Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 0,8-1 (1,9) cm szerokości. Stożkowy do wypukłego, czasem brodawkowany. Powierzchnia gładka do suchej, drobno włókienkowo spękana. Brązowy do sepiowo brązowego, higrofaniczny, blaknie w czasie suszenia do żółtawego, czasem z niebieskawymi odcieniami. Miąższ biały, sinieje niebieskawo po zranieniu.
• Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte, blaszki stają się purpurowo brązowe do brązowawo fioletowych po dojrzeniu zarodników.
• Trzon: 30-80 (110) mm długości 1-2,5 mm grubości. Cały równy, nieco wąski przy szczycie i zwężający się w długi pseudotrzon (pseudorhizę - podziemne przedłużenie trzonu - tłum.). Brązowawy lub niemal w tym samym kolorze co kapelusz, szybko niebieszczy, szczególnie od podstawy w górę. Powierzchnia pokryta wątłymi, włókienkowo kłaczkowatymi łatkami.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne z boku i lekko romboidalne z przodu, 5-6 na 3,3-4,9 µm.
• Podstawki: Czterozarodnikowe.
• Pleurocystydy: 12-25 na 6-8,8 µm, gównie wrzecionowato brzuchate, kilka jest brzuchato dziobiastych ze skróconą szyjką.
• Cheilocystydy: 13-23 (27) na 5,5-7,7 µm w różnych formach, 7-11 na 1,5-2,5 µm, czasem nieregularnie rozwidlone.

Siedlisko: Samotne do stadnych, często wzdłuż dróg, na ziemiach z dużą ilością piasku i gliny, oraz w otwartych lasach zdominowanych przez sosny, ambrowce i dęby. Znajdowany w czerwcu i lipcu w Chiapas i Veracruz w Meksyku.

Komentarz: Oceniony na podstawie gwałtownej reakcji niebieszczenia, Psilocybe herrerae jest prawdopodobnie aktywny, lecz nie był dotychczas analizowany. Długi pseudotrzon wyróżnia ten gatunek od większości innych. Patrz również Psilocybe wassoniorum, podobny makroskopicznie (z wyjątkiem długości pseudotrzonu), lecz pozbawiony pleurocystyd.

source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org