Cechy makroskopowe:

• Kapelusz: 1-6 cm szerokości. Początkowo stożkowy, szybko wypukły do nieco garbkowanego do niemal płaskiego z wiekiem, często obniżony po środku, z nieco wywiniętymi krawędziami. Kasztanowy poprzez cynamonowo brązowy do oliwkowo brązowego, po czym różowawo płowo żółty do jasno brązowego gdy suchy, często szarawo zielony, rzadziej białawy, szybko sinieje niebieskawo w miejscu zranienia. Powierzchnia gładka, lepka gdy wilgotna, półprzeźroczyście żłobiona w pobliżu krawędzi, która często zdobiona jest drobnymi włókienkowatymi szczątkami zasnówki, zwłaszcza w młodości.
• Blaszki: Przyłączenie przyrośnięte do wyciętego, blaszki białawe na początku, szybko jasno szarawe do spłowiało żółtawych i ostatecznie purpurawo brązowe do szarawo fioletowo brązowych wraz z dojrzałością zarodników. Krawędzie zdobione blado białawymi frędzlami.
• Trzon: 40-90 mm długości na 2-6 (9) mm grubości, równy do nieregularnego, włóknisty, jedwabiście biały, powiększony w pobliżu podstawy, od której odchodzą promieniście grube, białe ryzomorfy. Częściowa zasnówka grubo pajęczynowata do niemal kłaczkowatej, pozostawiająca delikatny włókienkowaty pierścień lub strefę pierścieniową w górnych rejonach trzonu, szybko zanikającą lub pokrywaną purpurawo brązowymi zarodnikami. Miąższ białawy, siniejący na błękitno niebiesko w miejscu zranienia.

Cechy mikroskopowe:

• Zarodniki/Bazydiospory: W zrzucie ciemno purpurawo brązowe, lekko elipsoidalne (8) 9,9-12 (14) na 5,5-7 (8,8) µm.
• Podstawki: Czterozarodnikowe.
• Pleurocystydy: Nieobecne.
• Cheilocystydy: 17-30 (36) na 4,4-7,5 µm, wrzecionowato brzuchate do butelkowatych z powiększoną i wygiętą szyjką grubości 1-2,5 µm.

Siedlisko: Stadny do wiązkowego latem i jesienią na niezrównoważonych siedliskach, na ziemiach bogatych w szczątki ligninowe, i w lasach liściastych lub bambusowych. Odnajdywany również na glebach kompostowych bogatych w mieszaninę łusek ryżowych, słomy lub łajna. Czasem rośnie na trawnikach, wzdłuż poboczy, lub na terenach ogrodów japońskich. Odnotowywany jedynie w Japonii, lecz podejrzewam, że gatunek ten jest prawdopodobnie znacznie bardziej rozpowszechniony.

Komentarz: Prawdopodobnie mocny, chociaż nie są mi znane żadne analizy. Psilocybe venenata jest nazwą niewłaściwą, gdyż dotychczas nie nastąpiła po nim żadna śmierć (mimo mylnych raportów)(Ott 1993). Produkowane objawy są typowe jak przy innych gatunkach psilocybinowych. Jaśniejszy kolor, silniejsza reakcja niebieszczenia, zwyczaj rośnięcia w wiązkach i lokalizacja zawęża pole kandydatów do tego gatunku. Biorąc pod uwagę jego preferencje siedliskowe, gatunek ten może być prawdopodobnie uprawiany nadwornie pośród bambusów lub w miejscach ogrodopodobnych, w taki sposób jak Psilocybe cyanescens i Psilocybe azurescens. Zobacz także Psilocybe argentipes oraz Psilocybe subcaerulipes.

source - Paul Stamets "Psilocybin Mushrooms of the World"

Zdjęcia na www.mushroomobserver.org