Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 1,5 do 5,5 cm szerokości, oliwkowy. Środek wypukły do stożkowego. Przeświecający gdy wilgotny, wydaje się pomarszczony przy spodniej części kapelusza. Często barwi się na niebiesko lub niebiesko zielono po uszkodzeniu.
• Blaszki: Przymocowane. Ciemno purpurowe.
• Trzon: 50-70 x 2-3 mm długości. Góra biało kremowa do żółtej. Pokryty białymi włóknami.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: 10-13,2 x 6,2-7 µ. Odcisk purpurowo szary.

Siedlisko: Psilocybe baeocystis po raz pierwszy odkryto w Eugene, w stanie Oregon, w 1945 roku. Uważany niegdyś za rzadki, gatunek ten był bardzo powszechnym grzybem pojawiającym się na wyściółkowanych zagonach ogrodowych pod rododendronami i krzewami róż pod koniec lat 1970 i na początku 1980, rosnąc czasem na trawnikach wśród grupek Psilocybe stuntzii i wraz z Psilocybe cyanescens na wysciółkowanych olchą zagonach ogrodowych. Mimo iż gatunek ten występuje nieco obficie na trawnikach lub trawiastych obszarach bogatych w próchnicę lub ligninę oraz/lub na zrębkach olchowych i na korowej ściółce, jest czasem trudny do znalezienia.

Występowanie: Od Eugene, Oregon do Seattle, Washington, aż do Kolumbii Brytyjskiej, Kanady. Uważany niegdyś za rzadki, teraz jest powszechny.

Sezon: Czerwiec do października na trawnikach. Na wyściółkowanych zagonach ogrodowych od późnego września do grudnia i czasem do stycznia.

Dozowanie: 1 do 2 dużych okazów lub od 2 do 4 małych grzybów.

Komentarz: Gatunek bardzo mocny na świeżo. Barwi intensywnie na niebiesko po uszkodzeniu. Traci dużo mocy podczas schnięcia. W połowie lat 1960, dwoje sześcioletnich dzieci, podobno zmarło po rzekomym zjedzeniu Psilocybe baeocystis. Jednakże, fotografie dane autorowi przez lekarzy zaangażowanych w wynikłe usiłowanie leczenia i późniejszą śmierć tych dzieci, jedną w Waszyngtonie a drugą sprawozdaną w Kalifornii, zostały zidentyfikowane przez Johna W. Allena jako Psilocybe cyanescens. W obu zdarzeniach, także całe rodziny zjadły te grzyby i nie umarły. W wyniku tej błędnej identyfikacji przez zmarłego Chicagowskiego mikologa Rolfa Singera i Aleksandra H. Smitha, którzy odnotowali ten gatunek w monografii z 1958 na temat rodzaju Psilocybe, wiele poradników polowych o grzybach zarówno jadalnych jak i psilocybowych opisało go jako bardzo niebezpiecznego i toksycznego grzyba, który może powodować śmierć. Z biegiem lat, kilkoro autorów skorygowało ten błąd w sprawozdaniu poprawnej identyfikacji tego gatunku jako Psilocybe cyanescens.

source - www.mushroomjohn.org

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org