OPIS 1

Opis: Psilocybe allenii jest gatunkiem grzybów pieczarkowatych z rodziny pierścieniakowatych. Opisany jako nowy dla nauki w 2012, nazwany został po Johnie W. Allenie, który dostarczył ten rodzaj kolekcji. Występuje w zachodnich Stanach Zjednoczonych od Los Angeles w Kalifornii do Seattle w Waszyngtonie, najczęściej w obrębie 16 km wybrzeża Pacyfiku. Owocniki rosną na butwiejącym drewnie, zwłaszcza zrębkach drzewnych, stosowanych w architekturze ogrodowej. Kapelusze grzybów są brązowe do płowożółtych, szeroko wypukłe do spłaszczonych i mają średnicę do 9 cm, podczas gdy białe trzony mają do 9 cm długości i 0,7 cm grubości. Jako niebieszczący gatunek z rodzaju Psilocybe, Psilocybe allenii zawiera psychoaktywne związki, psylocynę i psilocybinę, i jest spożywany rekreacyjnie dla tych właściwości halucynogennych. Jest blisko spokrewniony z Psilocybe cyanescens, od którego różni się makroskopowo brakiem falistej krawędzi kapelusza.
Psilocybe allenii został opisany jako nowy dla nauki w 2012 przez Jana Borovička, Alana Rockefellera, oraz Petera G. Wernera. Borovička otrzymał materiał zebrany w Seattle w Waszyngtonie i zauważył, że jest makroskopowo podobny do Psilocybe cyanescens, lecz nie ma falistych krawędzi kapelusza, cechy charakterystycznej tego gatunku. W poprzednich publikacjach Borovička odnotował, że zarówno makroskopowe jak i mikroskopowe cechy pewnego gatunku Psilocybe były bardzo zmienne, co mogłoby również odpowiadać za różnice zaobserwowane w materiale z Seattle. Jednakże, sekwencjonowanie DNA ujawniło zmianę 5 pary zasad w wewnętrznych rejonach sekwencji transkrybowanej (segment RNA stosowany często w filogenetyce molekularnej do zidentyfikowania lub rozróżnienia gatunków grzybów) między Psilocybe cyanescens a kolekcjami z Seattle. Różnica, oprócz łatwo obserwowalnych różnic makroskopowych, została uznana za na tyle wystarczającą by uzasadnić opisanie taksonu jako nowego gatunku. Specyficzny przydomek allenii uświetnia Johna W. Allena, który zebrał pierwotny materiał i dostarczył bodźca do badań. Allen zebrał ten materiał na Kampusie Uniwersytetu Washington w listopadzie 2009.
Przez kilka lat przed jego oficjalnym opisem, takson był znany w San Francisco Bay Area, i podejrzewany o bycie nieopisanym gatunkiem. Autorzy sugerują, że kolorowe zdjęcie "Psilocybe cyanescens" w popularnym przewodniku Davida Arora z 1986 Mushrooms Demystified może faktycznie przedstawiać Psilocybe allenii. Mikolog Paul Stamets zasugerował w 2005 roku, że to "prawdopodobnie jest nowy, lub przynajmniej niedawno przywieziony gatunek." W mikologicznej społeczności internetowej został powszechnie nazwany "Psilocybe cyanofriscosa", lecz nazwa ta jest gramatycznie niepoprawną Łaciną i nigdy nie była zasadnie publikowana w literaturze naukowej. Owocniki Psilocybe allenii są zmiennej wielkości, w zależności od substratu, na którym rosną.

Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 1,5 - 9 cm średnicy, i wahają się od szeroko wypukłego do spłaszczonego, czasem z nieznacznym zagłębieniem po środku. Krawędź kapelusza jest bądź prosta i nieco wygięta do środka, rzadko nieznacznie falista, a czasem posiada promieniste rowki u wilgotnych okazów. Powierzchnia jest gładka, lepka gdy wilgotna, z galaretowatą skórką kapelusza, którą można oderwać. Kapelusze są higrofaniczne, a więc zmieniają kolor w zależności od swej wilgotności. Są jasno pomarańczowo brązowe do karmelowo brązowych gdy są wilgotne, lecz schną do żółtawo płowego.
• Blaszki: Mocowanie blaszek do trzonu jest wycięte do przyrośniętego, i początkowo są one kremowe do jasno szaro brązowych, lecz stają się ciemno fioletowe gdy zarodniki dojrzeją.
• Trzon: Cylindryczny, pusty, mierzy zazwyczaj 4-7 cm długości na 0,2-0,7 cm grubości, z nieco grubszą podstawą. Góra trzonu jest oszroniona (pokryta białymi sypkimi granulkami), podczas gdy podstawa jest połączona z grubymi białymi ryzomorfami. Powierzchnia trzonu jest gładka do jedwabiście włókienkowatej (zrobiona jakby z jedwabistych, cienkich włókien), a jej kolor jest początkowo biały, przed nieznacznym zżółknięciem z wiekiem. Grzybnia przy podstawie trzonu jest biała lub przebarwiona na niebiesko. Wszystkie części owocnika barwią się na niebiesko przy zranieniu lub chwytaniu. Młode okazy mają białą częściową zasnówkę, która później znika, lub pozostaje jako pasek na trzonie, który może zostać zabarwiony na fioletowo brązowo przez zarodniki.
• Zapach: Mączny - podobny do świeżo zmielonej mąki.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: Odcisk zarodników jest ciemno brązowy, czasem z fioletowymi odcieniami. Zarodniki są grubościenne z porą apikalną, oraz wydłużone elipsoidalnie do równobocznie w widoku z przodu, oraz nieco nierównoboczne z boku, mierzące zazwyczaj 12,0-12,6-13,1 na 6,8-7,1-7,4 µm.
• Podstawki: (Komórki rodzące zarodniki) są cylindryczne, czterozarodnikowe o sterygmie długości do 5,5 µm i mające wymiary 27-37 na 9-11 µm. W strzępce obecne są połączenia zlepne.
• Cheilocystydy: (Cystydy na krawędzi blaszki) są liczne. Są one szkliste (przejrzyste), cienkościenne, i różnie ukształtowane, i wahają się od wąskich buław do wąskich kolb z szyjką nie dłuższą niż 8 µm; ich typowe wymiary to 20-30 na 6-8 µm.
• Pleurocystydy: (Występujące na powierzchni blaszki) są powszechne; są w kształcie szerokiej buławy lecz zbiegają się w punkt (czasem o zaokrąglonej końcówce) i mierzą 25-35 na 9-14 µm.
• Kaulocystydy: Obecne są również kaulocystydy (występujące na trzonie), o różnych kształtach podobnych do cheilo- i pleurocystyd.

Uwagi: Grzyby są jedzone ze względu na swe właściwości psychoaktywne, i mają moc podobną z grubsza do Psilocybe cyanescens. Zgodnie z Borovička i współpracownikami, są one "często znajdowane przez niektórych grzybiarzy". Kilka gatunków Psilocybe posiada wygląd mniej więcej podobny do Psilocybe allenii, lecz te mogą być zazwyczaj rozpoznane przez różnice w morfologii lub występowaniu. Europejski gatunek Psilocybe serbica var. moravica posiada podobny kapelusz i trzon, lecz jest generalnie bardziej smukły niż Psilocybe allenii. Blisko spokrewniony Psilocybe cyanescens jest nie do odróżnienia cechami mikroskopowymi, lecz przy dojrzałości cechuje go falisty kapelusz, dłuższy okres owocnikowania (od późnego września do kwietnia), oraz brak strefy pierścienia na trzonie, często widzianej u Psilocybe allenii. Psilocybe azurescens posiada szerszy kapelusz, garbek, który może być szeroki lub ostry, dłuższy trzon, do 20 cm, oraz okres wzrostu podobny do Psilocybe cyanescens. Autorzy zauważyli również, że australijski Psilocybe subaeruginosa jest podobny (wliczając trzy taksony, które zostały zsynonimowane: Psilocybe australiana, Psilocybe eucalypta, i Psilocybe tasmaniana) lecz sugerują, że potrzebne jest dalsze badanie do lepszego zrozumienia odgraniczenia kompleksu tego gatunku.

Siedlisko: Psilocybe allenii występuje w zachodnich Stanach Zjednoczonych, na obszarze rozciągającym się od Seattle, Washington na południu do Los Angeles, California. Najpowszechniejszy jest na obszarach do 16 km od wybrzeża Pacyfiku, choć zbierany był 160 km w głąb lądu. Owocniki rosną rozproszone, w grupach, lub (rzadziej) w kępkach, na szczątkach drzewnych, takich jak zrębki, często stosowane w architekturze krajobrazu. Owocnikowanie występuje przy chłodnej pogodzie, generalnie od późnego września do stycznia. Gatunek może być łatwo uprawiany na agarze, zaszczepiaczu zbożowym, oraz materiale celulozowym, takim jak zrębki drzewne lub trociny.

source - www.wikipedia.org



OPIS 2

Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 2-4,5 szerokości, wypukły lub w kształcie dzwonu; krawędź pożłobiona; powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna, higrofaniczny, brązowy przechodzący w żółto brązowy lub płowy; miąższ cienki, kruchy z wiekiem, przebarwia się na niebiesko.
• Blaszki: Przyrośnięte do schodzących odłączonych, zbliżone w młodości, odległawe z wiekiem, jasno cynamonowo brązowe, stają się ciemno szarobrązowe, krawędzie jaśniejsze niż powierzchnia, cętkowane zarodnikami przy dojrzałości.
• Trzon: 3-6 cm wysokości, 3-6 mm grubości, równy do czasem powiększonego przy podstawie, ten drugi z widoczną zgrubiałą grzybnią (ryzomorfami); powierzchnia biała, gładka do jedwabistej, przebarwia się na niebiesko; włóknienie zasnówki tworzy wyniosłą, zanikająco kosmatą, strefę pierścieniową.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: 9-13 x 6-9 µm; eliptyczne, gładkie, z porą rostkową. Fioletowo brązowe do fioletowo szarych lub fioletowo czarnych.

Sezon: Tak jak Psilocybe cyanescens preferuje chłodne temperatury jesieni i zazwyczaj występuje późnym wrześniem do grudnia, oraz w październiku do stycznia w Kalifornii.

Siedlisko: Tak jak Psilocybe cyanescens lubi mierzwę oraz obszary pokryte zrębkami drzewnymi. "Pomaga bycie odrobinę na południu (Tacoma i południowy Waszyngton)" (NeoSporen). W dużym stopniu widziane są one na obszarze Zatoki San Francisco w Kalifornii, skąd wzięły swoją nazwę. Rosną stadnie lub w wiązkowych skupiskach.

Niebieszczenie: Przebarwiają się po chwyceniu. Zwłaszcza na krawędzi kapelusza.

Dozowanie:

• Lvl. 1 - 0,4g
• Lvl. 2 - 0,8g
• Lvl. 3 - 1,3g
• Lvl. 4 - 2,1g
• Lvl. 5 - 2,8g

Uwagi: W książce Mycelium Running Paula Stametsa pisze on "mikroskopowo, wydają się identyczne z Psilocybe cyanescens, co doprowadziło mnie do przekonania, że jest to prawdopodobnie Psilocybe cyanescens, i że gatunek ten jest po prostu makromorfologicznie bardzo zmienny".
Gatunek ten został bardzo dobrze udokumentowany przez mikologów amatorów, jednakże nie został oficjalnie opisany i dlatego nie ma w tym momencie naukowo zaakceptowanej nazwy gatunku. Przydomek "Cyanofriscosa" został ukuty kilka lat temu przez członka strony www.shroomery.org, gdy zaczęli je znajdować grzybiarze z obszaru Zatoki. Do opisu tego grzyba stosowane były inne popularne nazwy, takie jak Cyclone psilocybe, ukuty przez Paula Stametsa w związku z przypadkiem, w którym wzór grzybni na kulturze agarowej wyglądał jak spirala.

source - www.shroomery.org

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org