Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 1-5,8 cm szerokości. Stożkowy do wypukłego lub dzwonkowatego, do szeroko lekko garbkowanego, lecz nie brodawkowanego, ostatecznie szeroko wypukłego do płaskiego i uniesionego z wiekiem. Powierzchnia lepka gdy wilgotna, półprzeźroczyście żłobiony wzdłuż krawędzi, szybko schnący. Pomarańczowawo brązowy do oliwkowo brązowego do szaro zielonkawo brązowego, higrofaniczny, blaknący po wyschnięciu do matowo żółto pomarańczowego do słomkowego. Miąższ biały do takiego jaki ma kapelusz, szybko sinieje niebieskawo w miejscu zranienia.
• Blaszki: Szeroko przyrośnięte do wyciętych, czasem zbiegające, stłoczone i czasem rozwidlone. Szarawo brązowe do żółtawo brązowych, w końcu (wraz z dojrzałością zarodników) ciemno brązowe i często nieco cętkowane. Krawędzie w tym samym kolorze, sinieją niebieskawo w miejscu stłuczenia.
• Trzon: 30-60 mm długości na 1,5-3 mm grubości. Równy do nieco powiększonego w okolicy podstawy, która często zdobiona jest rozchodzącymi się promieniście, białymi ryzomorfami, które po zranieniu niebieskawo sinieją. Powierzchnia i miąższ białawy do koloru tego samego co kapelusz, szybko sinieje na niebieskawo. Częściowa zasnówka błoniasta, dobrze rozwinięta, pozostawiająca nieustępliwy, błoniasty pierścień w górnych rejonach trzonu, w kolorze białym póki nie zostanie zraniony, a po tym niebieskawy, i zazwyczaj rdzawo purpurawo brązowy od zarodników. Rozdarty i kruchy z wiekiem.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe do ciemno fioletowo brązowych, romboidalne do lekko romboidalnych z przodu, lekko elipsoidalne z boku, 7,7-12 na 6,6-8,5 µm.
• Podstawki: Czterozarodnikowe, rzadko jedno, dwu, lub trzy zarodnikowe.
• Pleurocystydy: Wrzecionowato brzuchate ze stępionym końcem 2,2-3,3 µm grubości.
• Cheilocystydy: Wrzecionowato brzuchate do lekko butelkowatych, 16-33 na 4,4-5,9 µm, z szyjką grubości 2,5-4 µm.

Siedlisko: Rośnie stadnie do wiązkowato na ziemiach użyźnionych szczątkami drzewnymi, na czipsach drzewnych, i na czipsach drzewnych zmieszanych z końskim łajnem. Często znajdywany wzdłuż szlaków lub na poboczach przylegających do lasów liściastych. Owocnikuje od kwietnia do lipca w umiarkowanej, południowej Japonii i podzwrotnikowej Indonezji. Prawdopodobnie szerzej rozpowszechniony między tymi dwiema lokacjami.

Komentarz: Umiarkowanie mocny. Koike et al. (1981) wykrył psilocybinę i psylocynę. Ten przysadzisty, kolyboidalny (ang. - collyboid) i pierścieniowaty Psilocybe jest wyłączną cechą Azji. Guzmán (1983) nadmienia, że błędem była Singer'a i Smith'a próba synonimii Psilocybe subaeruginascens z Stropharia venenata (=Psilocybe venenariata). Patrz również Psilocybe subfimetaria oraz Psilocybe stuntzii.

source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org