Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 10-13 mm średnicy, półdzwonkowaty do półbrodawkowego, śliskawy, gładki, równy, ciemnopłowy do brązowawego, higrofaniczny, bardzo niebieskawy.
• Blaszki: Przyrośnięte, blado brązowe do czarnawo fioletowych, z białawymi krawędziami.
• Trzon: 75-80 x 2-3 µm, giętki, gładki, jedwabisty, białawy do brązowawego, bardzo niebieskawy, bulwiastawy i z grubą, nieregularną długą pseudoryzą. Zasnówka nieobecna u dojrzałych okazów.
• Kontekst: Białawy do rudo brązowego, w kapeluszu mięsistawy, w trzonie włóknisty, barwiący na niebiesko po ścięciu.
• Zapach: Silnie mączny.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: (4-) 5-5,5 (-6,5) x (3-) 3-3,5 x 2,5-3 µm, elipsoidalne zarówno z przodu oraz z boku, cienkościenne (nie więcej niż 0,5 µm grubości), blado brązowawe, z wyraźną i szeroką porą rostkową i ostrym krótkim dodatkiem.
• Podstawki: (14,5-) 16-21 x 4-5,5 µm, 4-zarodnikowe, szkliste, pęcherzykowate, walcowate lub półzgrubiałe.
• Pleurocystydy: 12-16 (-17) x (4-) 5-5,5 µm, szkliste, powszechne, pęcherzykowate lub kończykowate.
• Cheilocystydy: Dwóch rodzajów, a) (17-) 18,5-34,5 (-37) x (4-) 5,5-7 (-8) µm, nieregularnie walcowate lub pęcherzykowatawe, szkliste, powszechne, oraz b) 12-21,5 (-22,5) x 4-5,5 (-6,5) µm, pęcherzykowato kończykowate, szkliste i rzadkie.
• Podobłocznia: Niezbyt dobrze rozróżnialna.
• Trama: Blaszek regularna, ze szklistych strzępek o szerokości 3,5-12 (-16) µm.
• Naskórek: Uformowany z półżelatynowatej warstwy strzępek o średnicy 1,5-4 µm.
• Podskórek: Półkomórkowy, z elementów o szerokości 4-16 (-20) µm, brązowawy i grubościenny (do 1,5 µm). Połączenia zlepne obecne.

Siedlisko: Stadny i wiązkowy na glebach, w tropikalnych lasach deszczowych, na wysokości 500 m. Znany jedynie z tego typu okolicy.

Przebadany materiał: MEKSYK, Stan Chiapas, droga z Ocozocuatla do Apic-Pac (Malpaso Dam), Laguna Bálgica, 26 wrzesień 1993, Guzmán 30723 (holotyp, XAL).

Omówienie: Etymologia - gatunek ten nazwany jest na cześć dr Meinharda Mosera (Innsbruck).
Gatunek ten należy do sekcji Zapotecorum ze względu na jego cienkościenne zarodniki i reakcję niebieszczenia. Osobliwe pleurocystydy, dwa rodzaje cheilocystyd, pseudoryza, jak również mniejsze zarodniki, oddzielają Psilocybe moseri od wszystkich gatunków rozpatrywanych w tej sekcji przez Guzmán'a et al. (1988). Psilocybe moseri jest gatunkiem z najmniejszymi zarodnikami w tej sekcji i jedynym tropikalnym (inne są z wyżyn podtropikalnych lub z lasów iglastych), co potwierdza obserwacje Guzmán'a (1979), że tropikalne gatunki Psilocybe posiadają małe zarodniki w porównaniu z gatunkami alpejskimi. Na przykład Psilocybe uxpanapensis Guzmán z tropików posiada zarodniki, które mają (5-) 5,5-6,5 (-7,5) µm długości w porównaniu z Psilocybe aztecorum z regionów alpejskich z zarodnikami o długości 12-14 µm.

source - Bibliotheca Mycologica [159: 105-107]

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org