Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: (17-) 35-60 (-70) mm średnicy, wypukło-garbkowany, staje się płaski z brodawkowano-sutkowatym garbkiem, gładki, śliski, krawędź równa, przeźroczyście-prążkowana lub nieco bruzdowato-prążkowana, żółtawo brązowawy (5D-E5-8) do ciemno czerwonawo brązowego (8E-F5-6), czekoladowo brązowego (6F4), w brązie verona, lub ciemno szarawo brązowy (5D-F3) głównie na garbku, higrofaniczny, zmieniający się do beżowego lub blado brązowawo-żółtego.
• Blaszki: Zatokowato wycięte, blado brązowe lub fiołkowo brązowe (11F4-6), krawędź równa lub nieco strzępiasta, blada lub w tym samym kolorze.
• Trzon: (20-) 80-130 (-175) x 3-6 (-8) mm, pusty, równy z bulwiastą podstawą, brudno biały, blednący do brązowego lub żółtawo brązowego (5D-E5-8) lub czerwonawo brązowego (8E5-7) lub brunatno czerwonawego blisko wierzchołka, błyszczący lub matowy, jedwabisty, blisko podstawy pokryty kosmkowatymi przypłaszczonymi białymi włókienkami, tekstura twardochrzęstna lub drewnianawa, z ryzomorfami przy podstawie, rozmieszczonymi do 1/4 długości całkowitej.
• Kontekst: Białawy zarówno w kapeluszu i trzonie lub czerwonawo brązowy w podstawie trzonu. Wszystkie części z wyjątkiem blaszek mocno błękitnieją po ścięciu lub dotknięciu.
• Zapach: Mączny. Odcisk zarodników ciemno fioletowo brązowy.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: (6-) 6,5-7,5 (-8) x 5-5,5 (-6,5) x 4,5-5 µm (Q = 1,25), półrombowe w widoku z przodu, elipsoidalnawe w widoku bocznym, grubościenne, ścianki do 1 µm grubości, żółtawo brązowe z szeroką porą rostkową.
• Podstawki: (16-) 20-25 (-28) x 5-6 (-7) µm, 4-sterygmowe, szkliste, pęcherzykowate, z przewężeniem po środku.
• Pleurocystydy: (9,5-) 12-17 (-20) x (3,5-) 5-8 (-12) µm, szkliste, brzuchatawe, wrzecionowatawe lub walcowatawo-koralikowe, z ostrym wierzchołkiem lub krótką szyjką.
• Cheilocystydy: (16-) 18-30 (-37) x (4-) 5-8 (-9,5) µm, szkliste, brzuchatawe, nieregularnie rozgałęzione, z ostrym wierzchołkiem lub krótką szyjką.
• Podobłocznia: Bardzo cienka, półkomórkowa, ze szklistych do żółtawych elementów o szerokości 3-6 (-8) µm, drobno inkrustowanych.
• Trama: Hymenoforowa regularna, w większości ze szklistych strzępek, walcowatych lub z jakimiś napompowanymi elementami, o szerokości 3-24 µm, z drobnymi niepozornymi inkrustacjami.
• Naskórek: (pileipellis) to galaretowatawa warstwa o grubości 8-40 µm, składająca się z płożących szklistych strzępek o średnicy 2,5-7 µm.
• Pileocystydy: 25-43 x 6-8 µm, sporadyczne położone lub wyprostowane.
• Podskórek: Zarówno ze szklistych walcowatych strzępek oraz elementów kulistawych o szerokości 2-15 µm, z inkrustowanymi ściankami. Kontekst składa się ze szklistych lub żółtawych strzępek, niektóre nadmuchane stają się kulistawe, o szerokości 3-24 µm, cienko lub grubościenne, do 1 µm grubości. Połączenia zlepne powszechne.

Siedlisko: Stadny lub wiązkowy na bogatych glebach organicznych lub piaskowych, zmieszanych z butwiejącymi szczątkami roślinnymi, w lasach tropikalnych i podtropikalnych. Znany jedynie z Puerto Rico.

Przebadany materiał: PUERTO RICO, Mun. Naguabo, Góry Luquillo, szlak z Río Icacos do Río Prieto Dam, 4 październik 1999, Laboy (PR-5772) (CFMR). Szlak Tradewinds, 25 styczeń 1995, Lodge, Barley & Wunderle (PR-2669) (CFMR), Lodge, Barley & Wunderle (PR-2671) (CFMR). Mun. Río Grande, Caribbean National Forest, El Yunque, Szlak Caimitillo, 29 styczeń 1996, Baroni 7971 (holotyp CORT; izotyp Xal). Mun. Río Grande, Góry Luquillo, La Mina Recreation Area, Szlak Góry Britton, 23 maj 2000, Cantrell & Salgado, ledger Cantrell PR-0022 (PR-6170) (UPRRP). MARTYNIKA, Vallée du Lorrain, październik 1974, Fiard 87 (K(M): 84377); 4 styczeń 1975, Fiard 87C (K(M): 84376). Między Gran Riniere i Anse Ceron, 17 styczeń 1982, Fiard 1503 (K(M): 84375).

Omówienie: Pegler (1983) rozpatrzył zbiory tego gatunku z Martyniki jako Psilocybe caerulescens. Jednakże, mimo iż Psilocybe caerulescens jest członkiem sekcji Cordisporae, brakuje mu pleurocystyd i łatwo go oddzielić od Psilocybe caribaea, który posiada obfite pleurocystydy.
Psilocybe caribaea jest atrakcyjny ze względu na solidność jego basidiomat, które występują w skupiskach. Jego siedlisko przypomina siedlisko Psilocybe collybiodes Singer & A.H. Smith, lecz gatunek ten posiada cienkościenne elipsoidalne basidiospory (Guzmán, 1983). Psilocybe caribaea jest fenotypowo najbardziej podobny do Psilocybe subtropicalis Guzmán, znanego z Meksyku i Gwatemali (Guzmán 1995). Jednakże Psilocybe caribaea można odróżnić od Psilocybe subtropicalis, ponieważ posiada dwa rodzaje pleuro i cheilocystyd (ostatnie obserwacje holotypu przeprowadzone przez Guzmána i Tapia).
Jeden okaz, PR-6170, posiada nieco większe podstawki 28-37 x 6-7 µm z 1,2,3 oraz 4 sterygmami i nieco dłuższymi pleurocystydami (13-) 15-24 (-26) µm. Jednakże, różnice zaobserwowane w tej kolekcji zdają się być sensownie oczekiwanymi wariacjami morfologicznymi Psilocybe caribaea.

source - www.mycologia.org [95 (6): 1172-1174]

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org