Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 1-3 cm szerokości. Na początku stożkowy, wkrótce wypukły i ostatecznie dzwonkowaty. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna, z półprzeźroczystymi żłobieniami wzdłuż krawędzi kapelusza. Czerwonawo brązowy do brązowego gdy wilgotny, higrofaniczny, płowiejący do jasno brązowego po wyschnięciu, z wiekiem lub po uszkodzeniu staje się niebieskawy.
• Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki brązowawe do purpurawo brązowych z białawymi krawędziami.
• Trzon: 35-80 mm długości na 1-4 mm grubości, równy do nieco powiększonego u podstawy, która zazwyczaj jest zdobiona białawymi włókienkami i/lub ryzomorfami. W miejscu uszkodzenia sinieje niebieskawo.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno szarawo fioletowe, lekko romboidalne do lekko elipsoidalnych, 5,5-7,7 na 4,2-5,5 µm.
• Podstawki: Czterozarodnikowe.
• Pleurocystydy: 22-29 na 8,8-12 µm, wrzecionowato brzuchate do lekko butelkowatych.
• Cheilocystydy: 9,6-13 na 5-7,2 µm, butelkowate.

Siedlisko: Stadne na glebach trawiastych (Axonopus compresus) w lasach Araucaria brasiliana (Igława brazylijska) i Podocarpus. Poznany jedynie w Brazylii, w okolicach Sao Paulo, w marcu na około 1500 metrach. Jeszcze nie odnotowany poza tego rodzaju lokalizacją.

Komentarz: Najwyraźniej aktywny, Guzmán (1983) pierwszy odkrył Psilocybe brasiliensis, i ze względu na reakcję niebieszczenia zakatalogował go do rodzaju produkującego psilocybinę. Ogólnym kształtem przypomina niektóre z umiarkowanych Psilocybe takich jak Psilocybe cyanofibrillosa. Grzyb ten będąc gatunkiem trawiastym jest prawdopodobnie szeroko rozpowszechniony i jest dobrym kandydatem do uprawy w warunkach tropikalnych. Myślę, że jeśli więcej Brazylijczyków wiedziałoby o tym gatunku, jego zasięg występowania byłby lepiej udokumentowany. Patrz również Psilocybe aztecorum, Psilocybe baeocystis, i Psilocybe mexicana.

source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org