorstkowych, z dziubkowatą "pępnią" (hilum, pępnia-nom. nov.), bez pory rostkowej, dekstrynoidalne.
    • Podstawki: 27-34 x 5-7 µm, czterozarodnikowe. Bazydiole 23-30 x 3,5 µm zgrubiałe brązowe.
    • Pleurocystydy: 27-43 x 3-5 µm, wysmukło brzuchate, główkowate bezbarwne.
    • Cheilocystydy: 20-30 x 3-4 µm brzuchate, główkowate, znacznie rzadziej nitkowate.
    • Trama: Blaszek równolegława, strzępki 4-8 µm szerokości. Trama trzonu promieniowa. Skórka, płożąca się strefa brązowych strzępek, posiadająca kępki cienkich, wyprostowanych, włókienkowych do brzuchatawych, główkowatych pileocystyd 36-57 x 1,5-3 µm. Połączenia zlepne obecne. Trama trzonu i blaszek czerwonawo niebieska w KOH i w odczynniku Melzera; obłocznia ciemno czerwona w KOH. Kaulocystydy 18-42 x 4-7 µm, w kształcie kolby lub brzuchate, szyjka często wysmukła, główkowate lub znacznie częściej nie-główkowate, formujące pęczek. W tramie blaszek obecny jest żółty pigment rozpuszczalny w KOH.

    Sezon: Od sierpnia do grudnia.

    Siedlisko: Na iglastych szczątkach drzewnych, i bogatej próchnicy. Idaho, Waszyngton, Oregon, i Kalifornia. Gymnopilus purpuratus rośnie samotnie do stadnego lub w małych kępkach.

    Niebieszczenie: Zielone lub niebieskie zasinienie przy podstawie i na trzonie, zielone plamki na trzonie prawdopodobne.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 1,5g
    • Lvl. 2 - 2,8g
    • Lvl. 3 - 4,4g
    • Lvl. 4 - 7,2g
    • Lvl. 5 - 10,0g


    Uwagi: Opis cech charakterystycznych oparty jest na badaniu rodzaju Cortinarius punctifolis pk. Smith rozpoznał, że gatunek ten i Flammula subviridis Murril'a były jednym i tym samym. Kolory trzonu, i kropkowane blaszki, oraz nitkowate pileocystydy są charakterystyczne. Wiele z suszonych basidiokarp zachowuje odcienie niebiesko zielone do zielonych.
    Inne gatunki: Gymnopilus palmicola, Gymnopilus luteoviridis, Gymnopilus valipides, Gymnopilus liquiritiae, Gymnopilus viridans.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus purpuratus

    Gymnopilus purpuratus Gymnopilus purpuratus (Cooke & Massee) Singer

    Łysak purpurowy*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 20-50 mm szerokości, czerwonawo-brązowy, z małymi, uniesionymi, gęsto występującymi łuskami, szczególnie wraz z wiekiem, nie jest lepki, wypukły, tępy lub brodowkowo wklęśnięty z niewielkim pępkiem pośrodku.
    • Blaszki: Nieznacznie oblankowane, zbliżone, zaokrąglone, przyrośnięte. Żółte (nankinowe do pierwiosnkowych).
    • Trzon: 25-55 x 3-9 mm. Brązowy (brązowo-czerwony) pokryty włókienkami. Z wiekiem równy i oprószony zarodnikami. Fioletowawy, często zanikający, mięsisty, u większości gatunków,w miejscu, w którym został dotknięty lub zadrapany, pokazuje niebieskie plamki lub obszary. Zasnówka gruba i czarna.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-9-11 x 4,8-5,5-6 µm brodawkowane na obwodzie, bez łysinki i bez pory rostkowej. Odcisk pomarańczowy.

    Siedlisko: Stadny na zbutwiałym drewnie.

    Występowanie: Australijska Strefa Roślinna, Chile, Argentyna, Wielka Brytania i Niemcy.

    Sezon: Miesiące jesienne.

    Dozowanie: Nieznane, ale biorąc pod uwagę duży rozmiar tego grzyba, powinno się uważać podczas jego konsumpcji.

    Komentarz: Gatunek ten po raz pierwszy został zidentyfikowany w Australii przez mikologa Johna'a Burton'a Cleland'a jako Flammula Purpurata (wywodzący się od łacińskiego Purpuratus - przyodziany w purpurę). Cleland opisał ten gatunek, jako odnajdywany na opadłych pniach drzew. Gymnopilus purpuratus jest grzybem blaszkowym odnajdywanym w australijskiej strefie roślinnej. Zbierany był również w Chile i identyfikowany przez Singer'a w 1951, który to znalazł go również w Kew Gardens w Surrey. Gatunek ten z łatwością niebieszczy, w smaku jest bardzo gorzki i prawdopodobnie jest halucynogenny. Chemiczna analiza kolekcji z Niemiec przeprowadzona w 1992 roku przez dr. Jochen'a Gartz'a z uniwersytetu w Leipzing i innych wykazała wysoki poziom psylocyny i niski poziom baeocystyny. Dr. Gartz napisał, że "od 1983 gatunek ten był obserwowany na stertach świńskiego łajna i szczap drzewnych w regionie Rostock, Northern G.D.R. (Niemcy Wschodnie). Wygląda na to, że gatunek ten został wprowadzony (do Niemiec) wraz z argentyńskim zbożem wykorzystywanym jako pasza dla świń." Gartz odnotował również, że gatunek ten plami na niebiesko w wyniku dotyku i odkrył, że pozbawiony jest innych tryptamin, muskaryny i mocznika.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus sapineus

    Gymnopilus sapineus (Fr.) Maire

    Łysak drobnołuskowy

    synonimy:
    Agaricus sapineus Fries (1815)
    Flammula sapinea (Fr.) P. Kumm.
    Dryophila sapinea (Fr.) Quél.
    Fulvidula sapinea (Fr.) Romagn.
    Pholiota sapinea s. auct.

    Omówienie: Gymnopilus sapineus jest małym gatunkiem Gymnopilus znajdowanym na drewnie iglaków. Dysponuje gładkim lub łuskowatym kapeluszem, który waha się od żółtawego do śniadego lub czerwonawo brązowego, bardzo kruchego i szybko tracącego pajęczynowatopodobną częściową zasnówkę, ma skórzasty trzon, który ciemnieje przy przenoszeniu lub z wiekiem, i zarodniki o długości 6,5-10 µm.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 30-50 mm średnicy, dzwonkowato-stożkowy, wypukło-płaski do płaskiego, krawędź zagięta ku dołowi, nastroszono-kłaczkowaty do łuseczkowatego, suchy, złotożółty, pomarańczowo-żółty lub brązowo-pomarańczowo-żółty.
    • Blaszki: Przyrośnięte, z czasem zatokowato wycięte ze zbiegającym zębem, ciasne, szerokie, kremowożółte, pomarańczowożółte, ostatecznie rdzawo-brązowe, krawędzie lekko strzępiaste.
    • Trzon: 20-70 x 4-7 mm, bardziej lub mniej jednolity, centralny, włókienkowaty, białawy do koloru tego samego co kapelusz, sporadycznie poplamiony czerwonawo brązowo po obtłuczeniu, lity do pustego. Zasnówka nie zaobserwowana (żółtawa, rzadka i przelotna w znaczeniu Heslera, 1969).
    • Kontekst: Żółty. KOH barwi kapelusz na ciemno czerwonawo brązowo w suchym materiale.
    • Zapach: Przyjemny, smak gorzki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 7,2-9,6 (-10) x 4,8-6 (6,4) µm, elipsoidalne, z grubawą ścianką, brodawkowane, bez pory rostkowej, pomarańczowo żółto brązowe, dekstrynoidalne (ciemne pomarańczowo brązowe w odczynniku Melzer'a).
    • Podstawki: 23,2-32 x 5,6-8,8 µm, czterozarodnikowe, kilka dwuzarodnikowych, sterygmy o długości 0,8-4 µm, maczugowate, z centralnym przewężeniem lub bez, szkliste lub z żółtą lub żółto brązową zawartością.
    • Pleurocystydy: 18,4-27,2 x 4,4-8,8 µm, wierzchołek 3,2-5,6 µm średnicy, brzuchate lub butelkowate, niegłówkowate lub główkowatawe, niektóre ze ścianką pogrubiającą wierzchołek, szkliste lub z żółtą lub żółto brązową zawartością.
    • Cheilocystydy: (16-) 20,8-40 x 4,8-8 µm, wierzchołek o średnicy 3,2-7,2 µm, butelkowate, walcowato brzuchate lub walcowate, wiele poprzecznie nadmuchanych, z długą lub krótką szyjką, główkowate lub główkowatawe, bardzo niewiele niegłówkowatych, szkliste lub z żółtą lub pomarańczowo żółtą zawartością.
    • Trama: Hymenoforowa równolegława, strzępki żółtawe. Trama kapelusza promienista, strzępki o cienkiej lub grubawej ściance, żółtawe. Skórka z płożących strzępek o średnicy 4,4-11,2 µm, czasem pogrupowane w wiązki półwyprostowanych lub wyprostowanych strzępek lub pileocystyd. Pileocystydy 36-44 x 6,8-8,8 (-12,8) µm, maczugowate lub brzuchato-dziobiaste, ścianki inkrustowane pigmentem lub nie. Kaulocystydy 23,2-72,8 x 2,4-6,5 (-9,2) µm, walcowate lub nitkowate, niektóre poprzecznie nadmuchane, główkowatawe do główkowatych, czasem ze ścianką pogrubiającą wierzchołek, szkliste lub z żółtą lub jasno żółto brązową zawartością, obecne w wierzchołku trzonu, w pęczkach. Połączenia zlepne obecne. Z mlecznymi strzępkami. Po umieszczeniu w KOH, żółty barwnik się rozpuszcza.

    Siedlisko: Samotny, stadny do wiązkowatego na pieńkach lub butwiejącym drewnie, w lasach iglastych (USA) lub sosnowo bukowych (Meksyk).

    Przebadany materiał: MEKSYK: Stan Oaxaca, magistrat San Juan Mixtepec, 14 km na zachód od San Juan Mixtepec, Tejocotes, 4 wrzesień 1989, Guzmán-Dávalos 4977 (IBUG). USA: Idaho, Valley Co., Payette Lakes, 28 czerwiec 1958, Smith 58394 (MICH); Stan Waszyngton, 1969, Hatfield 3 (MICH).

    Komentarz: Gatunek ten odróżniany jest po kolorze i ornamentyce kapelusza, po obecności cystyd oraz po promienistej tramie kapelusza. Kaulocystydy materiału meksykańskiego są krótsze i szersze niż te zaobserwowane w gatunku Smith 58394, lecz obie są w obrębie gatunku. Jest blisko spokrewniony z Gymnopilus penetrans, lecz ten posiada bezwłosy kapelusz, zarodniki brodawkowane, nieobecne pileocystydy i generalnie żółty barwnik nie rozpuszcza się po umieszczeniu w KOH. Gymnopilus sapineus jest gatunkiem powszechnie przytaczanym w literaturze, i znany jest z Ameryki Północnej i Południowej, z Europy, Afryki, Azji oraz Australii (Cooke, 1884-1886; Bresadola & Saccardo, 1899; Kauffman, 1918; Bresadola, 1927; Maire, 1933; Konrad & Maublanc, 1948; Kühner & Romagnesi, 1953; Hesler, 1969; Gilbertson, 1974; Guzmán, 1977-B; Pegler, 1977; Moser, 1983; Natarajan & Raman, 1983; Lindsey, 1988; Singer, 1986; Bon, 1987; Höiland, 1990); jednakże, aż do teraz był nieznany w Meksyku.

    source - www.mycotaxon.com [59: 64-66]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus subpurpuratus

    Gymnopilus subpurpuratus Guzmán-Dávalos & Guzmán

    Łysak purpurowawy*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 18-53 mm szerokości, wypukły, płasko-wypukły do płaskiego, ostatecznie podniesiony, suchy, nastroszony do przylegająco-łuseczkowatego, zwłaszcza na dysku, małe łuseczki lub włókienka są czerwonawo brązowe do purpurowych, kolor tła do pomarańczowo żółtawego, jasno czerwonawo żółtego lub purpurowo żółtego, łuseczki z wiekiem czasem zanikają, krawędź cała z rdzawo-brązowymi pajęczynowymi resztkami częściowej zasnówki; powierzchnia kapelusza barwi na zielono po obtłuczeniu.
    • Blaszki: Przyrośnięte ze zbiegającym zębem lub bez, do półzbiegających, zbliżone, szerokie do brzuchatawych, żółte do rdzawo pomarańczowych lub rdzawo brązowych przy dojrzałości, krawędź cała do mączystej, żółtawa.
    • Trzon: 10-30 x 2-6 (-9) mm, centralny do niecentrycznego, równy, nieco szerszy przy podstawie, złożony jak "L" lub prostawy, włókienkowaty, szarawo biały z purpurowymi lub czerwonawymi plamami, lity do pustego. Zasnówka pajęczynowata, rdzawo brązowa, tworząca niepozorny wierzchołkowy włókienkowaty pierścień.
    • Kontekst: Białawy do żółtawo-białawego. KOH barwi kapelusz oliwkowo zielonymi plamkami o purpurowych krawędziach; na blaszkach na żółtawo brązowo; na trzonie na purpurowo brązowo do niemal czarnego, a na kontekście na zielonkawo żółto.
    • Zapach: Mączny i słodki, smak gorzki.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Rdzawo brązowe w masie, 6-8 x 4-4,8 µm, elipsoidalne, brodawkowane, pora rostkowa nieobecna, żółtawo pomarańczowo brązowe, z refraktującą zawartością, dekstrynoidalne.
    • Podstawki: 19,2-24 x 5,6-7,2 µm, dwu lub czterozarodnikowe, maczugowate lub walcowatawe, niektóre z przewężeniem po środku, z ziarnistą, żółtawo szarą zawartością, sterygmy o długości 1,6-4 µm.
    • Pleurocystydy: Nieobecne.
    • Cheilocystydy: 16,8-28 x 5,6-7,6 µm, wierzchołek 3,2-6,4 µm średnicy, w kształcie kolby, główkowate lub główkowatawe, niektóre z długą szyjką, z ziarnistą, żółtawo szarą zawartością.
    • Trama: Blaszek równolegława. Trama kapelusza poprzeplatana, strzępki 4-24 µm szerokości, z przegrodami, o cienkiej ściance. Skórka z płożących strzępek o szerokości 4-14,4 µm, żółtawych, z wyjątkiem włókienek, które są żółtawo pomarańczowo brązowe, niektóre z wyraźnymi inkrustacjami.
    • Pileocystydy: Nieobecne.
    • Kaulocystydy: 24-68 x 3,6-12 µm, z wierzchołkiem o szerokości 4,8-8 µm, walcowate, brzuchato walcowate, główkowate lub główkowatawe, niektóre w kształcie kolby lub maczugowate, szkliste lub rzadziej żółtawo szare lub żółtawo pomarańczowe, obecne jedynie w wierzchołku trzonu, w pęczkach, bardzo powszechne. Połączenia zlepne obecne. Strzępki mleczne obecne. Żółtawy barwnik rozpuszcza się po umieszczeniu w KOH.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego w ogrodach na drewnie sosny nieznanego pochodzenia.

    Przebadany materiał: Stan Jalisco, magistrat Zapopan, Nextipac, Uniwersytet Guadalajara, Instytut Botaniki, Guzmán-Dávalos 4773 (holotyp, IBUG; izotyp XAL, ENCB, MICH), 3914 (IBUG), 4202 (IBUG, XAL), 4775 (OBUG), 4855 (IBUG, ENBC), 5109, (IBUG, MICH).

    Omówienie: Gymnopilus subpurpuratus charakteryzuje się małymi włókienkowatymi łuseczkami na dysku, zielonkawymi plamami oraz zasnówką formującą strefę pierścieniową. Zielone plamienie sugeruje związek z Gymnopilus aeruginosus (Peck) Sing., jednakże, ten drugi gatunek jest zielonkawy z żółtymi i czerwonawymi plamkami, bardziej łuskowaty, posiada pleurocystydy i ma innego rodzaju kaulocystydy (Hesler, 1969; Imazeki & Hongo 1971 i Valensuela et al. 1981). Jest również zbliżony do Gymnopilus peliolepis (Speg.) Sing., lecz posiada czerwonawo purpurowe łuseczki, nie barwi na zielono a cheilocystydy są wrzecionowate lub ampułkowate, nie-główkowate. Jest również spokrewniony z Gymnopilus luteofolius (Peck) Sing., lecz jest odróżniany po kontekście czerwonawym do winnego, odbarwiającym się do żółtawego (Singer, 1951-A & 1951-B; Hesler, 1969). Gymnopilus luteoviridis Thiers, barwi na zielono, lecz ma pleurocystydy i nie ma kaulocystyd (Thiers, 1959). Makroskopowo przypomina Gymnopilus purpuratus (Cooke et Mass.) Sing., lecz gatunek ten ma większe zarodniki (Singer, 1969; Lazo, 1984). Materiał Guzmán-Dávalos 4202 również posiada zarodniki 8-12 x 4,8-6,4 µm, które są elipsoidalnie wydłużone na domiar typowych zarodników.

    source - www.mycotaxon.com [41 (1): 50-54]

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus validipes

    Gymnopilus validipes ((Peck) Hesler)


    synonimy:
    Cortinarius validipes
    Gymnopolis magna

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 4-30 cm szerokości. Wypukły do szeroko wypukłego, wraz z wiekiem otwiera się do prawie płaskiego. Jasno żółtawo pomarańczowy, po osiągnięciu dojrzałości staje się rdzawo pomarańczowy do płowo złotego do pomarańczowawo brązowego lub czerwonawo brązowego. Powierzchnia sucha, pokryta pomarańczowawo brązowymi włókienkami lub łuszczącymi się łatami. Krawędź na początku głęboko podwinięta, a młode mogą być udekorowane nitkowatymi resztkami częściowej zasnówki, po osiągnięciu dojrzałości odwijają się i wyprostowują. Miąższ białawy, potem żółtawy blisko blaszek.
    • Blaszki: Przyłączenie wąskie do zatokowato wyciętego zbiegającego, grube, zbliżone do rzadszych, żółtawo białe stają się cynamonowe wraz z dojrzałością zarodników.
    • Trzon: 100-250 mm długości na 250-50 mm grubości. Twardy, pełny, mocny, często spuchnięty w połowie, nierówny do równego do zwężającego się blisko solidnej podstawy. Żółtawo biały do rdzawo pomarańczowego do żółto pomarańczowego, zazwyczaj w tym samym kolorze co kapelusz, czasem spłowiało brązowy blisko podstawy. Częściowa zasnówka pajęczynowata, pozostawia ślad strefy pierścieniowej i pożłobiona w miejscu przyłączenia blaszek.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie pomarańczowawo brązowe, elipsoidalne i nieco zdobione 7,5 na 4,5-5,5 µm, elipsoidalne w widoku bocznym, z przodu jajowate.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: Brzuchate, niepozorne, 23-28 na 5-7 µm.
    • Cheilocystydy: 23-30 na 3-7 µm. W kształcie butelki, główkowate do lekko główkowatych.

    Siedlisko: Gromadne do wiązkowatych na kłodach drzew liściastych, pniakach lub szczątkach. Szeroko rozpowszechnione w USA, a niewątpliwie występują na znacznie większym obszarze Ameryki Północnej. Znajdowane również w Europie środkowej i północnej.

    Komentarz: Słabe do łagodnie aktywnych, zawierające 0,12% psilocybiny zgodnie z Hatfield et al. (1978). (Faktyczna moc może być większa, gdyż nie była sprawdzana psylocyna.) Pierwsze raporty o aktywności pochodzą od ofiar, które pomyliły ten gatunek z Armillaria mellea jadalną Opieńką miodową (Smith 1980). Łagodny smak jest przeciwny gorzkiemu smakowi Gymnopilus spectabilis (Łysak wspaniały), który również daży sympatią drzewa liściaste i wygląda podobnie. Patrz również Gymnopilus ventricosus.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Gymnopilus viridans

    Gymnopilus viridans (Murrill) Hesler

    Łysak zieleniejący*
    [*Nazwa polska nie figuruje oficjalnie, jest to propozycja nazwy dla tego gatunku (stan nomenklaturowy na rok 2015) - przyp. tłum.]


    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 8 cm, gruby, wypukły z dużym garbkiem, ochrowy, suchy, z łuseczkami w tym samym kolorze do jasno czerwonawo brązowych, które są rzadkie lecz stają się gęstsze blisko środka; miąższ jędrny, w miejscu dotknięcia staje się zielono nakropiony.
    • Blaszki: Przyrośnięte, szerokie, stłoczone, krawędzie pofalowane, brudno brązowe do rdzawo brązowych z wiekiem.
    • Trzon: 6 cm x 2 cm grubości, powiększony na dole, lity, jędrny, w kolorze kapelusza.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Czerwonawo brązowe (6) 7 x 8,5 x (3,5) 4-5 µm, elipsoidalne, nie dekstrynoidalne, misternie brodawkowane, z jednej strony zakończone ukośnie, brak pory rostkowej.
    • Pleurocystydy: Nieobecne
    • Cheilocystydy: 20-26 x 5-7 µm
    • Kaulocystydy: 35-43 x 4-7 µm, połączenia zlepne obecne.

    Sezon: Październik do listopada.

    Występowanie: Znajdowany na drewnie iglastym. Waszyngton.

    Siedlisko: Stadny do wiązkowego.

    Niebieszczenie: Zielone lub niebieskie przy podstawie i na kapeluszu, możliwe zielone plamki na kapeluszu.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 1,5g
    • Lvl. 2 - 2,8g
    • Lvl. 3 - 4,4g
    • Lvl. 4 - 7,2g
    • Lvl. 5 - 10,0g


    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Inocybe aeruginascens

    Inocybe aeruginascens M. Babos (1968)



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1-5 cm szerokości. Na początku stożkowy, z wiekiem rozwija się do wypukłego i płaskiego z tępym garbkiem. Brzeg w młodości podwinięty. Kolor pomarańczowawy lub ochrowo brązowy z zielonkawym odcieniem.
    • Blaszki: Przyrośnięte do prawie wolnych, stłoczone, blado szaro brązowe do gliniasto brązowych z zielonymi odcieniami, siniejące na niebiesko przy uszkodzeniu.
    • Trzon: 22-50 mm długości na 3-7 mm grubości, równy z nieznacznym pofalowaniem przy podstawie. Solidny, białawy do bladego, przechodzący w niebieskawo zielony od podstawy w górę. Nalot w pobliżu wierzchołka i włóknisty poniżej. Częściowa zasnówka w zaniku. Po uszkodzeniu sinieje na niebiesko.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 7,5-10 x 4-5 µm. Odcisk w zrzucie gliniasto brązowy, gładki, elipsoidalny i nierównoboczny.

    Siedlisko: W ziemiach piaskowych (włączając wydmy) pod topolami i wierzbami.

    Występowanie: Szeroko rozpowszechniony w umiarkowanych regionach świata. Odnotowywany w Europie środkowej i na zachodzie Ameryki Północnej.

    Sezon: Od czerwca do października.

    Dozowanie: 1-2 gramy suszu.

    Komentarz: Zawiera psilocybinę, baeocystynę i nowo odkryty przez Gartz'a indol, który nazwał aeruginascyną. Był przyczyną kilku mimowolnych upojeń w Europie w latach 1980 i mówiono, że w swym działaniu i w efektach jest bardzo euforyczny.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Inocybe coelestium

    Inocybe coelestium Kuyper



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,5-3,2 cm szerokości. Stożkowy do wypukłego z podwiniętą krawędzią, otwiera się z wiekiem do szeroko wypukłego do prawie płaskiego, często z niskim szerokim garbkiem. Z ochrowo brązowymi i zielonkawo szarymi odcieniami blisko środka. Powierzchnia pokryta wełniastymi włókienkami lub uniesionymi łuskowymi łatami. Miąższ białawy.
    • Blaszki: Przyłączenie szeroko przyrośnięte, stłoczone, wąskie, z drobno frędzelkowanymi krawędziami.
    • Trzon: 23-52 mm długości na 3-5 mm grubości. Równy do pogrubionego u podstawy, lity, powierzchnia gładka lub włoskowa u góry i gładka do podłużnie żłobionej u dołu. Białawy w pobliżu szczytu do blado ochrowego, brązowawego blisko podstawy, często z zielonkawo szarymi odcieniami, z wiekiem ciemniejący. Miąższ brązowawy z szarawo zielonymi odcieniami. Częściowa pajęczynowata zasnówka, szybko zanikająca. Zapach peruwiańskiego balsamu.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie brązowe, gładkie, w kształcie migdała, 7-9,5 na 5-6,5 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 30-65 na 10-18 µm, cylindryczne. Cheilocystyd niewiele, podobne do pleurocystyd.

    Siedlisko: Pod drzewami liściastymi, buk (Fagus), i świerk (Picea) na glebach wapnistych od sierpnia do października.

    Komentarz: Słabo aktywny. Zawiera do 0,035% psilocybiny i 0,025% baeocystyny, brak psylocyny (Stijve i Kuyper [1985]). Inocybe coelestium prawdopodobnie jest o wiele bardziej rozpowszechniony niż do tej pory odnotowano. Gatunek ten jest względnie rzadki i jest osobliwością w panteonie grzybów psilocybowych, lecz nie jest dobrym kandydatem do spożycia dla potencjalnych psychonautów. Bądź ostrożny.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Inocybe corydalina

    Inocybe corydalina var. corydalina Quélet (1872)

    Strzępiak kokoryczowy

    synonimy:
    Inocybe corydalina var. erinaceomorpha (Stangl i Veselsky) Kuyper

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 3,8-5,2 cm szerokości. Rozwarto stożkowy do wypukłego na początku z podwiniętą i często ząbkowaną krawędzią, z wiekiem staje się szeroko wypukły do prawie płaskiego z, lub bez szerokiego, niskiego garbka. Brązowy do płowożółto brązowego, z zielonkawo szarymi odcieniami i ciemno brązowy do zielonkawo niebieskiego, czasem prawie czarny w pobliżu środka. Powierzchnia pokryta spłaszczonymi włókienkowymi łuseczkami, gęściejącymi blisko dysku. Miąższ biały.
    • Blaszki: Przyłączenie wąsko przyrośnięte, stłoczone, szerokie z minimalnie frędzlowaną krawędzią. Jasno brązowe do płowożółtych, lub jasno szaro brązowe.
    • Trzon: 24-95 mm długości na 5-15 mm grubości. Lity, równy do powiększonego w pobliżu podstawy. Powierzchnia gładka u góry do włókienkowatej i wzdłużnie żłobionej u dołu. Białawy do matowo szarego u dołu i szarawo ochrowo brązowy do brudno brązowego po całości, z podstawą często z odcieniami szarawo zielonawymi. Miąższ biały do szarego blisko podstawy, nieco czerwieniejący w wyniku kontaktu. Częściowa pajęczynowata zasnówka, szybko zanikająca. Woń aromatyczna, przypominająca balsam peruwiański.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie brązowe, gładkie, w kształcie cytryny lub migdała, 7-10 na 5-6 µm.
    • Podstawki: Czterozarodnikowe.
    • Pleurocystydy: 33-70 na 9-21 µm, cylindryczne do cylindryczno zgrubiałych.
    • Cheilocystydy: Rzadkie i podobne do pleurocystyd.

    Siedlisko: Szeroko rozpowszechniony w Europie, na Wyspach Brytyjskich oraz w Ameryce Północnej od sierpnia do października, głównie pod drzewami liściastymi (Fagus, Quercus, Carpinus - Buk, Dąb, Grab) i w mniejszym stopniu pod iglastymi (Picea - Świerk) na glebach leśnych.

    Komentarz: Nawiązując do Stijve i Kuyper'a (1985) słabo aktywny. Jedna z odmian, Inocybe corydalina var. corydalina, zawiera do 0,32% psilocybiny i 0,10% baeocystyny, brak psylocyny. Inna, Inocybe corydalina var. erinaceomorpha ma 0,10% psilocybiny 0,034% baeocystyny i w ogóle psylocyny. (Nota: próbkowanie było ograniczone jedynie do trzech zbiorów.) Gurevich i Nezoiminogo (1994) raportowali, że kolekcja Inocybe corydalina var. corydalina wykazała negatywny wynik na obecność psilocybiny lecz pozytywny dla muskaryny, wynik nie potwierdzony przez innych badaczy. Inocybe corydalina var. corydalina odnotowywano zarówno w Europie jak i Ameryce Północnej, podczas gdy Inocybe corydalina var. erinaceomorpha jak dotąd odnotowana została jedynie w Europie. Pierwszy gatunek ma zielonkawo szare włókienka w pobliżu tarczy, podczas gdy ten drugi ma ciemno brązowe łuski, lecz bez zielonkawych odcieni. Patrz również Inocybe coelestium.

    source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Inocybe haemacta

    Inocybe haemacta (Berk. & Cooke) Sacc. (1887)


    synonimy:
    Agaricus haemactus Berk. & Cooke (1882)
    Inocybe corydalina f. haemacta (Berk. & Cooke) R.Heim (1931)
    Inocybe corydalina var. roseolus Pat. (1886)
    Inocybe haemacta var. rubra Rea (1922)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 1,4-6,5 cm szerokości. Na początku tępo stożkowy z wywiniętymi obrzeżami, z czasem przechodzi od wypukłego poprzez rozpostarty do płaskiego. W miarę starzenia podnoszą się obrzeża, czasem bez garbka. Przebarwia się do środka na zielonkawo szaro. Pokryty zielonkawo szarymi włókienkami układającymi się do środka, które w wyniku dotyku zmieniają się w różowawe.
    • Blaszki: Ciasno przyrośnięte do prawie wolnych. Szarawo brązowe z oliwkowymi odcieniami i czerwonawym przebarwieniem w pobliżu krawędzi, wraz z dojrzewaniem zarodników zmienia kolor na czerwono brązowy.
    • Trzon: 17-85 mm długości na 3-10 grubości. Równy do zwężającego się blisko podstawy. Solidny z drobnymi włoskami. Płowo biały do jasno różowego w okolicy wierzchołka, w czasie młodości i z wiekiem szarawo zielony blisko podstawy, do prawie czarnego. Zapach nieprzyjemny. Szczątkowa zasnówka.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 8-11,5 x 5-6,5 µm, gładkie, stożkowo cylindryczne.
      Odcisk: W zrzucie mętny szaro brązowy.

    Siedlisko: Na ziemiach gliniastych równin aluwialnych, lub na ziemiach bogatych w szczątki i pod drzewami liściastymi takimi jak dąb czy buk.

    Występowanie: Szeroko rozpowszechniony w Europie lecz rzadki w Holandii i na wyspach brytyjskich.

    Sezon: Od sierpnia do października.

    Dozowanie: 1-2 gramy suszu.

    Komentarz: Gatunek słaby i choć generalnie Inocyby zawierają muskarynę to jest sześć odmian zawierających psilocybinę itp., a nie zawierających muskaryny. Jednak inocyby te nie są polecane do konsumpcji z uwagi na fakt, że większość przedstawicieli tego gatunku jest nieco toksyczna dla ludzi.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Inocybe tricolor

    Inocybe tricolor Kühner (1955)



    Omówienie: Inocybe tricolor jest rzadkim przedstawicielem rodzaju Inocybe, który jest szeroko rozpowszechniony w lasach umiarkowanych. Jest to mały grzyb mikoryzowy, który zawiera halucynogeny, psilocybinę i psylocynę. Inocybe tricolor występuje pod Świerkiem norweskim (Picea abies) w Europie środkowej.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: Ceglasto czerwony do czekoladowo brązowego, jaśniejszy blisko krawędzi, wypukły do z garbkiem, z włókienkowatym do łuseczkowatym kapeluszem. Zazwyczaj mniejszym niż 4 cm wszerz i posiadającym podwiniętą krawędź aż do pełnej dojrzałości.
    • Blaszki: Przyrośnięte i bardzo liczne, blado kremowo brązowe do żółto jasno brązowych.
    • Trzon: 2,5-6 cm długości, 4 do 6 mm grubości, i ma równą szerokość na całej długości, czasem z pewną nabrzmiałością przy podstawie.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Gładkie i elipsoidalne do owalnych, mierzące 7,5 x 4,5 µm, ochrowe do jasno brązowych.



    source - www.wikipedia.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Pluteus cervinus

    Pluteus cervinus (Schaeff.) P. Kumm.

    Drobnołuszczak jeleni

    synonimy:
    Agaricus atricapillus Batsch, 1786
    Agaricus cervinus Schaeff. 1774
    Pluteus atricapillus (Batsch) Fayod 1889
    Rhodosporus cervinus (Schaeff.) J. Schröt. 1889

    Omówienie: Pluteus cervinus, często zwany jest w przewodnikach polowych "grzyb jeleni", występuje powszechnie w znacznej części Ameryki Północnej - zwłaszcza w regionach umiarkowanych. Pojawia się na martwym drewnie, i charakteryzuje się blaszkami oddalonymi od trzonu. Blaszki są na początku białawe, lecz szybko stają się różowe. Kapelusz ma zmienny kolor, lecz jest zazwyczaj w odcieniu brązowego. Pluteus cervinus pojawia się zazwyczaj na drewnie drzew liściastych, lecz nie jest bardzo wybredny odnośnie rodzaju drewna, na którym rośnie - ani odnośnie tego, kiedy zaowocnikuje, pojawia się od wiosny do jesieni a nawet w zimie w cieplejszych klimatach.

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 4,5-10 cm; wypukły na początku, staje się szeroko wypukły do niemal płaskiego, z lub bez szerokiego centralnego guzka; lepki gdy świeży, lecz szybko wysycha, lub nieco lepki gdy wilgotny; lśniący; gładki, lub drobno łuseczkowaty/włókienkowaty przy środku; często z promienistymi smugami; ciemny do blado brązowego, często z odcieniem oliwkowym lub szarym - lub sporadycznie niemal białawym, z brązowym do brązowawym środkiem; krawędź zazwyczaj nie wyścielona (kreskowana), lecz czasem lekko wyścielona u starszych, drobnych okazów.
    • Blaszki: Oddalone od trzonu; zbliżone lub ścieśnione; blaszki krótkie, częste; na początku białe, stają się różowe i ostatecznie w kolorze ciemno cielistym.
    • Trzon: 5-13 cm długości; 5-15 mm grubości; bardziej lub mniej równy, lub z powiększoną podstawą; suchy; gładki lub, częściej, drobno włókienkowaty brązowymi włókienkami; białawy, odbarwiający się na brązowo przy podstawie; grzybnia podstawna biała. Miąższ miękki, biały, niezmieniający się po pocięciu na plasterki.
    • Zapach: Nie wyróżniający się lub nieco rzodkiewkowy; smakuje zazwyczaj przynajmniej nieco rzodkiewkowo.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 6-8 x 4,5-6 µm; elipsoidalne; gładkie; szkliste do blado ochrowych w KOH; jedno do wielokropelkowych; nieamyloidalne. Odcisk zarodników brązowawo różowy.
    • Cheilocystydy: Obfite (choć często zapadnięte); tworzące bardziej lub mniej ciągły pasek; do 50 x 15 µm; maczugowate do sferycznoszypułkowych; szkliste; cienkościenne.
    • Pleurocystydy: 50-90 x 10-25 µm; wrzecionowate do szeroko wrzecionowatych lub wąsko workowatych; grubościenne; szkliste; z 2-5 wierzchołkowymi ząbkami lub haczykami; ząbki zazwyczaj całe a nie rozwidlone, rzadko rozgałęzione. Cystydy pośrednie różnie ukształtowane.
    • Naskórek: Skórka typu cutis lub ixocutis; elementy o szerokości 3-11 µm szkliste do brązowych w KOH, gładkie; komórki końcowe maczugowate do maczugowatawych lub walcowate; połączenia zlepne nieobecne.

    Siedlisko: Pluteus cervinus jest zazwyczaj gatunkiem terenów leśnych, i nie jest generalnie znajdowany na zrębkach na obszarach miejskich. Na martwym drewnie drzew liściastych i rzadziej, drzew iglastych; sporadycznie pojawia się na glebie lecz w rzeczywistości wyrasta z zagrzebanego martwego drewna; rośnie osobno, w rozproszeniu, lub gromadnie; od wiosny po jesień.

    Występowanie: Pluteus cervinus zdaje się rozpowszechniony od Wielkich Równin na wschodzie, w lasach umiarkowanych (na południe od około 45 równoleżnika). Powszechny we wschodniej Ameryce Północnej od około 45 równoleżnika na południe; odnotowany również na obszarze Zatoki San Francisco.

    Komentarz: Pluteus cervinus brak połączeń zlepnych w naskórku; kilka wygląda jakby je miało. Pluteus cervinus posiada pleurocystydy z całymi (raczej niż rozgałęzionymi lub rozwidlonymi) haczykami lub "rogami", jego "pośrednie cystydy" (niedojrzałe pleurocystydy) są niezmiennie wrzecionowate (jak u Pluteus petasatus i Pluteus rangifer), a jego cheilocystydy są częste i formują spójny pasek wzdłuż krawędzi blaszki. Zarodniki Pluteus cervinus mają zazwyczaj około 5-6 µm szerokości (Pluteus petasatus ma nieco węższe zarodniki).

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Pluteus cyanopus

    Pluteus cyanopus Quel.



    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 3-7 cm szerokości, wypukły do szeroko wypukłego, rozwijający się z wiekiem do płaskiego. Szary do szaro zielonawego, do niebieskawo szarego, ciemniejszy blisko dysku. Powierzchnia gładka do pokrytej drobnymi łuskami w pobliżu środka.
    • Blaszki: Wolne, nie przyrośnięte. Blade do kremowych, szybko różowawe do łososiowych przy dojrzałości zarodników.
    • Trzon: 40-100 mm długości na 2-6 mm grubości. Biały do szarawo zielonego, często z niebieskawymi odcieniami. Miąższ często niebieszczący w miejscu zranienia, zwłaszcza w pobliżu podstawy. Podstawa trzonu sinieje na niebieskawo. Mniej lub bardziej równy lub nieco powiększony przy podstawie. Jędrny, pełny lub wypchany. Pierścień nieobecny.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: Różowawe po zrzucie, gładkie, elipsoidalne do jajokształtnych, 7-8,5 na 5-6 µm.
    • Pleurocystydy: Wrzecionowate do butelkowatych, z lub bez haczykowatych zakończeń, 58-90 na 10-22 µm i z wierzchołkiem grubości 5-10 µm.
    • Cheilocystydy: Gruszkowate poprzez zgrubiałe do cylindrycznych lub nieco butelkowatych, 30-85 na 8-20 µm.

    Sezon: Sierpień do listopada.

    Występowanie: Rośnie w lasach przeważnie na drewnie twardym na obszarze pacyficznego północnego zachodu, jednakże na starym obszarze wzrostowym występowanie tego gatunku stwierdzono na drzewach iglastych.

    Siedlisko: W większości pojedynczo, lecz czasem w małych grupach lub kiściach dwóch lub trzech okazów.

    Niebieszczenie: Podstawa ukazuje wyraźne niebieskie zasinienie, kapelusz może mieć również niebieskie plamki w miejscu dotknięcia.

    Dozowanie:
    • Lvl. 1 - 2,2g
    • Lvl. 2 - 3,8g
    • Lvl. 3 - 6,7g
    • Lvl. 4 - 10,3g
    • Lvl. 5 - 14,0g


    Uwagi: Pluteus salicinus jak każdy inny gatunek Pluteus, będzie niebieski przy podstawie lub będzie niebieszczył prawie natychmiast po zerwaniu. Słaby do umiarkowanie aktywnego. Stijve and Kuyper (1985) sprawozdali 0,05-0,25 psilocybiny, brak psylocyny, oraz od zera do 0,008 baeocystyny. Christiansen et al. (1984) stwierdzili 0,35 psilocybiny oraz 0,011 psylocyny. Patrz również Saupe (1981) oraz Stijve and Bonnard (1986). "The Field Guide to Mushrooms of Southern Africa" według G.C.A. Van der Westhuize i Alberta Eickera (1994) wymienia Pluteus salicinus jako jadalnego choć w ich opisie brak jakiejkolwiek wzmianki o reakcji niebieszczenia. Gatunek ten może mieć rasy, kóre różnią się zawartością chemiczną w zależności od regionu.
    Oto różnice między Pluteus salicinus a Pluteus cyanopus:
    Pluteus cyanopus - Kapelusz pomarszczony po środku; krawędź kapelusza wyściełana; blaszki należycie rozmieszczone, ich krawędzie się nie odbarwiają; zapach i smak łagodny; zarodniki 6-7 x 5-6 µm; cystydy bez grzbietu.
    Pluteus salicinus - Kapelusz niepomarszczony po środku, krawędź kapelusza nie jest wyściełana; blaszki stłoczone, ich krawędzie odbarwione na szarawo; zapach i smak nieprzyjemny; zarodniki 7-9 x 5-6 µm; cystydy z grzbietem.

    source - www.shroomery.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    Pluteus salicinus

    Pluteus salicinus (Pers.) P.Kumm. (1871)

    Drobnołuszczak zielonawoszary

    synonimy:
    Agaricus salicinus Pers. (1798)
    Rhodosporus salicinus (Pers.) J.Schröt. (1889)

    Cechy makroskopowe:
    • Kapelusz: 3-7 mm szerokości. Wypukły do rozpostartego, z wiekiem przechodzi z wypukłego do płaskiego. Szary do szaro zielonkawego, czasami w kolorze łososiowym do łososiowo różowym. Powierzchnia jest gładka i ze swego rodzaju łuskowaniem w okolicy środka.
    • Blaszki: Blaszki są wolne i nie przyczepione. Blade do kremowych, w momencie zarodnikowania różowawe do łososiowych.
    • Trzon: 40-100 mm długości na 2-6 mm grubości. Biały do szarawo zielonego, często z niebieskawymi odcieniami. Miąższ niebieszczy w wyniku uszkodzenia, szczególnie przy podstawie. Podstawa jest wyjątkowo niebieska.

    Cechy mikroskopowe:
    • Zarodniki/Bazydiospory: 7-8,5 x 5-6 µm. Gładkie, elipsoidalne do jajokształtnych. Odcisk w zrzucie różowawy.

    Siedlisko: Lasy liściaste okolic nadbrzeżnych, szczególnie przy olsze, wierzbie, lub na ich drzewnych szczątkach.

    Występowanie: Szeroko rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych, na Wyspach Brytyjskich i w Europie północnej.

    Sezon: Późne lato i wczesna jesień.

    Dozowanie: Nieznane.

    Komentarz: Pluteus salicinus po raz pierwszy został odkryty i rozpoznany w południowym Illinois. Jest to jeden z sześciu rodzajów Pluteus zawierających psylocynę i psilocybinę.

    source - www.mushroomjohn.org

    Zdjęcia na www.mushroomobserver.org

    tłumaczenie: cjuchu
    [ Powrót do spisU ]    [ Lista znanych gatunkooW ]    [ Album gatunkooW ]    [ Zasugeruj brak gatunkU ]
    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024



    szukaj na psilosophy:  

    PoradnikI ]   [ Honorowi psilodawcY ]   [ PsilosOpediuM ]   [ FaQ ]   [ ForuM ]   [ GalerY ]   [ TripograM ]   [ DarwiN ]   [ LinkI ]   [ EmaiL ]  

    © psilosophy 2001-2024