Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: (3-) 9-40 mm średnicy, stożkowy (gdy młody) do wypukłego lub rozpostartego lecz zawsze z ostrą stożkową brodawką, higrofaniczny, brązowy do żółtawo brązowego lub słomkowatego, suchy, gładki z wyjątkiem białych włókienkowatych łuseczek od zasnówki, blisko krawędzi prążkowany.
• Blaszki: Szeroko przyrośnięte do półzbiegających, odległe, beżowe do kakaowo brązowych, krawędź [albofimbriate?].
• Trzon: 10-40 x 1-2 mm, walcowaty, równy, centralny, giętki, suchy, pusty, łamliwy, w tym samym kolorze co kapelusz, pokryty białymi łuseczkami od zasnówki, formującej włókienkowaty półpierścień, wierzchołek oprószony.
• Kontekst: Blado brązowy w kapeluszu i trzonie.
• Zapach: Mącznawy. Odcisk zarodników ciemno brązowy.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: (5-) 6-6,5 (-7) x 5,5-6 x 3,8-4,5 µm, romboidalnawe (grzbietowobrzusznie) lub eliptycznawe (bocznie), gładkie, żółtawo brązowe (KOH), obecna szeroka spłaszczona pora rostkowa.
• Podstawki: 18-24 na 4,5-6 µm, szkliste (KOH), pęcherzykowatawe, sporadycznie z przewężeniem po środku, 4-zarodnikowe, sterygma długości 2-4 (-7) µm.
• Pleurocystydy: 20-33 x 6,5-9 (-11) µm, szkliste lecz nieco brązowawe (KOH), brzuchato-brodawkowane, brodawka wierzchołkowa o średnicy 2-3,5 µm.
• Cheilocystydy: 10-20 na 3-5 µm, 1-2,5 µm na szczycie, szkliste (KOH), wielopostaciowe (brzuchato-dziobiaste, zgrubiałe, dociśnięte lub kończykowate), formujące sterylną opaskę wzdłuż krawędzi blaszki.
• Podobłocznia: Z nieregularnych komórek, w sposób widoczny inkrustowana żółtym barwnikiem (KOH).
• Trama: Regularna, składająca się z walcowatych strzępek o średnicy 4,5-8 µm, zabarwiona jak podobłocznia.
• Naskórek: To skórka z większej lub mniejszej ilości galaretowatych, walcowatych strzępek, inkrustowanych żółtym barwnikiem. Strzępki podnaskórkowe takie jak te z tramy. Połączenia zlepne obecne.

Siedlisko: Stadny lub wiązkowy na butwiejącym drewnie w lasach podtropikalnych. Znani gospodarze: Buk Castanopsis acuminatissima i gatunek Bukanów Nothofagus. Odnotowany w Papui-Nowej Gwinei jedynie na wysokości 500-2000 m n.p.m.

Przebadany materiał: PAPUA NOWA GWINEA, dystrykt Morobe: Bulolo, Manki; 13.03.1972, leg. Horak (holotyp ZT, 27/212; izotyp ENCB). Bulolo, Heads Hump; 2.11.1971, leg. Horak (ZT, 71/226).

Omówienie: Fungus ten jest blisko spokrewniony z halucynogennym i ligninowcowym Psilocybe yungensis Singer & Smith opisanym z Boliwii (Singer & Smith, 1958) i sprawozdanym również z Meksyku (Heim & Wasson, 1958); ponadto zbliżony jest do Psilocybe mammillata (Murill) Smith, rodzimego gatunku z Jamajki (Murill, 1918). Psilocybe brunneocystidiata różni się od wcześniej wspomnianych dwóch taks brązowymi pleurocystydami oraz dobrze wykształconymi szczątkami zasnówki formującymi wyraźny, dość trwały półpierścień. Oczywiste pokrewieństwo można także prześledzić do kilku gatunków opisanych niedawno przez Guzmán (1977) z lasów tropikalnych Meksyku. (Psilocybe naematolomiformis, Psilocybe singerii, Psilocybe uxpanapensis oraz Psilocybe weldenii). Wszystkie te meksykańskie gatunki posiadają brązowe pleurocystydy lecz oddzielone są od Psilocybe brunneocystidiata innymi cheilocystydami. Z taksonomicznego punktu widzenia, pleurocystydy zabarwione na brązowo, zaobserwowane u kilku gatunków tropikalnych, uważane są za podstawową cechę u Psilocybe (Guzmán 1977).

source - www.sydowia.at [31: 45-47]

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org